ကုန္သြယ္ေရးစစ္ စတင္ျခင္း (၁၂) ေက်ာ္ေဇာခိုင္

ကုန္သြယ္ေရးစစ္ စတင္ျခင္း (၁၂)

အာေမဇုံေတာနက္ထဲကေပးပို႔ခ်က္မ်ား

ဘီလီယံနာသူေ႒းၾကီး ဂ်က္ဘီေဇာ့ဟာ ကမၻာ့အခ်မ္းသာဆုံးျဖစ္သလုိ သူ႔ကုမၸဏီျဖစ္တဲ့ အာေမဇုံဟာလည္း လက္ရွိအေမရိကန္နည္းပညာ ကုမဏီေတြထဲမွာ သုေတသနနဲ႔ဖြံ႔ၿဖိဳးေရး (R&D – Research & Development) အတြက္ရင္းႏွီးထားတဲ့ေငြ အမ်ားဆုံးပါပဲ။ ဒုတိယ အခ်မ္းသာဆုံး ဘီလ္ဂိတ္ရဲ့ အရင္ကုမဏီကေကာလုိ႔ေမးလာရင္ မုိက္ခရုိေဆာ့ဖ္က သုေတသနမွာ ရင္းထားတာနံပါတ္ေလးျဖစ္တယ္။ ဒါဆုိၾကားထဲက ၂ နဲ႔ ၃ကုိ သိခ်င္လာၾကပါလိမ့္မယ္။ အယ္ဖာဘက္ (Alphabet - အကၡရာ)ကုမဏီနဲ႔ ကြန္ျပဴတာရဲ႔ဦးေႏွာက္လို႔ေခၚတဲ့ ဗဟုိထိမ္းခ်ဳပ္တြက္ခ်က္တဲ့ယူနစ္ စီပီယူကဒ္ (CPU – Central Processing Unit ထဲက chip) ေတြထုတ္တဲ့ေနရာမွာ ေရွ႔ဆုံးကေျပးေနတဲ့ အင္တဲ(Intel) တို႔ပါပဲ။ အယ္ဖာဘက္ဟာ ေနာင္မွာ တကယ့္ကုိျပိဳင္ဘက္ကင္းလာႏုိင္တဲ့ ကုမဏီၾကီး တခုပါ။ ဒီကုမဏီ အေၾကာင္းနဲ႔ သူ႔ရဲ႔ကုမဏီခြဲတခုခ်င္းရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက စာတေစာင္ေပတဖြဲ႔ေျပာရေလာက္တယ္။ သူက အင္တာနက္သုံးသူမ်ားရဲ႔ အသည္းစြဲ အခ်က္အလက္ရွာေဖြထုတ္လုပ္တဲ့စက္(Search Engine) ေတြထဲမွာ ဘယ္သူမွလုိက္မမွီတဲ့ ဂူဂဲ(Google)ကုိ အေျခခံျပီး တည္ေဆာက္ထားတဲ့ကုမဏီျဖစ္တယ္။ ဂူဂဲကေတာ့သိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာသိခ်င္သလဲ ဂူဂဲေပၚတက္ခဲ့လုိ႔ ေျပာရေလာက္ေအာင္၊ ကမာၻမွာလူသုံးအမ်ားဆုံး အခ်က္အလက္ရွာေဖြတဲ့အင္ဂ်င္ပါ။

ဒါေပမယ့္ ျမန္မာျပည္မွာတကယ္ပ်ံ႕ႏွံ႕တဲ့ လူသုံးအမ်ားဆုံး နည္းပညာပစၥည္း၂ခု၊ ဒါမွမဟုတ္ ကုမဏီ၂ခု ကေတာ့ အက္ပဲ(Apple - အက္ပဲလို႔ ပဲေခၚ ၾကတာေပါ့။ ဘယ္သူကမွ လည္းပန္းသီးလုိ႔ မေခၚၾကပါဘူး)နဲ႔ ဖဘ(Facebook) တို႔ပဲျဖစ္တယ္။ အက္ပဲက သုေတသနမွာ ရင္းထားတဲ့ေငြက နံပါတ္ ၅ ျပီးရင္ ဖဘက ၆။ ျပီးခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ (၂ဝ၁၃ ကေန ၂ဝ၁၈) စာရင္းအရ နံပါတ္၁ နဲ႔ ၂ က ဘီလီယံ ၃ဝနဲ႔ ၂ဝေက်ာ္၊ နံပါတ္ ၃၊ ၄၊ ၅ က ၁၅ ဘီလီယံနီးပါးစီနဲ႔ နံပါတ္ ၆က ၁ဝ ဘီလီယံ အသီးသီးသုေတသနထဲမွာ ႏွစ္ျမဳပ္ျပီးအလုပ္လုပ္ေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံေငြ အမ်ားဆုံးရလာတာကေတာ့ အက္ပဲ (ေဒၚလာ ၂၆၆ဘီလီယံ)၊ အာေမဇုံ(၂၃၃ဘီလီယံ)၊ အယ္ဖာဘက္ (၁၃၇ဘီလီယံ)၊ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္(၁၁ဝဘီလီယံ)၊ အင္တဲ(၇၁ဘီလီယံ) နဲ႔ ဖဘ(၅၆ဘီလီယံ) တို႔ျဖစ္တယ္။ ဝန္ထမ္းအင္အားအေနနဲ႔ဆုိရင္ အာေမဇုံက ၆သိန္း ေက်ာ္နဲ႔အမ်ားဆုံးျဖစ္ျပီး ဖဘ က ႏွစ္ေသာင္းခြဲေလာက္နဲ႔ အနည္းဆုံးပါ။ က်န္တဲ့ကုမဏီေတြလည္း ဝန္ထမ္းသိန္းခ်ီရွိၾကတာပါပဲ။

အနည္းဆုံးေငြရင္းနဲ႔ ဝန္ထမ္းဦးေရအနည္းဆုံးရွိတယ္ဆုိေပမယ့္ အျမတ္မွာေတာ့ ဖဘက တတိယလုိက္တယ္။ အက္ပဲနဲ႔ အယ္ဖာဘက္ ေနာက္မွာေပါ့။ ဒီလုိဆုိေတာ့ ဇူကာဘက္ကုိ ဖုန္းပြတ္ျပီး အလုပ္အေကြ်းျပဳသူေတြဟာ ျမန္မာေတြခ်ည္းပဲေတာ့ မဟုတ္ဘူးေျပာရမွာပါ။

အာေမဇုံက ဝန္ထမ္းေတြမ်ားလွပါလားဆုိရင္ ဟုတ္ပါတယ္ေျပာရမွာပါပဲ။ ေဝါမတ္ (Wall Mart) ျပီးရင္ အေမရိကန္မွာဝန္ထမ္းအမ်ားဆုံး ကုမဏီပါ။ ကမာၻေပၚမွာ အင္တာနက္နဲ႔ပါတ္သက္သမွ် အၾကီးဆုံးဝန္ေဆာင္မွဳေပးတဲ့ကုမဏီလည္းျဖစ္တယ္။ ဆုိလုိတာက ႏုိင္ငံေတြ၊ ျမိဳ႔ေတြလုိပဲ အင္တာနက္မွာလည္း အေျခခံအေဆာက္အဦေတြရွိတယ္။ လမ္းေတြ တံတားေတြ ေလဆိပ္ေတြ ကားလမ္းေတြ ရထားလမ္းေတြ ေက်ာင္းေတြ ရုပ္ရွင္ရုံေတြ ေစ်းေတြ အစရွိသျဖင့္ေပါ့ အဲဒါေတြအားလုံး ျပည့္စုံေကာင္းမြန္ေနတဲ့ႏုိင္ငံကုိ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံရဲ႔ အေျခခံ အေဆာက္ အဦေတြျမင့္တယ္ ျပည့္စုံတယ္ေျပာလို႔ရသလုိ အင္တာနက္မွာလည္း အဲသလုိ အေျခခံ အေဆာက္အဦေတြရွိတယ္။

အာေမဇုံဟာ အဲသည္အပုိင္းမွာအျမင့္ဆုံးပဲ။ ေနာက္ပုိင္းမွာဒါကုိ မုိးတိမ္(cloud) လို႔လည္းေျပာၾကတယ္။ အက္ပဲက Icloud ကုိ လူသိမ်ား ေပမယ့္ အာေမဇုံကအၾကီးဆုံးပါ။ အဲသည္မုိးတိမ္ေပၚမွာ အင္တာနက္ဝန္ေဆာင္မွဳေတြအမ်ားၾကီးေပးႏုိင္တယ္။ Cloud ကုိ အာေမဇုံက ၄၁ ရာႏွဳန္းေက်ာ္၊ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္က ၃ဝ ရာႏွဳန္းေလာက္နဲ႔ ဂုိဂဲက ၃ ရာႏွဳန္းေလာက္ ေစ်းကြက္ေဝစုရထား ၾကတယ္။ စာသမားေတြ ဝယ္ခ်င္ ၾကတဲ့ ကင္းဒဲလ္(Kindle) ဆုိတာ အာေမဇုံက ထုတ္တယ္။ ဝထၳဳစာအုပ္အေသးအရြယ္ေလာက္ရွိျပီး စာအုပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကုိ အြန္လုိင္း ကေန ဝယ္ျပီးဖတ္ႏုိင္တယ္။ စာအုပ္ကုိင္ဖတ္ရသလုိ အရသာမ်ဳိးေပးတယ္လို႔ နာမည္ၾကီးတယ္။ ေနာက္ပုိင္းအာေမဇုံကထုတ္ျပီး သိပ္မတြင္ က်ယ္ေသးတာတခုက အယ္လက္ဆာ(Alexa) ဆုိတာပါ။ သူကအိမ္သုံး။ စကားေျပာလို႔လည္းရတယ္။ အုိင္ပက္ေတြလုိအရြယ္အစား အမ်ဳိးမ်ဳိးထုတ္တယ္။ အဓိကအစားအေသာက္၊ စာအုပ္၊ သီခ်င္း၊ ရုပ္ရွင္နဲ႔ တျခား ေန႔စဥ္အသုံးဝင္ႏုိင္တာ အားလုံးကုိသူ႔ကုိေမးႏုိင္တယ္။

ဥပမာ အဲလက္ဆာေရ ငါ့ကုိ ငါးသေလာက္ေပါင္း ခ်က္နည္းေလးေျပာစမ္းပါဆုိရင္ သူကအကုန္ေျပာျပမယ္။ ငါးသေလာက္ တပိႆာကုိ ၾကက္သြန္ဥ ဘယ္ႏွစ္ဥ၊ ဘာေတြထည့္၊ ဘယ္ႏွစ္နာရီေပါင္း ဘယ္ရွာလကာရည္သုံးရင္ ဘာေတြျဖစ္မယ္ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။ အယ္လက္ဆာေရ ေက်ာ္ေဇာခုိင္စာအုပ္ အသစ္ထြက္တယ္။ ဘယ္ဝက္ဆုိက္မွာ ရွာဝယ္ရမလဲဆုိလည္းရတယ္။ သူျပန္ေျဖတယ္။ ေလာေလာဆယ္ စာအုပ္ေတြ ျပတ္သြားလို႔ ဒုတိယအၾကိမ္ ေနာက္လထဲထုတ္မယ္ဆုိတာမ်ဳိး ျပန္ေျဖေပးမယ္။ ငါအခု စာတုိက္ၾကီးဘက္သြားမလို႔ ၂နာရီေလာက္ပဲ ၾကာမယ္၊ မုိးရြာႏုိင္သလားလို႔ေမးရင္ ဆရာေရ ထီးေတာ့ယူသြား၊ ေနာက္တနာရီေလာက္ဆုိ ရြာဖုိ႔ ၈ဝ ရာခုိင္ႏွဳန္းေလာက္ရွိတယ္။ အရင္တခါလုိ ဘီယာဆုိင္ထဲ က်န္မေနခဲ့ေစနဲ႔ စသည္ျဖင့္ သူအားလုံးေျပာႏုိင္တယ္။ ဒါက စက္မွတ္ဥာဏ္ (AI – Artificial Intelligence) သုံးထားတာ ေတြပါ။ ဂုိဂဲကုိ တုိက္ထားတဲ့သေဘာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဂုိဂဲမွာလည္း ဂုိဂဲအိမ္(Google Home) ဆုိတာရွိတယ္။ အင္တာနက္မွာရတာေတြထဲက သီးျခားဆြဲထုတ္ျပီး စီစဥ္ေပးထားတာေတြျဖစ္တယ္။ လူသုံးသိပ္မမ်ားေသးဘူး။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ အင္တာနက္ေပၚမွာေပးတဲ့ဆားဗစ္မွာ အေရာင္းအဝယ္ေတြမွာ အာေမဇုံကုိ လူသုံးအမ်ားဆုံးပဲ။

ဂုိဂဲနဲ႔ မိခင္အယ္ဖာဘက္

ဂုိဂဲရဲ႔မိခင္ကုမဏီ အယ္ဖာဘက္ကုိၾကည့္ရင္ သူ႔မွလည္း ထင္ရွားတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ကမၻာ့လူသုံးအမ်ားဆုံးဝက္ဆုိဒ္ျဖစ္တဲ့ Google.com နဲ႔ ဒုတိယအမ်ားဆုံးျဖစ္တဲ့ Youtube.com ဟာ အယ္ဖာဘက္ရဲ႔ ဝက္ဆုိဒ္ေတြျဖစ္တယ္။ ဂုိဂဲမွာ ဂ်ီေမးရွိတယ္။ ဂုိဂဲေျမပုံရွိတယ္။ အင္တာနက္ဘေရာက္ဇာျဖစ္တဲ့ ခရုမ္း (Chrome) ရွိတယ္။ ဆမ္ေဆာင္းလုိ မုိဘုိင္းကုမဏီၾကီးကသုံးတဲ့ အင္းဒရုိက္ (Android Operating System) ရိွတယ္။ ယွဥ္ျပရရင္ ခရုမ္းကုိ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္အင္တာနက္ဘေရာက္ဇာျဖစ္တဲ့ အရင္ကလူသိမ်ားတဲ့ အင္တာနက္လွည့္လည္ ရွာေဖြသူ (Internet Explorer) ေကာ ခုေနာက္ပုိင္းထြက္တဲ့ မုိက္ကရိုေဆာ့ဖ္အက္ခ်္ (Microsoft Edge) ေကာမယွဥ္ႏုိင္ဘူး။

အယ္ဖာဘက္ကုမဏီရဲ႔ဝင္ေငြ ၈၅% ကုိ အင္တာနက္ေၾကာ္ျငာလုပ္ငန္းကေနရတယ္။ ဂုိဂဲကုိ Search Engine အေနနဲ႔ တကမာၻလုံးရဲ႔ ၉ဝ% က သုံးၾကတာကုိး။ ခုေခတ္လူငယ္ေလးေတြက ေနရာတေနရာကုိ ဘယ္လုိသြားရမွန္း မသိရင္ ဂုိဂဲေျမပုံကုိ ဖြင့္ရွာလုိက္ၾကတာပဲ။ ၂ဝ၁၈ စာရင္းအရ ဂုိဂဲသုံးျပီး အင္တာနက္ေပၚမွာရွာေဖြတာ အသုံးျပဳတာဟာ တေန႔ကုိ အသုံးျပဳတဲ့အေေရအတြက္ ပ်မ္းမွ်ျခင္း ၃.၅ ဘီလီယံ ေလာက္ အထိရွိတယ္ဆုိတယ္။ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ရဲ႔ အင္တာနက္အိတ္ပလုိရာဟာ ၂ဝဝ၉ မွာ သုံးစြဲသူအားလုံးရဲ႔ ၆ဝ ရာႏွဳန္းရွိေနရာက ခုေတာ့ ဂုိဂဲရဲ႔ခရုမ္းကုိ ဖယ္ေပးလုိက္ရတယ္။ ေလာေလာဆယ္မွာ ဂုိဂဲခရုမ္းက ၆၂% ျပီးရင္ အက္ပဲ ရဲ႔ ဆာဖာရီ(Safari) က ၁၅% ေစ်းကြက္ေဝစု ရွိတယ္။ အမ်ားဆုံးေတြပါပဲ။ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ဟာ ရွာေဖြစက္(Search Engine) မွာ က်သြားတာသာမဟုတ္ ကြန္ျပဴတာ တြက္ခ်က္ လည္ပတ္စနစ္ (Operating System)မွာလည္း ဝင္းဒုိးဟာ အင္းဒရုိက္ကုိ ဖယ္ေပးလုိက္ရျပီ ျဖစ္တယ္။ ၂ဝ၁ဝမွာ ကြန္ျပဴတာလည္ပတ္စနစ္ ဝင္းဒုိးဟာ ေစ်းကြက္ေဝစု ၉ဝ% ရွိျပီး ဒီေန႔မွာ ၃၅% ေလာက္္ကုိက်သြားတယ္။ အင္းဒရုိက္(အယ္ဖာဘက္) က ၃၈%ေလာက္ကို တက္လာျပီ။ ဒါေတြက ဗဟုသုတအခ်က္အလက္ေတြျဖစ္လို႔ တျပံဳတည္း အားလုံးေျပာလုိက္ရင္ ပ်င္းစရာ ေကာင္းလွတယ္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာပါဆုိရင္ အာေမဇုံ(ေတာင္အေမရိကေတာနက္ၾကီး) က အင္တာနက္ေပၚက အေရာင္းအဝယ္နဲ႔ ဝန္ေဆာင္မွဳအားလုံးမွာ ေရွ႔ကေျပးေနတယ္။ အင္တာနက္ရွာေဖြစက္(Search Engine) နဲ႔ ကြန္ျပဴတာနဲ႔မုိဘုိင္းတြက္ခ်က္လည္ပတ္စနစ္(Operating System)၊ ေတြမွာ အယ္ဖာဘက္(ဂုိဂဲ) ဟာ ထိပ္ကေျပးေနတယ္။ မုိဘုိင္းဖုန္းမွာ အက္ပဲကဦးေဆာင္ေနျပီး လူမွဳကြန္ယက္မွာ ဖဘကုိမေက်ာ္ႏုိင္ၾကေသးဘူး။

