“အမ်ိဳးသားေရးဝါဒႏွင့္လူမ်ိဳးစံုဝါဒ”

“အမ်ိဳးသားေရးဝါဒႏွင့္လူမ်ိဳးစံုဝါဒ”

အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ ကမၻာ့ရြာကိုပ်က္ေအာင္လုပ္ေနသည္။ ယခင္ ယူဂိုဆလားဗီးယားႏိုင္ငံေဟာင္းမွသည္ ခ်ီခ်င္းညာအထိ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္ေနသညဟု ႏိုင္ငံစံုဝါဒသမားတို႔ကေျပာၾကသည္။ လူမ်ိဳးစုမ်ားစုစည္းထားသည့္ႏိုင္ငံမ်ားသည္ ၿပိဳလဲပ်က္စီးေနၾကသည္။ လူမ်ိဳးစုခြဲထြက္ေရးဝါဒသည္ အရွိန္ေကာင္းေနသည္။ ယင္းမွာ ဆင္းရဲမြဲေတသည့္ အာဖရိကတိုက္တြင္သာမဟုတ္။ ခ်မ္းသာသည့္ ဥေရာပတိုက္ႏွင့္ ေျမက္အေမရိကတိုက္မွာပင္ ရွိေနသည္။ ၂၄ နာရီအတြင္း ကြန္ျပဴတာျဖင့္ အေရာင္းအဝယ္လုပ္၍ အရင္းအႏွီးမ်ား တင္ပို႔ေနသည့္ အင္တာနက္ေခတ္တြင္ ထိုအျခင္းအရာသည္ မည္သို႔ ျဖစ္ႏိုင္စရာရွိပါသနည္း။

ကမၻာ့ဝါဒပ်ံ႔ႏွံ႔ေရးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္တြင္ လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္ေနေသာ ေဝါဟာရတခုျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ အထင္အျမင္ေသးသည့္ သေဘာထား၌ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသည္ ယဥ္ေက်းမႈဟူေသာအဓိပၸါယ္ထြက္ေနၿပီး အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသည္ အရိုင္းအစိုင္းဝါဒဟု အဓိပၸါယ္ထြက္ ေနသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔အဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးအံုႂကြမႈမ်ားသည္ နားမလည္ႏိုင္စရာေကာင္းေသာ အရာမ်ားျဖစ္ေနဟန္ရွိ၏။ အာဏာသည္ ႏိုင္ငံေတာ္မွေလွ်ာက်သြားခ်ိန္တြင္ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာအတြက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနမည္နည္း။ စကၤာပူလိုၿမိဳ႔ျပႏိုင္ငံ၊ ေတာင္ပိုင္း တရုတ္ျပည္လိုေဒသ၊ ေျမာက္အေမရိကတိုက္ လြတ္လပ္ေသာကုန္သြယ္မႈသေဘာတူညီခ်က္ စသည့္ တိုက္လံုးဆိုင္ရာ ကုန္သြယ္မႈအစီအစဥ္ တို႔သည္ ေနာက္ရာစုသစ္ႀကီး၏ ကမၻာ့ပံုစံသစ္အတြက္ ေဆာက္လုပ္မည့္ အုတ္အစိုင္အခဲမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ အင္တာနက္လိႈင္းလံုးကို စီး၍ရပါလွ်က္ ယဥ္ေက်းမႈအခ်ဳပ္အခ်ာတည္ရွိေရးကို အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနဦးမည္နည္း။ ကမၻာ့စီးပြားေရး၏ ဆက္သြယ္ေရး ဘာသာစကားအျဖစ္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားရွိေနပါလွ်က္ အငယ္စားဘာသာစကားကေလးမ်ားထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တိုက္ပြဲဝင္ေနဦးမည္နည္း။

