ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ အပိုင္း(၁) အခန္း(၁၈)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ အပိုင္း(၁) အခန္း(၁၈)

(၁၄)

တမာဇာတိုၿမိ့ဳတြင္က်န္ေနေသာ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ားကို တကာအိုဆိပ္ကမ္းမွ သေဘၤာျဖင့္ ဘန္ေကာက္ၿမိ့ဳသို႔ေစလႊတ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား တကာအိုဆိပ္ကမ္းသို႔ေရာက္ရွိေနေသာ ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ ဂ်ပန္က ပုလဲဆိပ္ကမ္းကို ဗံုးႀကဲတိုက္ခိုက္ၿပီး အဂၤလိပ္ႏွင့္အေမရိကန္တို႔ကို စစ္ေၾကညာေၾကာင္း ၾကားသိရ၏၊

က်ေနာ္တို႔ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား သေဘၤာေပၚေရာက္ေသာအခါ ဂ်ပန္ၾကည္းတပ္အရာရွိတဦးေရာက္လာၿပီး က်ေနာ္တို႔အား ဂ်ပန္ဘာသာျဖင့္ ေရးထားေသာ စာခ်ဳပ္တခုကိုျပသသည္။ ထိုစာခ်ဳပ္တြင္ ဂ်ပန္တို႔ တနသၤာရီသိမ္းၿပီးပါက ဂ်ပန္သည္ ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရး ေၾကညာေပးမည္ ဟု ပါရွိသည္။ ေနာက္ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ားအား ျပန္လႊတ္ေရးအစီအစဥ္မ်ားေရးဆြဲထားေၾကာင္း က်ေနာ္တို႔ကို ရွင္းလင္း

ေျပာျပသည္။

ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္မ်ား တကာအိုဆိပ္ကမ္းမွ ဟႏြိဳင္းၿမိ့ဳသို႔ သေဘၤာျဖင့္သြားေရာက္ၿပီး ဟႏြိဳင္းမွတဖန္ ေဆးဂံုသို႔ေရာက္ၾကသည္။ သခင္ေအာင္ဆန္းလည္း ေဆးဂံုၿမိ့ဳသို႔ ၁၉၄၁ ဒီဇင္ဘာ(၆)ရက္ေန႔ကပင္ ေရာက္ရွိေနသည္။

ထိုအတြင္း ဂ်ပန္ႏွင့္ထိုင္းႏိုင္ငံတို႔ မဟာမိတ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ရန္ စိုင္းျပင္းၾကသည္။ ပထမ ထိုင္းကျငင္းဆန္ေနသျဖင့္ ဂ်ပန္ႏွင့္ထိုင္းေခတၱ စစ္တိုက္ လိုက္ၾကေသးသည္။ ေနာက္ထိုင္းက သေဘာတူသျဖင့္ ၎ႏွစ္ႏိုင္ငံ မဟာမိတ္စာခ်ဳပ္ကို ၁၉၄၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ(၂၁)ရက္မွာ လက္မွတ္ထိုး ၾကသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ေဆးဂံုတြင္ေရာက္ေနေသာ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ က်ေနာ္တို႔သည္ ထိုင္းမွတဆင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းခ်ီတက္ဝင္ေရာက္ၿပီး အဂၤလိပ္ကို တိုက္ရန္ ဘန္ေကာက္သို႔ တသုတ္ၿပီးတသုတ္ ေရာက္လာေတာ့၏၊

ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔က ဘန္ေကာက္ၿမိ့ဳရွိ ၿဗိတိသွ်ဘိုနီယိုကုမၸဏီအေဆာက္အဦတြင္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္စစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ဖြင့္လွစ္ ထားသည္။

က်ေနာ္တို႔တေတြ ဗမာျပည္တြင္းဝင္ၿပီး အဂၤလိပ္တို႔ႏွင့္ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပဆင္ႏြဲဖို႔ စီစဥ္စိုင္းျပင္းေနသည့္နည္းတူ ဂ်ပန္ဘုရင့္ စစ္ဌာနခ်ဳပ္သည္လည္း ပစိဖိတ္စစ္ပြဲႀကီးကို စစ္ေၾကညာတိုက္ခိုက္ၿပီး  ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအဝင္ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားကို ဝင္ေရာက္ တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ရန္ စီမံခ်မွတ္ထားၿပီးျဖစ္ေလၿပီ၊

