က်ေနာ္ ဒီေရာက္ကတည္း မနက္ပိုင္းအဆာေျပဆိုတာ အေတာ့္ကို စားခဲပါတယ္။
ေကာ္ဖီတခြက္ေလာက္နဲ႔တင္ၿပီးတာ မ်ားပါတယ္။ အိပ္ယာထ
မနက္ခင္းဗိုက္ဆာတတ္တဲ့သဘာဝလည္း မရွိပါဘူး။
တခါတေလ ညီမအိမ္ဘက္ မနက္ေစာေစာေရာက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အေမေကၽြးတဲ့ မနက္စာအဆာေျပကို ဗိုက္တဆန္႔အျပည့္စားပါတယ္။ တခါတေလ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္း ထမင္းၾကမ္း၊ တခါတေလ ဟင္းက်န္အိုးကပ္၊ တခါတေလ ငါးပိခ်က္ေလး ပဲႀကီးနွပ္ေလး၊ တခါတေလ ထမင္းပူပူ ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းေလး စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီေန႔ အဲ့လိုေတြမ်ား စားထားၿပီးပလားဆို ေကာ္ဖီေလး အေအးေလးေလာက္ ေသာက္တာကလြဲလို႔ တေနကုန္ဘာမွမစားပဲ သြားလာလုပ္ကိုင္ေနနိုင္ပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ညစာနည္းနည္းစားပါတယ္။
ဟိုတပတ္နွစ္ပတ္ေလာက္စၿပီး ဗိုက္က ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး။ မနက္ခင္းမနက္ခင္းေတြ လွိမ့္လွိမ့္ခ်ည္း ဆာဆာေနေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဇနီး မနက္တိုင္းစားတဲ့ စီရီယိုလို႔ေခၚတဲ့ တႂကြပ္ႂကြပ္နဲ႔ ဝါးေကာင္းစားေကာင္း အနံ႔အရသာလည္းေကာင္းတဲ့ဟာေလးေတြကို သူစားနည္းကား ႏြားနို႔စိမ္ၿပီး စားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ခံတြင္းလိုက္သြားတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဒီကို က်ေနာ္ ေရာက္ကတည္း ဝမ္းနည္းနည္းခ်ဳပ္ရင္ မနက္ေစာေစာ ႏြားနို႔အစိမ္း တဖန္ခြက္ေသာက္ခ်လိုက္ ခနပဲ၊ ဝမ္းေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ အကုန္စင္ေအာင္သြားၿပီး ဗိုက္ထဲရွင္းသြားတာမို႔ တေနကုန္ ေနလို႔လည္းေကာင္းတယ္။ က်ေနာ့္လိုပဲ ဗမာျပည္သားတခ်ိဳ႔လည္း ႏြားနို႔ကို ဝမ္းေပ်ာ့ေဆးသေဘာ ေသာက္တတ္ၾကတယ္။ အေမရိကန္ေတြကေတာ့ အဲ့ႏြားနို႔ေသာက္ရင္ သာမန္ပါပဲ။ တခ်ိဳ႔ၾက ဝမ္းပါခ်ဳပ္တယ္တဲ့။ ထားပါေတာ့ေလ ႏြားနို႔ကိစၥက။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္ ၂ ပတ္ေလာက္ဆက္တိုက္ စီရီယိုလက္ ၂ ခုပ္စာေလာက္ကို ႏြားနို႔နဲ႔စိမ္ၿပီး မနက္တိုင္း စားျဖစ္တယ္၊ ဝမ္းလည္းမွန္ ေလလည္းလည္၊ ဗိုက္ထဲလည္း အေတာ္ၾကာၾကာအစာခံတာမို႔ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္သြားတယ္။