အင္တဲ(Intel) ကုိေတာ့ ကြန္ျပဴတာသမားေတြက ပုိသိမယ္။ ခ်စ္ပ္(Chip) ျပားေတြထုတ္တာမွာ အင္တဲက ဘုရင္ပဲ။ ဆီမီးကြန္ဒတ္တာ (Semiconductor) လုိင္းလို႔ေခၚၾကတယ္။ ကမာၻမွာ ဒုတိယအၾကီးဆုံးကုမဏီ (ဆမ္ေဆာင္းက အဲဒီလုိင္းမွာ ပထမ။ တုိးရလြယ္တယ္ထင္လို႔ လားမသိ၊ တရုတ္က ဟြာေဝးဝင္လာတဲ့လုိင္းထဲမွာ ဆီမီးကြန္ဒတ္တာဟာ အထင္အရွားပဲ။ ေနာက္တခုက မက္က္ဖီး(McAfee)၊ အင္တာနက္ ကြန္ျပဴတာဗုိင္းရပ္စ္ သုတ္သင္တဲ့အႏုထည္(software) ကုိ အင္တဲကထုတ္တာျဖစ္တယ္။ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ရဲ႔ အထင္ရွားဆုံးကေတာ သူ႔ရဲ႔ ရုံးသုံးအႏုထည္(Microsoft office software) ပါပဲ။ အက္ပဲရဲ႔မက္ကင္းေတာ့ရွ္ ကြန္ျပဴတာသုံးသူေတြေတာင္ office software ကုိ သတ္သတ္ တပ္ယူၾကရတယ္။ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္က ဖဘလုိ လမ္းေပၚမွာရွင္သန္တဲ့၊ လူထုနဲ႔နီးစပ္တဲ့လူမွဳကြန္ယက္မဟုတ္ဘူး။ သူက ရုံးလုပ္ငန္း အထူးသျဖင့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသုံးေတြမွာ ပုိတြင္က်ယ္တယ္။ ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံကေန တျခားႏုိင္ငံကုိ အင္တာဗ်ဴးမယ္ဆုိ ဘယ္သူကမွ မက္ဆင္ဂ်ာ မသုံးဘူး။ ဗုိက္ဗာ မသုံးဘူး။ Whats App မသုံးဘူး။ Skype နဲ႔ပဲ ေျပာၾကတယ္။ အခုကုမဏီေတြ အီးေမးေတြကုိ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ ရဲ႔ Outlook ကုိပဲသုံးျပီးတင္ၾကတယ္။ ဖဘလုိ လူမွဳကြန္ယက္နဲ႔တူတဲ့ LinkedIn ဆုိတဲ့ အလုပ္ကြန္ယက္ဟာ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ဆီကလာတယ္။
အက္ပဲ မုိကၠရုိေဆာ့ဖ္ အင္တဲ ဖဘ အားလုံးျခံဳၾကည့္လုိက္ေတာ့ လူၾကားထဲအပ်ံ႕ႏွံ႔ဆုံးကေတာ့ အက္ပဲရဲ႔ မုိဘုိင္းဖုန္းနဲ႔ ဖဘပဲျဖစ္တယ္။

အာေမဇုံက အြန္လုိင္းအေရာင္းအဝယ္နဲ႔ ဝန္ေဆာင္မွဳေတြမွာ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေနတယ္။ က်န္တဲ့ကုမဏီသုံးခုျဖစ္တဲ့ အယ္ဖာဘက္၊ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္နဲ႔ အင္တဲဟာ လူထုၾကားပ်ံ႕ႏွံ႕ေပမယ့္ တကယ့္အေျခခံ လူထုဆုိတာထက္ အေပၚယံတလႊာျခားထားတဲ့သေဘာမ်ဳိး ေတြ႔ရတယ္။ ဒီကုမဏီေတြက ခုလုိျခားထားတာ မဟုတ္ေပမယ့္ သူတို႔ထုတ္တဲ့ပစၥည္းနဲ႔နံမည္ေတြ လူေတြထဲ ဝင္ထြက္ေနပုံကေတာ့ မတူတာေတြ႔ရတယ္။ အက္ပဲရဲ႔ သြားေလသူ စတိေဂ်ာ့နဲ႔ ဖဘ ရဲ႔ ဇူကာဘက္ဟာ တီရွပ္နဲ႔ ဂ်င္းေဘာင္းဘီနဲ႔ စင္ေပၚတက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္ တည္ေထာင္ခဲ့သူ ဘီလ္ဂိတ္က ရွပ္အက်ီလက္ရွည္ေပၚကုိ ဗီြပုံစံဆြယ္တာ ထပ္ဝတ္ထားျပီး သူ႔ရဲ႔ LinkedIn ေကာ္ပုိရိတ္ အလုပ္ကြန္ယက္မွာ မ်က္ႏွာထြက္ျပေလ့ရွိတယ္။ သုိ႕ေသာ္ တဘက္မွာ အက္ပဲနဲ႔ ဇူကာဘက္တို႔က ေအာင္ျမင္မွဳနဲ႔ေငြေၾကးေနာက္ကုိ အသည္းအသန္ ေစ်းကြက္ထဲ ေတာနင္းလုိက္ေနရခ်ိန္မွာ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္သူေ႒းေဟာင္းကေတာ့ ငွက္ဖ်ားတို႔ ဝက္သက္တို႔ရဲ႔ ကာကြယ္ေဆး အသစ္ထုတ္ဖုိ႔ လုံးပမ္းေနရတာတို႔ အာဖရိကအငတ္ေဘးတို႔ဆုိတာေတြနဲ႔ လူသားမ်ဳိးႏြယ္စုကုိ ဘယ္လုိ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မွဳ ေပးရမလဲဆုိတဲ့ဘက္ကုိ ေရာက္ေနခဲ့ျပီ။

ေကာင္းျပီ။ ဒီကုမဏီ ၆ခုဟာ အေမရိကနဲ႔တျပိဳင္နက္တည္းမွာ တကမာၻလုံးမွာ ထိပ္တန္းေရာက္ေနတဲ့ ကုမဏီေတြ ျဖစ္တယ္။ အခ်မ္းသာဆုံးကေတာ့ အက္ပဲနဲ႔ အာေမဇုန္တို႔ပဲ။ မႏွစ္က ဒီကုမဏ ီ၂ ခုရဲ႔ တန္ဖုိးဟာ ေဒၚလာ ၁ထရီလီယံ (ဘီလီယံ ၁ဝဝဝ) စေက်ာ္တဲ့ ပထမဆုံးကမၻာ့ကုမဏီ ၂ခု ျဖစ္တယ္။ စေတာ့ရွယ္ယာေစ်းေတြ ကုန္သြယ္စစ္နဲ႔ အျခားအေထြေထြအေနအထားေတြေၾကာင့္ အတက္အက် ေတြျဖစ္လို႔မုိ႔ ျပန္က်သြားတယ္။ ျပီးခဲ့တဲ့ ၂ဝ၁၉ ေဖေဖာ္ဝါရီလက ပုိင္ဆိုင္မွဳေတြကုိ တခ်က္ေလာက္ၾကည့္ၾကရေအာင္။
Apple 838 billion
Microsoft 814 b
Amazon 780 b
Alphabet 767 b
Facebook 486 b
Intel 228 b တို႔ကုိ အစဥ္လုိက္ေတြ႔ရမယ္။ ဘီလီယံ ၇၅ဝ နဲ႔ ၈၅ဝ အတြင္းမွာ အေမရိကန္နည္းပညာကုမဏီၾကီး ၄ခုရွိတယ္။ အက္ပဲ၊ မုိက္ကရုိေဆာ့ဖ္၊ အာေမဇုံနဲ႔ အယ္ဖာဘက္။ သူတို႔သြားေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းဟာ ကုိယ့္လုိင္းနဲ႔ကုိယ္ သီးျခားထုိးေဖာက္ေနရာကေန ခုေတာ့ အားလုံးမွာဆုံမွတ္ေတြက တူလာၾကတယ္။ အဲဒါေတြက မုိဘုိင္းဖုန္း၊ ကြန္ျပဴတာ၊ ဖုန္းနဲ႔ကြန္ျပဴတာၾကားထဲေရာက္ေနတဲ့ အုိင္ပက္လုိမ်ဳိး တက္ပလက္(Tablet) ေတြ၊ ဂိမ္း၊ နဲ႔ ေနာက္ဆုံး ကြန္ျပဴတာရဲ႔စက္ဉာဏ္ရည္(Artificial Intelligence) ဆုိတာေတြမွာ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေနာက္ေကာက္မက်ေအာင္ ျပိဳင္ေနၾကရတယ္။ ဆုိလုိတာက မုိက္ခရုိျဖစ္တဲ့ တခုခ်င္း အေသးစိတ္ေတြကေန မက္ခရုိျဖစ္တဲ့ အင္တာနက္၊ အြန္လုိင္း၊ နက္ဝပ္၊ အစရွိတဲ့ လူ႔ဘဝရဲ႔အေပၚယံကုိ ေဝ့တက္လာတဲ့ နည္းပညာရပ္ဝန္းၾကီးတခုလုံးဆုိတဲ့ မက္ခရုိလုိင္းကုိ သိမ္းဖုိ႔ က်ဳိးစားလာၾကတာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ႏွစ္ ၂ဝအတြင္းမွာ အေမရိကန္ဟာ ၁၈ ရာစုက အဂၤလိပ္ေတြေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့ စက္မွဳေတာ္လွန္ေရးလုိမ်ဳိး ေနာက္ထပ္ေတာ္လွန္ေရးတခုျဖစ္တဲ့ နည္းပညာေတာ္လွန္ေရးကုိ ေအာင္ျမင္ဖုိ႔ရွိေနတယ္။ ဒီေတာ့ ေနာက္မွာကပ္ေနတဲ့ ေပါက္ေဖာ္ၾကီးက ဘယ္ျငိမ္ေနပါ့မလဲ။ အီၾကာေကြးနဲ႔ေပါက္စီေလာက္သာ လုပ္တတ္ရင္ ခုလုိကုန္သြယ္စစ္ဆုိတာဘယ္ျဖစ္လာမလဲ။ ကဲ တရုတ္ေတြဘာလုပ္ၾကသလဲ ၾကည့္ရေအာင္။

ဗင္ကုိဗားမွာဟြာေဝးအက်ယ္ခ်ဳပ္က်ျခင္း

ကုန္သြယ္စစ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေဒၚနယ္ထရမ့္နဲ႔ ရွီက်င္းပင္ေတြ႔ဆုံပြဲကုိ မတ္လအကုန္ ဒါမွမဟုတ္ ေအပယ္အေစာပုိင္းေလာက္မွာလုပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္ထားေပမယ့္ အေမရိကန္ဘက္က ဒီေတြ႔ဆုံပြဲကို ရက္ေရႊ႔လုိက္တယ္။ အေၾကာင္းျပခ်က္က ေဆြးေႏြးထားတဲ့သေဘာတူခ်က္ေတြကို တရုတ္ေတြဘက္က အရင္ လုိက္နာလုပ္ေဆာင္တယ္ဆုိတာေတြကုိ ေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ခ်င္လို႔ျဖစ္တယ္ဆုိတယ္။ ဒီေရႊ႔ဆုိင္းမွဳကေန ေကာက္ခ်က္ဆြဲလို႔ရတာေတြက တရုတ္ဘက္က သေဘာတူညီခ်က္ေတြကုိေပးေပမယ့္ တကယ္လုိက္နာဖုိ႔ တုန္႔ဆုိင္းေနပုံရျပီး အေမရိကန္ ဘက္က တရုတ္နဲ႔သေဘာတူညီခ်က္ထပ္ရဖုိ႔ အရင္မလုိဘူးဆိုတဲ့သေဘာပါ။ မာႏုိင္ေသးတယ္ေပါ့။

တရုတ္ဘက္က ကုန္သြယ္စစ္အတြက္ေတြ႔ဆုံပြဲ မဟုတ္ပဲ ႏွစ္ႏုိင္ငံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲအျဖစ္ပုံေဖာ္ျပီး ေတြ႔ဆုံပြဲကုိ ၾကီးက်ယ္ေအာင္လုပ္ျပီး ဝါရွင္တန္ကုိ မတ္လကုန္ပုိင္းေလာက္မွာလာဖုိ႔ ေလသံပစ္ခဲ့ေပမယ့္ အေမရိကန္ဘက္က သေဘာတူပုံမျပခဲ့ပါဘူး။ ဆုိလုိတာက ကုန္သြယ္ စစ္အက်ပ္အတည္းက ႏွစ္ဘက္စလုံးမွာဆုိေပမယ့္ အေမရိကန္က ပုိကာေတြကုိင္ထားျပီး ေခၚဖဲပစ္ထားတဲ့သေဘာပါ။ တရုတ္ကလည္း ရွားဖဲဝင္ရင္ ေဒါင္းသြားႏုိင္ပါတယ္။ တရုတ္ရွားဖဲေတြက နဂါးပတ္လမ္း(Belt and Road)၊ တကၠေနာ္ေလာ္ဂ်ီျပိဳင္ပြဲနဲ႔ တရုတ္ေငြကုိ ႏုိင္ငံတကာ သုံးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ႏုိင္ဖို႔ဆုိတာေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနႏုိင္တယ္။ အဲဒီေတြထဲမွာအေျခခံအက်ဆုံးျပသနာက ျပည္တြင္းမွာ လုပ္ငန္းေတြ (စက္ရုံေတြ) စက္လည္ပတ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ ပစၥည္္းေတြျဖဳန္းေပးမယ့္ပေရာဂ်က္ေတြ လုိေနတာျဖစ္တယ္။ တရုတ္အလုပ္သမားေတြ အစုလုိက္ အျပံဳလုိက္ အလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္လာရင္ ျပည္တြင္းတည္ျငိမ္ေရးကုိ ထိခုိက္မွာ ျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ တရုတ္ေတြအတြက္ ႏုိင္ငံတကာ ပေရာဂ်က္ ေတြကုိ ေငြ၊ လူနဲ႔ ပစၥည္းေတြကုိတင္ပို႔ႏုိင္ဖုိ႔ လုိတယ္။ တကၠေနာ္ေလာ္ဂ်ီစစ္မ်က္ႏွာမွာေတာ့ နည္းပညာအားသာခ်က္ရွိလာတာနဲ႔အမွ် ႏုိင္ငံေရး မွာ ထိမ္းေက်ာင္းရလြယ္လာမွာျဖစ္ျပီး စစ္ေရးမွာလည္း အေမရိကန္အားသာခ်က္ေတြကို ျပန္ျပီးထိမ္းထား ေထထားႏုိင္မွာျဖစ္တယ္။

တရုတ္ေငြ ႏုိင္ငံတကာမွာ အသုံးတြင္က်ယ္လာဖုိ႔ကေတာ့ အခ်ိန္ယူရဦးမယ့္သေဘာရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ တရုတ္ေတြ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေငြေတြ လွည့္ေခ်းငွားေနတယ္ဆုိတာ တကယ္တမ္းမွာ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္လည္း အစိတ္အပုိင္းတခုအေနနဲ႔ ပါဝင္ေနဖုိ႔ရွိပါတယ္။ ေျပာမယ္ဆုိ တရုတ္ဟာ ေလာေလာဆယ္မွာ တကမာၻလုံးမွာ ေငြအင္အား အလုံးအရင္းနဲ႔အသုံးႏုိင္ဆုံးႏုိင္ငံ ျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္အစုိးရက တရုတ္အစုိးရေလာက ေငြမထုတ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာ ႏုိင္ငံတကာမွာ သေဘာေပါက္ထားၾကပါျပီ။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္အစုိးရရဲ႔ သံခင္းတမန္ခင္းပါဝါကုိေတာ့ တရုတ္ေတြ မယွဥ္ႏုိင္ေသးပါဘူး။ ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံတကာမွာ ႏုိင္ငံေတြရဲ႔ေပၚလစီေရးရာခ်မွတ္သူေတြမွာ ဒီႏွစ္ႏုိင္ငံနဲ႔ပါတ္သက္လာရင္ သတိထား ေျဖေနရတဲ့ေမးခြန္းကေတာ့ အေမရိကန္ပါဝါနဲ႔တရုတ္ေငြခ်ိဳေတြကုိ ဘယ္လုိသုံးမလဲဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ခ်ဳပ္လုိက္ရင္ တရုတ္ ေစာင့္ကစား ေနတဲ့ ရွားဖဲေတြကုိ ၂ မ်ိဳး ေတြ႔ရမွာျဖစ္တယ္။ တမ်ဳိးက ႏုိင္ငံတကာရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳ (ျပည္တြင္းနဲ႔ပါပတ္သက္တဲ့ လက္ရွိအက်ပ္အတည္း)နဲ႔ ေနာက္တမ်ိဳးက နည္းပညာျပိဳင္ပြဲ(အနာဂတ္ကုိ သိမ္းပုိက္ဖုိ႔) ျဖစ္တယ္။ ကုန္သြယ္ေရးစစ္စတင္ျခင္း ေရွ႔ပုိင္းေတြဟာ တရုတ္ပထမဖဲကုိ အနည္းနဲ႔အမ်ား ျမင္သာေစမယ္ေမွ်ာ္လင့္တယ္။

