အိုဘားမားခရီးစဥ္မွ ဆင္ျခင္စရာမ်ား [ပ/ဒု] (ၿငိမ္းခ်မ္းေအး)

အေမရိကန္သမၼတအိုဘားမား ဗမာျပည္လာခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လူအမ်ားစိတ္ဝင္ တစားရွိၾကတာ သတိထားမိတယ္။ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံတ ကာေရးရာစတဲ့ရႈေဒါင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးက သံုးသပ္ေဝဖန္ဆင္ျခင္ေထာက္ျပစရာအမ်ားႀကီးရွိတယ္။ ခရီးစဥ္ရဲ့သေဘာ၊ သဘာဝနဲ႔ေရွ႔လာမယ့္ ႏွစ္ႏိုင္ငံရဲ႔ေျခလွမ္းေတြအတြက္ စာေရးသူအျမင္ နဲ႔ေထာက္ျပမယ့္အခ်က္ေတြဟာ (အမ်ားစုလို႔ ယူဆရတဲ့) လူေတြရဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔အေပ်ာ္ တခ်ိဳ႔ကိုထိခိုက္ေစႏိုင္လို႔ ခုအခ်ိန္မွာေရးဖို႔အားနာမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အိုဘားမားရဲ့ ဒီခရီးစဥ္နဲ႔ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မိန္႔ခြန္းထဲကပဲ ႏိုင္ငံေရးသေဘာ၊ စီးပြားေရးသေဘာမဟုတ္ဘဲ ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ သတိျပဳဆင္ျခင္စရာ၊ အတုယူေလ့လာမွတ္သားစရာအျပဳအမူ၊ အက်င့္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေယဘုယ်အေၾကာင္းအရာအခ်က္တခ်ိဳ႔ကို ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေဆြးေႏြး တင္ျပခ်င္ပါတယ္။

ပထမဦးဆံုးအခ်က္က အိုဘားမားရဲ့ ျမန္မာလိုႏႈတ္ခြန္းဆက္သတဲ့စကား၊ သူ႔ကို ခရီးဦးႀကိဳဆိုႏႈတ္ခြန္းဆက္သူၾကသူေတြရဲ့ အမူအရာနဲ႔ သူက ျပန္လည္ႏႈတ္ဆက္ရာမွာ ျပဳမူျပတဲ့အမူအရာအေၾကာင္းျဖစ္ပါတယ္။

ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကား “မဂၤလာပါ” နဲ႔အမူအရာ “လက္အုပ္ခ်ီ ဦး/ဒူး အနည္းငယ္ညြတ္” ႏွစ္ခုစလံုးဟာ ဗမာ့ေန႔စဥ္သံုး လူမႈဓေလ့ထံုးတမ္းမွာ မရွိဘူး၊ စစ္အစိုးေခတ္အဆက္ဆက္ လုပ္ယူထားတဲ့ဓေလ့ဆိုတာ သတိမမူမိသူမ်ားအတြက္ ဦးစြာပထမရွင္းျပလိုပါတယ္။

ျမန္မာ(ဗမာ)ေတြ ကာလ၊ေဒသမေရြး လက္အုပ္ခ်ီအရိုအေသေပးျခင္းဟာ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ ဘုရားရဲ့သားေတာ္ ရဟန္းသံဃာေတာ္ ေတြကိုသာ ျပဴမူေလ့ရွိပါတယ္။ ေနရာ၊ ေဒသ၊ အေျခအေနအေပၚမူတည္ၿပီး လက္အုပ္ခ်ီဂါရဝျပဳေလ့ရွိၾကတဲ့ေနာက္တမ်ိဳးက ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာနဲ႔အတူ တဂိုဏ္းထဲထားေလးစားရိုေသျမတ္ႏိုးရတဲ့ မိဘနဲ႔ဆရာသမားေတြအေပၚမွာျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအလိုက္ လက္အုပ္ခ်ီအရိုအေသေပးေလ့ရွိၾကတာက မိမိထက္ အသက္ႀကီး၊ ဝါႀကီး၊ ပညာႀကီးတဲ့ လူႀကီးသူမမ်ားကိုျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခု ထူးျခားတဲ့အေျခအေနျဖစ္စဥ္သေဘာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ မိမိအသက္ကိုကယ္ခဲ့သူ(သို႔)ေဆးဆရာသမားေတာ္ႀကီးမ်ားကိုလည္း ေက်းဇူးသိတတ္တဲ့သေဘာ ရွိခိုးကန္ေတာ့ဂါရဝျပဳေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒီလိုအခ်က္၊ အေျခအေနမ်ိဳးေတြကလြဲလို႔ ေန႔စဥ္လူမႈဘဝမွာေတာ့ လူအခ်င္းခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီ၊ ဦးညြတ္ႏႈတ္ဆက္တယ္ဆိုတာ ျမန္မာ့(ဗမာ့)ဓေလ့မွာ လံုးဝ မရွိပါဘူး။

ဒီဓေလ့ဟာ ဟိႏၵဴဘာသာယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထံုးစံမွာျမစ္ဖ်ားခံကာ သူတို႔ရဲ့လူမႈထံုးတမ္းမွာပါတည္ရွိေနၿပီး အိႏၵိယယဥ္ေက်းမႈ ပ်ံ႔ႏွံ႔ေရာက္ရွိတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံအပါအဝင္ အေရွ႔ေတာင္အာရွႏိုင္ငံေတြကို သက္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ ေန႔စဥ္သံုး ႏႈတ္ခြန္းဆက္ရာမွာပါ ဓေလ့အေနနဲ႔သံုးလာၾကပါတယ္။ ဥပမာ -အိႏၵိယႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံျခားသားတေယာက္ကို ေဒသခံအိႏၵိယလူမ်ိဳးတေယာက္က ႏႈတ္ဆက္ရင္ လက္အုပ္ခ်ီ၊ ဦးညြတ္၊ ဒူးညြတ္ၿပီး “Namasté” လို႔ႏႈတ္ဆက္သလို ယိုးဒယားမွာဆိုရင္ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြက အလားတူအမူအရာနဲ႔ “Sawasdee” လို႔ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ ကေမၻာဒီးယားမွာဆိုရင္ “Sampeah” လို႔ဆိုၿပီး ႏႈတ္ဆက္ၾကပါမယ္။ ဗမာမွာေတာ့ အထက္မွာေဖာ္ျပတဲ့အမ်ိဳးအစားနဲ႔ အေျခအေနမ်ိဳးေတြကလြဲရင္ တျခားဘယ္သူ႔ကိုမွ လက္အုပ္ခ်ီ၊ ဦးညြတ္၊ ဒူးညြတ္ႏႈတ္ဆက္ေလ့မရွိပါဘူး။

ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီကၽြန္သေဘာက္ဘဝ လြတ္ေျမာက္ေရးႀကိဳးပမ္းစဥ္ကာလတုန္းက သခင္ဘေသာင္းဦးေဆာင္တဲ့ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးဝင္ ေရွးသခင္ႀကီးေတြဟာ လူအခ်င္းခ်င္း၊ အထူးသျဖင့္ အုပ္စိုးသူ၊ ၾသဇာအာဏာရွိသူအဂၤလိပ္နဲ႔ လက္ပါးေစအခြင့္ထူးခံလူတန္းစားေတြကို ဘုရားထူး၊ သခင္တပ္ေခၚ၊ လက္အုပ္ခ်ီ၊ ဦးညႊတ္အရိုအေသေပးေနရတာကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ဆန္႔က်င္ခဲ့ၾကၿပီး ဗုဒၶအဆံုးအမနဲ႔လည္းညီတဲ့၊ ေခတ္အျမင္ လူ႔တန္ဖိုး သေဘာတရားေတြနဲ႔လည္းကိုက္ညီတဲ့ “ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္ျဖစ္၍ ငါသာလွ်င္ ငါ့စိတ္၏အႀကီးအကဲ ျဖစ္ေလသည္..” (I am the master of my fate. I am the captain of my soul.) ဆိုတဲ့ “လူတိုင္းဟာ လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔အညီ အားလံုးတန္းတူ မိမိရဲ့ဘဝအသီးသီးကို ဦးေဆာင္ေမာင္းႏွင္ရာအရွင္သခင္ေတြခ်ည္းပဲေဟ့..” လို႕႔ေၾကြးေၾကာ္လံႈ႔ေဆာ္ကာ လူတိုင္းနံမည္ ေရွ႔မွာ “သခင္”တပ္ေခၚရင္း ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆိုးနဲ႔ကိုလိုနီစနစ္ဆိုးဒဏ္ကို ရာစုႏွစ္၊ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာခံစားရင္း ကၽြန္စိတ္ဝင္ေနရွာၾကတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံုကို “သခင္စိတ္” သြင္းေပးခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါဟာ "ငါ၏ဦးေခါင္းတို႔သည္ ေသြးသံတို႔ျဖင့္ ရဲရဲနီ၏…၊ သို႔ေသာ္.. ညြတ္ကားမညႊတ္" ဆိုတဲ့ ရဲရဲေတာက္သခင္စိတ္ဓာတ္၊ သခင္အက်င့္လည္းျဖစ္ပါတယ္။  ဒါဟာ တိုင္းျပည္ကို သူ႔ကၽြန္ဘဝက လြတ္ေျမာက္ ေစခဲ့တဲ့ အေတြးအေခၚလက္နက္ေကာင္းတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါကို ေနာင္တိုင္းျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တိုင္းသူျပည္သားအေပၚ ဗိုလ္က်စိုးမိုးခဲ့တဲ့စစ္အာဏာရွင္ေတြက ပေဒသရာဇ္ညာဥ္ မေပ်ာက္ဘဲ ကိုလိုနီအေမြဆိုးကိုဆက္လက္ထိန္းသိမ္းလိုၿပီး အေတြးအေခၚက်ပ္မျပည့္၊ လူ..လူခ်င္းခြဲျခားတဲ့စိတ္နဲ႔ သာမန္ထက္ပို အရိုအေသေပးမႈခံယူခ်င္ကာ သူတို႔ရဲ့မင္းခမ္း၊မင္းနား၊ ပြဲလမ္းသဘင္နဲ႔တိုင္းခန္းလွည့္လည္တဲ့ခရီးစဥ္ေတြမွာ ျပည္သူလူထုကို အတင္းအဓမၼ လက္အုပ္ခ်ီႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ခုိင္းရင္းနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီႏႈတ္ဆက္တဲ့ဓေလ့ကို လူမႈထံုးတမ္းအျဖစ္သြတ္သြင္းရွင္သန္ေစခဲ့ျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။

