အေျခခံဥပေဒျပင္သင့္သလား၊ အသစ္ေရးဆြဲသင့္သလား။ စိမ္းျမင့္-မႏၱေလး

ဗုိလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးေဟာင္း အုတ္ခဲႏွင့္ ျပင္၊ သစ္ ျပႆနာ

အေျခခံဥပေဒျပင္သင့္သလား၊ အသစ္ေရးဆြဲသင့္သလား။ သည္ျပႆနာ အခုတေလာမွာ ေရွ႔တန္းေရာက္လာသည္။ တခ်ိန္တည္းတြင္ အသစ္မေရးဆြဲသင့္ေၾကာင္း၊ အသစ္ေရးဆြဲလွ်င္ အႏၱရာယ္သိပ္ၾကီးေၾကာင္း နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ နွပ္ေၾကာင္းေပးေျခာက္လွန္႔လာသည္ကို လည္းေတြ႔ရသည္။ အေျခခံဥပေဒအသစ္မဆြဲေရးေျပာဆို ဟန္႔တားခ်က္မ်ားႏွင့္အတူ စစ္တပ္မၾကိဳက္တာဘာမွမလုပ္ေရးကို အေတြးအေခၚတစ္ရပ္အျဖစ္ ထူေထာင္ဝါဒျဖန္႔လာသည္ ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။

စစ္တပ္မၾကိဳက္တာဘာမွမလုပ္ေရးအေတြးအေခၚထူေထာင္ႏိုင္ရန္အတြက္ အတူတြဲေဆာင္ရြက္လာေသာအလုပ္တခုမွာ စစ္တပ္ႏွင့္အားျပိဳင္ရင္ဆိုင္ျခင္းမွာ ရည္ရြယ္ေဆာင္ရြက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မရည္ရြယ္ပဲရင္ဆိုင္တိုးမိသည္ျဖစ္ေစ၊ ထိုသို႔ တိုးမိေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္သမွ် ယခုလည္းအက်ိဳးမရွိ/ယခင္ကလည္းအက်ိဳးမရွိခဲ့ဟူေသာ အေတြးအေခၚျဖစ္သည္။ ယခုအက်ိဳးမရွိဟူေသာအခ်က္ကို အားေကာင္းလာေစရန္၊ ယခင္ကလည္းအက်ဳိးမရွိဟု ဆက္စပ္ေျပာဆိုလာရျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္တပ္မၾကိဳက္တာဘာမွမလုပ္ေရး အေတြးအေခၚခိုင္ခန္႔လာေစရန္ ထိုသို႔တိုးခ်ဲ႔ထူေထာင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ယခင္က အက်ိဳးမရွိခဲ့ေၾကာင္းေျပာဆိုေသာအခါ ၈၈ အေရးေတာ္ပုံၾကီးသည္ ျပည္သူေတြ အသက္ေသြးေခြ်းမ်ားစြာေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ္လည္း အက်ဳိးမရွိဟူေသာေျပာဆိုခ်က္မ်ဳိး၊ ၂ဝဝ၇ လႈပ္ရွားမႈၾကီးသည္လည္း အရွဳံးသက္သက္လႈပ္ရွားမႈၾကီးဆိုေသာေျပာဆိုခ်က္မ်ဳိးေတြ ဆက္စပ္ပါဝင္လာသည္။

စင္စစ္ ဒါေတြအားလုံးသည္ ျပည္သူကို စစ္ကြ်န္စိတ္ဓါတ္သြတ္သြင္းေပးရန္ စနစ္တက်အားထုတ္ၾကိဳးပမ္းမႈေတြသာျဖစ္သည္။ စစ္ကြ်န္ဘဝမွာေနထိုင္ျခင္းသည္သာအေကာင္းဆုံးဆိုေသာသေဘာအထိ သက္ေရာက္လာေအာင္ တျဖည္းျဖည္းသိမ္းသြင္းေျပာဆို ေနျခင္းျဖစ္သည္။

ေမာင္ထြန္းသူဘာသာျပန္ေသာ ဇစ္ျမစ္စာအုပ္ကို အမွတ္ရမိသည္။ Alex Haley ေရးေသာ Roots စာအုပ္ ဘာသာျပန္ ျဖစ္သည္။ လူမည္းကြ်န္စနစ္အေၾကာင္းေရးထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သည္။ လူမည္းမ်ားသည္ စီမံခန္႔ခြဲသည့္အလုပ္မ်ားကို ဘယ္ေတာ့မွ လုပ္ႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု လူမည္းမ်ားကိုယ္တိုင္ကထင္ျမင္ေနၾကေၾကာင္းကို ေပၚလြင္ေအာင္ေရးသားေဖာ္ျပထားသည္။ အလုပ္ၾကမ္းလုပ္ေသာလူမည္းမ်ားကိုစီမံခန္႔ခြဲေပးဖို႔ ရာလူျဖဴေတြရွိဖို႔လိုအပ္သည္ဟု လူမည္းေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကပင္ အမွန္တကယ္ ယုံၾကည္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုအေတြးအေခၚကား ကြ်န္စနစ္ကိုက်ားကန္ေပးေသာ အေတြးအေခၚျဖစ္သည္။

ေခတ္တိုင္းေခတ္တိုင္းတြင္ လူတစုက တျခားလူတစုကို ကာလရွည္ၾကာဖိႏွိပ္ထားလို႔ရေနျခင္းမွာ စင္စစ္ အဖိႏွိပ္ခံရသူေတြ ကိုယ္တိုင္က ဖိႏွိပ္ေသာစနစ္ကိုလက္ခံေနေသာေၾကာင့္သာျဖစ္သည္။ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဖိႏွိပ္ေသာစနစ္တခုတည္ၿမဲဖို႔ဆိုလွ်င္ ဖိႏွိပ္မႈကို လူထုလက္ခံေအာင္ေရွ႔ေနလိုက္ေသာအေတြးအေခၚတရပ္လိုအပ္သည္။ ထိုအေတြးအေခၚကို အဖိႏွိပ္ခံေတြထဲမွ အေရအတြက္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကလည္းလက္ခံေနဖို႔ လိုအပ္ေလသည္။ သို႔မွသာ အဖိႏွိပ္ခံေတြၿငိမ္သက္ၾကေပလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ၊ ဖိႏွိပ္သူလူတန္းစားအဆက္ဆက္တို႔သည္ သူတို႔ဖိႏွိပ္မႈကို လူထုလက္ခံလာေအာင္ ေရွ႔ေနလိုက္ေဖးမေပးေသာအေတြးအေခၚမ်ိဳးကို ရွာေဖြေလ့ရွိသည္။ ၾကိဳးစားထူေထာင္ေလ့ရွိသည္။ အခုလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဖိႏွိပ္သူဘက္ကေထာက္ခံေသာအေတြးအေခၚတရပ္ကို ညီညီညာညာထူေထာင္လာၾကတာေတြ႔လာရသည္။ ထိုအေတြးအေခၚ၏အေျခခံမွာ စစ္တပ္မၾကိဳက္တာ ဘာမွမလုပ္သင့္ဘူးဟူေသာ အေျခခံျဖစ္သည္။ စစ္အာဏာရွင္ေဟာင္းမ်ားႏွင့္ အလိုေတာ္ရိပညာရွင္ဆိုသူေတြက ပူးေပါင္းထူေထာင္ၾကေသာထိုအေတြးအေခၚကို အတိုက္အခံထဲကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးလက္ခံလိုက္နာလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။

