စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (ထက္ျမက္)

စစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား (ထက္ျမက္)

ယခုႏွစ္ ဆရာဒဂုန္တာရာ၏ေမြးေန႔ကို ေမလ ၁ဝ ရက္ေန႔အစား ေမလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ က်င္းပေလသည္။ သူ၏ေမြးေန႔အမွန္မွာ ေမလ ၁ဝ ရက္ေန႔ျဖစ္ၿပီး ေသာၾကာေန႔က်ေသာေၾကာင့္ ႐ုံးပိတ္ရက္လုပ္လို၍ ၁၂ ရက္ေန႔ ႐ုံးပိတ္ရက္လုပ္လွ်င္ ေမြးေန႔ေက်ာ္သြားမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တနဂၤေႏြေန႔ ၅ ရက္ေန႔ကို ႀကိဳလုပ္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွစာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာဆရာမ်ားႏွင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံစာေရးဆရာသမဂၢမွလူမ်ားသည္ ယခင္သြားေနက်အတုိင္း ေမလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ စု၍ ရထားျဖင့္လာခဲ့ၾကသည္။ ေမလ ၅ ရက္တြင္ အခမ္းအနားက်င္းပ ၿပီးေနာက္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔က အင္းေလးေဖာင္ေတာ္ဦးဘုရားသို႔ဘုရားဖူးသြားကာ ထိုမွတစ္ဆင့္ေရႊေညာင္မွေန ကားျဖင့္ဆင္းလာခဲ့ၾက၏။ ခရီးပန္းေနေသာ ကုိခါးတုိ႔သားအဖက ေအာင္ပန္းမွေန ကားကို ေစာင့္စီးရမည္ျဖစ္သည္။ ကားလက္မွတ္ကို ေအာင္ပန္းမွေနယူသည္။

သုိ႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔အုပ္စုက လူမ်ားၿပီးစုစီးရမည္ျဖစ္၍ ကားလက္မွတ္ကိုယူေဆာင္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုေန႔ညေရႊေညာင္မွေန ထြက္လာေသာအခါ ကားကေနာက္က်ေနသျဖင့္ ေအာင္ပန္းသုိ႔ေရာက္ရမည့္အခ်ိန္မွာ မွန္းသည္ထက္ မိနစ္ ၂ဝ၊ နာရီဝက္ခန္႔ကြာသြားေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေအာင္ပန္းသုိ႔ဆုိက္လာသည့္အခါ ကိုခါးတုိ႔သားအဖေရာ၊ ကားလက္မွတ္ခေပးရမည့္ကားဂိတ္မွဴးကိုေရာမေတြ႔ၾကရေပ။ ကားဂိတ္မွာ ယခင္ကေနရာမဟုတ္ဘဲ ထိုေနရာႏွင့္ ေနာက္ကပ္ရက္စားေသာက္ဆုိင္ႀကီးႏွင့္ ကားမ်ားရပ္ရန္ေနရာအသစ္ႀကီးျဖစ္ေနသည္။ ကိုခါးတုိ႔သားအဖအတြက္ စိတ္ပူသြားပါသည္။ ဖုန္းဆက္ၾကည့္၏။ ဆက္မရေပ။ သံုးေလးခါဆက္မွသာ အဆက္အသြယ္ရသည္။ ထိုအခါ ကြၽန္ေတာ္က စိတ္လိုက္မာန္ပါေျပာလိုက္မိသည္။ သူ စကားေျပာရင္းတန္းလန္း ဖုန္းကိုခ်လိုက္သည္။ ေနာက္ကားဂိတ္မွဴးက ကြၽန္ေတာ့္ဆီ ဖုန္းဆက္သည္။ အတူပါလာေသာ စာေရးဆရာမ်ားကလည္း ထြက္ရွာၾကသည္။ ကြၽန္ေတာ့္စိုးရိမ္စိတ္မွာ ႀကီးသထက္ႀကီးသြားပါသည္။ ကုိခါးက ေနာက္ေန႔မဂၢဇင္းတုိက္သြားရမည္ျဖစ္၍ ယခုအျပန္ကားကိုသာမမီွလွ်င္ လူလည္း ကသီမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အေတာ္စုိးရိမ္ပူပန္သြားသည္။ ေနာက္ ၁ဝ မိနစ္ခန္႔အၾကာ သူတုိ႔သားအဖႏွင့္ ဂိတ္မွဴးကိုေတြ႔လိုက္ ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က သူတို႔ကို ဆူ၏။ ကိုခါးကလည္း သူတုိ႔ေစာင့္ေနလ်က္နဲ႔ဆူရပါ့မလားဟု ျပန္ေအာ္ေလသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ကားေပၚအတူပါလာၾကပါသည္။ သူတုိ႔သားအဖပါလာ၍ ကြၽန္ေတာ္လည္း စိတ္ပူပန္မႈေလ်ာ့ပါးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္စိတ္ဆုိးမိေအာ္မိ၍ စကားမေျပာျဖစ္ၾကေပ။ ကြၽန္ေတာ္က သူတုိ႔ပါမလာမွာစိုး၍ ပူပန္၊ သူတုိ႔ကလည္းမေတြ႔မွာစိုး၍ပူပန္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ စိတ္ဆုိးေဒါသထြက္မိၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေမလ ၇ ရက္ေန႔ မနက္ရန္ကုန္ေရာက္၍ကားေပၚမွဆင္းေသာအခါ ကြၽန္ေတာ္က ကိုခါး (ကြမ္းၿခံကုန္း)ကို စိတ္ဆုိးမိသည့္အတြက္ေတာင္းပန္ သည္။ သူကလည္း ျပန္ေတာင္းပန္ပါသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေစတနာျဖင့္စိတ္ေစာမိၿပီးေဒါသထြက္မိသည္မွာ နားလည္မႈရ၍ေျပလည္ သြားၾကပါသည္။