ဟြာေဝးကုိ အေမရိကန္ အဓိကစြပ္စြဲခ်က္ ၂ခု ရွိတယ္။ ပထမတခုက အေမရိကန္ေတြ ပိတ္ဆုိ႔ထားတဲ့အီရန္နဲ႔ အဆက္အစပ္လုပ္လို႔ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက ဟြာေဝးကထုတ္တဲ့ ခ်စ္ပ္ျပားေတြဟာ သုံးစြဲသူေတြရဲ႔(တနည္းသုံးစြဲတဲ့ႏုိင္ငံေတြရဲ႔) အခ်က္အလက္ေတြကို ရယူႏုိင္မွာျဖစ္ျပီး အဲသည္ႏုိင္ငံေတြကုိ တရုတ္က ေကာင္းေကာင္း ေစာင့္ၾကည့္ထိမ္းေက်ာင္းသြားႏုိင္မွာျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိတယ္။ ျပႆနာလူသိရွင္ၾကား စျဖစ္တာ ကေတာ့ မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာ ၁ရက္ေန႔မွာပါ။ ကေနဒါႏုိင္ငံ ဗင္ကုိဗား ႏုိင္ငံတကာေလဆိပ္မွာ ေလယဥ္ေျပာင္းဖုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ ဟြာေဝး တည္ေထာင္သူ ကုမဏီဥကၠ႒ရဲ႔သမီးလည္းျဖစ္ ဟြာေဝးရဲ႔ဘ႑ာေရးအရာရွိခ်ဳပ္ (CFO – Chief Financial Officer) လည္းျဖစ္တဲ့ မင္ဝမ္ဇူး (Meng Wanzhou)ကုိ ကေနဒါအစုိးရက အေမရိကန္အစုိးရရဲ႔ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ ဖမ္းဆီးထိမ္းသိမ္းလုိက္တာပဲျဖစ္တယ္။

ကက္ေသးပစၥဖိတ္ေလေၾကာင္းလုိင္းရဲ႔ အထူးတန္းကေနလုိက္ပါလာတဲ့ တရုတ္ အၾကီးဆုံးမုိဘုိင္းဖုန္းကုမဏီရဲ႔ဒုတိယဥကၠ႒မင္ဝမ္းဇူးဟာ သူ႔ေနာက္ကုိလုိက္ေနတဲ့ အေမရိကန္ေတြရဲ႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာ အဓိကမဟာမိတ္ႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ ကေနဒါ၊ (အဂၤလန္၊ ၾသစေတးလွ်နဲ႔ နယူးဇီလန္ ႏုိင္ငံေတြလည္းပါတယ္) ႏုိင္ငံရဲ႔ေလဆိပ္ထဲကုိ ဒီဇင္ဘာ၁ရက္ေန႔မွာ ေရာက္လာတယ္။ အဲသည္ေန႔မွာပဲ တရုတ္သမၼတရွီက်င္ပင္းဟာ ျဗဴႏုိေအရီးစ္မွာ ကုန္သြယ္စစ္အတြက္ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကုိ ေစ့စပ္ညွိႏွိဳင္းျပီးလို႔ အေမရိကန္သမၼတထရမ့္နဲ႔ ညစာစားေနတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာလုိဆုိရင္ေတာ့ ရွီက်င္းပင္က အမဲသားျပားကုိလွီးလုိက္တဲ့အခ်ိန္ စိမ္းေနေသးတဲ့အသားၾကားက ေသြးစုိ႔စုိ႔ ထြက္လာခ်ိန္၊ ရွီရဲ႔ အနီးကပ္လူတေယာက္က ရွီရဲ႔နားကုိကပ္ျပီး ခပ္တုိးတုိးစကားတခြန္းေျပာတဲ့ျပကြက္မ်ဳိးေတြ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္တယ္။

ႏုိင္ငံတႏုိင္ငံဟာ အေမရိကန္စီးပြားေရးပိတ္ဆုိ႔လုိက္ရင္ အေတာ္ ဗ်ာမ်ားသြားတာကေတာ့ အမွန္ပါ။ အီရန္ဟာ တရားမဝင္လမ္းေၾကာင္းေတြ ကေန ပစၥည္းေတြသြင္းရမယ္။ ၾကားခံကုမဏီေတြဆီကေန အေမရိကန္တားျမစ္ထားတဲ့ကုန္ေတြကုိဝယ္ရမယ္။ ဟြာေဝးဟာ သူ႔လက္ခြဲ ကုမဏီ(ဟြာေဝးက ဝန္မခံဘူး)ျဖစ္တဲ့ စကုိင္းကြမ္း(Skycom) ဆုိတဲ့ကုမဏီကေန အေမရိကန္ ကြန္ျပဴတာဆက္စပ္ပစၥည္းေတြကို အီရန္ကုိ သြင္းတဲ့ျပႆနာ ျဖစ္တယ္။

(ကမာၻႏွစ္ခု အင္တာနက္ႏွစ္ခု)

ေနာက္တခု စြပ္ဆြဲခ်က္ျဖစ္တဲ့့ သုံးစြဲသူကုိ လွဳိ႕ဝွက္ေထာက္လွမ္းႏုိင္တဲ့ခ်စ္ပ္ျပားေတြ မုိဘုိင္းဖုန္းမွာ တပ္ဆင္ေပးလုိက္တယ္ဆုိတာကေတာ့ ပထမတခုလုိ သက္ေသျပဖုိ႔ လြယ္ကူတဲ့အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူူး။ နည္းပညာကုိအသုံးျပဳျပီး စပုိင္လုပ္တယ္ဆုိတာ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ကပဲ စတာပါ။ အုိဘားမား မဆင္းခင္က မဟာမိတ္ဂ်ာမနီအၾကီးအကဲေတြရဲ႔ဖုန္းေတြကုိ ၾကားျဖတ္ခုိးနားေထာင္တာေတြ လုပ္ခဲ့ သလုိ၊ ဂ်ဴလီယံအာဆင္းနက္ခ်္ (Julian Assange)ရဲ႔ ဝီကီလိခ္နဲ႔ အေမရိကန္စီအုိင္ေအကေန အခ်က္အလက္ေတြစုျပီး တိမ္းေရွာင္လာတဲ့ စႏုိးဒင္(Eward Snowden) တို႔ရဲ႔ဇာတ္လမ္းေတြကုိၾကည့္ရင္ သိႏုိင္တယ္။ တရုပ္ကုိၾကည့္ေတာ့ သူ႔ႏုိင္ငံတြင္းမွာ လူေတြကိုေစာင့္ၾကည့္ျပီး သူတို႔ရဲ႔အျပဳအမူေတြေပၚမူတည္လို႔ ရမွတ္ေတြသတ္မွတ္ေပးျပီး ထိန္းခ်ဳပ္မယ့္စနစ္(Social Credit system)ကုိ ၂ဝ၂ဝ ေလာက္မွာ စတင္ အသက္သြင္းဖုိ႔ ရွိေနတယ္။ ျမိဳ႔ထဲမွာတပ္ဆင္ထားတဲ့ စီစီတီဗီကင္မရာေတြ၊ ခရက္ဒစ္ကဒ္ေတြ၊ လက္ကုိင္ဖုန္းေတြကေန လူထုရဲ႔ အခ်က္ အလက္ေတြကုိ အစုိးရကရယူျပီး ဘယ္သူဟာျဖင့္ လူေကာင္းျဖစ္တယ္၊ လူဆုိးျဖစ္တယ္၊ အမွတ္ေပးစနစ္နဲ႔ သတ္မွတ္ေပးမွာျဖစ္ျပီး ခရီး သြားခြင့္၊ ေငြေခ်းငွားခြင္၊့ အလုပ္အကုိင္၊ အစရွိတဲ့ အေျခအေနေတြကုိ အစုိးရက ထိန္းေက်ာင္းသြားမယ့္သေဘာပါ။

ဆုိေတာ့ တရုတ္အစုိးရက ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးၾကီးထားေနတဲ့ ၂ဝ၂၅ တရုတ္မွာလုပ္သည္(Made in China 2025)ဆုိတဲ့ စီမံကိန္းၾကီးအတြက္ ေမာင္းႏွင္အားတခုျဖစ္တဲ့ အစုိးရက ေနာက္ကြယ္က ေငြေထာက္ပံ့ေပးထားတယ္ဆုိတဲ့ အရွင္ေမြးလို႔ ေန႔ခ်င္းၾကီးလာတဲ့ ဟြာေဝးအတြက္ ခ်စ္ပ္ျပားေတြမွာ သုံးစြဲသူေတြရဲ႔အခ်က္အလက္ကုိ အခုမဟုတ္ေတာင္ ေနာင္မွာတေနရာက ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ ၾကိဳတင္စီစဥ္ထားႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိေနျပန္တယ္။ ဒါေတြက မ်က္ႏွာျပင္ေပၚကအေျခအေနေတြကုိ ျပန္ေျပာေနတယ္ဆုိရင္ တကယ္ဟြာေဝးက အနည္းငယ္ ေရွ႔ေရာက္ေနတယ္လို႔ေျပာႏုိင္တာက 5G ကြန္ယက္ပါ။

သိၾကတဲ့အတုိင္း ကြန္ျပဴတာမွာ၊ အုိင္တီမွာ ေနာက္ပုိင္းအေရးၾကီးတဲ့အခ်က္ ၂ခ်က္ရွိတယ္။ တစ္ကျမန္ဖုိ႔နဲ႔ ႏွစ္က ေပါ့ဖုိ႔နဲ႔ပါးဖုိ႔ပဲ။ မင္းစက္ရဲ႔ တြက္ခ်က္ႏွဳန္း(processing power) က ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲ။ စက္က ဘယ္ေလာက္ေပါ့သလဲကုိ လူေတြစိတ္ဝင္စားတယ္။ တန္ဖုိး ထားတယ္။ တီဗီြၾကီးေတြ နံရံမွာကပ္ျပီးျပားေနတာကုိ ပုိၾကိဳက္လာတယ္။ လက္ပ္ေတာ့ေတြ မုိဘုိင္ဖုန္းေတြဝယ္ရင္ ကုိင္ၾကည့္တယ္၊ ဆၾကည့္တယ္။ (အရင္က ေတာမွာ လူေတြ အုန္းသီးဝယ္သလုိေပါ့။ မၾကည့္တယ္၊ လွဳပ္ၾကည့္တယ္၊ နားေတာင္ေထာင္ၾကည့္ လုိက္ၾက ေသးတယ္)။ 5G ဆုိတာ မုိဘုိင္းဖုန္းေတြရဲ႔ပဥၥမမ်ဳိးဆက္(5 generation)ကို ဆုိခ်င္တာ။ ျမန္ႏွဳန္း တအားျမင့္သြားမယ္။ အရင္က အင္တာနက္ကေန ရုပ္ရွင္တကားကုိ ဆြဲခ်(download)မယ္ဆုိရင္ ၃နာရီေလာက္ၾကာႏုိင္တယ္။ ခု 5G နဲ႔ဆုိရင္ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ပဲ ၾကာမယ္ဆုိတယ္။ ဒါက အလြယ္ေျပာတာ။ လုပ္ငန္းသုံးမယ့္ဖုိင္ေတြ တေနရာကေနတေနရာကုိ စီးပြားေရးနဲ႔ဆုိင္တဲ့အခ်က္အလက္ေတြ၊ ရုပ္ပုံကားခ်ပ္ေတြ ဗီြဒီယုိေတြဟာ ေလထဲမွာ မီးပန္းလုိ ဖြားကနဲေပါက္ျပီး ျပန္႔က်ဲေနသလုိ ေရႊ႔လ်ားလာၾကမယ္။ ဒီအျမန္ျပိဳင္ပြဲၾကီးမွာ တရုတ္က လက္ဦးမယ္။

အဲသည္ တရုတ္နက္ဝပ္ထဲမွာ တရုတ္ဖုန္းေတြသုံးျပီး တရုတ္ဖုန္းေတြထဲက ခ်စ္ပ္ျပားေတြဟာ သုံးစြဲသူေတြရဲ႔ အခ်က္အလက္ေတြအားလုံးကုိ တေနရာကေန ေစာင့္ၾကည့္ေနမယ္၊ ေစာင့္ယူေနမယ္ဆုိရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္မလဲ။ စီအုိင္ေအနဲ႔ ကမာၻပတ္က်င္လည္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္က လွဳိ႕ဝွက္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႔ အားသာခ်က္ကုိ ေနာေက်ျပီးသားပါ။

ျပီးခဲ့တဲ့ ေဖေဖာ္ေဝၚရီလထဲမွာ အေမရိကန္ စီအီးအုိတေယာက္က တရုတ္မွာတာဝန္ထမ္းေဆာင္ျပီး အေမရိကန္ကုိျပန္လာေတာ့ ေဝါစထရိ သတင္းစာမွာ ေဆာင္းပါးတေဆာင္ေရးတယ္။ ကမာၻႏွစ္ခု၊ အင္တာနက္ႏွစ္ခုဆုိတဲ့နာမည္လို႔ မွတ္မိေနတယ္။ ေဘဂ်င္းက ျပန္လာတဲ့ အေမရိကန္ကုမဏီတခုရဲ႔စီအီးအုိဟာ အေမရိကားကုိေရာက္ေတာ့ ၁၉ ရာစုထဲ ျပန္ေရာက္သြားတယ္လို႔ ထင္ရတယ္လို႔ဆုိတယ္။ လူဦးေရ သန္း ၂ဝဆယ္ေလာက္ေနတဲ့ ဘီဂ်င္းရဲ႔ကြန္ကရိေတာနက္ၾကီးထဲမွာ စက္ေရွ႔ တယ္လီဖုန္းေလးေထာင္ျပရုံနဲ႔ ေငြေခ်ျပီးသားျဖစ္ေနျပီ။ အိမ္ကေန ရုံးကေန တယ္လီဖုန္းထဲ ကလစ္တခ်က္ႏွိပ္တာနဲ႔ ဂ်က္မားရဲ႔ အလီဘာဘာခုိးသားငါးရာဟာ ေန႔တြင္းခ်င္း အိမ္တံခါးကုိ လာေခါက္ျပီး ပစၥည္းေတြပို႔ေနျပီ။ အေမရိကန္အာေမဇုံလို တရုတ္အလီဘာဘာ ရွိတယ္။ တရုတ္မွာ ေဖ့စ္ဘုတ္လုိမ်ဳိး၊ မက္ဆင္ဂ်ာလုိမ်ဳိး၊ ဝီခ်တ္(We chat) ရွိတယ္။ ေဝဘုိ(Weibo)ဟာ တရုတ္တြစ္တာျဖစ္တယ္။ တရုတ္နည္းပညာကုမဏီၾကီးတခုျဖစ္တဲ့ ဆယ္ျပား(တင္းဆင့္ - ten cents)ရဲ႔ QQ ဟာ ခ်က္ျခင္း မက္ေဆ့ခ်္ေတြပို႔ရာမွာ အသုံးမ်ားတယ္။ ယူက်ဳကုိ တရုတ္မွာသြားေမးရင္ သိၾကမွာမဟုတ္ဘူး။ တရုတ္ယူက်ဳဟာ ယူကူ(Youku Tudou) ျဖစ္တယ္။ တရုတ္မွာ ဂုိဂဲမသုံးၾကဖူး။ ေဘဒုိး(Baidu Tieba) ဟာ တရုတ္အင္တာနက္ရွာေဖြစက္ ျဖစ္တယ္။ ဒီေလာက္ဆုိ အင္တာနက္ ၂ခုဆုိတာကုိ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါျပီ။ ကေန႔ အေနာက္မွာသုံးေနတဲ့ နည္းပညာအသစ္ အြန္လုိင္း အင္တာနက္ စတာေတြအားလုံးဟာ တရုတ္မွာ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္နဲ႔ ခ်က္ျခင္းထြင္ျပီး ရွိေနျပီ။ တရုတ္ဟာ ေငြရွိတယ္၊ ေစ်းကြက္ရွိတယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ဆုိတာ အဲသည္ႏွစ္ခုကို ေပါင္းထားတာပဲ။ အဲသည္ႏွစ္ခု ျပည့္စုံမွ လုပ္လို႔ရမယ္။ ကုန္သြယ္စစ္ဆုိတာ အေမရိကန္က တရုတ္ေငြကုိ သြယ္ဝုိက္တုိက္တယ္။ တရုတ္ေစ်းကြက္ကုိ တုိက္ရုိက္ထုိးႏွက္တယ္။

ကြန္ျပဴတာ၊ အင္တာနက္၊ မုိဘုိင္းဖုန္း၊ အခ်က္အလက္(Data)၊ သတင္း၊ စတာေတြကုိအေျခခံတဲ့ ကေန႔ေခတ္ နည္းပညာဟာ သူ႔နည္းတူ အလြန္တုိးတက္လာတဲ့ဇီဝေဗဒနဲ႔ ေပါင္းစပ္ေနျပီ။ လူရဲ႔ဦးေႏွာက္လုိမ်ိဳး ဒါေပမယ့္ အဲသည္ဦးေႏွာက္ထက္ အဆမ်ားစြာသာလြန္မယ့္ အတုတခုကုိ ဖန္တီးေနၾကျပီျဖစ္တယ္။ မၾကာေတာ့မယ့္အခ်ိန္တခုမွာ လူ႔ကုိယ္ထဲကုိ ခ်စ္ပ္ျပားေလးတျပား ထဲ့ေပးလုိက္ရုံနဲ႔ ခႏၶာကုိယ္ထဲက အခ်က္အလက္ေတြအားလုံးကုိ စက္ကသိေတာ့မယ္။ အသက္ကုိ သတ္စရာမလုိပဲ အသားကုိအစစ္နီးပါးျဖစ္ေအာင္လုပ္လာၾကေတာ့မယ္။ ႏြားတေကာင္မွာပါတဲ့ ပရုိတိန္း၊ ဗီတာမင္၊ ကုိလက္စထေရာ၊ အရသာ စတာေတြကို ဓါတ္ခြဲခန္းေတြကေန ထုတ္လုပ္လာႏုိင္ေတာ့မယ္။