“မဂၤလာပါ” ဆိုတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားဟာလည္း ေန႔စဥ္သံုးလူမႈထံုးတမ္းမွာ မသံုးဘူး၊ ေန႔စဥ္သံုးေဝါဟာရမဟုတ္ဘူးဆိုတာေတာ့ အားလံုး နားလည္သေဘာေပါက္ ျမင္ႏိုင္ၾကမယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ ေန႔စဥ္သံုး လူမႈေရး ေလာကဝတ္စကားအရ ျမန္မာ(ဗမာ)ေတြ အခ်င္းခ်င္းေတြ႔ရင္ ယဥ္ေက်းတဲ့အသံုးအႏႈန္းအေနနဲ႔“မာရဲလား ခင္ဗ်ာ..၊ “ထမင္းသံုးေဆာင္ၿပီးၿပီလားရွင့္..၊ ထမင္းသံုးေဆာင္ပါဦး..” အစရွိသလို ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိ ၾကၿပီး ရြယ္တူတန္းတူခ်င္း၊ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူခ်င္းႏႈတ္ဆက္ၾကရင္လည္း “ထမင္းစားၿပီးၿပီလားကြ..၊ ထမင္းဝင္စားသြားေလကြာ..၊ ေနေကာင္းရဲ့ လားေဟ့” စတဲ့အသံုးအႏႈန္းေတြသာသံုးေလ့ရွိတာ အားလံုးလည္းအသိပါပဲ။  “မဂၤလာပါ” ဆိုတဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားကေတာ့ အခမ္းအနား၊ ပြဲေတြ၊ ဆရာ/ဆရာမကိုအရိုအေသျပဳတဲ့အေနနဲ႔သံုးတဲ့ စာသင္ခန္းႏႈတ္ခြန္းဆက္အသံုးေတြ၊ ျပည္သူ႔ျပန္ၾကားေရးနဲ႔အသံလႊင့္ရာမွာသာအသံုး ျပဳတဲ့ အစရွိတဲ့ ကာလ၊ ေဒသ၊ အေျခအေနတခုခုမွာသာသင့္ေလ်ာ္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းျဖစ္ပါတယ္။

ခု အိုဘားမားခရီးစဥ္မွာ သူ႔ကိုခရီးဦးႀကိဳၾကတဲ့သူေတြသံုးႏႈန္းတဲ့ (သူကလည္း ျပန္လည္ခြန္းတုန္႔ျပန္တဲ့) “မဂၤလာပါ” စကားဟာ မင္းခမ္း၊ မင္းနား (official/formal) ျဖစ္လို႔ လက္သင့္ခံႏိုင္ေပမယ့္ လူလူခ်င္း လက္အုပ္ခ်ီရွိခိုးကန္ေတာ့ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းဓေလ့ကေတာ့ ျမန္မာ့(ဗမာ့) ဓေလ့မွာလည္း မရွိ၊ ပေဒသရာဇ္နဲ႔အာဏာရွင္စရိုက္၊ အေတြးအေခၚအပုပ္အသိုးကို အားေပးရာလည္းေရာက္တဲ့အျပင္ အငံု႔စိတ္ကို ျဖစ္ေပၚေစတဲ့အတြက္ ဒီလိုဓေလ့ကို ေနာင္မွာ ျပည္တြင္း/ျပည္ပက ဘယ္ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးနဲ႔ဆက္ဆံ.. ဆက္ဆံ.. “မိမိဓေလ့ထံုးတမ္းတခုအေနနဲ႔”မလုပ္မိေစဖို႔ သတိထားေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။ သူတပါးဓေလ့ကိုအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းျပတဲ့အေနနဲ႔(ဥပမာ - အိႏၵိယႏိုင္ငံသားဟိႏၵဴတေယာက္ကိုႏႈတ္ဆက္လို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ ထိုင္းလူမ်ိဳးတေယာက္ကိုႏႈတ္ဆက္လို႔) လိုက္ေလ်ာညီေထြ ျပဳမူဆက္ဆံ ျပျခင္းကလြဲလို႔ပါ။

ဗမာႏိုင္ငံဟာ ေခတ္ဆိုး၊ စနစ္ဆိုးနဲ႔လူဆိုးေတြေၾကာင့္ အစစအရာရာ ေနာက္တန္းေရာက္ေနရတဲ့ အခုလိုအခ်ိန္မွာ ဒီလိုအေသးအဖြဲ အေလ့အက်င့္ကေလးတခုကအစ ဂရုစိုက္ျပင္ၿပီး လူတဦးခ်င္းရဲ့ေအာင္စိတ္၊ သခင္စိတ္ကိုေမြးျမဴႏိုင္မွ ေနာင္အနာဂတ္တိုင္းျပည္မွာ ေပမီ၊ ေဒါက္မီ၊ အက်င့္၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာေကာင္းတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားေကာင္းေတြ အမ်ားအျပားေပၚထြန္းလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ အခုေရပန္းစားလာေနတဲ့ အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးရဲ့ဝိေသသလကၡဏာတခုျဖစ္တဲ့ ငါ့လူမ်ိဳး၊ ငါ့ဘာသာ၊ ငါ့တိုင္းျပည္ကသာ အျမင့္ျမတ္ဆံုး၊ အေကာင္းဆံုးဆိုတဲ့အယူအဆအေျခခံနဲ႔ ဘာသာ၊ လူမ်ိဳးမတူသူေတြအေပၚ အမုန္းပြား၊ ခြဲျခားဆက္ဆံလိုတဲ့ တလြဲဆံပင္ ေကာင္းစိတ္ဓာတ္၊ အေတြးအေခၚေတြကိုေဖ်ာက္ၿပီး ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားအလိုလည္းျဖစ္တဲ့ ရုပ္နဲ႔ နာမ္နဲ႔ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့လူသားအားလံုး (အျဖဴ/အမည္း/အမ်ိဳး/ဘာသာ မခြဲ) အေပၚ တေျပးညီေမတၱာတရားထားကာ မခြဲျခားဘဲ သိကၡာရွိရွိဆက္ဆံသလို မိမိတဦးခ်င္း အေနနဲ႔လည္း လူသားအားလံုးနဲ႔ တန္းတူဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ျပန္လည္ဆက္ဆံခံရႏိုင္ဖို႔အတြက္ လူအခ်င္းခ်င္းေအာက္က်ိဳ႔ခ်င္တဲ့ကၽြန္စိတ္အမူအက်င့္ေတြကို ေဖ်ာက္ႏိုင္ဖို႔လုိပါတယ္။ သူတပါးအေပၚ ကၽြန္လိုမဆက္ဆံသလို၊ ကိုယ့္အေပၚမွာလည္း ကၽြန္လိုမဆက္ဆံေစရပါဘူး။

