၂ဝ၁၅ ေဖေဖာ္ဝါရီထဲေရးျဖစ္တဲ့တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ ၂ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(ေရွာက္သီးသုတ္နဲ႔မဆလာဘုရင္)

ငယ္ငယ္တုန္း ၿမိ့ဳထဲသြားတဲ့အခါ တခါတေလ ေမွာ္ဘီ-ရန္ကုန္ဆြဲတဲ့စစ္လက္က်န္ ခ်က္ဗလက္ ဘစ္ကားႀကီးေတြစီးတယ္။ စဥ့္အိုးတန္းထိပ္မွာ ကားဂိတ္ထိုးတယ္။ ဂိတ္နားေလးမွာ ဘန္ဒါပင္ရွိၿပီး အဲ့ေအာက္မွာ ဆိုင္းထမ္းနဲ႔ေရာင္းတဲ့ ေရွာက္သီးသုတ္ ၾကာဆံဟင္းခါးဆိုင္ေလးလည္းရွိတယ္။ လက္ဘက္ရည္ပန္းကန္ျပားသာသာေလာက္ ပန္းကန္ပက္ပက္ေလးထဲမွာ ပုဇြန္ေျခာက္နိုင္းခ်င္း၊ ဆီခ်က္ရႊဲရႊဲ ငံျပာရည္နံ႔ေမႊးေမႊး ငရုပ္သီးစိမ္းရစ္ရစ္ေလးေတြ ၾကက္သြန္နီ ပဲအက်က္မႈန္႔ စတာေတြနဲ႔ စီးေနေအာင္နယ္ဖတ္ထားတဲ့ ေရွာက္သီးသုတ္ေလး ၃ လုပ္စာတင္းတင္းေလာက္နဲ႔ ၾကာဆံဟင္းခါးပူပူ ငရုပ္ေကာင္းေမႊးေမႊးနဲ႔ ရႉးရႉးရွဲရွဲနဲ႔ နွာရည္ေတြက်တဲ့အထိ ၂ ပြဲဆက္တိုက္ စားခဲ့တာ သတိရတယ္။ ေတြးရင္း ခုေတာင္ သြားရည္က်တယ္။ ပါးေစာင္မွာ တံေတြးရည္ၾကည္ေတြ စိမ့္လို႔။ စားခ်င္လွတယ္။

ၿပီးေတာ့ ေထာက္ၾကန္႔ရန္ကုန္ အမွတ္၉ ဂိတ္(၃ နံပတ္ဂိတ္) ၆ထပ္ရံုးႀကီးေအာက္က မဆလာဘုရင္ ပဲသုတ္လည္းစားခ်င္တယ္။ မိုးေတြရြာေနတုန္းမ်ား ပဲရည္ပူပူဆမ္း အာလူးျပဳတ္ ဘယာေၾကာ္ က်ႏၷာပဲလံုးျပဳတ္ စမူဆာေခ်ထည့္ ၾကက္သြန္နီ ငရုပ္သီးအေလွာ္မႈန္႔ေမႊးေမႊး မန္က်ည္းရည္ေလးဆမ္းဆမ္းၿပီး လက္မပူေအာင္ ဒန္ပန္ကန္းျပားေလး ၂ ထပ္ခံၿပီး ေခၽြးျပန္တဲ့အထိစားခဲ့တာလည္း ေအာက္ေမ့တယ္။ စားလည္းၿပီးေရာ ပုဆိုးခါးပံုစနဲ႔ နွပ္ေတြညွစ္ညွက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြလည္းဝဲ လူလည္းပြင့္ပက္ထြက္သြားတဲ့ ခံစားမႈနဲ႔အရသာဟာ အဲ့ဒီ ငယ္ဘဝမွာတင္က်န္ခဲ့ၿပီလား။ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရနိုင္ေတာ့ဘူးလား။ မေသခ်ာ။

