သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔မရင္ေအးတို႔ ဇာတ္လမ္း(သခင္တင္ေမာင္-က်ံဳမေငး)

သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ မရင္ေအးတို႔ ဇာတ္လမ္း သခင္ေအာင္ဆန္းအတြက္ကေတာ့ ျမစ္ဝကြၽန္းေပၚ ႐ြာႀကီးတစ္႐ြာက ေျမပိုင္ရွင္စက္သူေ႒း သမီးကေလး မရင္ေအးကို ကြၽန္ေတာ္ေ႐ြးပါတယ္။ မရင္ေအးကို ေ႐ြးရတဲ့အေၾကာင္းရင္းကေတာ့ မရင္ေအးဟာရုပ္ရည္ေခ်ာသေလာက္ သေဘာလည္းေကာင္းတယ္။ စိတ္လည္း ရွည္တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔မွာ အုပ္ထိန္းသူဆိုလို႔ အေမတေယာက္တည္းပဲရွိတယ္။ အေမြဆိုင္ကလည္း ေမာင္ေလးတေယာက္ပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီ ေမာင္ကေလးကလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးဝင္သခင္တေယာက္ ျဖစ္တယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔လည္း ရင္းနွီးတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းကိုလည္း ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက ၾကည္ညိဳေလးစားခဲ့သူျဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ေ႐ြးခ်ယ္လိုက္တာပါပဲ။

သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔မရင္ေအးတို႔ဇာတ္လမ္းကေလးဟာ ေတာ္ေတာ္ကေလးရင္နင့္စရာေကာင္းတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးလို႔ဆိုလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ဒီဇာတ္လမ္းကေလးဟာ ကာယကံရွင္ေတြမဆိုထားနဲ႔၊ စပ္ၾကားက ဇာတ္ဆရာလုပ္မိတဲ့ကြၽန္ေတာ္ေတာင္မွ ရင္နာခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဇာတ္လမ္းအစ ကို ျပန္ေကာက္ရပါလိမ့္မယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ အခုလို ဘဝၾကင္ေဖၚဖူးစာဘက္ကို ရွာဖို႔တို႔၊ ဘာတို႔ကို လံုးဝစိတ္ဝင္စားခဲ့တဲ့လူမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႔စိတ္ဟာ ဟိုတခ်ိန္တုန္းက ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ နိုင္ငံေရးအေျခအေနနဲ႔ ဗမာျပည္သူတရပ္လံုးရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ျပႆနာေတြထဲမွာဘဲ အာရုံစူးစိုက္ေနရတဲ့လူျဖစ္ပါတယ္။

ေဘးကရဲေဘာ္ေတြက ဒီလို ဒီလိုလုပ္ရမယ္ဆိုလို႔သာ သူကသေဘာတူလိုက္ရတယ္။ သူ႔သေဘာကေတာ့ ဒီကိစၥကို ေရးႀကီးခြင္က်ယ္မထားဘူး။ ဒီကိစၥဟာ လုပ္ျဖစ္ခ်င္မွလုပ္ျဖစ္ခ်င္မွလုပ္ျဖစ္မွာဘဲလို႔လဲ သေဘာထားဟန္တူပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ညီလာခံၿပီးတဲ့ေနာက္ တလေက်ာ္ေလာက္အၾကာမွာ ကြၽန္ေတာ္ ရန္ကုန္ကိုေရာက္လာပါတယ္။ သခင္ေအာင္ဆန္းအတြက္ မွန္းထားတဲ့သတို႔သမီး မရင္ေအးရဲ့ဓာတ္ပံုကိုလည္း မရင္ေအးတို႔ၿမိဳ့ကိုသြားၿပီး ယူခဲ့ပါတယ္။

