စစ္သားေတြလည္း သမဂၢထူေထာင္ခြင့္ရွိရမယ္ (ဂါမဏိ)

စစ္သားေတြလည္း သမဂၢထူေထာင္ခြင့္ရွိရမယ္

(တပ္မေတာ္သားသမဂၢ ထူေထာင္ၾက)

လက္ရွိတပ္မေတာ္တြင္းက စစ္သည္ေတြရဲ့ဘဝ ႏံုခ်ာစုတ္ျပတ္လြန္းၿပီး အေတြးအေခၚေတြ ဖ်က္ဆီးခံထားရတာမ်ိဳး အနာဂတ္ျမန္မာႏိုင္ငံတပ္မေတာ္မွာမျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးလွပါတယ္။ တပ္မေတာ္သားေတြ မတရားေသြးစုတ္ခ်ယ္လွယ္ခံရတာ၊ အထက္အရာရွိႀကီးေတြရဲ့ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အျဖည့္ခံအသံုးခ်ခံျဖစ္ရတာမ်ိဳး မျဖစ္ဖို႔နဲ႔ ႏိုင္ငံကာကြယ္ေရးမဟုတ္တဲ့ အထက္အရာရွိႀကီးေတြရဲ့ ကိုယ္က်ိဳးအတၱလိုက္စားအက်င့္ပ်က္မႈကို ိုက္ဖ်က္ဖို႔ နည္းနာေတြ ရွာႀကံက်င့္သံုးရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီရည္မွန္းခ်က္အတြက္ ေနာင္တခ်ိန္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြင္းမွာ ႏိုင္ငံတကာက လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြလို တပ္မေတာ္သားသမဂၢ (ဝါ) စစ္အလုပ္သမားသမဂၢဖြဲ႔စည္းထူေထာင္ဖို႔ စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ စစ္တပ္ဆိုတာ အမိန္႔အာဏာနဲ႔အၾကပ္ကိုင္မႈအေပၚအေျခခံၿပီး တည္ေဆာက္ထားတာ၊ တဦးခ်င္းလြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းထားတာျဖစ္တယ္။ ‘အထက္မွေအာက္’ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့စစ္တပ္ဟာ တကယ္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရဲ့အေျခခံမူေတြနဲ႔ ကြဲလြဲေနၿပီး အာဏာရွင္အဖြဲ႔သေဘာျဖစ္ေနပါတယ္။

စစ္သားတေယာက္ဟာ ပုဂၢိဳလ္ေရးကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကိုလက္ခံရတာ ဓမၼတာပါဘဲ။ ဒါေပမဲ့ စစ္သားတေယာက္ရဲ့လြတ္လပ္ခြင့္ေတြကို ကန္႔သတ္ရာမွာ သူ႔စစ္ေရးတာဝန္အရ လိုအပ္သေလာက္ကိုဘဲ ကန္႔သတ္သင့္ပါတယ္။ ဒီကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈေတြကိုလည္း ဥပေဒနဲ႔ တိတိက်က်သတ္မွတ္ထားရပါမယ္။ အထက္အရာရွိေတြက စိတ္ထင္သလိုအာဏာအလြဲသံုးစားၿပီးကန္႔သတ္တာမ်ိဳး မျဖစ္ေစသင့္ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရးေတြ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈကို စစ္စည္းကမ္း စစ္စြမ္းရည္ထက္ျမက္မႈနဲ႔ အေကာင္းဆံုး ေပါင္းစပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါေတြကို ျဖစ္ေျမာက္ေစဖို႔အတြက္ ၁၉၇ဝ ခုႏွစ္မ်ားအေစာပိုင္းကစၿပီး ဥေရာပတိုက္မႀကီးက တပ္မေတာ္ေတြအတြင္းမွာ တပ္မေတာ္သား သမဂၢေတြ စတင္ထူေထာင္လႈပ္ရွားလာခဲ့ၾကပါတယ္။

