ဦးပိုင္လူမ်ား မျမင္ခ်င္ (ၿငိမ္းခ်မ္းေအး)

ဦးပိုင္လူမ်ား မျမင္ခ်င္ (ၿငိမ္းခ်မ္းေအး)

လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီတူးေဖာ္ေရးစီမံကိန္း ဆန္႔က်င္ ဆႏၵျပေနတဲ့ေဒသခံေတြရဲ့သပိတ္စခန္းေတြကို ဗိုလ္သိန္းစိန္ရဲ့ စစ္တပိုင္း အစိုးရကအၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲတဲ့သတင္း ဒီေန႔ပဲ ဖတ္ရ တယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံေရးကၽြမ္းက်င္သူပညာရွင္ေတြ၊ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးစစ္တမ္းထုတ္ ေကာင္းေကာင္းေဝ ဖန္ေထာက္ျပ သင့္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းမွား လံုးလံုးလြန္မသြားခင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္အေပၚျပန္တက္ လာေအာင္ ေဆြးေႏြးအေျဖရွာရမယ့္ကာလျဖစ္တယ္။ ဒီစာစုမွာေတာ့ ပညာရွင္၊ ကၽြမ္းက်င္သူတေယာက္ရဲ့အျမင္မဟုတ္ဘဲ သာမန္ျပည္သူလူထုထဲက တိုင္းျပည္အေရးစိတ္ဝင္စားတဲ့သူတေယာက္အေနနဲ႔ စာေရးသူရဲ့ လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေပၚသံုးသပ္ခ်က္ အျမင္ အက်ဥ္းကို တင္ျပခ်င္တယ္။

ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံရဲ့ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး ရပ္သင့္ၿပီ

ႏိုင္ငံတကာမွာ အစိုးရသစ္ေတြတက္လာရင္ သူတို႔ရဲ့ေျခလွမ္း၊ မူဝါဒနဲ႔ေရြးေကာက္ပြဲကတိ (ဝါ) ျပည္သူအေပၚေပးထားခဲ့တဲ့ကတိေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ စတဲ့ အစိုးရသစ္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာ အကဲျဖတ္ၾကတဲ့ ကနဦးပ်ားရည္ဆမ္းကာလ (Honeymoon Period) ဆိုတာ ရွိေလ့ရွိတယ္။ ဒီကာလတိုေလးအတြင္းမွာ အစိုးရ၊ အတိုက္အခံ၊ ျပည္သူစတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႔ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးပါတဲ့ အုပ္စုအခ်င္းခ်င္း အမ်ားအားျဖင့္ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီကာလေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အစိုးရသစ္ရဲ့အမွား၊ အားနည္းခ်က္၊ ေပ်ာ့ကြက္ေတြကို ႏိုင္ငံေရးအုပ္စုအသီးသီးနဲ႔ ေလ့လာသူပညာရွင္ေတြက ဝိုင္းဝန္းေထာက္ျပၾကတယ္။ အစိုးရသစ္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိမိရဲ့မူဝါဒ၊ လမ္းစဥ္ေတြ တိုင္းျပည္အေပၚအက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ျပန္လည္ေဝဖန္ဆန္းစစ္ၾကရတယ္။