ဂ်ပန္တို႔စီမံကိန္းမွာ (၃)ဆင့္ ျဖစ္သည္။ ပထမအဆင့္မွာ ဂ်ပန္တို႔က ျမန္မာျပည္ေတာင္ပိုင္း ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ရန္၊ ဒုတိယအဆင့္က ဂ်ပန္တို႔က ျမန္မာျပည္ရန္ကုန္ၿမိ့ဳကိုသိမ္းပိုက္ျခင္းျဖင့္ ၿဗိတိသွ်တို႔ႏွင့္ တရုတ္ခ်န္ေကရွိတ္အစိုးရ၏ဆက္သြယ္မႈကို ျဖတ္ေတာက္ရန္၊ တတိယအားျဖင့္ ျမန္မာျပည္ရွိ ၿဗိတိသွ်တပ္မ်ားကိုေခ်မႈန္းၿပီးေနာက္ တရုတ္ျပည္ႏွင့္အိႏိၵယျပည္သို႔ ဆက္လက္ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္ရန္တို႔ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ဂ်ပန္မ်ားက ျမန္မာျပည္ကိုဝင္တိုက္မည့္အႏၱရာယ္မွာ မလႊဲမေရွာင္သာႀကံဳေတြ႔ၾကရေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားထံ ဂ်ပန္၏အကူအညီကိုခ်ည့္ အားမကိုးရန္ ဘန္ေကာက္ၿမိ့ဳမွ စာေရးအေၾကာင္းၾကားၿပီးသတိေပးခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ထဲမွ ကိုလွေမာင္ (ဗိုလ္ေဇယ်)ႏွင့္ သခင္ထြန္းခင္ (ဗိုလ္ျမင့္ေဆြ)တို႔ကို ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ႀကိဳတင္ေစလႊတ္၍ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္မႈလုပ္ငန္းမ်ားကို စည္းရံုးေဆာင္ရြက္ေစၿပီး တခ်ိန္တည္းမွာပင္ ဂ်ပန္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ပါ စည္းရံုးျပင္ဆင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားေဆာင္ရြက္ထားရန္ ၫႊန္ၾကားလိုက္သည္။

သခင္ေအာင္ဆန္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ နယ္ခ်ဲ႔အဂၤလိပ္တပ္မ်ားကို ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ၿပီးေသာအခါ ဂ်ပန္တပ္မ်ားကို လြတ္လပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ အျဖစ္ႏွင့္ ရင္ဆိုင္ႏိုင္ရန္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ယင္းအစီအစဥ္အတိုင္းမေအာင္ျမင္ပါက ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုမ်ားႏွင့္ ျပည္သူလူထုတရပ္လံုးသည္ ဂ်ပန္က ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးသိမ္းပိုက္ျခယ္လွယ္မည့္အေရးကို အံုႂကြဆန္႔က်င္ရန္ႏွင့္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္က ဂ်ပန္ကိုပါဆက္လက္ေတာ္လွန္တိုက္ပြဲဝင္ရန္ ျဖစ္ေလသည္။

၁၉၄၁ ကုန္ ၁၉၄၂ ဆန္းေလာက္တြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္တို႔သည္ ဟိုင္နန္ကၽြန္းတြင္ ဂ်ပန္မ်ားထံမွစစ္ပညာမ်ားသင္ၾကၿပီးေနာက္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ သြားၾကၿပီး ဗမာျပည္တြင္ အဂၤလိပ္တို႔ကိုတိုက္ခိုက္ရန္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္ BIA  ဖြဲ႔စည္းၿပီး စစ္သားစုေဆာင္းၾကသည္။ ဗမာမ်ား။ ထိုင္းမ်ား။ ရွမ္းမ်ား။ ရွမ္းတိုင္းမ်ား စသည္တို႔ကို အဂၤလိပ္ဆန္႔က်င္ေရးေဟာေျပာၿပီး စစ္သားစုေဆာင္းၾကသည္။

ထိုစစ္သားသစ္မ်ားအား က်ေနာ္ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကိုအပ္ၿပီး စစ္သားသစ္ေလ့က်င့္ေရးစခန္းဖြင့္ၿပီး ၂ လမွ် စစ္ေလ့က်င့္ေရး စစ္ပညာ သင္ၾကားေပးရန္တာဝန္ေပးခိုင္းသျဖင့္ က်ေနာ္ကထို “ရာ” အခ်ိဳ႔ရွိေသာစစ္သားသစ္ေတြကို စစ္ပညာသင္ၾကားေပးရသည္။ စစ္တပ္စည္းကမ္း ထိန္းရန္ စစ္ဥပေဒပညာကို ရက္အနည္းငယ္အတြင္းသင္ၾကားေပးၿပီး အဓိက ေသနက္ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္နည္းကိုလည္းေကာင္း။ မီတာ ၃ဝ မွ် ေျပးတက္လိုက္။ ရပ္ၿပီး အားလ်ားေမွာက္ခ်ိန္ရြယ္ပစ္ခတ္နည္း ကိုယ္စီတိုက္ပြဲကိုလည္းေကာင္း။ ညအခါခ်ီတက္လႈပ္ရွားေသာ ညတိုက္ပြဲ နည္းမ်ားကို အက်ဥ္းရံုးၿပီးသင္ၾကားေပးသည္။

ထိုေလ့က်င့္ေပးၿပီး စစ္သားသစ္မ်ားကို ဗမာျပည္တြင္းခ်ီတက္ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္မည့္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသို႔ ခြဲေဝေပးရသည္။