မ်ိဳးဗီဇနယ္ပယ္နဲ႔ ဇီဝသိပၸံပညာရပ္ဟာ ထူးျခားေကာင္းမြန္လာတယ္။ လူရဲ႔အသက္ဇီဝကုိ နည္းပညာနဲ႔ ေမာင္းႏွင္ျပီး လူကုိအသစ္ျပန္လုပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားလာမွာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ ႏွစ္ငါးဆယ္ေလာက္မွာ လူ႔သက္တမ္းဟာ ဇာတာထဲကလုိ ၁၂ဝ ရွည္ဖုိ႔ ျဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။ ဒီၾကီးမားတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးၾကီးကုိ ငါတို႔အတြက္ စိတ္ကူးယဥ္သက္သက္ပဲလို႔ဆုိတာထက္ ဘယ္လုိပုံခ်ဥ္းကပ္ဖုိ႔ေကာင္းမလဲ၊ ေသးေသးေလးကပဲျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ကုိ ျမန္မာေတြ ၾကံဆၾကဖုိ႔လုိလာပါျပီ။ တရုတ္ရဲ႔ေငြခ်ိဳမွာ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ားဖမ္းခ်င္ရင္ေတာ့ ေတာထဲသြားဖုိ႔ ေၾကာက္လို႔မရဘူး။ အေမရိကန္အကူအညီေတြမွာ ေႏွာင္ဖြဲ႔မွဳေတြ ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ကုိကုိယ္စမ္းမိ တဲ့အပုိင္းေတြ ကေန သုံးသပ္ေနရုံနဲ႔ ႏုိင္ငံကတက္လာမွာမဟုတ္ဘူး။ အန္ကယ္ဆမ္ပါဝါနဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေပါက္ေဖာ္ၾကီးရဲ႔ေငြကုိ သင့္ေအာင္ခ်ိန္ျပီး နည္းပညာကို အစျပဳပါလို႔အႀကံျပဳလုိတယ္။

Kyaw Zaaw Khine 2011+ Publishing မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္

read more

(သိမ္းပါေျပာၾကည့္)

(သိမ္းပါေျပာၾကည့္)

၆၂ တုန္းကလုပ္ခဲ့တာက ဟိုတုန္းကျပည္တြင္းအေျခအေနနဲ႔ ကမၻာ့အခင္းအက်င္းေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေအးကနဦးကာလမ်ားဆီက ေနတိုး/ဝါေဆာစစ္စာခ်ဳပ္ႀကီးေတြအတြက္ တပ္သားသစ္စုေနခ်ိန္ႀကီးျဖစ္ေနပါတယ္။

ခုေန ႀကိဳက္သေလာက္တိုက္တြန္း စစ္တပ္က သူ႔သေဘာနဲ႔သူ ၆၂ တုန္းကလို အာဏာဘယ္ေတာ့မွ မသိမ္းပါဘူး စိတ္ခ်ပါ။ သိမ္းဖို႔သြားေျပာလို႔ ေျပာတဲ့လူ ပစ္အသတ္မခံရရင္ကံေကာင္းေျပာရမယ္ထင္ပါတယ္။ ရခိုင္အင္န္အယ္လ္ဒီကိုကိုင္ဖို႔ ရိုဟင္ဂ်ာမ်ိဳးျဖဳတ္ဖို႔ ေဒါက္တာေအးေမာင္တို႔ အဲ့သေဘာမ်ိဳးလုပ္ခဲ့တာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုး ေအးေမာင္ ဘာျဖစ္သြားလဲ။ ျဖစ္သြားတာၾကည့္ၿပီး စိတ္မေကာင္းေတာ့ မျဖစ္မိပါဘူး။ ဒီ့ေနာက္ စစ္အုပ္စုနဲ႔စုအုပ္စု ပိုေတာင္ ပလူးသြားပါတယ္။

၆၂ သိမ္းနည္းကားသိမ္းတာနဲ႔ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဟာ အလိုလိုပ်က္ပါတယ္။ သူတို႔ ၂ဝဝ၈ ကို သူတို႔လက္နဲ႔သူတို႔ မဖ်က္ပါ။ ခုအေနအထားက ကာလံုေခၚ ၆ မဲ ၅ မဲနဲ႔ သမၼတလက္မွတ္ယူၿပီး ဖြဲ႔စည္းပံုကေျပာထားတဲ့အတိုင္း အာဏာလႊဲေပးဆိုရင္ က်ည္တေတာင့္မွမကုန္ ကင္းတေယာက္မွမလွည့္ရပဲ ပြဲကၿပီးပါတယ္။ ၅၈ တုန္းက ဦးနုလုပ္သလို ပလစီေစ့ေျခာက္ျခက္ေတြ ကလိန္ေစ့ျငမ္းစင္ေတြေတာင္ လုပ္ေပးဖို႔မလိုပါဘူး။

၃၂ ပါတီေခၚေတြ႔တာ အာဏာသိမ္းဖို႔ ပါတီေတြရဲ႔အား ယူတယ္ဆိုတဲ့အေျပာဟာ ဘာအေျခအျမစ္မွမရွိပါဘူး။ ဖြဲ႔စည္းပံုအရအာဏာလႊဲေျပာင္းယူယူ မယူယူ အဲ့ဒီပါတီေတြရဲ႔ အာဏာသေဘာအရေရာ နိုင္ငံေရးအရေရာအေရးပါမႈက ဘယ္ေနရာမွာမွမရွိပါဘူး။ “ငါတို႔လည္း ဒီလူေတြနဲ႔ပူးထားတယ္၊ မင္းတို႔လည္း လုပ္စရာရွိတာလုပ္၊ ဒါေပမယ့္ ေျခလွမ္းတိုင္းကိုေတာ့ ငါတို႔ေနာက္က “ေထာက္“ထားတယ္၊ အလြတ္မေပးဘူး“ ဆိုတဲ့သေဘာထားကို လႊတ္ေတာ္ကို လွမ္းျပတာေလာက္ပဲလို႔ ယူဆပါတယ္။ စစ္တပ္ကို ကိုယ့္သေဘာနဲ႔ကိုယ္ အာဏာသိမ္းပါလို႔သြားေျပာရေလာက္ေအာင္လည္း အဲ့ဒီ ၃၂ ပါတီကလူေတြ မညံ့ပါဘူး။ မညံ့လို႔မွ ပါတီေထာင္ၿပီး အစိုးရလုပ္ဖို႔မွန္းေနၾကတာပါ။ အစိုးရဆိုတာ ရွင္ဘုရင္ပဲ၊ ရွင္ဘုရင္လုပ္မယ့္သူဆိုတာ ညံ့လို႔မွမရဘဲ။

ဗမာ့နိုင္ငံေရးနဲ႔ အစိုးရလက္ေတြ႔သေဘာအရ ထူးျခားခ်က္က “အမ်ိဳးသားေရးဦးေဆာင္မႈ႑ဆိုၿပီး စစ္တပ္က ထိပ္ကထိုင္ထားတယ္။ အစိုးရက ရွင္ဘုရင္မဟုတ္ဘူး။ သူ႔အထက္မွာ ဘုရင္လုပ္တဲ့သူ King Maker ရွိတယ္။ အလားတူပဲ သမၼတဟာ ဥေသ်ွာင္ဆိုေပမယ့္ သမၼအထက္မွာ နန္းမေတာ္ရွိတယ္။ ဒါေတြလည္း ေတြးၾကပါ ေမေမ့သားတို႔။ ေမေမ့အကြက္ေတြဆိုၿပီး သႀကၤန္အေျမာက္ေတြ မီးရႉးမီးပန္းေတြလည္း ေဖာက္တာလည္း ေဖာက္ေပါ့။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ႏွစ္နံမည္နဲ႔ေန႔) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ႏွစ္နံမည္နဲ႔ေန႔)

မိမိအစိုးရျဖစ္ေနတုန္းမွာ မတ္ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔လို႔တရားဝင္ဘာလို႔ျပန္မေျပာင္းတာလဲ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေရာ ဘာလို႔ NLD အမတ္ေတြ ဒီအေၾကာင္း အဆိုမတင္တာလဲ။ အစိုးရထဲက ဝန္ႀကီးတေယာက္ေယာက္ကေရာ ဘာလို႔ အဆိုျပဳတာေတြဘာေတြ မလုပ္တာလဲ။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက စစ္ဗိုလ္မို႔လို႔ဆို တျခားစစ္ဗိုလ္မဟုတ္တဲ့ တေယာက္ေယာက္ကေရာ ဘာလို႔မတင္တာလဲ။ ေဒၚစုကိုယ္၌ကေရာ ဘာလို႔ ဒီကိစၥမွာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနေန ရသလဲ။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ေျခေျချမစ္ျမစ္ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္သင့္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဘာလို႔မေဆြးေႏြးၾကတာလဲ။  

“က်ေနာ္တို႔က အစိုးရဆိုေပမယ့္……” ဘာညာ အစခ်ီတဲ့မၿပီးႏိုင္တဲ့ ငိုခ်င္းရွည္ႀကီးကေတာ့ လူေတြမၾကားခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ပါတီအာဏာထဲရွိေနတုန္း လုပ္မယ္ဆို(ရရ မရရ) တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမယ္။ ခု ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္မယ္ ဘာညာဆိုၿပီး ႀကိဳက္လံုးပစ္သလိုပစ္ၾကည့္ေပါ့ လူေတြဆီက ဘာသံထြက္လာမလဲ သိရေအာင္။ 

စစ္အုပ္စုကေတာ့ စစ္အမတ္ေတြကေန တဆင့္ေရာ အျပင္ကေနေရာ မိန္႔ခြန္းေတြကေနေရာ ခါးခါးသီးသီး အိေႁႏၵမရ ေသြးရူးေသြးတမ္းကာကြယ္မွာပဲ။ ဒါဆို သူတို႔ ပို ပြင့္က်တာေပါ့။ ကိုယ့္စည္းရံုးအတြက္လည္း ေကာင္းတာေပါ့။ ခုက အစိုးရအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပန္တမ္းမွာ တပ္မေတာ္ေန႔သံုးေနၿပီး NLD ပါတီက ေတာ္လွန္ေရးေန႔ လုပ္ေနတယ္။ ခုလို အစိုးရတမ်ိဳး ပါတီတမ်ိဳး လုပ္ေနေတာ့ “အာခံရဲလိုက္တဲ့ သတၱိေကာင္းေတြလို႔မျမင္ပဲ ခါးေတာင္းက်ိဳက္တလြဲ ဖင္တလြဲလူေတြ၊ ေရွ႔တမ်ိဳးေနာက္တမ်ိဳးလူေတြ”ဆိုၿပီး ပိုေတာင္ အရိုအေသတန္ ေသးတယ္။

ဂ်ပန္႔ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကိုမေတာ္လွန္ရေသးလို႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ေန႔လို႔ သံုးရတာျဖစ္တယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ လြတ္လပ္ေရးေတြဘာေတြအရၿပီး ႏိုင္ငံေရးအစိုးရလက္ထက္ ၁၉၅၅ က်မွ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဦးဗေဆြကတဆင့္ အစိုးရကိုခ်ဥ္းကပ္ၿပီး မတ္ ၂၇ ရက္ေန႔ကို တပ္မေတာ္ေန႔လုပ္ခိုင္းတာ။ အစိုးရကအတည္ျပဳေပးလိုက္ေတာ့ တပ္မေတာ္ေန႔ျဖစ္သြားတာ။ ဒါေတာင္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဆိုတာနဲ႔ တြဲတြဲၿပီး ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားသံုးသံုးေနေသးတာပဲ။ အဲ့ဒါကလည္း စစ္တပ္ကို ဗိုလ္ေနဝင္း ထင္တိုင္းလုပ္မရေသးလို႔။ မရေသးတာက နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးက ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ မ်ိဳးဆက္ေတြရွိေသးလို႔ပဲ။ ေထာက္ရမယ့္ ငဲ့ရမယ့္မ်က္နွာေတြရွိေနေသးလို႔။ စစ္အာဏာ မၿငိမ္ေသးလို႔။ သူ႔အတန္းကလူေတြအကုန္ ရွင္းမထုတ္ရေသးလို႔။

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း စစ္လႊမ္းမိုးမႈလံုးဝရသြားေတာ့မွ တပ္မေတာ္ဆိုၿပီး အၿပီးအျပတ္လုပ္ခ်ပစ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ ဒီစစ္မ်ိဳးဆက္မွာက ဘယ္မ်က္နွာမွ ေထာက္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ တပ္မေတာ္ရဲ႔ ဘာအစဥ္အလာေကာင္းကိုမွ ထိန္းေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး သန္းေရႊလက္ထက္မွာ ေနဝင္းဂိုဏ္းကိုပါ ကိုင္ထုတ္လိုက္ေတာ့ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ့္ေကာင့္မွ မႈေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဘာေသာညာေသာ ေတြးေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာဖို႔ တလက္ကိုင္တပ္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ ပီပီျပင္ျပပံုသြင္းလို႔ရသြားတာ။ ဒီေတာ့ကို တပ္မေတာ္ေန႔ဆိုၿပီး တခြန္းတည္းျဖစ္သြားတာ။

ဟိုးအရင္တုန္းက NLD က ေျပာဖူးတယ္ “တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေန႔အမွန္ ျပန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္”ဆိုၿပီး။ ခုေန မလုပ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ လုပ္မွာလဲ။ ေဒၚစုလည္း အသက္ႀကီးၿပီ။ ၂ဝ၂ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆိုတာကလည္း ‘ေဆာက္ျဖစ္မွ ေက်ာင္းဒကာ”။ အခ်ိန္ေလးလည္း က်န္တုန္း ေဒၚစုလည္းရွိေနတုန္းေလး တက္သုတ္ရိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တာကိုလုပ္တာ။ ဒီနံမည္ေျပာင္းကိစၥဟာ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာလို႔ ဆင္ေျခေပးမယ္ဆို တခုေတာ့ေမးမယ္။ လူထုအားမပါဘဲ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္မယ္ဆိုတာကေရာ။

ကိုယ္လည္း မေသေသးလို႔ အရာရာလည္း ဒီအတိုင္းဆို ေနာက္နွစ္လည္း တပ္မေတာ္ေန႔ေတာ္လွန္ေရးေန႔ျမည္သံကို ၾကားေနရမွာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ကမၻာဆိုတာ တျပည္တည္းနဲ႔တည္ထားတာမဟုတ္ေတာ့) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ကမၻာဆိုတာ တျပည္တည္းနဲ႔တည္ထားတာမဟုတ္ေတာ့)

နိုင္ငံႀကီးေတြက ေရႊေတြဝယ္ေလွာင္ေနၾကတယ္။ အဝယ္လိုက္ရင္ ေစ်းတက္ဖို႔ေကာင္းတဲ့ေရႊဟာ ေစ်းက်ေနၿပီး လူအယံုအၾကည္နည္းနည္းေလ်ာ့လာတယ္ဆိုတဲ့ အေမရိကန္ေဒၚလာေခၚတဲ့ ေငြမာဟာ ေစ်းတက္လာတယ္။ ေရႊေစ်းကြက္မွာ လူေတြ ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးေနတယ္။ ဝယ္လက္ေတြ ပ်ားပန္းခပ္ၿပီး ေရႊေစ်းကြက္ႀကီး ဟီးဟီထေနတယ္ရလို႔ World Gold Council ကမၻာ့ေရႊေကာင္စီက အံ့အားတႀကီးေၾကညာပါတယ္။

ေရႊဝယ္ေလွာင္ရာမွာ အေမရိကန္အစိုးရထုတ္ေရာင္းထားတဲ့ နွစ္ရွည္ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ေငြေခ်သူေတြက ေခ်ေနၾကတယ္။ ေရႊထုတ္ေရာင္းေနတာက နိုင္ငံ ဘုစုခရုေတြ။ သူတို႔ဘဏ္ေတြထဲက ေရႊေတြကထြက္သြားၿပီး ေငြေခ်းစာခ်ဳပ္ေတြ ပိုက္မိေနၾကတယ္။ တကယ္လို႔ ဘာမေျပာညာမေျပာ ေဒၚလာ ရုတ္ရုတ္ ရုတ္ရုတ္ ထျဖစ္ရင္ အရင္ဆံုးထိမွာက ဘုစုခရုနိုင္ငံေလးေတြျဖစ္တယ္လို႔ဆိုတယ္။ မရႉႏိုင္ကယ္နိုင္မျဖစ္ရေအာင္ တခုခုေတာ့ စီမံထားသင့္တယ္လို႔ ဆိုသူေတြကဆို အႀကံေပးသူေတြကေပးေနပါတယ္။