တပ္မေတာ္သားသမဂၢကို လိုလားေထာက္ခံသူေတြဘက္ကေျပာတာက ဆံုး႐ႈံးေလ်ာ့က်ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သားတဦးခ်င္းရဲ့အခြင့္အေရးေတြ ျပန္လည္ရရွိဖို႔နဲ႔ကာကြယ္ဖို႔ (တရားစီရင္ေရးစနစ္ တိုးတက္ေစဖို႔၊ စစ္တရား႐ံုးမွာခုခံေခ်ပခြင့္ တိုးတက္ေစဖို႔၊ အေျခခံျပည္သူ႔အခြင့္အေရးေတြ ကာကြယ္ဖို႔)၊ လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနတိုးတက္ဖို႔ (အလုပ္အကိုင္သတ္မွတ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ တာဝန္ခြဲေဝမႈရွင္းလင္းေစဖို႔၊ အပုိအလုပ္ခ်ိန္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်ဖို႔၊ အဓိပၸာယ္မဲ့ ဖက္တိတ္အလုပ္ေတြဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ ေဘးကင္းေရးနဲ႔က်န္းမာေရးအခ်က္အလက္ေတြ တိုးတက္ေစဖို႔)၊ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခြင့္မ်ားကာကြယ္ဖို႔ (လစာနဲ႔ေငြေၾကးခံစားခြင့္မ်ား၊ အိုးအိမ္၊ အၿငိမ္းစားကိစၥ၊ သြားဖက္ဆိုင္ရာအပါအဝင္ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ပညာေရးနဲ႔ေလ့က်င့္ေရး၊ ခရီးစရိတ္၊ အပန္းေျဖအနားယူခြင့္၊ တပ္တြင္းသမဝါယမဆိုင္-သက္သာဆုိင္ခံစားခြင့္မ်ား)၊ မူဝါဒနဲ႔ ရာထူးကိစၥ (ႏိုင္ငံေရးအရကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေရး၊ အထူးအက်ိဳးစီးပြား အုပ္စုအရကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေရး၊ ရာထူးတိုးေရး၊ စစ္သားစုေဆာင္းေရးစံႏႈန္းမ်ား၊ ယူနီေဖာင္းဝတ္စားဆင္ယင္မႈစည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ အလုပ္အကိုင္အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာမ်ား၊ အထူးပင္ပန္းဆင္းရဲ တာဝန္၊ ကိုယ္လက္ႀကံ့ခိုင္ေရးစံႏႈန္းမ်ား၊ လစာ မညီမွ်မႈမ်ား၊ တပ္ထုတ္ခံရမႈ၊ လုပ္သက္ခံစားခြင့္၊ လူမႈဖူလံုေရး)၊ ဘဝအရည္အေသြး တိုးတက္ေရး (အတူတကြ ဆံုးျဖတ္ေဆာင္ရြက္ေရး၊ အလုပ္သမားဒီမိုကေရစီ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးဂုဏ္သိကၡာ၊ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ ျဖဳန္းတီးေလလြင့္မႈေလွ်ာ့ခ်ေရး၊ စစ္ဘက္ႏွင့္အရပ္ဘက္ေပါင္းစည္းေရး) တို႔အတြက္ သမဂၢလိုအပ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။

ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အေနအထားအရေျပာရရင္ အေျခခံစစ္သည္အခြင့္အေရးေတြကာကြယ္ဖို႔၊ တရားခံဘက္က သက္ေသအေထာက္အထား တင္ျပႏိုင္ေအာင္ အခ်ိန္လံုေလာက္စြာေပးဖို႔၊ နအဖတပ္ရဲ့ အျမင္ကပ္ပုဒ္မ ၆၅ သို႔မဟုတ္ စစ္စည္းကမ္းေဖာက္ဖ်က္မႈပုဒ္မသံုးစြဲမႈအား အထက္အရာရွိမ်ားက လိုရင္လိုသလို ဖိႏွိပ္မႈမျပဳလုပ္ဖို႔၊ ပုဂၢဳိလ္ေရးအာဃာတတရားျဖင့္ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမျပဳလုပ္ဘဲ သက္ေသအေထာက္အထား မခိုင္လံုပါက အမႈမွ ဂြင္းလံုးကြၽတ္လႊတ္ကာ  စြပ္စြဲခံရသူစစ္သည္အား လက္ရွိတပ္မွ ေျပာင္းေရႊ႔ခြင့္ျပဳဖို႔၊ ‘ဒါဘာ’ ေခၚ တပ္တြင္းဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ ေတြမွာ တဦးခ်င္း ကိုယ္ပိုင္နံပတ္ေျပာသတင္းပို႔ျခင္းထက္ လွ်ဳိ႔ဝွက္ဆႏၵေရးသားတင္ျပခြင့္ ဖြင့္ေပးဖို႔၊ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲေတြက တင္ျပခ်က္ေတြ ကိုလည္း ထိထိေရာက္ေရာက္ေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔၊ ႀကံ့ဖြတ္လို နအဖေဒါက္တိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ အရာရွိႀကီးေတြက စစ္သည္လုပ္အားကို ညႇစ္ထုတ္တဲ့ လုပ္အားေပးဖက္တိတ္ေတြဖ်က္သိမ္းဖို႔၊ မီးဖြားခြင့္၊ ေဆးပင္စင္၊ ခ်ပ္ဝတ္တန္ဆာနဲ႔စစ္အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔အညီ ရ မရ၊ သာမန္ရိကၡာ၊ တိုက္ခိုက္ေရးရိကၡာ၊ အပိုေဆာင္းႏို႔ဆီ၊ အာမီရမ္ခြဲတမ္းအျပည့္ တကယ္ရ မရ၊ ေရး-ေထာက္ ကိစၥေတြကို လာဘ္မထိုးရဘဲ အမွန္အကန္ခံစားခြင့္ရဖို႔ေတြအတြက္ သမဂၢပံုစံနဲ႔လႈပ္ရွားအေရးဆိုဖို႔ လိုတယ္လို႔ တပ္မေတာ္သားေတြက ျမင္ၾကပါတယ္။