ယခုအခ်ိန္သည္ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔အဖို႔ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတို႔ကို အထင္ေသးျခင္းမွရပ္တန္႔ရန္ အခ်ိန္ေရာက္ေလၿပီ။ ေနာက္ေလယဥ္ တစ္စင္းကိုစီးရန္ ခတ္သုတ္သုတ္သြားေနၾကသည့္ ႏိုင္ငံတကာကုမၸဏီအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးမ်ားအားလံုသည္ ခ်မ္းသာ၍ တည္ၿငိမ္ေသာလူမ်ိဳး ႏိုင္ငံမ်ား၏ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္မ်ားကို ကိုင္ေဆာင္ထားၾကမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ သူတို႔အဖို႔မွာမူ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားျဖစ္ရန္ ကံုလံုႂကြယ္ဝ ၾကပါေပ၏။ ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္တစ္ေစာင္ႏွင့္အတူ အခြင့္အေရးသည္ ပါလာတတ္ပါ၏။ အမ်ိဳးသားေရးမာန္ကို ရႈတ္ခ်ျခင္းမျပဳမီ ခ်ီခ်င္းညာ လူမ်ိဳးတို႔အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ္တို႔စဥ္းစားရန္သင့္ပါသည္။ ခ်ီခ်င္းညာတို႔၏ၿမိဳ႔ေတာ္ရွိ သမၼတနန္းေတာ္ကို ရုရွတင့္ကားမ်ားမွ အေျမာက္ျဖင့္ ထုရန္ လူမ်ိဳးစုံဝါဒသမားမ်ားက ဘာ့ေၾကာင့္အလိုရွိေနၾကပါသနည္း။

ကမၻာ့ဝါဒီတို႔၏ ထိုေဝါဟာရကို ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ပါေလ။ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္သားသည္ သူ၏ အိမ္သံုးကြန္ျပဴတာေရွ႔တြင္ ထိုင္ကာ ေတာင္ကိုးရီးယားရွိ မိတ္ေဆြတစ္သီးထံ စာတစ္ေစာင္ရိုက္ေနစဥ္ အျပင္တြင္ရပ္ထားေသာ သူတို႔ကားမ်ားကို ခိုးသြားမည္လားဟု ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္တထင့္ထင့္ျဖစ္ေနၾကရသည္။ သူတို႔၏ ကြန္ျပဴတာအဆက္အသြယ္ကို လံုၿခံဳမႈရွိမရွိကို မည္သူအာမခံပါမည္နည္း။ ရဲ၊ တရားရံုးမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳးႏိုင္ငံမ်ား၏ ပံုမွန္အေဆာက္အဦမ်ားက အာမခံခ်က္ေပးေနပါသည္။ ထိုအေဆာက္အဦမ်ားမရွိလွ်င္ ကမၻာ့ရြာသည္ ပရမ္းပတာေနရာႀကီးအျဖစ္သို႔ ေရြ႔လ်ားသြားေပလိမ့္မည္။ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳး-ႏိုင္ငံမ်ားအား ေခတ္မမီေတာ့ဟုဆိုကာ ေက်ာ္လႊားဖယ္သြား၍မရႏိုင္ေတ့ပါ။ ေခတ္သစ္လူမ်ိဳး-ႏိုင္ငံမ်ားကို ပိုူ၍ေတာင့္တင္းေအာင္ လုပ္ရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။ တတိယကမၻာတြင္မွ်သာ မဟုတ္ပါ။ ယင္းမွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတစ္ဦး၏ နားလည္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားမွာပင္လွ်င္ ေအာက္ေျခပင္ျမစ္မ်ားရွိပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ဇာတိအရည္အေသြးသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုခြဲျခားထားသည့္ သေကၤတကေလးမ်ားအေပၚတြင္ မွီ၍တည္၍ေနပါသည္။ ထိုသေကၤတကေလးမ်ားကို(စိတ္ပညာရွင္)ဖရိြဳက္က အေသးစားကြဲလြဲခ်က္ကေလး မ်ားကို ခ်စ္ခင္တြယ္တာေသာ နာစစ္ဆပ္ဝါဒဟုေခၚပါသည္။ ထိုကြဲလြဲခ်က္ကေလးသည္ အလြန္႔အလြန္ေသးငယ္ေကာင္း ေသးငယ္ပါ လိမ့္မည္။ အေၾကာင္းမဟုတ္ပါ။ ထိုကြဲလြဲခ်က္ကေလးကိုပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပင္ကိုယ္ဇာတိအရည္အေသြး၏ အျမဳေတအျဖစ္သံုးႏိုင္ပါသည္။ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားတို႔က လီဗိုင္းဂ်င္းအဝတ္အထည္မ်ားႏွင့္ ဘင္နက္တန္ကုန္ပစၥည္းမ်ား၊ မက္ေဒၚနယ္လ္ဟမ္ဘာဂါမ်ားႏွင့္ အိုင္ဘီအမ္စက္မႈ သိပၸံပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ လူမ်ိဳးမ်ားၾကားတြင္တည္ရွိေနၾကေသာ အေသးစားကြဲလြဲမႈကေလးမ်ားသည္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ ေနၾကပါသည္။ တကယ္ျဖစ္လာသည္မွာ ထိုသို႔မဟုတ္။ လူမ်ားက ပို၍ႀကီးမားေသာကြဲလြဲခ်က္မ်ားကို အတင္းဖမ္းဆုပ္ထားၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ယူဂိုဆလားဗီးယားတြင္ ဆန္းျပားေပြလီေသာ ဥေရာပတိုက္သားမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနပါသည္။ သူတို႔သည္ မာစီဒီးကားႀကီးမ်ားကိုေမာင္းကာ ဆြစ္ဇာလန္စတိုင္ အနားယူေဂဟာမ်ားကို ပိုင္ဆိုကင္ေနၾကပါသည္။ အျပင္ပန္းအားျဖင့္ၾကည့္လွ်င္ သူတို႔ကို ခြဲျခား၍မရႏိုင္ပါ။ အတြင္းသို႔ႏိႈ က္ၾကည့္လွ်င္ သူတို႔သည္ ခရိုအက္မ်ား၊ ဆာ့ဘ္မ်ား၊ ေဘာာစနီးယားမြတ္ဆလင္မ်ားျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ေခတ္မီေရးလုပ္ငန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ႀကီးမားေသာတြယ္တာစြဲလန္းမႈမ်ားကို ခြာခ်မပစ္ႏိုင္ေၾကာင္း ယူဂိုဆလားဗီးယားမ်ားက ျပသေနပါသည္။