ဒါဟာ တနည္းအားျဖင့္ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးရဲ့"ကိုယ့္မင္းကိုယ့္ခ်င္းတည္ေထာင္မႈ စာစဥ္၊ အမွတ္(၁) ၊ ၁၉၃၆” မွာ အတိအလင္းျပ႒ာန္းထားတဲ့ “ဒို႔ဗမာဋီကာ” ပါ “ကမၻာဦးလူတို႔သည္ ကို္ယ္စီကုိယ္ငွ အရွင္သခင္မ်ားျဖစ္ၾက၏။ လူခပ္သိ္မ္းတို႔မွာ အာဏာရွင္သာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေလာကႀကီးတခုလံုးသည္ ေလာကနိဗၺာန္ႀကီးပင္ ခ်ဳပ္ခ်ယ္ျခင္းမရွိ…။" ဆိုတဲ့ လူသားအားလံုးစတင္ေပၚထြန္းစကတည္းက၊ ကနဦး မူလအခြင့္အေရး.. လူသားတန္ဖိုးျဖစ္တဲ့.. လူအခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္၊ ခြဲျခားဆက္ဆံကၽြန္ျပဳမယ့္ အာဏာရွင္ဆိုတာမရွိ၊ အုပ္စုိးသူ၏အခြင့္ထူးခံလူတန္းစားဆိုတာ မရွိ၊ ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ျခယ္၊ ခြဲျခားဆက္ဆံ၊ ဗိုလ္က်ခံ၊ အုပ္စိုးခံရမယ့္အေစအပါး၊ ကၽြန္သေဘာက္ဆိုတာ မရွိရဘူးဆိုတဲ့ျပ႒ာန္းခ်က္အတိုင္း က်င့္ၾကံအားထုတ္ျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို လူသားအားလံုးတန္းတူ၊ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ သိကၡာရွိရွိ၊ အျပန္အလွန္ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳဆက္ဆံတဲ့ သခင္-သခင္ခ်င္း ဆက္ဆံေရး၊ တနည္းအားျဖင့္ ဘယ္လူမ်ိဳး(သို႔) ဘယ္လူတဦးအေပၚမွာမွ ကၽြန္ျပဳမဆက္ဆံခ်င္၊ ကၽြန္လိုလည္းေအာက္မက်ိဳ႔တဲ့ဆက္ဆံေရးမ်ိဳးကို ဗမာႏိုင္ငံမွာ လူအမ်ားစုျမန္မာ(ဗမာ)ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ တႏိုင္ငံတည္းသား လူနည္းစုဘာသာ၊ လူမ်ိဳးကြဲေတြအခ်င္းခ်င္းၾကား ဆက္ဆံရာမွာထားရွိအသံုးျပဳသလို ႏိုင္ငံတကာနဲ႔ဆက္ဆံရာမွာလည္း အလားတူဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ တန္းတူဆက္ဆံေရးမ်ိဳးက်င့္သံုးႏိုင္မွသာ ေနာင္ အနာဂတ္ကမၻာ့အလယ္မွာ လူတဦးခ်င္းရဲ့လူမ်ိဳး၊ ဇာတိ၊ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံကိုမၾကည့္ဘဲ အားလံုးလူသားဆိုတဲ့ ပကတိ သေဘာတရားအတိုင္းအေျချပဳ တေျပးညီဆက္ဆံတတ္တဲ့ ႏိုင္ငံႀကီးတႏိုင္ငံအျဖစ္ သိကၡာရွိရွိရပ္တည္လာႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အထက္မွာတင္ျပခဲ့သလို ဗမာ့ဓေလ့လည္းမဟုတ္တဲ့ ပေဒသရာဇ္နဲ႔အာဏာရွင္အေမြခံ လူအခ်င္းခ်င္းလက္အုပ္ခ်ီ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သ တဲ့အက်င့္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲသေဘာ၊ သဘာဝအေၾကာင္းကို ခု အိုဘားမားခရီးစဥ္နဲ႔အတူ လူအမ်ား စဥ္းစားဆင္ျခင္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒုတိယအေနနဲ႔ အိုဘားမားခရီးစဥ္မွာ စာေရးသူတို႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ ဆင္ျခင္သတိျပဳ အတုယူစရာက အိုဘားမားရဲ့ ပထမအခ်က္မွာ ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားနဲ႔အျပဳအမူကို သူက ျပန္လည္အသံုးခ်မႈရဲ႔သေဘာ အေၾကာင္းပါ။ ဗမာျပည္အာဏာရွင္ေခတ္မွာ လံုးလံုး.. လူျဖစ္လာၿပီး အာဏာရွင္ပံုသြင္းသမွ်ခံရရွာတဲ့မ်ိဳးဆက္သစ္နဲ႔ လူႀကီးတခ်ိဳ႔ေတာင္ အထက္မွာေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ ႏႈတ္ခြန္းဆက္အမူအရာနဲ႔ စကားကို ဗမာ့ေန႔စဥ္သံုးဓေလ့ထံုးတမ္းအျဖစ္ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေနၾကေသးတာ ကမၻာ့တဘက္ျခမ္းကလာတဲ့ အိုဘားမား တေယာက္လည္း ဒီလိုျပဳမူေျပာဆိုတာဟာ ဗမာ့ဓေလ့ပဲဆိုၿပီး(ထင္ကာ) သူက သူေရာက္ရွိလာတဲ့ ေဒသ၊ သူ႔အိမ္ရွင္ရဲ့ဓေလ့ထံုးစံ ယဥ္ေက်းမႈကို ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းျပသတဲ့အေနနဲ႔ ျပဳမူေျပာဆုိျပသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒီအခ်က္ဟာ စာေရးသူတို႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အတုယူစရာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလို သူတပါးယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြကို သိတတ္နားလည္ေပးျခင္းဟာ မတူကြဲျပားတဲ့ေနာက္ခံယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ရွိၾကတဲ့လူအခ်င္းခ်င္း၊ လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း၊ ႏိုင္ငံအခ်င္းခ်င္းနဲ႔ ဘာသာအယူဝါဒကြဲျပားသူခ်င္းအၾကား ဆက္ဆံေရး ေခ်ာေမြ႔အဆင္ေျပ၊ ျပႆနာနည္း၊ ပဋိပကၡကင္းေစဖို႔ရာမွာ အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။

လူ႔ရဲ့သေဘာ၊ သေဘာဝက မိမိဘာသာစကား၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းဟန္တခုခုကို ႏိုင္ငံျခားသား(သို႔) မတူညီကြဲျပားတဲ့ဘာသာစကား၊ ဓေလ့ထံုးစံ ရွိတဲ့ တျခားလူတဦးဦးက အေရးတယူနဲ႔ႀကိဳးစားေျပာဆို၊ လုပ္ေဆာင္ျပရင္ ေက်နပ္ႏွစ္သက္သေဘာက်သြားေလ့ရွိၿပီး အဆိုပါပုဂၢိဳလ္အေပၚ ခ်စ္ခင္ရင္းစြဲစိတ္ျဖစ္ေပၚသြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဒီလိုခ်စ္ၾကည္မႈကိုအရင္းတည္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာလည္း ေရရွည္ဆက္ဆံေရးဟာ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ သြားပါေတာ့တယ္။ စာေရးသူကိုယ္ေတြ႔တခုဆိုရရင္ အမိေျမနဲ႔မိုင္ေထာင္ခ်ီေဝးတဲ့ အေနာက္တိုင္းယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားရာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက တကၠသိုလ္မွာေက်ာင္းစဝင္တဲ့ေန႔ ေက်ာင္းသားေရးရာဌာနက ေဒသခံလူမ်ိဳးဝန္ထမ္းရဲ့ ျမန္မာလို “မဂၤလာပါ”လို႔ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းခံရေတာ့ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးပီတိျဖစ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ အဆိုပါဝန္ထမ္းကပဲ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာပါးနပ္စြာနဲ႔ တျခားႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း သက္ဆိုင္ရာဘာသာစကားအသီးသီးနဲ႔ႏႈတ္ဆက္တာကိုျမင္ရေတာ့ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြရဲ့ သူတပါးဓေလ့ထံုးစံကို ေလးစားတတ္ပံု၊ အျမင္က်ယ္၊ လူမႈေရးကၽြမ္းက်င္မႈ (Professional ဆန္မႈ/ပီသမႈေၾကာင့္လည္းပါတယ္)ကို အံ့ၾသခ်ီးက်ဴးျဖစ္ရပါတယ္။