တပ္မေတာ္သားသမဂၢဖြဲ႔စည္းေရး ဆန္႔က်င္သူေတြဘက္ကေျပာတာကေတာ့ စစ္တပ္ရဲ့သဘာဝျဖစ္တဲ့ တဦးခ်င္းထက္ အဖြဲ႔အစည္းကို ဦးစားေပးတာ ပ်က္သြားမယ္၊ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အလုပ္သမားသမဂၢေတြဟာ ရန္လိုတဲ့သဘာဝရွိၿပီး သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပတာေတြ အားသန္လာမယ္၊ သမဂၢတြင္းဗ်ဴ႐ိုကေရစီႀကီးသလို သမဂၢေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္အတြင္းမွာကို ဗ်ဴ႐ိုကေရစီအဆင့္ေတြ ပိုလာမယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးဂယက္အေနနဲ႔ စစ္တပ္ဟာ ႏုိင္ငံေရးဆန္လာမယ္၊ အရပ္ဖက္အာဏာပိုင္ထိန္းခ်ဳပ္မႈ ပ်က္ယြင္းသြားမယ္၊ စုေပါင္းအေရးဆိုတာ ျဖစ္လာမယ္၊ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ပ႐ိုပိုဆယ္(ေငြရဖို႔) အဓိကထားတာျဖစ္လာမယ္၊ တျခားအလုပ္သမားသမဂၢေတြနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ကုန္မယ္၊ အထူးအက်ိဳးစီးပြားအုပ္စုေတြကို တရားဝင္ေနရာေပးတာ ျဖစ္သြားမယ္။ စစ္ေရးဂယက္အေနနဲ႔ စစ္ေရးသတိရွိမႈက်ဆင္းမယ္၊ စည္းကမ္း ေလ်ာ့လ်ဲလာမယ္၊ တပ္ဖက္နဲ႔ သမဂၢဖက္ဆိုၿပီး အမိန္႔ေပးကြပ္ကဲမႈႏွစ္မ်ိဳး စင္ၿပိဳင္ျဖစ္သြားမယ္၊ တရားဝင္အာဏာပိုင္ကို စိန္ေခၚမႈေတြ ျဖစ္လာမယ္။ သစၥာရွိမႈေတြ ၿပိဳကြဲကုန္ၿပီး အစြန္းႏွစ္ဖက္ကြာဟလာမယ္၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ စိတ္ေလ်ာ့နည္းလာမယ္၊ တပ္မေတာ္သားေတြကို အျမတ္ထုတ္အသံုးခ်ဖို႔ လြယ္လာမယ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ေလ့က်င့္ေရးစရိတ္စကေတြ မ်ားလာမယ္၊ ထံုးတမ္းစဥ္လာေတြေျပာင္းလဲကုန္မယ္လို႔ ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။

အထက္အရာရွိေတြက တပ္ကိုဂ႐ုမစိုက္ရင္ သမဂၢဖြဲ႔တာ အမွန္ဆံုးျဖစ္သလို အထက္အရာရွိေတြရဲ့အာဏာအလြဲသံုးမႈေတြကို တိုက္ဖ်က္ ကန္႔သတ္ဖို႔လည္း သမဂၢဟာ အသံုးက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သမဂၢေတြဟာ စစ္ဆင္ေရးနဲ႔စစ္စည္း႐ံုးျပင္ဆင္ေရးကို အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ေစရဘဲ အေရးႀကီးအေျခအေန၊ အေရးေပၚအေျခအေန၊ စစ္ပြဲအေျခအေနေတြမွာေတာ့ တပ္မေတာ္သားသမဂၢလႈပ္ရွားမႈေတြကို ရပ္ဆုိင္းထားရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

၁၉၈၄ ခု ဧၿပီလမွာ ဥေရာပပါလီမန္က စစ္သား၊ ရဲ၊ အက်ဥ္းဦးစီးနဲ႔ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းစဥ္ကာလမွာ အသင္းအဖြဲ႔ ဖြဲ႔စည္းပိုင္ခြင့္ကို တရားဝင္ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ ဒီအခြင့္အေရးရဲ့အေျခခံသေဘာထားက မိမိတို႔ရဲ့အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းလုပ္ငန္းပိုင္းနဲ႔ လူမႈေရးပိုင္း အက်ိဳးစီးပြားေတြဆိုင္ရာေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္းမႈေတြထဲ ပါဝင္ေဆြးေႏြးပိုင္ခြင့္ရွိေရး၊ မဝင္မေနရစနစ္နဲ႔ စစ္သားေကာက္ထားသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆႏၵအေလ်ာက္စစ္သားလုပ္သည္ျဖစ္ေစ ဒီမိုကေရစီလူ႔ေဘာင္နဲ႔ ကင္းကြာမသြားေစေရး၊ မိမိတို႔ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီက်င့္စဥ္ကို ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ခံစားက်င့္သံုးႏိုင္ေရး၊ စစ္သားဆိုတာကို “ယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ႏိုင္ငံသား”အျဖစ္ သေဘာထားေရး၊ သို႔ေသာ္လည္း စစ္သားေတြရင္ဆိုင္ႀကံဳေတြ႔ရတဲ့လူမႈေရးျပႆနာေတြကို ေျဖရွင္းရာမွာ သပိတ္ေမွာက္နည္းကို မစဥ္းစားႏိုင္ေစေရးတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။

လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ဝင္ေတြရဲ့သမဂၢ ထူေထာင္ရာမွာ ကုလသမဂၢ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း၊ ဥေရာပေကာင္စီရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔ အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္မ်ားကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္၊ ဥေရာပလူမႈပဋိညာဥ္ေတြရဲ့ သက္ဆိုင္ရာ ပုဒ္မေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားဖို႔လည္း ဥေရာပပါလီမန္ကတိုက္တြန္းခဲ့ပါ တယ္။

