Saturday, January 17, 2015

ကၽြန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား (လွေက်ာ္ေဇာ)ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၃ဝ)

0 comments
ကၽြန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား(လွေက်ာ္ေဇာ)ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၃ဝ)
ဦးေလး-ကိုႀကီးျမင့္

ေဖေဖ့မွာ ဘီအိုင္ေအကာလကတည္းက ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့တဲ့ရဲေဘာ္ႀကီးတေယာက္ရွိပါတယ္။ သခင္ႀကီးျမင့္တဲ့။ ပဲခူးဘက္ ကပါ။ ဘီအိုင္ေအ ကာလမွာ ေဖေဖဖြင့္ခဲ့တဲ့ မဂၤလာဒံုစစ္သင္တန္းေက်ာင္းကိုလာတက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အင္ဂ်င္နီယာေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္ၿပီး ေနာက္ ပုသိမ္ခ႐ိုင္မွာ တာဝန္ခံတပ္မွဴးႀကီး ျဖစ္လာပါတယ္။ ၁၉၄၂ ဘီအိုင္ေအဖ်က္ၿပီး ဘီဒီေအ (ဗမာ့ကာကြယ္ေရးတပ္မေတာ္)အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ဖြဲ႔စည္းတဲ့အခါ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက လွ်ိဳ႕ဝွက္ၫႊန္ၾကားခ်က္ တခုေပး ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဘီအိုင္ေအတပ္ကလူေတြအားလံုး ဘီဒီေအ ထဲမဝင္ဘဲ တခ်ိဳ႔လူေတြကို အရပ္သားအျဖစ္ အျပင္မွာေနရစ္ေစၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရန္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ လက္နက္မ်ားကိုလည္း သိုဝွက္ထားႏိုင္သမွ်ထားဖို႔လည္း မွာပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေဖေဖက သခင္ႀကီးျမင့္ကိုေျပာျပေတာ့ ဒီလိုဆိုရင္ သူအျပင္မွာေနခဲ့မယ္ဆိုၿပီး တပ္ကထြက္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔အျပင္ တျခားလူတခ်ိဳ႔ (ဒလဗိုလ္ထြန္းစိန္၊ သထံုသခင္ေဖညြန္႔စသူမ်ား)လည္း ဒီလိုပဲ တပ္ျပင္မွာေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ သူ႔ အဲဒီရဲေဘာ္တစုကို က႐ုဏာသက္ဟန္တူပါတယ္။ သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ‘သူတို႔တေတြ တပ္ျပင္မွာ အရပ္သားအျဖစ္ဆင္းဆင္းရဲရဲေနၾကၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္တာဝန္ေပးခ်က္မ်ားကို လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာလုပ္ကိုင္ ေနခဲ့ပါသည္။ တပ္တြင္း ဆက္ေနၾကလွ်င္ တပ္မွဴးႀကီးမ်ားျဖစ္လာႏိုင္သည့္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္’လို႔ ေရးထားပါတယ္။


သခင္ႀကီးျမင့္ (ကၽြန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအေခၚ ဦးေလးကိုႀကီးျမင့္)ဟာ ကၽြန္မတို႔ မဂၤလာဒံုအိမ္ႀကီးကို ၁၉၅၁ ခုမွာ ေရာက္လာပါတယ္။ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကိုေျပာၿပီး ေထာင္က သြားထုတ္လာတာပါ။ သူက ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး၁၉၄၈ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ နဲ႔အတူေတာခိုသြားၿပီး တိုက္ပြဲတပြဲမွာ ဖမ္းမိပါတယ္။ အဲဒီကေန ေထာင္က်သြားတာပါ။