အျပန္အလွန္သေဘာအေနနဲ႔ မိမိအေပၚ(သို႔) မိမိလူမ်ိဳးနဲ႔တိုင္းျပည္အေပၚ သူတပါးလူမ်ိဳးျခား၊ ႏိုင္ငံျခားက ခ်စ္ခင္ေလးစားစိတ္ျဖစ္ေပၚေစဖို႔နဲ႔ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေစဖို႔ရာမွာလည္း သူတပါးရဲ့မတူညီကြဲျပားတဲ့ဘာသာစကားနဲ႔ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ကို ေလးစားအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္း ေဖာ္ျပတတ္ဖိုပလိုပါတယ္။  ဒီနည္းဟာ ခု အိုဘားမားအပါအဝင္ ႏိုင္ငံတကာကထင္ရွားတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပဳမူက်င့္ၾကံေလ့ရွိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရးနည္းလမ္းေကာင္း တမ်ိဳးလည္းျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္က လူထုေခါင္းေဆာင္ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုလည္း ဒီလို သူတပါးယဥ္ေက်းမႈကို အသိအမွတ္ျပဳေလးစားေၾကာင္း ျပသတဲ့နည္းနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံတကာလူမ်ိဳးစံု၊ ႏိုင္ငံစံုက ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပည္သူေတြနဲ႔ေျပာဆိုဆက္ဆံရာမွာေအာင္ျမင္မႈရၿပီး လူႀကိဳက္မ်ား၊ ထင္ရွား၊ လူခ်စ္၊ လူခင္ေပါေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔ငယ္ဘဝ အိႏၵိယမွာေက်ာင္းေနစဥ္ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြ တခါတရံ အိႏၵိယရိုးရာဝတ္စံု ဆာရီဝတ္တာ၊ ခုေနာက္ဆံုး အိႏၵိယခရီးစဥ္မွာ နဖူးအနီစက္တို႔လက္အုပ္ခ်ီ “namasté” ေျပာႏႈတ္ဆက္တာ ေတြဟာ ဒီလို တျခားလူမ်ိဳးနဲ႔ဓေလ့ထံုးစံကိုေလးစားအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းျပၿပီး စည္းရံုးေရးေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္၊ ႏွစ္ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ိဳး အခ်င္းခ်င္းၾကား ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈတိုးပြားေအာင္ လုပ္ျခင္းသာျဖစ္ပါတယ္။ ခု ေနာက္ဆံုး အိႏၵိယခရီးစဥ္ဓာတ္ပံုေတြကိုၾကည့္ၿပီး ဗမာ့လူအဖြဲ႔အစည္းက အာဏာရွင္စိတ္ရွိသူေတြ၊ အာဏာရွင္အေတြးအေခၚမိႈင္းမိေနသူေတြ၊ ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲေတြ၊ အျမင္က်ဥ္းေျမာင္း သူေတြက (သူတို႔အေခၚ ကုလားအႀကိဳက္လုပ္လို႔ဆိုၿပီး) ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေပၚ ေဝဖန္ျပစ္တင္မႈေတြလုပ္တာလည္း သတိထား မိပါတယ္။

ကမၻာ့စူပါပါဝါႏိုင္ငံႀကီး မွ (သူတို႔အထင္ႀကီးတဲ့) မ်က္ႏွာႀကီးက ကိုယ့္ဘာသာစကား မပီတပီေျပာႏႈတ္ဆက္၊ ေက်းဇူးတင္တာကို သေဘာက်ေက်နပ္ေနၿပီး မိမိေခါင္းေဆာင္က တျခားလူမ်ိဳးရဲ့ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ဓေလ့ကို ေလးစားေၾကာင္းျပသတာကိုေတာ့ အဆိုးျမင္ခ်င္တာဟာ အင္မတန္သေဘာထားေသးသိမ္ရာ ေရာက္ပါတယ္။ ဒီလိုအေတြးအေခၚနိမ့္နဲ႔ အျမင္တိမ္ေတြကို မိမိတို႔လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးမွ လူတဦးခ်င္း (စီက) ေရွာင္ၾကဥ္ၿပီး မတူကြဲျပားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြကိုခံစားနားလည္၊ ေဝမွ်စားသံုးျခင္းရဲ့ေကာင္းမြန္အက်ိဳးမ်ားမႈေတြကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ လက္ခံကာ ဓေလ့ထံုးစံမတူညီတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမ်ားအၾကား ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမႈပိုမိုတိုးပြားလာေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တပါတည္း မိမိလူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြင္းမွာလည္း မတူကြဲျပားျခားနားတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ပိုမိုနားလည္ေပ်ာ္ေမြ႔တတ္လာၿပီး ပန္းေပါင္းစံုပြင့္၊ အေတြးအေခၚေပါင္းစံုထြန္းကားတဲ့ သာယာၿငိမ္းခ်မ္းဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္တဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုဖန္တီးလာႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူရဲ့အေတြ႔အၾကံဳအရေျပာရရင္လည္း ဒီလို လူမႈဆက္ဆံေရးနည္းပညာေကာင္းေတြကိုအသံုးျပဳၿပီး ကာလံ၊ ေဒသံအလိုက္ လိုက္ေလ်ာညီေထြျပဳမူတတ္ျခင္းရဲ့လူမႈေရးေအာင္ျမင္ျခင္းသေဘာေတြကို ငယ္စဥ္ဘဝ သခင္ႏုဘာသာျပန္ “လူေပၚလူေဇာ္လုပ္နည္း၊ ၁၉၃၈ (How to Win Friends and Influence People by Dale Carnegie, 1936)” ကို ျမည္းစမ္းဖူးခ်ိန္ကစလို႔သိခဲ့ရၿပီး ေနာင္လက္ေတြ႔လူ႔ဘဝ က်င္လည္က်က္စားလာရေတာ့မွ တကယ္လည္းအက်ိဳးမ်ားပံုကို ပိုနားလည္သေဘာေပါက္ခဲ့ရပါတယ္။ သခင္ႏုက သူရဲ့ “လူေပၚလူေဇာ္လုပ္ နည္း” စာအုပ္ကို ေနာင္ထပ္မံ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေဝရာမွာ မူလနံမည္ကတင္စီးလြန္းတယ္လို႔ယူဆၿပီး “မိတၱဗလဋီကာ” လို႔ေျပာင္းခဲ့တယ္။ တကယ္က “လူေပၚလူေဇာ္လုပ္နည္း” ဆိုတဲ့နံမည္က စာအုပ္ရဲ့သေဘာနဲ႔အလိုက္ဖက္ဆံုးျဖစ္ၿပီး ဒီလို မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္းတိုးပြားေစတဲ့ လူမႈေရးနဲ႔ စိတ္ပညာနည္းနာနိႆယေတြဟာ သူမ်ားမ်က္ခံုးေမႊးေပၚစၾကၤန္ေလွ်ာက္ ဖ်ံက်တဲ့သေဘာမဟုတ္ဘဲ လူမ်ားအၾကား ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား၊ လူႀကိဳက္မ်ား၊ လူၾကည္ညိဳေစၿပီး အေပါင္းအသင္းဝင္ဆံ့ မိမိစကားအရာေရာက္ ေအာင္ျမင္ေစလို႔“လူေပၚလူေဇာ္” ျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ ေျပာင္းလဲျပဳမူက်င့္ၾကံ၊ က်င့္သံုးရပံုကို ေဒးကာနက္ဂ်ီ စကား “ငါးမွ်ားလွ်င္ သင္ၾကိဳက္ေသာ စေတာ္ဘယ္ရီသီးႏွင့္မမွ်ားဘဲ ငါးၾကိဳက္ေသာတီေကာင္ႏွင့္မွ်ားပါ။” ဆိုတာနဲ႔ပဲ ဥပမာေပးရပါမယ္။ စာေရးသူကိုယ္တိုင္လည္း လက္ေတြ႔ဘဝမွာ အမ်ားႀကိဳက္ဖို႔(လူႀကိဳက္မ်ားဖို႔) အတြက္ မယံုၾကည္တာ၊ မမွန္တာမေရးဖို႔၊ မေျပာဖို႔အစဥ္ႀကိဳးစားမိတာကလြဲလို႔ သြားလာေနထိုင္က်က္စားရာ ေနရာ၊ ေဒသ၊ ပထဝီ၊ ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေပါင္းသင္းရတဲ့မိတ္ေဆြ၊ အေပါင္းအသင္းအေပၚမူတည္ၿပီး ေလွ်ာ္ညီတဲ့အျပဳအမူ၊ အေျပာအဆို၊ ဓေလ့ထံုးစံေတြကိုက်င့္သံုးရင္း လူမႈေရးေကာင္းဖို႔၊ ယဥ္ေက်းတဲ့ကမၻာ့လူသားတဦးအေနနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈေပါင္းစံု၊ အေတြးအေခၚေပါင္းစံုကို ေပြ႔ဖက္၊ က်င့္သားရ၊ ေပ်ာ္ဝင္ႏိုင္ဖို႔ႀကိဳးစားေလ့ရွိပါတယ္။