အဖိႏွိပ္ခံလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ လူမ်ိဳးစုမ်ားက သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကာကြယ္ခြင့္မရေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး လံုၿခံဳေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အသိုက္အဝန္း စိတ္ဓာတ္သည္ တည္ရွိဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္။ ကမၻာ့ေျပာင္းလဲမႈသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို နီးစပ္လာေအာင္လုပ္ေပးခဲ့သည္မွာ မွန္ပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ဤသို႔နီးစပ္လာျခင္းေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ကိုယ့္သမိုင္းႏွင့္ ကိုယ့္ဘာသာစကားစသည့္ ကြဲလြဲခ်က္မ်ား ကို ပို၍ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကပါသည္။ သို႔မွ ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းျခင္းမျပဳႏိုင္လွ်င္ လူအျဖစ္မွ ေလွ်ာက်သြားေတာ့မည္သာျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ေဘာလ္တစ္ေဒသမွလူမ်ိဳးစုမ်ား၊ ပိုလန္လူမ်ိဳးစုမ်ား၊ ခ်က္ လူမ်ိဳးမ်ား လြတ္လပ္ေရးရလာသည့္အခါတြင္ ႏိုင္ငံစံုဝါဒသမား မ်ားသည္ မွန္ကန္စြာ ၾသဘာေပးခဲ့ၾကပါသည္။ ယင္းတို႔မွာ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ၁၇၇၆ ခုႏွစ္တြင္ အေမရိကန္လူမ်ိဳးမ်ား၊ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္လူမ်ိဳးမ်ားကိုႏိႈးဆြခဲ့သည့္ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစေသာ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ေပၚေပါက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