ပါးစပ္ပ်က္ေနတယ္။ ဘာမွ မယ္မယ္ရရ ေကာင္းေကာင္းမြန္မစားတာ ၂ ပတ္နီးပါးျဖစ္ၿပီ။ အေမရိကန္စာေတြဆို အနံ႔ေတာင္မခံခ်င္ဘူး။ စားလည္းမစားျဖစ္ဘူး။ ဗမာစာထဲက စားခ်င္တာေတြခ်ည္းပဲေရြးေျပာရင္ေတာင္ မနည္းမေနာေနမွာ။

နဂိုက အစားနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သိတ္မက္မက္စက္စက္ မရွိတတ္တာမွန္ေပမယ့္ ခုလိုမ်ိဳး စားခ်င္အာလ် တမ္းတမ္းတျဖစ္တာ ဘဝမွာ ဒါပါနဲ႔ ၃ ႀကိမ္ပဲ။

တႀကိမ္က တပ္ထဲမွာ။ ၈၂ ေလာက္က။ အပူရွပ္အျပင္းဖ်ားၿပီး သတိရတခ်က္မရတခ်က္နဲ႔ နမၼတူဂြင္ထဲက မန္တံု ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဇရပ္ထဲမွာ က်ေနာ္ရယ္ ေဆးတပ္သားရယ္ ေသနတ္ ၂ လက္ရယ္ အတူေနခဲ့တုန္းက။ ၁၁ ရက္ၾကာလို႔ အဖ်ားလည္းက်ေရာ စားခ်င္လိုက္တဲ့ေရွာက္သီးသုတ္ စားခ်င္လိုက္တဲ့မဆလာဘုရင္။

ေနာက္တႀကိမ္က သာယာဝတီေထာင္မွာ တကိုယ္လံုး ယားနာေတြအျပင္ အလာဂ်ီေတြလိုျဖစ္ၿပီး ယားလိုက္ပြတ္လိုက္(ပြတ္လိုက္ဆိုတာက က်ေနာ့္က်န္ေသးတဲ့လက္တဘက္က လက္ဆစ္ စုစုေပါင္းက ၅ ဆစ္ပဲက်န္တာ။ လက္သည္းက်န္ေလာက္ေအာင္ရွည္တဲ့လက္ေခ်ာင္းမရွိေတာ့ ယားရင္ ကိုယ္ကဝတ္ထားတဲ့အဝတ္ခံၿပီး ပြတ္ခ်ည္းေနရတာပဲ ကုပ္လို႔မွမရပဲကိုး။ ပြတ္ဖန္မ်ားေတာ့ အသားေတြ အေရျပားေတြအသားနီလန္ၿပီး စပ္ကလည္းစပ္ေသး က်ိန္းကလည္းက်ိန္ေသး) အဲ့သလိုေနရင္း အဖ်ားပါဝင္ေရာ။ ယားတာေရာဖ်ားတာပါေပါင္းၿပီး လိမ့္ေနေအာင္ခံလိုက္ရတယ္။

၂ ပတ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္။ တနလၤာေထာင္ပိုင္တန္းစီရက္မွာ က်န္းမာေရးအေျခအေနတင္ျပေတာ့ ေထာင္ပိုင္ဝင္းျမင့္ဆိုတဲ့ငနဲက မေသနိုင္ေသးပါဘူးလို႔ အားေပးစကားေျပာၿပီး ေထာင္မႉးႀကီး လွထြန္းဆိုတဲ့ေကာင္က ယားတာလက္နဲ႔ပြတ္လို႔အသားနီလန္ရင္ လက္နဲ႔မပြတ္နဲ႔ကြ။ အခန္းနံရံနဲ႔ပြတ္လို႔ေျပာၿပီး ေဆးမႈးဆိုသူက ေအာက္စီတက္ထရာ ၁ လံုး ဘာမီတြန္တလံုးေပးသြားတယ္။ ေနာက္ အဖ်ားက်ၿပီး ျပန္လည္းနာလန္ထေရာ စားခ်င္လိုက္တဲ့ေရွာက္သီးသုတ္ စားခ်င္လိုက္တဲ့ မဆလာဘုရင္။

