ေအာက္တိုဘာ လလည္ပိုင္းမွာေရးတဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေအာက္တိုဘာလလည္ပိုင္းမွာေရးတဲ့ တိုနန္႔နန္႔ေလးေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

အရင္တခါလည္း က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ "မင္းက စာဘယ္ေလာက္ဖတ္လို႔လဲ" ဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ပါ။ ခုလည္း ထပ္ေျပာပါရေစ။ က်ေနာ္ စာအမ်ားႀကီးမဖတ္ပါဘူး။ (စာဘယ္ေလာက္ဖတ္သလဲကိုဘာနဲ႔တိုင္းရမွန္းမသလို အမ်ားႀကီးကိုလည္း ဘာနဲ႔တိုင္းမလဲမေျပာတတ္ပါ) က်ေနာ့္အတြက္ လိုအပ္မယ္ထင္တဲ့စာေလာက္ေတာ့(တတ္နိုင္သေလာက္)မျပတ္ဖတ္ပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးရင္ကိုယ့္ဟာျဖစ္ေအာင္လုပ္ယူဖို႔ လုပ္တတ္ဖို႔အၿမဲ(လိုလို)ေတြးပါတယ္။ လုပ္ယူၿပီးရင္ "သူ႔အျမင္ေပၚအေျခခံတဲ့

ကိုယ့္အေတြး"ကို ခ်ေရးခ်ေျပာလုပ္(တဲ့အခါလုပ္)ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စာဘယ္ေလာက္ဖတ္ဖူးလို႔လဲတို႔ ဘာစာအုပ္ဖတ္ဖူးလားတို႔ေမးေနမယ့္အစား ကိုယ္နိုင္သေလာက္ ဖတ္ၾကပါ။ စာဆိုတာဖတ္နိုင္ေလေကာင္းေလပါ။ ဖတ္ၿပီးတဲ့အခါ ကိုယ့္အျမင္ကိုယ့္အေတြးေလးေတြျပန္ေျပာ ျပန္ေရးၾကတာကေရာ ကိစၥေကာင္းမဟုတ္လားဗ်ာ။ (စာဖတ္တာနဲ႔စပ္လို႔)

ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔အဖိနွိပ္အခံရဆံုး ေအာက္ေျခလူထုကို ဖြဲ႔စည္းပံုျပင္ဖို႔ ဘယ္လိုသေဘာထားရွိသလဲလို႔ေမးတာဟာ စစ္ဒဏ္ကို အလူးအလဲအျပင္းထန္ဆံုးခံစားေနရတဲ့လူေတြကို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုခ်င္သလားလို႔ သြားေမးေနတာနဲ႔ဘာမ်ားထူးသလဲ။ ထြက္လာမယ့္အေျဖက (၂)ခုပဲရွိမယ္မွတ္တယ္။ တစ္ခုက "အနိုင္တိုက္"။ ေနာက္တစ္ခုက "တိုက္မေနနဲ႔ေတာ့" ပဲျဖစ္လိမ့္မယ္။ အဲ့သလိုပဲ ဖြဲ႔စည္းပံုကိစၥမွာလည္း "အသစ္ျပန္ေရး"နဲ႔ "လုပ္မေနနဲ႔ေတာ့" ပဲျဖစ္မယ္မွတ္တယ္။ စစ္ကိုအနိုင္တိုက္မလား ဆက္မတိုက္ေတာ့ဘူးလား၊ အသစ္ျပန္ေရးမလား ေပးသမွ်ယူမလားဆိုတာက လူေတြကိုဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ လိုက္ေမးေနသူေတြကဆံုးျဖတ္ရမယ့္ကိစၥမွ်သာ။ (ျပင္မယ္ သစ္မယ္ဆိုသူေတြကိစၥ)

