ကၽြန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား လွေက်ာ္ေဇာ ေဆာင္းပါးအမွတ္(၃၄)

ကၽြန္မဆက္၍ေရးခ်င္ေသာ ေဖေဖ့အေၾကာင္းမ်ား လွေက်ာ္ေဇာ ေဆာင္းပါးအမွတ္ (၃၄)

ေဖေဖ့အမႈကိစၥ

၁၉၅၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလမွာက်င္းပတဲ့ တပ္မွဴးႀကီးမ်ားညီလာခံအၿပီးမွာ ေဖေဖ့ကို မဂၤလာဒံုမွာ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။ ေတာတြင္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ဆက္သြယ္တယ္ဆိုတဲ့အမႈနဲ႔ပါ က်န္မိသားစုဝင္ ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ေမၿမိ့ဳမွာပါ။

ေမၿမိ့ဳမွာက်န္ေနစဥ္က အဘြားမ်ားနဲ႔ေမေမတို႔စကားဝိုင္းက ကၽြန္မတခါမွ မၾကားဖူးတဲ့စကားလံုးတလံုး ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ အဘြားေဒၚတင့္ (ေဖေဖ့-ေမေမ)က သူ႔(ေဖေဖကိုဆိုလို) ဇာတာထဲမွာေတာ့ ဥပေစၦဒကက ကံထိုက္မယ္လို႔ မပါပါဘူးတဲ့။

ကၽြန္မက ညအိပ္ရာဝင္ေတာ့ အတူအိပ္တဲ့အဘြားကို အေမ (ကၽြန္မတို႔က အဘြားကိုေဖေဖေခၚသလို အေမလို႔ပဲေခၚပါတယ္။ ေမေမ့အေမကိုေတာ့ အေမႀကီးလို႔ေခၚပါတယ္။)ဥပေစၦဒက ကံဆိုတာ ဘာလဲဟင္လို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ အဘြားက ေသေန႔မေစ့ခင္၊ သူတပါးက သတ္လို႔ေသရတာကိုေျပာတာေျမးရဲ့၊ ဟို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ေသရသလိုမ်ိဳးေပါ့။ ျပန္ရွင္းျပပါတယ္။

ကၽြန္မ ေနာက္မွစဥ္းစားမိတာကေတာ့၊ ေဖေဖကို အဲသလို မဂၤလာဒံုမွာ၊ အက်ယ္ခ်ဳပ္နဲ႔ဖမ္းထားစဥ္မွာ၊ ေကာလဟာလသတင္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ေနလို႔ (ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ ေသဒဏ္ေပးမယ္။ ဖမ္းထားရာက ထြက္ေျပးလို႔ပစ္သတ္လိုက္ၿပီ ေတာခိုသြားၿပီစသျဖင့္ေပါ့) ေမေမကို စိတ္ေအးခ်မ္းသာရာခ်မ္းသာေၾကာင္း အဘြားက ေျပာဟန္ရွိပါတယ္။

ေဖေဖကလည္း သူကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၲိစာအုပ္မွာ“က်ေနာ္ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ အနားယူ ပင္စင္ေပးခံရၿပီးထြက္ခဲ့ရေသာကိစၥ”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ အခန္းတခန္း ေရးထားပါတယ္။ ေဖေဖအဲဒီစာအုပ္ ေရးသားၿပီးထုတ္ေဝတဲ့ကာလ (၂ဝဝ၃-၂ဝဝ၇)ဟာ နအဖေခတ္ကာလျဖစ္လို႔ တခ်ိဳ႔ကိစၥေတြမွာ ေဖေဖက နာမည္ေတြကိုေရာ၊ တခ်ိဳ႔အျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေရာ အျပည့္အစံုမေရးသားခဲ့ပါဘူး။ ကာယကံရွင္မ်ားထိခိုက္မွာ စိုးလို႔ပါ။ အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းမွာ ေဖေဖ့နာမည္ေတာင္ မေဖာ္ျပရဲၾကပါဘူး။ ေဖေဖက အဲဒီကာလက ျပည္တြင္းမွာ အသက္ရွင္ေနထိုင္ ေနၾကတဲ့သူေတြကို- “သူတို႔တေတြလက္ထဲ၊ ငွက္ကေလး ၾကက္ကေလးေတြလို ေနေနရတာ၊ ေဖေဖေရးလိုက္လို႔ တစံုတရာထိခိုက္သြားရင္ မေကာင္းဘူး”-လို႔ဆိုၿပီး အလြန္သတိထားေရးပါတယ္။ ကြယ္လြန္ၿပီးသူမ်ားကိုသာ နာမည္ေဖာ္ေရးပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အခု ကၽြန္မက ဒီအေၾကာင္းေတြကို ပိုျပည့္စံုေအာင္ နည္းနည္းေလာက္ ထပ္ေရးပါရေစ။ ေဖေဖက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ထည့္မေရး ေပမယ့္ ကၽြန္မကိုေတာ့ ဒါကဘယ္သူ႔ကိုေျပာတာ၊ ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာစသျဖင့္ ေျပာျပထားတာေတြရွိပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ အခုအခ်ိန္မွာ ကာယကံရွင္ အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ကြယ္လြန္သြားၾကပါၿပီ။