ခုေတာ့ အဲ့ဒီဆိုင္ေလးေတြ ရွိၾကေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ ရွိလည္း ခုေနခါ က်ေနာ့္မွာ စားခြင့္မႀကံဳဘူး။

(လူထုၾကားနဲ႔ ပရိုပိုဆယ္လ္စား)

ခု အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကိစၥေက်ာင္းသားေတြ လမ္းေပၚတက္လာလို႔မွ ေတြ႔မယ္ဆုံမယ္ေဆြးေႏြးမယ္ျဖစ္လာတာပါ။ ဒါေတာင္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ထစ္ၿပီး ဖဲ့ထုတ္ကဲ့ထုတ္ဖို႔ႀကံစည္ေနတာ စစ္အုပ္စုပါ။ NNER ေက်ာင္းသား အစိုးရ လႊတ္ေတာ္ ေလးဦးေလးဖလွယ္ေတြ႔ၾကၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ တင္းတင္းရင္းရင္းေျပာၾကမယ္ဆို ႀကိဳဆိုတယ္။

အင္န္အယ္လ္ဒီတို႔ ရွစ္ပူးၿငိမ္းပြင့္အဖြဲ႔တို႔ ေနသာသလိုေလးေနၾကပါေစ။ သြား သြား ဆြဲထည့္တာမ်ိဳးလည္း မလုပ္ေစ့ခ်င္ပါ။ ခမ်ာမ်ားလည္း ဆူးၾကားကဘူးလို အေနရအထိုင္ရၾကပ္လွပါတယ္။ မလူးသာမလႈပ္သာအေနအထားေတြမို႔ ခုေလာက္ေလး ေနေပးေနတာကိုပဲ ေက်းဇူးတင္စရာေကာင္းလွပါၿပီ။

အေပၚက ဘာေျပာေျပာ ဘာလုပ္လုပ္ ေအာက္ေျခအင္န္အယ္လ္ဒီေတြ၊ ျပည္သူ႔ၾကားက ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္ေတြနဲ႔ ရပ္ကြက္ထဲကျပည္သူေတြက ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ ႀကိဳဆိုၾကဝန္းရံၾကအားေပးၾကနဲ႔ဆိုေတာ့ အားရစရာေကာင္းလွပါၿပီ။ ေနာက္လည္း ဆက္ၿပီး ေထာက္ခံပါဝင္ၾကပါစို႔ ေအာက္ေျခထု အင္န္အယ္လ္ဒီမ်ားခင္ဗ်ား။ လူထုၾကားက ရွစ္ဆယ့္ရွစ္မ်ိဳးဆက္မ်ားခင္ဗ်ား။

(ပညာရွင္နဲ႔ပါေမာကၡတပ္ခ်ဳပ္)

