ေလဒီခ်က္တာေလ၏ခ်စ္သူ (ျမသန္းတင့္)(၅ အၿပီးသတ္)
ျမသန္းတင့္၏ (ၾကာညိဳနံ႔သင္းေသာ ေရဝတီမ) စာအုပ္မွ။
တရားခံေရွ႔ေနႀကီး နိဂံုးခ်ဳပ္ၿပီးလ်ွင္ တရားလိုအစိုးရေရွ႔ေနႀကီးက ျပန္ေခ်ပ၏။ အစိုးရေရွ႔ေနက ဝတၳဳစာအုပ္ထဲမွစာပိုဒ္မ်ားကို ေရြးႏႈတ္၍ ဖတ္ျပသြားၿပီး စာအုပ္တြင္ စာေပတန္ဖိုးမရွိ၊ ပညာေရးရ၍ေထာင့္မွ လည္းေကာင္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရးရ၍ေထာင့္မွလည္းေကာင္း ဘာတန္ဖိုးမွ မရွိ။ ထို႔ေၾကာင့္အမ်ားျပည္သူ၏အက်ိဳးႏွင့္ ကိုက္ညီျခင္းမရွိေၾကာင္းျဖင့္ ထုေခ်သြားသည္။ ထို႔ေနာက္တြင္တရားသူႀကီးက သူ၏ ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္ကိုဖတ္ျပသည္။ တရားသူႀကီး၏ ေကာက္ခ်က္တြင္ သက္ေသထြက္ခ်က္မ်ား၊ ႏွစ္ဘက္ေရွ႔ေနမ်ား၏ေလ်ွာက္လဲခ်က္၊ ေခ်ပခ်က္မ်ားကို ကိုးကားၿပီးေနာက္ အမႈႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အေရးႀကီးေသာအစိတ္အပိုင္းႏွစ္ခ်က္ကို တင္ျပသြား၏။ တခ်က္မွာ အကယ္၍ စာအုပ္သည္ စြဲခ်က္ႏွင့္ကိုက္ညီျခင္းမရွိဟု သံယသရွိဖြယ္ရွိလ်ွင္ လႊတ္ပစ္ရန္(လႊတ္ေပးရန္)ျဖစ္ၿပီး၊ စြဲခ်က္ႏွင့္သံသယ မရွိပါက မရွိသည့္အေလ်ွာက္ ထင္ျမင္ခ်က္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ ေနာက္တခ်က္မွာ ဤဝတၳဳသည္ ညစ္ညမ္းမႈကိုဖံုးလႊမ္းသြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စာေပအရည္အေသြးအဆင့္အတန္းျမင့္သေလာ-ဆိုသည့္အခ်က္ကို တရားခံမ်ားက ထင္ရွားျပႏိုင္ မျပႏိုင္စဥ္းစားရန္၊ သို႔ ျပႏိုင္ျခင္းျဖင့္ အမ်ားျပည္သူေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ဤစာအုပ္ကိုပံုႏွိပ္ရသည္ဆို သည့္အခ်က္သည္ ခိုင္လံုျခင္းရွိ မရွိကိုစဥ္းစားရန္ျဖစ္သည္။ တရားသူႀကီး၏ဝတၱရားမွာ ဥပေဒအခ်က္အလက္မ်ားကို တင္ျပရန္ျဖစ္၍ ဂ်ဴရီ၏ဝတၱရားမွာ ျဖစ္ပ်က္ေသာအေၾကာင္းျခင္းရာမ်ားသည္ ဥပေဒႏွင့္ညီ မညီစဥ္းစား၍ အဆံုးအျဖတ္ေပးရန္ျဖစ္သည္ဟုဆိုကာ ရွည္လ်ားစြာတင္ျပသြား၏။