ယခုႏွစ္အတြင္း ေဖာ္ျပပါစိတ္ေစာမိေသာေၾကာင့္ အထင္လဲြရေသာအျဖစ္မ်ဳိးတစ္ႀကိမ္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးခဲ့ေသာေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္မွအေရးအသားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္က ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္ဂ်ာနယ္တြင္ ကိုကိုးကြၽန္းမွျပဇာတ္မ်ားဆုိေသာေဆာင္းပါးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ကသူတုိ႔၏ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ပတ္သက္၍ ထိခိုက္ေသာ စကားမ်ားပါလာ၍ ကိုျမင့္ေမာင္ (ႏုိင္/က်ဥ္း)က သံေတာ္ဆင့္မွေနေျဖရွင္းခ်က္ေပးဖို႔ေရးလိုက္ေသာေပးစာျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္းထုိေျဖရွင္းခ်က္ကို ျပည္သူ႔ဆႏၵဂ်ာနယ္တြင္ေရးခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္ဂ်ာနယ္က သူတုိ႔ဂ်ာနယ္တြင္ေရးႏုိင္ေၾကာင္းအယ္ဒီတာကေျပာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္တြင္ ရက္ေပါင္း ၄ဝ အစာငတ္ခံ တုိက္ပဲြအေၾကာင္းေရးေနျခင္းျဖစ္၍ ေပၚျပဴလာနယူးစ္ဂ်ာနယ္တြင္ေရးလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္။

ကြၽန္ေတာ္က ကုိကိုးကြၽန္းမွျပဇာတ္မ်ားဆုိေသာေဆာင္းပါးတြင္ ”ကိုကိုးကြၽန္းတြင္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ျဖစ္တည္ခဲ့ရေသာဘဝမွာ အင္းစိန္ေထာင္၊ မႏၲေလးေထာင္စေသာ ေထာင္အသီးသီးမွဘဝမ်ားႏွင့္မတူေပ။ ထိုအေတြ႔အႀကံဳကို ေနာင္လည္း မေတြ႔ႀကံဳရေတာ့ေပ။ မိသားစုႏွင့္ေဝးကြာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ႏုိင္ငံေရးဘဝ၊ ေထာင္ဘဝကိုအတူျဖတ္သန္းခဲ့ရသည္။ ထိုသို႔ကြၽန္းမွလြတ္ေျမာက္ဖို႔ အၿမဲနည္းလမ္းရွာခဲ့ၾကသည္။ ကိုကုိးကြၽန္းအက်ဥ္းေထာင္ဘဝသည္ ကြၽန္းေပၚတြင္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လႊတ္ထားျခင္းမဟုတ္။ သံဆူးႀကိဳး ႏွစ္ထပ္ကာထားေသာအက်ဥ္းေထာင္ထဲတြင္ ပိတ္ေလွာင္ခံထားရေသာ ဘဝ ျဖစ္ပါသည္။ ယခု ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားက ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေန႔သတ္မွတ္ရာတြင္ ကုိကိုးကြၽန္းဘဝကို လံုးဝပစ္ပယ္၊ လံုးဝအမႈမထားဘဲ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔ကဲ့သု႔ိပင္ လံုးဝမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ မိမိတုိ႔ႏွင့္နီးစပ္သူ၊ မိမိတို႔ထိေတြ႔ခဲ့ေသာ ေထာင္ထဲက်ဆံုးခဲ့သူမ်ားကိုသာ အက်ဥ္းသားေန႔ဟုသတ္မွတ္သည္ကို အလြန္အံ့ၾသရသလို အလြန္လည္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါသည္”ဟုေရးလုိက္ပါသည္။ ထိုေရးသားမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ကိုျမင့္ေမာင္(ႏုိင္/က်ဥ္း) က