ဒီလိုသေဘာမွာ စာေရးသူဟာ “May God Bless You!” ဆိုတာေျပာဖို႔..၊ “Namasté” လုပ္ဖို႔..၊ “Salaam” ဆို ႏႈတ္ခြန္းဆက္သဖို႔..၊ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္လာရင္ ဘယ္ေတာ့မွမေႏွာင့္ေႏွးတတ္သလို “Bonne journée” နဲ႔“Merci” ေျပာဖို႔..၊ “Gracias” ေျပာဖို႔..၊ “Sawasdee” နဲ႔ ႏႈတ္ခြန္းဆက္ဖို႔လည္း ဘယ္ေတာ့မွ ဝန္မေလးတတ္ပါဘူး..။ ဒီလို မတူညီကြဲျပားျခားနားတဲ့ဘာသာ၊ ဓေလ့၊ လူမ်ိဳးေပါင္းစံုရဲ့ယဥ္ေက်းမႈကို နားလည္သေဘာေပါက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း၊ အထူးသျဖင့္ ေလးစားေၾကာင္းျပသရင္းနဲ႔ပဲ ႏိုင္ငံတကာကသူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္းေတြနဲ႔ ပိုမုိရင္းႏွီးခ်စ္ၾကည္၊ ဗဟုသုတတိုးပြားၿပီး လူမႈေရးေအာင္ျမင္လာတာ လက္ေတြ႔သိခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ခု အိုဘားမားခရီးစဥ္နဲ႔အတူ သူတပါးယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့၊ ထံုးတမ္းကို ေလ့လာ၊ နားလည္၊ မွ်ေဝစားသံုးျခင္းရဲ့ အက်ိဳးေက်းဇူး ႀကီးပံုကို ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွ လူအမ်ားသေဘာေပါက္၊ ဆင္ျခင္၊ က်င့္ၾကံ၊ အတုယူေစခ်င္ပါတယ္။

ဒီခရီးစဥ္မွာ အိုဘားမားျပဳမူပံုကို ေထာက္စရာတခ်က္အေနနဲ႔ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အေနာက္တိုင္းဓေလ့အရ ဖက္ေပြ႔နမ္းခဲ့တဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ေထာက္ျပခ်င္သူတခ်ိဳ႔ကို သိနားလည္ေစခ်င္တာက သူ႔ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့နဲ႔မိမိဓေလ့ထံုးစံ ကြဲျပားခ်က္ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာအျပင္ အိုဘားမားအေနနဲ႔ သူအျမဲ ေလးစားအားက်ခဲ့ရတဲ့ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ကို လူခ်င္းဆံုေတြ႔ရခိုက္ ဝမ္းသာၾကည္ႏူးစိတ္နဲ႔ ျပဳမူမိတဲ့အျပဳအမူတခုသာ ျဖစ္ေၾကာင္းဆိုတာပါ။

တခါက ဒႆဂီရိနဲ႔နံမည္ခ်င္းခပ္ဆင္ဆင္ ေဟာလီဝုဒ္အေက်ာ္အေမာ္ “Richard Gere” တေယာက္ အိႏၵိယမွာ AIDS ပညာေပး လူမႈေရးအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြလုပ္ေဆာင္စဥ္ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဘာလီဝုဒ္နံမည္ႀကီးရုပ္ရွင္မင္းသမီးေခ်ာ  “Shilpa Shetty” ကို ခင္မင္မႈသေဘာ လူျမင္ကြင္းမွာနမ္းမိရာ အိႏၵိယေရွးရိုးစြဲတခ်ိဳ႔ရဲ့ၿခိမ္းေျခာက္ျခင္း၊ တရားစြဲဆိုျခင္းခံရလို႔ “Richard Gere”  အိႏၵိယက သူ႔ရဲ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကိုပစ္ၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ရဖူးပါတယ္။ သူ႔ကို တရားစြဲဆိုတဲ့အမႈကို အိႏၵိယဗဟိုတရားရံုးခ်ဳပ္က တရားသူႀကီးခ်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ ဆင္းစစ္ၿပီး ေရွးရိုးစြဲလူတစုရဲ့ရူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တဲ့လုပ္ရပ္အျဖစ္ဆံုးျဖတ္ကာ အမႈကို ပလပ္လိုက္ခဲ့တယ္။ တပါတည္း ဒီအျဖစ္အပ်က္ဟာ အိႏၵိယရဲ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ေပါင္းစံုထြန္းကားစည္ပင္၊ သမမွ်တတည္ရွိေနႏိုင္မႈကိုထိခိုက္ၿပီး ႏိုင္င့ံနာမည္နဲ႔ဂုဏ္သိကၡာကို အႀကီးအက်ယ္ က်ဆင္းေစတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း သတိေပးစကားလည္းထုတ္ျပန္ခဲ့ရတယ္။ “Richard Gere” ကိုလည္း အိႏၵိယကို လြတ္လပ္စြာ ဝင္လာလည္ ေနထိုင္၊ လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖို႔ ျပန္ဖိတ္ေခၚခဲ့ရတယ္။

ဒီလို သူ႔ဓေလ့၊ ကိုယ့္ဓေလ့ကိုအသိအမွတ္မျပဳသည္းမခံႏိုင္ဘဲ ဆတ္ဆတ္ထိမခံျဖစ္ရတဲ့ လက္ေတြ႔သံုးစားမရ၊ အက်ိဳးမဲ့တဲ့အျမင္နဲ႔ အေတြးအေခၚအေဟာင္းေတြကို ဗမာ့လူအဖြဲ႔အစည္းက လံုးလံုးေရွာင္ၾကဥ္ႏိုင္မွသာ (၂၁) ရာစု အနာဂတ္ကမၻာထဲ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ဝင္ဆံ့ရင္း ႏိုင္ငံတာကမွာ လူတလံုးသူတလံုးျဖစ္ ေခါင္းေမာ့၊ ရင္ေကာ့ႏိုင္မွာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေခတ္ေနာက္ျပန္ဆြဲလိုသူအားလံုးကို အသိကပ္ေစခ်င္ပါတယ္။

ဒုတိယ ပိုင္းတြင္ ဆက္ရန္

အိုဘားမား ခရီးစဥ္ မွ ဆင္ျခင္စရာမ်ား [ဒု/သိမ္း] (ၿငိမ္းခ်မ္းေအး)

အိုဘားမားခရီးစဥ္နဲ႔ဆက္စပ္တဲ့အေၾကာင္းအရာထဲက ဒီေဆာင္းပါးမွာ တတိယအခ်က္အေနနဲ႔ေဆြးေႏြးတင္ျပခ်င္တာက ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္း ရဲ့ လူ႔စြမ္းအားအရင္းအျမစ္တိုးတက္ဖို႔လိုတဲ့အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးဒဏ္ကို ဆယ္စုႏွစ္ (၅)စုၾကာ ေက်ာေကာ့ေအာင္နင္းခံထားရတဲ့ ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ့ ပညာေရးက်ဆင္းမႈနဲ႔အတူ လူသားအရင္းျမစ္တခုလံုး အရည္အေသြးနည္း၊ အရည္အခ်င္းက်ဆင္းေနတဲ့အေၾကာင္းကို ေလ့လာသူ၊ ပညာရွင္အေပါင္းလည္း ကာလ ရွည္ၾကာ ေထာက္ျပေျပာဆိုခဲ့ၾကလို႔ အားလံုးနားလည္သေဘာေပါက္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ခု အိုဘားမားခရီးစဥ္ သူရဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ မိန္႔ခြန္းကို ျပည္တြင္းက ထိပ္တန္းစာနယ္ဇင္းမီဒီယာႀကီးတခုရဲ့ ျမန္မာလိုဘာသာျပန္ခ်က္အလြဲတခုကိုသတိထားမိလိုက္လို႔ အဓိက တာဝန္ရွိတဲ့အစိုးရနဲ႔ျပည္သူ႔ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူမ်ားအပါအဝင္  လူအမ်ားပိုမိုအေလးအနက္ထားသတိျပဳမိေစဖို႔ ဒီအေၾကာင္းအရာ ထည့္ေရးရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

မွားတာကေတာ့ ဘာသာျပန္ရာမွာ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားမကၽြမ္းက်င္၊ မိခင္ဘာသာစကားလည္းမၾကြယ္ရင္ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ စကားလံုးေတြကို လံုးေကာက္တိုက္ရိုက္ျပန္လို႔ မွားတဲ့အမွားျဖစ္ပါတယ္။

“It’s not enough to trade a prison of powerlessness for the pain of an empty stomach.” လို႔ အိုဘားမားက သူ႔မိန္႔ခြန္းမွာ ေျပာသြားတာကို ျပည္တြင္းမီဒီယာႀကီးရဲ့ဘာသာျပန္သူက "ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့အစာအိမ္ေတြအတြက္ အာဏာမဲ့ျဖစ္မႈဆိုတဲ့ အက်ဥ္းေထာင္နဲ႔အစားထိုး႐ံုနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး..။" လို႔“prison” အဂၤလိပ္စာလံုးရဲ့မူကြဲအဓိပၸာယ္ကို သတိမမူမိတဲ့အျပင္ ေနာက္ဆက္တြဲ စာေၾကာင္းအဓိပၸာယ္နဲ႔ဆီေလ်ာ္မႈရွိမရွိ မစဥ္းစားဘဲ သာမန္ျပန္ရိုးျပန္စဥ္ျပန္ခ်လိုက္ေတာ့ အိုဘားမား တကယ္အဂၤလိပ္လိုေျပာခ်င္တာနဲ႔ လံုးလံုးလြဲသြားခဲ့ပါတယ္။