ေထာင္ထဲကေန ခါး႐ိုးတီဘီေရာဂါ ရလာပါတယ္။ အဲဒီေရာဂါကို ေဖေဖက သူနဲ႔ရင္းႏွီးတဲ့ဆရာဝန္ႀကီးကာနယ္ မင္းစိန္နဲ႔ျပၿပီး ကုသေပး ပါတယ္။ ဦးေလးရဲ့ဇနီး ေဒၚေဒၚမခင္ၾကည္နဲ႔ သမီးအငယ္ေဆြေဆြဝင္းတို႔လည္း ပဲခူးကလိုက္လာၿပီး မိသားစုသံုးေယာက္ေပါင္း ကၽြန္မတို႔ မဂၤလာဒံုအိမ္မွာပဲ ေနၾကပါတယ္။ ကေလးအႀကီးႏွစ္ေယာက္ (သားတေယာက္၊ သမီးတေယာက္)ကေတာ့ ပဲခူးမွာ အဘိုးအဘြားနဲ႔ က်န္ခဲ့ပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ မဂၤလာဒံုအိမ္ႀကီးဟာ အလြန္ႀကီးၿပီး က်ယ္လည္းက်ယ္ဝန္းပါတယ္။ အိပ္ခန္းလည္း အႀကီးႀကီး ေလးခန္းေလာက္ရွိပါတယ္။ Suite လို႔ေခၚတဲ့ အစံုလိုက္အခန္းႀကီးမ်ားပါ။ အိပ္ခန္း၊ အဝတ္လဲခန္းနဲ႔ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာတစံုလံုး ပါပါတယ္။ ဦးေလးတို႔မိသားစုက အဲသလို အခန္းႀကီးတခုမွာ ေနပါတယ္။ အခန္းေတြထဲမွာလည္း နံရံကပ္ဘီ႐ိုအႀကီးႀကီးေတြ ရွိပါတယ္။

အဲဒီဘီ႐ိုႀကီးတခုအေၾကာင္း ေျပာျပရဦးမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ကေလးမ်ားတသိုက္ တေန႔ ဘီ႐ိုႀကီးတခု ဖြင့္ေဆာ့မိပါတယ္။ (တူတူပုန္းတန္း ကစားၾကတာပါ။) ဘယ္လိုက ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ဘယ္ခလုတ္ႏွိပ္မိတယ္မသိပါဘူး။ တခါတည္း ေဝါ-ေဝါဆိုတဲ့အသံႀကီးနဲ႔ ဘီ႐ိုႀကီးရဲ့ ေက်ာနံရံႀကီး ပြင့္ထြက္သြားပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မတို႔ကေလးအုပ္လည္း လန္႔ဖ်တ္ ေအာ္ဟစ္ေျပးၾကပါတယ္။ ေနာက္မွ လူႀကီးေတြက ကင္းတပ္ကရဲေဘာ္ေတြေခၚၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ အတြင္းမွာ ေလွကားနဲ႔ ေျမေအာက္လိုဏ္ေခါင္းတူးထားၿပီး အဲဒီလိုဏ္ေခါင္းကို ဆက္လိုက္တဲ့အခါ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွာ သြားေပါက္ပါတယ္။

အဂၤလိပ္အရာႀကီးမ်ားအေနနဲ႔ (ဆရာစံအေရးေတာ္ပံုလည္း ႀကံဳထားရလို႔)ကိုလိုနီႏိုင္ငံမ်ားမွာေနတဲ့အခါ လံုၿခံဳေရးအတြက္ လိုအပ္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြလုပ္ထားဟန္ရွိပါတယ္။ အေရးအေၾကာင္းျဖစ္လာရင္ အဲဒီလိုဏ္ေခါင္းမ်ားကတဆင့္ ေလယာဥ္ကြင္းထဲေရာက္ၿပီး ေလယာဥ္နဲ႔ေျပးရန္ ျပင္ဆင္ထားဟန္ရွိပါတယ္။

