၈၈-မ်ိဳးဆက္တို႔ရဲ့ ခရီးခဲ -၂-(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

၈၈-မ်ိဳးဆက္တို႔ရဲ့ ခရီးခဲ -၂-(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

နွေမ်ာစိတ္က သူ႔အတိုင္းရပ္မေနခဲ့။ ေတြး၏။ ယာဂုအိုးႀကီးကြဲသလို ခံစားမႈေတြဝင္၏။ မင္ဖူးသည့္တရား ကြယ္သလိုလိုျဖစ္ရ၏။ “ေကာင္းပါ တယ္ကြာ၊ ၿပီးသြားတာေပါ့၊ လူလံုးကြဲသြားတာပဲ”စသည့္မခ်ိတင္ကဲျဖင့္ သကၠရာဇ္ေဟာင္းတို႔ကိုငဲ့ေစာင္းမိ၏။ “ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အျဖစ္ေထာင္ထဲဝင္သြားၾကၿပီး နိုင္ငံေရးသမားမ်ားအျဖစ္ျပန္ထြက္ လာၾကသည့္ သူတို႔အား ေခတ္တေခတ္ထဲအၿပိဳင္ျဖတ္ခဲ့ၾကသည္ဆိုျငား မိမိေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္ ျမင္စမ္းခ်င္လွ”ဟု ေတာင့္တခဲ့ဖူး၏။ ခု ထိုေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တို႔အား ယာယီသိမ္းဆည္းရံုမွတပါး မံႈဝါးဝါးအနာဂတ္ေပၚ မပံုဝံ့ မယံုဝံ့ေသး။

အသက္အရြယ္၊ ဘဝ၊ ျဖတ္သန္းမႈ၊ စိတ္ဓါတ္နွင့္အေတြးအေခၚေရခ်ိန္၊ တည္ၿငိမ္ရင့္က်က္မႈမ်ားအရ သူတို႔ ေက်ာင္းသားမဟုတ္ၾကေတာ့။ ဤတြင္ သူတို႔ တခုခုနွင့္ ဖလွယ္ရန္ျဖစ္လာသည္ မွန္၏။ အမည္သက္သက္မွ်မဟုတ္။ ဘာနွင့္လဲမလဲကို အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးမွေျပာၾကသူေတြထဲ က်ေနာ္လည္းပါခဲ့၏။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္က “ဘာနဲ႔လဲေစ့ခ်င္သည္”ဟုမေျပာခဲ့ဘဲ “ဘာနဲ႔  မလဲေစခ်င္သည္”ကိုသာ အဘိယာစက လုပ္ခဲ့၏။ မလဲေစခ်င္သည့္အထဲတြင္ “ပါတီေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ လႊတ္ေတာ္လမ္းေၾကာင္း” ဆိုသည့္နည္းပါ၏။ ပါတီေထာင္မွတ္ပံုတင္ၿပီဆိုသည္နွင့္ ေကာ္မရွင္ေရွ႔ ေမွာက္လွ်က္လဲၿပီ။ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္လွ်င္ လႊတ္ေတာ္ေရွ႔ ဒူးတုပ္မိၿပီ။ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္လွ်င္ ၂ဝဝ၈ အာဏာစက္ကို က်ိဳးႏြံရေတာ့မည္။ မမွန္မႈေအာက္ ေမွာက္လွ်က္မက်ေစခ်င္။ မဟုတ္မႈတြင္ ဒူးအတုပ္မခံရေစခ်င္။ မတရားမႈတြင္ မက်ိဳးႏြံေစခ်င္။ အေရးအႀကီးဆံုးက စစ္အုပ္စုကသိမွတ္ျပဳမွပါတီျဖစ္ရကာ ရွိေစခ်င္ရွိရၿပီး ေပ်ာက္ေစခ်င္ေပ်ာက္ရမည့္မွတ္ပံုတင္ပါတီမ်ိဳး မျဖစ္ေစ့ခ်င္တာျဖစ္၏။ ဤသို႔လွ်င္ မျမင္လို။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရာနွင့္ မလဲေစခ်င္။