နိုင္ငံျခားအရန္ေငြ Foreign Reserve ကိုလည္း ယူအက္စ္ေဒၚလာေနရာမွာ ယူရိုအပါအဝင္ တျခားေငြမာေတြ(ကေနဒါ၊ ၾသစေတးလ်၊ ဂ်ပန္၊ တရုတ္ ေငြစတာမ်ိဳးေတြ)ပါ အခုအခံလုပ္ၿပီး ထားတာ ပိုမ်ားလာတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ သမားရိုးက်နဲ႔ေတြးမယ္ဆို ေဒၚလာခိုင္မာမႈအားေပ်ာ့တယ္ဆို ေဒၚလာေစ်းက်ရမွာပဲ။ ခုက ေဒၚလာ ေပ်ာ့တယ္လည္းေျပာတယ္ ေစ်းက စြာေနပါတယ္။ အရင္ကဆို အေမရိကန္ကိုက်ပ္ေပးခ်င္ရင္ ေဒၚလာကိုကစားၾကတယ္။ သေဘာက ေဒၚလာေစ်းက်ေစ့ခ်င္ရင္ ကိုယ့္ဆီရွိတဲ့ေဒၚလာေတြထုတ္ေရာင္း အေမရိကန္ေငြတိုက္စာခ်ဳပ္ေတြ အေပါင္အငွားျပန္ခ်လုပ္ၾကတာမ်ိဳးပါ။ အဲ့လိုလုပ္လိုက္ရင္ ေဒၚလာေစ်းအတက္အက်ျဖစ္ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

ခုကမၻာ့စီးပြားေရးက ေဒၚလာေတြ မတန္တဆ ကိုင္ထားတဲ့ တရုတ္လိုျပည္ကလည္း အဲ့သလို မလုပ္ဝ့ံဘူး။ လုပ္ရင္ သူပါကြဲမွာလို႔ဆိုပါတယ္။ စီးပြားေရးနဲ႔ ကုန္သြယ္မႈက ဖြတ္ၿမီးနဲ႔ဖြတ္ခ်ည္သေဘာထက္ ေမ်ာက္ ေမ်ာက္ျခင္း အၿမီးလိမ္ေနၾကတဲ့သေဘာလို႔ ဆိုပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက အဲ့ဒီ နိုင္ငံႀကီးေတြနဲ႔ တႏြယ္ငငင္တစင္ပါနိုင္ငံေတြပါ။ သူတို႔အျဖစ္ကလည္း ေဂါင္ထိအကုန္လိုျဖစ္ေနေတာ့ ေဂါင္မထိေရး ဝိုင္းက်ားကန္ေပးေနရတဲ့သေဘာပါျဖစ္ေနတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ေဂါင္ ေဂါင္ခ်င္းတည္တိုက္ရင္ ဥသ်ွစ္သီး ၂ လံုးထုသလို ၂ လံုး လံုး ေၾကတာထက္ ေနာက္ကအလံုးေတြပါ လိုက္ မြကုုန္မယ့္ကိန္းလို႔ အိုင္အမ္အက္ဖ္နဲ႔ ကမၻာ့ဘဏ္လို ေငြေၾကးအဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြက ေထာက္ျပၾကပါတယ္။

ဆိုေတာ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းရဲ႔သက္ေရာက္မႈဟာ အခုမွ အာနိသင္စျပတာလို႔ ပညာရွင္တခ်ိဳ႔ကေျပာပါတယ္။ ဒီဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကို အရင္းရွင္နိုင္ငံေတြကစၿပီး အရင္းရွင္နိုင္ငံေတြကပဲ ေငြပင္ေငြရင္း နည္းပညာ စတာေတြနဲ႔မတည္ခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ စီးပြားနဲ႔ကုန္သြယ္မႈကို ဦးေဆာင္ခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ ေခါင္သူႀကီးလုပ္တဲ့အေမရိကန္က ေသာင္ေသာင္သာသာ သိတ္မဟုတ္ေတာ့ ေတာ့ အလိုလို အဆင့္ေနရာေလ်ွာက်သြားတာလို႔ဆိုပါတယ္။ ဒီေနရာကိုဝင္ယူမယ့္ ဘယ္ဥေရာပနိုင္ငံကမ်လည္း ေလာက္ေလာက္လားလားမရွိေတာ့ ေငြထုပ္ပိုက္ထားတဲ့ တရုတ္ရဲ႔ ပိုးလမ္းမစီမံကိန္းတို႔ OBOR တို႔ကို မခ်စ္ေသာ္လည္းေအာင့္ကာနမ္းၿပီး စီးပြားဘက္အျဖစ္ တေရးတယူလုပ္ရတဲ့ကိန္းဆိုက္ကုန္တာလို႔ဆိုပါတယ္။

အီတလီနဲ႔ ျပင္သစ္အျပင္ အီးယူထဲကတျခားနိုင္ငံေတြပါ တရုတ္ဘက္ ခတ္ပါပါေတြျဖစ္လာၾကေတာ့ အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္ အေနာက္ဘက္ကစလိုက္တဲ့၊ အရင္းရွင္စနစ္မွာ သေႏၶတည္လိုက္တဲ့ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းဟာ အေရွ႔ဘက္တိုင္းျပည္က ကြန္ျမဴေတြလက္ထဲမွာ ဆိုရွယ္လစ္အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီပံုစံနဲ႔ သြားရွင္သန္လူလားေျမာက္ေနၿပီလားလို႔ ေကာက္ခ်က္အမွားဆြဲစရာအထိျဖစ္ရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ခု အေမရိကန္တရုတ္ကုန္သြယ္ေရးစစ္ပြဲမွာ စစ္ေၾကျငာသူအေမရိကန္က အလံျဖဴမေထာင္ေပမယ့္ ေလးသံျမားသံ စဲခ်င္သေဘာျဖစ္ေနတာေတြ႔ရၿပီး တရုတ္ဘက္ကေတာ့ ခတ္ေအးေအးနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ခုခံတိုက္ရင္း အလံုးအထည္ ထင္သေလာက္ပ်က္မသြားတာေတြ႔ရေတာ့ အေနာက္ဥပေရာနိုင္ငံေတြ တရုတ္ဘက္ ပိုယိမ္းကုန္ၾကတာျဖစ္တယ္တဲ့။ အဲ့သလို ပိုျဖစ္ေစတဲ့အေၾကာင္းက အေမရိကန္ပထမဆိုတဲ့မူနဲ႔လုပ္ခဲ့တဲ့ ေဒၚနယ္လ္ထရမ့္ပ္ရဲ့ မဟာမိတ္နိုင္ငံေရး၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္စီးပြားေရးေပၚလစီေတြရဲ႔ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္အားနည္းခ်က္က အခရာက်ပါသတဲ့။

အေမရိကန္ေတြဘက္ကက်ေတာ့လည္း သူတို႔ တေလ်ွာက္လံုး အိပ္စိုက္ခဲ့ လက္ဖြာခဲ့လို႔ ခု နိုင္ငံျခားေၾကြးၿမီေတြတင္ အတိုးေတြဆပ္ရ၊ အစိုးရဘတ္ဂ်တ္လိုေငြေတြျပၿပီး မ်က္ျဖဴဆိုက္ရတာ၊ မဟာမိတ္ေတြက မဟာသာမိတ္ခ်င္တာ အေမရိကန္႔ အနုျမဴထီးရိပ္ေအာက္သာ လံုလံုၿခံဳၿခံဳေနခ်င္တာ ဘယ္ေနရာမွာမ် အားကိုးေဖာ္မရဘူးဆိုၿပီး ရင္ထုမနာျဖစ္ေနၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါက ခု သံုးေလးရက္အတြင္း ဖတ္မိတဲ့သတင္းေတြကို အၿမီးျဖတ္ေခါင္းျဖတ္လုပ္၊ ဟိုဆက္ဒီဆက္ ျပန္ျပက္ ဆက္ဆက္ၿပီး ပဥၥရူပအေကာင္လို ၾကည့္ေကာင္းေအာင္ ဆက္စပ္ၾကည့္တာပါ။

ခု ေရႊေစ်းက်ေနတယ္။ ေဒၚလာ ျပန္ေထာင္တက္ေနတယ္။ တရုတ္က ကမၻာပတ္ၿပီး ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္းကို တရုတ္နည္းတရုတ္ဟန္ တရုတ္အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြားေစ့ေဆာ္မႈနဲ႔ လုပ္ေနတယ္။ အေမရိကန္ စီးပြားေရးသိတ္မေခ်ာင္လည္းဘူး။ ျပည္တြင္းမွာ အစဥ္အဆက္ကေပးေနတဲ့ လူမႈဖူလံုေရးေၾကးေတြ ေထာက္ပံ့မႈေတြ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ေလ်ာ့ေလ်ာ့ခ်ေနတယ္။ ပညာေရးအသံုးစားရိတ္ေတြ ေလ်ွာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားပညာသင္ေခ်းေငြေတြ တင္းက်ပ္ေနတယ္။ ၂ဝ၂ဝ အစိုးရ ဘတ္ဂ်တ္မွာ နိုင္ငံျခားအေထာက္အပံ့၊ လူသားခ်င္းစာနာမႈအေထာက္အပံ့၊ ဒုကၡသည္ကူညီေရးအစီအစဥ္၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႔အခြင့္ေရးဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ စတာေတြအတြက္သံုးေနတဲ့ ပိုက္ဆံေတြကို အႀကီးအက်ယ္ျဖတ္ေတာက္ထားတယ္။ လႊတ္ေတာ္ေတြကေတာ့ ဒီ အိမ္ျဖဴေတာ္ဘတ္ဂ်တ္လ်ာထားေငြစာရင္းကို အတည္ျပဳမေပးဘူး သူတို႔ဆီေရာက္လာတာနဲ႔ ပယ္ခ်မယ္လို႔ ေမာင္းတင္ထားၾကတယ္။

အေမရိကန္ဟာ ေလာေလာဆယ္မွာကို တကမၻာလံုးအတိုင္အးအတာနဲ႔ က်င့္ဝတ္ေတြ နႈန္းစံေတြတန္ဖိုးေတြကို သိတ္မေစာင့္စည္းေတာ့ဘူး။ ေလ်ာ့လ်ဲလာတယ္။ ဒီေတာ့ ၾသဇာက်လာတယ္။ တရုတ္က စီးပြားေရးနဲ႔ သံခင္းတမန္ခင္း နွစ္ပင္လိမ္ၿပီး ၾသဇာျဖန္႔က်က္ေနတယ္။

ဆက္ၿပီးခ်ဳပ္ၾကည့္ရင္ ဗမာျပည္ဟာ တရုတ္ရဲ႔ OBOR အတြက္ ပထဝီအရအေရးပါတဲ့ေဒသျဖစ္တယ္။ နယ္နမိတ္ခ်င္း မိုင္ေထာင္ခ်ီထိစပ္ေနတယ္။ သူ႔နယ္စပ္မွာ စစ္အုပ္စုကို အန္တုရင္ဆိုင္ ဖက္ၿပိဳင္ေနတဲ့ လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္အင္အားစုႀကီးေတြရွိေနတယ္။ အဲ့ဒါႀကီးေတြအေပၚမ်ာ တရုတ္ၾသဇာထိုက္သေလာက္ရွိတယ္။ ျမစ္ဆံုဆည္ကိစၥရွိတယ္။ လက္ပန္းေတာင္ေတာင္။ ဖားကန္႔ေက်ာက္စိမ္း၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ နယ္စပ္ကုန္သြယ္ေရး၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔သစ္အပါအဝင္ တျခား စီးပြားေရးႀကီးေတါလည္း အထင္အရွားရွိေနတယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အရင္ကေလာက္ ပလဲနံပမသင့္ေပမယ့္ ေဒၚစုနဲ႔ ေရႊလမ္းေငြလမ္းေပါက္ေနတယ္။ မာကာခင္မွာ ေဒၚစု ပီကင္းခရီးစဥ္ရွိတယ္။ ၂ နိုင္ငံ အက်ိဳးတူစီးပြားေရးစာခ်ဳပ္ေတြ ပုဂၢလိကလုပ္ငန္းေတြအတြက္ နားလည္မႈစာခြန္လႊာလဲတာကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တာတို႔ သေဘာတူလက္မွတ္ထိုးတာေတြ ပါလာပါလိမ့္မယ္။ ဒီဘက္မွာ ထြက္ေနတဲ့(မေသခ်ာတဲ့ သိတ္ အားကုိးအားထားျပုဳ လို႔မရတဲ့) သတင္းတခုအရ ယူအက္စ္ေဒၚလာ ၄၉ ဘီလံဖိုးေလာက္ အေရာင္းအဝယ္နဲ႔ ကုန္သြယ္မႈေတြျဖစ္လာလိမ့္မယ္လို႔ဆိုေနပါတယ္။

ဆက္စပ္ေတြးၾကည့္ဖို႔ပါ။ ကမၻာဆိုတာ တျပည္တည္းနဲ႔တည္ထားတာမဟုတ္ေလေတာ့ သူမ်ားနိုင္ငံေတြထဲလည္း ဝင္ၾကည့္ရတာေပါ့ဗ်ာ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၉ ၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔က ရတဲ့ဒဏ္ရာ) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေန႔က ရတဲ့ဒဏ္ရာ)

စစ္ပြဲဆိုတာ ေသနတ္နဲ႔တိုက္တာ။ ေသနတ္ဟာ လူေသတယ္။ တိုက္ပြဲမွာ က်ဆံုးသြားတဲ့လူကို အေလာင္းေကာက္မီရင္ ေကာက္တယ္။ သင့္ေတာ္ရာမွ အလံအုပ္ေျမျမွဳပ္လိုက္တယ္။ ၿပီးၿပီ။ အေလာင္းေကာက္မမီရင္ လက္နက္အပါမခံပဲ အေလာင္းကိုု လက္လႊတ္လိုက္ရတယ္။ အေလာင္းေရာ လက္နက္ပါ ျပန္ေကာက္ခ်ိန္မရရင္ေတာ့ ထားခဲ့ေတာ့ ဒီအတိုင္းပဲ။ ဒါ က်သြားတဲ့ စစ္သားအေလာင္းအတြက္ အၿပီးသတ္အေျဖပဲ။

ဒဏ္ရာ ရတဲ့လူက်ေတာ့ ျဖစ္နိုင္သမ်ွ ျပန္ဆြဲရတယ္။ မေသမရွင္ျဖစ္ေနရင္ေတာင္ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ေသဖို႔လုပ္ရတယ္။ မဆြဲနိုင္လို႔ ဒဏ္ရာရတဲ့လူခ်န္ခဲ့ရၿပီး ရန္သူ႔လက္ပါသြားရင္ သတင္းေတြေပါက္ၾကားတာ၊ ဝါဒအျဖန္႔ခံရတာ၊ စိတ္ဓာတ္စစ္ဆင္ေရးအလုပ္ခံရတာ၊ ေနာက္ဆံုး အမ်ိဳးမ်ိဳးနွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္းလို႔ဝေတာ့ ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္တာခံရတယ္။

တကယ့္စစ္ပြဲႀကီးေတြမွာ အမိန္႔လည္းနာခံ၊ စည္းကမ္းလည္း ေကာင္း၊ ဥပေဒလည္း လိုက္နာပါတယ္ဆိုတဲ့ တပ္ႀကီးေတြေတာင္ စစ္ဦးဘီလူးဆို သံု႔ပန္းေပၚလစီခ်ိဳးေဖါက္ၾကတာ အထင္အရွားပဲ။ ဒီေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္လို၊ လူမ်ိဳးေရးဘာသာေရးအေျခခံပဋိပကၡေတြလို လက္နက္စြဲကိုင္ ဖက္ၿပိဳင္ၾကတဲ့စစ္လိုမ်ိဳးေတြမွာ သံု႔ပန္းေပၚလစီက်င့္သံုးတယ္ဆိုတာ နားရွိလို႔ၾကားရတဲ့စကားထက္မပိုဘူး။

တိုက္ပြဲျဖစ္ေနခ်ိန္မွာ လူ႔စိတ္ဟာ သားရဲမင္းရဲစီးေနတယ္။ ငါ့သတ္ဖို႔လာတဲ့ေကာင္ ငါမသတ္သူသတ္မွာပဲဆိုတဲ့အေတြးက ဦးေဆာင္ေနတယ္။ ဒီေတာ့ ဒဏ္ရာနဲ႔အရွင္မိလာတဲ့ လက္ရသံု႔ကို ဂလဲ့စားေခ်တဲ့သေဘာနဲ႔ဆက္ဆံမွာဘဲ။

“အရွင္မလိုခ်င္ဘူး၊ ၿမိဳ႔မွာ ကြန္ျမဴနစ္ရွားလို႔ ေတာထဲသြားဖမ္းခိုင္းတာမဟုတ္ဘူး၊ က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ေစနဲ႔၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆို သေႏၶသားေတာင္မထားနဲ႔“ စတဲ့ အၿပီးအျပတ္အမိန္႔မ်ိဳးရထားတဲ့ စစ္သားဟာ ဒဏ္ရာနဲ႔လူကိုေတြ႔တာနဲ႔ ပစ္သတ္လိုက္မွာပဲ။ ဒါကို မွားတယ္မွန္တယ္၊ တရားတယ္ မတရားဘူး၊ မ်ွတတယ္ မမ်ွတဘူးေျပာေနျခင္းမဟုတ္။ စစ္ျဖစ္ရင္ အရင္ဆံုးက်ဆံုးသြားတာက အဲ့ဒါေတြျဖစ္ေနၿပီဘဲ။ စကားအျဖစ္ေျပာရင္ေတာ့ ေျပာလို႔ရမွာဘဲ။