ကၽြန္မတို႔ အဲဒီအိမ္ႀကီးေရာက္စက အခန္းေတြထဲက လူမရွိဘဲ အသံဗလံေတြၾကားရတတ္တယ္။ တေစၦေျခာက္သလားမသိဘူးဆိုၿပီး ေျပာသံဆိုသံေတြ ၾကားဖူးပါတယ္။ ၾကည့္ရတာေတာ့ အဲဒီလိုဂိုဏ္ေခါင္းေတြကတဆင့္ ေတာေၾကာင္ေတြဝင္လာတတ္ဟန္တူတယ္လို႔ ေမေမတို႔က ေျပာၾကပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက မဂၤလာဒံုက အခုလို မစည္ကားေသးပါဘူး။ ေတာသာသာပါပဲ။

ကၽြန္မတို႔ ၁၉၅၃ ေမၿမိ့ဳေျပာင္းရေတာ့ ဦးေလးတို႔မိသားစု ကၽြန္မတို႔နဲ႔မလိုက္ေတာ့ဘဲ ပဲခူးျပန္သြားပါတယ္။ ၁၉၅၇ ေအာင္မာဃစစ္ဆင္ေရး အၿပီး ေတာထဲကမိလာတဲ့ ဖိုင္တြဲမ်ားအရဆိုၿပီး ဦးေလးလည္းအဖမ္းခံရ၊ ေဖေဖလည္း တပ္ကထြက္လိုက္ရပါတယ္။

ဦးေလး ေထာင္ကလြတ္လာၿပီးေနာက္ ကၽြန္မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းအိမ္ေလးကို မၾကာခဏလာေရာက္ လည္ပတ္တတ္ပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ အငယ္ဆံုး သားေလး (ကၽြန္မတို႔နဲ႔ခြဲသြားၿပီးမွ ေမြးတာ)လည္း ေခၚေခၚလာတတ္ပါတယ္။ ေဖေဖနဲ႔ကၽြန္မတို႔တေတြ ၁၉၇၆ ေတာခိုၿပီးေနာက္ ေမေမ တေယာက္တည္းက်န္ေနခ်ိန္မွာ ဦးေလးဟာ အန္ကယ္ဦးအုန္းျမင့္(သခင္အုန္းျမင့္)နဲ႔အတူ မၾကာခဏ ေမေမ့ဆီလာၿပီး အားေပးစကား ေျပာတတ္တယ္။ က်န္းမာေရးအေျခအေန၊ ေနေရးထိုင္ေရးအေျခအေနေတြ အၿမဲလာေမးျမန္းတတ္တယ္လို႔ ေမေမကျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။

ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဦးေလးဟာ ဝါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းႀကီးမ်ားအစုအေဝးထဲပါဝင္ၿပီး သခင္အုန္းျမင့္၊ ဗိုလ္အုန္း ေမာင္(ေလထီး)တို႔နဲ႔ အတူ အခါႀကီးေန႔ႀကီးမ်ားနဲ႔ အထိမ္းအမွတ္ပြဲေတြျပဳလုပ္တာ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းေတြ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးတာေတြလုပ္ၾကတယ္လို႔ ၾကားရ ပါတယ္။ ေနာင္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ သမိုင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို မွတ္တမ္းအျဖစ္ က်န္ရစ္ေစဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္ဟန္ရွိပါတယ္။