ဟိုေန႔က တလစာ ေဈးဝယ္သြားေတာ့ က်ေနာ္က အိမ္မွာ စီရီယိုနည္းေနၿပီ ဝယ္ရေအာင္ဆိုေတာ့ မ်က္လံုးလွန္ႀကီး မတ္တပ္ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ အထုတ္ႀကီးတထုတ္ရွိေသးတယ္တဲ့။ က်ေနာ္လည္း ဟုတ္မွာပဲေလဆိုၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖြင့္မၾကည့္မိဘူး။
ဒီမနက္ေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ေပၚက လက္က်န္စီရီယိုအထုတ္ေလးထဲကဟာကို က်ေနာ္က အကုန္စားလိုက္တယ္။ သူက စေန တနဂၤေႏြတိုင္း ေနဖင္ထိုးေအာင္အိပ္ၿပီး အိပ္ယာကနိုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဘရိတ္က္ဖာ့စ္စားရေအာင္ဆို မီးဖိုထဲသြားတယ္။
ခနေနေတာ့ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဗမာလိုလွမ္းေျပာတယ္။ ဘာ ဘာမွမရွိေတာ့တာလဲလို႔ က်ေနာ္ျပန္ေမးေတာ့ စီရီယိုေလ စီရီယိုတဲ့။ နင္ပဲ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ အထုတ္ႀကီးတထုတ္ရွိေသးတယ္ဆို ဆိုေတာ့။ ေအးေလ ၿပီးခဲ့အပတ္ကေတာင္ ငါေတြ႔ေသးတာတဲ့။ ဘာတံဆိပ္လည္းဆိုေတာ့ ပင္န္ဒါရုပ္ကေလးနဲ႔ေလတဲ့။ ဟာ..ဒါဆို ငါစားလို႔ကုန္ၿပီလည္းဆိုေရာ အံ့ၾသတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ဒါဆိုလာ ဂဖာတို႔ဆိုင္သြားၿပီး ပဲျပဳတ္နဲ႔နံျပားျဖစ္ျဖစ္ ထမင္းေၾကာ္ျဖစ္ျဖစ္ အာလူးပူရီျဖစ္ျဖစ္ အီၾကာေကြးျဖစ္ျဖစ္ သြားစားရေအာင္တဲ့။
ထမင္းၾကမ္းႀကိဳက္တဲ့က်ေနာ္က စီရီယိုကိုမနက္တိုင္းဆြဲၿပီး စီရီယိုမနက္တိုင္းဆြဲတဲ့သူက ဗမာမုန္႔ေတြ ကုလားမုန္႔ေတြ တရုတ္မုန္႔ေတြစြဲေနၿပီ။ တေန႔ကလည္း ကုန္စံုဆိုင္ကေန မုန္႔လက္ေကာက္ ၄ ကြင္းပါတဗူး၊ ဘယာေၾကာ္ ၆ ခုပါ တဗူး၊ ခါဂ်ာမုန္႔ ၄ ခုပါ တထုတ္ဝယ္လာၿပီးစားတာ မေန႔ညကမွကုန္တယ္။
ဧၿၿပီ ၉၊ ၂ဝ၁၆
တခါတေလ ညီမအိမ္ဘက္ မနက္ေစာေစာေရာက္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အေမေကၽြးတဲ့ မနက္စာအဆာေျပကို ဗိုက္တဆန္႔အျပည့္စားပါတယ္။ တခါတေလ ပဲျပဳတ္ဆီဆမ္း ထမင္းၾကမ္း၊ တခါတေလ ဟင္းက်န္အိုးကပ္၊ တခါတေလ ငါးပိခ်က္ေလး ပဲႀကီးနွပ္ေလး၊ တခါတေလ ထမင္းပူပူ ငါးေျခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းေလး စသည္ျဖင့္ေပါ့ေလ။ အဲ့ဒီေန႔ အဲ့လိုေတြမ်ား စားထားၿပီးပလားဆို ေကာ္ဖီေလး အေအးေလးေလာက္ ေသာက္တာကလြဲလို႔ တေနကုန္ဘာမွမစားပဲ သြားလာလုပ္ကိုင္ေနနိုင္ပါတယ္။ မိုးခ်ဳပ္ အိမ္ျပန္ေရာက္မွ ညစာနည္းနည္းစားပါတယ္။
ဟိုတပတ္နွစ္ပတ္ေလာက္စၿပီး ဗိုက္က ဘာျဖစ္တယ္မသိဘူး။ မနက္ခင္းမနက္ခင္းေတြ လွိမ့္လွိမ့္ခ်ည္း ဆာဆာေနေတာ့တာ။ ဒါနဲ႔ အိမ္မွာရွိတဲ့ ဇနီး မနက္တိုင္းစားတဲ့ စီရီယိုလို႔ေခၚတဲ့ တႂကြပ္ႂကြပ္နဲ႔ ဝါးေကာင္းစားေကာင္း အနံ႔အရသာလည္းေကာင္းတဲ့ဟာေလးေတြကို သူစားနည္းကား ႏြားနို႔စိမ္ၿပီး စားၾကည့္ေတာ့ အေတာ္ခံတြင္းလိုက္သြားတယ္။