အမ်ိဳးသားေရးဝါဒတြင္ မွားေနေသာအခ်က္မွာ ကိုယ့္အိမ္တြင္ ကိုယ္အရွင္သခင္ ျဖစ္ခ်င္ေသာဆႏၵမဟုတ္ပါ။ အိမ္ကို အျခားသူမ်ားႏွင့္အတူ ေရာေႏွာမေနႏိုင္ဟု ျငင္းဆန္ေနသည့္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးတိုင္းတြင္ ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံရွိရမည္ဆိုသည့္အမွားျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးသန္႔စင္ ရမည္။ မ်ိဳးမေႏွာရဆိုသည့္အမွား ျဖစ္ပါသည္။ လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားျဖစ္ေစ၊ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားျဖစ္ေစ အေရျပားေအာက္ကေသြးထဲတြင္ မ်ိဳးေႏွာေနၾကပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးေဘးမ်ားသည္ အတူဝိုင္းဖြဲ႔၍ အိပ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တကယ္အမွန္ေျပာရလွ်င္ ကမၻာေပၚတြင္ ေသြးမေႏွာသည့္ လူမ်ိဳးသန္႔စင္မႈဆိုသည္မွာ မရွိႏိုင္ပါ။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံကို ကၽြန္ေတာ္တို႔လို မ်ိဳးေႏွာေန သူမ်ားႏွင့္ ခြဲေဝမေနႏိုင္ပါဟုဆိုလွ်င္ မည္သို႔ေသာကံၾကမၼာမ်ိဳးႏွင့္ေတြ႔ရတတ္ေၾကာင္းကို ယူဂိုဆလားဗီးယားက ျပသေနပါသည္။

လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားသည္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားမ်ားအား ဘီလူးသဘက္ႀကီးေတြအျဖစ္ ေျပာေနျခင္းမ်ိဳးကို ရပ္တန္႔သင့္ပါၿပီ။ အမ်ိဳးသား ေရးဝါဒသမားမ်ားကလည္း မိမိတို႔လူမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔ကိုယ္ပိုင္ႏိုင္ငံေတာ္ရွိရမည္ဆိုသည့္အစြဲကို ေဖ်ာက္သင့္ၾကပါၿပီ။ ခြဲထြက္ေရးသမားတို႔၏ စိန္ေခၚမႈႏွင့္ရင္ဆိုင္ေနသည့္ အေျခခိုင္ေနေသာႏိုင္ငံမ်ားသည္ အာဏာကိုျဖန္႔ခြဲေပးဖို႔လိုပါသည္။ သို႔မွသာလွ်င္ လူမ်ိဳးစုမ်ားသည္ ခြဲထြက္ျခင္း မျပဳဘဲ သူတို႔၏ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ဘာသာစကားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒသမားတို႔၏စိန္ေခၚမႈႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည့္ေဒသမ်ားသည္(တူရကီ၊ အီရတ္၊ အီရန္ႏွင့္ ဆီးရီးယားနယ္စပ္တေလွ်ာက္တြင္ေနၾကေသာ ကာ့ဒ္လူမ်ိဳးစုမ်ားကဲ့သို႔) နယ္စပ္ တေလွ်ာက္တြင္ ခြေနၾကရသည့္လူမ်ိဳးစုမ်ားအား ခြဲထြက္ျခင္းမျပဳဘဲႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈပံုသ႑န္မ်ား ရရွိႏိုင္သည့္နည္းလမ္းမ်ားကို ရွာေဖြသင့္ၾကပါသည္။။

အနာဂတ္ကို လူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားကလည္း မပိုင္ပါ။  အမ်ိဳးသားေရးဝါဒမားမ်ားကလည္း မပိုင္ပါ။ သူတို႔ခ်စ္ေသာေနရာမ်ားတြင္ တိုက္ပြဲဝင္ရန္အသင့္ရွိေနေသာ၊ သူတို႔မေရာက္ဖူးေသာေနရာမ်ားမွသခၤန္းစာယူရန္အဆင္သင့္ရွိေသာလူမ်ိဳးစံုဝါဒသမားမ်ားႏွင့္ လူမ်ိဳးေရးဝါဒသမား ႏွစ္မ်ိဳးလံုးျဖစ္ရန္အဆင္သင့္ရွိေသာလူထုမ်ားကသာ ပိုင္ပါသည္။

ရည္ၫႊန္း Times, February 27/ 1995 မွ Micheal Ignatieff ၏ The State of Belonging