ပါေမာကၡခ်ဳပ္ႀကီးေတြေလာက္မဆိုနဲ႔ဦး ပါေမာကၡေလာက္ဆိုရင္ကိုပဲ ကိုယ္အမူအယာနႈတ္အမူအယာ အင္မတန္တည္ၾကည္လွၿပီ။ ပါခ်ဳပ္ေတြဆို တည္ၾကည္ေလးနက္ ရင့္က်က္တည္ၿငိမ္ သိမ္ေမြ႔ညင္သာ နွလံုးနူးညံ့ ပညာျပည့္ဝကာ စာသင္သားကို လူႀကီးလူေကာင္းအျဖစ္အသိအမွတ္ျပဳ ေလးစားေဖးမဆက္ဆံတာပဲ။ ခ်စ္ခင္ေစာင့္ေရွာက္တာပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ စာသင္သားကလည္း ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသကာ အျပန္အလွန္ ပညာအရလူပုဂၢိဳလ္အရ ၾကည္ညိဳေလးျမတ္ၾကတာမ်ိဳးပဲ။ ကိုယ္တိုင္က လူႀကီးလူေကာင္းေတြဆိုေတာ့ ပညာတတ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း (ခတ္ဆိုးဆိုးေလးေတြပါဦးေအာင္) ပဲ့ျပင္သြန္သင္ရင္း လမ္းေကာင္းကိုညႊန္တာပဲ။ နိုင္ငံေရးအာဏာကိစၥအရႈပ္အေထြးနဲ႔ ေဝးေအာင္ေန၊ အာဏာရွိသူေတြထံ ဒူးမေထာက္မခမစား၊ သခင္အားရကၽြန္ပါးဝဘယ္ေတာ့မွမလုပ္၊ အာဏာတျပျပလုပ္တတ္သူဆို မဝင္ဘင္ပုပ္ထက္ေတာင္ရြံရွာစက္ဆုပ္ကာ ပညာမွာသာေပ်ာ္ေမြ႔တဲ့ ပညာျပည့္ဝနွလံုးလွေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ေရႊျပည္ႀကီးက ပါခ်ဳပ္(တခ်ိဳ႔)ဟာ စစ္တကၠသိုလ္ကေက်ာင္းအုပ္ေတြမ်ားလား ထင္မွတ္မွားေလာက္ေအာင္ နင္လားငါလား။ သူတို႔ေတြဟာ ပညာနဲ႔ေက်ာင္းသားထု ဖိနွိပ္ေရးယႏၱယားထဲက ေခြးသြားစိတ္မ်ားမပါ ပညာကန္းၾကေလတယ္ အာဏာငန္းဖမ္းၾကေလတယ္။

(ဂါဒနာကိုကိုႀကီးနဲ႔သပိတ္ကိစၥ)

ေက်ာင္းသားသပိတ္ထြက္လာတာ အေတာ္စုစည္းအားေကာင္းၿပီး လူထုပါဝင္မႈ မ်ားျပားက်ယ္ျပန္႔လာတယ္။ အပစ္ရပ္ကိစၥ၊ ဆြန္လြတ္ရြယ္ဂ်ာ၊ ကိုပါႀကီး၊ ေဒၚခင္ဝင္း၊ လိုင္ဇာဗိုလ္သင္တန္း၊ ကခ်င္ဆရာမေလး ၂ ေယာက္၊ ေဒၚေနာ္အုန္းလွ ကိုေနမ်ိဳးဇင္နဲ႔ ေဒၚစိန္ေထြးတို႔အပါအဝင္ မီဒီယာသမားေတြနဲ႔ အျခားအစ္ရႉးေတြေတာင္ နည္းနည္းေလး အသံတိမ္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူကမွ မေမ့ၾကဘူး။ သတိတရနဲ႔ဂုဏ္ျပဳတန္တာျပဳ ေဖာ္ထုတ္သတိေပးတန္တာေပး လုပ္ေနၾကတယ္။ တၿပိဳင္တည္းမွာ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကို ဝန္းရံအားျဖည့္ၾကဖို႔ တိုးတိုးၿပီးလႈံ႔ေဆာ္လာၾကတာလည္း အားရစရာပါ။

ထူးျခားတာက ေက်ာင္းသားသပိတ္ေၾကာင့္ အသံတိမ္ရတာပဲမဟုတ္ သူ႔နဂိုသေဘာကိုက ဂုဏ္ေျပာင္တဲ့အသံလည္းထြက္မလာ တခါ အေရးယူခံရျပန္ေတာ့လည္း ဘယ္သူကမွ တခုတ္တရစကားလုပ္ ကန္႔ကြက္အေရးဆိုမခံရတဲ့ အစ္ရႉးတခုလည္း ရွိေသးတယ္။ ရွစ္ပူးၿငိမ္းပြင့္က ပန္းၿခံဆရာကိုကိုႀကီး တရားအစြဲခံထားရတဲ့ကိစၥ။ ဘယ္သူမွ ဘာမွေျပာသံ ဟဟေတာင္မၾကားမိဘူး။ ၿငိမ္လွတယ္။

