(ႏွစ္နံမည္နဲ႔ေန႔) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ႏွစ္နံမည္နဲ႔ေန႔)

မိမိအစိုးရျဖစ္ေနတုန္းမွာ မတ္ ၂၇ ရက္ေန႔ကို ေတာ္လွန္ေရးေန႔လို႔တရားဝင္ဘာလို႔ျပန္မေျပာင္းတာလဲ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာေရာ ဘာလို႔ NLD အမတ္ေတြ ဒီအေၾကာင္း အဆိုမတင္တာလဲ။ အစိုးရထဲက ဝန္ႀကီးတေယာက္ေယာက္ကေရာ ဘာလို႔ အဆိုျပဳတာေတြဘာေတြ မလုပ္တာလဲ။ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက စစ္ဗိုလ္မို႔လို႔ဆို တျခားစစ္ဗိုလ္မဟုတ္တဲ့ တေယာက္ေယာက္ကေရာ ဘာလို႔မတင္တာလဲ။ ေဒၚစုကိုယ္၌ကေရာ ဘာလို႔ ဒီကိစၥမွာ ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနေန ရသလဲ။ အနိမ့္ဆံုးအဆင့္ လႊတ္ေတာ္အတြင္းမွာ ေျခေျချမစ္ျမစ္ က်ိဳးေၾကာင္းသင့္သင့္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ဘာလို႔မေဆြးေႏြးၾကတာလဲ။  

“က်ေနာ္တို႔က အစိုးရဆိုေပမယ့္……” ဘာညာ အစခ်ီတဲ့မၿပီးႏိုင္တဲ့ ငိုခ်င္းရွည္ႀကီးကေတာ့ လူေတြမၾကားခ်င္ ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္ပါတီအာဏာထဲရွိေနတုန္း လုပ္မယ္ဆို(ရရ မရရ) တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ႀကိဳးစားၾကည့္ရမယ္။ ခု ဖြဲ႔စည္းပံု ျပင္မယ္ ဘာညာဆိုၿပီး ႀကိဳက္လံုးပစ္သလိုပစ္ၾကည့္ေပါ့ လူေတြဆီက ဘာသံထြက္လာမလဲ သိရေအာင္။ 

စစ္အုပ္စုကေတာ့ စစ္အမတ္ေတြကေန တဆင့္ေရာ အျပင္ကေနေရာ မိန္႔ခြန္းေတြကေနေရာ ခါးခါးသီးသီး အိေႁႏၵမရ ေသြးရူးေသြးတမ္းကာကြယ္မွာပဲ။ ဒါဆို သူတို႔ ပို ပြင့္က်တာေပါ့။ ကိုယ့္စည္းရံုးအတြက္လည္း ေကာင္းတာေပါ့။ ခုက အစိုးရအေနနဲ႔ကေတာ့ ျပန္တမ္းမွာ တပ္မေတာ္ေန႔သံုးေနၿပီး NLD ပါတီက ေတာ္လွန္ေရးေန႔ လုပ္ေနတယ္။ ခုလို အစိုးရတမ်ိဳး ပါတီတမ်ိဳး လုပ္ေနေတာ့ “အာခံရဲလိုက္တဲ့ သတၱိေကာင္းေတြလို႔မျမင္ပဲ ခါးေတာင္းက်ိဳက္တလြဲ ဖင္တလြဲလူေတြ၊ ေရွ႔တမ်ိဳးေနာက္တမ်ိဳးလူေတြ”ဆိုၿပီး ပိုေတာင္ အရိုအေသတန္ ေသးတယ္။