အခုအခါ ဂ်ာမဏီ၊ နယ္သာလန္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ ဆိုက္ပရပ္၊ ဒိန္းမတ္၊ ဖင္လန္၊ ျပင္သစ္၊ ဂရိ၊ အိုင္ယာလန္၊ အီတလီ၊ ေပၚတူဂီ၊ စပိန္၊ ဆြီဒင္၊ ေနာ္ေဝး၊ ၾသစေၾတးလ်နဲ႔ ေတာင္အာဖရိက၊ ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္းအေရွ႔ဥေရာပႏိုင္ငံေတြထဲမွာေတာ့ ဘူလ္ေဂးရီးယား၊ ခ်က္၊ မက္ဆီဒိုးနီးယား၊ ဟန္ေဂရီ၊ လတ္ဗီးယား၊ ပိုလန္၊ ႐ုရွား၊ ဆလိုဗက္၊ ဆလိုေဗးနီးယား နဲ႔ ယူကရိန္းတို႔မွာ လြတ္လပ္တဲ့ သို႔မဟုတ္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရွိတဲ့ စစ္အလုပ္သမားသမဂၢ(ဝါ) တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြ တရားဝင္ထူေထာင္ထားပါတယ္။ ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံဟာ ၁၉၉၄ ခု အသားအေရာင္ခြဲျခားေရး လူျဖဴအာဏာရွင္စနစ္ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီး မင္ဒဲလားတို႔အာဏာရတဲ့အခါက်မွ တပ္မေတာ္သားသမဂၢကို စတင္ ထူေထာင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ စစ္သားသမဂၢ မရွိပါ၊ ဒါေပမဲ့ ၿဗိတိသွ်စစ္တပ္တြင္းက ဓနသဟာယႏိုင္ငံသား လူမည္းစစ္သားေတြက လူမ်ိဳးခြဲျခား ဆက္ဆံမႈ၊ လူမႈဖူလံုေရးခ်ိဳ႔တဲ့မႈ၊ မမွ်တတဲ့ဆက္ဆံမႈေတြကိုရင္ဆုိင္ႏိုင္ဖို႔ (သပိတ္ေမွာက္ခြင့္၊ အေရးဆိုခြင့္မရွိတဲ့)သမဂၢကို ၂ဝဝ၇ မတ္လ အတြင္း ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာလည္း စုေပါင္းအေရးဆိုခြင့္ရွိတဲ့၊ လက္ရွိစစ္မႈထမ္းဆဲတပ္မေတာ္သားေတြရဲ့သမဂၢေတြ ဖြဲ႔ခြင့္မရဘဲ စစ္ျပန္ သို႔မဟုတ္ အရံစစ္သားအသင္းအဖြဲ႔ေတြသာ ဖြဲ႔ခြင့္ရွိပါတယ္။ အေမရိကန္တပ္မေတာ္တြင္းသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းခြင့္ကို ကြန္ဂရက္ လႊတ္ေတာ္က ၁၉၇၈ ခုမွာ တရားဝင္ပိတ္ပင္ခဲ့ပါတယ္ (အေမရိကန္ပုလိပ္ေတြကေတာ့ သမဂၢဖြဲ႔ခြင့္ရွိတယ္)။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ တပ္မေတာ္သားေတြဟာ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအေရး၊ အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး၊ မိန္းမရွာ-ေယာက္်ားရွာအခြင့္အေရး၊ ဘာသာေရး၊ ျမစိမ္းေရာင္ဝါဒီပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးစတဲ့ အထူးအက်ိဳးစီးပြားအသင္းအဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးဆက္စပ္ေနၾကၿပီး ထိေရာက္တဲ့ ေလာ္ဘီလုပ္ငန္း၊ စည္း႐ံုးေရးလုပ္ငန္းေတြ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကတယ္။ ဥေရာပစစ္တပ္ေတြဟာ အရြယ္အစားေသးငယ္ၿပီး ကမၻာလံုးဆိုင္ရာ တာဝန္ (ဝါ)မဟာဗ်ဴဟာတာဝန္က်ဥ္းတာေၾကာင့္ ျပႆနာမရွိႏိုင္တာျဖစ္တယ္၊ အေမရိကန္တပ္မေတာ္လို အရြယ္ႀကီးၿပီး မဟာဗ်ဴဟာတာဝန္ က်ယ္ျပန္႔ျမင့္မားရင္ စစ္သားသမဂၢဖြဲ႔လို႔ ထိခိုက္မႈရွိႏိုင္တယ္လို႔ အေမရိကန္တပ္တြင္းသမဂၢဖြဲ႔ေရးဆန္႔က်င္သူေတြက ဆိုေနပါတယ္။