စစ္တပ္မၾကိဳက္တာ ဘာမွမလုပ္ေရးအေတြးအေခၚ၏အဓိကမ႑ိဳင္မွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းၾကီးမ်ားျဖစ္ျပီး ထိုအေတြးအေခၚ ကို လက္ခံက်င့္သုံးလာသူအတိုက္အခံမ်ားထဲတြင္ အေရးပါဆုံးပုဂၢိဳလ္မွာေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ စစ္တပ္မၾကိဳက္တာ ဘာမွမလုပ္ေရးကို အေတြးအေခၚတရပ္အေနျဖင့္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ႏွင့္က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ျဖန္႔ခ်ိအေပးဆုံးပုဂၢိဳလ္မွာ ဦးေက်ာ္ဝင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေက်ာ္ဝင္းကေနစေျပာခ်င္ပါသည္။

အခုေနာက္ပိုင္း သူ႔စာေတြေဆာင္းပါးေတြထဲတြင္ ဒီအေတြးအေခၚကို အလုပ္တခုလိုသေဘာထားျပီး ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးဆန္ဆန္ တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္လုပ္လာတာကို သတိထားမိသည္။ အခုသူက လႊတ္ေတာ္ ေကာ္မရွင္တခုတြင္အဖြဲ႔ဝင္ျဖစ္လာျပီးေနာက္ စစ္ေခါင္းေဆာင္တို႔၏ ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံအားေပးမႈကိုရလာေသာအခါ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးႏွင့္ပိုတူလာသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းက သူ႔ကို မလိုသူ မိတ္ေဆြေဟာင္းလက္ဝဲသမားေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ေပးစားၾကသည္ဟု အရင္က ခါးခါးသီးသီးနာနာက်ည္းက်ည္း ေျပာဆိုေလ့ရွိသည္။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း စစ္အာဏာရွင္တို႔ႏွင့္ ညားသြားသည္ဟုသာ ဆိုရမလိုျဖစ္ေနသည္။ မစြန္းရင္းရွိသူမို႔သာ ကန္စြန္းခင္းျငိျခင္းျဖစ္တန္ရာပါသည္။

လက္ပံေတာင္း ခေယာင္းလမ္း ျပန္မလည္မိေစဖို႔ေဆာင္းပါးတြင္ ဦးေက်ာ္ဝင္းက “လက္ပံေတာင္း သပိတ္စခန္းမ်ားအေရးမွာ ဘယ္ဘက္ကၾကည့္ၾကည့္ မျဖစ္သင့္ပါေခ်” ဟုေရးခဲ့သည္။ ဗိုလ္ေအာင္ဒင္ ဇာတ္ကားထဲကအေျပာမ်ိဳးႏွင့္ေျပာရလွ်င္ “ဒါကေတာ့ ပုလိပ္အျမင္ကို ဦးဘခ်စ္ရဲ့”ဟု ဆိုရမည္ထင္သည္။ ဘယ္ဘက္ကၾကည္ၾကည့္ဟုဆိုေသာ္လည္း လယ္သမားဘက္က မၾကည့္ခဲ့သည္မွာ ထင္ရွားလွပါသည္။

တေက်ာ့ျပန္ ရယ္ဒီကယ္လိႈင္းဆိုသည့္ေဆာင္းပါးထဲတြင္မူ “ရယ္ဒီကယ္လိႈင္းမ်ားကား အခါအခြင့္သင့္တိုင္း တဝုန္းဝုန္း ရိုက္ခတ္ဆဲ..။ ဥပမာ လက္ပံေတာင္းကိစၥ၊ မႏၱေလး ရွစ္ေလးလုံးေငြရတု” ဟု ဆိုထားျပန္သည္။ လက္ပံေတာင္းအေရးကိုေတာ့ သူေတာ္ေတာ္စိုးရိမ္ပုံရသည္။ သူစိုးရိမ္သည္မွာ လက္ပံေတာင္းအေရးေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြျငိဳျငင္မွာကိုစိုးရိမ္ျခင္း ျဖစ္ပုံရသည္။ မႏၱေလး ရွစ္ေလးလုံးေငြရတုပြဲကိုေတာ့ ဘာ့ေၾကာင့္ ရယ္ဒီကယ္ထဲထည့္လိုက္သလဲဆိုသည္ကို အေသးစိတ္ရွင္းမထား။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ပုံရသည္မွာ သူတို႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးဝန္ၾကီးေတြတက္သည့္ ရန္ကုန္ပြဲႏွင့္ ပုံစံခ်င္းမတူေသာေၾကာင့္ျဖစ္ေလာက္သည္။

စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေတြၿငိဳျငင္မည္ကို သူစိုးရိမ္ေၾကာင္းကို ဧရာဝတီႏွင့္အင္တာဗ်ဴးတြင္ သူက အထင္အရွားအတိအလင္း ထုတ္ေျပာသည္။ “အေျပာင္းအလဲကို စတာ အရင္အစိုးရ ၊ တည့္တည့္ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊ။ သူခြင့္မျပဳရင္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး” ဟု သူက ထုတ္ေျပာထားသည္။ ဒီစကားတခြန္း သိပ္အေရးၾကီးသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္အေရးၾကီးသနည္းဆိုေသာ္ စစ္တပ္မၾကိဳက္တာမလုပ္ေရးအေတြးအေခၚတခုလုံး၏အေျခခံအုတ္ျမစ္ကို စတင္တည္ေဆာက္ေသာ ပထမဆုံးအုပ္ခ်ပ္၊ တနည္းအားျဖင့္ ေဖာင္ေဒးရွင္း အုတ္ခဲ (foundation stone) ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊခြင့္မျပဳရင္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးဟု သူကယူဆသည့္အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊမၾကိဳက္တာ ဘာမွမလုပ္နဲ႔ဟူေသာေကာက္ခ်က္သည္ ေနာက္ဆက္တြဲ အလိုလိုထြက္ေပၚလာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊမၾကိဳက္တာကိုလုပ္တာ မွန္သမွ်သည္ အေျပာင္းအလဲကိုပ်က္စီးေအာင္လုပ္ျခင္းဆိုသည့္ေကာက္ခ်က္လည္း အလိုလိုထြက္ေပၚလာေတာ့သည္။ ဒီေတာ့ လက္ပံေတာင္းကိစၥသည္ အေျပာင္းအလဲကိုပ်က္စီးေစမည့္အရာဟု သူျမင္လာသည္မွာမဆန္းေတာ့ေခ်။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေဟာင္းေတြကို မဖိတ္သည့္ မႏၱေလးရွစ္ေလးလုံးပြဲကို အႏၱရာယ္ဟုျမင္လာသည္မွာလည္း မဆန္းေတာ့ေခ်။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူ႔အျမင္အားလုံးသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ဆိုသည့္အခ်က္အေပၚ အေျခခံေတြးေခၚေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ သူအေတြးအေခၚသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴး ၾကီးသန္းေရႊ ၾကိဳက္မၾကိဳက္ဆိုသည့္အေျခခံေဖာင္ေဒးရွင္းအုတ္ခဲအေပၚတြင္ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ဟုတ္ မဟုတ္၊ ဒီအခ်က္ႏွင့္ ဆီေလ်ာ္ညီညြတ္မႈရွိမရွိကို ဆက္လက္ ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါမည္။

ဧရာဝတီႏွင့္ အင္တာဗ်ဴးထဲတြင္ သူကယခုလို ဆက္ေျပာထားပါသည္။

“ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊ သူခြင့္ျပဳလို႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဆိုတာ ျဖစ္လာတာ။ သူခြင့္မျပဳရင္ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ဘူး။ အဲဒီေအာက္မွာ အရင္အစိုးရက လူေဟာင္းေတြ အာဏာဆက္ယူထားတာလည္း အမွန္ပဲ။ သို႔ေသာ္ ဒါကို ရန္လုပ္ေနလို႔ မရဘူး။ သူ႔ဟာသူ သဘာဝက်က် ျဖစ္လာတဲ့ အခ်င္းရာ။”

ဟုဆိုပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊ အေျခခံအေတြးအေခၚႏွင့္ေတြးေခၚလိုက္ေသာအခါ အရင္အစိုးရလူေဟာင္းေတြ အာဏာဆက္ယူထားတာသည္လည္း သဘာဝက်က်ျဖစ္လာသည့္အခ်င္းအရာဟု သူလက္ခံသြားႏိုင္ပါေတာ့သည္။ သည္မွ်သာေလာ။ မကေသးပါ။ အတိုက္အခံဘက္က အလြန္အကြ်ံေတာင္းဆိုလာလွ်င္ ျပႆနာရွိလာလိမ့္မည္ဟုလည္း ထိုအင္တာဗ်ဴးတြင္ပင္ ဆက္ေျပာပါသည္။

“အေျခခံဥပေဒ လုံးဝဖ်က္သိမ္းျပီး အသစ္ေရးရမယ္ဆိုတာမ်ဳိးေတာင္းခဲ့ရင္ေတာ့ တပ္က တခုခုတုန္႔ျပန္လိမ့္မယ္။…. ျမန္မာ့ႏို္င္ငံေရးမွာ တပ္ရဲ့သေဘာတူညီမႈမရွိဘဲနဲ႔ ဘာမွ လုပ္လို႔မရဘူး”

ဟုဆက္ေျပာသည္။ ဤေနရာတြင္ တပ္ဟုေျပာျခင္းသည္ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုပဲဆိုလိုျခင္း ျဖစ္ႏိုင္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္ ဆိုရာတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊသည္ အေခါင္အခ်ဳပ္ျဖစ္သည္။ ဒီေတာ့ တပ္ရဲ့သေဘာတူညီမႈမရွိဘဲႏွင့္ ဘာမွလုပ္လို႔မရဘူး ဟူေသာယူဆခ်က္သည္လည္း ေစာေစာကေျပာခဲ့ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊအုတ္ခဲက ဆက္လက္ပြားထြက္လာေသာ အေတြးအေခၚပင္ ျဖစ္သည္။

လွံဖ်ားပုစဥ္းနား၊ က်ီးကန္းကေခ်းပါျဖစ္ေနေသာသူ႔အေတြးအေခၚသည္ အေျခခံဥပေဒႏွင့္သာမက ဒီ့ထက္ပိုက်ယ္ျပန္႔ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားႏွင့္လည္း ပတ္သက္ေသးသည္။ ဖက္ဒရယ္လည္း ပါပါေသးသည္။

“အာဏာသိမ္းႏိုင္တဲ့အလားအလာက အေျခခံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္၊ ဖက္ဒရယ္ကိစၥနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္”

ဟု ထိုအင္တာဗ်ဴးမွာပင္ သူက ဆက္လက္ေျပာသည္။

သို႔ျဖစ္ရာ လက္ပံေတာင္းကလူေတြဆႏၵမျပၾကနဲ႔၊ အေျခခံဥပေဒအသစ္မေရးနဲ႔၊ ဖက္ဒရယ္မူကိစၥ အလြန္အကြ်ံမေတာင္းနဲ႔ဟု ေျပာေနေသာဦးေက်ာ္ဝင္းတေယာက္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးခင္ေအာင္ျမင့္က မရမကလိုက္ေခၚကာ လႊတ္ေတာ္ေကာ္မရွင္မွာခန္႔ထား လိုက္သည္ဟူေသာအခ်က္မွာ ဘာမွ အံ့ၾသစရာမရွိပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒုဝန္ၾကီးမျဖစ္ေသးတာပါလိမ့္ဆိုေသာအခ်က္ကိုသာ အံ့ၾသခ်င္ အံ့ၾသဖို႔ရွိေပလိမ့္မည္။

