"မိုးေရစက္မ်ား၏ သုညတၱအင္အား"
(၁)
မိုးခါးႀကီးရြာသြားၿပီဆိုေတာ့ ဇနပုဒ္ငယ္ေလးတစ္ခုဆီသို႕သူေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ရည္ရြက္ခ်က္မရိွဘဲ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏ ။ ယခင္ဤရြာေလး ရိွေၾကာင္းပင္မသိ ။ ဤရြာကေလးတြင္ေနထိုင္ ၾကေသာ လူမ်ိဴးစု သံုးခုအေၾကာင္းကိုလည္း ၾကားပင္မၾကားဖူးခဲ့ေပ ။
ဤရြာကေလး၌ မိုးခါးႀကီးရြာသြားၿပီး ေသာက္သံုးမိသူမ်ားရူးသြားေၾကာင္း ၊ မေသာက္ဘဲ ေနသူမ်ားကလည္း ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းႏွင့္အတူ ဤရြာမွလူမ်ား၏ ေရွးေဟာင္းသခ်ၤာ နည္း စနစ္မ်ားကို သူသိခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။ မိုးခါးႀကီး ရြာျခင္း ၊ ရူးသြပ္ျခင္း ၊ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ျခင္း ၊ စသည့္ သတင္းမ်ားထက္ ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ နည္းဆိုင္ရာသတင္းက သူ႕ကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္ ။ ေလ့လာ ဆည္းပူးခ်င္ စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ သူဤ ရြာသို႕ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္ ။
(၂)
မိုးခါးေရ ေသာက္ထားၿပီးသူ ေတြဟာ အသိစိတ္ မရိွၾကေတာ့ ။ သူတို႕ ေျပာႏိုင္တာ တခ်က္ဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်က္ကေတာ့ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္အေရအတြက္ ကို ေျပာျပႏိုင္ျခင္း ျဖစ္၏ ။
မိုးခါးေရက အေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရိွပံုပဲ ထိုသို႕ပင္ သူမွတ္ခ်က္ ခ်မိ၏ ။ မေသာက္ရ မေနႏိုင္ေအာင္ႏွင့္ ေသာက္မိသူကိုလဲ ထပ္ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနစိတ္ရိွေအာင္ ဆြဲေဆာင္ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့ပံု ရသည္ ။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္ အေရ အတြက္က အေတာ္မ်ားေလ၏ ။
ထိုခြက္အေရ အတြက္မ်ားကို သူတို႕၏ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ ညႊန္ျပခ်က္ နည္းမ်ားအတိုင္းညႊန္ျပ သြားၾက၏ ။ ထိုညႊန္ျပခ်က္နည္းမ်ားကို သူစိတ္၀င္တစားေလ့လာ မိေလသည္ ။ အစုသံုးစုခြဲ ၿပီးသူေလ့လာလိုက္ရ၏ ။
(၃)
ပထမ အစုမွ လူအမ်ားသည္ ဓားမ်ား ေ၀ွ႕ရမ္းၿပီး ပါးစပ္မွလည္း ေရ- - -ေရ - - -ဟု ညည္းတြားေန ၾက၏ ။ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့ေသာ တစ္ဦးစီ၏ ခြက္အေရအတြက္မ်ားကို သစ္ပင္မ်ားေပၚမွာ သူဖတ္ခဲ့ရသည္ ။ ပင္စည္ေပၚမွာ ဓါးႏွင့္ အထစ္ကေလးမ်ား ထစ္ၿပီး ခြက္အေရ အတြက္ကို ေရးမွတ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္ ။ ဓါးထစ္တထစ္လွ်င္ တခြက္ျဖစ္သည္ ။