တ႐ုတ္ျပည္က ကြန္ျမဴနစ္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္လည္းျဖစ္၊ စစ္ပါရဂူေတြလည္းျဖစ္တဲ့ ကြယ္လြန္သူဥကၠ႒ႀကီးေမာ္စီတုန္းနဲ႔ မာရွယ္ခ်ဴေတးတို႔ကလည္း တပ္မေတာ္သားေတြရဲ့အခြင့္အေရးကာကြယ္ဖို႔နဲ႔ စစ္ေရး၊ သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး၊ ႏိုင္ငံေရးစြမ္းရည္ေတြ ျမႇင့္တင္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ တပ္တြင္းမွာ “ေတာ္လွန္ေရးတပ္သားေကာ္မတီ”ေတြဖြဲ႔စည္းဖို႔ ဒုတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခင္ကတည္းက မူခ် ေဆာင္ရြက္ခဲ့့ပါတယ္။ တပ္မေတာ္တခုလံုးကိုလႊမ္းၿခံဳတဲ့အသင္း သို႔မဟုတ္ သမဂၢေတာ့မဟုတ္ဘဲ တပ္ခြဲအလိုက္သာဖြဲ႔စည္းေစပါတယ္။ ဒီတပ္သားေကာ္မတီေတြမွာ တပ္ခြဲႏိုင္ငံေရးမႉး သို႔မဟုတ္ တပ္ခြဲမႉးက ေကာ္မတီအတြင္းေရးမႉးအျဖစ္ေဆာင္ရြက္ၿပီး တပ္သားထုထဲက ေရြးေကာက္တဲ့ကိုယ္စားလွယ္ေတြပါဝင္တယ္။ စီးပြားေရး၊ စစ္ေရး၊ ႏုိင္ငံေရးဆိုတဲ့ တပ္တြင္းဒီမိုကေရစီသံုးရပ္ကို ‘တစံုတရာ အတိုင္းအတာအထိ’က်င့္သံုးဖို႔ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ 'စီးပြားေရးဒီမိုကေရစီ'ဆိုရာမွာ တပ္ခြဲေထာက္ပံ့ေရးနဲ႔စားေသာက္ေရးမွာ တပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြက ပါဝင္ကူညီခြင့္၊ စာရင္းအင္းေတြ အမ်ားသိေအာင္ေၾကညာခြင့္နဲ႔ အပန္းေျဖေပ်ာ္ရႊင္ေရးေတြျဖစ္ၿပီး 'စစ္ေရးဒီမိုကေရစီ' ကေတာ့ စစ္ေလ့က်င့္ရာမွာ တပ္မႉးကတပ္သားကိုသင္၊ တပ္သားကတပ္မႉးကိုသင္၊ တပ္သားအခ်င္းခ်င္းသင္တာ၊ စစ္မတိုက္မီ၊ တုိက္ေနစဥ္နဲ႔ တိုက္ၿပီးေနာက္ တပ္ခြဲလိုက္အစည္းအေဝးေတြလုပ္ၿပီး တိုက္ခိုက္ေရးတာဝန္ေအာင္ျမင္ဖို႔နဲ႔ ခ်ိဳ႔ယြင္းခ်က္ေတြ သံုးသပ္ဖို႔ေဆြးေႏြးတာေတြ လုပ္ပါတယ္။ 'ႏိုင္ငံေရးဒီမိုကေရစီ'ကေတာ့ အစည္းအေဝးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လုပ္ခြင့္၊ စစ္အရာရွိဆိုးေတြရဲ့ အမွားေတြ ျပစ္မႈေတြကို ေဝဖန္ဖြင့္ခ်တိုက္ပြဲဆင္ခြင့္၊ ‘အလြန္လိုအပ္တဲ့အခါ’‘ေအာက္ဆင့္အရာရွိငယ္’ေတြကို တပ္သားထုထဲမွ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ခြင့္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တပ္တြင္း႐ိုက္ႏွက္ဆဲဆိုမႈေတြ ဖ်က္သိမ္းေရး၊ ဇီဇာက်ယ္တဲ့ အေဆာင္အေယာင္အျပဳအမူေတြ ဖ်က္သိမ္းေရးေတြကိုလည္း ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ၾကတယ္။

ႏိုင္ငံတကာမွာတည္ရွိေနတဲ့စစ္သားသမဂၢေတြကိုၾကည့္ရင္ တခ်ိဳ႔က အျခားအဆင့္ေတြအတြက္ျဖစ္ၿပီး တခ်ိဳ႔ကေတာ့ အရာရွိအဆင့္ေတြ အတြက္၊ တခ်ိဳ႔ကေတာ့ စစ္သားအားလံုးအတြက္ျဖစ္သလို၊ စစ္တကၠသိုလ္ဗိုလ္ေလာင္းေတြအတြက္ သီးသန္႔သမဂၢေတြလည္း ရွိပါတယ္။ စစ္ျပန္စစ္မႈထမ္းေဟာင္းသမဂၢေတြကေတာ့ ပဌမဆံုးစေပၚခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပတိုက္ကတပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြမွာ ပံုစံႏွစ္မ်ိဳး ေတြ႔ရပါတယ္။ တမ်ိဳးက တပ္မေတာ္သားရာထူးအဆင့္လိုက္ သီးျခားသမဂၢေတြထားရွိတာျဖစ္ၿပီး ေနာက္တမ်ိဳးကေတာ့ ေကာက္ယူစစ္သားနဲ႔ ေစတနာစစ္သားအတြက္ ခြဲျခားဖြဲ႔စည္းထားတဲ့သမဂၢေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အႀကီးတန္းအရာရွိေတြ၊ အငယ္တန္းအရာရွိေတြနဲ႔ ျပန္တမ္းမဝင္ အရာရွိေတြအတြက္ မတူကြဲျပားတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြလည္း တည္ရွိၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ လုပ္ငန္းအလိုက္ (အင္ဂ်င္နီယာ၊ ဆက္သြယ္ေရး၊ ေျခလ်င္၊ ယႏၱရား စသျဖင့္) ဖြဲ႔စည္းသလို၊ ဘာသာေရးတူညီမႈအရ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးသေဘာထားအရ ဖြဲ႔စည္းတာလည္း ရွိတယ္။ ေစတနာစစ္သားသမဂၢေတြက ေကာက္ခံစစ္သားသမဂၢေတြထက္ အေရအတြက္ပိုမ်ားၿပီး အင္အားပိုႀကီးပါတယ္။ တပ္မေတာ္သား သမဂၢေတြဟာ အရပ္ဖက္အလုပ္သမားသမဂၢေတြနဲ႔လည္း တိုက္႐ိုက္ခ်ိတ္ဆက္ထားၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အင္အားႀကီးတဲ့ အရပ္ဖက္ အလုပ္သမားသမဂၢေတြက တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြအတြက္ အေရးဆိုေပးတာ ေဆြးေႏြးညိႇႏႈိင္းေပးတာေတြလုပ္ၾကပါတယ္။ အလုပ္ရွင္-အလုပ္သမား(ဝါ) အစိုးရ-တပ္မေတာ္သားသေဘာတူညီခ်က္စာခ်ဳပ္ေတြကို ပံုမွန္အားျဖင့္ ႏွစ္ႏွစ္တႀကိမ္ခ်ဳပ္ဆိုၾကတယ္။

