(အာဏာသံုးဖို႔ပါ)
စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ဝန္ႀကီးေတြနဲ႔ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြပဲ တြင္က်ယ္ခဲ့တာပါ။ အသစ္ေရာက္လာတဲ့လူႀကီးေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရတာက အရပ္သားပညာရွင္ေတြ အမႈထမ္းအရာထမ္း စာေရးစာခ်ီေတြပါ။
လူႀကီးဆိုတဲ့လူ ဘာေျပာေျပာ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့လုပ္ခဲ့ရာတာခ်ည္းပါ။
လူႀကီးဆိုသူကလည္း ဝင္လာကတည္းက ဘီလူးဆိုင္းနဲ႔ ဗိန္းေမာင္းတိုက္ ဝင္လာတာပါ။ ဘယ္အေကာင္ ဂ်ိဳေထာင္မလဲမွန္းၿပီး "ကိုင္"ျပတတ္ပါတယ္။ ဒီနမူနာၾကည့္ၿပီး ေနာက္လူေတြထဲက ဟင့္အင္းမေျပာရဲၾကပါ။ မဟုတ္ကဲ့ေလာက္လုပ္မိရင္ေတာင္ ထြက္စာတင္၊ ရာထူးခ်၊ နယ္ေျပာင္းေလာက္ေတာ့ ထိပါတယ္။ သေဘာက လူႀကီးသစ္မို႔ ေအာက္လက္ငယ္သားက ပညာေပးဖို႔ ပညာျပဖို႔မေျပာနဲ႔ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ဝံ့ေအာင္လုပ္ထားတာပါ။ ျပန္လွန္တဲ့သူဆို အဆံုးစြန္မွာ ထမင္းအိုးခြဲခံရပါတယ္။ လူ ေထာင္က်ပါတယ္။ မိသားစုဘဝပ်က္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကို တြန္းလွန္အာခံရဲသူ (ပညာရွင္ေတြအပါအဝင္)ဟာ ရွိေတာ့ ရွိပါတယ္။ ရွားေတာ့အင္မတန္ရွားပါတယ္။
ခု ဘာေျပာေျပာ ေနရာတကာ စစ္လႊမ္းမိုးမႈကိုေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ အရပ္သားေတာ္တည့္မွန္ကန္သူေတြနဲ႔အစားထိုးဖို႔ အားထုတ္မႈေတြရွိလာပါၿပီ။ ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျခ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္မလုပ္နိုင္ေသးလို႔ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးေနရမွန္းလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။
က်ေနာ့္မွာ စိတ္ "အထင့္" တခ်က္ရွိပါတယ္။ ဘာထင့္တာလဲဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဌာနတခုရဲ့ထိပ္ဆံုးအႀကီးအမႉးကေတာ့ ျပည္သူ႔လူ တိုင္းျပည္လူျဖစ္ပါရဲ့။ သူ႔ေအာက္တဆင့္နိမ့္ နွစ္ဆင့္နိမ့္ေတြက စစ္ဗ်ဴရိုကရက္ေဟာင္းေတြ ဆက္ျဖစ္ေနေသးတယ္ဆို ဒီလူေတြက အရပ္သားျဖစ္တဲ့ျပည္သူ႔လူကို ပညာေပးမွာ ပညာျပမွာကိုပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔ဟာ နိုင္ငံေရး အထိုက္အေလ်ာက္နားလည္တယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသေဘာ တီးမိေခါက္မိရွိတယ္၊ လူရည္လူေသြးလည္း တန္သေလာက္ရွိတယ္၊ လူကဲခတ္လည္း မဆိုးဘူး၊ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းမြန္ေျပျပစ္တယ္ဆိုေစဦး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားႀကီးနဲ႔ ႀကီးနိုင္ငယ္ညွဥ္းလုပ္လာခဲ့တဲ့ အအံုအဖြဲ႔ႀကီးထဲမွာ ကာလတခုေတာ့ ခ်ာခ်ာလည္ၾကရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေခါင္းစား၊ ဦးေနွာက္ေျခာက္ နားပူဒဏ္ေတြလည္း ခံရမွာပါ။ ပညာေပးပညာျပေတြလည္း ခံရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေတြေျပာလို႔ စိုးရြံ႔ေနာက္တြန္႔သြားဖို႔မဟုတ္ပါ။ ဘယ္မွ်အထိ ျပင္ဆင္ထားဖို႔ ျဖည့္ဆည္းထားဖို႔ ေလ့လာထားဖို႔လိုမယ္ဆိုတာ ခ်င့္ခ်ိန္နိုင္ေအာင္ပါ။
ေနာက္တခ်က္ကလည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔အာဏာကို ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုလူအတြက္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္အဆနဲ႔ သံုးမလဲဆိုတာပါပဲ။
တကယ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ ေမတၱာတရားအရင္းခံတယ္ဆိုေပမယ့္ အာဏာသံုးမွရပါတယ္။ အာဏာျပလို႔မရပါ။
တိုင္းျပည္ကို လူထုကို ေတာ္တည့္မွန္ကန္ ေကာင္းမြန္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထူေထာင္မယ္ဆို အစိုးရယႏၱယားရဲ့အစိပ္အပိုင္းတိုင္း ေခြးသြားစိတ္တိုင္း အံဝင္ဂြင္က်ျဖစ္ေနမွ ရမွာပါ။ ကလန္႔ေနတဲ့ ညပ္ေနတဲ့အစိတ္အပိုင္းဆို ဖလွယ္ပစ္ရပါတယ္။
ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရေႂကြးေၾကာ္သံကိုေတာ့ တိုင္းျပည္က အကာၿပဲ့ၿပဲ့အနွစ္မဲ့အျဖစ္ အမိႈက္ျခင္းထဲပစ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။
ဧၿပီ ၁ဝ၊ ၂ဝ၁၆
စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ ဝန္ႀကီးေတြနဲ႔ ဌာနဆိုင္ရာေတြမွာ စစ္ဗိုလ္ေတြပဲ တြင္က်ယ္ခဲ့တာပါ။ အသစ္ေရာက္လာတဲ့လူႀကီးေအာက္ ျပားျပားေမွာက္ခဲ့ရတာက အရပ္သားပညာရွင္ေတြ အမႈထမ္းအရာထမ္း စာေရးစာခ်ီေတြပါ။
လူႀကီးဆိုတဲ့လူ ဘာေျပာေျပာ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ ဟုတ္ကဲ့လုပ္ခဲ့ရာတာခ်ည္းပါ။
လူႀကီးဆိုသူကလည္း ဝင္လာကတည္းက ဘီလူးဆိုင္းနဲ႔ ဗိန္းေမာင္းတိုက္ ဝင္လာတာပါ။ ဘယ္အေကာင္ ဂ်ိဳေထာင္မလဲမွန္းၿပီး "ကိုင္"ျပတတ္ပါတယ္။ ဒီနမူနာၾကည့္ၿပီး ေနာက္လူေတြထဲက ဟင့္အင္းမေျပာရဲၾကပါ။ မဟုတ္ကဲ့ေလာက္လုပ္မိရင္ေတာင္ ထြက္စာတင္၊ ရာထူးခ်၊ နယ္ေျပာင္းေလာက္ေတာ့ ထိပါတယ္။ သေဘာက လူႀကီးသစ္မို႔ ေအာက္လက္ငယ္သားက ပညာေပးဖို႔ ပညာျပဖို႔မေျပာနဲ႔ ေမာ္ေတာင္မၾကည့္ဝံ့ေအာင္လုပ္ထားတာပါ။ ျပန္လွန္တဲ့သူဆို အဆံုးစြန္မွာ ထမင္းအိုးခြဲခံရပါတယ္။ လူ ေထာင္က်ပါတယ္။ မိသားစုဘဝပ်က္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေနကို တြန္းလွန္အာခံရဲသူ (ပညာရွင္ေတြအပါအဝင္)ဟာ ရွိေတာ့ ရွိပါတယ္။ ရွားေတာ့အင္မတန္ရွားပါတယ္။
