(အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ)မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ)

ရခိုင္ျပည္နယ္ ေျမာက္ဦးက တၿမိဳ႔နယ္လံုးနီးပါး ေက်းရြာရပ္ကြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ႏႈတ္ထြက္ၾကပါတယ္၊ အျခားၿမိဳ႔နယ္ေတြပါ ဒီအတိုင္းလိုက္ျဖစ္မွာကို အစိုးရအေနနဲ႔ စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္မယ္ဆို ျဖစ္ေလာက္ပါတယ္။ ဗမာျပည္ရဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာဟာ သမၼတကေန ဆယ္အိမ္ေခါင္းအထိ တဆင့္ျခင္း ဆင္းသက္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။ ခုန ဘီဘီစီသတင္းမွာ ရခိုင္ကေန ရန္ကုန္လာၿပီး အလုပ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ရခိုင္မေလးေတြ ရခိုင္ျပည္အျပန္မ်ားေနၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

ရန္ကုန္-ရခိုင္ဆြဲေနတဲ့ ခရီးသည္တင္ကားေတြလည္း လက္မွတ္ေရာင္းမေလာက္ျဖစ္ေနတယ္ ေျပာပါတယ္။ ကားတစီးကို ၄၅ ေယာက္နဲ႔ တေန႔ ကားႏွစ္စီး လူ ၉ဝ ဆြဲေပးေနတဲ့ ကားလိုင္းတခုကဆိုရင္ ဒီလ ၁၈ ရက္ေန႔အထိ ႀကိဳတင္လက္မွတ္ေတြ ထိုင္ခံုျပည့္ေရာင္းထားၿပီးၿပီလို႔ေျပာပါတယ္။ သႀကၤန္လိုအခါတြင္းမွာေတာင္ ရန္ကုန္ေရာက္ရခိုင္ေတြ ခုေလာက္ မ်ားမ်ားစားျပန္တာမရွိဘူးလို႔လည္း ေျပာသြားပါတယ္။

ရခိုင္မွာ ရခိုင့္တပ္မေတာ္ AA နဲ႔ စစ္တပ္တို႔ ရက္ေပါင္း ၇ဝ အတြင္း တိုက္ပြဲေပါင္း အႀကိမ္တရာေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ နွစ္ဘက္ အက်အဆံုးေတြလည္းရွိပါတယ္။ စစ္ျဖစ္ရာေဒသေတြကေန အိုးပစ္အိမ္ပစ္ အသက္လုေျပးလာၾကရတဲ့ အရပ္သူအရပ္သား စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြလည္း တစထက္တစမ်ားမ်ားလာပါတယ္။

အစိုးရဘက္က ရခိုင့္တပ္မေတာ္ကို ေသာင္းက်န္းသူအဖြဲ႔အစည္းဆိုၿပီး မတရားသင္းသတ္မွတ္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သာမန္ရြာသူရြာသားေတြတင္မက ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးတခ်ိဳ႔ကိုပါ မတရားသင္းဆက္သြယ္တယ္ဆိုၿပီး အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြက ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ အဖမ္းခံရတဲ့ ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉး ၄ ဦးကို ျပန္လႊတ္ေပးလိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ အျခား ေက်းရြာအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ ႏႈတ္ထြက္ၾကတာက အဲ့ဒီ ၄ ဦး အဖမ္းခံရလို႔ စိုးရိမ္ၿပီးထြက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်းရြာေတြမွာ အစိုးရရဲ့တရားဝင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမႉးေတြ မရွိေပမယ့္ ရပ္ရြာကိစၥေတြကိုေတာ့ ရပ္မိရပ္ဖေတြ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြနဲ႔တိုင္ပင္ၿပီး လုပ္ေနၾကတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။

အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပိုင္း ေအာက္ေျခကေန စပ်က္ပ်က္ အေပၚကပဲစပ်က္ပ်က္၊ ေဒသအခ်ိဳ႔ေတြမွာဘဲပ်က္ပ်က္ တျပည္လံုးမွာဘဲပ်က္ပ်က္ ပ်က္တယ္ ယိုယြင္းတယ္ဆိုတာ ေကာင္းတဲ့လကၡဏာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ တဘက္ ဘက္ရဲ႔ ရာႏႈန္းျပည့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေအာက္ေရာက္ေနတဲ့အရပ္ေတြက ဘာမွ ကိစၥမရွိေပမယ့္ ဘယ္ဘက္ကမွာ အၿပီးမအုပ္ခ်ဳပ္ႏိုင္တဲ့ေဒသေတြ လူေတြဟာ နီးရာဓားေၾကာက္ရသလို နွစ္ဘက္လံုးနဲ႔လည္း ဆက္ဆံရပါတယ္။ တဘက္ ဘက္က ရန္သူ႔သတင္းေပး ရန္သူ႔အတြက္အလုပ္ လုပ္ေနသူလို႔ သကၤာမကင္းျဖစ္ရံုနဲ႔ ဇိဝိန္ေႂကြသြားရတာမ်ိဳး၊ နွစ္ရွည္လမ်ား ေထာင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္တာမ်ိဳးနဲ႔ ႀကံဳရပါတယ္။ အဲ့ဒီေဒသေနလူေတြရဲ့ဘဝဟာ အလြန္႔ကို အႏၱရာယ္မ်ားပါတယ္။ အသက္ေဘးနဲ႔နီးပါတယ္။

ခု ရခိုင္မွာ တိုက္ပြဲေတြ အေတာ္စိပ္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္လာ အလုပ္ လုပ္ေနၾကတဲ့ ငယ္ရြယ္သူေတြလည္း စစ္ျဖစ္ေနတဲ့ရခိုင္ကို ျပန္ေနၾကပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာေနရတာ စစ္ျဖစ္တဲ့ေဒသမွာေနရတာထက္ စိတ္ပိုင္းရုပ္ပိုင္းလံုၿခံဳမႈ ပိုမ်ားနည္းလို႔လား။ ဒုကၡမ်ား ပိုႀကီးလို႔လား။ တျခား ဘာအေၾကာင္းမ်ားေရာ ရွိမလဲ။

ေတြးစရာက လူဟာ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္မရွာတတ္ၾကပါ။ ဒုကၡေတြ႔တာခ်င္းအတူတူဆိုေတာင္ ပိုခံသာမယ့္ဒုကၡကိုပဲ ေရြးခ်ယ္ၾကတာပါ။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(မတ္ ၁ဝ၊ ၂ဝ၁၉)