“prison”  ဆိုတာ ဒီစာေၾကာင္းမွာ လံုးေကာက္ အဓိပၸာယ္ “အက်ဥ္းေထာင္” ကို ဆိုလိုတာမဟုတ္ဘဲ စကားတန္ဆာဆင္ေျပာတဲ့ “a situation which is difficult to escape” ဆိုတဲ့သေဘာ “ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ရန္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့အေျခအေန အက်ပ္အတည္းတခု” ကို ဆိုလိုျခင္းသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနတခု၊ “a situation” ဆိုတဲ့သေဘာပါေအာင္ထည့္ျပန္ရာမွာလည္း ရိုးရိုးသာမန္ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္ အေနနဲ႔“အေျခအေန”လို႔ျပန္ရံုနဲ႔မလံုေလာက္ဘဲ ခက္ခဲတဲ့သေဘာပါေအာင္ “အေျခအေနအက်ပ္အတည္း” လို႔ ျပန္ရပါမယ္။ ဥပမာ -

မသာယာတဲ့အိမ္ေထာင္ေရးတခုအေၾကာင္းကိုပံုေဖာ္ခ်င္တဲ့ “He felt that his marriage had become a prison.” ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စာေၾကာင္းကိုျပန္ရင္ “အိမ္ေထာင္မႈဘဝဟာ လြတ္ေျမာက္ရန္ခက္ခဲတဲ့အေျခအေန အက်ပ္အတည္းႀကီးျဖစ္လာခဲ့ၿပီလို႔ သူခံစားခဲ့ရတယ္” ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ျပန္ရပါမယ္။

ဒီစာေၾကာင္းမွာပါတဲ့ “trade… for” “trade something for something” က စကားလံုးတြဲအသံုးျဖစ္ပါတယ္။ တခုခုကို တခုခုနဲ႔ ဖလွယ္တယ္၊ အစားထိုးတယ္၊ တခုခုကိုသံုးစြဲတာျပဳလုပ္တာရပ္ၿပီး အျခားတခုကိုေျပာင္းသံုးေျပာင္းလုပ္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္တဲ့ေနရာမ်ိဳးေတြ မွာသံုးပါတယ္။ ဥပမာ -

I'll trade you some of my chocolate for some of your ice cream. (မင္းရဲ့ေရခဲမုန္႔နဲ႔ ငါ့ရဲ့ေခ်ာကလက္ လဲစားၾကမယ္ေလ)

(စကားခ်ပ္ - ဒီေနရာမွာလည္း “trade… for” ဆိုတာ “exchange” “ဖလွယ္တာ” ပဲဆိုၿပီး “ဖလွယ္စားၾကမယ္ေလ” လို႔ျပန္လို႔မရပါဘူး။ ဗမာစကားမွာ “မင္းနဲ႔ငါ မုန္႔ဖလွယ္စားၾကမယ္” လို႔ ဘယ္သူမွမေျပာတဲ့အတြက္ “လဲစားၾကမယ္ေလ” လို႔သာ ျပန္ရပါမယ္။

I couldn’t trade you for the world. (မင္းကို ကိုယ္ ကမၻာႀကီးတခုလံုးနဲ႔ေတာင္ မလဲႏုိင္ပါဘူး) (မင္းကလြဲရင္ က်န္တာ ဖြဲ၊ ဆန္ကြဲ သေဘာ).

“empty stomach” ကို ဘာသာျပန္ရင္လည္း ဒီေနရာမွာ လံုးေကာက္အဓိပၸာယ္ “ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနတဲ့အစာအိမ္” ဆိုတာထက္စာရင္ မူကြဲနဲ႔စာကားတန္ဆာဆင္ “စားရ၊ ေသာက္ရမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ဘဝေတြ၊ ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မဲ့ ငုတ္တုတ္ထိုင္ငတ္ေနၾကရတဲ့ ဘဝေတြ” ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳးပါေအာင္ျပန္မွ ပိုဆီေလ်ာ္ပါတယ္။ “powerlessness” ဆိုတာကိုလည္း အလားတူသေဘာမ်ိဳး “အာဏာရွင္က ဖိႏွိပ္ရက္စက္ ထင္တိုင္းလုပ္ျခင္းခံေနရတဲ့ အားကိုးရာမဲ့၊ အာဏာမဲ့နင္းျပားျပည္သူေတြရဲ့ဘဝေတြ”ဆိုတဲ့သေဘာမ်ိဳး ပံုေပၚေအာင္ ျပန္ဆိုႏိုင္ ရပါမယ္။

ဆိုေတာ့ ရွင္းျပခဲ့တဲ့သေဘာမ်ိဳးအားလံုးျခံဳငံုပါေအာင္ အိုဘားမားမိန္႔ခြန္းပါစကား “It’s not enough to trade a prison of powerlessness for the pain of an empty stomach.” ကို"ျပင္းထန္တဲ့ဖိႏွိပ္ရက္စက္မႈေတြေၾကာင့္ အားကိုးရာမဲ့၊ အာဏာမဲ့ျဖစ္ေနတဲ့ လြတ္ေျမာက္ရန္ ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းလွတဲ့ အေျခအေနအက်ပ္အတည္းႀကီးတခုကို စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းျဖစ္ေနလို႔ခံစားေနရတဲ့ နာက်င္ခံစားမႈနဲ႔အစားထိုးဖလွယ္ရံုမွ်နဲ႔ မလံုေလာက္ေသးပါဘူး…" လို႔ ျပန္မွသာ အိုဘားမားဆိုလို္ခ်င္တဲ့သေဘာ "အာဏာရွင္အုပ္စိုးစဥ္က အဖိႏွိပ္ခံ အာဏာမဲ့ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီေခတ္ေရာက္လို႔ ျပည္သူ႔အာဏာ ျပည္သူ႔ဆီျပန္ရၿပီဆိုတာနဲ႔မၿပီးဘူး..၊ စားစရာလည္း ရွိအံုးမွ.." ဆိုတာကို အနီးစပ္ဆံုးပံုေဖာ္ႏိုင္ပါမယ္။ ဒီလို ဆီေလ်ာ္ေအာင္ျပန္မွသာ သူေျပာလာခဲ့တဲ့ “freedom from want” ဆိုတာနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ မယ္..၊ ဒီစာေၾကာင္းေနာက္ အိုဘားမားဆက္ေျပာတဲ့စကားေတြျဖစ္တဲ့ “ျပည္သူ႔အတြက္ ျပည္သူကေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ့ ျပည္သူ႔အစိုးရ ေတြကသာ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုရဲ့စားဝတ္ေနေရးဖူလံု၊ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမႈကိုေပးစြမ္းႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သမိုင္းကသက္ေသျပဳတယ္။ ဒီလို တကယ္ျဖစ္လာဖို႔(ေပးစြမ္းလာႏိုင္ဖို႔) အတြက္လည္း (အကူအညီေပးရေအာင္) အခု ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔မိတ္ေဆြသဟာျဖစ္မႈေရွးရႈၿပီး က်ဴပ္လာခဲ့တယ္..” ဆိုတဲ့စကားနဲ႔လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းညီပါမယ္။

ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကား ၊ စာ တခုခုကိုဘာသာျပန္ရင္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကားကိုကၽြမ္းက်င္ဖို႔လိုသလို မိခင္ဘာသာစကားကိုလည္းႏွံ႔စပ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ မိခင္ဘာသာစကားသာတတ္သူအမ်ား နားလည္၊ သေဘာေပါက္လြယ္မယ့္ စကားလံုးေရြးခ်ယ္မႈမ်ိဳးလည္း ျဖစ္ရပါမယ္။ ဥပမာ - အာဂါသာခရစ္စတီရဲ့ စံုေထာက္ဝတၳဳတပုဒ္ထဲက တပိုဒ္ျဖစ္တဲ့

“They found a will of Mr. Inglethorp’s, dated before her marriage, leaving her fortune to Alfred Inglethorp…..” (said by Poirot)

“Did Mr. Inglethorp know of it?” (said by Captain Hasting)

“He says not.” (said by Poirot)