ထိုသို႔စစ္သားသစ္မ်ားခြဲေဝေပးၿပီး ေနာက္ဆံုးတပ္သားသစ္ (၄ဝ)မွ်က်န္ရာ ထိုတပ္ကိုက်ေနာ့္တပ္အျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းရေတာ့သည္။ ထို တပ္သားသစ္ ၄ဝ ထဲတြင္အေရးပါေသာ လူ ၃ ဦးပါဝင္ေနသည္။ ပထမတဦးမွာ ျမန္မာလူမ်ိဳး ဗိုလ္အံုးခိုင္ဆိုသူျဖစ္သည္။ က်ေနာ့္ထက္ အသက္နည္းနည္းႀကီးပံုရသည္။ ၎၏ဖခင္မွာ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္ႀကီးျဖစ္သည္။ မူလကဗမာျပည္ေရႊက်င္နယ္မွာေနထိုင္ခဲ့ရာမွ အဂၤလိပ္ေအာက္ တြင္ မေနလိုသျဖင့္ ထိုင္းႏိုင္ငံသို႔ အိမ္ေထာင္ပါေျပာင္းေရႊ႔ေနထိုင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ အေတာ္အတန္ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝသူျဖစ္သည္။

ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္က အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ေရး စစ္သားစုေဆာင္းေသာအခါ သူပါဝင္လာၿပီး စစ္သားစုေဆာင္းေရးကို အားတက္သေရာကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးသည္။ ေနာက္တပ္ဖြဲ႔မ်ား ဗမာျပည္သို႔ခ်ီတက္ၾကေသာအခါ သူ၏တဦးတည္းေသာသား ဗိုလ္အံုးခိုင္ကို ငါ့သား ငါတို႔ဟာ အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္တိုက္ခိုက္ေရးကို တသက္လံုးႀကံစည္စိတ္ကူးခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။ ယခု ဒီအခြင့္အေရးႀကီးရလာၿပီ ငါကေတာ့ အသက္ႀကီးၿပီ။ ငါ့သားက အဂၤလိပ္တိုက္ေရးတာဝန ္ဆက္ထမ္းေပေတာ့ဟုေျပာၿပီး ဗိုလ္အံုးခိုင္ကို က်ေနာ္တို႔တပ္တြင္း ထည့္လိုက္ေပသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗိုလ္အံုးခိုင္က်ေနာ့္တပ္ထဲပါလာၿပီး က်ေနာ္က လက္ေထာက္တပ္မႉးတေယာက္အျဖစ္ခန္႔ထားသည္။ ေနာင္ က်ေနာ္တို႔ မ်ားစြာအားကိုးရေသာတပ္မႉးျဖစ္လာသည္။ စစ္ပညာဆို၍ က်ေနာ့္စစ္သားသစ္စစ္ပညာ ၂ လသင္တန္းေလာက္သာ တက္ခဲ့ဖူးသည္။ သို႔ေသာ္သူသည္ သူ႔မိဘလက္ေအာက္တြင္ သစ္ေတာလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ခဲ့သျဖင့္ စစ္ခ်ီတက္ရာတြင္မ်ားစြာအက်ိဳးရွိခဲ့သည္။

က်ေနာ့္တပ္တြင္ ေနာက္တေယာက္မွာ ထိုင္းတြင္ကိုယ္ပိုင္စီးပြား က်ပန္းလုပ္ကိုင္ေနေသာ ဗိုလ္လွေဖဆိုသူ ဗမာတေယာက္ျဖစ္သည္။ သူသည္ ဗိုလ္အံုးခိုင္လို မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ႏိုင္ငံေရးျဖင့္ တပ္ထဲဝင္ခဲ့သူမဟုတ္၊ ဘဝအခြင့္အလမ္းအရ ဝင္ေရာက္လာသူျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္သူႏွင့္ ဗိုလ္အံုးခိုင္တို႔မွာ လူဂုဏ္တန္ (လူကံုထံ)မ်ားျဖစ္ၾက၍ လက္ေထာက္တပ္မႉးေပးထားသည္။

ေနာက္တတိယတေယာက္ က်ေနာ့္တပ္သားတေယာက္မွာ က်ေနာ္ယခုအထိ နံမည္မွတ္မိေနေသာ ကိုထြန္းတင္ဟူေသာ ထိုင္းတြင္ ေနထိုင္ေသာျမန္မာလူငယ္ျဖစ္သည္။ ၎မွာ ဗမာစကား။ ထိုင္းစကား ၂ မ်ိဳးလံုး ေကာင္းစြာတတ္သျဖင့္ က်ေနာ့္ကိုယ္ရံရဲေဘာ္အျဖစ္ က်ေနာ့္အနီး ေခၚယူထားသည္။ ၎သည္ က်ေနာ့္ကိုယ္ရံရဲေဘာ္ျဖစ္လာသျဖင့္ မ်ားစြာစိတ္အားတက္ႂကြၿပီး က်ေနာ့္ကိုမ်ားစြာ ဂရျပဳလုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ ေစာင့္ေရွာက္ေပးသည္။ ေနာင္ ၎၏ေက်းဇူး မ်ားစြာႀကီးမားလွေပသည္။

က်ေနာ့္တပ္ခြဲမွာ မူလက လူ (၄ဝ) မွ်သာရွိရာမွ ဗိုလ္အံုးခိုင္စုေဆာင္းေပးေသာ စစ္သားမ်ားျဖင့္ လူ (၁ဝဝ) ေက်ာ္ ျဖစ္လာေပသည္။