ႏွစ္ငါးဆယ္ (ၾကည္ေဇာ္ေအး)

ႏွစ္ငါးဆယ္

(ၾကည္ေဇာ္ေအး)

ဘြဲ႔ရအလုပ္လက္မဲ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ရဲ႔

ခႏၡာကိုယ္ေပၚ ေလာင္ကၽြမ္းခဲ့တဲ့မီးတစ္စဟာ

အာရပ္ကမာၻကို ကူးစက္လို႔

အာရပ္ေႏြဦးဟာ ႏိုးထခဲ့

ငါေငးေမာခဲ့။

ငါတို႔ဘ၀ ငါတို႔ကမာၻ

ေယာက္ယက္ခတ္ေမာပန္းဆဲ။

ငါဟာ

အနာဂတ္ကို အမိႈက္ပံုထဲမွာ

တူးဆြရွာေဖြေနတဲ့ သူေတာင္းစား။

ငါဟာ

အျမန္ရထားႀကီးေပၚက လြင့္က်လာတဲ့

ေရသန္႔ဗူးခြံေတြ လိုက္ေကာက္ေနရတဲ့ ကေလးငယ္။

ငါဟာ

ဒုကၡသည္စခန္းထဲက

ေျခတစ္ဖက္ျပတ္ တိုင္းရင္းသား။

ငါဟာ

ဒဏ္ရာရေနတဲ့ေဆး႐ံု။

ငါဟာ

ထမီသခိုး။

ငါဟာ

ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ပညာတတ္။

ငါဟာ

ေလာက္တဖြားဖြားက်ေနတဲ့

အက်င့္ပ်က္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ရဲ႔

ခႏၶာကိုယ္ေပၚက ေလာက္တစ္ေကာင္။

ငါဟာ

ကေလးစစ္သား။

ငါဟာ

အရက္သမား။

ေဟ့

မိုဟာမက္ ဘိုအာဇီဇီ

ထရီပိုလီက်ဆံုးခန္းကို ျမင္သြားခဲ့ရဲ႔လား။

ေဟ့

ပ႐ိုတက္စတာတို႔

ေ၀ါစထရိကို သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့ၾကရဲ႔လား။

ဘုရား ဘုရား

ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအျပည့္အ၀နဲ႔

ဟူစနီမူဘာရက္ပါလား။

ဘုရား ဘုရား

ကမာၻေပၚမွာ

စိတ္က်ေရာဂါသည္ သန္းတရာေက်ာ္ ဆိုပါလား။

ဘုရားဖူးထြက္႐ံုနဲ႔

တရားထူး မရခဲ့ၾကသူေတြလို

ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔ လႊတ္ေတာ္အေဆာက္အအံုေတြၾကား

မ်က္စိလည္လမ္းမွားခဲ့ၾကေပါ့။

လိုက္နာရန္သာတာ၀န္ရွိၿပီး

ျငင္းခုန္ဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဥပေဒတစ္ရပ္ကို

လက္မွတ္ထိုးခဲ့ၾကေပါ့။

င႐ုပ္ေကာင္းရည္ေတြနဲ႔ပက္ျဖန္းခံရတဲ့

မ်က္ရည္ယိုဗံုးေတြၾကားက ထြက္ေျပးခဲ့ရတဲ့

ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႔

ကၽြတ္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ဖိနပ္တစ္ဖက္လို

ငါဟာ မ်က္စိသူငယ္ နားသူငယ္။

အရက္ျဖဴဆိုင္ထဲက

ၾကက္ေျခေထာက္႐ိုးတစ္ေခ်ာင္း လမ္းေပၚက်လာသလို

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု ငါ့ေရွ႔က်လာေတာ့

ေခြး၀ဲစားတစ္ေကာင္လို

ငါ၀မ္းသာခဲ့မိေပါ့။

ရယ္ရတယ္

ဘာလို႔ ရယ္ရသလဲဆိုေတာ့

'စက္ပ်က္ေနတဲ့ အီရန္ငါးဖမ္းသေဘၤာကို

အေမရိကန္ေရတပ္က ျပင္ေပးလိုက္ရျခင္း' ဆိုလို႔

ရယ္ရတယ္။

ငါ့ေပါင္မုန္႔ကို လုယူသြားၾကသူေတြဆီက

ငါျပန္ေတာင္းစားေနရ။

အသားတိုးေမြးျမဴေရးၾကက္လို

ငါ ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္ေနရ။

'ပစ္ရွာမည့္ ၀ရဇိန္ငယ္

ပန္းထိမ္မွာ ျပင္တုန္းထင့္ေလး' ဆိုတဲ့

ဦးပုညရဲ႕ သၾကားလိမ္ေတးထပ္

ငါ အမွတ္ရမိေပါ့။

ငါ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြထဲ ေလွ်ာက္သြား သြားတယ္

သတင္းေတြေလွ်ာက္ဖတ္တယ္

ဘန္ေကာက္ဟာ

လက္ပစ္ကူးေနတယ္

ဒမတ္စကတ္ဟာ

ျပားခ်ပ္ေနတယ္

ၿပံဳယမ္းဟာ

ရူးသြပ္ေနတယ္

၀ါရွင္တန္က

ရန္ကုန္ကို နားစြင့္ေနတယ္။

ရန္ကုန္ဟာ

ေနာက္ျပန္မလွည့္ေတာ့ဘူးလို႔

ေနာက္ျပန္လွည့္ၾကည့္ၿပီး ေျပာရဲ႕။

ၾကယ္ငါးပြင့္ ဟိုတယ္ႀကီးထဲက

ေဖာက္စထေရာ့ ေတးသြားသံေတြၾကားမွာ

အနမ္းေတြ ပ်ံသန္းေနၾကရဲ႔။

ကြန္တိန္နာႀကီးေတြနဲ႔အျပည့္

ကတိက၀တ္ေတြ ေရာင္း၀ယ္ေဖာက္ကားၾကရဲ႔။

အို မဏိေမခလာ

သံသယပင္လယ္ျပင္မွာ

ငါေျခကုန္လက္ပမ္းက်ေနပါၿပီ။

ေႁမြေပြးတစ္ေကာင္လို

မိခင္ဗိုက္ကိုေဖာက္ထြက္ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္

ငါ့ကိုအဆိပ္တက္လို႔။

'ဥပေဒရဲ႔အထက္မွာ ဘယ္သူမွမရွိ' တဲ့

ဟုတ္ကဲ့

ဥပေဒရဲ႕ေအာက္မွာလည္း ဘယ္သူမွမရွိခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြေပါ့။

ေအာ္

'ငါတို႔ဗမာျပည္၀ယ္ မိဘတိုင္းကကြယ္'

သတိရွိရမယ္

ဘယ္လုိသတိရွိရမလဲဆိုေတာ့

သတိရွိရမယ္

လူငယ္တစ္ေယာက္ကို

အညြန္႔တံုးေစႏိုင္ေသာ အရာမ်ား

မ်ားစြာ

ထိုမ်ားစြာမ်ားထဲမွ

မူးယစ္ေဆး၀ါး

HIV နဲ႔

အတုအေယာင္ဒီမိုကေရစီ။

ဤတြင္

ႏွစ္ငါးဆယ္ ကဗ်ဴေဗဒ

နိဌိတၱံ။

ၾကည္ေဇာ္ေအး

တန္ခူးလဆန္း ၁ ရက္။၁၃၇၃ ခုႏွစ္တြင္ေရးသားၿပီးစီးသည္။

(ယူတာကဒီေနရာကပါ) http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=749%3A2012-03-26-21-06-31&catid=37%3A2009-04-17-01-30-25&Itemid=64