အဲဒီမွတ္တမ္းမ်ားထဲက တခုျဖစ္တဲ့ ၁၉၈၆ ၾသဂုတ္လ ၁၆ ရက္ေန႔ ဗိုလ္မွဴးဘသစ္အိမ္မွာျပဳလုပ္တဲ့ ဗိုလ္မွဴးဘသစ္၊ သခင္ႀကီးျမင့္၊ သခင္အုန္းျမင့္တို႔ရဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမွတ္တမ္း ကၽြန္မတို႔ဆီေရာက္လာဖူးပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ ဖတပလနိဒါန္းအစ ပဲခူးေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုးနဲ႔သခင္သန္းထြန္းတို႔သံုးဦး ပါဝင္ေဆြးေႏြးတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ အဲဒီစာတမ္း ကၽြန္မတို႔ဆီေရာက္လာေတာ့ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္လြန္မ်ားက်မွပါ။
တကယ္ေတာ့ အဲဒီအေၾကာင္းအရာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ေဖေဖက အေစာႀကီးကတည္းက မွတ္တမ္းေရးထားၿပီးသားပါ။ ပထမဆံုးအျပည့္အစံု ေဆာင္းပါးအျဖစ္ ၁၉၉၅ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး အႏွစ္ ၅ဝ ျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ထုတ္ေဝတဲ့ ‘ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္’မွာ ေဖာ္ျပ ၿပီးသားပါ။ ေခါင္းစဥ္က “ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ရန္ (ဖတပလ)အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး ဖြဲ႔စည္းျခင္း”တဲ့။ တခါ ၂ဝဝ၇ ခုမွာ ထုတ္ေဝတဲ့ ေဖေဖကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၲိစာအုပ္မွာလည္း တခါ ထပ္ေရးထားတာေတြရွိပါတယ္။ “ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ ျဖစ္လာျခင္း”နဲ႔ “ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရးနဲ႔ ဖတပလနိဒါန္း” ဆိုတဲ့အခန္းႏွစ္ခန္းပါ။

ေဖေဖ့ေရးသားခ်က္မ်ားမွာ သခင္စိုးကို သြားေရာက္ေခၚေဆာင္တဲ့ခရီးစဥ္မွာေရာ၊ ျပန္ပို႔တဲ့ခရီးစဥ္မွာေရာ၊ အားလံုးကို သခင္သန္းထြန္းက အေသးစိတ္စီစဥ္ေပးေၾကာင္းေတြ ေရးထားတာေတြ ေတြ႔ရပါတယ္။ ေဖေဖတို႔အုပ္စု သခင္စိုးေခၚဖို႔သြားစဥ္က သေဘၤာဆိပ္အထိ သခင္သန္းထြန္းက ဆင္းလာေတြ႔တဲ့အေၾကာင္းေတြပါ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပဲခူးေဖေဖ့အိမ္မွာျပဳလုပ္တဲ့ေဆြးေႏြးပြဲမွာေတာ့ သခင္စိုးနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ႏွစ္ဦးတည္းသာျဖစ္ေၾကာင္း ပါပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သခင္ႀကီးျမင့္တို႔ရဲ့ေဆြးေႏြးပြဲမွတ္တမ္း(လက္ေရးမူ)ဆိုတာ ကၽြန္မရေတာ့ ကၽြန္မေဖေဖကိုဖတ္ျပၿပီး သခင္သန္းထြန္းပါမပါ ထပ္ရွင္းဖို႔ ေဖေဖ့ကိုေမးပါတယ္။ ေဖေဖက ဒီလိုေျပာပါတယ္။

“သခင္သန္းထြန္း အဲဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ မပါပါဘူး။ အဲဒီကာလက သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ႏွစ္ဦးစလံုးက ဂ်ပန္ေခတ္ အစိုးရဝန္ႀကီးေတြေလ။ ဂ်ပန္ရဲ့ မ်က္ခံုးေမႊးေပၚ စႀကၤန္ေလွ်ာက္ၿပီး ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးႀကိတ္လုပ္ေနရတာ။ တၿပိဳင္နက္ထဲ ဝန္ႀကီးႏွစ္ဦးလံုး ေပ်ာက္သြားလို႔ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ အလြန္လွ်ိဳ႔ဝွက္လုပ္ေနရတာ။ ဒါေပမယ့္ ဒီခရီးစဥ္အားလံုးကို အေသးစိတ္စီစဥ္ေပးတာကေတာ့ သခင္သန္းထြန္းပဲ” တဲ့။