လူထုႂကြယ္ဝဖို႔နဲ႔ တိုင္းျပည္ေခတ္မီဖို႔ ေရွ႔တဆင့္တြန္းတင္ၾကဆိုတဲ့ေျပာသံၾကားတိုင္း ေတာင္အတက္ကုန္းစည္းျပတ္တဲ့လွည္းနဲ႔၊ နွာေခါင္းျပတ္ေအာင္ရုန္းတဲ့ႏြားနဲ႔၊ ျပန္လန္က်သြားတဲ့ဦးစီးနဲ႔ခ်ည္း ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။ တြန္းတင္ခ်င္စိတ္ရွိတာလည္းေကာင္းတာပဲ၊ တြန္းတင္တာလည္းေကာင္းတာပဲ။ တြန္းလည္းတင္ေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ စစ္ဗိုလ္ေတြသာဘဏၰာနဲ႔ဓနျပည့္စံုပိုလွ်ံဖို႔၊ တိုင္းျပည္က "ေခတ္မမီ"ပဲ "စစ္မွီ"ဖို႔သာတြန္းေၾကးဆို အသံေကာင္းဟစ္ၿပီးကူတြန္းေနမယ့္အစား လႊတ္သာေပးလိုက္ သူ႔ဘာသူ ျပန္လန္က်သြားလိမ့္မယ္ထင္တာပဲ။ ခုေတာ့ သူခိုးကိုကမ္းမိတဲ့ဓါးရိုးက ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာထိုးဖို႔ျဖစ္ေနၿပီလား။ (တြန္းတင္မယ့္သူေတြကိစၥ)

ဘယ္သူကစတီထြင္တယ္သာမသိတာ။ စတုတၳမ႑ိဳင္လို႔ဆိုလိုက္ရင္ ဘာေျပာမွန္း လူတိုင္းသိပါတယ္။ က်ေနာ္ႀကီးလာမွ မျဖစ္ခ်င္တာေတြထဲမွာ မီဒီယာသမားဆိုတာလည္း ပါပါတယ္။ အာရ္အက္ဖ္ေအမွာ(ျပင္ပေဆာင္းပါးရွင္အေနနဲ႔)အသံလႊင့္ခဲ့တာကို မီဒီယာအလုပ္လုပ္ေနတယ္လို႔ ျမင္သူေတြလည္းရွိ၊ မသဲကြဲသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္က ျပည္တြင္းျပည္ပ (ကမၻာ့သတင္း ျမန္မာ့သတင္း)က ထူးျခားသတင္းနဲ႔အေၾကာင္းအရာေတြကို ဘေလာ့ဂ္မွာ၊ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မွာ တင္ေပး ရွယ္ေပးတာ၊ ကိုယ္တိုင္လည္း နည္းနည္းပါးပါးေရးတာ၊ သူမ်ားေရးတာေတြထဲကႀကိဳက္တာ တူတာေတြကို ျပန္ကူးယူေဖာ္ျပတာေတြလုပ္လို႔ စီတီဇင္ဂ်ာနယ္လစ္လို႔ ကင္ပြန္းတပ္သူက တပ္ပါတယ္။ မီဒီယာသမားေျပာေျပာ စတုတၳမ႑ိဳင္ဆိုဆို ဆိုသူမ်ားအဖို႔အေရးမႀကီးပါ။ က်ေနာ့္အဖို႔ေတာ့ မျဖစ္ခ်င္ဆံုးဘဝမို႔ အထင္ခံရတာနဲ႔တင္ တြန္႔ပါတယ္။ ”မီဒီယာဆိုတာဘက္မလိုက္ရဘူး”မ်ား တကယ္ရွိခဲ့ရင္ က်ေနာ္မျဖစ္ခ်င္တဲ့အရာ ထဲကေန မီဒီယာသမားဆိုတာကို ထုတ္လိုက္မယ္ေတြးထားပါတယ္။ ”စတုတၳမ႑ိဳင္”ေျပာၿပီး ”စတုတၳေဒါက္တိုင္”ေတြလုပ္ရင္း ”ပဥၥမံတပ္သားေတြ”ခ်ည္းလိုလို ေတြ႔ရဖန္မ်ားေတာ့ ”မီဒီယာဆိုတာ ဘက္လိုက္မွရတယ္”ဆိုတဲ့အယူဟာ က်ေနာ့္မွာ ခုတိုင္ ခိုင္က်ည္ေနတုန္း။ စြဲနစ္ေနတုန္း။ ၿမဲေနတုန္း။ (ဘယ္ဘက္ကိုလိုက္မလဲကေတာ့ ဘယ္ဘက္ကရပ္သလဲနဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ဘက္လိုက္ပါတယ္) (မီဒီယာနဲ႔စပ္မိစပ္ရာ)