”ဆရာ့ကုိ အသိေပးလိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏိုင္/က်ဥ္းအဖဲြ႔ႏွင့္ေရာ၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွင့္ညီအစ္ကိုေတာ္အဖဲြ႔မ်ားကပါလူပုဂိၢဳလ္၊ အဖဲြ႔အစည္း၊ အျဖစ္အပ်က္ကိုအေျခခံၿပီး လံုးဝ (လံုးဝ)သတ္မွတ္ထားျခင္းမရိွပါ။ သို႔ျဖစ္၍ ဤေဆာင္းပါးမေရးမီ ဆရာ့အေနျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီ စံုစမ္းေမးျမန္းသင့္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကလည္း ဆရာ့ဆီ ေလးစားစြာအေၾကာင္းျပန္မည္ျဖစ္ပါသည္။ ……သို႔ျဖစ္၍ ေခတ္တစ္ေခတ္၊ လူပုဂၢိဳလ္၊ အျဖစ္အပ်က္အေၾကာင္းအရာတစ္ခုတည္းေပၚအေျခခံ၍ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေန႔ မသတ္မွတ္ႏုိင္ဟုကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆံုးျဖတ္ထားပါသည္။

ဆရာ့ေဆာင္းပါး၌ စစ္အာဏာရွင္တုိ႔ကဲ့သို႔ပင္ဟု ရက္ရက္စက္စက္ခိုင္းႏိႈင္းေရးသားထားပါသည္။ ဆရာသည္ ပမာဓေလခလို႔မ်ား သို႔မဟုတ္ ပညာရိွသတိျဖစ္ခဲ ျဖစ္သြား၍လား။ သို႔မဟုတ္ တစ္စံုတစ္ခုေသာရည္ရြယ္ရင္းခံ၍ေရးသား၍လားဆုိတာကိုေတာ့ ဆရာပဲသိပါလိမ့္မည္။…… ဒါေပမယ့္ ဆရာေရးသားလိုက္သည့္ယင္းစာပိုဒ္၊ စာစုမွာ သမုိင္းတြင္သြားၿပီး ေနာင္မ်ဳိးဆက္မ်ား အမွတ္မွားေပေတာ့မည္။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာေရးသားထားေသာ ယင္းစာပိုဒ္ကို ဆရာပဲတရားဝင္ျဖဳတ္ေပးပါ။ ဒါမွမဟုတ္ ဆရာ့မွာခုိင္လံုေသာအေၾကာင္းျပခ်က္ရိွသည္ဆုိလွ်င္ ဆရာႏွင့္ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္ေျဖရွင္းၾကရန္။ ဆရာ၏သတိၱနွင့္ ဂုဏ္ပုဒ္ကိုေလးစားေသာအားျဖင့္ ျပတ္သားစြာေတာင္းဆုိလိုက္ရပါသည္။ အကယ္၍…”ဟု ေရးသားလိုက္သျဖင့္ ယခုကဲ့သို႔ေျဖရွင္းခ်က္အျဖစ္ ေဆာင္းပါးတစ္ေစာင္ေရးသားလိုက္ရပါေတာ့သည္။ အမွန္မွာ အထက္က ကြၽန္ေတာ္ေရးသားခဲ့သည့္ ကိုခါးႏွင့္အျဖစ္အပ်က္လို စိတ္ေစာ၊ စိတ္ေလာၿပီးေရးသားလိုက္ျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ သည္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားကို စစ္အာဏာရွင္မ်ားႏွင့္တစ္တန္းတည္းထားလိုက္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ကုိျမင့္ေမာင္တုိ႔လို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔သည္သားေကာင္မ်ားျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္မ်ားသည္ သားသတ္သမားမ်ားျဖစ္၏။ သားေကာင္ႏွင့္သားသတ္သမားမွာ တစ္တန္းတည္းထား၍ မရေပ။ ကြၽန္ေတာ္၏ စိတ္ေစာၿပီးေရးလိုက္သည့္အေရးအသားအတြက္ေတာင္းပန္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔လို သားေကာင္ျဖစ္ခဲ့သူမ်ားအတြက္လည္း အႏူးအညြတ္ ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကြၽန္ေတာ္ေရးသားလိုက္ေသာအေၾကာင္းအရာႏွင့္ပတ္သက္၍ ကုိျမင့္ေမာင္က ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားအမွတ္မွားမည္စိုး၍ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးပါဟုဆုိပါသည္။ အမွန္မွာမူ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔၊ ကုိျမင့္ေမာင္တုိ႔လိုလူမ်ားႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားမတူသည္ကို ေနာင္လာေနာက္သားမ်ားကသိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ေရးလိုက္ေသာစာပိုဒ္ေၾကာင့္ ေနာင္မ်ဳိးဆက္မ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကိုသာအျပစ္တင္ၾကေပမည္။ ထိုသုိ႔ ခိုင္းႏိႈင္းေရးသားသူကိုသာအျပစ္တင္မည္ဆုိသည္ကို ထပ္ေလာင္းေျဖရွင္းေရးသားလိုက္ရပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္ တစ္ေန႔က ကိုျမင့္ေမာင္၏အေရးအသားကိုေရာ၊ ကြၽန္ေတာ့္ေဆာင္းပါးကိုေရာဖတ္ခဲ့ရသည့္ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ဦးဝင္းျမင့္ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါသည္။ ကိုဝင္းျမင့္မွာ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအဖဲြ႔ခ်ဳပ္၏ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖဲြ႔တြင္ပါဝင္ေသာ လႊတ္ေတာ္အမတ္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အရင္ကတည္းကအသိမိတ္ေဆြမ်ားျဖစ္ကာ စစ္အစိုးရ၏ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္ပါသည္။ သူႏွင့္မေတြ႔ခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ယခုသူႏွင့္ေတြ႔သည့္အခါ သူက ကြၽန္ေတာ့္လက္ကိုဖမ္းဆဲြကာ ”ကဲ၊ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားေရးတဲ့အခ်က္ကို ခင္ဗ်ားေျဖရွင္းလိုက္ေပေတာ့” ဟု ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာဆုိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္က ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္တြင္ေရးသားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခုလည္း ထပ္ေျဖရွင္းေရးသားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းမ်ားကို ဘယ္လိုမွသေဘာမထားေၾကာင္း၊ ကြၽန္ေတာ္၏စိတ္လိုက္မာန္ပါေရးသားေသာ အမွားသာျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါသည္။

ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြၽန္ေတာ္ၾကားသိရသည္မွာ ႏုိင္/က်ဥ္းအဖဲြ႔တြင္ပါဝင္သူတခ်ဳိ႔က ေထာင္ထဲတြင္ က်ဆံုးသြားေသာ ကိုသက္ဝင္းေအာင္ေသဆံုးသည့္ေန႔ကုိအဆုိတင္ခဲ့သည္ဟု ၾကားသိရ၏။ ေနာက္တစ္ခါ ကိုတင္ေမာင္ဦးႏွင့္ ေထာင္ထဲတြင္ေတြ႔သိခဲ့ရသူမ်ားက ကိုတင္ေမာင္ဦးအားႀကိဳးေပးသည့္ေန႔ကို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားေန႔ဟု အဆိုတင္ထားေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ ထို႔အတူ ေမာ္လၿမိဳင္အက်ဥ္းေထာင္တြင္ ေထာင္အာဏာပိုင္မ်ားက ဝိုင္းဝန္း႐ိုက္သတ္ခဲ့ေသာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားတစ္ဦး (နာမည္ေမ့) က်ဆံုးသည့္ေန႔ကို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေန႔ဟုသတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း၊ ထိုေန႔ကိုအလ်ဥ္းသင့္သလို အခမ္းအနားက်င္းပၾကေၾကာင္း ကိုၿငိမ္းသစ္ကလည္း ေျပာျပဖူးပါသည္။ ထိုကဲ့သို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိးၾကားေနရသျဖင့္ ကိုကိုးကြၽန္းတြင္ ကြၽန္းဖ်က္သိမ္းေရးႏွင့္ကုိယ္ထူကုိယ္ထစနစ္ဖ်က္သိမ္းေရးအတြက္ အစာငတ္ခံကာအသက္ေပးသြားသူ ၈ ေယာက္ကိုလည္း မည္သူမွ်မေျပာရေကာင္းလားဟု စိတ္ထဲခံစားရကာ ေရးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကိုျမင့္ေမာင္ေျပာသလို အသက္စြန္႔ခဲ့ရသူမ်ားမွာ ဖိႏွိပ္သူမ်ား၏ၾကမ္းၾကဳတ္ရက္စက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးျဖစ္စဥ္ ၄၈၊ ၄၉ ကာလတြင္ အင္းစိန္ေထာင္ထဲ၌ ႀကိဳးေပးသတ္ခံရေသာဗိုလ္ေအးေဖမွာလည္း ဖဆပလ၏ ရက္စက္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူ အသတ္ခံရသည့္ေန႔မွာလည္း စဥ္းစားစရာျဖစ္သည္။ ႀကိဳးေပးခံရေသာဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္လည္းရိွသည္။ ၆၂ အာဏာသိမ္းၿပီး ယေန႔အထိညႇဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ခံရေသာ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား ေထာင္ႏွင့္ေသာင္းႏွင့္ခ်ီသလို အသတ္ခံရ သည္မွာလည္း ရာႏွင့္ပင္ခ်ီေနေပသည္။ ဘယ္ေန႔ဆုိသည္ကို သတ္မွတ္ဖို႔ခက္ပါသည္။ အားလံုး ညိႇညိႇႏိႈင္းႏိႈင္းႏွင့္ စဥ္းစားၾကဖို႔လိုအပ္ပါသည္။ ဆရာဦးဝင္းတင္ကဆုိလွ်င္ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေန႔သတ္မွတ္လွ်င္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔ အာဏာသိမ္းလိုက္သည့္ေန႔ကို သတ္မွတ္၍ရသည္ဟုဆုိပါသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထိုေန႔မွစ၍ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အက်ဥ္းေထာင္ႀကီးသဖြယ္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား က ျပည္သူမ်ားကိုရက္စက္ညႇဥ္းပန္းေသာေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားမွာ လြတ္လပ္မႈမ်ားဆိတ္သုဥ္းကုန္သျဖင့္ အာဏာသိမ္းသည့္ေန႔ကို ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေန႔ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ အမွန္တကယ္လည္း ျပည္သူမ်ား၏ဘဝမွာအက်ဥ္းေထာင္တစ္ခုလို ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။

”ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ဘယ္သူဘယ္ဝါဆုိတာ ဖမ္းထားတဲ့သူေတြသိပါတယ္။ အက်ဥ္းသားလႊတ္ေရးထက္ ပိုၿပီးနက္႐ိႈင္းတာေတြရိွပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားဆုိတာ ဘယ္လိုပုဂၢိဳလ္၊ ဘယ္လိုပုဒ္မေတြဆုိတာ ေလ့လာေနတာပါ။ လြယ္လြယ္ေလးမတြက္ပါနဲ႔။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အခ်ိန္မေရြး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားထပ္ျဖစ္ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ထပ္ျဖစ္မယ့္သူေတြလည္းရိွပါေသးတယ္။ အဲ့ဒီအတြက္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားလို႔သတ္မွတ္ခံရဖို႔လိုတယ္”ဟု ၈၈ ႏုိင္ငံေရးမ်ဳိးဆက္ပြင့္လင္းလူ႔အဖဲြ႔အစည္းမွ ဦးကိုကိုႀကီးက ေျပာသည္ဟု Daily Eleven  ေန႔စဥ္သတင္းစာတြင္ ဖတ္လိုက္ရပါသည္။ ထိုစကားသည္ အမွန္တကယ္လည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔မေမ့ေပ်ာက္ဖို႔လုိသည္။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ အခ်ိန္မေရြး ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားထပ္ျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဆရာျမသန္းတင့္က ”စစ္အစိုးရမရိွေတာ့သည့္တုိင္ ေနာင္တက္လာမယ့္အစိုးရဟာ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔ တစ္သားတည္းျဖစ္မယ့္အစိုးရလို႔ မဆုိႏုိင္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ကေတာ့ ဘီကလပ္ေတာင္းဖို႔ပဲ စဥ္းစားထားရမယ္”ဟု ေျပာခဲ့ သည္ကုိ အမွတ္ရေနပါေတာ့သည္။

ထက္ျမက္

ယူတာက ဒီေနရာကပါ http://popularmyanmar.com/mpaper/2013/05/%E1%80%85%E1%80%85%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%AC%E1%80%8F%E1%80%AC%E1%80%9B%E1%80%BD%E1%80%84%E1%80%B9%E1%82%8F%E1%80%BD%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%B7-%E1%82%8F%E1%80%AF%E1%80%AD%E1%80%84%E1%80%B9/