မရင္ေအးနဲ႔တြ႔ေတာ့လည္း ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ အစ္ကိုအရင္းလို ခင္မင္ေနတဲ့မိန္းခေလး ျဖစ္တဲ့အတြက္ ကြၽန္ေတာ္က ....ေဟ့ ... မရင္ေအး ၊ ညည္းရဲ့ေနာင္ေရးအတြက္ အကိုႀကီး အစီအစဥ္တခုလုပ္ေနတယ္။ ညည္းဘာမွ ဂ်ီးမမ်ားရဘူးေနာ္။ အကိုႀကီးသေဘာအတိုင္းစီစဥ္လိုက္မယ္။ ညည္းဓာတ္ပံုတပံုသာ ေပးလိုက္ေပေတာ့
မရင္ေအးက ရွက္ကိုး ရွက္ကန္းနဲ႔ ....ဟာ ... အကိုႀကီးကလည္း ရွက္စရာႀကီး။ ညီမအတြက္ ဒီလို အလုပ္မ်ိဳးကိုလုပ္ေနရသလားလို႔ေျပာၿပီး သူ႔ဓာတ္ပံုကိုထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးဌာနခ်ဳပ္ မွာ သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ေတြ႔ၾကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ...ကဲ ... ဆရာႀကီး ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႔မွန္းထားတဲ့ သတို႔သမီးေလာင္းကေလးရဲ့ဓာတ္ပံုကိုယူလာခဲ့တယ္။ ခင္ဗ်ားကေတာ့ ႀကိဳက္သလား ၊ မႀကိဳက္ဘူးလား မသိဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္မွာေတာ့ တကူးတကန္႔သြားယူခဲ့ရတယ္။ ထမင္းေႂကြးမယ္သာႀကံေပေတာ့လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သခင္ေအာင္ဆန္းက ....
ေဟး ... ခင္ဗ်ားတို႔ ဒီကိစၥကို တစ္ကယ္လုပ္ေနၾကတာလား။ က်ဳပ္က ဒီကိစၥဟာ အလကားေျပာေနၾကတာလို႔ ထင္ေနတာဗ်။ ေမာ္လၿမိဳင္မွာေျပာၿပီးကတည္းက က်ဳပ္ျဖင့္ တခါမွ မစဥ္းစားမိပါဘူးဗ်ာ ´´

သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ အိမ္ေထာင္ေရးထက္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကိုသာ အေလးအနက္ထားတယ္ဆိုတာဟာ ထင္ရွားပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သခင္ေအာင္ဆန္းက ေျပာေသးတယ္။ အဟုတ္ေျပာတာပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ေတာ့ မိန္းမယူဖို႔စိတ္မကူးေသးဘူး။ ခင္ဗ်ားတို႔ေျပာတာေတြကိုလည္း မယံုမိဘူး။ အခု ခင္ဗ်ားက ဓာတ္ပံုေတြ ဘာေတြယူလာေတာ့ အပ်က္ပ်က္နဲနွာေခါင္းေသြးထြက္ ဆိုသလိုမ်ား ျဖစ္ေနတာလားဗ်လို႔ေျပာၿပီး ဓာတ္ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်လိုက္ၿပီး ....
“ခက္တာပဲဗ်ာ။ သူကေလးကိုျမင္ရတာ ကြၽန္ေတာ္လိုေကာင္နဲ႔မတန္ပါဘူးဗ်ာ။ သနားစရာေကာင္းပါတယ္။ က်ဳပ္တို႔က ေရွ႔ေလွ်ာက္ၿပီး ဘာေတြလုပ္လို႔ ဘာေတြျဖစ္မယ္မွန္းမသိနိုင္တဲ့လူစားေတြဗ်။ သူတို႔လို ႏုႏုနယ္နယ္ကေလးေတြနဲ႔ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ခရီးၾကမ္းနဲ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့လည္း က်ဳပ္တို႔က တစ္ကယ့္ေမတၲာနဲ႔ခ်စ္လို႔ ႀကံစည္ၾကတာလည္းမဟုတ္။ သူ႔ကိုယူၿပီး သူ႔ပိုက္ဆံနဲ႔ နိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ႀကံၾကတာ။ ဒါဟာ မတရားဘူးဗ်။ မွန္လည္း မမွန္ဘူးလို႔ဇြတ္ျငင္းေနပါေတာ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္မၾကာခင္မွာပဲ မရင္ေအးတို႔ခရုိင္မွာ ဒို႔ဗမာအစည္းအရုံးညီလာခံက်င္းပတယ္။ အဲဒီ ညီလာခံကို သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္ ဌာနခ်ဳပ္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ၾကပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ညီလာခံကိုသြားကတည္းက စိတ္ထဲမွာ တခ်က္ခုတ္၊ နွစ္ခ်က္ျပတ္သေဘာနဲ႔တက္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ညီလာခံအၿပီးမွာ မရင္ေအးတို႔အိမ္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔သြားၾကပါတယ္။ ညီလာခံက်င္းပတဲ့ၿမိ့ဳနဲ႔က သိပ္မေဝးလွဘူး။ မရင္ေအးတို႔အိမ္ေရာက္လို႔ မရင္ေအးကိုလည္းေတြ႔လိုက္ေရာ၊ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ မ်က္စိပ်က္ ၊ မ်က္နွာပ်က္နဲ႔ ....ေဟ့လူ .. ဘယ္လိုလုပ္လိုက္တာလဲ။ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို တကယ္ ေဂ်ာက္က်ေအာင္လုပ္ေနၿပီထင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။
မရင္ေအးချမာမွာေတာ့ ဘာအေၾကာင္းမွ မသ္ိရွာေသးဘူး။ သူ႔ ဓာတ္ပံုကို ကြၽန္ေတာ္ယူလာတုန္းက ဘယ္သူဘယ္ဝါကိုျပဖို႔ဆိုတာမေျပာခဲ့ေတာ့ အေျခအေနမပ်က္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔စားဖို႔၊ ေသာက္ဖို႔ေတြကိုသာ လုပ္ကိုင္ေနရွာပါတယ္။ မရင္ေအးတို႔အေမႀကီးကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔လူငယ္ေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ေနၾကႏုိင္ေအာင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုထြက္သြားပါတယ္။ အေၾကာင္းမသိေသးတဲ့ မရင္ေအးကအိေျႏၵမပ်က္ေပမယ့္ သခင္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္နဲ႔ အိမ္အျပင္ဘက္ကိုသာစိုက္ၾကည့္ေနၿပီး ငိုင္ေနရွာပါတယ္။
ထမင္းစားေသာက္ၿပီးေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔နွစ္ေယာက္က အိမ္ေခါင္းရင္းခန္းမွာပက္လက္ကုလားထုိင္ နွစ္လံုးနဲ႔ ထုိင္ေနၾကတယ္။ မရင္ေအးက လဖက္ရည္ၾကမ္းနဲ႔ အခ်ိဳ အခ်ဥ္ပဲြလာခ်ေတာ့မွ ကြၽန္ေတာ္က မရင္ေအးကို စကားေျပာၾကရေအာင္ဆိုၿပီး အနားမွာထိုင္ခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကလည္း ရုိရုိေသေသ အကိုႀကီးအရင္းေတြကို ျပဳစုေကြၽးေမြးေနရသလို ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ဘဲ အနားမွာထိုင္ရွာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က မရင္ေအးနဲ႔သခင္ေအာင္ဆန္းကို မိတ္ဖဲြ႔ေပးလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကလည္း သခင္ေအာင္ဆန္းမွန္း သိပါတယ္။ သတင္းစာထဲမွာ ဓာတ္ပံုကိုျမင္ဘူးပါတယ္လို႔ျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သခင္ေအာင္ဆန္းက ဆိုင္းမဆင့္ ၊ ဗံုမဆင့္ နဲ႔ ....“ဒီမယ္ ... မရင္ေအး ၊ ခင္ဗ်ား အကိုႀကီးသခင္တင္ေမာင္ဟာ ေကာင္းတဲ့လူမဟုတ္ဘူးဗ်။ ခင္ဗ်ားဓာတ္ပံုကိုယူလာၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို ျပတယ္ဗ်။ ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွသိရတာလည္း မဟုတ္ဘူး။ သူတို႔တစ္ေတြက အႀကံႀကီး ႀကံေနၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ ႏုိင္ငံေရးလုပ္ေအာင္ဆိုၿပီး စီစဥ္ေနၾကတယ္ဗ်” လို႔ ေျပာခ်လိုက္ေရာ။