စစ္သားဟာ သူနဲ႔အတူတိုက္ေနတဲ့လူကို တိုက္ေဖာ္တိုက္ဘက္ ေသေဖာ္ေသဘက္ သတ္ေဖာ္သတ္ဘက္လို႔ သေဘာထားတယ္။ ကိုယ့္လူထိရင္ နာတယ္။ ဒဏ္ရာဗလဝ ေသြးအလိမ္းလိမ္းနဲ႔ မခ်ိမဆန္႔ခံေနရတဲ့ ကိုယ့္လူျမင္ရင္ ေၾကာက္စိတ္နဲ႔တကြ လက္စားေခ်ခ်င္စိတ္ သတ္ခ်င္ျဖတ္ခ်င္စိတ္ ရမ္းခ်င္ကားခ်င္စိတ္ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္လူအထိမ်ားရင္ ကိုယ့္အလွည့္လာေတာ့မွာလည္းသိေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ မေသခ်င္ဘူး။ ဒီေတာ့ သတ္တယ္။ ဒါကိုပဲ ရဲေဘာ္စိတ္လို႔ စစ္သားစိတ္လို႔ေျပာတယ္။ ေၾကးစားစစ္သားမွာေတာင္ ဒီစိတ္မ်ိဳးရွိတယ္ဆိုရင္ တခုခုကို ယံုၾကည္စိတ္နဲ႔တိုက္တဲ့စစ္သားမွာ ဒီစိတ္ဟာ ပိုေတာင္ရွိတယ္ဆိုတာ မမွားဘူး။

ဒီေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႔မွာ ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ကိုယ့္လူကို ဒီအတိုင္းပစ္မထားဖို႔ လူနာတက္ေကာက္ဖို႔ စစ္သားရဲ႔ဗီဇစိတ္ကိုက အလိုအေလ်ွာက္ ေစ့ေဆာ္ၿပီးၿပီးသား တိုက္တြန္းၿပီးၿပီးသားျဖစ္ေနတယ္။ အမိန္႔ေတာင္ ေစာင့္ေနစရာမလိုဘူး။ ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ့္လူကို ပစ္ထားခဲ့ၿပီး ကိုယ့္အသက္လုေျပးရင္း က်ည္ကြယ္မ်က္ကြယ္ကိုေရာက္ၿပီဆိုတာနဲ႔ စစ္သားဟာ မိမိအျပဳအမူအတြက္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ရွက္ရြံ႔စိတ္ သိမ္ငယ္စိတ္ နားက်ည္းစိတ္ျဖစ္ၿပီး သူ႔စစ္စိတ္စစ္မန္ကို ထိခိုက္သြားတယ္။ သူ႔ စစ္သားဗီဇပ်က္သြားတယ္။ သူရဲေဘာေၾကာင္တဲ့အေကာင္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ထင္သြားတယ္၊ လူေတြက ကိုယ့္ကိုအဲ့သလို အထင္အျမင္ေသးတဲ့မွာပဲဆိုတဲ့ အငံု႔စိတ္ဝင္သြားတယ္။ ဒါ စစ္သားအျဖစ္နဲ႔ က်ေနာ္ရခဲ့တဲ့အေတြ႔အႀကံဳက ရတဲ့အသိပဲ။ စစ္သားဘဝက ျပဌာန္းလိုက္တဲ့ စစ္သားသိ စစ္သားစိတ္ပဲ။

ကိုယ့္စစ္သားက ဒဏ္ရာလည္း ရေနၿပီ၊ ရွင္လည္းမရွင္နိုင္ေတာ့ဘူး ျပန္သယ္ဖို႔လည္း မျဖစ္နိုင္ေတာ့တဲ့တိုက္ပြဲအေျခအေနေၾကာင့္ တပ္မႉးက ကိုယ္တိုင္ဆံုးျဖတ္ၿပီး ပစ္သတ္လိုက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ သတ္မိန္႔ေပးလို႔ တေယာက္ေယာက္ကပစ္သတ္လိုက္ရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဲ့ဒီ စစ္တပ္မွာရွိေနေသးတဲ့ က်န္တဲ့စစ္သားေတြရဲ႔စိတ္ဟာ ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ေသြးပ်က္သြားတယ္။ ငါတို႔လည္း ဒီလိုုျဖစ္ရင္ ဒီလို ၾကမၼာငင္မွာပါလားဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြျဖစ္လာတယ္။ အခ်င္းခ်င္း မယံုသကၤာျဖစ္လာတယ္။ အထက္အမိန္႔အေပၚ တပ္မႉးေတြအေပၚ နာခံလိုစိတ္ထက္ အာခံလိုစိတ္ေတြ မသိမသာျဖစ္လာတယ္။ ဒါမ်ိဳး အျဖစ္မ်ားလာတဲ႔အမ်ွ တပ္ဟာ အအုပ္အစည္းပ်က္လာတယ္။ အမိန္႔နာခံမႈ ေလ်ာ့ရဲလာတယ္။ စစ္တိုက္ဖို႔ခက္လာတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေအာက္ေျခကစတဲ့ တပ္တြင္းပုန္ကန္မႈေတြအထိျဖစ္ၿပီး တပ္ပ်က္တယ္။

စစ္တပ္ဆိုတာ အမိန္႔နဲ႔အုပ္ခ်ဳပ္တာ။ သူလည္းေယာက္က်ား ကိုယ္လည္းေယာက္က်ား၊ သူလည္း ေသနတ္တလက္ ကိုယ္လည္းတလက္၊ သူလည္း အသက္တေခ်ာင္း ကိုယ္လည္းအသက္တေခ်ာင္းခ်င္းအတူတူ လူလူခ်င္း အမိန္႔ေပးၿပီး ေသခိုင္းသတ္ခိုင္းေနတာ။ အမိန္႔ေၾကာင့္ သတ္ေနေသေနၾကတာ။ အမိန္႔ဟာ အသက္ပဲ။ အဲ့သလို အဖြဲ႔အစည္းမွာ အမိန္႔မနာခံရင္ သတ္ပစ္တာ ဘာမွမဆန္းေပမယ့္ ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ့္လူကို မဆြဲနိုင္ေတာ့တာနဲ႔ ပစ္သတ္တယ္ဆိုတာ ေသေဖာ္ေသဘက္ သတ္ေဖာ္သတ္ဖက္စိတ္ဓာတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ အမိန္႔မနာခံစရာ ဖီဆန္ပုန္ကန္စရာျဖစ္ေစတယ္။ စစ္တိုက္လို႔မရေတာ့ဘူး။ တပ္ပ်က္ဖို႔လမ္းစျဖစ္လာတယ္။

ဒီေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔ျဖစ္ျဖစ္ ဒဏ္ရာနဲ႔ကိုယ့္လူကို ေရွ႔တန္းကတိုက္ပြဲမွာ အရျပန္ဆြဲရမွာပဲ။ ပစ္ထားခဲ့လို႔မရဘူး။ လူနာကိုပစ္ထားခဲ့ရင္ေတာင္ စည္းရံုးေရးက က်လွၿပီ ပစ္ပါသတ္လိုက္လို႔ကေတာ့ ဘာမွဆိုဖြယ္ရာမရွိပဲ။ ေဆးကုတာ ျပန္လည္ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္တာေတြက ေနာက္တန္းကအလုပ္။ စစ္ေဆးရံု ေဆးခန္းေတြအလုပ္၊ ေျခတုလက္တုေဆးရံုေတြ အလုပ္။

အစိုးရစစ္တပ္ေတြမွာ ဒါေတြအကုန္ရွိတယ္။ ျပည့္စံုတာ မျပည့္စံုတာေလာက္ပဲကြာတယ္။ သူပုန္ေတြ လက္နက္ကိုင္တာ္လွန္ေရးေတြမွာက် ကိုယ္ပိုင္လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမရွိရင္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္ ေက်ာေပးထားတဲ့နိုင္ငံ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသက ခြင့္ျပဳရင္ ဒဏ္ရာရစစ္သားအတြက္ ေဆးရံုုေဆးခန္းကိစၥက လုပ္လို႔ရတယ္။ သေဘာက ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမမရွိရင္ ေက်ာကပ္ထားတဲ့ျပည္(ေဒသ)လိုတယ္။ အဲ့ဒီျပည္ အဲ့ဒီေဒသက ကိုယ့္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္ စိတ္ပိုင္း ရုပ္ပိုင္း အေတြးအေခၚပိုင္းေတြပါကူတာဆို အတိုင္းထက္အလြန္ တံခြန္နဲ႔ကုကၠားပဲ။ အဲ့သေလာက္ႀကီးအထိ ေထာက္ခံမႈမရွိေတာင္ ကိုယ့္ကို စာနာၿပီး သူတို႔နယ္ေျမအတြင္းမွာ ကိုယ့္လူနာေတြအတြက္ ေဆးရံုေဆးခန္း ကုသမႈ အနားယူစခမ္းစတာေတြေလာက္ လုပ္ခြင့္ေပးတယ္ဆို မဆိုးဘူး။ က်န္တဲ့ လက္နက္ခဲယမ္း အရင္းအျမစ္တို႔၊ သိုေလွာင္တာတို႔၊ ရိကၡာတို႔ဘာတို႔ ညာတို႔ေတြေတာင္မပါေသးဘူး ဒီ လူနာကိစၥ ေဆးရံုေဆးခန္းကိစၥ ကုသမႈ ေစာင့္ေရွာက္မႈကိစၥေလာက္နဲ႔တင္ ေခါင္းခဲစရာ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းသလဲေတြးၾကည့္ပါ။

ခု AA နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ ခ်ေနတယ္။ စစ္တိုက္ေနတယ္။ ေသမွာပဲ။ ဒဏ္ရာ ရမွာပဲ။ အေလာင္းေတြ က်င္းတူးျမွဳပ္လိုက္ေပမယ့္ လူနာေတြ ဘယ္နား သြားထားမလဲ။ ေက်ာကပ္ထားတာပဲဆိုၿပီး ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သြားအားကိုးလို႔ မရဘူး။ ကိုယ္တသက္လံုး ေမႊးထားတဲ့မီးအတြက္ သူတို႔ဘက္စာနာစိတ္ကို ေယာင္လို႔ေတာင္ေမ်ွာ္လို႔မရနိုင္ဘူး။ သူတို႔ဘက္ လူနာထားဖို႔ ကၽြံဝင္လာတာနဲ႔ ဆီး ခ်ထဲ့လိုက္မွာပဲ။ ေဘးခ်င္းကပ္ ခ်င္းျပည္နယ္ကိုေရာ။ ပိုေတာင္ဆိုးေသး။ စစ္အာဏာရွင္တပ္နဲ႔ေပါင္းၿပီး မ်ိဳးကန္းေအာင္ လုပ္ပစ္မွာဘဲ။ နဂိုကမွ လူမ်ိဳးအရထူးျခားခ်က္ရွိရတဲ့အထဲ ရခိုင္အစြန္းေရာက္ေတြ ေမႊတဲ့ဒဏ္ခံ သူတို႔လည္းခံေနရတာ။ အိႏိၵယလည္း တဆင့္ေက်ာ္ ေမ်ွာ္လို႔မရဘူး။ ခုေတာင္ မီဇိုျပႆနာ နာဂျပႆနာေတြမွာ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ပင္းၿပီး ကိုင္သြားတာကိုၾကည့္ အေျဖကရွင္းေနတယ္။

ဒီေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ ဒဏ္ရာနဲ႔ ကိုယ့္လူကို ပစ္သတ္မလား။ ပိုဆိုးကုန္မယ္။ ဒါဆို အရပ္သားေတြၾကား ရြာေတြၾကားပို႔ၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ကုလား ထားမလား။ ဒါလည္း ေရရွည္မွာ မျဖစ္နိုင္ဘူး။ စစ္အုပ္စုက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရားကိုကိုင္ထားတယ္ အစိုးရနဲ႔ေပါင္းထားေတာ့ လက္တန္ရွည္တယ္။ ၿမိဳ႔ပို႔ၿပီး ေဆးကုမလား။ ေတြးေတာင္ ေတြးမရဘူး။

AA ေခါင္းေဆာင္ေတြမေျပာနဲ႔ က်ေနာ္ေတာင္ အဲ့ဒါေလး(ဒဏ္ရာရသူကိစၥ၊ လူနာကိစၥ ေဆးရံုေဆးခန္းကိစၥ၊ ကုသမႈကိုစၥ၊ အနားယူစခမ္းကိစၥ)ေတြးတာေတာင္ ရင္ပူတယ္။ စိတ္ထိခိုက္တယ္။ စိတ္ေတြ မြန္းက်ပ္တယ္။ တခါတေလ စိတ္လက္ဆင္းရဲတဲ့အေတြးနဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး။ က်ေနာ္ AA ကို ေထာက္ခံတယ္မေထာက္ခံဘူး ဘာမွမေျပာဘူး။ က်ေနာ္ စစ္သားျဖစ္ခဲ့တုန္းက စစ္သားစိတ္ စစ္သားဗီဇေလးတခုတည္းအေပၚတင္ၾကည့္ၿပီး AA အနာဂတ္အတြက္ရင္ေလးေနတာဘဲ။ စစ္သားစိတ္နဲ႔ စစ္သားစစ္သားခ်င္း ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္တာဘဲ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

မတ္ ၂၇၊ ၂ဝ၁၉

read more

(စာနာစိတ္ဟာ စာနာစိတ္ကထြက္ပါတယ္) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(စာနာစိတ္ဟာ စာနာစိတ္ကထြက္ပါတယ္)

ရခိုင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြအတြက္ အေထာက္အပံ့အကူအညီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး လူသားခ်င္းစာနာေရးရႈေထာင့္ကေန အကာအကြယ္ေပးမႈေတြအတြက္ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ ေရွ႔မ်က္နွာေနာက္ထားၿပီး မ်က္နွာေအာက္ခ်ၿပီး(တခ်ိဳ႔ကေတာ့ မ်က္နွာေျဗာင္တိုက္ၿပီး) နိုင္ငံတကာကို တိုးလ်ွိဳးေနၾကတာေတြ႔ေတာ့ စိတ္ထိခိုက္မိသလို စိတ္လည္းမေကာင္းဘူး။ တၿပိဳင္တည္းမ်ာ အံ့အားလည္းသင့္ မင္လည္းသက္မိပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးေတြလုပ္ဖို႔ ႏိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းေတြ ရခိုင္ကိုဝင္ခြင့္ေပးဖို႔ကိုလည္း အားႀကိဳးမန္တက္ ဆႏၵေတြျပၾက၊ နိုင္ငံေရးသမားေတြခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ေလာ္ဘီေတြလုပ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ဆႏၵေတြ ျပည့္ဝေစခ်င္တယ္။ သူတို႔လူေတြရဲ႔ဒုကၡေတြ ၿငိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။

ရခိုင္မွာ စစ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္ဆိုွတာ ေသနတ္နဲ႔ျဖစ္ရတာပါ။ ေသနတ္ဟာ က်ည္ထြက္ပါတယ္။ လူ႔အသက္ကို ေတာင္းပါတယ္။ စစ္သားစစ္သားခ်င္း ေသေသသတ္သတ္က ျပႆနာမရွိေပမယ့္ ၾကားက လက္နက္မဲ့အကာအကြယ္မဲ့ အရပ္သူအရပ္သားေတြ ဘဝေတြပ်က္ၾက စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြျဖစ္ၾက၊ နွိပ္စက္ညွဥ္းပမ္း လုယက္သတ္ျဖတ္ခံရတာ ျမင္ရၾကားရတာ စိတ္ထဲနာက်င္ထိခိုက္ မခ်မ္းမသာျဖစ္ရပါတယ္။ ဘဝေတြဟာ တစစီေၾကမြပ်က္စီးၿပီး ကူရာကယ္ရာမဲ့အျဖစ္ေတြပါ။ အစာေရစာ က်န္းမာေရး ေဆးဝါး အစစအရာရာ အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတာပါ။

ကခ်င္မွာ၊ ရွမ္းမွာ၊ ကရင္မွာ စတဲ့ေဒသေတြမွာ စစ္အုပ္စုနဲ႔တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေတာ့ စစ္ပြဲေတြရပ္ဖို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈေတြလုပ္ဖို႔၊ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြကိုကူညီဖို႔ ႏိုင္ငံတကာကေရာ ျပည္တြင္းကပါ နင္လားငါလား အလုအယက္ ပါဝင္ၾကလုပ္ေဆာင္ၾက ကူညီၾက ယိုင္းပင္းၾကပါတယ္။ ျပည္ပက ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ ေလာ္ဘီလုပ္တာေတြမွာလည္း ျပည္ပေရာက္လူမ်ိဳးေပါင္းစံုအနည္းနဲ႔အမ်ား ဝန္းရံေပးၾကတာ ပါဝင္ေပးၾကတာ ကူညီေပးၾကတာေတြရွိပါတယ္။ ခု ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြအတြက္လုပ္တဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြမွာေတာ့ လူမစံုတာ လူစံုမပါတာ သတိထားမိပါတယ္။ 