၂၀၀၈ စစ္ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ သံမဏိႀကိဳးခတ္တုန္႔ေႏွာင္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္၏အသြင္ေျပာင္း၊ အေရခြံလဲ၊ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြား၊ လံုၿခံဳမႈအတြက္သက္သက္ စိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ထင္တိုင္းႀကဲလုပ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲအပါအဝင္ လက္ရွိျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုးတက္မႈလို႔ဆိုၾကတဲ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမွာ အစကတည္းက ပ်ားရည္ဆမ္းကာလဆိုတာ မရွိသင့္ဘူး။ အခု ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရကို ျပည္တြင္း/ျပည္ပကေထာက္ခံေပးမႈေတြဟာ ထိုက္တန္တာထက္ေတာင္ ပိုေနပါၿပီ။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာ “ေန႔ခ်င္း၊ ညခ်င္း မျဖစ္ဘူး..၊ အခ်ိန္ယူရတယ္”ဆိုတာမ်ိဳးကို နားလည္သည္းခံေစာင့္ၾကည့္ေပးရတာက မွန္ကန္တဲ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလမ္းေၾကာင္းကိုသြားေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာသာ ျဖစ္သင့္တယ္။ တိုင္းျပည္ ေရွ႔လားရာအုတ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့အေျခခံဥပေဒကကို အေျခမခိုင္၊ မူမမွန္ဘဲ စစ္အုပ္စုအလိုက်သက္သက္ တျခား ႏိုင္ငံေရးအုပ္စုအသီးသီးနဲ႔ျပည္သူက အလိုေတာ္ျဖည့္၊ အသံုးခ်ခံသက္သက္ျဖစ္ေနရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကို ခုအခ်ိန္မွာ ရပ္တန္းကရပ္ဖို႔နည္းလမ္းသစ္ရွာသင့္ၿပီ။ ေထာက္ေျခာက္ေတြအျပည့္နဲ႔ဆူးခင္းလမ္းကို ပန္းေမြ႔ယာ၊ ေရႊေကာ္ေဇာ္ခင္းအလား အရာရာအေကာင္းျမင္ စိတ္ကူးယဥ္ ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္၊ မစားရဝခမန္းေျပာေန၊ ေတြးေန၊ လုပ္ေနရတဲ့ ဓားမိုးကာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီအတုအိမ္မက္ကေန ႏိုးထဖို႔သင့္ၿပီ။ ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံရဲ့ခ်စ္ၾကည္မဝ၊ အျပစ္မျမင္၊ ႏွစ္ကိုယ္တူခ်စ္သမွ် ဇာတ္လမ္းခင္း၊ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးထြက္ေနတာကို ခုအခ်ိန္မွာရပ္ၿပီး ျပည္သူ႔ေသြး၊ ေခၽြး၊ မ်က္ရည္ေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ညွီစို႔စို႔၊ ခါးသက္သက္ အမွန္တရားကိုမ်က္ေမွာက္ျပဳ၊ တိုင္းျပည္ရဲ့ပကတိျဖစ္ရပ္မွန္အေပၚအေျခတည္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေရွးရႈသင့္ပါၿပီ။

ေနာက္ျပန္လွည့္မွာ မေၾကာက္နဲ႔

လက္ရွိဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေခတ္အစားဆံုးျဖစ္ေနတဲ့ “ေနာက္ျပန္လွည့္မွာစိုးလို႔ သတိႀကီးစြာထား၊ လုပ္ေနရပါတယ္/လုပ္ေနရတာပါ” ဆိုတဲ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့အေတြးအေခၚကို ဖုတ္ၾကည္းသၿဂႌဳိဟ္ ေျမႁမႈပ္သင့္ၿပီ။ စစ္အုပ္စုသြားရာလမ္းဟာ အစကတည္းက ေရွ႔တက္မယ့္ေျခလွမ္း လွမ္း၊ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္အေရာက္ ေရွးရႈသြားေနတာမဟုတ္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေနဝင္းနည္း ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒႏွမ္းျဖဴး ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ကေန မဆလအမည္ေျပာင္း၊ စစ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္၊ ခါးၾကားကေသနတ္ကို ေတာင္ရွည္ၾကားဖြက္၊ လိုရင္ထုတ္သံုးတဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း တေသြ မတိမ္းေလွ်ာက္မယ့္ အခု ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရရဲ့ဒီမိုကေရစီ သကာရည္က်ဲက်ဲေလာင္း စစ္အာဏာရွင္အပင္း ထိုးေကၽြးၿပီး ေဘာင္းဘီခၽြတ္-ေတာင္ရွည္ေျပာင္းဝတ္တဲ့ လူထုေအာ္ေက်ာလန္ဒီမိုကေရစီလမ္းဟာ အစကတည္းက ေရွ႔ကိုသြားေနတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ခုလည္း ေနာက္ျပည္လွည့္သြားမွာေၾကာက္စရာမလိုပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးေဇာင္းေပးေနသူမ်ား စစ္လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ လူထူအက်ိဳးျပဳ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္နဲ႔အလုပ္ေတြကိုလည္း အခုထက္ပိုမိုအေလးေပးဖို႔မျဖစ္မေန လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အသံဝင္၊ ကိုယ္ခံအားနည္း၊ ဒူးေခါင္းေတြ ယိမ္းယိုင္၊ နားအူၿပီး ဆြံ႔အနားမၾကား၊ မ်က္စိတိမ္သလႅာဖံုး (၉၆)ပါးေရာဂါစံုတဲ့ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရးေရာဂါဆိုးကပ္ႀကီးသင့္မႈ အျမန္ဆံုးကုစားဖို႔စတင္ႀကိဳးစားသင့္ပါၿပီ။