ဒီအေၾကာင္းကို ကၽြန္မအေနနဲ႔ နီးစပ္သူမ်ားကိုသာ ေျပာျပထားခဲ့ပါတယ္။ ေဖေဖအခိုင္အမာေရးခဲ့တာေတြလည္းရွိၿပီးျဖစ္လို႔ ဘာမွ ေရးႀကီး ခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ရွင္းလင္းေျပာၾကားတာေတြ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ တခ်ိဳ႔လူေတြက အဲဒီသခင္ႀကီးျမင့္တို႔ရဲ့မွတ္တမ္းဆိုတာကိုကိုင္စြဲၿပီး ေျပာဆိုတာေတြ လုပ္လာပါတယ္။ တခါတျခားလူေတြ ေရးသားတဲ့စာအုပ္မ်ား (ဥပမာ-ကိုကိုေမာင္ႀကီးရဲ့ ‘တရံေရာအခါမ်ား’)မွာလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုးနဲ႔သခင္သန္းထြန္း သံုးဦး ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာမ်ိဳး အေရးအသားေတြ ေတြ႔လာရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ၁၉၆ဝ-၇ဝ ခုႏွစ္မ်ားမွာထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ သခင္တင္ျမရဲ့ ‘ဘံုဘဝမွာျဖင့္’နဲ႔ ‘စစ္တိုင္းႀကီး ၁ဝ တိုင္း’စာအုပ္မ်ားမွာကတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဗဟိန္း ေလးဦး ေဆြးေႏြးပြဲလို႔ေတာင္ ေရးထားတာေတြရွိပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္းေရးသားသူမ်ားက အဲဒါကို ကိုးကားၿပီးေရးသားၾကတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၄ ရက္မွ ၇ ရက္ေန႔အထိ ပဲခူးစံျပတပ္ရင္းအတြင္းက ေဖေဖအိမ္မွာက်င္းပခဲ့တဲ့လွ်ိဳ႕ဝွက္ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ပါဝင္သူေတြဟာ ႏွစ္ဦးပဲျဖစ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔သခင္စိုးသာျဖစ္ပါတယ္။

ေဖေဖရဲ့ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးမွာ-
“သခင္စိုးကို စစ္ယူနီေဖာင္းဝတ္နဲ႔ ပဲခူးစံျပတပ္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ကားျဖင့္ေခၚသြားသည္။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းလည္း ပဲခူးကို ဇနီးေဒၚခင္ၾကည္ပါကားနဲ႔ ေခၚလာၿပီး ၿမိ့ဳတြင္းရပ္ကြက္တခုရွိ အိမ္တအိမ္မွာ မူလစီစဥ္ထားသည့္အတိုင္း လည္ပတ္အနားယူ တည္းခို ေနသည့္အေနျဖင့္ ေရာက္လာသည္။”

“ေနာက္တေန႔နံနက္ ၈ နာရီေလာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက သူ႔ကားနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကိုေရာက္လာၿပီး သခင္စိုးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ခန္းတြင္ သမိုင္းဝင္ေဆြးေႏြးပြဲႀကီး စတင္ပါေတာ့သည္။ ညေန ၄ နာရီေလာက္က်မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က သူ႔ကားျဖင့္ တည္းခိုအိမ္သို႔ ျပန္သည္။ ေန႔စဥ္ ၃ ရက္ ေလာက္ ဒီအတိုင္းေဆြးေႏြးၾကသည္။”