ေနာက္တလမ္းက “အင္န္ဂ်ီအိုနဲ႔ေမွးထား တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ အခြင့္အခါေစာင့္”သည္နည္းလည္း ဘဝင္သိတ္မက်။ မက်ရသည္မွာ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္နွင့္အခြင့္အခါေစာင့္က ျပႆနာမရွိ။ မရွိသည့္အျပင္ မျဖစ္မေနလုပ္ရမည့္ကိစၥ။ အင္န္ဂ်ီအိုနဲ႔ေမွးထားဆိုသည္က ကိစၥရွိ၏။ ထိုင္းတြင္ ကာလတခုေနခဲ့ဖူး၍ အင္န္ဂ်ီအိုဆိုသည္မွာ ဘာဟူ၍ အတန္အသင့္ျမင္ခြင့္ရခဲ့၏။ အန္ဂ်ီအိုသည္ ဒိုနာအလိုက် သြားရသည့္ခရီး။ ကန္ပိန္းတို႔ ေလာ္ဘီတို႔သေဘာသည္ သူ႔ကိုသြားခ်ဲ႔ဖို႔ထက္ သူ႔ဂြင္မွာဆန္႔ဖို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုခ်ံဳ႔ေပးရသည့္အျဖစ္ထက္မပို။ သူ႔အထုတ္နွင့္ ကိုယ့္အလုပ္သက္သက္ လုပ္မရ။ ဘယ္အစိုးရတက္တက္ငါ့အစိုးရဟု မေႂကြးေၾကာ္လွ်င္သာရွိမည္ လက္ေတြ႔တြင္ အန္င္ဂ်ီအိုတို႔ ထိုသို႔သာအနွင္မ်ား၏။ သို႔မွလည္း ခရီးတြင္၏။ က်ေနာ္က သူတို႔ကို လူထုလမ္းတြင္ ျမင္ခ်င္၏။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ခ်ဲ႔ရင္း လြတ္လပ္လမ္းကိုက်ယ္ေစ့ခ်င္၏။ လူထုအထုတ္နွင့္လူထုအလုပ္ကို လုပ္ေစ့ခ်င္၏။ မူမမွန္သူေတြ အစိုးတရလုပ္ေနသည္ကိုဖယ္ရွားၿပီး သူတို႔ကိုသာ အစိုးရေစ့ခ်င္၏။ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္က ေငြေၾကးကိစၥ။ အန္င္ဂ်ီအိုကို ေငြေၾကးနွင့္ပတ္သက္၍ ပြင့္လင္းျမင္သာမႈမရွိဟု အစိုးရေတြ၊ အစိုးရနွင့္လုပ္သည့္လုပ္ငန္းေတြအပါအဝင္၊ လူထုအဖြဲ႔အစည္းေတြကိုေျပာသလို သြားယိုးစြပ္လို႔မရ။ အန္ဂ်ီအိုက လူထုပိုက္ဆံ၊ တိုင္းျပည္ဘဏၰာတို႔နွင့္လည္ပတ္ေနတာမဟုတ္။ သူ႔အလႉရွင္နွင့္သူ႔ပံုစံနွင့္ သူ႔ေငြေၾကးစီမံခန္႔ခြဲမႈနွင့္ သူ႔စာရင္းဇယားနွင့္သူျဖစ္၏။ ဒါကို အန္ဂ်ီအိုယဥ္ေက်းမႈအေျခခိုင္သည့္နိုင္ငံနွင့္ ထိုနိုင္ငံသားတို႔ကနားလည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပႆနာမရွိတတ္။ ဗမာျပည္က်ေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္။ ထိုယဥ္ေက်းမႈနွင့္ ထိေတြ႔ကာလမၾကာေသး။ ေနာက္တခ်က္က ဗမာ့နိုင္ငံေရး၏ဆတ္ဆတ္ထိမခံေသာကိစၥမ်ားတြင္ ေငြေၾကးကိစၥထိပ္ဆံုးကပါ၏။ နဂိုကတည္းက အင္န္ဂ်ီအိုဘဝမွလာသူတို႔တြင္ကိစၥမရွိေသာ္လည္း သန္႔စင္သည့္နိုင္ငံေရးဘဝကလာသူေတြက်ေတာ့ ကိစၥမွအႀကီးႀကီးကိုရွိ၏။ က်ေနာ္က သူတို႔ကို ကိစၥေသးေသးေလးပင္ ရွိေစ့ခ်င္သူမဟုတ္။ အင္န္ဂ်ီအိုေငြဇယားတြင္ သြားမညပ္ေစ့ခ်င္။ သို႔ျဖင့္ ဤနည္းလည္း ပံုမက်ပန္းမက်။