ဂ်ဴရီလူႀကီးမ်ားကစဥ္းစားခန္းဝင္ၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္သည္။ ဂ်ဴရီ၏စီရင္ခ်က္ကား “အျပစ္မရွိ”ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ စီရင္ခ်က္၌ စာအုပ္သည္ “ညစ္ညမ္းျခင္းမရွိ”ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ “ညစ္ညမ္းေသာ္လည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းႏွင့္ညီမ်ွသည္”ဟူ၍လည္းေကာင္း တစံုတရာေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိေခ်။
တရားခံ၏ေရွ႔ေနႀကီးက အမႈအတြက္တရားခံမ်ား၏ကုန္က်စရိတ္မွာ ေပါင္စလာေပါင္း ၁၃၀၀၀ ကုန္က်သျဖင့္ စရိတ္ႏွင့္တကြအႏိုင္ေပးပါရန္ ေလ်ွာက္ထားသည္။ စရိတ္ေပးေလ်ာ္ရန္ေလ်ွာက္ထားခ်က္ ကိုမူ ရံုးေတာ္မွပယ္ခ်လိုက္ေလသည္။
သို႔ျဖင့္ ကမၻာ့စာေပႏွင့္ တရားဥပေဒေလာကကစိတ္ဝင္စားေသာအမႈႀကီးမွာ ၿပီးဆံုးသြားေလသည္။ အမႈအတြင္း သက္ေသမ်ား၏ထြက္ခ်က္မ်ားကား မ်ားစြာစိတ္ဝင္စားဖြယ္ေကာင္းလွသည္။ ေရွ႔ေနႏွင့္ သက္ေသမ်ား၏အေမးအေျဖမ်ားမွာ ဥပေဒေၾကာင္းအရလည္းေကာင္း၊ စာေပအယူအဆအရလည္းေကာင္း မ်ားစြာတန္ဖိုးရွိေပသည္။ အမႈတြင္ထြက္ဆိုၾကေသာ သက္ေသမ်ား၏ထင္ျမင္ခ်က္မ်ားမွာ ေလာရင့္၏ ဝတၳဳႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ အရွည္လ်ားဆံုး၊ အက်ယ္ျပန္႔ဆံုးေသာ စာေပႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးျဖစ္ေၾကာင္းျဖင့္ စာေပေဝဖန္ေရးဆရာတို႔ကဆိုၾက၏။
သို႔ရာတြင္ တရားခံေရွ႔ေနႀကီးမစၥတာဂါဒီနား၏စကားတခြန္းကား စိတ္ဝင္စားဖြယ္အေကာင္းဆံုးျဖစ္၏။ ထိုစကားရပ္ကို မစၥတာဂါဒီနားသည္ ရံုးခန္းထဲတြင္ေျပာခြင့္မရွိ၍ အမ၍စီရင္ခ်က္ခ်အၿပီးရံုးအျပင္ေရာက္မွ ပင္ဂြင္းပံုႏွိပ္သူမ်ားကိုေျပာျပျခင္းျဖစ္၏။ သူ႔စကားရပ္မွာ....
“ေလာရင့္လိုစာေရးဆရာက ဒီဝတၳဳထဲမွာ ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီစကားလံုးေတြကိုသံုးစြဲထားတာဟာ ဥပေဒနဲ႔မၿငိစြန္းဘူးလို႔ က်ေနာ္ေလ်ွာက္လဲခဲ့တာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလာရင့္ကိုတုၿပီး လိုက္ေရးၾကလို႔ေတာ့မျဖစ္ ဘူးဗ်။ ဒီစကားလံုးေတြကို တျခားေပါက္တတ္ကရစာေရးဆရာေတြက သူတို႔ဝတၳဳေတြထဲမွာထည့္သံုး ရင္ေတာ့ အဓိပၺါယ္တမ်ိဳးျဖစ္လိမ့္မယ္” ဟူသတည္း။
(ၿပီးပါၿပီခင္ဗ်ား)
မတ္ခ် ၂၃ ရက္ ၂၀၁၂
0 comments:
Post a Comment