ဂ်ပန္႔ေခတ္မွာ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကိုမေတာ္လွန္ရေသးလို႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ေန႔လို႔ သံုးရတာျဖစ္တယ္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးေနာက္ လြတ္လပ္ေရးေတြဘာေတြအရၿပီး ႏိုင္ငံေရးအစိုးရလက္ထက္ ၁၉၅၅ က်မွ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဦးဗေဆြကတဆင့္ အစိုးရကိုခ်ဥ္းကပ္ၿပီး မတ္ ၂၇ ရက္ေန႔ကို တပ္မေတာ္ေန႔လုပ္ခိုင္းတာ။ အစိုးရကအတည္ျပဳေပးလိုက္ေတာ့ တပ္မေတာ္ေန႔ျဖစ္သြားတာ။ ဒါေတာင္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔ဆိုတာနဲ႔ တြဲတြဲၿပီး ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကားသံုးသံုးေနေသးတာပဲ။ အဲ့ဒါကလည္း စစ္တပ္ကို ဗိုလ္ေနဝင္း ထင္တိုင္းလုပ္မရေသးလို႔။ မရေသးတာက နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရး ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးက ေခတ္ၿပိဳင္ေတြ မ်ိဳးဆက္ေတြရွိေသးလို႔ပဲ။ ေထာက္ရမယ့္ ငဲ့ရမယ့္မ်က္နွာေတြရွိေနေသးလို႔။ စစ္အာဏာ မၿငိမ္ေသးလို႔။ သူ႔အတန္းကလူေတြအကုန္ ရွင္းမထုတ္ရေသးလို႔။

၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း စစ္လႊမ္းမိုးမႈလံုးဝရသြားေတာ့မွ တပ္မေတာ္ဆိုၿပီး အၿပီးအျပတ္လုပ္ခ်ပစ္လိုက္တာျဖစ္တယ္။ ဒီစစ္မ်ိဳးဆက္မွာက ဘယ္မ်က္နွာမွ ေထာက္စရာမလိုေတာ့ဘူး။ တပ္မေတာ္ရဲ႔ ဘာအစဥ္အလာေကာင္းကိုမွ ထိန္းေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး သန္းေရႊလက္ထက္မွာ ေနဝင္းဂိုဏ္းကိုပါ ကိုင္ထုတ္လိုက္ေတာ့ လြတ္လြတ္ကၽြတ္ကၽြတ္ျဖစ္သြားတယ္။ ဘယ့္ေကာင့္မွ မႈေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ဘာေသာညာေသာ ေတြးေနစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာဖို႔ တလက္ကိုင္တပ္ ခါးပိုက္ေဆာင္တပ္ ပီပီျပင္ျပပံုသြင္းလို႔ရသြားတာ။ ဒီေတာ့ကို တပ္မေတာ္ေန႔ဆိုၿပီး တခြန္းတည္းျဖစ္သြားတာ။

ဟိုးအရင္တုန္းက NLD က ေျပာဖူးတယ္ “တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သူ႔ေန႔အမွန္ ျပန္ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္”ဆိုၿပီး။ ခုေန မလုပ္ရင္ ဘယ္အခ်ိန္ လုပ္မွာလဲ။ ေဒၚစုလည္း အသက္ႀကီးၿပီ။ ၂ဝ၂ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ဆိုတာကလည္း ‘ေဆာက္ျဖစ္မွ ေက်ာင္းဒကာ”။ အခ်ိန္ေလးလည္း က်န္တုန္း ေဒၚစုလည္းရွိေနတုန္းေလး တက္သုတ္ရိုက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။

ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္တာကိုလုပ္တာ။ ဒီနံမည္ေျပာင္းကိစၥဟာ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာလို႔ ဆင္ေျခေပးမယ္ဆို တခုေတာ့ေမးမယ္။ လူထုအားမပါဘဲ လႊတ္ေတာ္ထဲကေန ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္မယ္ဆိုတာကေရာ။

ကိုယ္လည္း မေသေသးလို႔ အရာရာလည္း ဒီအတိုင္းဆို ေနာက္နွစ္လည္း တပ္မေတာ္ေန႔ေတာ္လွန္ေရးေန႔ျမည္သံကို ၾကားေနရမွာပါပဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ
မတ္ ၂၈၊ ၂ဝ၁၉