ဦးေက်ာ္ဝင္းစိုးရိမ္ေနသည္မ်ားမွာ သည္ေလာက္တြင္ပဲလားဆိုေတာ့လည္း မကေသးျပန္ေခ်။ NLD က လႊတ္ေတာ္ ေနရာအမ်ားကို တလုံးတခဲၾကီးအႏိုင္ရသြားမွာကိုလည္း သူကစိတ္ပူျပန္ေသးသည္။ ဒါသည္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးအုတ္ခဲ အေတြးအေခၚႏွင့္ကိုက္ညီျပန္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊ စိုးရိမ္ေလာက္သည့္ဟာေတြမွန္သမွ်ကို သူက ခန္႔မွန္းျပီး အကုန္လိုက္ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔ေပးေနေလျပီ။ စိုးရိမ္ေၾကာက္ရြံ႔ရုံမွ်သာမက ေၾကာက္ရြံ႔ျခင္းက ကင္းေဝးရမည့္နည္းလမ္းကိုလည္း သူကရွာေပးလိုက္ျပန္ ေသးသည္။ ထိုနည္းလမ္းကား အျခားမဟုတ္။ ပီအာစနစ္ ဟူသတည္း။ ပီအာစနစ္ေအာက္မွာဆိုလွ်င္ မည္သူမွ် မဲအမ်ားစုအႏိုင္မရႏိုင္ ေတာ့သည့္အတြက္ NLD လည္း အမ်ားစုမဲမရႏိုင္ေတာ့ဟု ပီအာလုပ္ဖို႔ရာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊကိုပင္ သူကလွမ္းျပီးအၾကံေပးလိုက္ ျပန္ပါေသးသည္။ (ပီအာစနစ္အေပၚကြ်န္ေတာ့အျမင္ကိုေတာ့ လူထုပုံရိန္ဂ်ာနယ္မွာ ျပည့္ျပည့္စုံစုံေျပာျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဤေနရာတြင္ အက်ယ္မေဆြးေႏြးလိုေတာ့ပါ။)

သူ၏ အင္တာဗ်ဴးထဲတြင္ေျဖဆိုသြားခ်က္မ်ားအနက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊစိတ္ဆိုးမည္ကို စိုးရိမ္တတ္ေသာ သူ၏ စိတ္ေဇာအဟုန္မည္မွ်ၾကီးမားေၾကာင္းေဖာ္ျပသည့္ေနာက္ထပ္တခ်က္ကို ေထာက္ျပခ်င္ပါေသးသည္။ ထိုအခ်က္မွာ မိတၳီလာအေရးႏွင့္ ပတ္သက္ေသာသုံးသပ္ခ်က္ျဖစ္သည္။ “မိတၳီလာမွာ ရဲေတြရပ္ၾကည့္ေနတယ္ဆိုတာ အေနာက္မီဒီယာေတြက ဖြတာ ဟုသူက ေျဖသြား သည္။ အစိုးရက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိလႊတ္ေပးတယ္ဆိုတဲ့စြပ္စြဲခ်က္ကို က်ေနာ္လက္မခံဘူး”  ဟု ျပတ္ျပတ္သားသားရပ္တည္ကာကြယ္ ေပးသြားသည္။ သို႔ေသာ္ ဒါမ်ဳိးကိစၥသည္ သေဘာထား (opinion)မဟုတ္။ အခ်က္အလက္ (fact)ျဖစ္သည္။ အေထာက္အထား ရွိေနလွ်င္ လက္မခံခ်င္ေပမယ့္ လက္မခံလို႔မရ။ အေထာက္အထားမရွိဘဲႏွင့္လည္း စြပ္စြဲခ်င္တိုင္းစြပ္စြဲလို႔မရ။ မိတၳီလာတြင္ လူတေယာက္ကို ဝက္လာေတာထဲ၌ ဓါးႏွင့္ခုတ္၊ တုတ္ႏွင့္ရိုက္ေနၾကေသာအခ်ိန္တြင္ ရဲကရပ္ၾကည့္ေနသည္မွာ သက္ေသအေထာက္ အထားအခိုင္အလုံႏွင့္ရွိသည္။ မေသမရွင္လူေတြကိုမီးရွိဳ႔ေနခ်ိန္တြင္ ရဲကရပ္ၾကည့္ေနသည္မွာလည္း အေထာက္အထားရွိသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းၾကည့္ခ်င္လွ်င္ ဗီဒီယိုကလစ္ႏွင့္အေသအခ်ာျပႏိုင္သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းမေတြ႔ဘူးသည္မွာ မေလ့လာေသာေၾကာင့္ျဖစ္မည္။ တကယ္ေတာ့ဒါေတြအားလုံး (Documented) ျဖစ္သည္။ ထိုဗီဒီယိုအစစ္အမွန္ (Genuine)ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက စစ္ေဆးျပီးၾကျပီ။  သည္တခ်က္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊစိတ္ဆိုးမွာကို သူစိုးရိမ္လြန္းအားၾကီးျပီး အကာအကြယ္ေပးခ်င္စိတ္ မ်ားလြန္းအားၾကီးသြားသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္သည္။ သည္ေလာက္ၾကီးအထိ မ်က္စိမွိတ္ျပီးတဘက္ေစာင္းနင္းၾကီး ဘက္လိုက္ ေျပာဖို႔ေတာ့မေကာင္းလွ။ ဦးေက်ာ္ဝင္းသည္ သူ႔ဝန္ထမ္းျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ သူ႔ဆန္စားရဲမွသေဘာမ်ဳိးပင္ေျပာလာျပီလား မဆိုတတ္။

အခုဆက္လက္ျပီး အေျခခံဥပေဒျပင္ေရး၊ သစ္ေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ သူ႔အယူအဆကို ဆက္လက္ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါမည္။ ဧရာဝတီႏွင့္အင္တာဗ်ဴးတြင္ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒဟာ ဒီမိုကေရစီလုံးဝမဆန္လို႔ ဒါကိုဖ်က္ျပီး အသစ္ျပန္ဆြဲဖို႔ေျပာတဲ့လမ္းေၾကာင္း၊ လူၾကိဳက္မ်ားႏိုင္တယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ Radical အစြဲၾကီးတာကိုး။ အဲဒီေတာ့လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္း ရႏိုင္တယ္။ အေျဖေတာ့ ရႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။”ဟုေျဖထားသည္။

တေက်ာ့ျပန္ ရယ္ဒီကယ္လႈိင္းေဆာင္းပါးထဲတြင္လည္း“ႏိုင္ငံေရးဓေလ့ကိုယ္တိုင္မွာပင္ ရယ္ဒီကယ္အစြဲသန္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ဒုတိယလမ္းေၾကာင္း (အသစ္ျပန္လည္ေရးဆြဲေရး) မွာ လူႀကိဳက္မ်ားႏိုင္သည္၊ လက္ခုပ္သံရႏိုင္သည္ကို ဆဝါးမိပါသည္။ သို႔တေစ သမိုင္းအေတြ႔အႀကံဳမ်ားအရ အႏၲရာယ္ရွိႏိုင္သည္။ လက္ရွိ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကိုပင္ ကတိမ္းကပါး ျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္သြားႏိုင္သည္။”ဟုေရးသည္။