ဒုတိယ အစုမွလူအမ်ားကေတာ့ လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ဆြဲခ်ည္ ဆန္႕ခ်ည္ လုပ္ရင္း တဟင္းဟင္း ေအာ္ေနၾက၏ ။ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္ အေရအတြက္ကို သူတို႕လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားမွ တဆင့္ သိရ၏ ။ သူတို႕က ႀကိဳးကို အထံုးကေလးထုံးရင္း မွတ္သားသြားၾက ျခင္းျဖစ္၏ ။
ကြစ္ပူ ( Quipu ) ပံုစံပါလား ။ သူ... အလြန္ သေဘာက်သြား၏ ။ ထိုသို႕ႀကိဳးအထံုးျဖင့္ ေရတြက္မႈသေဘာတရားကို ေတာင္အေမရိကတိုက္မွ အင္ကာ လူမ်ိဳးမ်ား လည္းသံုးစြဲဖူး၏ ။ ေလ့လာရ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္မွာ တတိယအုပ္စုျဖစ္သည္။
(၄)
တတိယ အုပ္စုမွလူမ်ားသည္ လမ္းမေပၚမွာ ကခုန္ေနၾက၏ ။ ဘာစကားကိုမွ မေျပာၾက ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕၏ မ်က္လံုးမ်ားထဲမွ မြတ္သိပ္မႈကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
အားပါးပါး....မလြယ္ပါလား
သူတို႕၏ ကခုန္မႈမွာ သူတို႕ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္အေရ အတြက္ကိုညႊန္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ကိန္းဂဏာန္းမ်ား အျဖစ္ သေကၤတျပဳကာ ေဖာ္ျပ ေနၾကျခင္းျဖစ္၏ ။
အဓိပၸါယ္ဖတ္ရန္ အေတာ္ ခက္ခဲေလသည္ ။ ဤကဲ့သို႕ေသာ ေရတြက္မႈပံုစံကို နယူးဂီနီ လူမ်ိဳးမ်ားလည္း သံုးစြဲႀက၏ ။ သူ..ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလ့လာယူရေလသည္ ။ ေက်နပ္အားရမႈလည္း ရိွခဲ့၏ ။ ေလ့လာမႈႈမ်ားၿပီးဆံုးၿပီဟု ယူဆေသာ အခ်ိန္က်မွ.... အင္း. .ေက်ာက္ျဖစ္တဲ့လူကို သြားၾကည့္ရဦးမယ္ ။
(၅)
မိုးခါးေရမေသာက္ဘဲ ေတာင့္ခံေနသျဖင့္ ေက်ာက္ျဖစ္သြားသူမွာ တေယာက္တည္း ျဖစ္၏ ။ (က်န္လူ မ်ားအားလံုးမွာ မိုးခါးေရ ေသာက္ၿပီးရူး သြားၾက၏ ။)
ထိုလူသည္ သို႕မဟုတ္ ေက်ာက္ရုပ္သည္ အေ၀းသို႕ လွမ္းၾကည့္ေန၏ ။ ေက်ာက္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ ဘာကိုမွျမင္ပံုမေပၚ ။ ထိုေက်ာက္ရုပ္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ ရႈရင္း သူ. .သက္ျပင္းခ်မိ၏ ။
ျဖစ္မွ- -ျဖစ္ရေလ
ထိုလူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္း သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲစိမ့္ၿပီးေၾကာက္လာမိ၏ ။
အင္း.. အခုျပန္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္..
ထိုအခိုက္မွာပင္...
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေကာင္းကင္သည္ ညိဳမႈိင္းသြား၏ ။ ေဝမွဳန္ေသာ္လဲ ၾကမ္းတမ္းသည့္ေလတို႕က ေအးရွစြာ က်ဆင္းလာသည္ ။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရနံ႕ကို ရႈဳ ရႈက္လိုက္ရၿပီး . . .