ကြ်န္ေတာ္လည္းအ့ံအားသင့္ေနၿပီး ဘာမွ မေျပာတတ္ေအာင္ျဖစ္ေနတုန္းမွာ မရင္ေအးဟာလည္း တခါထဲ မီးဖိုခန္းထဲကိုဝင္ေျပးပါေလေရာ။ မရင္ေအးေနာက္ကို ကြၽန္ေတာ္ဝင္လိုက္သြားၿပီး အစအဆံုး ကြၽန္ေတာ္တို႔ရဲ့စီမံကိန္းကို ဖြင့္ဟဝန္ခံလိုက္ပါတယ္။ မရင္ေအးကိုလည္း စိတ္မဆိုးဖို႔ေတာင္းပန္ ရျပန္ပါတယ္။ မရင္ေအးဟာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာႀကီးေတြေနပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ သူ႔ဟာသူ အိမ္ေရွ႔ခန္းကိုထြက္သြားၿပီး သခင္ေအာင္ဆန္းအနားမွာပဲ သြားထိုင္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ လိုက္သြားရေကာင္းမလား၊ မလိုက္ဘေနရေကာင္းမလား ဆိုၿပီး ေဝခဲြလို႔႔မရခင္မွာဘဲ မရင္ေအးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုလွမ္းေခၚလိုက္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္လည္း ထိုင္မိေရာ၊ မရင္ေအးက တည္တည္္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ ေျပာလိုက္ပံုကေတာ့ ....“ဒီမယ္ ... အကိုႀကီး ၊ အကိုႀကီးတို႔နွစ္ေယာက္စလံုးကို အကိုအရင္းလိုပဲ ကြၽန္မသေဘာထားပါတယ္။ ေမာင္ေလးကလည္း အကိုႀကီးတို႔ကိုသိပ္ခ်စ္တယ္။
သိပ္ၾကည္ညိဳတယ္။ ေမေမဆိုတာကလည္း အကိုႀကီးတို႔တေတြကို အင္မတန္ေလးစားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုလုိ အကိုႀကီးစီစဥ္တာဟာ ဘာမွအျပစ္ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။ ဒီကိစၥမွာ ကြၽန္မသေဘာကေတာ့ အကိုေအာင္ဆန္းနဲ႔ ကြၽန္မနဲ႔ဟာ မတန္ပါဘူး။ ကြၽန္မတို႔ဟာ ေတာသူေတြပါ။ ေတာမွာေနၿပီး ေတာသူ ပီပီပဲ ေနတတ္စားတတ္ပါတယ္။ အကိုေအာင္ဆန္းတို႔ကေတာ့ ေနာက္ဆိုရင္ တိုင္းျပည္ရဲ့ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ၊ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ဝန္ႀကီးေတြဘာေတြ ျဖစ္ၾကဦးမွာပါ။ ဒီေတာ့ ကြၽန္မတို႔လိုေတာသူေတြနဲ႔ဆိုရင္ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီလိုေျပာတာဟာ အကိုေအာင္ဆန္းကို ကြၽန္မ မခ်စ္လို႔၊ မခင္လို႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ အကိုေအာင္ဆန္းတို႔ပါရမီကို ညီမေလးတေယာက္အေနနဲ႔လည္း ျဖည့္လို႔ ရပါတယ္။ ပိုက္ဆံလိုခ်င္ရင္လည္း ေတာင္းၾကပါ။ ေမေမသိေအာင္တမ်ိဳး၊ မသိေအာင္တမ်ိဳးေပးရင္လည္း ေပးလို႔ ရပါတယ္။ ကြၽန္မေရာ၊ ေမာင္ေလးကေရာ အကိုႀကီးတို႔နိုင္ငံေရးလုပ္တာကို ေလးစားေနၾကတာပဲ။ ေနာက္ဆံုး ... အကိုႀကီးတို႔လိုတဲ့ ေငြက သိပ္မ်ားေနရင္ ေမေမမသိေအာင္ ညီမေပးမွာေပါ့” လု႔ိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာလိုက္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္က ဘယ္လို ျပန္ေျပာရမလဲလို႔ စဥ္းစားေနတုန္း သခင္ေအာင္ဆန္းက ....