ဥေရာပတလႊား ႏိုင္ငံေပါင္း (၂၂)ႏိုင္ငံက စစ္ဖက္ဆိုင္ရာသမဂၢေတြနဲ႔ အသင္းအပင္းေတြ (၃၄)ဖြဲ႔ကိုစုစည္းထားတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့ ‘ဥေရာပ စစ္ဘက္အသင္းအပင္းမ်ားအဖြဲ႔’(EUROMIL) ကို ၁၉၇၂ ခုကတည္းကဖြဲ႔စည္းခဲ့ၿပီး စစ္သား ငါးသိန္းေက်ာ္ပါဝင္ေနပါတယ္။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ႀကီးဟာ အေရွ႕ဥေရာပနဲ႔ အလယ္ဥေရာပ က စစ္ဘက္သမဂၢေတြကိုပါ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ယူ႐ိုမင္းလ္ရဲ့အေျခခံမူ ကေတာ့ ‘ယူနီေဖာင္းဝတ္ႏိုင္ငံသား’ဆိုတဲ့မူ ျဖစ္ၿပီး စစ္သားေတြဟာ ယူနီေဖာင္းမဝတ္တဲ့သာမန္ႏိုင္ငံသားေတြနဲ႔ တန္းတူအခြင့္အေရးေတြ၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြခံစားေစရမယ္လို႔ ခံယူထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ေရးတာဝန္ထမ္းေဆာင္မႈေၾကာင့္ မလြဲမေရွာင္သာျဖစ္လာရတဲ့ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရး-လူမႈအခြင့္အေရး ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားမႈေတြကလြဲရင္ တျခားမဆီမဆိုင္ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မႈအားလံုးဖ်က္သိမ္းဖို႔ ယူ႐ိုမင္းလ္က ဥေရာပႏိုင္ငံအစိုးရေတြကို ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲဝင္ပါတယ္။

ယူ႐ိုမင္းလ္ (EUROMIL) ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကေတာ့ (၁)တပ္မေတာ္သားေတြရဲ့ ေနထိုင္ေရးနဲ႔လုပ္ငန္းခြင္အေျခအေနေတြ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေရး၊ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရေရး (၂)ဥေရာပသမဂၢကခ်မွတ္ထားတဲ့ အနိမ့္ဆံုးလူမႈဖူလံုေရးစံႏႈန္းေတြကို တပ္မေတာ္သားေတြအေနနဲ႔ ခံစားႏိုင္ေရး (၃)တပ္မေတာ္မ်ားအတြင္း လူ႔အခြင့္အေရးနဲ႔အေျခခံလြတ္လပ္ခြင့္မ်ား ေလးစားလိုက္နာေရးတို႔ျဖစ္ၿပီး အေသးစိတ္ေပၚလစီေတြ အျဖစ္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာလူ႔အခြင့္အေရးေၾကညာစာတမ္း၊ ဥေရာပလူ႔အခြင့္အေရးသေဘာတူစာခ်ဳပ္၊ ဥေရာပလူမႈပဋိညာဥ္၊ အီးယူအေျခခံအခြင့္အေရးမ်ားပဋိညာဥ္၊ ဥေရာပဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ၊ ဥေရာပယူနီေဖာင္းဝတ္ ႏိုင္ငံသားအယူအဆ၊ ပါဝင္ေဆြးေႏြး ေဆာင္ရြက္ပိုင္ခြင့္တို႔ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္က်င့္သံုးေရး၊ လူမႈေရးနဲ႔အရပ္ဖက္ဆိုင္ရာ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေရး၊ လုပ္ငန္းခြင္က်န္းမာေရး၊ ေဘးကင္းေရးႏွင့္သက္သာေခ်ာင္ခ်ိေရး၊ စစ္ျပန္-စစ္ၿပီး(လူမႈေရး-က်န္းမာေရး၊ စိတ္ဓာတ္ေရး စိတ္ဒဏ္ရာ) ျပႆနာမ်ား၊ အလုပ္ခ်ိန္ကိစၥ၊ ပင္စင္ကိစၥ၊ လူနည္းစုျပႆနာ၊ က်ား-မတန္းတူေရး၊ ႏိုင္ငံတကာတာဝန္မ်ား-မူဝါဒမ်ား-ဖြဲ႔စည္းမႈမ်ား ပညာေပးမိတ္ဆက္ေပးေရးနဲ႔ ျပႆနာေတြေျဖရွင္းေပးေရး၊ ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ေလ့က်င့္ေရး၊ အသြင္ေျပာင္းေရး၊ အရပ္ဖက္လုပ္အားေစ်းကြက္အတြင္း ျပန္လည္ေပါင္းစည္းေရး၊ ပုဂၢလိကစစ္လုပ္ငန္း (ေၾကးစားစစ္သားလုပ္ငန္း)၊ ႏိုင္ငံတကာစစ္ဘက္ဥပေဒ၊ ျပည္တြင္းလံုၿခံဳေရး၊ ျပည္ပလံုၿခံဳေရး၊ စစ္တပ္နဲ႔ ရဲ ဆက္ဆံေရး၊ မီဒီယာလုပ္ငန္း၊ ျပည္သူ႔ဆက္ဆံေရး၊ ဥပေဒေရးရာအႀကံေပးမႈ၊ ျပန္ၾကားေရး၊ စာၾကည့္တိုက္၊ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔ ဘ႑ာေရးစီမံကိန္းဆြဲျခင္း၊ စာရင္းကိုင္စာရင္းစစ္၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး စတာေတြကိုကိုင္တြယ္ပါတယ္။