ဟင္...မိုးခါးႀကီး ထပ္ရြာေတာ့မယ္
ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ၿပီး ကမာၻပ်က္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။
(၆)
ေလထဲမွာမိုး၏ အေငြ႕အသက္တို႕ ပါလာသည္ ။ သူ႕အေပၚက်လာေသာ မိုးစက္မိုးမႈန္ပ်ပ်ကေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္ ေ၀ွ႕ယမ္းကာကြယ္ ေနမိ၏ ။
ဂ်ိမ္း....ဂ်ဳန္း
မိုးၿခိမ္းသံ ႀကီးက ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာသည္ ။ သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေတာ့မည္မွာေသခ်ာ၏ ။
သူ ေယာက္ယက္ခက္ ေျပးလႊားေနမိသည္ ။ ဤမိုးကို ကာကြယ္၍ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို လည္း သိလိုက္ရသည္ ။
လူမ်ားကို ဒုကၡဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့ေသာ မိုးခါးကို သူပက္ပက္စက္စက္ ဆဲဆိုရင္း လမ္းေပၚမွာ ခုန္ ေပါက္ေနမိ၏ ။
ၿပီး ... လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို သတိရၿပီး . .ေဘးဘီ၀ဲယာဆီေလွ်ာက္ၾကည့္ မိသည္ ။ ဓါးတစ္လက္ကို ေတြ႕သည္။ ေကာက္ယူၿပီး သစ္ပင္ဆီသို႕ ေျပးသြားကာ ပင္စည္မွာအထစ္လုပ္ၾကည့္၏ ခုတ္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ သို႕ ေသာ္ဘာ တစ္ခုမွ ထင္ မက်န္ ၊ ေဆြးေျမ႕ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဓားႀကီးက ႀကိဳးသြား၏ ။
ေတာက္ . .
လမ္းမေပၚမွာ ႀကိဳးတေခ်ာင္းကိုေတြ၍ ကုန္းေကာက္ရေသးသည္ ။ ႀကိဳးကို အထံုးေလးမ်ားရစ္ ခ်ည္ ၾကည့္၏ ။ မရေခ် ။ ထို ႀကိဳးထံုးနည္းကို သူမထံုးတတ္ ၊ ပံုစံုမ်ိဳးစံုႏွင့္ ကမန္းကတန္း ခ်ည္ၾကည့္ ေနၿပီး မရလြန္းသည့္ အဆံုးမွာ ထိုႀကိဳးကို ေဒါသ တႀကီး လႊင့္ပစ္လိုက္၏ ။
ေနာက္ဆံုး အေနႏွင့္ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ရန္ သူႀကိဳးစားရသည္ ။ မိုးစက္ေတြ ကလည္းခပ္ပါးပါး က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၏ ။ သို႕ ေသာ္လည္း ဒူးေျမာက္ လက္ေျမာက္ လုပ္ေနရျခင္းသည္ သူ႕ အတြက္ အဆင္မေျပလွေခ် ။ ကိုယ္ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွ တဆင့္ ကိန္းဂဏာန္းကို ေဖာ္ျပေနသလို မျဖစ္ဘဲ ဓါတ္လိုက္ေနသလို ၊ ဘရိတ္ဒန္႕ ကေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္ ။
ဒုကၡပဲ
ထိုသို႕ ဆိုရင္ေတာ့ တနည္းဘဲ က်န္ေတာ့သည္ ။ ေက်ာက္ရုပ္ရိွရာကို သူအေျပးသြားလိုက္၏ ။
မိုးခါးေရကို သူမေသာက္ဘဲ ေက်ာက္ရုပ္ အျဖစ္ခံေတာ့မည္ ။
(၇)
ေက်ာက္ရုပ္၏ နေဘးမွာ သူ၀င္ရပ္သည္ ။ ရပ္ရပ္ ျခင္းမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္ တြဲေလာင္းခ်ၿပီး ေတာင့္ ေတာင့္ ႀကီးရပ္ေနလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထို႕ေနာက္မွာမူ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အျမင္မွာ သူ႕ ေက်ာက္ရုပ္လွပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ကိုသတိရသည္ ။
ထိုသို႕ျဖင့္ တေစာင္းျပင္ရပ္သည္ ။ ခါးမွာ လက္ေထာက္ရပ္၏ ၊ ဆံပင္ကို ပင့္တင္ ရေသးသည္ ။ ဓါတ္ပံုဆရာ ေရွ႕မွာ အိုက္တင္ေပးသည့္ႏွယ္ သူ႕ကိုယ္ဟန္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳုျပင္ေနရ၏ ။ သိပ္ အခ်ိဳးမေျပသလို ခံစားမိ၏ ။ မိုးႀကီးကရြာ လာၿပီ ။ ထိုအခါက်မွ ပန္းပုရုပ္တစ္ခု ၏ကိုယ္ ဟန္ကို သတိရၿပီး သူထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။
ကမၻာေက်ာ္ ပန္းပုဆရာႀကီး ၾသဂတ္ရိုဒင္၏ အေတြးအေခၚ သမား ( Thinker ) အမည္ရိွ ပန္းပု၏ ကိုယ္ဟန္အတိုင္း သူထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒႆန တစ္ခုခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေတြးေခၚေနဟန္ . .
မိုးႀကီးက တေ၀ါေ၀ါ ရြာခ်လာ၏ ။
အား . .ေအးလိုက္တာ
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးေနေသာ္လည္း ဤကိုယ္ဟန္ အေနအထားကိုမပ်က္ေအာင္ သူထိုင္ေနခဲ့၏ ။
တစ္ကိုယ္လံုးလဲ စိမ့္စက္ ရႊဲစိုေနၿပီ ။ ထိုင္ရတာလဲ ပင္ပန္းလွၿပီ ၊ မိုးႀကီးရြာတာလဲ ၾကာၿပီ ။ ေနာက္ဆံုး ဆဲခ်ိန္က်မွ ဤမိုးသည္ မိုးခါးမဟုတ္ ရိုးရိုး မိုးျဖစ္မွန္း သူသိရ၏ ။
....
ဘာေျပာရမွန္းပင္မသိ ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ သူျပန္ထလိုက္ရသည္ ။ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ခ်ိန္ေရာက္မွ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးအစံုမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။
ဟင္
ကိုယ့္ အပူႏွင့္ ကိုယ္ ျပာေလာင္ခတ္ေနခဲ့၍ ထိုလူမ်ားကို သူသတိမထားမိခဲ့ ။ ( ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိ)
(၈)
သူ႕လိုဘဲ လာေရာက္ေလ့လာ သူမ်ားျဖစ္ပံုရသည္ ။ သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကရင္းတေယာက္ကေျပာ၏ ။
အရူးေတြထဲ ဒီအရူးအဆိုးဆံုးဘဲေနာ္
ေအးေလ . . . မိုးခါးေရေတြ သူဘယ္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ပစ္လိုက္လဲမွ မသိတာ ။ အမ်ားဆံုးေသာက္ျပီး အရူးဆံုး ျဖစ္သြားတာေနမွာေပါ့ ။. . .ကြၽတ္. .ကြၽတ္. .ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ။ သူတို႕အားလံုးက သူ႕ ကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။
ဆရာတာရာမင္းေ၀ ( ေနရဲ႕ အကၤ်ီ စာအုပ္မွ) တဆင့္ကူးယူ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္
(၁)
မိုးခါးႀကီးရြာသြားၿပီဆိုေတာ့ ဇနပုဒ္ငယ္ေလးတစ္ခုဆီသို႕သူေရာက္လာခဲ့သည္ ။ ရည္ရြက္ခ်က္မရိွဘဲ ေရာက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္၏ ။ ယခင္ဤရြာေလး ရိွေၾကာင္းပင္မသိ ။ ဤရြာကေလးတြင္ေနထိုင္ ၾကေသာ လူမ်ိဴးစု သံုးခုအေၾကာင္းကိုလည္း ၾကားပင္မၾကားဖူးခဲ့ေပ ။
