သမၼတႀကီးအမိန္႔မေပးဘူးႏွင့္ေပးတယ္ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိ)

သမၼတသိန္းစိန္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ အမိန္႔မေပးဘူး/ေပးတယ္ဆိုသူေတြကို ေမးၾကည့္ေျပာၾကည့္ပါရေစ။ သူဘာလဲ အရင္ၾကည့္ၾကစို႔။ သူလည္းကာ/လံုအဖြဲ႔ဝင္။ သူ႔သေဘာထားမပါပဲ ကာ/လံုအလုပ္မလုပ္သလို ကာ/လံုအလုပ္လုပ္တာ လည္း သူတို႔ တစ္စုလံုးတစ္စံုလံုးဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားအထိုင္ေပၚကေနလုပ္ၾကတာ။ ျဖစ္တဲ့ကိစၥေပၚလိုက္ၿပီး၊ တေယာက္တလွည့္ အလွည့္က်အလံရႉးလုပ္တဲ့နည္းဟာ ခုခ်ိန္ထိအသံုးတည့္တုန္း။ တစ္စံုလံုးအက်ိဳးစီးပြားက ၁၉၅၈ ကတည္းကသေႏၶတည္ခဲ့ၿပီး၊ ခုခ်ိန္မွာ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔၊ မွတ္ပံုတင္ပါတီေတြနဲ႔အထိုင္က် ေနၿပီျဖစ္တဲ့ စစ္တပိုင္းအစိုးရပါ။ အေရာင္တင္ေပးသူေတြနဲ႔မို႔ ပိုေတာင္ေတာက္ပေနတယ္ထင္ရမယ္။ သူတို႔ တေလ်ွာက္လံုးမွာ တစ္စံုလံုးဆိုင္ရာအက်ိဳးစီးပြားကိုု ဘယ္တေယာက္ကမွ ေဖါက္ၿပီးထိပါးခဲ့တာမရွိဘူး။ ဟသၤာကိုးေသာင္းဇာတ္ကို သူတို႔ကပိုေနာေၾကပါတယ္။ တစ္ဦးခ်င္းအက်ိဳးစီးပြားက ကိုယ္ပိုင္နဲ႔ပုဂၢလိကကိစၥမ်ွသာ ျဖစ္ၿပီး တစ္စံုံုးလံုးဆိုင္ရာအက်ိဳးစီးပြားက ဇာတ္တူျခင္းျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒီအသား ဘယ္ေတာ့မွသူတို႔မစားခဲ့ဖူးဘူး။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားတိုရဲ့ေခါင္းကိုင္ဖခင္ႀကီး ဗိုလ္ေနဝင္းဇာတ္သိမ္းမလွခဲ့တာ၊ အကိုင္ခံလိုက္ရတာ၊ ဗိုလ္တင္ဦးေလယဥ္ပ်က္က်ရတာ၊ ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔အကိုင္ခံလိုက္ရတာ၊ ဦးတင္ဦး၊ ဘိုနီ၊ မ်က္မွန္တင္ဦး၊ ဗိုလ္ေအာင္ေရႊနဲ႔ဆိုရွယ္လစ္တပ္မႉးႀကီးမ်ား ေျပာရရင္အမ်ားသား။ အားလံုးတေယာက္နဲ႔တေယာက္ တဂိုဏ္းနဲ႔တဂိုဏ္းအေပ်ာက္ ရွင္းတာ ျဖဳတ္ထုတ္ရွင္းတာ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားႀကီးကို သြားထိပါးမိလို႔ တနည္းေျပာရရင္ လူထုဘက္ကိုလိုက္မိလို႔ လူထုဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူမိလို႔မဟုတ္ဘူးတာလူတိုင္းသိတယ္။ အခ်င္းခ်င္း စားမာန္ခုတ္ရင္း စားခြက္လုရင္း ကိုယ္ပိုင္အက်ိဳးစီးပြားေတြ ထိပ္တိုက္တိုးမိၾကၿပီး အပြန္းအရွေတြျဖစ္ကုန္တာပါ။ ဇာတ္တူျခင္းဆိုတဲ့ အုပ္စုႀကီးအက်ိဳးစီးပြားအသားကိုုမစားေတာ့ အခ်င္းခ်င္းသာျပန္ဖဲ့ၾကရြဲ႔ၾကတယ္ ဟသၤာေတြမပ်က္တဲ့အျပင္ ကိုးေသာင္းေတာ္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ဘယ္သူမွ တစ္စံုလံုးဆိုင္ရာ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို ထိပါးတာမရွိခဲ့ဖူးဘူး။ ခုလည္းမရွိေသးဘူး။ ေနာင္လည္း ရွိမယ္လို႔ ဘယ္သူမွအာမ မခံႏိုင္ဘူး။ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားဟာ ဘီအီးဒီစီ၊ ဒီအက္စ္အိုင္စတာေတြကေန စလာလိုက္တာ ခုဦးပိုင္အထိပဲ။ ဦးပိုင္ဟာ စစ္တပ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ႏိုင္ငံေတာ္အမည္ခံ လက္ဝါးႀကီးအုပ္စီးပြားေရးပဲ။ သမၼတႀကီးလည္း အုပ္စုဝင္တေယာက္ပဲ ဂိုဏ္းတဂိုဏ္းရဲ႔ဂိုဏ္းဝင္ပဲ ဂိုဏ္းသားပဲ။ သူလည္းမထိပါးဘူး။ ထိပါးလို႔လည္း မရဘူး။ မရေအာင္လည္း အစီအမံနဲ႔အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ စနစ္တက်တည္ေဆာက္ထား အေျခခံရွိေနၿပီးသား။ အဲ့ဒါႀကီး သြားထိပါးရေလာက္ေအာင္ ဦးသိန္းစိန္အဲ့သေလာက္ မအ ဘူး။ အ ရင္ လူတခ်ိဳ႔အတြက္ သမၼႀကီးလို႔ေခၚစရာေတာင္ ရွိမယ္မဟုတ္ဘူး။ ကခ်င္ျပည္နယ္က ျပည္တြင္းစစ္မီး ေတာက္ၿမဲေလာင္ၿမဲျဖစ္တာ ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္တေယာက္တည္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး။ ငါ..ကာခ်ဳပ္ဆိုုၿပီး ထင္ရာလုပ္လို႔မရဘူး။ ကာ/လံုမူအတိုင္း သူလည္းလိုက္နာတာ။ သူ႔မွာ ပိုဆိုးတာက ေနဝင္းတို႔ ေစာေမာင္တို႔ သန္းေရႊတို႔လို တပ္ကိုတစ္စံုလံုးခ်ဳပ္ကိုင္လို႔မရဘူး။ ေခတ္မတူဘူး။ ေနဝင္းထက္စာရင္ သန္းေရႊကမွလုပ္ခ်င္ရာလုပ္လို႔ရခဲ့ေသးတယ္။ ေနဝင္းကသူ႔ေလာက္မလြတ္လပ္ဖူး။ ေနဝင္းက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးထဲက သူ႔ဆရာတခ်ိဳ႔၊ ေထာက္ရမယ့္မ်က္ႏွာတခ်ိဳ႔၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္တခ်ိဳ႔ သူ႔ေခတ္မွာရွိေနေသးေတာ့ ထိန္းၿပီးလုပ္ခဲ့ရတယ္။ စစျခင္းပြဲမၾကမ္းဝံ့ခဲ့ဘူး။ ေနာက္မွအျပတ္ကိုင္တာ။ သန္းေရႊက ဝင္လာကတည္းက ဓါးထမ္းၿပီးဝင္လာတာ။ မင္းေအာင္လိႈင္က သူတို႔လိုအခြင့္အေရး အခြင့္အလမ္းနဲ႔အေျခအေနမရခဲ့ဘူး။ မရွိခဲ့ဘူး။ တပ္ကိုင္ရတာ ဘာမွမၾကာေသးဘူး။ ဝင္ေဟ့ဆိုလို႔သာဝင္လာရတယ္ သူ႔ဇာတ္ရုပ္သူဘာမွန္း ခ်က္ျခင္းမသိေသးဘူး။ ခုမွ လူရည္လည္ဖို႔ စလုပ္ရတုန္း။ ဒါကတစ္ခ်က္။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တိုင္းမႉးေတြသူ႔လူ မျဖစ္ေသးဘူး။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔လည္း မလြယ္ေသးဘူး။ သူ အာဏာသိမ္းဖို႔ဆိုတာ တပ္ကို သူ႔လက္သူ႔ေျချဖစ္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မွရမွာ။ ခု မရေသးတာအျမင္ပဲ။ ေနာက္တစ္ခ်က္က ကာခ်ဳပ္ဆိုေပမယ့္ စီနီယာေတြၾသဇာကလြတ္ေအာင္ သူ႔လက္သူ႔ေျချဖစ္ေအာင္ တပ္ကိုမလုပ္ရေသး မလုပ္ႏိုင္ေသးဘူး။ တိုင္းမႉးေတြအကုန္ သူ႔လူေတြမျဖစ္ေသးဘူး။ ျဖစ္ေအာင္လည္း လုပ္မရေသးဘူး။ ကာခ်ဳပ္ကအာဏာသိမ္းခ်င္ရင္ အနည္းဆံုးတိုင္းမႉးေတြ သူ႔လူျဖစ္ေအာင္ စစ္တိုင္းအားလံုးကေသနတ္ေတြအကုန္ကို အမိန္႔ေပးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ တပ္အေပၚၾသဇာႀကီးမွ ရွိမွရတယ္။ မင္းေအာင္လိႈင္ၾသဇာ အဲ့သေလာက္မႀကီးေသးဘူး။ ႀကီးခြင့္မေပးေသးဘူး။ ႀကီးခြင့္ေပးလာမယ္၊ ရသြားမယ္ဆိုရင္ေတာ့တမ်ိဳးျဖစ္မယ္။ ေနဝင္းအာဏာမသိမ္းခင္ကတည္းက တပ္ကိုတလက္ကိုင္တပ္ သူ႔တပ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ထားတာ။ ေနာက္ပိုင္း သူ႔စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ေတာ့မွ သူစိတ္ခ်တဲ့လူေတြလက္ထဲအပ္ေပးတာ။ သန္းေရႊခင္ၫြန္႔ဂိုဏ္းက ေစာေမာင္ကိုဖယ္ၿပီးဝင္ခ်လာခ်ိန္မွာ ေစာေမာင္ကတပ္အေပၚတည္ေဆာက္ၿပီးသား။ ဒါေၾကာင့္ လက္က်န္ေစာေမာင္ဂိုဏ္းသားတခ်ိဳ႔ကို ယာယီသံုးရေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ တပ္အေပၚသူ႔ၾသဇာေညာင္းၿပီဆိုမွ နံပတ္ဝမ္းေနရာထိုင္ၿပီး အာဏာရွင္ႀကီးလုပ္ရတာ။ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ၿပီး ၿပိဳင္ဘက္ကင္းလာတာ။ ခု ကာခ်ဳပ္က အဲသလိုလုပ္လို႔မရႏိုင္ေသးဘူး။ ေနာက္ၿပီး သမၼတႀကီးအမိန္႔ကိုမနာခံပဲ ထင္ရာလုပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ တစ္စုလံုးတစ္စံုလံုးရဲ့အက်ိဳးစီးပြားကို သမၼတႀကီးနည္းတူ သူလည္းေဖာ္ေဆာင္ေပးေနတာ။ ကာကြယ္ေနရတာ။ ခုေန မင္းေအာင္လိႈင္က သူ႔တပ္ေတြကို (ကခ်င္ျပည္နယ္မွာတိုက္ေနတာေတြရပ္)လို႔ အမိန္႔ေပးၾကည့္ပါလား။ တိုက္ပြဲေတြမရပ္ခင္မွာတင္ မင္းေအာင္လိႈင္ အရင္ရပ္သြားလိမ့္မယ္။ ဦးသိန္းစိန္က တိုက္ပြဲေတြရပ္လို႔ အမိန္႔ေပးၾကည့္ပါလား သူပဲ အရင္ရပ္သြားမွာပဲ။ေျပာရရင္ ခုခ်ိန္မွာ တစ္စံုလံုးဆိုင္ရာအက်ိဳးစီးပြားကို အတိအလင္းအကာအကြယ္ေပးထားတာက ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒပဲ။ အဲ့ဒါနဲ႔ အခိုင္အမာအကာအကြယ္ယူၿပီး အခိုင္အၿဖီးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနတာလည္း လူတိုင္း သိေနတာပဲ။ အဲ့ဒါ သူတို႔အသက္ဗူးပဲ။ အဲ့ဒါ ဟသၤသာေတြအသိုက္ပဲ။ အဲ့ဒီမွာ ဟသၤာေတြေပါက္တာပဲ။ အဲ့ဒါ သူတို႔ရဲ႔ ဇာတ္တူျခင္းအေဆာက္အဦႀကီးပဲ။ အဲ့ဒါႀကီး အဲ့ဒီဥပေဒႀကီးစိုးမိုးတာကို(တရားဥပေဒစိုမိုးေရး)လို႔ေျပာရင္ ႏိုင္ငံေရးအဆံေခ်ာင္တာပဲ။ ေျပာမယ္ဆို လူတိုင္းမွာ ေျပာစရာေတြမ်ားမွာပါ။ အျခားသူေတြလည္း မိမိအျမင္ကိုေျပာၾကေစခ်င္ပါတယ္။ သမၼတႀကီးကိုယံုသူေတြလည္း ဆက္ယံုၾကပါေစ။ မယံုသူေတြလည္းမယံုၾကပါေစ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာ၊ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားနဲ႔ စစ္အက်ိဴးစီးပြားႀကီးကိုဖ်က္ဖို႔ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္သူေတြလည္း ဆန္႔က်င္တြန္းလွန္ၾကေစေပါ့။ တခါတေလ စကားမ်ားမယ္။ တခါတေလ အျငင္းအခုန္ သည္းသန္ျပင္းထန္မယ္။ တခါတေလရန္ျဖစ္မယ္။ တခါတေလမွာရန္ျဖစ္ရံုေလာက္ပဲ ရန္သူမျဖစ္ၾကေၾကးေပါ့။ တခါတေလမွာမွာေတာ့ ရန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ရန္သူပါဆက္ျဖစ္ၾကတာေပါ့။ ဘာျဖစ္လဲ ရန္သူျဖစ္တာ မိတ္ေဆြျဖစ္တာ။ အထူးအဆန္းမွတ္လို႔။ ေခတ္က ရန္သူ႔ရဲ႔ရန္သူဆိုတိုင္း မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကတဲ့၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ရတဲ့၊ မိတ္ေဆြျဖစ္ၾကရတဲ့ေခတ္မွ မဟုတ္ေတာ့တာ။ တစ္ခုပဲ ၾကားေနသလိုလို ေရႊျပည္ေအးလိုလိုမ်က္ႏွာဖံုးစြပ္ၿပီး လူသတ္သမားေတြ ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြကို သူေတာ္ေကာင္းေတြနဲ႔ကယ္တင္ရွင္ေတြ၊ ဒီမိုကေရစီဖခင္ႀကီးေတြလို ရာဇဘိေသကခံမေပးၾကရင္ၿပီးတာပါပဲ။ မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