ေနာက္တလမ္းက “အျခားမ်က္နွာစာမ်ားမွေန၍ နိုင္ငံေရးလုပ္”။ ထိုေရြးလမ္းလည္း သိတ္ဟန္မက်ဟု ထင္ျပန္၏။ အနုပညာမ်က္နွာစာမွ ဝင္လုပ္မည္ဆိုပါစို႔ အကန္႔အသတ္က အနုပညာကိုယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္ေန၏။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုက အနုပညာတြင္အကန္႔အသတ္မရွိ၍ ျဖစ္၏။ နိုင္ငံေရးတြင္အကန္႔အသတ္ရွိၿပီး အျမင့္ဆံုးမွာအာဏာတြင္ဆံုး၏။ အနုပညာကား အဆံုးမရွိသည့္ခရီး။ အကန္႔အသတ္မရွိသည့္ခရီး။ သည္ခရီးထဲသြားၿပီး ေပါက္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ဖို႔ဆို က်န္တာေတြခ်န္ခဲ့မွရ၏။ သူတို႔ နိုင္ငံေရးကိုခ်န္ၿပီး ထိုခရီးထဲဝင္သြားမွာစိုးသူေတြထဲ က်ေနာ္လည္းပါ၏။ ဒါဆို အနုပညာနွင့္နိုင္ငံေရးတြဲကာ ကၽြဲကူးေရပါလုပ္ရင္ေရာဟု ဆိုစရာရွိ၏။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္လည္း ကၽြဲကူးသေလာက္သာ ပါမည့္ေရျဖစ္၏။ ေရမည္မွ်ရွိ၍ ကၽြဲမည္မွ်ကူးနိုင္မည္နည္း။ ေတြးစရာေတြ ရွိေသး၏။ ထားေတာ့ ကၽြဲကူးသမွ် ပါသည့္ေရ။ ထို႔ထက္မပို။ အာဏာအထိလွမ္းလို႔မလြယ္။ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္က လက္ရွိဗမာ့နိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းသည္ ဇာတ္ဆရာ သီခ်င္းသည္နွင့္

ကဗ်ာဆရာေတြအာဏာရမည့္အေၾကာင္းေနာက္ခံ မဟုတ္ဟုထင္၏။

ဘာ မလုပ္ေစခ်င္တာေတြခ်ည္း ေျပာေနလို႔မၿပီးေသးဟုေတြးေနတုန္း ျဗဳန္းဆို သူတို႔ဘက္က သူတို႔လုပ္မည့္အရာကို “...... လူမႈေရးလုပ္ငန္းေတြကို ပုိၿပီးက်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္လုပ္ေဆာင္နိုင္ေရးနဲ႔ စည္းစနစ္တက်လုပ္ေဆာင္နုိင္ေရးေတြကိုရည္႐ြယ္ၿပီး…….”ဟု အတိအလင္းဆိုလာ၏။ လူကိစၥေတာ့မပါေသး။ မေျပာေသး။ ဘယ္သူေတြ လုပ္မွာလဲ။ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္အကုန္လံုးလား။ ဘယ္သူေတြ ဘာလုပ္ၾကမလဲစသည္တို႔ေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲမရွိေသး။ သို႔ေသာ္ ေသခ်ာတာတခုက သူတို႔ လူမႈေရးဘက္လွည့္သြားၿပီဆိုျခင္းပင္။ “လူမႈေရးလည္း နိုင္ငံေရးပဲ၊ နိုင္ငံေရးဟာ လူမႈေရးရာမဟုတ္လို႔ ဘာလဲ၊ လူမႈေရး ႀကီးေတာ့ နိုင္ငံေရးေပါ့”ဟု ဆိုခဲ့လွ်င္မူ ေျပာစရာမရွိ။ မိမိအျမင္က လူမႈေရးလုပ္လွ်င္ လူမႈေရးသမားလိုေနရေတာ့မည္။ ဟိုလူေတြကလည္း ဤသို႔ပဲေနေစ့ခ်င္လိမ့္မည္။ မိမိဘက္ကလည္း သတ္မွတ္ေဘာင္ မေက်ာ္ေအာင္ေနရလိမ့္မည္။ မေန ေနေအာင္လည္းလုပ္ျပလိမ့္မည္။ ဟိုလူေတြအလိုအရ လူမႈေရးအသင္းအဖြဲ႔သည္ နိုင္ငံေရးနွင့္ကင္းရမည္။ ကင္းနိုင္လွ်င္ ေကာင္း/မေကာင္းကို အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းနွင့္ယွဥ္ေတြးလို႔ေတာ့ မျဖစ္ဟုထင္၏။