ဤရြာကေလး၌ မိုးခါးႀကီးရြာသြားၿပီး ေသာက္သံုးမိသူမ်ားရူးသြားေၾကာင္း ၊ မေသာက္ဘဲ ေနသူမ်ားကလည္း ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္က်န္ခဲ့ေၾကာင္း သတင္းႏွင့္အတူ ဤရြာမွလူမ်ား၏ ေရွးေဟာင္းသခ်ၤာ နည္း စနစ္မ်ားကို သူသိခဲ့ရျခင္း ျဖစ္သည္ ။ မိုးခါးႀကီး ရြာျခင္း ၊ ရူးသြပ္ျခင္း ၊ ေက်ာက္ရုပ္ျဖစ္ျခင္း ၊ စသည့္ သတင္းမ်ားထက္ ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ နည္းဆိုင္ရာသတင္းက သူ႕ကို ပိုမိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္ခဲ့သည္ ။ ေလ့လာ ဆည္းပူးခ်င္ စိတ္မ်ားတဖြားဖြား ေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ သူဤ ရြာသို႕ ေရာက္လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ေလသည္ ။
(၂)
မိုးခါးေရ ေသာက္ထားၿပီးသူ ေတြဟာ အသိစိတ္ မရိွၾကေတာ့ ။ သူတို႕ ေျပာႏိုင္တာ တခ်က္ဘဲ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ ။ ထိုအခ်က္ကေတာ့ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္အေရအတြက္ ကို ေျပာျပႏိုင္ျခင္း ျဖစ္၏ ။
မိုးခါးေရက အေတာ္ဆြဲေဆာင္မႈရိွပံုပဲ ထိုသို႕ပင္ သူမွတ္ခ်က္ ခ်မိ၏ ။ မေသာက္ရ မေနႏိုင္ေအာင္ႏွင့္ ေသာက္မိသူကိုလဲ ထပ္ထပ္ေသာက္ခ်င္ေနစိတ္ရိွေအာင္ ဆြဲေဆာင္ဖမ္းစားႏိုင္ခဲ့ပံု ရသည္ ။ အခ်ိဳ႕လူမ်ားေသာက္ခဲ့သည့္ မိုးခါးေရခြက္ အေရ အတြက္က အေတာ္မ်ားေလ၏ ။
ထိုခြက္အေရ အတြက္မ်ားကို သူတို႕၏ေရွးေဟာင္း သခ်ၤာ ညႊန္ျပခ်က္ နည္းမ်ားအတိုင္းညႊန္ျပ သြားၾက၏ ။ ထိုညႊန္ျပခ်က္နည္းမ်ားကို သူစိတ္၀င္တစားေလ့လာ မိေလသည္ ။ အစုသံုးစုခြဲ ၿပီးသူေလ့လာလိုက္ရ၏ ။
(၃)
ပထမ အစုမွ လူအမ်ားသည္ ဓားမ်ား ေ၀ွ႕ရမ္းၿပီး ပါးစပ္မွလည္း ေရ- - -ေရ - - -ဟု ညည္းတြားေန ၾက၏ ။ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့ေသာ တစ္ဦးစီ၏ ခြက္အေရအတြက္မ်ားကို သစ္ပင္မ်ားေပၚမွာ သူဖတ္ခဲ့ရသည္ ။ ပင္စည္ေပၚမွာ ဓါးႏွင့္ အထစ္ကေလးမ်ား ထစ္ၿပီး ခြက္အေရ အတြက္ကို ေရးမွတ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္သည္ ။ ဓါးထစ္တထစ္လွ်င္ တခြက္ျဖစ္သည္ ။