ရယ္ဒီကယ္ အစြဲသန္မသန္ဆိုေသာအခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္မျငင္းခုန္လို။ ဒါက သူ႔ယူဆခ်က္ (assumption)သာျဖစ္သည္။ လူထုတရပ္လုံးႏွင့္ခ်ီျပီး၊ လူမ်ဳိးတမ်ဳိးလုံးႏွင့္ခ်ီျပီးစြပ္စြဲထားေသာ ဧရာမစြပ္စြဲခ်က္ၾကီးျဖစ္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား ေလာေလာဆယ္ သည္ေနရာ၌ သည္အခ်က္အေပၚ ရွည္ရွည္ေဝးေဝးေျပာေနျခင္းျဖင့္ ေပမရွည္ခ်င္ေသး။ ရယ္ဒီကယ္ျဖစ္ျခင္း၊ မျဖစ္ျခင္းသည္ သူ႔အတြက္ျပႆနာၾကီး တစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ျပႆနာမဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ထိုအခ်က္အေပၚတြင္ အခ်ိန္ကုန္ခံျပီးအျငင္းမပြားလို။ သုိ႔ေသာ္ လူၾကိဳက္မ်ားႏိုင္၊ လက္ခုပ္သံတေျဖာင္းေျဖာင္းရႏုိင္ပါလွ်က္ႏွင့္ အႏၱရာယ္ရွိႏိုင္သည္ဆိုေသာအခ်က္မွာမူ အျငင္းပြားစရာျဖစ္သည္။ လူအမ်ားၾကိဳက္ေသာ္လည္း သမိုင္းအေတြ႔အၾကဳံရွိေသာသူ (ဦးေက်ာ္ဝင္း)က မၾကိဳက္ႏိုင္၊ အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟုဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ လူအမ်ားစုၾကီးသည္ သူ႔ေလာက္နားမလည္ဟု ဆိုေနျခင္းျဖစ္သည္။ NLD က ျပည္သူလူထု၏ဆႏၵသေဘာထားကိုရယူမည္ ဆိုေသာအခ်က္ကိုလည္း သူကလက္မခံႏိုင္။ “NLD ၏ ေၾကညာခ်က္ကို ဖတ္ရေသာအခါ အေပ်ာ္ေတြလြင့္စဥ္သြားသည္၊ အေတာ္ၾကီးကို စိတ္ပ်က္မိသည္” ( တေက်ာ့ျပန္ရယ္ဒီကယ္လိႈင္းေဆာင္းပါး) ဟုဆိုသည္။

ထိုေဆာင္းပါးမွာပင္ “ဆႏၵခံယူပြဲတိုင္းသည္ လူထုဆႏၵကို အမွန္တကယ္ထင္ဟပ္ႏိုင္ပါ၏ေလာ။ လူထုဆႏၵအမွန္ကို ရရွိလွ်င္ပင္ထား၊ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ လက္ေတြ႔က်ေသာမဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္ကို ခ်မွတ္ႏိုင္စြမ္း အခါခပ္သိမ္းရွိႏိုင္ပါမည္ေလာ။” ဟုဆိုသည္။ အဓိပၸါယ္မွာ NLD က ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္မွာကို ဦးေက်ာ္ဝင္းသိပ္ေၾကာက္ေနသည္။ ဆႏၵခံယူပြဲလုပ္လွ်င္ လူအမ်ားက အသစ္ေရးဆြဲေရးကိုေထာက္ခံလိမ့္မည္ဟု သူထင္သည္။ ထိုသို႔ေထာက္ခံလွ်င္လည္း ထိုရလဒ္သည္ လူထုဆႏၵအမွန္မဟုတ္ဟု သူက ဆိုျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ “ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ လက္ေတြ႔က်ေသာ မဟာဗ်ဴဟာတစ္ရပ္ကိုခ်မွတ္ႏိုင္စြမ္း အခါခပ္သိမ္းရွိႏိုင္ပါမည္ေလာ” ဟုလည္း သူကဆက္ဆိုပါေသးသည္။ ျပည္သူလူထုသည္ မဟာဗ်ဴဟာျပႆနာမ်ားကိုမခ်မွတ္ႏိုင္ေသာ ငတုံးငအမ်ားဟု သူကသတ္မွတ္ လိုက္ျပန္သည္။ ဒီမိုကေရစီနည္းကို ၾကိဳက္လွပါသည္ဟူေသာဦးေက်ာ္ဝင္းသည္ သည္ေနရာတြင္ေတာ့ ျပည္သူလူထု၏ ဆႏၵေတာင္းခံမည့္နည္းကိုလက္မခံႏို္င္သည္မွာ အံ့ၾသစရာျဖစ္သည္။ ျပည္သူလူထုကေပးေသာအေျဖကို သူ႔လိုဘႏွင့္ကိုက္သည္ျဖစ္ေစ၊ မကိုက္သည္ျဖစ္ေစလက္ခံလိုက္မည္ဟူေသာ ဒီမိုကေရစီသတၱိမ်ိဳးကို သူမေမြးျမဴႏိုင္။ ျပည္သူလူထုသည္ ငတုံးငအမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုအေနႏွင့္ ဘယ္လိုသေဘာထားပင္ရွိေစကာမူ၊ အသုံးမက်ေသာ ထိုသေဘာထားေတြကိုေဘးခ်ိတ္ျပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကသာ ကိုယ့္သေဘာႏွင့္ကိုယ္ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါဟု သူကတိုက္တြန္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တဦးခ်င္းအေနျဖင့္ ဘယ္ဘက္တိမ္းညႊတ္သည္ကိုလည္းသူသိျပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း “လက္ပံေတာင္းအေရးကိုကိုင္တြယ္ခဲ့ေသာအေျမာ္အျမင္ျဖင့္ ယခုကိစၥကိုလည္း ျပန္လည္စဥ္းစားေပးပါ” ဟု သူက ေဆာင္းပါးကို နိဂုံးခ်ဳပ္ လိုက္သည္။