“ထိုေဆြးေႏြးပြဲ လံုၿခံဳေရးအတြက္ အျပင္ကင္းအတြက္ မသိမသာ လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာယံုၾကည္ရသူတခ်ိဳ႔ႏွင့္ကင္းေစာင့္ရန္ ဗိုလ္ေအာင္မင္းႏွင့္ တပ္မွဴးတခ်ိဳ႔ႏွင့္ စီစဥ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္အိမ္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တဦးတည္း ေစာင့္သည္။ ေနာက္ဆံုးေန႔ ဗိုလ္ရန္ေအာင္ေရာက္လာသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ေစာင့္ၾကသည္။ စားေသာက္ေရးကို ကၽြန္ေတာ့္အား ဘီဒီေအတေခတ္လံုး ခ်က္ျပဳတ္ေစာင့္ေရွာက္ ေကၽြးေမြးျပဳစုသည့္ ကၽြန္ေတာ့္ရဲေဘာ္လူငယ္ကိုပါ(ကြယ္လြန္)ကို တဦးတည္း ခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးေစခဲ့သည္။”
“ေဆြးေႏြးပြဲအစ ပထမေန႔အၿပီးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေရာ သခင္စိုးပါ ရႊင္လန္းေက်နပ္ေနၾကပံု ထင္ရွားစြာျမင္ေတြ႔ေနရသည္။ သခင္စိုးက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ အားရေက်နပ္ေနပံုရသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျပန္သြားၿပီးေသာအခါ သခင္စိုးက အေျခအေနနည္းနည္းပါးပါး ျပန္ေျပာတတ္သည္။ ေျပာခ်က္အရ ဖက္ဆစ္တိုက္ဖ်က္ေရးတပ္ေပါင္းစုႀကီးဖြဲ႔ေတာ့မည္သိရ၍ ကၽြန္ေတာ္ ဝမ္းသာသြားသည္။”

“ေဆြးေႏြးပြဲအတြင္း ပဲခူးတြင္ ေဒၚခင္ၾကည္ကလည္း ႏို႔စားႏြားမဝယ္ရန္ ဟန္ျပစီစဥ္ေသးသည္။ ေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ရန္ကုန္ျပန္ ၾကၿပီျဖစ္သည္။”

“ကၽြန္ေတာ္တို႔ တာဝန္ေပးထားေသာ လံုၿခံဳေရးတာဝန္ခံမ်ားလာေျပာသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းပဲခူးလာတာဟာ အိႏၵိယမွ ကိုသိန္းေဖ ေလထီးျဖင့္ ပဲခူးအနားဆင္းၿပီး ကိုသိန္းေဖနဲ႔လာေဆြးေႏြးသည္ဟုသံသယရွိၾက၍ ယခုမၾကာခင္ ပဲခူးမွာဝိုင္းၿပီး ၿမိ့ဳတြင္းရွာေဖြေတာ့မည္။ ယခု ၿမိ့ဳဝင္ၿမိ့ဳထြက္ဂိတ္ေတြ ဂ်ပန္ကင္းစၿပီးခ်ၿပီဟု ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သခင္စိုးကို ထိုေန႔ ေန႔လယ္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ရန္ကုန္ျပန္ပို႔ရန္ အျမန္စီစဥ္ ရသည္။ သခင္စိုးမိသြားရင္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး ႀကီးစြာထိသြားႏိုင္သည္။”

“ရန္ကုန္ေရာက္ၿပီးေအာင္ျမင္စြာ တာဝန္ၿပီးဆံုးကာ ေတာ္လွန္ေရးအတြက္လည္း အားလံုးအဆင္ေျပၾကမည္ျဖစ္၍ စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ပဲခူးျပန္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းထံ သတင္းသြားပို႔သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က မ်က္ႏွာမေကာင္းစြာျဖင့္ပဲ ပဲခူးတြင္ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွကိုပါကို ဂ်ပန္ဖမ္းသြားၿပီဟု စိုးရိမ္စြာျဖင့္ေျပာသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကမစိုးရိမ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ကိုပါ အေၾကာင္းေျပာျပသည္။”

“ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကိုပါသားအဖညီအစ္ကိုကဲ့သို႔ခ်စ္ခင္ၿပီး တေလွ်ာက္လံုးျပဳစုလာတာ ေနာက္ႏိုင္ငံေရး အသိဝင္လာၿပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားကေလးစိတ္ ရွိလာသူျဖစ္သည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သူလည္း ရိပ္မိသိရွိေနသူျဖစ္ေၾကာင္း သူဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ကိုလည္းမ်ားစြာ ေလးစားသူျဖစ္သည္။ ဘယ္လိုမွ ေဖာ္ေျပာမွာမဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာခဲ့သည္။”