ဒုတိယ အစုမွလူအမ်ားကေတာ့ လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားကို ဆြဲခ်ည္ ဆန္႕ခ်ည္ လုပ္ရင္း တဟင္းဟင္း ေအာ္ေနၾက၏ ။ သူတို႕ ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္ အေရအတြက္ကို သူတို႕လက္ထဲမွ ႀကိဳးမ်ားမွ တဆင့္ သိရ၏ ။ သူတို႕က ႀကိဳးကို အထံုးကေလးထုံးရင္း မွတ္သားသြားၾက ျခင္းျဖစ္၏ ။
ကြစ္ပူ ( Quipu ) ပံုစံပါလား ။ သူ... အလြန္ သေဘာက်သြား၏ ။ ထိုသို႕ႀကိဳးအထံုးျဖင့္ ေရတြက္မႈသေဘာတရားကို ေတာင္အေမရိကတိုက္မွ အင္ကာ လူမ်ိဳးမ်ား လည္းသံုးစြဲဖူး၏ ။ ေလ့လာရ အခက္ခဲဆံုးျဖစ္ခဲ့သည္မွာ တတိယအုပ္စုျဖစ္သည္။
(၄)
တတိယ အုပ္စုမွလူမ်ားသည္ လမ္းမေပၚမွာ ကခုန္ေနၾက၏ ။ ဘာစကားကိုမွ မေျပာၾက ။ သို႕ေသာ္ သူတို႕၏ မ်က္လံုးမ်ားထဲမွ မြတ္သိပ္မႈကို ေတြ႕ေနရသည္ ။
အားပါးပါး....မလြယ္ပါလား
သူတို႕၏ ကခုန္မႈမွာ သူတို႕ေသာက္ခဲ့သည့္ ခြက္အေရ အတြက္ကိုညႊန္ျပေနျခင္းျဖစ္သည္ ။ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို ကိန္းဂဏာန္းမ်ား အျဖစ္ သေကၤတျပဳကာ ေဖာ္ျပ ေနၾကျခင္းျဖစ္၏ ။
အဓိပၸါယ္ဖတ္ရန္ အေတာ္ ခက္ခဲေလသည္ ။ ဤကဲ့သို႕ေသာ ေရတြက္မႈပံုစံကို နယူးဂီနီ လူမ်ိဳးမ်ားလည္း သံုးစြဲႀက၏ ။ သူ..ႀကိဳးစားပမ္းစား ေလ့လာယူရေလသည္ ။ ေက်နပ္အားရမႈလည္း ရိွခဲ့၏ ။ ေလ့လာမႈႈမ်ားၿပီးဆံုးၿပီဟု ယူဆေသာ အခ်ိန္က်မွ.... အင္း. .ေက်ာက္ျဖစ္တဲ့လူကို သြားၾကည့္ရဦးမယ္ ။
(၅)
မိုးခါးေရမေသာက္ဘဲ ေတာင့္ခံေနသျဖင့္ ေက်ာက္ျဖစ္သြားသူမွာ တေယာက္တည္း ျဖစ္၏ ။ (က်န္လူ မ်ားအားလံုးမွာ မိုးခါးေရ ေသာက္ၿပီးရူး သြားၾက၏ ။)
ထိုလူသည္ သို႕မဟုတ္ ေက်ာက္ရုပ္သည္ အေ၀းသို႕ လွမ္းၾကည့္ေန၏ ။ ေက်ာက္ျဖစ္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားကေတာ့ ဘာကိုမွျမင္ပံုမေပၚ ။ ထိုေက်ာက္ရုပ္ကိုလွည့္ပတ္ၾကည့္ ရႈရင္း သူ. .သက္ျပင္းခ်မိ၏ ။
ျဖစ္မွ- -ျဖစ္ရေလ
ထိုလူအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရင္း သူ႕စိတ္ထဲမွာလဲစိမ့္ၿပီးေၾကာက္လာမိ၏ ။
အင္း.. အခုျပန္တာဘဲ ေကာင္းပါတယ္..
ထိုအခိုက္မွာပင္...
ရုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ေကာင္းကင္သည္ ညိဳမႈိင္းသြား၏ ။ ေဝမွဳန္ေသာ္လဲ ၾကမ္းတမ္းသည့္ေလတို႕က ေအးရွစြာ က်ဆင္းလာသည္ ။ တစ္စံုတစ္ခုေသာ ရနံ႕ကို ရႈဳ ရႈက္လိုက္ရၿပီး . . .