ဂ်မဒါကိုကိုႀကီးရွိသလို ဂါဒနာကိုကိုႀကီးအေရးလည္း ေမးၾကျမန္းၾကေစခ်င္ပါေၾကာင္း။

(ေအးေအးေနပါ ေရႊညဝါ)

ဦးဇင္း ေရွ႔ဆံုးကေန တပ္ဦးကေနအလံကိုင္ၿပီးၾကြခ်ီေတာ္မူပါ။ ဦးေတာ့မေဆာင္ပါနဲ႔ ဘုရား။ ကေလးေတြ လုပ္ၾကပါေစ။ ဦးဇင္းပါဝင္အားျဖည့္တာ ကိစၥေကာင္းေပမယ့္ ရႈပ္ေထြးမႈေတြျဖစ္လာရင္ တဘက္လူမ်ားအဖို႔ ႀကိဳက္လံုးေတြ႔သြားမွာေတြလည္း ရွိပါတယ္ဘုရား။ ေနာက္ၿပီး သူတို႔က တည္ဆဲမတရားဥပေဒေတြကိုခ်ိဳးေဖါက္ၿပီး ဖီဆန္အာခံေနၾကတာပါဘုရား။ တည္ဆဲဥပေဒလိုက္နာေနမွဆို ဘာကိစၥ ဒီအမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒကိုဆန္႔က်င္စရာ လမ္းေပၚထြက္စရာလိုလိမ့္မလဲဘုရား။ သူတို႔ အၾကမ္းမဖက္ေအးခ်မ္းတဲ့နည္းနဲ႔ တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာပါဘုရား။ သူတို႔သြားၿပီး တည္ဆဲဥပေဒေတာ့မလိုက္နာခိုင္းပါနဲ႔ ဘုရား။ ဦးဇင္း သပိတ္တခုလံုးရဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သပိတ္ကိုဝန္းရံေပးပါ။ ဦးဇင္း ကေလးေတြကိုကာကြယ္ေပးပါ။ ဦးဇင္းသကၤန္းအရိပ္အာဝါသနဲ႔ ကေလးေဘးမသီရန္မခေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူပါ ဘုရား။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

(အလံုး ငံုၾကသူမ်ား)

စစ္လႊတ္ေတာ္နဲ႔စစ္အစိုးရကျပဌာန္းလိုက္တဲ့ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔မအပ္စပ္ဘူး အေျခအေနနဲ႔မကိုက္ညီဘူးလို႔ေထာက္ျပၿပီး ဆန္႔က်င္အေရးဆိုရင္း ျပင္ဆင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးအေျဖရွာေရးေတာင္းဆိုေနတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္အုပ္စုကစြပ္စြဲတဲ့အခါ သံုးတဲ့စကားလံုးေတြဟာ ဗကပပ်က္ေတြ ေတာျပန္လက္နက္ခ်ေတြနဲ႔ အျခားအပ်က္ေပါင္းစံုဆီကထြက္တဲ့ စကားလံုးေတြခ်ည္းပဲ။ တနည္းေျပာရရင္ သစၥာပ်က္တို႔ရဲ့ လက္နက္ခ်အေတြးအေခၚမ်ိဳးထက္မပိုဘူး။

အလားတူပဲ စစ္အုပ္စု ကိုယ့္ဂုဏ္ကိုယ္ေဖာ္ဖို႔သံုးတဲ့စကားလံုးေတြဟာလည္း အဲ့ဒီလူေတြ ခြံ႔ေပးလိုက္တာေတြခ်ည္းပဲ။ စစ္အုပ္စုသံုးတာက စကားလုပ္ေျပာေနစရာမဟုတ္ေပမယ့္ ကိုယ့္လူဆိုသူေတြသံုးေနတာၾက စကားလုပ္တင္ေျပာရံုမက ဆန္႔က်င္တိုက္ခိုက္ဖို႔ပါ လိုတယ္။ အေတြးအေခၚကို တိုက္ရမွာပဲ။ လိုအပ္ၿပီး လုပ္ေကာင္းတဲ့ကိစၥေပပဲ။