ခု ဘာေျပာေျပာ ေနရာတကာ စစ္လႊမ္းမိုးမႈကိုေလွ်ာ့ခ်ဖို႔ အရပ္သားေတာ္တည့္မွန္ကန္သူေတြနဲ႔အစားထိုးဖို႔ အားထုတ္မႈေတြရွိလာပါၿပီ။ ကိုယ့္လက္ကိုယ့္ေျခ ပိုင္ပိုင္နိုင္နိုင္မလုပ္နိုင္ေသးလို႔ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ိဳးေနရမွန္းလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။
က်ေနာ့္မွာ စိတ္ "အထင့္" တခ်က္ရွိပါတယ္။ ဘာထင့္တာလဲဆိုေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ဌာနတခုရဲ့ထိပ္ဆံုးအႀကီးအမႉးကေတာ့ ျပည္သူ႔လူ တိုင္းျပည္လူျဖစ္ပါရဲ့။ သူ႔ေအာက္တဆင့္နိမ့္ နွစ္ဆင့္နိမ့္ေတြက စစ္ဗ်ဴရိုကရက္ေဟာင္းေတြ ဆက္ျဖစ္ေနေသးတယ္ဆို ဒီလူေတြက အရပ္သားျဖစ္တဲ့ျပည္သူ႔လူကို ပညာေပးမွာ ပညာျပမွာကိုပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔ဟာ နိုင္ငံေရး အထိုက္အေလ်ာက္နားလည္တယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသေဘာ တီးမိေခါက္မိရွိတယ္၊ လူရည္လူေသြးလည္း တန္သေလာက္ရွိတယ္၊ လူကဲခတ္လည္း မဆိုးဘူး၊ ဆက္ဆံေရးလည္း ေကာင္းမြန္ေျပျပစ္တယ္ဆိုေစဦး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားႀကီးနဲ႔ ႀကီးနိုင္ငယ္ညွဥ္းလုပ္လာခဲ့တဲ့ အအံုအဖြဲ႔ႀကီးထဲမွာ ကာလတခုေတာ့ ခ်ာခ်ာလည္ၾကရမယ္ထင္ပါတယ္။ ေခါင္းစား၊ ဦးေနွာက္ေျခာက္ နားပူဒဏ္ေတြလည္း ခံရမွာပါ။ ပညာေပးပညာျပေတြလည္း ခံရမယ္ထင္ပါတယ္။
ဒါေတြေျပာလို႔ စိုးရြံ႔ေနာက္တြန္႔သြားဖို႔မဟုတ္ပါ။ ဘယ္မွ်အထိ ျပင္ဆင္ထားဖို႔ ျဖည့္ဆည္းထားဖို႔ ေလ့လာထားဖို႔လိုမယ္ဆိုတာ ခ်င့္ခ်ိန္နိုင္ေအာင္ပါ။
ေနာက္တခ်က္ကလည္း လုပ္ပိုင္ခြင့္နဲ႔အာဏာကို ဘယ္ေနရာမွာ ဘယ္လိုလူအတြက္ ဘယ္ပံုဘယ္နည္း ဘယ္ေလာက္အခ်ိန္အဆနဲ႔ သံုးမလဲဆိုတာပါပဲ။
တကယ့္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာ ေမတၱာတရားအရင္းခံတယ္ဆိုေပမယ့္ အာဏာသံုးမွရပါတယ္။ အာဏာျပလို႔မရပါ။
တိုင္းျပည္ကို လူထုကို ေတာ္တည့္မွန္ကန္ ေကာင္းမြန္တဲ့အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထူေထာင္မယ္ဆို အစိုးရယႏၱယားရဲ့အစိပ္အပိုင္းတိုင္း ေခြးသြားစိတ္တိုင္း အံဝင္ဂြင္က်ျဖစ္ေနမွ ရမွာပါ။ ကလန္႔ေနတဲ့ ညပ္ေနတဲ့အစိတ္အပိုင္းဆို ဖလွယ္ပစ္ရပါတယ္။
ဗိုလ္သိန္းစိန္အစိုးရေႂကြးေၾကာ္သံကိုေတာ့ တိုင္းျပည္က အကာၿပဲ့ၿပဲ့အနွစ္မဲ့အျဖစ္ အမိႈက္ျခင္းထဲပစ္ခဲ့ၾကပါၿပီ။
ဧၿပီ ၁ဝ၊ ၂ဝ၁၆
0 comments:
Post a Comment