ခ်ိဳးငွက္ကိုဒုံးပ်ံနဲ႔ပစ္ခ်ေနတဲ့စစ္အုပ္စု

ခ်ိဳးငွက္ကိုဒုံးပ်ံနဲ႔ပစ္ခ်ေနတဲ့စစ္အုပ္စု

ၿပီးခဲ့တဲ့ေ႐ြးေကာက္ပြဲရဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲေတြထဲက ေကာင္းတာတခု ထပ္ထြက္လာျပန္ပါၿပီ။ အဲဒါကေတာ့ ႀကံ့ဖြတ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မႈထဲက အက္ကြဲေၾကာင္းႀကီး ထင္ထင္႐ွား႐ွား ေပၚထြက္လာတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေ႐ႊမန္းအပါ ႀကံ့ဖြတ္ထိပ္သီး ၁၇ ေယာက္ႀကီးမ်ားေတာင္ “အနားယူခြင့္”(ထုတ္ပစ္) ေပးလိုက္တာပါ။ 

သူတို႔လည္းေလ ေလာကီသားေပမို႔လို႔ ေျပာရမလား၊ သူတို႔လည္းေလ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားေပမို႔လို႔ ေျပာရမလားမသိ၊ ပုခံုးေပၚမွာ ဘားတေျပာင္ေျပာင္၊ ၾကယ္တဝင္းဝင္းနဲ႔ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုအဆက္အဆက္ဟာ အခုလို ေျမေပၚကို ပစ္ခ်လိုက္တဲ့အခါမွာ သင္းတို႔ဟာ က်ီးအာသီး သာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတြင္းမွာ ပုပ္လိုက္ေနတာသာျဖစ္ေၾကာင္း ကမၻာက ျမင္ေတြ႔ၾကရျပန္ပါတယ္။

တခါမဟုတ္၊ ႏွစ္ခါမဟုတ္၊ မွတ္မွတ္ရရ ဒါပါနဲ႔ဆိုရင္ သံုး၊ေလးခါ ႐ွိပါၿပီ။ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဦးႏုရဲ့ သန္႔႐ွင္းဖဆပလ က အျပတ္အသတ္ႏိုင္ၿပီးတဲ့ေနာက္ မိတၳိလာတပ္မွဴးမ်ားညီလာခံမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းက သူတို႔ထဲကလူေတြ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ တည္ၿမဲဖဆပလ ဘက္ကို ပင္းတယ္လို႔အျပစ္ပံုခ်ျပၿပီး ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ေ႐ႊ၊ ဗိုလ္သိန္းတုတ္ စတဲ့ သူနဲ႔မတည့္သူေတြကို တပ္ကထြက္ခိုင္းခဲ့တာကို သတိရၾကမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။

ေနာက္တခါ မေျပာမျဖစ္ေျပာရမွာက ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ မဆလပါတီ တတိယညီလာခံရဲ့ အေရးေပၚညီလာခံမွာေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ သူ႔ေအာက္က ဦးထြန္းလင္း၊ ဦးသန္းစိန္၊ ဦးေက်ာ္ေဇာစတဲ့ ဗိုလ္ကေန ဦးေျပာင္းထားသူေတြကို ျပည္သူပိုင္ပစၥည္း အလြဲသံုးစားလုပ္လို႔ (အဲဒီအမႈဟာ ႏို႔ဆီသၾကားအမႈလို႔ နာမည္ထြက္ခဲ့ပါတယ္) ဆိုၿပီး ဗဟိုေကာ္မတီေတြအပါ ဂိုဏ္းအလိုက္အေရးယူတဲ့သေဘာမ်ိဳး ထုတ္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ ျပႆနာစတာက ဗိုလ္ေနဝင္းထက္ ဗိုလ္စန္းယုက မဲပိုရေနလို႔ လို႔ေျပာၾကပါတယ္။

ဒါၿပီးေတာ့ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွာ နဝတ ကေန နအဖ ကို ေျပာင္းတဲ့အခါမွာလည္း ဧရာမအေရးယူမႈႀကီးတခု ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ီမွာ ဗိုလ္ေက်ာ္ဘ၊ ဗိုလ္ထြန္းၾကည္၊ ဗိုလ္ခ်စ္ေဆြ၊ ဗိုလ္ဖုန္းျမင့္၊ ဗိုလ္ျမသင္း၊ ဗိုလ္ျမင့္ေအာင္၊ ဗိုလ္မ်ိဳးညြန္႔၊ ဗိုလ္ေမာင္သင့္၊ ဗိုလ္ေအးေသာင္၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ခင္၊ ဗိုလ္ေက်ာ္မင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ရဲေက်ာ္၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္ခင္၊ ဗိုလ္စိုးျမင့္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ ထိပ္သီး ၁၄ ဦးကို အၿပံဳလိုက္ အေရးယူဖယ္႐ွားခဲ့ပါတယ္။

စစ္အုပ္စုအတြင္းမွာ ဒီလိုက်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္ပါမက်န္လုပ္တာေတြအျပင္ ဗိုလ္ေစာေမာင္၊ ဗိုလ္တင္ဦးစသူေတြ၊ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔နဲ႔သူ႔တပည့္ လက္ကိုင္တုတ္ ေထာက္လွမ္းေရးေတြြကိုျဖဳတ္ပစ္တာလို တဦးခ်င္းအလိုက္၊ အစုလိုက္ အေရးယူပစ္တာေတြလည္း မၾကာခဏဆိုသလို အမ်ားအျပား႐ွိပါေသးတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္ၿပီး လူတခ်ိဳ႔က ဒါဟာ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြကို အစဥ္တစိုက္ သပ္လွ်ိဳၿဖိဳခြဲသူေနခဲ့သူေတြ ဝဋ္လည္တာလို႔ဆိုခ်င္သူက ဆိုၾကပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီလိုေျပာရင္ လြယ္လြန္းရာက်မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ကိုယ္က်ိဳးသက္သက္အေပၚမွာ အေျခခံစုစည္းထားတဲ့ လူအစုအေေဝးတခုဟာ ကိုယ္က်ိဳးေၾကာင့္ပဲ ကြဲအက္၊ ပဲ့ထြက္တာ မဆန္းဘူးလို႔ ျမင္မိပါတယ္။