အဲ့ဒီအလံုးေတြ “ကိုယ့္လူ”လို႔ဆိုသူေတြကလည္း အာသာငမ္းငမ္းနို႔သက္ခံစို႔ရင္း သိစိတ္ရွိရွိေရာ မသိသားဆိုးရြားစြာေရာ ယူငင္သံုးစြဲၾကတာ ေတြ႔ေနရတာပါပဲ။ စကားလံုးဆိုတာ ေနာက္ကြယ္မွာ အဘိဓမၼာရွိရတာပဲ။ အေတြးအေခၚကိုေဖာ္ျပရာပဲ မဟုတ္လား။ ဒီစကားလံုးေတြယူသံုးၿပီဆိုကတည္းက ဒီအဘိဓမၼာနဲ႔ဒီအေတြးအေခၚရဲ႔ေနာက္လိုက္ဆိုတာ အလိုလို ဝန္ခံၿပီးသားပဲ။ သစၥာပ်က္လက္နက္ခ်အေတြးအေခၚေနာက္လိုက္ပဲ။

တကယ္တမ္းျပန္ေတြးေတာ့ ဆႏၵျပေနတဲ့ကေလးေတြက သူတို႔ညာဏ္စြမ္းသေလာက္ တတ္သေလာက္ကို ရွိသေလာက္အေတြ႔အႀကံဳေပၚအေျခခံၿပီး ရိုးရိုးသားသားရဲရဲရင့္ရင့္ လုပ္ေနကိုင္ေနၾကတာပါ။ ဘယ္သူ႔ေနာက္လိုက္မွမဟုတ္သလို ဘယ္သူ႔ႀကိဳးအကိုင္မွလည္း မခံၾကဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႔ေရာ ခင္ဗ်ားတို႔ေခတ္မွာ တေယာက္ေယာက္ တဖြဲ႔ဖြဲ႔ရဲ့ႀကိဳးအကိုင္ကို ခံခဲ့ၾကသလား ခံခဲ့ရသလား ရွင္းေအာင္ျပန္ၾကည့္ပါ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးပါ။ က်ေနာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ ေခတ္ၿပိဳင္ေတြပါ။ က်ေနာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ကို ဘယ္သူမွ ႀကိဳးမကိုင္ခဲ့ၾကဘူး။ က်ေနာ္တို႔ခင္ဗ်ားတို႔ ႀကိဳးအကိုင္မခံခဲ့ၾကရဘူး။

ခင္ဗ်ားတို႔က်ေနာ္တို႔ သစၥာပ်က္လက္နက္ခ်အေတြးအေခၚမိႈင္းက လြတ္ေအာင္ရုန္းနိုင္မွ ကေလးေတြတိုက္ပြဲ အားပိုျဖစ္မွာပဲ။ ေအာင္ပြဲဟာ ပိုနီးမွာပဲ။

(ပုဏၰားေတြမဝင္ေစနဲ႔)

ခင္ဗ်ားတို႔ရည္မွန္းခ်က္ မေပါက္မခ်င္း၊ ခင္ဗ်ားတို႔ရည္ရြယ္ရာ မေရာက္မခ်င္း၊ ေလ်ွာက္ၾက ေလ်ွာက္ၾက ေလ်ွာက္ၾကပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ေနာက္မွာေရာ ခင္ဗ်ားတို႔ေရွ႔မွာေရာ ေထာက္ခံသူ ႀကိဳဆိုသူေတြရွိေနၿပီး ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔အတူ ပါဝင္သူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ တရားပါ၊ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာ တရားတဲ့ဘက္ကပါ။ တရားရွိရင္ အားရွိတာပါပဲ။ တရားရွိရင္ ကူသူမ်ားတာပါပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ မုခ်ဆတ္ဆတ္ေအာင္ျမင္ရမွာပဲ။ ခင္ဗ်ားတို႔ အရြယ္သာငယ္ၾကေပမယ့္ သေဘာထား၊ အေျမာ္အျမင္နဲ႔အသိပညာ ႀကီးရင့္ၾကသူေတြျဖစ္ေၾကာင္း ခုေဖာ္ထုတ္ျပသေနလို ဆက္လည္းျပပါ။