မိေအး အခါခါနာရတဲ့အျဖစ္

ဂ်ာမန္ အေတြးေခၚပညာရွင္ ေဟဂယ္ (၁၇၇၀-၁၈၃၁) က  “ကမၻာ့ရာဇဝင္မွာ သမိုင္းဝင္အျဖစ္အပ်က္ႀကီးေတြနဲ႔ ထင္ရွားတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ႏွစ္ႀကိမ္ႏွစ္ခါ ေပၚေပါက္ေလ့ရွိတယ္” လို႔ေျပာဖူးခဲ့တယ္။ ဒါကို သူ႔ေနာက္မွာေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ အျခား ဂ်ာမန္အေတြးအေခၚပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ကား(လ)မာ့က္ (၁၈၁၈-၁၈၈၃) က “ပထမအႀကိမ္ကေတာ့ ေၾကကြဲစရာေပါ့.. ဒုတိယအႀကိမ္အတြက္ေတာ့ လက္သင့္မခံႏိုင္၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ အဓိပၸာယ္မဲ့အေျခအေနပဲျဖစ္တယ္”လို႔ ထပ္ျဖည့္ေျပာခဲ့တယ္။

ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အာဏာရွင္လွည့္ကြက္၊ မ်က္လွည့္ျပပြဲ၊ ဗမာ့သမိုင္းဝင္အျဖစ္အပ်က္ဆိုးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပၚခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တခါအျပင္ ႏွစ္ခါအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေတြ ရွာေတြ႔ႏိုင္ေသးေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါအျဖစ္ခံ၊ အလွည့္စားခံေနရတာကေတာ့ လွည့္စားသူ အာဏာရွင္အျပစ္ရယ္လို႔ေတာင္ မဆိုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဗိုလ္ေနဝင္းက “ဆိုရွယ္လစ္” ဆိုင္းသံေလးတီးေပးေတာ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ “ေဂြး”တက္ေအာင္ ကခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြလည္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြၾကည့္ၿပီး ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ “ဆင္ဟဝါေခြးေမွ်ာ္”တဲ့ ဇာတ္လမ္းခင္းခဲ့ၾကရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးအစိုးရခင္းတဲ့ ဗမာ့ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို “ေခြးကတက္”ကေနပဲလိုက္ရ.. လိုက္ရဆိုတဲ့ သူေတာင္းစားႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ေခတ္ထခဲ့ၿပီး အေတြ႔ၾကံဳရင့္၊ သိကၡာရွိ၊ လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ အေရးပါအရာေရာက္ခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးတခ်ိဳ႔ ႏိုင္ငံေရးေသ၊ ေခြးလံုးလံုး ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။

ခုလည္း ဗိုလ္သိန္းစိန္က “ဒီမိုကေရစီ” ေဗ်ာသံေပးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မေနႏိုင္၊ မထိုင္ႏိုင္ ဝင္ကေနၾကတယ္။ မေဟာသဓ သားတရားစီရင္ခန္းလို မိခင္ရင္းမလို႔၊ ဘီလူးမနဲ႔ယွဥ္ ျပည္သူဆိုတဲ့ “သား”ကို အနာခံၿပီးမလုခ်င္လို႔ အေျခအေနအခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ အလိုက္သင့္ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနရတာတခ်ိဳ႔အတြက္ နားလည္ႏိုင္ေပမယ့္ “ေဂြး” တက္ေအာင္အထိေတာ့လိုက္မကၾကဘို႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူမ်ားနဲ႔ျပည္သူလူထု အလုပ္အေကၽြးျပဳ၊ ျပည္သူ႔ဘက္ေတာ္သား ဒီမိုကေရစီတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ႏိုင္ငံေရးသမားအေပါင္းကို ေမတၱာရပ္ခံ ခ်င္တယ္။