The Light of Asia ထဲမွာ က်ေနာ္ႀကိဳက္တဲ့ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ေတြေျပာရရင္မကုန္ဘူး။ ဒီေနရာေလးလည္း အလြန္ႀကိဳက္တယ္။ ေမာင္သာနိုးက ”သစၥာရွာဖို႔ ျမင္းစီးမယ္”လို႔ ျပန္သြားတာလည္း သေဘာက်တယ္။
Fondly Siddartha drew the proud head down,
Patted the shining neck, and said, "Be still,
White Kantaka! be still, and bear me now
The farthest journey ever rider rode;
For this night take I horse to find the truth,
And where my quest will end yet know I not,
Save that it shall not end until I find.
၉၆၉ လူသတ္အၾကမ္းဖက္သကၤန္းၿခံဳေတြျမင္ေတာ့ ”အမုန္းတရားေဟာဖို႔ဘုန္းႀကီးဝတ္မယ္”လို႔မ်ားေျပာရမေလာက္ပဲ ေရႊျပည္ႀကီးရဲ့ျဖစ္အင္ေတြ။ (သကၤန္းၿခံဳအၾကမ္းဖက္ဝါဒီေတြကိစၥ)

တခ်ိဳ႔က စာေရးဆရာေက်ာ္ဝင္းကို ဖက္ဒရယ္လ္ေမာင္ေမာင္တုပ္လို႔ ကြယ္ရာမွာေခၚတာၾကားတယ္။ ထူးတာက ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္လို ”တုတ္”က ”တသတ္”တုတ္မဟုတ္ပဲ ”ပသတ္” တုပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ ပသတ္ ”တုပ္”ရသလဲ ဗ်ာတို႔။ သိသူမ်ားေျဖၾကပါေလကုန္။ တခ်ိဳ႔က်ေတာ့ ”က်င္းေဝၚ”တဲ့။ ဒါက်ေတာ့ တရုတ္အမည္လိုလို ဘာလိုလိုနဲ႔ တမ်ိဳးေတာ့တမ်ိဳးပဲ။ ဒိုင္းခင္ခင္၊ သီေပါ၊ စုဖုရားလတ္၊ (လူပ်ိဳေတာ္) ရေနာင္ေမာင္ေမာင္တုတ္တို႔ရဲ့ ေလးပြင့္ဆိုင္ဇတ္လမ္းက ဖီးလ္ဒင္းေဟာ္လ္ေရး(ဆရာပါရဂူဘာသာျပန္) သီေပါ၏မေဟသီမွာနဲ႔ ဗမာဆရာေတြေရးတာေတြထဲမလည္းဖတ္ဖူးၾကမွာ။ ဇာတ္သိမ္းေတာ့ ဒိုင္းခင္ခင္ဘာျဖစ္၊ ေမာင္ေမာင္တုတ္ဘာျဖစ္။ စုဖုရားလတ္ ဒါးထက္၊ သီေပါအရူးကြက္အၿမီးကုပ္နဲ႔ ဇာတ္သိမ္းတယ္ဟုတ္။ ပါးစပ္ရာဇဝင္ေတြကရွိေသး။ (ေက်ာ္ဝင္းကိစၥ)