မွန္ပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ လက္ပံေတာင္းအေရးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားျငိဳျငင္မည့္အေရးကို ေရွာင္ရွားခဲ့သည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းလိုပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးအုတ္ခဲေပၚတြင္တည္ေဆာက္ထားေသာအျမင္မ်ဳိးျဖင့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္စီမံကိန္းဆက္လုပ္ဖို႔ ခုံသမာဓိလူၾကီးမင္းလုပ္ျပီး အဆုံးအျဖတ္ေပးခဲ့သည္။ သည္တပြဲတြင္လည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးျငိဳျငင္မည့္အလုပ္မ်ဳိးမလုပ္ဖို႔ ဦးေက်ာ္ဝင္းက လက္ပံေတာင္းကိုမ်က္စပစ္ျပီး ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ စင္စစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏သေဘာမွာလည္း ျပင္ေရးဘက္ အေလးသာသည္မွာ NLD ေၾကညာခ်က္ၾကည့္ရုံႏွင့္ပင္ သိသာျပီးျဖစ္ပါသည္။ NLD ေၾကညာခ်က္တြင္ ဘယ္ဘက္ကိုမွ ဘက္လိုက္ျပီး မေျပာလိုဟုဆိုသည္။ ျပင္ေရးႏွင့္အသစ္ေရးဆြဲေရးတို႔၏ ေကာင္းက်ဳိးဆိုးက်ိဳးမ်ားကိုသာ ေထာက္ျပပါမည္ဟုဆိုသည္။ တကယ္တမ္း ေထာက္ျပထားသည္မွာ ျပင္ေရး၏ေကာင္းက်ိဳးႏွင့္ အသစ္ေရးဆြဲေရး၏ဆိုးက်ိဳးကိုသာျဖစ္သည္။ ျပင္ေရးက ဥပေဒႏွင့္အညီဟုဆိုျပီး၊ အသစ္ေရးဆြဲေရးက စစ္တပ္ႏွင့္ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရႏိုင္သည္ဟု ဆိုသည္။ သည္ေၾကညာခ်က္ကိုၾကည့္ရုံႏွင့္ပင္ NLD ဘယ္ဘက္ယိမ္း ေၾကာင္း၊ ေဒၚစု ဘယ္ဘက္ယိမ္းေၾကာင္းသိႏိုင္သည္။ ေဒၚစုက သူဘက္ဘက္ယိမ္းေၾကာင္း ဘာကိုလိုလားေၾကာင္းအခ်က္ျပျပီး သူ႔အား၊ သူ႔ဝိတ္ကိုယူကာ လူထုအား သူ႔ကိုေထာက္ခံခိုင္းမည္ဟုစိတ္ကူးပုံရသည္။ ဒါကိုပင္ ဦးေက်ာ္ဝင္းက စိတ္မခ်ႏိုင္။ လက္မခံႏိုင္။ လူထုဆႏၵကိုေၾကာက္ရြံ႔ေန ျခင္းျဖစ္သည္။

ဦးေက်ာ္ဝင္းစိတ္မခ်ႏိုင္သလို စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကလည္း စိတ္မခ်ပါ။ ဦးေဌးဦးက အေျခခံဥပေဒအသစ္ဆြဲဖို႔ ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒမွာ မပါ၊ အေျခခံဥပေဒအသစ္ဆြဲခ်င္လွ်င္ စစ္တပ္ႏွင့္ေတြ႔မည္ဟုေျခာက္သည္။ မဆလေဟာင္း ဦးဟန္ေရႊကလည္း အသစ္ေရးဆြဲလွ်င္အႏၱရာယ္ရွိသည္ဟု ဆိုသည္။ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးမင္းေအာင္လိႈင္ကလည္းအေျခခံဥပေဒကို ကာကြယ္မည္ဟုဆိုသည္။ ဦးေအာင္ေသာင္းကလည္း အေျခခံဥပေဒအသစ္ေရးဆြဲလွ်င္ အာဏာသိမ္းမႈျဖစ္လိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ သည္တခါသိမ္းလွ်င္ လက္လြတ္စပယ္လုပ္မည္မဟုတ္ဟု ဆိုသည္။ ၾကံ့ဖြံ႔ေခါင္းေဆာင္ဦးေအာင္ေသာင္းသည္ ဘယ္လို capacity ဘယ္လို authority ႏွင့္ သည္စကားကိုေျပာသည္ကိုကားမသိ။ (ဘယ္လို ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိလို႔ သည္စကားမ်ဳိးကိုေျပာသည္မသိ) ေသခ်ာသည္မွာကား  အားလုံးအတိုင္အေဖာက္ညီလွသည္။ အေျခခံဥပေဒျပင္လွ်င္ အာဏာသိမ္းလိမ့္မည္ဟူေသာအသိကို လူတိုင္းစိတ္ထဲတြင္ယုံလာေအာင္ အားလုံးက မီးနီ၊ မီးဝါေတြျပေနၾကျခင္းသာျဖစ္သည္။ လူထုကို ျခိမ္းေျခာက္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

တကယ္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြ၊ တိုင္းရင္းသားအင္အားစုေတြအားလုံး ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒမေကာင္းသည္ကို အားလုံးသိသည္။ ဦးေက်ာ္ဝင္းလည္း သိသည္။ သည္အခ်က္ကိုသူမျငင္း။ အေျခခံကစ၍မေကာင္းေသာ အေျခခံဥပေဒျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားလုံးဖ်က္ျပီးအသစ္ေရးဆြဲတာကအေကာင္းဆုံးဆိုတာလည္း အားလုံးသိသည္။ ထိုသို႔သိသည့္ၾကား ကပင္ အသစ္မေရးဆြဲပါႏွင့္ဟု ေျပာေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ မေကာင္းပင္ မေကာင္းသည္မွန္ေသာ္ျငားလည္း စစ္တပ္ျငိဳျငင္မွာမို႔ (တကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြျငိဳျငင္မွာမို႔)မလုပ္ပါႏွင့္ဟု ဆိုေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုဖ်က္သိမ္းျပီး ဒီမိုကေရစီစနစ္ထူေထာင္မည္ဟု ဆိုသည္။ သို႔ေသာ္ လူထုကိုေတာ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြၿငိဳျငင္မည့္အရာမ်ားကိုမလုပ္ဖို႔ တားျမစ္ေနျပန္သည္။ ထူးဆန္းလွပါေပသည္။

တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းကိုသြားလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ၾကိဳက္မည္မဟုတ္ဆိုေသာအခ်က္ကို လူထုက သိျပီးသားပင္ျဖစ္သည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ေက်ာ္ ၈၈ အေရးအခင္းကာလကတည္းက ဒီမိုကေရစီေရးေတာင္းဆိုလွ်င္ စစ္အာဏာရွင္တို႔ ၾကိဳက္မည္မဟုတ္ဟူေသာအခ်က္ကို လူထုကသိသည္။ သိသိႏွင့္ပင္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္တြင္ မေနခ်င္ ေသာေၾကာင့္ ႏွစ္အစိတ္လုံးလုံး အပင္ပန္းအဆင္းရဲခံကာ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဒီမိုကေရစီေရးကိုေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ အခု ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္ၾကာ ဒုကၡဆင္းရဲခံခဲ့ျပီးေတာ့မွ စစ္အာဏာရွင္ေတၿျငိဳျငင္မွာကိုမလုပ္ႏွင့္ဟု ဆိုသူကဆိုလာၾကသည္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ေပးသေလာက္သာရမည္ဟု အလံရွဴးလုပ္သူကလုပ္သည္။ 

၈၈ အေရးခင္းၾကီးဆင္ႏႊဲျပီး လူေတြအသက္ေသြးေပးဆပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဘာမွ်မရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးၾကီးသန္းေရႊေပးလို႔သာ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးရသည္ဟု ေက်းဇူးရွင္ရွာေတြ႔သူက ရွာေတြ႔ကုန္ေလျပီ။ ၂ဝဝ၇ အေရးအခင္းၾကီးတြင္ သံဃာေတာ္ေတြ အသက္ေပးခဲ့ၾက သည္မွာလည္း အလကား၊ အရင္စစ္အစိုးရက စတင္လို႔သာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာတာဟု အေတြးေခၚသစ္ရသူက ရကုန္ၾကေလျပီ။ ဒီမိုကေရစီရေရး မရေရးမွာ စစ္တပ္အေပၚမွာသာမူတည္သည္ဟု သီအိုရီသစ္ျဖန္႔ခ်ိေနေလျပီ။ ထိုအရာသည္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ သက္ဆိုးရွည္ေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံးေပၚ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိနည္းသာျဖစ္ပါသည္။

သူတို႔ေလာဂ်စ္နည္းကား  စပါတာကပ္စ္ဦးေဆာင္ခဲ့ေသာကြ်န္ေတာ္လွန္ေရးၾကီးက်ရွဳံးခဲ့သည္ဟူေသာအေျပာမ်ိဳးႏွင့္ တူပါသည္။ ဆရာစံႏွင့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ကိုတြန္းလွန္ခဲ့ေသာ္လည္း ထိုမိုက္မဲေသာလယ္သမားမ်ား ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံ လိုက္ရတာသာ အဖတ္တင္သည္။ ဘာတခုမွ ေအာင္ပြဲမရဟုေျပာေနသည္ႏွင့္ အလားသ႑န္တူသည္။

စပါတာကပ္စ္၏ကြ်န္ေတာ္လွန္ေရးသည္ ကြ်န္ပိုင္ရွင္ေတြကိုမေခ်မႈန္းႏိုင္ခဲ့သည္မွာ မွန္ပါသည္။ စပါတာကပ္စ္၏ ကြ်န္ေတာ္လွန္ေရးသာမက ကမၻာေပၚတြင္ေပၚေပါက္ဖူးသမွ် ဘယ္ကြ်န္ေတာ္လွန္ေရးမွ ကြ်န္ပိုင္ရွင္ေတြကိုေခ်မႈန္းျပီး ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ရယူႏိုင္ခဲ့ဖူးသည္မရွိခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ကမၻာေပၚတြင္ ကြ်န္စနစ္ရွိပါေသးသလား။ ကြ်န္စနစ္ရွိသင့္သည္ဟုယူဆေသာသူ ရွိပါေသး သလား။ ကြ်န္စနစ္ ဘာ့ေၾကာင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားသနည္း။ ထိုအခ်က္သည္ အေျဖျဖစ္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ စပါတာကပ္စ္ မႏိုင္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသည္။

ဆရာစံေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာင္သူလယ္သမားသူပုန္ၾကီးလည္း အာဏာမရယူႏိုင္ခဲ့ပါ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြရက္ရက္စက္စက္ ေခါင္းျဖတ္အသတ္ခံခဲ့ၾကရသည္။ ၾကိဳးေပးအသတ္ခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဆရာစံေတာ္လွန္ေရးေၾကာင့္သာ ျဗိတိသွ်ကိုလိုနီလက္ ေအာက္ကေန လြတ္ေျမာက္ေအာင္ရုန္းထြက္ရမည္ဟူေသာႏိုင္ငံေရးအသိစိတ္ဓါတ္ကို ေနာက္မ်ဳိးဆက္သို႔လက္ဆင့္ကမ္းႏိုင္ခဲ့သည္။ ထိုစိတ္ဓါတ္ျဖင့္သာ လြတ္လပ္ေရးရသည္အထိ လက္ဆင့္ကမ္းခ်ီတက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ဆရာစံသူပုန္ အခ်ီးအႏွီးမျဖစ္ခဲ့ပါ။

၈၈ အေရးေတာ္ပုံၾကီးေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို လူထုကလက္မခံေတာ့ဟူေသာအခ်က္ကို ကမၻာကသိခဲ့သည္။ ေနာက္မ်ဳိးဆက္က သိခဲ့သည္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ကိုယ္တိုင္သိလာၾကသည္။ ယေန႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္ သူတို႔လည္း ဒီမိုကေရစီသမားပါဟု သံေယာင္လိုက္ေအာ္ဟစ္လာရသည္။ ဘာ့ေၾကာင့္ပါနည္း။

၂ဝဝ၇ သံဃာေတာ္လႈပ္ရွားမႈၾကီးတြင္လည္း သံဃာေတာ္ေတြကို ရက္ရက္စက္စက္သတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရသည္။ သို႔ေသာ္ တကယ္တမ္း ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားခဲ့ရသူတို႔မွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြသာ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေသြးပ်က္ေျခာက္ျခားရုံသာမက စစ္အာဏာရွင္ အခ်င္းခ်င္းၾကား စိတ္ဝမ္းကြဲျပားလာခဲ့ၾကသည္။ ၂ဝဝ၇ သံဃာေတာ္လႈပ္ရွားမႈအျပီး ကမၻာတဝန္းတြင္ အာရပ္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာသိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈတို႔ ထပ္ဆင့္ျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ မေျပာင္းလွ်င္မျဖစ္ေတာ့ဆိုသည္ကို စစ္အာဏာရွင္မ်ား လက္မခံခ်င္ပဲ လက္ခံလာရသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါတြင္ ဒီမိုကေရစီလိုလားသည္ဆိုသူမ်ားက ပန္းမဝင္ခင္ တက္ေထာင္ခ်င္ၾကေလျပီ။ ၈ ေလးလုံးအေရးခင္းၾကီးတြင္က်ခဲ့ေသာေသြးေတြကိုပင္ အားမနာ၊ ႏွစ္ေပါင္းအစိတ္လုံးတြင္စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံလာရေသာ ျပည္သူမ်ား ကိုလည္းအားမနာဘဲ၊ “အေျခခံဥပေဒၾကီးမွာ ေကာင္းေတာ့မေကာင္း သို႔ေသာ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြအမ်က္သိုမွာစိုးေသာေၾကာင့္ မေကာင္းေသာ္လည္း လက္သင့္ခံလိုက္ပါ”ဟု ႏြားမရႊံ႔ပိတ္ထိုးေပးေနေလျပီ။