အာဏာရွင္ဆိုတာ

ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ဘယ္အာဏာရွင္မ်ိဳးမွ အာဏာကိုလြယ္လင့္တကူစြန္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ မင္းစည္းစိမ္ဆိုတာ ေလာကီစည္း စိမ္ထဲမွာ အႀကီးတကာ့အႀကီးဆံုးစည္းစိမ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တည္ျမဲႏိုင္ဖို႔အစြမ္းကုန္ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲဆိုတာကို ပေဒသရာဇ္နဲ႔အာဏာရွင္ သမိုင္းအဆက္ဆက္က သက္ေသျပဳတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ အင္အားႀကီးတဲ့စစ္တပ္လို အုပ္စုႀကီးတခုလံုးရဲ့အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ ေပးတဲ့စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ သူ႔အလိုအေလ်ာက္ အျမစ္ျပတ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔အင္မတန္ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ စစ္အုပ္စုဟာ “သိကၡာရွိရွိေနာက္ဆုတ္ေပးေနပါၿပီ (Graceful Retreat)” ဆိုတဲ့အယူအဆဟာ စိတ္ကူးယဥ္၊ ရူးသြပ္မႈသက္သက္ထက္ မပိုပါ။ ခုအခ်ိန္မွာ ဒီအခ်က္ကို အေလးအနက္ထားစဥ္းစားသင့္ပါၿပီ။

အာဏာရွင္နဲ႔တရားဝင္မႈ

ေခတ္သစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝန္းနဲ႔ မျဖစ္မေနဆက္ဆံလာရေတာ့ တရားဝင္ရပ္တည္ႏိုင္မႈ Legitimacy အတြက္ မျဖစ္မေနျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ျပရေလ့ရွိပါတယ္။ Legitimacy လံုးလံုးမရွိဘဲ အာဏာရွင္အစိုးရေတြဟာ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႔ ခက္ခဲလွ တယ္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ဘီလူးဆိုင္းခင္း၊ ၾကမ္းၾကဳပ္ရက္စက္၊ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့စစ္အစိုးရရဲ့ (အစကတည္းကလည္းမရွိခဲ့တဲ့) Legitimacy ဟာ သုညအမွတ္ေအာက္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေရရွည္တည္ျမဲ ႏိုင္ဖို႔နဲ႔စစ္အုပ္စုလံုျခံဳေရး၊ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အခုျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလို႔ဆိုၾကတဲ့ ၂၀၀၈ စစ္ဖြဲ႔စည္းပံု၊ ေရြးေကာက္ပြဲ (အတု)၊ အရပ္သား (အမည္ခံတဲ့)အစိုးရသစ္ဆိုတာေတြ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒီလို အတုအေယာင္အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႔အသြင္ေျပာင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီျဖစ္စဥ္ေတြဟာ ကမၻာမွာလည္းျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႔တရားဝင္ (တယ္လို႔ဆိုႏိုင္တဲ့) အာဏာရွင္အစိုးရေတြ ေပၚလာေလ့ရွိ ၾကတယ္။