ကိုမင္းကိုနိုင္ေမြးေန႔အဖို႔ ေတြးမိတဲ့စကား- ”(၅၁)နွစ္စာရိုးသားစင္ၾကယ္မႈနဲ႔ေနခဲ့သူလို႔ ထင္မွတ္ရေစေတာ့”
စိန္ပြင့္ျဖစ္သြားတဲ့ ကာဗြန္ေတြဟာ ဖိအားနဲ႔အပူဒဏ္လံုေလာက္တဲ့အထိခံၿပီးမွျဖစ္လာရသလို အဲ့ဒီစိန္ပြင့္ေတြကို လံုေလာက္တဲ့အပူခ်ိန္ရွိတဲ့ မီးပံုထဲပစ္ထည့္လိုက္ရင္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္သလဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ကေတာ့ စိန္ပြင့္ေတြကို ဘယ္သူမွမီးပံုထဲပစ္မထည့္ေစခ်င္သလို စိန္ပြင့္ေတြကိုယ္တိုင္ မီးပံုထဲကိုခုန္ခ်ၾက ခုန္ဆင္းၾကမွာလည္း မျမင္ခ်င္ပါ။ က်ေနာ့္စိန္ပြင့္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွ မီးပံုထဲပစ္အထည့္မခံရေစနဲ႔... က်ေနာ့္စိန္ပြင့္ေတြ ဘယ္ေတာ့မွမီးပံုထဲ ခုန္မဆင္းၾကေစနဲ႔။ စိန္ပြင့္ေတြ အသက္ရွည္သမ်ွအနာကင္းၾကေစ။ (စိန္ကိုမီးဖုတ္ျခင္းကိစၥ)