ေသခ်ာသည္ကား ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒသည္ ျပည္သူတို႔ကိုေကာင္းက်ိဳးေပးမည့္ ဥပေဒမဟုတ္။ ထိုအေျခခံဥပေဒသည္ အေျခခံကပင္မေကာင္းေသာေၾကာင့္ မည္သို႔ပင္ဖာေထးသုံးစြဲေသာ္လည္း ေကာင္းလာဖြယ္မရွိ။ ထိုအခ်က္ကို အားလုံးအသိပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်က္အေပၚတြင္ အျငင္းမပြား။ အျငင္းပြားေနၾကသည္မွာကား ထိုမေကာင္းမွန္းသိေသာလွည္းက်ိဳးၾကီးကို ခဏတျဖဳတ္ေတာ့ ထမ္းထားပါကြာ၊ မဟုတ္ရင္ တိုင္းျပည္ေခ်ာက္ထဲက်လိမ့္မယ္ဟုျခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုေနျခင္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လက္ခံမလား၊ လက္မခံဘူးလားဆိုေသာအခ်က္ကသာ အျငင္းပြားေနေသာျပႆနာျဖစ္ပါသည္။

စစ္စစ္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကိုကြ်န္စိတ္သြင္းေပးေနျခင္းျဖစ္သည္။ အညံ့ခံခိုင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ေဆာင္းပါးအစပိုင္းတြင္ေျပာခဲ့ေသာ အပိုင္းကို ျပန္ေကာက္လိုပါသည္။ ကြ်န္စနစ္သက္ဆိုးရွည္ျခင္းမွာ ကြ်န္ေတြကိုယ္တိုင္က ကြ်န္ပိုင္ရွင္ေတြရွိမွ သူတို႔ရပ္တည္ႏိုင္မည္ဟု ထင္ေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ တခ်ိန္တြင္ ကြ်န္ေတြက လက္မခံဘဲေတာ္လွန္ၾကေသာအခါ လက္နက္အင္အားမမွ်ေသာေၾကာင့္ အာဏာမရခဲ့ေသာ္ျငား၊ ဖိႏွိပ္သူေတြ၏အေတြးအေခၚျပိဳလဲပ်က္စီးခဲ့သည္။ ကြ်န္စနစ္လည္း ပ်က္စီးခဲ့သည္။

ယခုစစ္အာဏာရွင္ႏွင့္ စစ္အာဏာရွင္အလိုေတာ္ရိပညာရွင္ေတြက စစ္အာဏာရွင္မၾကိဳက္တာမလုပ္ေရးအေတြးအေခၚ သြတ္သြင္းေပးေနေလျပီ။ စစ္အာဏာရွင္တို႔အလိုက် ၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒကိုလက္ခံလိုက္ျခင္းသာအေကာင္းဆုံးျဖစ္ေၾကာင္း၊ တနည္းအားျဖင့္ဆိုရလွ်င္ ဖိႏွိပ္ေရးအေတြးအေခၚကသာမွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသထူဖို႔ၾကိဳးစားေနေလျပီ။ justify လုပ္ေနေလျပီ။ ျပည္သူေတြကို စစ္ကြ်န္စိတ္ သြတ္သြင္းေပးေနေလျပီ။

စစ္အာဏာရွင္တို႔၏ ဖိႏွိပ္မႈခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေအာက္တြင္ေနထိုင္ျခင္းကသာအေကာင္းဆုံးပါဟု ျပည္သူေတြက လက္မခံမခ်င္း ၈၈ ေတာ္လွန္ေရး မရွဳံးနိမ့္ေသးပါ။ ေရွ႔ဆက္ေနဦးမည္သာျဖစ္ပါသည္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြႏွင့္ျပည္သူေတြ တဘက္ဘက္က အညံ့မခံမခ်င္း ဆက္ေနပါဦးမည္။ သို႔ေသာ္ စစ္အာဏာရွင္ေတြမၾကိဳက္တာမလုပ္ေတာ့ပါဟု ျပည္သူေတြကအညံ့ခံလိုက္ပါမူ၊ အညံ့ခံသည္ႏွင့္ တျပိဳင္နက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ေတာ္လွန္ေရးရွဳံးနိမ့္ျပီျဖစ္ပါသည္။ ရယ္ဒီကယ္ေတြ၊ လစ္ဘရယ္ေတြ အဓိကမဟုတ္။ ေဆြးေႏြးေသာ ယဥ္ေက်းမႈရွိမရွိဆိုတာေတြလည္း အဓိကမဟုတ္။ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရမွာလား၊ တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ရမွာလား၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ရမွာလား ဆိုတာေတြလည္း အဓိကမဟုတ္။ ဒါေတြက နည္းလမ္းေတြသာ ျဖစ္သည္။ နည္းလမ္းေတြသာမက ေထာက္ပံေၾကးယူ သင္တန္းဖြင့္စားေသာ ကာလေပၚသင္တန္းဆရာတို႔ စုန္းေတာက္စားၾကသည့္ ေဝါဟာရလွ်ပ္ေပၚေလာ္လီမႈေတြအျဖစ္ႏွင့္လည္း တခါတေလေတြ႔ရတတ္သည္။ တကယ္အေရးၾကီးသည္မွာ ဒီမုိကေရစီစနစ္လား၊ အာဏာရွင္စနစ္လားဆိုတာသာျဖစ္သည္။  ဒါကို  တကယ္ ေရြးခ်ယ္ရမည့္သူေတြမွာလည္း ျပည္သူေတြသာျဖစ္ပါသည္။

စိမ္းျမင့္ (မႏၱေလး)