Liberalisation ႏွင့္ Democratisation မတူ

ႏိုင္ငံေရး သေဘာ၊ သီအိုရီေတြမွာ မတရားတဲ့ဥပေဒေတြေျဖေလွ်ာ့ေပးတာ၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကိုေလွ်ာ့ခ်တာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ဖိႏွိပ္မႈေတြ ေျဖေလ်ာ့သြားတာ စတဲ့ ပိုမိုလြတ္လပ္တဲ့အေျခအေနမ်ိဳးဖန္တီးေပးတဲ့ Liberalisation ျဖစ္စဥ္နဲ႔ဒီမိုကေရစီစနစ္ေျပာင္းလဲျဖစ္တည္မႈ Democratisation ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ သေဘာထား၊ လကၡဏာနဲ႔ရည္မွန္းခ်က္ေတြ လံုးလံုးမတူညီပါဘူး။ လက္ရွိဗမာ့ႏိုင္ငံေရးထင္ေယာင္မွားမႈ (Political Illusion) တခုက ဒီ ျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုကို ေရာေထြးျမင္၊ လိုသလိုေကာက္ခ်က္ခ် အေကာင္းျမင္ လြန္ ေနျခင္း ျဖစ္တယ္။ Liberalisation ဟာ အာဏာရွင္အစိုးရေတြ အထက္မွာဆိုခဲ့တဲ့ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ တရားဝင္အာဏာရွင္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဖိႏွိပ္မႈေတြေလွ်ာ့ခ်၊ ျပဳျပင္ေျပာင္း လဲမႈ တခ်ိဳ႔လုပ္ျခင္းသက္သက္သာျဖစ္ၿပီး အာဏာလံုးလံုးလႊတ္ကာ တိုင္းျပည္မွာ ဒီမိုကေရစီအေဆာက္အအံုအေျခတည္ေစၿပီး ျပည္သူ႕အာဏာဗဟိုျပဳ၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာလံုးလံုး ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သြားေနျခင္း မဟုတ္ပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနမႈဆိုတာကို အေျခခံသေဘာအားျဖင့္ အာဏာရွင္အစိုးရလံုးလံုးျပဳတ္က်မွသာေတြ႕ႏိုင္ပါမယ္။ “A Transition to Democracy = A Chang of Regime” ကသာ တကယ့္ျပည္သူလူထုအမ်ားစုအက်ိဳးရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္ေရးသက္သက္ ဟန္ျပ (Window Dressing) ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ “ငါ့အာဏာ၊ ငါ့အက်ိဳးစီးပြားကိုေတာ့မထိနဲ႔ အထိုက္အေလ်ာက္လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႕႔အခြင့္အေရးကို လူေရြးၿပီးေတာ့ေပးမယ္”ဆိုတဲ့ “ဒီမိုကေရစီ ကြက္ၾကားမိုး”ရြာေနျခင္းဟာ တိုင္းျပည္နဲ႕႔လူထုအမ်ားစုကို ပိုၿပီးထိခိုက္နစ္နာေစပါတယ္။ ဒီလို အေပၚရံအေျပာင္းအလဲမ်ိဳးကို အာဏာရွင္ တိုင္းျပည္တိုင္းမွာ ၾသဇာရွိ၊ ပညာတတ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ေရေပၚဆီ လူမလိုင္အသိုင္းအဝန္း အလိ(elite)ေတြက အားတက္သေရာ ေထာက္ခံေလ့ ရွိၾကတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕့အမ်ားစု နင္းျပားျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒံုရင္း.. ဒံုရင္းဆိုတာထက္ပိုဆိုးတဲ့အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို ခံစားရတယ္။ ဒီအခ်က္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ပညာတတ္လူလတ္တန္းစားေတြသိျမင္ခံစားေပးႏိုင္ဖို႔ အင္မတန္အေရးႀကီးလွ ပါတယ္။

လူမႈတရားမွ်တမႈ (Social Justice) မရွိရင္ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္

ဒီမိုကေရစီစနစ္ရဲ့ အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္က တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့လူထုလူတန္းစားအသီးသီးအတြက္ တူညီတဲ့အခြင့္အေရး၊ ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႕ ျဖစ္တယ္။ တဦး၊ တေယာက္၊ တစု၊ တဖြဲ႕၊ လူတန္းစား တရပ္အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ ဖန္တီး၊ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ေနရင္ Liberalisation လို႔ဆိုေကာင္းဆိုႏိုင္ေပမယ့္ Democratisation ေတာ့မဟုတ္ပါ။

ဆိုေတာ့ “လူတစု ေကာင္းစားေရး”သာ ၾကံစည္၊ လုပ္ေဆာင္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ လက္ရွိဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ “လူအမ်ားေကာင္းစားေရး”အတြက္ Democratisation စစ္စစ္ျဖစ္ဖို႔တိုင္းျပည္ရဲ့အုပ္စုအသီးသီးက မျဖစ္မေနတြန္းအား (Forces)ေတြေပးဖို႔လိုေနပါၿပီ။