ဟင္...မိုးခါးႀကီး ထပ္ရြာေတာ့မယ္
ရင္ထဲမွာ ပူေလာင္ၿပီး ကမာၻပ်က္ သြားသလို ခံစားလိုက္ရသည္ ။
(၆)
ေလထဲမွာမိုး၏ အေငြ႕အသက္တို႕ ပါလာသည္ ။ သူ႕အေပၚက်လာေသာ မိုးစက္မိုးမႈန္ပ်ပ်ကေလးမ်ားကို လက္ႏွင့္ ေ၀ွ႕ယမ္းကာကြယ္ ေနမိ၏ ။
ဂ်ိမ္း....ဂ်ဳန္း
မိုးၿခိမ္းသံ ႀကီးက ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ေပၚထြက္လာသည္ ။ သဲႀကီးမဲႀကီးရြာေတာ့မည္မွာေသခ်ာ၏ ။
သူ ေယာက္ယက္ခက္ ေျပးလႊားေနမိသည္ ။ ဤမိုးကို ကာကြယ္၍ရေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္းကို လည္း သိလိုက္ရသည္ ။
လူမ်ားကို ဒုကၡဆိုး အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးခဲ့ေသာ မိုးခါးကို သူပက္ပက္စက္စက္ ဆဲဆိုရင္း လမ္းေပၚမွာ ခုန္ ေပါက္ေနမိ၏ ။
ၿပီး ... လိုအပ္ခ်က္တစ္ခုကို သတိရၿပီး . .ေဘးဘီ၀ဲယာဆီေလွ်ာက္ၾကည့္ မိသည္ ။ ဓါးတစ္လက္ကို ေတြ႕သည္။ ေကာက္ယူၿပီး သစ္ပင္ဆီသို႕ ေျပးသြားကာ ပင္စည္မွာအထစ္လုပ္ၾကည့္၏ ခုတ္ၾကည့္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ သို႕ ေသာ္ဘာ တစ္ခုမွ ထင္ မက်န္ ၊ ေဆြးေျမ႕ေနၿပီျဖစ္ေသာ ဓားႀကီးက ႀကိဳးသြား၏ ။
ေတာက္ . .
လမ္းမေပၚမွာ ႀကိဳးတေခ်ာင္းကိုေတြ၍ ကုန္းေကာက္ရေသးသည္ ။ ႀကိဳးကို အထံုးေလးမ်ားရစ္ ခ်ည္ ၾကည့္၏ ။ မရေခ် ။ ထို ႀကိဳးထံုးနည္းကို သူမထံုးတတ္ ၊ ပံုစံုမ်ိဳးစံုႏွင့္ ကမန္းကတန္း ခ်ည္ၾကည့္ ေနၿပီး မရလြန္းသည့္ အဆံုးမွာ ထိုႀကိဳးကို ေဒါသ တႀကီး လႊင့္ပစ္လိုက္၏ ။
ေနာက္ဆံုး အေနႏွင့္ ကိုယ္အဂၤါ အစိတ္ အပိုင္းႏွင့္ ေဖာ္ျပႏိုင္ရန္ သူႀကိဳးစားရသည္ ။ မိုးစက္ေတြ ကလည္းခပ္ပါးပါး က်ေရာက္ေနၿပီ ျဖစ္၏ ။ သို႕ ေသာ္လည္း ဒူးေျမာက္ လက္ေျမာက္ လုပ္ေနရျခင္းသည္ သူ႕ အတြက္ အဆင္မေျပလွေခ် ။ ကိုယ္ အဂၤါ အစိတ္အပိုင္းမ်ားမွ တဆင့္ ကိန္းဂဏာန္းကို ေဖာ္ျပေနသလို မျဖစ္ဘဲ ဓါတ္လိုက္ေနသလို ၊ ဘရိတ္ဒန္႕ ကေနသလိုလို ျဖစ္ေနသည္ ။
ဒုကၡပဲ
ထိုသို႕ ဆိုရင္ေတာ့ တနည္းဘဲ က်န္ေတာ့သည္ ။ ေက်ာက္ရုပ္ရိွရာကို သူအေျပးသြားလိုက္၏ ။
မိုးခါးေရကို သူမေသာက္ဘဲ ေက်ာက္ရုပ္ အျဖစ္ခံေတာ့မည္ ။
(၇)