”မင္းတို႔ဖို႔တ္ဝိန္းကို မင္းကိုနိုင္(ေပၚဦးထြန္း)လာတုန္းက မြန္ေတြနဲ႔ခိုးေတြ႔သြားေသးတယ္ဆို ဟုတ္သလားကြ”လို႔ ေမးတဲ့ေလသံကိုေထာက္ၿပီး ေမးသူ႔အေနအထားကို နည္းနည္းမွန္းၾကည့္နိုင္ပါတယ္။ အမည္ေရွ႔မွာ(ေမာင္/ကို/ဦး) စတာေတြမပါတဲ့အတြက္ လူရင္း၊ ႀကီးသူ၊ ရြယ္တူ (ေခတ္ၿပိဳင္နိုင္ငံေရးထဲက)ျဖစ္စရာရွိသလို၊ တမင္ရင့္သီးတာနဲ႔တင္စီးတာလည္း ျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ မလိုလားမွန္းသိေအာင္ေဖာ္ျပတဲ့ ေဖာ္ျပခ်က္လည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ”မြန္ေတြ” ဆိုတဲ့ နာမ္စားသံုးစြဲမႈကလည္း ”မြန္အမ်ိဳးသားေတြ၊ မြန္တိုင္းရင္းသားေတြ၊ မြန္လူမ်ိဳးစုေတြ” ဆိုတာနဲ႔ယွဥ္ေတြးၾကည့္ရင္ ဘယ္လိုစိတ္ေစ့ေဆာ္မႈအခံနဲ႔ေျပာသလဲေပၚလြင္မွာပါ။ ”ေတြ႔”ဆိုတဲ့စကားလံုးမွာ ”ခိုး”ျဖည့္စြက္လိုက္တာဟာ အမွတ္မဲ့အလႊတ္မဲ့ေတာ့ဟုတ္ဟန္မတူပါ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါပါ ေဖာ္ျပခ်က္ပါပါ အသံုးအႏႈန္းလို႔ယူဆစရာျဖစ္ပါတယ္။ ေမးသူဟာ က်ေနာ္နဲ႔ လူခ်င္းမသိမရင္းတဲ့ ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္မိတ္ေဆြပါ။ တခါတေလ သူနဲ႔က်ေနာ္ နိုင္ငံေရးမွာ၊ ေလာကအျမင္မွာ ဆန္႔က်င္ဘက္သေဘာနီးနီးအထိ ရွိသူပါ။ ဒါေပမယ့္ စကားေျပာျဖစ္ ျငင္းခုန္ျဖစ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္၊ ေက်လည္ျဖစ္၊ မေက်လည္ျဖစ္ပါပဲ။ ရန္သူေတာ့မျဖစ္ၾကေသးပါ။ သူသိခ်င္တာေတြရွိရင္ေမးတတ္သလို တခ်ိဳ႔ကိစၥေတြက် အတြင္းစကားေတြေတာင္ ပါပါေနတာမို႔ ဓါတ္သိအတြင္းလူတေယာက္လို႔လည္း ထင္ရပါတယ္။ ေမးတဲ့အခါတိုင္း အေပၚစီးေလသံလိုလို တရားခံစစ္ စစ္တာလိုလိုအျပင္ ”ငါ သိၿပီးသား”ဆိုတဲ့သေဘာပါေအာင္ ေမးေလ့ရွိပါတယ္။ တခါတေလက် ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ေတြလည္း ပါပါတယ္။ သူ ဘယ္အရြယ္က်ေနာ္မသိေပမယ့္ က်ေနာ့္ကိုေတာ့ စကားေျပာရင္ ”မင္းနဲ႔ ငါနဲ႔”ပဲေျပာပါတယ္။ ဒါလည္း ကိစၥမရွိပါ။ ကိုမင္းကိုနိုင္နဲ႔ကိုကိုႀကီးလာေတာ့ က်ေနာ္လည္း သြားေတြ႔ႏႈတ္ဆက္သူေတြထဲပါပါတယ္။ စကားေတာ့ မယ္မယ္ရရ ဘာမွမေျပာခဲ့ပါ။ က်ေနာ့္ဘက္မွာ ေျပာစရာလည္းေထြေထြထူးထူးမရွိသလို သူတို႔ဆီက ထူးထူးျခားျခားၾကားစရာလည္း ဘာမွမရွိမွန္းသိေနတာနဲ႔ သတ္သတ္ေတြ႔ဖို႔ေျပာဖို႔ မစဥ္းစားမိခဲ့ပါ။ (အဲ့ဒီအေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါး ေရးလည္းေရးခဲ့ပါတယ္)ေနာက္ၿပီး သူတို႔ခရီးစဥ္ ဘယ္ေတာ့စ ဘယ္ေတာ့ဆံုး ဘာေတြစီစဥ္ ဘယ္သူေတြနဲ႔ေတြ႔ စတာေတြလည္းမေမးမိခဲ့ပါ။ မသိပါ။ ကိုယ့္ဆီလာလည္တဲ့ ခံေဖာ္ခံဖက္ေခတ္ၿပိဳင္”နိုင္ငံေရးလူ”ေတြအျဖစ္ ပ်ဴပ်ဴငွာငွာႏႈတ္ဆက္ ဖက္လွဲတကင္းေတာ့ရွိတာအမွန္ပါ။ တခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ”ေခတ္ၿပိဳင္လူ”ကေန ”ကိုယ့္ေခါင္းေဆာင္”ေတြအျဖစ္ပံုေဖာ္ၿပီး စိတ္ကူးယဥ္ေတာ့ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ခုေတာ့ သူတို႔သြားေနတဲ့ သူတို႔ယံုၾကည္ရာနိုင္ငံေရးနဲ႔ က်ေနာ္နဲ႔က ျပဒါးတစ္လမ္းသံတစ္လမ္း မဟုတ္ေပမယ့္ ရထားသံလမ္းလိုျဖစ္ေနတာပါ။ အေျခခံမွာတူေနေသးတယ္ဆိုရင္ မိမိျဖစ္ေစခ်င္တာမလုပ္ရေကာင္းလား မျဖစ္ရေကာင္းလားစိတ္ဟာ နိုင္ငံေရးမွာမထားအပ္မွန္းကို အေတြးအေခၚအရသိတာမို႔ မိမိအျမင္အေတြးအယူဆကိုခ်ျပၿပီး ေဝဘန္စရာလို႔ျမင္ရင္ေဝဘန္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔ သူတို႔အဆက္အစပ္က ဒါေလာက္ပါပဲ။ သူတို႔ ဘာလူမ်ိဳး ဘာ ဘာသာစတာေတြ ဘယ္တုန္းကမွ မသိသလို ေမးလည္းမေမးၾကည့္ဖူးသလုိ သိလည္းမသိခ်င္ပါ။ သိစရာလို႔လည္း ခုခ်ိန္ထိ မထင္မိပါ။ နိုင္ငံေရးအဆက္အစပ္ နိုင္ငံေရးရပ္ခံခ်က္နဲ႔ နိုင္ငံေရးဘဝေတြကိုပဲ စိတ္ဝင္စားပါတယ္။ စကားျပန္ေကာက္ရရင္ မင္းကိုနိုင္ ”မြန္အမ်ိဳးသား”ဟုတ္မဟုတ္ က်ေနာ္ မသိေပမယ့္ ခုတစ္ေခါက္ျပန္လြတ္လာၿပီး မြန္အမ်ိဳးသားဝတ္စံု(ပုဆိုး)အဝတ္မ်ားမ်ားလာတာေတာ့ သတိျပဳမိပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ဟိုေနရာ ဒီေနရာမွာ ေျပာတာေတြထဲ သူလည္းလူမ်ိဳးစုတိုင္းရင္းတစ္ဦး(မြန္) ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာတာေလးေတြ ေတြ႔ရၾကားရပါတယ္။ သတိထားမိပါတယ္။ သူ႔မွာ မြန္ေသြးဘယ္ေလာက္ပါလို႔ မြန္ဘယ္ေလာက္စစ္ကို က်ေနာ္စိတ္မဝင္စားေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို လူမ်ိဳးစုတစ္ခုခုရဲ့အႏြယ္ဝင္ဥပဓိ Identity ကို ျပျပလာတာေတာ့ စိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။ သူ ဘာ့ေၾကာင့္ ခုလိုျပသလဲ ေဖာ္ထုတ္လာရသလဲဆိုတာေတာ့ သူ႔နိုင္ငံေရးနဲ႔ တိုက္ရိုက္အဆက္အစပ္ျဖစ္ခ်င္လည္းျဖစ္နိုင္ပါတယ္။ ဗမာ့နိုင္ငံေရးလက္ေတြ႔နဲ႔နိုင္ငံေရးသမိုင္းျဖစ္ေပၚတိုးတက္မႈေတြၾကည့္ရင္ ေက်ာင္းသားနိုင္ငံေရးဘဝမွာ (ဗမာ မဟုတ္တဲ့) လူမ်ိဳးစုႏြယ္ဝင္တစ္ဦးဦးျဖစ္ျခင္း/မျဖစ္ျခင္းက သိတ္မသိသာလွေပမယ့္၊ (အေကာင္း/အဆိုး) အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ သိတ္မႀကီးလွေပမယ့္ ပေရာ္လ္ဖက္ရွင္နယ္လ္နိုင္ငံေရးက် အဲ့ဒါက အလြန္အေရးပါေနပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားနိုင္ငံေရးတုန္းက ေရွ႔တန္းမတင္ခဲ့တဲ့ကိစၥကို ခု လိုအပ္ၿပီယူဆလို႔ ပြဲထုတ္ျပင္ဆင္လာတာေရာမျဖစ္နိုင္ဘူးလားလို႔ ေတြးၾကည့္ပါတယ္။