ႏိုင္ငံေရးသမား ႏိုင္ငံေရးအလုပ္လုပ္

ဒီလို ျဖစ္လာဖို႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြက ႏိုင္ငံေရးအလုပ္စစ္စစ္ကိုလုပ္ဖို႔လုိတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ့ပင္မေရာဂါ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို မေျဖရွင္းဘဲ အဆြယ္အပြားေရာဂါနဲ႔ သူရဲ႕့လကၡဏာေတြကိုသာေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္ တိုင္းျပည္အတြက္အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ့ အေျဖမွန္ရွာေတြ႔ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲတာ၊ စာမတတ္တာ၊ ေရာဂါဘယထူေျပာတာ စတဲ့ လူမႈ၊ က်န္းမာ၊ စီးပြား ျပႆနာအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ေရေသာက္ျမစ္ျပႆနာႀကီး အျမစ္ျပတ္မေျဖရွင္းႏိုင္သေရြ႕႔ ဘယ္ေတာ့မွေျပေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္ဆုရ စီးပြားေရးပညာရွင္ မိုဟာမက္ယူႏြတ္စ္ရဲ့ လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္း (Social Business) သီအိုရီမွာ “charity dollar has one life; a social business dollar has endless lives!” ဆုိတဲ့ “လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာသံုးတဲ့ပိုက္ဆံဟာ တခါသံုးမဟုတ္၊ ရာသက္ပန္ အက်ိဳးရွိခံစားရေစတယ္”ဆိုတဲ့သေဘာတခုရွိတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ဆင္းရဲသားတေယာက္ကို ပိုက္ဆံတက်ပ္ေပးလိုက္ရင္ သူတက်ပ္ပဲ ရမယ္..၊ အဲ့ပိုက္ဆံတက်ပ္ကို လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာအသံုးျပဳၿပီး ဆင္းရဲသားကိုအက်ိဳးခံစားခြင့္ေပးရင္ သူ႔အေနနဲ႔ေရရွည္အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရသြားေစတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ့လူတန္းစားေတြ ကိုယ္ပိုင္အလုပ္အကိုင္နဲ႔ အမွီအခို ကင္းကင္းရပ္တည္လာႏိုင္ၾကတယ္။

“ႏိုင္ငံေရးလုပ္တယ္”ဆိုတာလည္း ဒီသေဘာပဲျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ့ျပႆနာတိုင္းအတြက္၊ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူအမ်ားစုအတြက္ တခါသံုးအကူအညီေတြေပး၊ ေျဖရွင္းမႈေတြလုပ္မယ့္အစား လူအမ်ားစုေရရွည္အျမဲတမ္းအက်ိဳးစီးပြားျဖစ္၊ အမွီအခိုကင္း ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တိုင္းျပည္မွာ စနစ္ေကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္း၊ ဥပေဒေကာင္းေတြေပၚဖို႔ စနစ္နဲ႔အဖြဲ႔အစည္းဆိုးႀကီးကို ေတာ္လွန္ေျပာင္း လဲႏိုင္ဖို႕ “ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ”လုပ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီသေဘာမွာ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့အဓိကအလုပ္ဟာ အေရးေပၚရင္ ကူညီေပးရတာ မ်ိဳးျဖစ္တဲ့လူမႈေရးလုပ္ငန္းမဟုတ္ဘဲ စနစ္ကိုေတာ္လွန္ (သို႔)ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ျဖစ္တယ္။

ဆိုေတာ့ကာ ႏိုင္ငံေရးသမားနဲ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြ လူမႈ၊ စီးပြား၊က်န္မာေရး တခဏတာေျဖရွင္းေပးတဲ့ ေဆးၿမီးတိုလုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မေနဘဲ တိုင္းျပည္ရဲ့ပင္မေရေသာက္ျမစ္ေရာဂါ ဒီမိုကေရစီေခါင္းပါးမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္ သက္ဆိုးရွည္ေနမႈကို အားစိုက္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္၊ မူဝါဒရွာၾကံခ်မွတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးအလုပ္ေတြအခုထက္ပိုမိုလုပ္ဖို႔ အားသြန္ခြန္ စိုက္လုပ္ဖို႕႔အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနပါၿပီ။ ခု ႏိုင္ငံေရးအင္အားစု အမ်ားစုေလွ်ာက္လမ္းေနတဲ့ စစ္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးတခုတည္းနဲ႔ေတာ့ သိပ္အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ့မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ့၊ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔လမ္းစရွာမရျဖစ္ေနေသးတဲ့ တိုင္းရင္းသားျပႆနာ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အေျခခံလူတန္းစားေတြရဲ့ျပႆနာေတြက သက္ေသျပဳေနပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ရမယ္