ေက်ာက္ရုပ္၏ နေဘးမွာ သူ၀င္ရပ္သည္ ။ ရပ္ရပ္ ျခင္းမွာေတာ့ လက္ႏွစ္ဘက္ တြဲေလာင္းခ်ၿပီး ေတာင့္ ေတာင့္ ႀကီးရပ္ေနလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ထို႕ေနာက္မွာမူ ေနာင္လာေနာက္သားေတြ အျမင္မွာ သူ႕ ေက်ာက္ရုပ္လွပရန္ လိုအပ္ေၾကာင္း ကိုသတိရသည္ ။
ထိုသို႕ျဖင့္ တေစာင္းျပင္ရပ္သည္ ။ ခါးမွာ လက္ေထာက္ရပ္၏ ၊ ဆံပင္ကို ပင့္တင္ ရေသးသည္ ။ ဓါတ္ပံုဆရာ ေရွ႕မွာ အိုက္တင္ေပးသည့္ႏွယ္ သူ႕ကိုယ္ဟန္ကို အမ်ိဳးမ်ိဳး ျပဳုျပင္ေနရ၏ ။ သိပ္ အခ်ိဳးမေျပသလို ခံစားမိ၏ ။ မိုးႀကီးကရြာ လာၿပီ ။ ထိုအခါက်မွ ပန္းပုရုပ္တစ္ခု ၏ကိုယ္ ဟန္ကို သတိရၿပီး သူထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။
ကမၻာေက်ာ္ ပန္းပုဆရာႀကီး ၾသဂတ္ရိုဒင္၏ အေတြးအေခၚ သမား ( Thinker ) အမည္ရိွ ပန္းပု၏ ကိုယ္ဟန္အတိုင္း သူထိုင္ေနျခင္းျဖစ္သည္။ ဒႆန တစ္ခုခုကို အေလးအနက္ စဥ္းစားေတြးေခၚေနဟန္ . .
မိုးႀကီးက တေ၀ါေ၀ါ ရြာခ်လာ၏ ။
အား . .ေအးလိုက္တာ
ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ခ်မ္းေအးေနေသာ္လည္း ဤကိုယ္ဟန္ အေနအထားကိုမပ်က္ေအာင္ သူထိုင္ေနခဲ့၏ ။
တစ္ကိုယ္လံုးလဲ စိမ့္စက္ ရႊဲစိုေနၿပီ ။ ထိုင္ရတာလဲ ပင္ပန္းလွၿပီ ၊ မိုးႀကီးရြာတာလဲ ၾကာၿပီ ။ ေနာက္ဆံုး ဆဲခ်ိန္က်မွ ဤမိုးသည္ မိုးခါးမဟုတ္ ရိုးရိုး မိုးျဖစ္မွန္း သူသိရ၏ ။
....
ဘာေျပာရမွန္းပင္မသိ ။ အူေၾကာင္ေၾကာင္ျဖင့္ သူျပန္ထလိုက္ရသည္ ။ ထြက္ခြာရန္ ျပင္ခ်ိန္ေရာက္မွ သူ႕ကို စိုက္ၾကည့္ေနေသာ မ်က္လံုးအစံုမ်ားကို ျမင္လိုက္ရသည္ ။
ဟင္
ကိုယ့္ အပူႏွင့္ ကိုယ္ ျပာေလာင္ခတ္ေနခဲ့၍ ထိုလူမ်ားကို သူသတိမထားမိခဲ့ ။ ( ဘယ္အခ်ိန္ထဲက ေရာက္ေနၾကမွန္းမသိ)
(၈)
သူ႕လိုဘဲ လာေရာက္ေလ့လာ သူမ်ားျဖစ္ပံုရသည္ ။ သူ႕ကို ၾကည့္ေနၾကရင္းတေယာက္ကေျပာ၏ ။
အရူးေတြထဲ ဒီအရူးအဆိုးဆံုးဘဲေနာ္
ေအးေလ . . . မိုးခါးေရေတြ သူဘယ္ႏွစ္ခြက္ေလာက္ ေသာက္ပစ္လိုက္လဲမွ မသိတာ ။ အမ်ားဆံုးေသာက္ျပီး အရူးဆံုး ျဖစ္သြားတာေနမွာေပါ့ ။. . .ကြၽတ္. .ကြၽတ္. .ျဖစ္မွ ျဖစ္ရေလ ။ သူတို႕အားလံုးက သူ႕ ကို စိတ္မေကာင္းစြာ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကေလသည္။
ဆရာတာရာမင္းေ၀ ( ေနရဲ႕ အကၤ်ီ စာအုပ္မွ) တဆင့္ကူးယူ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္
0 comments:
Post a Comment