“ေနာက္ကိုပါ လြတ္လာၿပီသိရေတာ့သည္။ ‚if;udk အေတာ္အတန္ ေျခာက္လွန္႔ ညSဥ္းပန္းၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အိမ္မွာ ဘယ္သူနဲ႔ ေတြ႔သလဲဟု အႀကိမ္ႀကိမ္ေမးရာ olu ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အိမ္လာနားတဲ့အခါ (ဗိုလ္မွဴးေက်ာ္ေဇာ)ႏွင့္သာႏွစ္ဦးတည္း ေဆြးေႏြးေျပာဆိုၾကတာ ေတြ႔ရေၾကာင္း သတမတ္တည္းအခိုင္အမာေျပာ၍ လႊတ္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး စိတ္ေအးခ်မ္းသာသြားၾကသည္။”

ဒါေတြကေတာ့ ေဖေဖ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ေဆာင္းပါးထဲကအခ်က္အလက္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္၊ ေဖေဖရဲ့ကိုယ္တိုင္ေရး အထုတၱပၸတိစာအုပ္မွာ ေရးထားတာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။

“ကၽြန္ေတာ္ ပဲခူးၿမိ့ဳအိမ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္သခင္စိုးတို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေနမႈကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထမင္းခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးေနေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ရံရဲေဘာ္ ကိုပါဟူေသာ ကုလားကျပားကေလးသာ သိေပသည္။ ထိုကိုပါမွာ အလြန္ပါးနပ္လိမ္မာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ အလြန္ သစၥာရွိေသာ ရဲေဘာ္ကေလးျဖစ္သည္။ ကိုပါမွာ သခင္စိုးကိုေတာ့ ဘယ္သူမွန္းမသိေခ်။” (ႏွာ-၆၉)

“ေန႔လယ္ထမင္းစားေတာ့မွ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ သခင္စိုးတို႔ကို ေစာေစာက ဗိုလ္ရန္ေအာင္လာတဲ့အေၾကာင္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ သခင္စိုးတို႔ေဆြးေႏြးေနတဲ့အေၾကာင္းေျပာေတာ့ သူ ေခတၲေနၿပီးျပန္သြားေၾကာင္း ေျပာရပါသည္။ သခင္စိုးက ဗိုလ္ရန္ေအာင္ကိုေတြ႔ခ်င္ေနပံု ရသည္။ သို႔ေသာ္ သခင္စိုးအေၾကာင္း အထူးလွ်ိဳ႔ဝွက္ရသျဖင့္ ဗိုလ္ရန္ေအာင္ႏွင့္ေတြ႔ရန္ စီစဥ္မေပးႏိုင္ေတာ့ပါ။” (ႏွာ-၇ဝ)

“ကၽြန္ေတာ့္အိမ္တြင္ သခင္စိုးေရာက္ကတည္းက အေရးေပၚသံုးရန္ လူစီးကားတစီး ဓာတ္ဆီအျပည့္ႏွင့္ အရံသင့္ထားပါသည္။ ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ ကိုထြန္းစိန္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း သူတို႔အိမ္တြင္ အၿမဲအသင့္ ေစာင့္ေနရန္မွာၾကားထားရာ ကိုႀကီးျမင့္ႏွင့္ကိုထြန္းစိန္တို႔ကို အျမန္လူလႊတ္ ေခၚခိုင္းၿပီး ကၽြန္ေတာ္ပါ သံုးေယာက္ႏွင့္ သခင္စိုးကိုလိုက္ပို႔ရန္ ထိုကားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရန္ကုန္ဘက္ကို ခ်က္ခ်င္းထြက္ၾကပါသည္။” (ႏွာ-၇၁)

“ကိုပါမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုသာကယ္တင္လိုက္႐ံုမက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးကိုပါ လံုးဝမထိခိုက္ေအာင္ ကယ္တင္လိုက္ရာက်သျဖင့္ ကိုပါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလြန္ေက်းဇူးတင္ရပါေတာ့သည္။ ကိုပါကို ကၽြန္ေတာ္တို႔သာမက တိုင္းျပည္ကပါ ေက်းဇူးတင္သင့္ေပသည္။” (ႏွာ-၇၂)