“ဟုတ္တယ္။ ခင္ဗ်ားေျပာတာ မွန္တယ္။ မွန္တယ္ဆိုတာက နိုင္ငံေရးပါရမီကို ဘယ္အေနနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျဖည့္ဆည္းလို႔ ရတယ္ဆိုတာကို ေျပာတာ။ ခင္ဗ်ား ေျပာသလို ညီမတေယာက္အေနနဲ႔ပဲျဖည့္ပါမယ္ဆိုတာကုိ ႀကိဳက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔က ဝန္ႀကီးေတြဘာေတြျဖစ္မွာမို႔ ခင္ဗ်ားတို႔လို ေတာသူေတြနဲ႔မတန္ပါဘူးဆိုတဲ့ဟာကေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူး။ ဝန္ႀကီးဆိုတဲ့ေကာင္ကေရာ ဘာေကာင္မု႔ိလဲ။ မိုးက်ေရႊကိုယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ေတာသားပါပဲဗ်။ ေတာ႐ြာဇနပုဒ္က ေတာမွာေမြးခဲ့တဲ့ အေကာင္ပါဗ်။ ခင္ဗ်ားေျပာတဲ့ ေတာသူမို႔လို႔မတန္ပါဘူးဆိုတဲ့စကားကို ျပန္ရုပ္သိမ္းလိုက္ပါဗ်ာ” ဆိုၿပီး ဟဲ ဟဲ ... ဟဲဟဲ နဲ႔ သေဘာက်ေနပါေတာ့တယ္။
ကြၽန္ေတာ့္ဝမ္းထဲမွာေတာ့ ကိုယ့္လူက ဒီလိုေတာ့လည္း အေျပလည္သားပါကလား။ ခ်စ္ေရးဆိုပံုကေလးကလည္း မေခပါကလားလု႔ိ ပီတိျဖစ္လိုက္မိပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ခါနီးမွာ မရင္ေအးက သူ႔ေမေမဆီမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတြက္ အေထြေထြသံုးဖို႔ေငြ ၁၀၀က်ပ္ ေပးလိုက္မယ္လို႔ေျပာၿပီး ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို စာအိတ္နဲ႔ထည့္ထားတဲ့ပိုက္ဆံကို ေပးလိုက္ပါတယ္။ သေဘၤာေပၚေရာက္လို႔ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ရာတန္ (၃) ႐ြက္ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။ ဟိုေခတ္က ေငြ ၃ဝဝ က်ပ္ဆိုတာ နည္းနည္းေနာေနာတန္ဖိုး မဟုတ္ပါ။

သခင္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ မရင္ေအးတုိ႔ ဇာတ္လမ္းကေတာ့ အခုအတိုင္းပဲ အဆင္ေျပေျပနဲ႔ စခဲ့ၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၾကာပါဘူး။ အဲဒီညီလာခံမွာ ေဟာခဲ့တဲ့တရားေၾကာင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ဆုေငြ (၅) က်ပ္ အထုတ္ခံရတဲ့ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီ ဝရမ္းကို ေရွာင္ရင္းတိမ္းရင္းကေနၿပီး ဗမာျပည္အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားရတယ္။ ေနာက္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ကိုဦးေဆာင္လာခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္စစ္ေသနာပတိ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအျဖစ္နဲ႔ ဗမာျပည္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ မရင္ေအးကေတာ့ ေမွ်ာ္သလင့္လင့္နဲ႔ရွိေနရွာေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကေတာ့ အထက္ဗမာျပည္သိ္မ္းပိုက္နိုင္ဖို႔အတြက္ ဆက္လက္စစ္ခ်ီေနရွာပါတယ္။

သခင္တင္ေမာင္ (က်ံဳမေငး)
အိုးေဝဂ်ာနယ္ ၊ အမွတ္ - ၂၅ ။ (၁၅. ၈. ၁၉၆၉) ေန႔ထုတ္မွ
ယူတာက ဒီေနရာကပါ  https://www.facebook.com/pages/Nayt-Thit/481122195257993