ဒီလုပ္ငန္းေတြလုပ္ဖို႔အတြက္ ယူ႐ိုမင္းလ္ဟာ ဥေရာပလံုၿခံဳေရးနဲ႔ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးအဖြဲ႔၊ ဥေရာပပါလီမန္၊ ဥေရာပေကာ္မရွင္၊ ဥေရာပ ေကာင္စီ၊ ေနတိုးအဖြဲ႔၊ တျခား အလုပ္သမားသမဂၢေတြနဲ႔ အနီးကပ္ဆက္သြယ္မႈေတြ၊ ကိုယ္စားလွယ္ေစလႊတ္ပါဝင္မႈေတြရွိတယ္။

ေယဘုယ်အားျဖင့္ စစ္သားသမဂၢ (ဝါ) စစ္မႈထမ္းသမဂၢေလးမ်ိဳးေတြ႔ရပါတယ္။

ပထမအမ်ိဳးအစားက တပ္တြင္းမွာ အလုပ္သမားသမဂၢဖြဲ႔ခြင့္မျပဳေပမဲ့ တျခားအသင္းအပင္းတခုခုဖြဲ႔ခြင့္ ပါဝင္ခြင့္ရွိတယ္။ ဥပမာ၊ ဂ်ာမဏီႏိုင္ငံ။ အကန္႔အသတ္နဲ႔ညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးခြင့္ရွိၿပီး စုေပါင္းအေရးဆိုခြင့္မရွိ၊ တျခားအရပ္ဖက္အလုပ္သမားသမဂၢေတြနဲ႔ စည္း႐ံုးေရးအရ ခ်ိတ္ဆက္ခြင့္ မရွိ။

ဒုတိယအမ်ိဳးအစားက တပ္တြင္းအလုပ္သမားသမဂၢဖြဲ႔ခြင့္ရွိေပမဲ့ စုေပါင္းအေရးဆိုခြင့္၊ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္မရွိ။ တိုင္ပင္ညိႇႏႈိင္းခြင့္ဘဲ ရွိတယ္။ စစ္ေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ကိစၥေတြမွာေတာ့ စြက္ဖက္ခြင့္မရွိ။ ဥပမာ- နယ္သာလန္၊ ဂ်ာမဏီ။

တတိယအမ်ိဳးအစားက စုေပါင္းအေရးဆိုခြင့္ရွိေပမဲ့ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္မရွိ။ စစ္မႈထမ္းအေျခအေနေတြ၊ အခြင့္အေရးေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အေရးဆိုခြင့္ရွိ။ အရပ္ဖက္အစိုးရဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ အခြင့္အေရးတူျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏိုင္ငံေတြမွာ အရပ္ဘက္အစိုးရဝန္ထမ္းေတြလည္း သပိတ္ေမွာက္ခြင့္မရွိဘဲ သမဂၢဖြဲ႔ခြင့္နဲ႔အေရးဆိုခြင့္ေတာ့ရွိတယ္။ ဥပမာ-ဒိန္းမတ္၊ ေတာင္အာဖရိက။

စတုတၳအမ်ိဳးအစားက စုေပါင္းအေရးဆိုခြင့္၊ သပိတ္ေမွာက္ခြင့္ရွိတယ္။ ဥပမာ-ဆြီဒင္ႏိုင္ငံဟာ ကမၻာမွာ စစ္သားေတြသပိတ္ေမွာက္ခြင့္ရွိတဲ့ တခုတည္းေသာႏိုင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဆြီဒင္တပ္မေတာ္သားသမဂၢစနစ္ဟာ ဥေရာပတိုက္မွာ အဆင့္အျမင့္ဆံုးအာဏာအရွိဆံုးျဖစ္ၿပီး တပ္မေတာ္သားေတြရဲ့ တဦးခ်င္းအခြင့္အေရးေတြ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ရာမွာ ေရွ႔တန္းအေရာက္ဆံုးျဖစ္ပါတယ္။