ဒါေတြမွာ ေဖေဖေရးထားတာေတြကိုၾကည့္ရင္ အလြန္လွ်ိဳ႕ဝွက္စြာနဲ႔ေဘးအႏၱရာယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးအၾကား ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကရသလဲဆိုတာ သိႏိုင္ပါတယ္။ ဒီပဲခူးက ေတြ႔ဆံုမႈဟာ သာမန္ေတြ႔ဆံုမႈမဟုတ္ပါဘူး။ ေဖေဖေရးပံုၾကည့္ရတာ ဘယ္သူမွ ဘာမွေရေရရာရာ သိပံုမရပါဘူး။ ေဖေဖေတာင္မွ သခင္စိုးရိပ္ဖမ္းသံဖမ္းေျပာသေလာက္ကေလးပဲ သိပံုရပါတယ္။ အလြန္ လွ်ိဳ႔ဝွက္သိုသိပ္စြာလုပ္ခဲ့ရတာ ရွင္းပါတယ္။

တခါ သခင္တင္ျမရဲ့ ‘ဘံုဘဝမွာျဖင့္’မွာေရးထားတာေတြကိုၾကည့္ရင္ ဒီဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ လွ်ိဳ႔ဝွက္ရတယ္။ စကားဖြာတဲ့လူေတြ၊ ေျမေအာက္စည္းကမ္းမလိုက္နာသူေတြကို သခင္စိုးက ဘယ္လိုအဆက္ျဖတ္ပစ္တယ္ဆိုတာေတြ ပါပါတယ္။ သခင္သန္းထြန္းက ဝန္ႀကီး႐ံုးခန္းမွာထိုင္ၿပီး ဂ်ပန္ေတြေရွ႔မွာပဲ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ဘယ္လိုစာေစာင္ေတြ ဘယ္လိုေရးတယ္။ ဘယ္လိုထုတ္တယ္။ ဘယ္လိုစီစဥ္တယ္ဆိုတာေတြ ပါပါတယ္။

ဒါေတြအားလံုးကို ၿခံဳၾကည့္ရင္ ေဖေဖေျပာတဲ့ ‘ဂ်ပန္ေခတ္ဝန္ႀကီးႏွစ္ဦးစလံုး တၿပိဳင္နက္ေပ်ာက္သြားလို႔ဘယ္ျဖစ္မွာ လဲ’ဆိုတာဟာ ဘယ္ေလာက္အေရးပါေၾကာင္း သိႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ပဲခူးစံျပတပ္ရင္းအတြင္း ေဖေဖအိမ္ခန္းအတြင္း ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့‘ဖတပလ’ရဲ့ ကာလလေရၾကည္ သေႏၶတည္ ျပည္တည္ခန္းဆိုတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔သခင္စိုးတို႔ႏွစ္ေယာက္သာပါခဲ့ေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေရးသားအပ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သမိုင္းေၾကာင္းအရ ၿခံဳငံုေျပာၾကဆိုၾကရာမွာေတာ့ ဖတပလတပ္ေပါင္းစုအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကို စတင္ဖြဲ႔စည္းရာမွာ
၁။နိုင္ငံေရးအရေခါင္းေဆာင္မႈက သခင္စိုး
၂။စစ္ေရးအရေခါင္းေဆာင္မႈက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔
၃။နိုင္ငံျခားဆက္သြယ္ေရးက သခင္သန္းထြန္းတို႔ေခါင္းေဆာင္သံုးဦးက ဦးေဆာင္ကာ တာဝန္ေတြခြဲေဝၿပီး လုပ္ေဆာင္တယ္ဆိုတာကေတာ့ ပိုသင့္ေတာ္မွန္ကန္ပါတယ္။
၂ဝ-၁-၂ဝ၁၄

0 comments:

Post a Comment