Democratisation စစ္စစ္ျဖစ္ဖို႕႔အတြက္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ား၊ လူထုကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္မ်ားက လူထုေရွ႔က မားမားရပ္၊ အေျပာနဲ႔မဟုတ္ လက္ေတြ႔ဦးေဆာင္ျပဖို႔လည္းလိုပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕႔ေၾကာင့္ ယုံထင္၊ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ အေတြးအေခၚ ေဝဝါးေနတဲ့ျပည္သူလူထုကို မ်က္စိဖြင့္၊ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ခံ၊ အမွန္ကိုခ်ျပ၊ ေရ႔႕ကေခၚေဆာင္လမ္းျပၿပီး ယခုထက္ပို ဦးေဆာင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ျပည္သူေတြ အာဏာရွင္ကႏွိပ္စက္လို႔အတိဒုကၡေရာက္မွ ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းေစ့စပ္ရတဲ့အလုပ္ဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ားနဲ႔ လူထုကိုယ္ စားျပဳအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ့အလုပ္မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႕႔အတူရပ္တည္ၿပီး ျပည္သူ႕ျပႆနာေတြကို ေရွ႔က ထုတ္ေဖာ္ဟစ္ေၾကြး၊ မတရားမႈ မွန္သမွ်ကိုတာဝန္ယူမႈရွိရွိ ဦးေဆာင္ဆန္႔က်င္ျပမွသာ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ လူထုကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႔အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါမယ္။

လူထုက လူထုအလုပ္ လုပ္

ကမၻာ့သမိုင္းရဲ့ Democratisation ျဖစ္စဥ္တိုင္းမွာ လူထုအလုပ္မပါဘဲ၊ လူထုလႈပ္ရွားမႈမျဖစ္ဘဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ဆံုးခန္းတိုင္ေရာက္သြား တယ္ဆိုတာမရွိပါ။ လူထုဟာ မိမိတို႔ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ဘာသာပဲႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္သြားရတာပါ။ ဗမာ့လူထုအေနနဲ႔လည္း ဒီလို လူထုလူပ္ရွားမႈတာဝန္ေတြကို စစ္အာဏာရွင္ေခတ္အဆက္ဆက္ဘယ္တုန္းကမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ လက္ရွိအေျခအေနမွာလည္း လူထအတန္းစားအသီးသီးရဲ့ အာဏာရွင္ရဲ့မတရားဖိႏွိပ္မႈေတြကို ျပန္လည္တြန္းလွန္တုန္႔ျပန္အံ့တုတဲ့ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ သပိတ္ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ႏိုင္ငံ အႏွံ႔အျပားမွာျဖစ္ေပၚလ်က္ပါပဲ။ ဆိုေတာ့ အျမဲတမ္းတာဝန္ေက်တဲ့လူထုကေတာ့ ဇြဲမေလွ်ာ့၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ၊ “ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ထူမွ သာ ငါတို႔ထႏိုင္မွာပဲ”ဆိုတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လူထုလုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ပါပဲ။