အင္အားအေကာင္းဆံုးတပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြကို ဆြီဒင္၊ ဂ်ာမဏီနဲ႔ နယ္သာလန္မွာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆြီဒင္၊ ေနာ္ေဝး၊ ဒိန္းမတ္၊ ဘယ္လ္ဂ်ီယမ္၊ ဂ်ာမဏီနဲ႔ နယ္သာလန္ ေျခာက္ႏိုင္ငံမွာ တပ္မေတာ္သားအသင္းအပင္းေပါင္း (၆ဝ)ေက်ာ္ရွိတယ္။ စကင္ဒီေနးဗီးယား ႏိုင္ငံေတြမွာဆိုရင္အရာရွိ ၁ဝဝ% သမဂၢဝင္ေတြျဖစ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ တက္ႂကြလႈပ္ရွားမႈအရွိဆံုး တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြကေတာ့ အရာခံဗိုလ္ေတြ၊ ဒုအရာခံဗိုလ္ေတြနဲ႔ တပ္ၾကပ္ႀကီးေတြရဲ့သမဂၢေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဂ်ာမန္တပ္မေတာ္သားအသင္းဟာ ကမၻာေပၚမွာ အႀကီးဆံုး စစ္သားအသင္းအဖြဲ႔ျဖစ္ပါတယ္။

လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီအားေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ စစ္တပ္အလုပ္ကို အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာတရပ္ profession မဟုတ္ဘဲ အသက္ေမြးအလုပ္အကိုင္တခု occupation အျဖစ္သာ ႐ႈျမင္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စစ္တပ္တြင္းသမဂၢဖြဲ႔ေရးကို ေထာက္ခံၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဥေရာပတပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြဟာ စီးပြားေရးပိုင္းနဲ႔ လုပ္ငန္းပိုင္းအက်ိဳးစီးပြားေတြကို အဓိကထားၾကတယ္။ လုပ္ခလစာနဲ႔ အခြင့္အေရးပိုရေရးဟာ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္တယ္။ ဒါနဲ႔ဆက္စပ္ၿပီး အလုပ္ခ်ိန္ကန္႔သတ္ေရးနဲ႔ အခ်ိန္ပိုလုပ္ခရေရးကို ေဆာင္ရြက္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ႏိုင္ငံေတြမွာ တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြေၾကာင့္ စစ္သားေတြအတြက္ တပတ္အလုပ္ခ်ိန္ နာရီ(၄ဝ) ရခဲ့တယ္။

နယ္သာလန္စစ္သားသမဂၢေတြဟာ ဆံပင္ရွည္ထားခြင့္ကိစၥ၊ ခ်ဳိးႏွိမ္ရာေရာက္တဲ့အေလးျပဳျခင္းကိစၥနဲ႔ တပ္တြင္းဆင္ဆာကိစၥေတြမွာ တိုက္ပြဲေအာင္ျမင္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိုဗာတုိင္ေၾကးရဖို႔၊ စစ္ဘက္ျပစ္မႈဥပေဒျပင္ဆင္ဖို႔၊ လစာတုိးဖို႔၊ ခံစားခြင့္ေတြပိုရဖို႔၊ မလိုအပ္တဲ့ တန္းစီတပ္စုေဝးမႈနဲ႔ တပ္စစ္ေဆးမႈေတြပယ္ဖ်က္ေရးမွာလည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။

တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြဖြဲ႔စည္းထားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ-၃ဝရွိေနၿပီျဖစ္တဲ့ ဥေရာပဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတြမွာ ဒီသမဂၢေတြေၾကာင့္ စစ္တပ္ သို႔မဟုတ္ အစိုးရအေပၚ ႀကီးႀကီးမားမားဗယုတ္သုကၡျဖစ္ေစတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ လက္ရွိ အီရတ္မွာ တပ္မေတာ္သားသမဂၢမရွိတဲ့အေမရိကန္-အဂၤလိပ္စစ္တပ္ေရာ၊ တပ္မေတာ္သားသမဂၢရွိတဲ့ ဥေရာပစစ္တပ္ေတြပါတိုက္ေနၾကရာမွာ သမဂၢရွိလို႔ စစ္ေရးစြမ္းေဆာင္ရည္ကို ထိခိုက္တာ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ စစ္သားသမဂၢမရွိတဲ့အေမရိကန္စစ္တပ္ေတြကေတာ့ အဘူဂရစ္အက်ဥ္းသားႏွိပ္စက္မႈ၊ ဟာဒီသာၿမိဳ့လူသတ္ပြဲလို နံမယ္ပ်က္ေတြ ေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံလို စစ္အာဏာအလြဲသံုးစားမႈျမင့္မားအားႀကီးတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးတာဝန္မထိခိုက္ေစဘဲ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္က်ိဳးၾကည့္မႈကိုတိုက္ဖ်က္ဟန္႔တားကာကြယ္ၿပီး ေအာက္ေျခတပ္မေတာ္သားေတြရဲ့ ရသင့္ရထိုက္တဲ့ ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးေတြ လူ႔အခြင့္အေရးေတြအမွန္တကယ္ရရွိေစဖို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီဖက္ဒရယ္ေခတ္ေရာက္တဲ့အခါ တပ္တြင္းဒီမိုကေရစီအာမခံႏိုင္မယ့္ တပ္မေတာ္သားသမဂၢေတြဖြဲ႔စည္းသင့္ေၾကာင္း အေလးအနက္အဆိုျပဳလိုက္ရပါတယ္။

ဂါမဏိ

https://www.facebook.com/Garmarnee?pnref=story