တိုက္ဂါးဝုဒ္ ကမၻာေက်ာ္ေဂါက္သမားျဖစ္လာေတာ့ ထိုင္းေတြကလည္း ငါတို႔လူမ်ိဳး၊ အေမရိကန္ေတြကလည္း ငါတို႔လူမ်ိဳး..တဲ့။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ (မြန္ျခင္း မမြန္ျခင္းနဲ႔စပ္လို႔)

ေအာက္တိုဘာ ၁၈။ ၂၀၁၃

ဟိုေန႔က ရဲေမာ္ထူးနဲ႔ ေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္း အသြင္မတူအိမ္သူမျဖစ္သေဘာသြားနဲ႔စပ္လို႔ သူ႔အျမင္ကို “အျခားအေသးအမႊားေတြမွာ တူတူ/မတူတူေပါ့အကိုရာ။ အဓိကက်တဲ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ တူရတယ္ဗ်။ တူမွရတယ္ဗ်။ အစက မတူထားခဲ့ဘူးဆိုလည္း ေနာက္ပိုင္း တျဖည္းျဖည္းအတိုးအေလွ်ာ့နဲ႔ တူေအာင္လုပ္ယူရတာပဲဗ်။ ဒါမွျဖစ္မွာကိုး”လို႔ ေျပာတယ္ဗ်။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲ လက္ကနဲတစ္ခ်က္ ျဖစ္သြားတယ္။ အိမ္ေထာင္ေရးကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဗမာ့လက္ရွိနိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းႀကီးနဲ႔စပ္လို႔ပါ။ အဲ့ဒီေန႔ကအထိေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္တို႔၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔၊ အျပဳသေဘာခ်ဥ္းကပ္မႈတို႔၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္တယ္တို႔ စသည္ျဖင့္(ေျပာရရင္မ်ားမွာပါ) ဆိုင္းဘုတ္ေတြေထာင္ၿပီး ျပည္ေတာ္ဝင္၊ ျပည္ေတာ္ျပန္နဲ႔(တခ်ိဳ႔လည္း ဝင္စို႔ထြက္စို႔အခါခါ) ျပည္တြင္းေန(ေထာင္ထြက္ရင္လည္းထြက္မယ္ မထြက္ရင္လည္းမထြက္ဘူးေတြ)၊ ပါတီလိုလို၊ အင္န္ဂ်ီအိုလိုလို၊ နိုင္ငံေရးလိုလို၊ လူမႈေရးလိုလိုနဲ႔ ျပည္ေတာ္သာေနၾကသူတခ်ိဳ႔ေလာက္ပဲ တူတာကိုျမင္ရေသးတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ပိုရွင္းသြားတယ္ “တူမွရတယ္ဗ်”ဆိုတဲ့အနက္ကို။ ခု ဗံုးေတြကြဲၿပီ။ တဝုန္းဝုန္းပဲ။ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္ ဘယ္ဝါ့လက္ခ်က္လို႔ သိန္းစိန္တို႔ကေတာင္ တရားဝင္မစြပ္စြဲေသးဘူး။ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ မလုပ္ေသးဘူး။ သိန္းစိန္တို႔နဲ႔ တူသြားၾကတဲ့ သူေတြက ထေျပာေနၿပီ။
“ဒါ အပစ္အခတ္ရပ္လက္မွတ္ထိုး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥေတြ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကိစၥေတြ၊ တိုင္းျပည္တည္ၿငိမ္တိုးတက္ေနတာေတြ ထိခိုက္ပ်က္ျပားေအာင္လုပ္ေနတဲ့ တတိယအင္အားစုေတြ၊ ျပည္ပအဖ်က္သမားေတြ၊ ေသာင္းက်န္းသူေတြလက္ခ်က္။ ဒီလူေတြက သူတို႔အစိုးရနဲ႔ အပစ္ရပ္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေအးေဆးေနၾကတာကို မနာလိုမရႈစိမ့္သူေတြ၊ အစိုးရနဲ႔ေပါင္းၿပီး အဲ့ဒီကဖ်က္ယဖ်က္ေတြကိုတိုက္မယ္။ ျပစ္တင္တယ္။ ရႈတ္ခ်တယ္”ဆိုၿပီး အခ်က္အလက္မရွိ ေတာ္ရမ္းမယ္ဘြဲ႔ သခင္အားရကၽြန္ပါးဝသံေတြ စီကနဲထြက္လာတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ပုလင္းတူဗူးဆို႔မျဖစ္ခင္တုန္းကမ်ားဆို ဝုန္းကနဲထေပါက္လိုက္တာနဲ႔ ယမ္းေငြ႔ေတာင္မပ်ယ္ေသးဘူး “ဒါ မင္းတို႔လက္ခ်က္” ဆိုၿပီး ဒက္ကနဲစြပ္စြဲခံခဲ့ရတဲ့အယိုးစြပ္ခံေတြက ခုေတာ့ ယိုးစြပ္သူျပန္လုပ္ၿပီး မ်က္နွာလိုအားရလုပ္ျပတာပဲ။

ဒါမွလည္း “က်ေနာ္တို႔လည္း ခင္ဗ်ားတို႔နဲ႔တူပါတယ္”ဆိုတာ ထင္ရွားမွာမဟုတ္လား။
ဟုတ္တယ္ေမာ္ႀကီးေရ။ အိမ္ေထာင္ေရးမွာမွ မဟုတ္ဘူး နိုင္ငံေရးမွာလည္းအဓိကက်တဲ့ကိစၥေတြမွာ တူမွျဖစ္တာကိုး။ တူကုန္ၾကၿပီကိုး။