ဒီလို အစိုးရအေျပာင္းအလဲ၊ ႀကံ့ဖြတ္ထိပ္ပိုင္းအေျပာင္းအလဲေတြ ျဖစ္ေပၚေနတယ္ဆိုတဲ့အၾကားကပဲ ဗမာျပည္မွာ မေျပာင္းမလဲ ဆက္တည္႐ွိေနတဲ့အနိ႒ာ႐ံုေတြက မနည္းပါဘူး။ အဲဒီဟာေတြအထဲက အဆိုးဝါးဆံုးတခုကေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ႐ွမ္းျပည္နယ္သာမက ရခို္င္ျပည္နယ္မွာပါ မျပတ္ျပဳလုပ္ေနတဲ့ထိုးစစ္ေတြဟာ အေရအတြက္ပိုမ်ား၊ အတိုင္းအတာ ပိုႀကီးလာေနပါတယ္။ ဒီေန႔အခါမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို ကိုင္မထားႏိုင္ေပမယ့္ စစ္တပ္အာဏာကို ကိုင္ထားႏိုင္တဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းအေမြ ဆက္ခံသူ စစ္အုပ္စုက လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္ေနတာကို ၂ဝဝဂ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒနဲ႔ ေျခမန္းကြင္းစြပ္ခံထားရတဲ့၊ အသစ္တက္တဲ့အစိုးရဟာ လက္ပိုက္ၾကည့္ရသလိုျဖစ္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ အဓိပၸာယ္က ဒီႏိုင္ငံမွာ လက္ထဲေသနတ္႐ွိေနရင္ ကိုယ္ထင္တာလုပ္လို႔ရေနတယ္ဆိုတာ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပည္တြင္းစစ္ကိစၥဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးရဲ့ ထိိပ္ဆံုးထားရတဲ့အေရးကိစၥတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ တက္လာတဲ့အစိုးရတိုင္းဟာ အနည္းဆံုးလိမ္ညာလို႔၊ ဟန္ေဆာင္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္တြင္းစစ္ကိစၥကို ေျပာၾကရ၊ ကိုင္တြယ္ၾကရပါတယ္။ ဒါဟာ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြ အေတာင့္တဆံုးအရာမို႔ အာဏာရသူတိုင္း၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္သူတိုင္း လံုးဝႏွာေစးေနလို႔မရတဲ့ျပႆနာျဖစ္ခဲ့တာ ဒီေန႔အထိပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးကိုလည္း မခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္၊ စစ္တပ္ကိုလည္းအမိန္႔မေပးႏိုင္တဲ့ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရဆိုတာရဲ့ စြမ္းရည္ကို ျပည္တြင္းစစ္ ျပႆနာက စမ္းသပ္ေနပါတယ္။ သူ႔အဖို႔ေ႐ွာင္လႊဲလို႔မရတဲ့ ေမးခြန္းျဖစ္ေနပါတယ္။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ျပည္သူလူထုမဲေပးတာဟာ ျပည္တြင္းစစ္ကို ဒီစစ္အုပ္စုနဲ႔စစ္တပ္က ထင္သလိုလုပ္ခြင့္ေပးဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါျဖင့္ ဒီစစ္တပ္က ဘာလို႔အခုအထိ စစ္တလင္းေတြဖန္တီးၿပီး ထင္တိုင္းႀကဲေနေသးတာလဲ။ အသစ္တက္လာတဲ့ အစိုးရနဲ႔ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြအၾကားမွာ သပ္လွ်ိဳဖို႔လား၊ အစိုးရသစ္အတြက္ အခက္အခဲေတြဖန္တီးတာပဲလား၊ စဥ္းစားစရာေတြကေတာ့ အမ်ားႀကီးပါ။ ဘာေၾကာင့္ပဲျဖစ္ျဖစ္ အရင္းစစ္ေတာ့ အျမစ္ေျမကဆိုသလို ဒီလိုျပႆနာေတြေပၚေနရတာရဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းကေတာ့ ျပည္သူေတြက မဲမေပးဘဲ ျပည္သူေတြကမဲေပးအတည္ျပဳတယ္လို႔ လိမ္ညာအတည္ျပဳခဲ့တဲ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုေၾကာင့္ဆိုတာ ေတြ႔ရမွာပါ။

တည္ၿမဲ ဖဆပလ နဲ႔ ဆို႐ွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ၁၉၆ဝ ခုႏွစ္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မႏိုင္လည္းႏိုင္ရမယ္၊ ႏိုင္လည္းႏိုင္ရမယ္လို႔ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့တာကို သင္ခန္းစာယူထားသလား ေအာက္ေမ့ရပါတယ္။ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ႏိုင္သည္ျဖစ္ေစ၊ ႐ံႈးသည္ျဖစ္ေစ ဒီဖြဲ႔စည္းပံုအရ တည္႐ွိေနသေ႐ြ႔ကေတာ့ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုနဲ႔စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ဒူးႏွန္႔ေနမွာသာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္