ဒါတင္မက AA နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္တပ္ေတြတိုက္ပြဲျဖစ္ၿပီး အရပ္သားေတြဒုကၡေရာက္ေတာ့ နိုင္ငံတကာကေရာ ျပည္တြင္းမွာပါ အားရေလာက္တဲ့လႈပ္ရွားမႈမ်ိဳး ေဖးမစာနာမႈမ်ိဳးေတြ မျမင္ရမေတြ႔ရပါဘူး။ တေယာက္စ ၂ ေယာက္စဆီက တခြန္းစႏွစ္ခြန္းစေလာက္ အသံခတ္ယဲ့ယဲ့ေလးေလာက္ပဲၾကားရတာလည္း ဝမ္းနည္းစရာ စိတ္လက္မခ်မ္းေျမ့စရာပါ။ ႏိုင္ငံတကာ သံတမန္ေတြဆီကဆီ မေကာင္းတတ္လို႔ေျပာရတဲ့ သံတမန္ဆန္လြန္းတဲ့စကားေတြပဲၾကားရပါတယ္။ အားတက္သေရာ မရွိလွပါ။

လႊတ္ေတာ္အသီးသီးေတြထဲေရာက္ေနတဲ့ ရခိုင္အမတ္ေတြဆီကလည္း နိုင္ငံေရးအရ အားရွိစရာ စိတ္အားတက္ၾကြစရာ အေျပာအဆိုေတြမၾကားရပါ။ ခိုင္ခိုင္မာမာ တည္တည္ၾကည္ၾကည္ စကားေတြအစား စစ္အုပ္စုကို မ်က္ရည္ခံထိုးတဲ့စကားေတြ၊ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းတို႔၊ နိုင္ငံေရးအရေျဖရွင္းပါတို႔၊ ေကာ္မတီဖြဲ႔ပါတို႔ေတြပဲ ထြက္လာၾကပါတယ္။ အမတ္ျဖစ္ၿပီး ၂ဝဝ၈ နဲ႔ခ်ည္မန္းကြင္းစြပ္မိေနတဲ့ဘဝေတြမို႔ သူတို႔အကန္႔အသတ္ကို တစံုတရာနားလည္လို႔ရဦးေတာင္ ရခိုင္ျပည္သူေတြကေတာ့ ဒီ့ထက္မက ေမ်ွာ္လင့္ၾကမွာေသခ်ာပါတယ္။

စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ကို ဒီ့ေလာက္မခ်ိမဆန္႔ခံစားေနရတဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ႔အနွိပ္စက္အညွဥ္းပမ္းကိုခံေနရတဲ့ ရခိုင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြအေရးကို လူေတြ ဘာေၾကာင့္ မသိက်ိဳးက်င္သေဘာအထိ ထားရက္ၾကတာလဲ ထားနိုင္ၾကတာလဲကို ထားၾကသလဲကို တျခားသူေတြထက္ ရခိုင္နိုင္ငံေရးသမားေတြ ရခိုင္ပညာတတ္ေတြ ရခိုင္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေသခ်ာဃဏ သံုးသပ္ဆင္ျခင္ၿပီး ျပင္တန္တာျပင္ ေျပာင္းတန္တာေျပာင္းဖို႔ လိုပါတယ္။ စကားလံုးေတြေနာက္မွာ အဘိဓမၼာေတြ တရားေတြရွိပါတယ္။ လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒကို လူမ်ိဳးစံုဝါဒနဲ႔ပဲ တိုက္ဖ်က္ရတာပါ။ ဖက္ဒရယ္လ္စနစ္ကို ပေဒသရာဇ္အေတြးအေခၚနဲ႔တိုက္လို႔မရပါဘူး။ လူတန္းစားျပႆနာကို လူမ်ိဳးေရးအျမင္နဲ႔ခ်ဥ္းကပ္ရင္ မွားပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တန္းတူေရး ညီမ်ွေရး ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ စတာေတြအေျခခံၿပီးတိုက္ရပါတယ္။

ရိုဟင္ဂ်ာကိစၥတုန္းက လူ႔အခြင့္အေရးလာမေျပာနဲ႔၊ အကူအညီလာမေပးနဲ႔ အမ်ိဳးသားေရးထက္ ဘာမွပိုအေရးမႀကီးဘူးဆိုၿပီး ႏိုင္ငံတကာကိုရန္အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ အေနွာင့္အယွက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီး၊ ရခိုင္ေဒသေန ရိုဟင္ဂ်ာေတြအပါအဝင္ ရခိုင္မဟုတ္သူေတြအားလံုး ဒုကၡမေရာက္ေရာက္ေအာင္ ငတ္မေသ ေသေအာင္ ျပည္ပကမၻာနဲ႔အဆက္မျပတ္ ျပတ္ေအာင္လုပ္ခဲ့ၿပီး အတြင္းမွာ အရက္စက္အၾကမ္းတမ္း၊ အယုတ္မာဆံုး နိုင့္ထက္စီးနင္းလုပ္ခဲ့တာကို နိုင္ငံတကာမိသားစုက ေမ့ထားပံုမေပၚတာလည္း အမွန္ပါဘဲ။

အဲ့သလို ရခိုင္မဟုတ္သူေတြကို အျပင္းထန္အရက္စက္ဆံုး ေသြးပ်က္စရာေၾကာက္ခမန္းရာဇဝတ္မႈႀကီးေတြကို အတူတကြက်ဴးလြန္ဖို႔ စစ္အုပ္စုကို လက္ယပ္ေခၚရံုမက ပူးေပါင္းႀကံစည္ သတ္ျဖတ္ လုယက္ မီးေလာင္တိုက္သြင္း အစုလိုအၿပံဳလိုက္သတ္ျဖတ္ခဲ့မႈေတြအတြက္ နိုင္ငံတကာမိသားစုက ေၾကကြဲေနၾကတုန္း ေဖးမစာနာေနၾကတုန္း၊ က်ဴးလြန္ခဲ့တာေတြအတြက္ တာဝန္ရွိသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူဖို႔ ဒဏ္ခတ္ဖို႔ျပင္ဆင္ေနတုန္းဆိုတာကို ျပည္ပနိုင္ငံေတြမွာဆႏၵျပေနၾကတဲ့ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြ သိၾကသလို ျပည္တြင္းက ရခိုင္ နိုင္ငံေရး စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ ရခိုင္ပညာတတ္ေတြသိၾကဖို႔လိုပါတယ္။

နိုင္ငံတကာမိသားစုဟာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးမွာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ရခိုင္ ခဲ ႏွစ္လံုး တၿပိဳင္တည္း မွန္ထားခဲ့ဖူးပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က အေမရိကန္အပါအဝင္ လူ႔အခြင့္အေရး လူသားခ်င္းစာနာမႈေပးေရးေတြေဇာင္းေပးလုပ္ၾကတဲ့ ျပည္ေတြမွာလည္း ကိုယ့္အပူေတြနဲ႔ကိုယ္မို႔ လွည့္မၾကည့္အားတာ တစိတ္တပိုင္းအေနနဲ႔ပါနိုင္ပါတယ္။ အဓိက ကေတာ့ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ရဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့လူမ်ိဳးစြဲ ေဒသစြဲ ဘာသာစြဲစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေရးအတြက္ဆိုု စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ေတာင္ အလိုတူအလိုပါပူးေပါင္းႀကံစည္ဝံ့တဲ့စိတ္ဓာတ္၊ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ရပ္ေတြကို သံသယရွိၾကတာ မယံုၾကည္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေတာ္သတိႀကီးႀကီးထားေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ “တရားရွိရင္ ကူသူမ်ားမေလ၊ တရားမဲ့ရင္ ကူသူရွားမေလ“ဆိုတာကိုၾကည့္ၿပီး တျခား လူမ်ိဳးစုေတြလည္း သခၤန္းစာထုတ္ယူနိုင္ၾကမယ္ထင္ပါတယ္။

တကယ္ ဆန္႔က်င္ရမွာ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္၊ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္စနစ္၊ စစ္အုပ္စုကိုယ္စားျပဳ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒသာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ စစ္တိုက္ေနရတာက စစ္အုပ္စုတလက္ကိုင္တပ္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရခိုင္စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ကူညီေပးေရးကို ျပည္တြင္းျပည္ပက ဗမာ့ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ ပူးေပါင္းပါဝင္မႈအားနည္းတာ နိုင္ငံတကာမိသားစုက ေသြးေအးေနတာေတြကေတာ့ အရွိတရားမို႔ ျငင္းကြယ္လို႔မရပါဘူး။ ဒါဟာ စိုးရိမ္စရာ ဝမ္းနည္းစရာ စိတ္ထိခိုက္စရာအျဖစ္ႀကီးပါ။ ေၾကကြဲစရာအျဖစ္ႀကီးပါ။ 

ဒီကေန ရုန္းထြက္နိုင္ဖို႔ နည္းလမ္းေတြရွာႀကိဳးပမ္းၾကရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ နွစ္ရွည္ၾကာစြာ မ်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ခ်ီၿပီကိုလုပ္မွရမွာပါ။ စိတ္ရွည္သည္းခံမႈေတြ အျပန္အလွန္နားလည္မႈေတြ ေလးစားမႈနဲ႔ယံုၾကည္မႈေတြကို ျပည္သူျပည္သူခ်င္းၾကားမွာ အရင္စတည္ေဆာက္ၾကရမွာပါ။ ၾကာပါလိမ့္မယ္။ ၾကာေပမယ့္ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။

ရခိုင္စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြအေပၚ စာစာနာနာ ေဖးေဖးမမ ေစာင့္ေစာင့္ေရွာက္လုပ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းပါရေစ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၆၊ ၂ဝ၁၉

read more

(ေတာေမွာက္ေနၾကဦးမွာလား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ေတာေမွာက္ေနၾကဦးမွာလား)

ရိုဟင္ဂ်ာအေရးတုန္းကလည္း အေမရိကန္ေန ရခိုင္အမ်ိဳးသားတခ်ိဳ႔ အိမ္ျဖဴေတာ္ေရွ႔ လႊတ္ေတာ္ေရွ႔ ယူအင္န္ရံုးေရွ႔၊ ျမန္မာသံရံုးေရွ႔ေတြ သြားၿပီးဆႏၵျပၾကတယ္။ ခု AA အေရးေပၚလာေတာ့လည္း အေမရိကန္ေန ရခိုင္အမ်ိဳးသားအခ်ိဳ႔ အဲ့ဒီေနရာေတြ သြားၿပီးဆႏၵျပၾကျပန္တယ္။ မတူတာက ေႂကြးေၾကာ္သံေတြ ေျပာင္းျပန္နီးနီးျဖစ္သြားပါတယ္။

ဆႏၵျပသမားေတြဆိုေပမယ့္ ဒီလူေတြထဲမွာ ဘယ္နွရာခိုင္နႈန္းက ဘယ္ေလာက္အားကိုးတႀကီး ရွိမရွိကေတာ့ ရင္ထဲဝင္ၾကည့္မွသိရမွာမို႔ ေျပာျပဖို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ နိုင္ငံတကာက သတိမူလာေစ့ခ်င္ အာရံုစိုက္လာေစ့ခ်င္ရံုေလာက္သာ ရည္မွန္းသူေတြလည္း ပါနိုင္ပါတယ္။ ဒီလိုလူေတြကေတာ့ မိမိျပည္တြင္းေရး မိမိျပည္တြင္းအားကိုသာ အဓိကထားရမွန္းနဲ႔ ရန္သူမိတ္ေဆြစည္းေၾကာင္းျပတ္သားသလို ရပ္တည္ခ်က္လည္း အခိုင္အမာရွိပါတယ္။

အလြယ္ဆံုးေျပာရရင္ ဒီလိုလူေတြဟာ ဗမာျပည္လက္ေတြ႔နိုင္ငံေရးမွာ ျဖစ္ေနသမ်ွျပႆနာအစုစုဟာ၊ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္၊ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယား၊ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္စနစ္သာ လက္သည္မွန္း တရားခံမွန္း ျပက္ျပက္ထင္ထင္သိပါတယ္။ အဲ့ဒီ လက္သည္ေတြတရားခံေတြကိုသာ ဦးတည္ပစ္မွတ္အျဖစ္ ဘံုရန္သူအျဖစ္ တဆံျခည္မွမလြဲေအာင္ တည္ တိုက္ေနသူေတြျဖစ္ပါတယ္။

ဆႏၵျပသမားေတြ ဆႏၵေတြေတာ့ တၿခိမ္းၿခိမ္းျပေနၾကတာပါပဲ။ ကိုယ္တတ္နိုင္တဲ့ဘက္ကေန ဗမာျပည့္အေရး ထည့္ဝင္ေနၾကတာလို႔လည္း သူတို႔မွာ ခံယူယံုၾကည္ထားမႈရွိပါတယ္။ ဒါက သူတို႔ရဲ႔ ခံယူမႈနဲ႔ယံုၾကည္မႈပါ။ သက္ေရာက္မႈ ဘယ္ေလာက္ျဖစ္မျဖစ္ေတြကေတာ့ အေမရိကန္အစိုးရရဲ႔ အေျခအေနအေပၚလိုက္ေျပာင္းလဲတဲ့ နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီအေပၚတည္ပါတယ္။

ခုလည္း ခုနေျပာတဲ့ေနရာေတြမွာ ဆႏၵျပသမားေတြျပန္ေပၚလာပါတယ္။ သူတို႔ၾကည့္ရတာ ကရုဏာသက္စရာလည္း ေကာင္း၊ စိတ္မေကာင္းစရာလည္း ေကာင္း၊ စာနာစရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ တတ္နိုင္သမ်ွ ဝင္ကူညီခ်င္စရာလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရခိုင္မဟုတ္တဲ့ တျခားအမ်ိဳးသားေတြအမ်ားစုႀကီးအေနနဲ႔ ဝိုင္းဝန္းၾကဖို႔က အခက္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ ေႂကြးေၾကာ္သံတခ်ိဳ႔နဲ႔ အေျပာအဆိုေတြေၾကာင့္ပါဘဲ။

ရိုဟင္ဂ်ာအေရးတုန္းက ရခိုင္အမ်ိဳးသားေတြနဲ႔အတူပါဝင္ခဲ့ၾကတဲ့ ရခိုင္မဟုတ္တဲ့ဆႏၵျပသမားေတြရဲ႔မ်က္နွာေတြ မေတြ႔ရေတာ့ပါဘူး။ ဒါကလည္း ခုန က်ေနာ္ေျပာတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔ အေျပာအဆိုေတြေၾကာင့္ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ခုတႀကိမ္မွာ ေႂကြးေၾကာ္သံေတြဟာ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးတုန္းကနဲ႔ လံုးလံုးကို ကြဲသြားပါတယ္။

လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ဘာသာေပါင္းစံုကို ဖိနွိပ္ႀကီးစိုးေနတဲ့၊ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္တဲ့ စစ္အုပ္စု၊ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္စနစ္ကို ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ရမယ့္အစား လူမ်ိဳးေရးသက္သက္ဆန္လြန္းတဲ့အေျပာအဆိုေတြ၊ အသံုးအနႈန္းေတြ၊ ေဝါဟာရေတြ၊ ခြဲျခားမႈေတြ ႁပြမ္းတီးေနပါတယ္။
 

စကားဝိုင္းေတြမွာဆို ပိုေတာင္ ဆိုးပါတယ္။ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးအယူရွိသူေတြနဲ႔ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့လူမ်ိဳးစြဲအျမင္
ရွိသူေတြဆံုမိရင္ ရန္လိုတဲ့ သေဘာေတြအထိေတာင္ပါပါတယ္။

လူမ်ိဳးႀကီးဝါဒဘဲျဖစ္ျဖစ္ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့ လူမ်ိဳးစြဲဝါဒဘဲျဖစ္ အဲ့ဒီေက်ာင္းေတာ္ကရန္စ ၂ ခုကို ဘဝတူအဖိနွိပ္ခံေတြအျဖစ္ အေမရိကန္ေရာက္တဲ့အထိေတာင္ သယ္ေဆာင္ေနၾက လက္ဆင့္ကမ္းေနၾကဆဲျဖစ္ေနတာဟာ ေနာက္မ်ိဳးဆက္အတြက္ အမုန္း အာဃာတ ခါးသီးနာက်ည္းမႈ မယံုသကၤာနဲ႔ မေက်နပ္မႈေတြကလြဲလို႔ ဘာေကာင္းေမြမွ မခ်န္ခဲ့နိုင္ပါဘူး။ ဒီမွာေမြး ဒီမွာႀကီး ဒီကပညာသင္ၾကတဲ့ ကေလးေတြထဲမွာ ဒီလို နာက်ည္းခ်က္ကို မ်ိဳးေစ့ႀကဲဖို႔ မလြယ္ကူဘူးဆိုေပမယ့္ အခ်ိန္နဲ႔အမ်ွၾကားေနရေတာ့ နည္းနည္း နည္းနည္းခ်င္းေတာ့ တစိမ့္စိမ့္ဝင္ေနမွာပါဘဲ။ က်ေနာ္တို႔ ေနာက္မ်ိဳးဆက္ကို ဒီအေမြဆိုး မေပးမိဖို႔ ဂရုတမျပဳၾကရမွာပါ။
 

ခုဆႏၵျပေနၾကတဲ့အထဲက လူတခ်ိဳ႔ဟာ ဆႏၵသာျပေနၾကတာ ဘယ္သူ႔ကိုျပေနၾကမွန္း ေရေရရာရာမသိပဲျဖစ္ေနတာပါ။ ဒါက သူတို႔ေတြရဲ႔ နိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ အေတြးအေခၚေရခ်ိန္ ျဖတ္သန္းမႈအေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ ဆင္ျခင္တံုတရားေတြအေပၚ တည္တယ္ဆိုေပမယ့္ ဦးေဆာင္ စည္းရံုးလႈံ႔ေဆာ္သူေတြက လမ္းေၾကာင္းတည့္ေပး ျပင္ေပးဖို႔လိုတာေၾကာင့္လည္းပါပါတယ္။ ဦးေဆာင္သူေတြကိုယ္တိုင္က တကယ့္လက္သည္အစစ္အမွန္ကို မသိနိုင္မျမင္နိုင္ ရွာမေတြ႔နိုင္ေအာင္ကို မ်က္ေစ့လည္ေနၾကမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုနဲ႔ပဲ ေတာေမွာက္ေနၾကဦးမွာပါ။