ေနာက္ၿပီး ဒီကို က်ေနာ္ ေရာက္ကတည္း ဝမ္းနည္းနည္းခ်ဳပ္ရင္ မနက္ေစာေစာ ႏြားနို႔အစိမ္း တဖန္ခြက္ေသာက္ခ်လိုက္ ခနပဲ၊ ဝမ္းေပ်ာ့ေပ်ာ့နဲ႔ အကုန္စင္ေအာင္သြားၿပီး ဗိုက္ထဲရွင္းသြားတာမို႔ တေနကုန္ ေနလို႔လည္းေကာင္းတယ္။ က်ေနာ့္လိုပဲ ဗမာျပည္သားတခ်ိဳ႔လည္း ႏြားနို႔ကို ဝမ္းေပ်ာ့ေဆးသေဘာ ေသာက္တတ္ၾကတယ္။ အေမရိကန္ေတြကေတာ့ အဲ့ႏြားနို႔ေသာက္ရင္ သာမန္ပါပဲ။ တခ်ိဳ႔ၾက ဝမ္းပါခ်ဳပ္တယ္တဲ့။ ထားပါေတာ့ေလ ႏြားနို႔ကိစၥက။
ဒါနဲ႔က်ေနာ္ ၂ ပတ္ေလာက္ဆက္တိုက္ စီရီယိုလက္ ၂ ခုပ္စာေလာက္ကို ႏြားနို႔နဲ႔စိမ္ၿပီး မနက္တိုင္း စားျဖစ္တယ္၊ ဝမ္းလည္းမွန္ ေလလည္းလည္၊ ဗိုက္ထဲလည္း အေတာ္ၾကာၾကာအစာခံတာမို႔ ႀကိဳက္လည္းႀကိဳက္သြားတယ္။
ဟိုေန႔က တလစာ ေဈးဝယ္သြားေတာ့ က်ေနာ္က အိမ္မွာ စီရီယိုနည္းေနၿပီ ဝယ္ရေအာင္ဆိုေတာ့ မ်က္လံုးလွန္ႀကီး မတ္တပ္ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ အထုတ္ႀကီးတထုတ္ရွိေသးတယ္တဲ့။ က်ေနာ္လည္း ဟုတ္မွာပဲေလဆိုၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဖြင့္မၾကည့္မိဘူး။
ဒီမနက္ေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ေပၚက လက္က်န္စီရီယိုအထုတ္ေလးထဲကဟာကို က်ေနာ္က အကုန္စားလိုက္တယ္။ သူက စေန တနဂၤေႏြတိုင္း ေနဖင္ထိုးေအာင္အိပ္ၿပီး အိပ္ယာကနိုးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဘရိတ္က္ဖာ့စ္စားရေအာင္ဆို မီးဖိုထဲသြားတယ္။
ခနေနေတာ့ ဘာမွမရွိေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ဗမာလိုလွမ္းေျပာတယ္။ ဘာ ဘာမွမရွိေတာ့တာလဲလို႔ က်ေနာ္ျပန္ေမးေတာ့ စီရီယိုေလ စီရီယိုတဲ့။ နင္ပဲ ေၾကာင္အိမ္ထဲမွာ အထုတ္ႀကီးတထုတ္ရွိေသးတယ္ဆို ဆိုေတာ့။ ေအးေလ ၿပီးခဲ့အပတ္ကေတာင္ ငါေတြ႔ေသးတာတဲ့။ ဘာတံဆိပ္လည္းဆိုေတာ့ ပင္န္ဒါရုပ္ကေလးနဲ႔ေလတဲ့။ ဟာ..ဒါဆို ငါစားလို႔ကုန္ၿပီလည္းဆိုေရာ အံ့ၾသတဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ၿပီး ဒါဆိုလာ ဂဖာတို႔ဆိုင္သြားၿပီး ပဲျပဳတ္နဲ႔နံျပားျဖစ္ျဖစ္ ထမင္းေၾကာ္ျဖစ္ျဖစ္ အာလူးပူရီျဖစ္ျဖစ္ အီၾကာေကြးျဖစ္ျဖစ္ သြားစားရေအာင္တဲ့။
ထမင္းၾကမ္းႀကိဳက္တဲ့က်ေနာ္က စီရီယိုကိုမနက္တိုင္းဆြဲၿပီး စီရီယိုမနက္တိုင္းဆြဲတဲ့သူက ဗမာမုန္႔ေတြ ကုလားမုန္႔ေတြ တရုတ္မုန္႔ေတြစြဲေနၿပီ။ တေန႔ကလည္း ကုန္စံုဆိုင္ကေန မုန္႔လက္ေကာက္ ၄ ကြင္းပါတဗူး၊ ဘယာေၾကာ္ ၆ ခုပါ တဗူး၊ ခါဂ်ာမုန္႔ ၄ ခုပါ တထုတ္ဝယ္လာၿပီးစားတာ မေန႔ညကမွကုန္တယ္။
ဧၿၿပီ ၉၊ ၂ဝ၁၆
0 comments:
Post a Comment