စာနယ္ဇင္း မီဒီယာရဲ့အလုပ္

ဗြီ. အုိင္. လီနင္ (၁၈၇၀-၁၉၂၄) က “ေမာ္စကိုအံုၾကြမႈ၏သင္ခန္းစာမ်ား”စာအုပ္မွာ “ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ေခတ္နည္းပညာကို အသံုးခ်ၿပီး အလုပ္သမားတပ္ဖြဲ႔ေတြကို ေခတ္မီလက္နက္၊ ဗံုး၊ ေသနတ္ေတြတပ္ဆင္ေပးရမယ္”လို႔ဆိုခဲ့တယ္။ အခု (၂၁)ရာစုေခတ္သစ္ အာဏာရွင္ဖိႏွိပ္မႈေတာ္လွန္ေရးေတြမွာလည္း ေခတ္နည္းပညာ၊ ဆက္သြယ္ေရးတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကိုအသံုးခ်ၿပီး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူလူထုရဲ့လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲေတြကို အားျဖည့္ေပးရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ စာနယ္ဇင္းမီဒီယာရဲ့က႑က အင္မတန္အေရးႀကီးပါတယ္။ ေခတ္မီလက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႔ အာဏာရွင္ေဒါက္တိုင္အင္အားႀကီး စစ္တပ္နဲ႔လံုျခံဳေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြကို လက္နက္နဲ႔ျပန္လည္တိုက္လို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ အရာမေရာက္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုၾကား လႈပ္ရွားမႈေတြျပန္႔ပြားေအာင္၊ အာဏာရွင္ရဲ့ လုပ္ရပ္ဆိုးေတြ တိုင္းသိ၊ ျပည္သိ၊ ကမၻာသိေအာင္ ေခတ္မီဆက္သြယ္ေရးနည္းပညာရပ္ေတြကိုအသံုးခ်ၿပီး လႈံ႔ေဆာ္၊ ျဖန္႔ေဝ၊ တင္ျပတဲ့ မီဒီယာဆိုတဲ့လက္နက္နဲ႔တိုက္မွသာ အာဏာရွင္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ့လက္ပါးေစ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ”ရင္ၿပီးေရာလူတန္းစား စီးပြား ေသာင္းက်မ္း၊ ရမ္းကားတဲ့လက္တဆုပ္စာခရိုနီေတြအထိနာမွာ ျဖစ္တယ္။ လူထုသပိတ္တိုက္ပြဲသတင္းေတြတင္မကဘဲ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြရဲ့အက်င့္ပ်က္၊ ျခစား၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာထင္ရာဆိုင္းေနတဲ့အေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စံုစမ္း၊ တူးေဖာ္၊ ရွာေဖြ၊ တင္ျပ တဲ့ “investigative journalism” စာနယ္ဇင္းအလုပ္ေတြလည္း အမ်ားအျပားလုပ္ႏိုင္လာဖို႔လိုပါတယ္။

ဦးပိုင္လူ မျဖစ္ေစနဲ႔

အထက္မွာတင္ျပခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ လူထု၊ လူတန္းစားအသီးသီးျဖစ္တဲ့လူထုေခါင္းေဆာင္၊ လူထုအဖြဲ႔အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္း၊ သာမန္ျပည္သူနဲ႔သတင္းမီဒီယာေတြ ကိုယ့္တာဝန္၊ ကိုယ္ေက်၊ တက္ညီလက္ညီ ဝိုင္းဝန္းဖိအားေပး (Force) လုပ္ႏိုင္မွသာ တိုင္းျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္အျမစ္တြယ္ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့အဓိကျပႆနာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အလံုးစံုပ်က္သုဥ္းၿပီး ဒီမိုကေရစီအသီးအပြင့္ေတြ လူအမ်ားစုအားလံုးတန္းတူခံစားႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။

လူမႈတရားမွ်တမႈအေျချပဳ တင္းျပည့္၊ က်ပ္ျပည့္ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ တိုင္းျပည္မွာရွင္သန္ေစဖို႔အတြက္ အထက္မွာဆိုခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ အစုအဖြဲ႔အသီးသီးမွာ အာဏာရွင္လက္ေဝခံ၊ အာဏာရွင္စစ္အုပ္စုအက်ိဳးျပဳ “ဦးပိုင္လူမ်ား”မျမင္ခ်င္ပါ။ “ဦးပိုင္လူမ်ား”အျမန္ဆံုးက်ဆံုးပါေစ။

လက္ပန္းေတာင္းေတာင္လူထုကို ဦးညြတ္၊ အေလးျပဳလ်က္

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

၂၉ ၊ ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၂၀၁၂

(လစဥ္ထုတ္ ေခတ္ေမာင္း အြန္လိုင္းစာေစာင္ ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၇) မွ)

(ဘေလာ့မ်ား၊ ဖိုရမ္မ်ားတြင္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပလိုပါက "ေခတ္ေမာင္း စာေစာင္ ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၇) မွ"ဟုထည့္သြငးေပးပါရန္

(ယူတာက) http://www.facebook.com/nyeinchanaye81