ေနာက္ကြယ္ကႀကိဳးကိုင္သူရွိတယ္တို႔၊ တတိယအင္အားစုေတြပါေနတယ္တို႔ဆိုၿပီး က်ေနာ္တို႔ကို ပုတ္ခတ္သမုတ္ခဲ့ၾကသလို ခင္ဗ်ားတို႔ကိုလည္း မလြဲမေသြယိုးစြပ္ၾကမွာပဲ။ က်ေနာ္တို႔ေခတ္တုန္းက သူ႔လူကိုယ့္ဘက္သား၊ မ်က္ရည္ခံထိုုးၾကားပြဲစားနဲ႔ နိုင္ငံေရး ဖက္ခြက္စားေတြဟာ ေျဗာင္ထြက္မလုပ္ဝံ့ဘူး။ ရွက္တတ္ၾကေသးတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ေခတ္ၾက အဲ့သလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ဟာ ကူညီေဖးမသူလိုလို ၾကားဝင္အာမခံသူလိုလိုနဲ႔ အျခားသ႑န္စံုနဲ႔ ေျဗာင္က်က် အရွက္နည္းနည္း သိကၡာမဲ့မဲ့ ထြက္လာၾကလိမ့္မယ္။ သတိရွိၾကပါ။

ခင္ဗ်ားတို႔မွာ ပုဏၰားျဖဴပုဏၰညိဳေတြ ဟူးရားေတြ အႀကံေပးေတြမရွိဘူး။ ျပည္သူေတြရွိတယ္။ မိဘေတြရွိတယ္။ သူတို႔ေျပာတာ အႀကံညာဏ္ပါ။ သူတို႔ေပးတာ အားနဲ႔တရားပါ။ နားေထာင္ပါ။ မတရားတဲ့ဥပေဒကို အၾကမ္းမဖက္နည္းနဲ႔ ဖီဆန္အာခံရင္း ေအာင္ပြဲကိုေရွးရႈတဲ့ခင္ဗ်ားအတြက္ ကမၻာေျမကေကာင္းခ်ီးေပးမွာပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔တိုက္ပြဲရဲ့အကန္႔အသတ္နဲ႔ ရလဒ္ကို လြတ္မသြားပါေစနဲ႔။ ေသခ်ာၿမဲၿမံစြာရွိေနမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။

တိုက္ပြဲထဲကို ဘယ္အခ်ိန္မွဝင္လာဝင္လာ ေသြးရိုးသားရိုးဝင္လာသူမွန္သမ်ွဟာ မိတ္ေဆြပါ တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ပါ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ပါ။ လက္တြဲပါ။ လက္လည္း ကမ္းေနပါ။ သတိလည္းရွိၾကပါ။ ျပည္တြင္းျပည္ပ မီဒီယာေတြ သံရံုးေတြအပါအဝင္ မ်က္လံုးရွိသမ်ွ ျမင္သေလာက္ၾကည့္လို႔ရေအာင္ ခုထက္ပိုဖိတ္ေခၚပါ။ ျပည္သူေတြရဲ့ေထာက္ခံမႈ ပါဝင္မႈဟာ ခင္းဗ်ားတို႔အတြက္အားတက္စရာ ရႊင္လန္းစရာနဲ႔ ရဲေဆးပါ။

က်ေနာ္တို႔လည္း ေခတ္ဝန္ကို နိုင္သေလာက္ထမ္းခဲ့ၾကတယ္ ခုလည္း ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔အတူ နိုင္သေရြ႔ဝင္ထမ္းေပးပါတယ္။ လူထုကလည္း ခုထက္ပို ပါဝင္လာဖို႔ပဲရွိပါတယ္။ ရန္ကုန္မွာ ဆံုပါ။ ရန္ကုန္မွာ ဆံုရင္ ရန္ ကုန္ ပါၿပီ။