“One might take that with a grain of salt.” (said by Captain Hasting) မွာ “One might take that with a grain of salt.” ကို ဘာသာျပန္ရင္ တိုက္ရိုက္လံုးေကာက္ “ဆားနည္းနည္းကိုယူမွပဲ” လို႔ျပန္ရင္ ျမန္မာဖတ္သူအေနနဲ႔ဘာဆိုခ်င္မွန္း ဘယ္လိုမွနားလည္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ “ခ်ီးစားေျပာရင္ေတာ့ ယံုရမွာေပါ့ ” လို႔ျပန္မွ “ခ်မ္းသာတဲ့ဇနီးျဖစ္သူကို အဆိပ္ခတ္သတ္ၿပီး အေမြယူဖို႔ၾကံတာလို႔ ေယာက်ၤားျဖစ္သူအေပၚ သံသယျဖစ္ေနတဲ့ ’ေဟစတင္း’ ရဲ့သံသယစကား၊ အေငါ့တူးေျပာတဲ့သေဘာ” ကို ျမန္မာစာဖတ္ပရိသတ္ ျမင္သာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီလို ခက္ခဲသိမ္ေမြ႔တဲ့ ဘာသာျပန္အတတ္ပညာမ်ိဳးကို ခု အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္း (professional) အေနနဲ႔ျပည္တြင္းနာမည္ရွိစာနယ္ဇင္း မီဒီယာႀကီးမွာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ အထက္ပါ အိုဘားမားမိန္႔ခြန္းဘာသာျပန္သူ၊ ဘာသာျပန္မႈကိုတည္းျဖတ္တဲ့အယ္ဒီတာ စာတည္းျဖတ္ ဆရာမ်ားအေနနဲ႔ နားလည္သေဘာေပါက္ၿပီး အခုထက္ ပိုမိုေလ့လာႀကိဳးစားဖို႔လုိပါတယ္။ ခုမွားခဲ့တဲ့အမွားအတြက္ အဆိုပါဘာသာျပန္သူနဲ႔ အယ္ဒီတာမ်ားကို အျပစ္တင္ေဝဖန္လိုစိတ္မရွိပါ။ စာေရးသူအပါအဝင္ ဗမာျပည္က သူသူ၊ ကိုယ္ကိုယ္ လူအမ်ားစုဟာ (ေမြးကတည္းက ISY လို အေမရိကန္ေက်ာင္းေနတဲ့ လူမလိုင္လူတန္းစားကလြဲလို႔) စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ေအာက္မွာ ေက်ာင္းသားကို ဦးခ်ိဳး၊ ပညာမတတ္ေအာင္ စနစ္တက်လုပ္ျခင္းခံရတဲ့ ခ်ိဳ႔တဲ့အဆင္မမီတဲ့ ႏို႔ပိန္ပ်င္းတြဲပညာေရးကိုေသာက္စို႔ရင္းႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတဲ့ စနစ္ဆိုးရဲ့သားေကာင္ ဘဝတူေတြ ခ်ည္းပါပဲ။ “d..o..g” “ေခြး”၊ “b..o..o..k” “စာအုပ္” လို႔ ေအာ္က်က္ရင္းႀကီးလာရွာရတဲ့ သူေတြခ်ည္းပါပဲ။ ဒီလိုအေနထားနဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ “ေခြး” မဟုတ္တဲ့ “dog” ေတြ၊ “စာအုပ္”မဟုတ္တဲ့ “book” ေတြ ေတြ႔လာရေတာ့ အထက္မွာေထာက္ျပခဲ့တဲ့ ဘာသာျပန္မႈ အားနည္းခ်ိဳ႔ယြင္း ခ်က္ကေလးေတြျဖစ္လာရတာ စာနာနားလည္ခြင့္လႊတ္စရာပါ။

ဒါေပမယ့္ စာနယ္ဇင္းဆိုတာဟာ ျပည္သူလူထုကို ပညာ၊ အသိဖြင့္ေပးတဲ့ နား၊ မ်က္စိျဖစ္လို႔ တာဝန္ႀကီးလွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယခုထက္ပိုမို အရည္အခ်င္းမီ၊ တတ္သိပညာရွင္ ပီပီသသ၊ က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာရွိရွိ ျပည္သူလူထုကို တင္ဆက္အက်ိဳးျပဳႏိုင္ဖို႔အတြက္ ႀကိဳးစားဖို႔ လိုတဲ့အေၾကာင္းေတာ့ ေမတၱာရပ္ခံေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။

လူသားအရင္းျမစ္တခုလံုး အရည္အေသြးက်ဆင္းေနရျခင္းဟာ ေနရာက႑တိုင္းမွာလည္း အျမစ္တြဲတည္ရွိေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့အဓိက ျပႆနာႀကီးတခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အရင္ NLD အဖိႏွိပ္ခံဘဝတုန္းက NLD လုပ္တဲ့ပြဲတိုင္းတက္ၿပီး ကဗ်ာရြတ္ေလ့ရွိတဲ့ ကိုေလး (အင္းဝဂုဏ္ရည္)ဆိုတဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီး တခါတုန္းက ေျပာဖူးတယ္..။ "က်ဳပ္က ခု NLD ကို (ကဗ်ာပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခြင့္ေတြ အပိတ္ခံၿပီး) ပံ့ပိုးေနတာ အေၾကာင္းရွိတယ္..။ က်ဴပ္ကေတာ့ ဘြင္းဘြင္းပဲ..။ ေနာင္ ဒီမိုကေရစီရလို႔ NLD အာဏာရရင္ က်ဴပ္က ရာထူးလိုခ်င္လို႔ဗ်ာ..။ ဘာရာထူးလည္းဆိုေတာ့ 'ဘြဲ႔ရပညာမတတ္မ်ား ပေပ်ာက္ေရးေကာ္မတီ' မွာ ဥကၠဌလုပ္ခ်င္လို႔ဗ်ာ.." တဲ့..။ ကဗ်ာဆရာရဲ့နာၾကည္းဝမ္းနည္းဆိုလိုက္တဲ့စကားဟာ တိုင္းျပည္မွာျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ အေျခအေနမွန္ကို အတိုင္းသားေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဆိုေတာ့ ခုအစိုးရနဲ႔ဥပေဒျပဳလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ့'ဘြဲ႔ရပညာမတတ္မ်ား ပေပ်ာက္ေရး” ကို အျမန္ဆံုးေလးထားေျဖရွင္း၊ အေျဖရွာဖို႔တိုက္တြန္းလိုက္ပါတယ္။

အိုဘားမားခရီးစဥ္နဲ႔ဆက္စပ္လို႔ ဒီေဆာင္းပါးမွာ ေနာက္ဆံုးအခ်က္အေနနဲ႔ေဆြးေႏြးလိုတာက သူရဲ့ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မိန္႔ခြန္းမွာ ထည့္ေျပာသြားခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့အေၾကာင္းအရာတခ်ိဳ႔ကိုတုန္႔ျပန္တဲ့ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ကုိယ္စားလွယ္တေယာက္ရဲ့စကား အေၾကာင္းပါ။

အိုဘားမားက သူ႔မိန္႔ခြန္းမွာ လက္ရွိဗမာျပည္ရဲ့ျပႆနာထဲကတခုျဖစ္တဲ့ ရခိုင္ေဒသပဋိပကၡကိုေျဖရွင္းရာမွာ လူသားအားလံုးမွာ တန္းတူ တည္ရွိတဲ့လူ႔ဂုဏ္သိကၡာကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔လိုတဲ့သေဘာ၊ မတူကြဲျပားမႈေတြဟာျပႆနာမဟုတ္ဘဲ အင္အားသာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဟာ တိုင္းျပည္ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္လိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံသားျဖစ္ခြင့္ေတြမွာ ႏိုင္ငံတိုင္း ကိုယ္ပိုင္သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ ျပ႒ာန္းထားရစျမဲျဖစ္ေပမယ့္ တခ်ိဳ႔မူဝါဒေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာစံႏႈန္း၊ ကမၻာလံုးဆိုင္ရာမွန္ကန္ႏိုင္မႈသေဘာ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ ေနာက္ခံ၊ ရုပ္သြင္ျပင္လကၡဏာမၾကည့္ဘဲ လူသားအေနနဲ႔သာ တေျပးညီက်င့္သံုးရမွာျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း၊ စတဲ့ ပဋိပကၡကို သိကၡာရွိရွိ၊ တရားမွ်တ၊ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းေျဖရွင္းဖို႔ ထည့္သြင္းေျပာသြားခဲ့ပါတယ္။

ဒါကို ေဒသခံတိုင္းရင္းသားပါတီေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္က “အုိဘားမားက မြတ္ဆလင္ပဲ..၊ ေနာက္မွ ခရစ္ယာန္ ေျပာင္းတယ္လို႔သိတာကိုး..”ဆိုၿပီး အိုဘာမားက မြတ္ဆလင္ျဖစ္ခဲ့လို႔ ဒီလို တဘက္ (မြတ္ဆလင္ေတြျဖစ္တဲ့ ရိုဟင္ဂ်ာဘက္) ကိုလည္း ထည့္သြင္းစဥ္းစားေျဖရွင္းဖို႔ေျပာသြားတာသာျဖစ္တဲ့သေဘာ တုန္႔ျပန္သြားတာဖတ္လိုက္ရပါတယ္။