ေနာက္ဆံုးအခ်က္က သာမန္အေနအထားမွပင္လွ်င္နိုင္ငံတနိုင္ငံ၏အေရးက အျခားနိုင္ငံမ်ား နိုင္ငံတကာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားနွင့္ ခြဲေတြးလို႔မရ။ ဗမာ့လက္ရွိနိုင္ငံေရးက ပို၍ပင္ဆြဲေတြးေနရသည့္အျဖစ္။ လတ္တေလာ ျပည္တြင္းကအလႈပ္အရမ္း အလွည့္အေျပာင္းမွန္သမွ်က ျပည္ပအေရြ႔ေတြဆီကေန လာတာလိုလိုခ်ည္းျဖစ္၏။ ကမၻာ့အလည္မွာမဝင္ဆန္႔ခဲ့သည့္စစ္အုပ္စုသည္ ယခုအခါ အေမရိကန္ နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီဖိုးကပ္စ္အေရြ႔တြင္ လူရာဝင္တြင္က်ယ္လာခဲ့၏။ တြင္က်ယ္သည့္အေလွ်ာက္ ျပည္တြင္းေနေတြအေပၚ ေမာက္မာသည့္လကၡဏာျပခ်င္၏။ လူတလူ သူတမင္းလုပ္ခ်င္လာ၏။ ထိုအေနအထားေတြရွိေၾကာင္း ကိုမင္းကိုနိုင္၏ ေအာက္ပါစကားက ထင္ရွားေစ၏ “....အေရးအႀကီးဆံုးတခ်က္က နိုင္ငံတကာနဲ႔ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ဆက္ဆံေရးကေျပလည္လာတာနဲ႔အမ်ွ ျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူေတြအေပၚမွာ မေထမဲ့ျမင္ျပဳၿပီးေတာ့ ”ငါတို႔ေတာ့ နိုင္ငံတကာနဲ႔ရၿပီကြ”ဆိုၿပီးေတာ့ ဒီဘက္မွာ နင္းလိုက္ေတာ့ပံုစံမ်ိဳးေတာ့ အဲ့လိုမျဖစ္ေအာင္လို႔ေပါ အၿမဲတမ္း နိုင္ငံတကာဟာခ်ိန္ဆၿပီးေတာ့ သူတို႔ ဆက္ဆံသင့္တယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ (၅ လပိုင္း ၂၁ ရက္ ၂ဝ၁၃ ဗီအိုေအနဲ႔ မင္းကိုနိုင္အင္တာဗ်ဴး) http://burmese.voanews.com/media/video/1664909.html?z=0&zp=1

ဟိုပန္ကိစၥသည္ ကိုမင္းကိုနိုင္ေျပာသည့္ ဤ “မေထမဲ့ျမင္”မႈကိုထင္ဟပ္သည့္ အနီးကပ္ဆံုးအလွည့္ဟု ထင္၏။ “ေတာ္ေလာက္ၿပီ”ဟု သတိေပးျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္၏။ ဆန္ရွင္ေတြအကုန္နီးနီးဖြင့္မည္ မေသခ်ာခင္အထိ လွန္ထားသည့္ႀကိဳးစကိုရွည္ထားေပးရာမွ တစတစျပန္ရုပ္ေတာ့မည္ဟု အခ်က္ျပျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္၏။ “မင္းတို႔ဘာလုပ္မွာလဲေျပာ၊ နိုင္ငံေရးလိုလို လူမႈေရးလိုလိုလုပ္မေနနဲ႔”ဟု သြယ္ဝိုက္ေမးျခင္းဟုယူဆနိုင္စရာျဖစ္၏။ အား စမ္းၾကည့္ျခင္းလည္းျဖစ္နိုင္၏။ သူတို႔အလိုမတူလွ်င္ ဟိုပန္သားေတြ တံတားထိပ္ေရာက္လာစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ၈၈-ေတြကို တားစရာအေၾကာင္းမရွိ။ ၈၈-ေတြ မရပ္ပဲဆက္တိုးလွ်င္ ဘာျဖစ္မည္မမွန္းတတ္ေသာ္လည္း မတိုးခဲ့သျဖင့္ ဘာမွမျဖစ္ခဲ့မွန္းေတာ့ေသခ်ာ၏။ ဤ ဟိုပန္သည္ “မွတ္ပံုတင္လူမႈေရးအသင္း”လုပ္ရန္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ျမန္ျမန္က်ေစဖို႔ ဖိအား တြန္းအား ေစ့ေဆာ္အားေတြထဲကတခုမဟုတ္ဟု မည္သူေျပာနိုင္မည္နည္း။

ဘာပဲေျပာေျပာ ခုေတာ့ ၈၈-ၿငိမ္း/ပြင့္သည္ လူမႈေရးအသင္းအျဖစ္ မွတ္ပံုတင္ေတာ့မည္။ လူမႈေရးေတြ အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေတာ့မည္။ “ကုသိုလ္လည္းရဝမ္းလည္းဝ”ကိုေရြးသူတို႔အဖို႔“နိုင္ငံေရးဆိုတာ ကုသိုလ္တပဲငရဲတပိသာ”သာ ျဖစ္ေတာ့ေလမည္လား မေျပာတတ္ေတာ့။

ခရီးကေတာ့ ခရီးခဲပင္။ ျဖတ္သူေတြအတြက္ မွတ္အတင္ခံမည့္ ေနာက္ထပ္ခရီးခဲ။ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ေမ ၂၃ ရက္ ၂ဝ၁၃