ရိုဟင္ဂ်ာအေရးတုန္းက မိမိတို႔လူမ်ိဳးအက်ိဳးစီးပြားမို႔ စစ္အာဏာရွင္မကလို႔ ဘယ္သူနဲ႔ေပါင္းရေပါင္းရ ေပါင္းမယ္ဆိုတာကို က်ေနာ့္အေနနဲ႔ နားလည္ေပးလို႔ရနိုင္ဦးေတာင္ လက္ခံစရာေတာ့မရွိပါ။ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာကိုဖိနွိပ္လို႔ ရခိုင္လူမ်ိဳးေတြ စစ္အာဏာစက ေအာက္ကလြတ္သြားတယ္ဆို ဒီေပါင္းမႈဟာ အလုပ္ျဖစ္တယ္ အရာထင္တယ္လို႔ေျပာရမွာပါ။ ခုက အလုပ္လည္းမျဖစ္ အရာလည္း မထင္တာမို႔ အမ်ားအျမင္မွာတေဇာက္ကန္းေတြ တယူသန္ေတြ လူမ်ိဳးစြဲႀကီးသူေတြအျဖစ္ နံမည္ပ်က္သြားပါတယ္။

အဲ့သလိုလုပ္ခဲ့တာရဲ႔အက်ိဳးဆက္ကေတာ့ “စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ေပါင္းၿပီး ရိုဟင္ဂ်ာေတြကိုရက္ရက္စက္စက္လုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳး ငါတို႔ကိုလည္း တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ လုပ္လာနိုင္တယ္“ ဆိုတဲ့ အသိမ်ိဳးအေတြးအျမင္မ်ိဳးဟာ ရခိုင္ျပည္နယ္ေန ရခိုင္မဟုတ္တဲ့ အျခားလူမ်ိဳးစုငယ္ေတြမွာ စြဲထင္သြားပါတယ္။ မ်ိဳးဆက္နဲ႔ခ်ီတဲ့ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ၊ စိုးရိမ္ထိတ္လန္႔မႈ၊ အႏၱရာယ္နဲ႔ နာက်ည္းမႈေတြကို တျခားလူမ်ိဳးစုေတြစိတ္ထဲ စြဲထင္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါကို နိုင္ငံေရးအရ အေတြးအေခၚအရ ျပန္သံုးသပ္တည့္မတ္ၾကဖို႔ ရခိုင္အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။

အမ်ား စာနာမႈရဖို႔ အမ်ားပါဝင္လာဖို႔ဆို ဘံုအႏၱရာယ္ကို ေတြ႔ေအာင္ရွာ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ အမ်ားနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး အမ်ားကိုဖိနွိပ္ေနတဲ့ ဘံုရန္သူကို တည္တိုက္မွ ျဖစ္မွာပါ။ ဘံုရန္သူဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပါ။
 

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ ဗမာလူမ်ိဳးေတြကို ကိုယ္စားမျပဳပါဘူး။ သူတို႔ကိုယ္စားျပဳထားတဲ့ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးဝါဒဟာလည္း ဗမာတမ်ိဳးသားလံုးနဲ႔ မသက္ဆိုင္ပါဘူး။

စစ္တပ္ဆိုတာဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ႔ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ တလက္ကိုင္တပ္ပါ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၅၊ ၂ဝ၁၉

read more

“အမ်ိဳးသားေရးဝါဒႏွင့္လူမ်ိဳးစံုဝါဒ”

“အမ်ိဳးသားေရးဝါဒႏွင့္လူမ်ိဳးစံုဝါဒ”

အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ ကမၻာ့ရြာကိုပ်က္ေအာင္လုပ္ေနသည္။ ယခင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံေဟာင္းမွသည္ ခ်ီခ်င္းညာအထိ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနသညဟု ႏိုင္ငံစံုဝါဒသမားတို႔ကေျပာၾကသည္။ လူမ်ိဳးစုမ်ားစုစည္းထားသည့္ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ၿပိဳလဲပ်က္စီးေနၾကသည္။ လူမ်ိဳးစုခြဲထြက္ေရးဝါဒသည္ အရွိန္ေကာင္းေနသည္။ ယင္းမွာ ဆင္းရဲမြဲေတသည့္ အာဖရိကတိုက္တြင္သာမဟုတ္။ ခ်မ္းသာသည့္ ဥေရာပတိုက္ႏွင့္ ေျမက္အေမရိကတိုက္မွာပင္ ရွိေနသည္။ ၂၄ နာရီအတြင္း ကြန္ျပဴတာျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္၍ အရင္းအႏွီးမ်ား တင္ပို႔ေနသည့္ အင္တာနက္ေခတ္တြင္ ထိုအျခင္းအရာသည္ မည္သို႔ ျဖစ္ႏိုင္စရာရွိပါသနည္း။

ကမၻာ့ဝါဒပ်ံ႔ႏွံ႔ေရးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္တြင္ လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္ေနေသာ ေဝါဟာရတခုျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အထင္အျမင္ေသးသည့္ သေဘာထား၌ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသည္ ယဥ္ေက်းမႈဟူေသာအဓိပၸါယ္ထြက္ေနၿပီး အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ အရိုင္းအစိုင္းဝါဒဟု အဓိပၸါယ္ထြက္ ေနသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔အဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးအံုႂကြမႈမ်ားသည္ နားမလည္ႏိုင္စရာေကာင္းေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေနဟန္ရွိ၏။ အာဏာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္မွေလွ်ာက်သြားခ်ိန္တြင္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာအတြက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနမည္နည္း။ စကၤာပူလိုၿမိဳ႔ျပႏိုင္ငံ၊ ေတာင္ပိုင္း တရုတ္ျပည္လိုေဒသ၊ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ လြတ္လပ္ေသာကုန္သြယ္မႈသေဘာတူညီခ်က္ စသည့္ တိုက္လံုးဆိုင္ရာ ကုန္သြယ္မႈအစီအစဥ္ တို႔သည္ ေနာက္ရာစုသစ္ႀကီး၏ ကမၻာ့ပံုစံသစ္အတြက္ ေဆာက္လုပ္မည့္ အုတ္အစိုင္အခဲမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အင္တာနက္လိႈင္းလံုးကို စီး၍ရပါလွ်က္ ယဥ္ေက်းမႈအခ်ဳပ္အခ်ာတည္ရွိေရးကို အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနဦးမည္နည္း။ ကမၻာ့စီးပြားေရး၏ ဆက္သြယ္ေရး ဘာသာစကားအျဖစ္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားရွိေနပါလွ်က္ အငယ္စားဘာသာစကားကေလးမ်ားထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနဦးမည္နည္း။

ယခုအခ်ိန္သည္ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔အဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတို႔ကို အထင္ေသးျခင္းမွရပ္တန္႔ရန္ အခ်ိန္ေရာက္ေလၿပီ။ ေနာက္ေလယဥ္ တစ္စင္းကိုစီးရန္ ခတ္သုတ္သုတ္သြားေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံတကာကုမၸဏီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအားလံုသည္ ခ်မ္းသာ၍ တည္ၿငိမ္ေသာလူမ်ိဳး ႏိုင္ငံမ်ား၏ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ သူတို႔အဖို႔မွာမူ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားျဖစ္ရန္ ကံုလံုႂကြယ္ဝ ၾကပါေပ၏။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္တစ္ေစာင္ႏွင့္အတူ အခြင့္အေရးသည္ ပါလာတတ္ပါ၏။ အမ်ိဳးသားေရးမာန္ကို ရႈတ္ခ်ျခင္းမျပဳမီ ခ်ီခ်င္းညာ လူမ်ိဳးတို႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားရန္သင့္ပါသည္။ ခ်ီခ်င္းညာတို႔၏ၿမိဳ႔ေတာ္ရွိ သမၼတနန္းေတာ္ကို ရုရွတင့္ကားမ်ားမွ အေျမာက္ျဖင့္ ထုရန္ လူမ်ိဳးစုံဝါဒသမားမ်ားက ဘာ့ေၾကာင့္အလိုရွိေနၾကပါသနည္း။

ကမၻာ့ဝါဒီတို႔၏ ထိုေဝါဟာရကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါေလ။ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္သားသည္ သူ၏ အိမ္သံုးကြန္ျပဴတာေရွ႔တြင္ ထိုင္ကာ ေတာင္ကိုးရီးယားရွိ မိတ္ေဆြတစ္သီးထံ စာတစ္ေစာင္ရိုက္ေနစဥ္ အျပင္တြင္ရပ္ထားေသာ သူတို႔ကားမ်ားကို ခိုးသြားမည္လားဟု ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္တထင့္ထင့္ျဖစ္ေနၾကရသည္။ သူတို႔၏ ကြန္ျပဴတာအဆက္အသြယ္ကို လံုၿခံဳမႈရွိမရွိကို မည္သူအာမခံပါမည္နည္း။ ရဲ၊ တရားရံုးမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳးႏိုင္ငံမ်ား၏ ပံုမွန္အေဆာက္အဦမ်ားက အာမခံခ်က္ေပးေနပါသည္။ ထိုအေဆာက္အဦမ်ားမရွိလွ်င္ ကမၻာ့ရြာသည္ ပရမ္းပတာေနရာႀကီးအျဖစ္သို႔ ေရြ႔လ်ားသြားေပလိမ့္မည္။ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳး-ႏိုင္ငံမ်ားအား ေခတ္မမီေတာ့ဟုဆိုကာ ေက်ာ္လႊားဖယ္သြား၍မရႏိုင္ေတ့ပါ။ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳး-ႏိုင္ငံမ်ားကို ပိုူ၍ေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ တတိယကမၻာတြင္မွ်သာ မဟုတ္ပါ။ ယင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတစ္ဦး၏ နားလည္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားမွာပင္လွ်င္ ေအာက္ေျခပင္ျမစ္မ်ားရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ဇာတိအရည္အေသြးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုခြဲျခားထားသည့္ သေကၤတကေလးမ်ားအေပၚတြင္ မွီ၍တည္၍ေနပါသည္။ ထိုသေကၤတကေလးမ်ားကို(စိတ္ပညာရွင္)ဖရိြဳက္က အေသးစားကြဲလြဲခ်က္ကေလး မ်ားကို ခ်စ္ခင္တြယ္တာေသာ နာစစ္ဆပ္ဝါဒဟုေခၚပါသည္။ ထိုကြဲလြဲခ်က္ကေလးသည္ အလြန္႔အလြန္ေသးငယ္ေကာင္း ေသးငယ္ပါ လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ထိုကြဲလြဲခ်က္ကေလးကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပင္ကိုယ္ဇာတိအရည္အေသြး၏ အျမဳေတအျဖစ္သံုးႏိုင္ပါသည္။ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔က လီဗိုင္းဂ်င္းအဝတ္အထည္မ်ားႏွင့္ ဘင္နက္တန္ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ မက္ေဒၚနယ္လ္ဟမ္ဘာဂါမ်ားႏွင့္ အိုင္ဘီအမ္စက္မႈ သိပၸံပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္တည္ရွိေနၾကေသာ အေသးစားကြဲလြဲမႈကေလးမ်ားသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကပါသည္။ တကယ္ျဖစ္လာသည္မွာ ထိုသို႔မဟုတ္။ လူမ်ားက ပို၍ႀကီးမားေသာကြဲလြဲခ်က္မ်ားကို အတင္းဖမ္းဆုပ္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ယူဂိုဆလားဗီးယားတြင္ ဆန္းျပားေပြလီေသာ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနပါသည္။ သူတို႔သည္ မာစီဒီးကားႀကီးမ်ားကိုေမာင္းကာ ဆြစ္ဇာလန္စတိုင္ အနားယူေဂဟာမ်ားကို ပိုင္ဆိုကင္ေနၾကပါသည္။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ သူတို႔ကို ခြဲျခား၍မရႏိုင္ပါ။ အတြင္းသို႔ႏိႈ က္ၾကည့္လွ်င္ သူတို႔သည္ ခရိုအက္မ်ား၊ ဆာ့ဘ္မ်ား၊ ေဘာာစနီးယားမြတ္ဆလင္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ေခတ္မီေရးလုပ္ငန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ႀကီးမားေသာတြယ္တာစြဲလန္းမႈမ်ားကို ခြာခ်မပစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ယူဂိုဆလားဗီးယားမ်ားက ျပသေနပါသည္။

အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လူမ်ိဳးစုမ်ားက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကာကြယ္ခြင့္မရေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး လံုၿခံဳေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အသိုက္အဝန္း စိတ္ဓာတ္သည္ တည္ရွိဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ့ေျပာင္းလဲမႈသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို နီးစပ္လာေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔နီးစပ္လာျခင္းေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္သမိုင္းႏွင့္ ကိုယ့္ဘာသာစကားစသည့္ ကြဲလြဲခ်က္မ်ား ကို ပို၍ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔မွ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းျခင္းမျပဳႏိုင္လွ်င္ လူအျဖစ္မွ ေလွ်ာက်သြားေတာ့မည္သာျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ေဘာလ္တစ္ေဒသမွလူမ်ိဳးစုမ်ား၊ ပိုလန္လူမ်ိဳးစုမ်ား၊ ခ်က္ လူမ်ိဳးမ်ား လြတ္လပ္ေရးရလာသည့္အခါတြင္ ႏိုင္ငံစံုဝါဒသမား မ်ားသည္ မွန္ကန္စြာ ၾသဘာေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ယင္းတို႔မွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ၁၇၇၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ား၊ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးမ်ားကိုႏိႈးဆြခဲ့သည့္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အမ်ိဳးသားေရးဝါဒတြင္ မွားေနေသာအခ်က္မွာ ကိုယ့္အိမ္တြင္ ကိုယ္အရွင္သခင္ ျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵမဟုတ္ပါ။ အိမ္ကို အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ေရာေႏွာမေနႏိုင္ဟု ျငင္းဆန္ေနသည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးတိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံရွိရမည္ဆိုသည့္အမွားျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးသန္႔စင္ ရမည္။ မ်ိဳးမေႏွာရဆိုသည့္အမွား ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားျဖစ္ေစ အေရျပားေအာက္ကေသြးထဲတြင္ မ်ိဳးေႏွာေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးေဘးမ်ားသည္ အတူဝိုင္းဖြဲ႔၍ အိပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တကယ္အမွန္ေျပာရလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ေသြးမေႏွာသည့္ လူမ်ိဳးသန္႔စင္မႈဆိုသည္မွာ မရွိႏိုင္ပါ။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လို မ်ိဳးေႏွာေန သူမ်ားႏွင့္ ခြဲေဝမေနႏိုင္ပါဟုဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာကံၾကမၼာမ်ိဳးႏွင့္ေတြ႔ရတတ္ေၾကာင္းကို ယူဂိုဆလားဗီးယားက ျပသေနပါသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားမ်ားအား ဘီလူးသဘက္ႀကီးေတြအျဖစ္ ေျပာေနျခင္းမ်ိဳးကို ရပ္တန္႔သင့္ပါၿပီ။ အမ်ိဳးသား ေရးဝါဒသမားမ်ားကလည္း မိမိတို႔လူမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံေတာ္ရွိရမည္ဆိုသည့္အစြဲကို ေဖ်ာက္သင့္ၾကပါၿပီ။ ခြဲထြက္ေရးသမားတို႔၏ စိန္ေခၚမႈႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနသည့္ အေျခခိုင္ေနေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ အာဏာကိုျဖန္႔ခြဲေပးဖို႔လိုပါသည္။ သို႔မွသာလွ်င္ လူမ်ိဳးစုမ်ားသည္ ခြဲထြက္ျခင္း မျပဳဘဲ သူတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ဘာသာစကားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတို႔၏စိန္ေခၚမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ေဒသမ်ားသည္(တူရကီ၊ အီရတ္၊ အီရန္ႏွင့္ ဆီးရီးယားနယ္စပ္တေလွ်ာက္တြင္ေနၾကေသာ ကာ့ဒ္လူမ်ိဳးစုမ်ားကဲ့သို႔) နယ္စပ္ တေလွ်ာက္တြင္ ခြေနၾကရသည့္လူမ်ိဳးစုမ်ားအား ခြဲထြက္ျခင္းမျပဳဘဲႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုသ႑န္မ်ား ရရွိႏိုင္သည့္နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြသင့္ၾကပါသည္။။

အနာဂတ္ကို လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားကလည္း မပိုင္ပါ။  အမ်ိဳးသားေရးဝါဒမားမ်ားကလည္း မပိုင္ပါ။ သူတို႔ခ်စ္ေသာေနရာမ်ားတြင္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္အသင့္ရွိေနေသာ၊ သူတို႔မေရာက္ဖူးေသာေနရာမ်ားမွသခၤန္းစာယူရန္အဆင္သင့္ရွိေသာလူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးဝါဒသမား ႏွစ္မ်ိဳးလံုးျဖစ္ရန္အဆင္သင့္ရွိေသာလူထုမ်ားကသာ ပိုင္ပါသည္။

ရည္ၫႊန္း Times, February 27/ 1995 မွ Micheal Ignatieff ၏ The State of Belonging

read more