ဒီလို တုန္႔ျပန္ပံုကို ပထမဆံုး အခ်က္အလက္အမွားအေနနဲ႔ ျပန္လည္ေထာက္ျပရရင္ အိုဘားမားဟာ တသက္လံုး ေမြးကတည္းက ဘယ္တုန္းကမွ မြတ္ဆလင္မျဖစ္ခဲ့ဖူးပါ။ မြတ္ဆလင္(အစၥလာမ္)ဘာသာဝင္ဖခင္က ေမြးဖြားခဲ့ေပမယ့္ သူဟာ ေမြးကတည္းက ခရစ္ယာန္ ဘာသာဝင္မိခင္နဲ႔ မိခင္ဘက္ကဘိုးဘြားေတြနဲ႔သာ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းခဲ့ရင္း အစကတည္းက ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္တေယာက္ပဲ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ အိုဘားမားကို ၄ရက္ ၾသဂုတ္ ၁၉၆၁ ဟိုႏိုလူလူ (ဟာဝိုင္ရီ) မွာ ေမြးခဲ့တယ္။ သူေမြးကင္းစရက္ပိုင္း ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းမွာပဲ အေဖနဲ႔အေမ အိမ္ေထာင္ကြဲလို႔ မိခင္နဲ႔အတူ ဆီရယ္တဲလ္ (ဝါရွင္တန္) ကို ေျပာင္းေနခဲ့ၿပီး အေဖနဲ႔ကြဲသြားခဲ့ရတယ္။ ဖခင္နဲ႔ ဟာဝိုင္ရီမွာ (၁၉၇၁) တခါသာ ျပန္ဆံုဖူးခဲ့တယ္။ ဒါက အထက္ပါတိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္အမတ္ေျပာတဲ့ အခ်က္အလက္အမွားတခုပါ။

ေနာက္တခု က ေထာက္ျပခ်င္တာက သူရဲ့ပံုေသကားခ်ပ္ဆြဲ၊ အစြဲေကာက္ခ်က္ခ်တုန္႔ျပန္မႈပံုစံနဲ႔သေဘာကိုပါ။ အုပ္စုဖြဲ႔အမ်ိဳးအစားအလိုက္ တသမတ္တည္း ပံုေသခ်စဥ္းစားတဲ့ပံုစံ (stereotyping) ဟာ လက္ေတြ႔(reality)နဲ႔ကြာျခားေနေလ့ရွိတာ အျဖစ္အပ်က္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္မတိုင္မီနဲ႔အတြင္းက နာဇီပါတီဝင္တိုင္း ဂ်ဴးကိ မမုန္းခဲ့သလို၊ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးတိုင္းလည္း အတိုးအျမတ္အႀကီးစား စီးပြားေသာင္းက်န္းေနသူေတြ မဟုတ္ပါ။ ပါလက္စတိုင္းဘက္ကို စာနာေထာက္ထားတဲ့ ဂ်ဴးလူမ်ိဳးေတြအမ်ားႀကီးရွိသလို မိမိ ယံုၾကည္ေလး စားနာယူရတဲ့ ဟီဘရူက်မ္း၊ ခရစ္ယာန္ဓမၼသစ္က်မ္းနဲ႔ အစၥလာမ္ကုရ္အာန္က်မ္းမ်ားပါတမန္ေတာ္ တမန္ေတာ္ေအျဗဟံ (Abraham / အီဗရာဟင္) ရဲ့ေျမးေတာ္၊ တမန္ေတာ္ဧဇက္ (Isaac/အီဆာ) ရဲ့သားေတာ္ျဖစ္တဲ့ တမန္ေတာ္ယအ္ကူဗ္ (Jacob / ယာကြတ္)ရဲ့မ်ိဳးဆက္ ကၠဳသေရလ (အစၥေရး/ဂ်ဴး) လူမ်ိဳးေတြအေပၚ ညီအကိုရင္းသေဘာခ်စ္ခင္တဲ့ မြတ္ဆလင္(အစၥလာမ္)ဘာသာဝင္ပါလက္စတိုင္းနဲ႔ အာရပ္လူမ်ိဳးေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါတယ္။

ဆိုလိုခ်င္တာက “ဒီလူမ်ိဳးျဖစ္လို႔၊ ဒီလူအုပ္စုျဖစ္လို႔ ဒီလိုသေဘာျဖစ္ရမယ္၊ ဒီလိုပဲေျပာမယ္” ၊ တနည္းအားျဖင့္ “ဒီလိုေျပာလို႔ ဒီလူဟာ ဒီလူမ်ိဳး (သို႔) ဒီအုပ္စုဝင္ျဖစ္ရမယ္” ဆိုတဲ့ ပံုေသကားခ်ပ္ခ်စဥ္းစားေကာက္ခ်က္ဆြဲ မွတ္ခ်က္ျပဳလို႔မရတာကိုပါ။ အထက္ပါတိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ိဳးသားလြတ္ေတာ္အမတ္အေနနဲ႔ ဌာေနတိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ လူမ်ိဳးကြဲ/ဘာသာျခားေတြ အိုဘားမားေျပာသလို ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္၊ ရင္ၾကားေစ့လို႔မရဘူးဆိုတာကို တျခားသူ႔ရဲ့အယူအဆ၊ အျမင္၊ အေတြးအေခၚေရခ်ိန္အတိုင္း အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုနဲ႔ ျပန္လည္ေခ်ပခြင့္ရွိ၊ ေခ်ပႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုသူေျပာခဲ့တဲ့အတိုင္း “အိုဘားမားက မြတ္ဆလင္ျဖစ္ခဲ့လို႔(သို႔) မြတ္ဆလင္နဲ႔နီးစပ္ ဟန္ရွိလို႔ ဒီလိုရင္ၾကားေစ့ေရးစကားေတြေျပာတာေပါ့” လိုေတာ့ ေကာက္ခ်က္ခ်၊ ေခ်ပလို႔ေတာ့ မရပါ။ ဒီလိုသေဘာ ေျပာၾကားမႈရဲ့မွားယြင္းပံု နဲ႔ ပထမေထာက္ျပတဲ့ အိုဘားမားက အရင္ကလည္း မြတ္ဆလင္မျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုတဲ့အခ်က္အလက္အမွားေျပာဆိုမႈကို လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္း အေနနဲ႔ ေနာင္ ဆက္စပ္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြ စဥ္းစား၊ ေျပာဆို၊ လုပ္ကိုင္တဲ့ေနရာမွာ သတိခ်ပ္ေစခ်င္ပါတယ္.။

ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတခုလံုးအေနနဲ႔ေတာ့ လက္ရွိတိုင္းျပည္မွာ လူမ်ိဳး/ဘာသာကြဲသူခ်င္းၾကားျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အျမင္မၾကည္လင္မႈေတြ၊ အမုန္းေတြေလ်ာ့ပါးေစဖို႔နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာအတူယွဥ္တြဲေနထိုင္ရင္း တိုင္းျပည္ၿငိမ္းခ်မ္းတိုးတက္ေစဖို႔ေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ လက္ေတြ႔ဘယ္လိုမွ သံုးစားလို႔မရ၊ ဆိုးက်ိဳးကိုသာပိုျဖစ္ေစတဲ့ တသမတ္တည္း ပံုေသခ်စဥ္းစားတဲ့ စဥ္းစားမႈပံုစံေတြ၊ ႀကိဳတင္အစြဲနဲ႔ေကာက္ခ်က္ခ်မႈေတြ လံုးဝ ပေပ်ာက္ၿပီး အျမင္က်ယ္၊ သေဘာထားႀကီး၊ စဥ္းစားေတြးေခၚမႈမွန္ဖို႔ မရွိမျဖစ္လုိတဲ့အေၾကာင္း စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္ဖို႔ တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

အထက္မွာ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့တာေတြက အိုဘားမားရဲ့ ဗမာျပည္ခရီးစဥ္၊ မိန္႔ခြန္းနဲ႔ဆက္စပ္တဲ့အေၾကာင္းအရာေတြထဲက စာေရးသူ လတ္တေလာေတြးမိတဲ့ ဗမာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအတြက္ အတုယူစရာ၊ သတိျပဳစရာ၊ ဆင္ျခင္၊ စဥ္းစား၊ ေတြးေခၚစရာအေၾကာင္းအခ်က္ေတြနဲ႔ စာေရးသူရဲ့အျမင္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ စာဖတ္သူမိတ္ေဆြေတြရဲ့အေတြး၊ အျမင္ေတြကိုလည္း ျပန္လည္ၾကားခ်င္ပါတယ္။

က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာ၊ ပညာျပည့္ဝတဲ့ ဗမာ့လူေဘာင္သစ္ကို ေမွ်ာ္မွန္းလ်က္

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

၂၂ ၊ ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၂၀၁၂