တကယ္ေတာ့ ၁၉၅ဝ ခုႏွစ္မ်ားအလြန္မွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို ဆိုရွယ္လစ္မ်ားက အုပ္စီးမိသေလာက္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ဒါေတြနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မေဆာင္းပါးအမွတ္ (၂၅)နဲ႔ (၂၆)တို႔မွာ ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ားဆိုတဲ့ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေရးၿပီးပါၿပီ။ ၁၉၅၃-၅၄ ကာလ မ်ားမွာ၊ ရန္ကုန္စစ္ရံုးခ်ဳပ္က အသစ္ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္လိုက္တဲ့ဌာနႀကီးအားလံုးေလာက္နီးနီးကို သူတို႔ကိုင္ထားလိုက္ပါၿပီ။ ၁၉၅၄-၅၆ တရုတ္ျဖဴတိုက္ပြဲမ်ားအၿပီးမွာ၊ ေဖေဖဟာ ျပည္တြင္းမွာသာမက၊ ႏိုင္ငံျခားမွာပါ နာမည္ႀကီးသြားပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၅၆ တပ္မွဴးႀကီးမ်ား ညီလာခံမွာ ေဖေဖ့ကို ‘ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္’ေပးေရးအဆိုတင္ဖို႔ တပ္မွဴးအေတာ္မ်ားမ်ားက လႈပ္ရွားလာၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႔ ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးမ်ားေတာင္ ပါလာပါတယ္။ စစ္ရံုးခ်ဳပ္က ဦးစီးအရာရွိေတြ(ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးအမွဴးျပဳ)က မေပးခ်င္ၾကတာကိုသိလို႔ သူတို႔မေပးခ်င္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာလို သူတို႔ စစ္တိုက္ျပပါလားလို႔ေတာင္ တခ်ိဳ႔တပ္မွဴးမ်ားက ဆိုလာၾကပါတယ္။ အဲဒီအုပ္စုကို ဦးစီးသူဟာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး လွေမာ္ပါ။ သူက ဆိုရွယ္လစ္တဦးပါ။ သို႔ေပမယ့္ ေဖေဖနဲ႔ကရင္းႏွီးခင္မင္ၿပီး မဂၤလာဒံုမွာေရး၊ ေမၿမိ့ဳမွာေရာ အတူတူေနဖူးပါတယ္။ စစ္ပြဲေတြလည္း အမ်ားႀကီး တြဲတိုက္ဖူးပါတယ္။ သူက အဲဒီတုန္းက ေမၿမိ့ဳက ဗိုလ္သင္တန္းေက်ာင္း O.T.S ေက်ာင္းအုပ္ႀကီးပါ။ ေနာက္ပိုင္း ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား ဗိုလ္ေနဝင္းကျဖဳတ္ရာမွာပါသြားၿပီး သံအမတ္ျဖစ္သြားပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္ ထိုေက်ာင္းကို ၁၉၅၇ မွာ-စစ္တကၠသိုလ္ (D.S.A) လို႔နာမည္ ေျပာင္းၿပီး(O.T.S)ကို ဗထူးၿမိ့ဳသို႔ ေျပာင္းေရႊ႔လိုက္ပါတယ္)

ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ရာထူး (ေမေမကေတာ့ အဲဒီရာထူးဟာ နတ္ႀကီးတယ္လို႔ေျပာေလ့ရွိပါတယ္)ဟာ ၁၉၄၉ ခုႏွစ္က (အဲဒီတုန္းက ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္သူ) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းက ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္စမစ္ဒြန္းကိုဖယ္ရွားၿပီး၊ တက္လာၿပီးကတည္းက ဘယ္သူမွ မေပးပဲထားတဲ့ေနရာပါ။ ေဖေဖ တပ္ကပင္စင္ယူရၿပီးေနာက္ ၁၉၅၉ ခုႏွစ္က်မွ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး အဲဒီရာထူးရပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ ေဖေဖသံသယျဖစ္ေနတဲ့ကိစၥတခုလည္း ရွိေနပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ တရုတ္ျဖဴက်ဴးေက်ာ္မႈဆိုတာ တရုတ္ျပည္မႀကီးက ထြက္ေျပးလာတဲ့ ကူမင္တန္စစ္ေျပးတပ္ကိစၥသက္သက္ မဟုတ္ပါဘူး။ အေမရိကန္ဦးစီးတဲ့ ဆီတိုးစစ္အုပ္စုအဖြဲ႔ရဲ့ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေျခလွမ္း တရပ္ပါ။ ကူမင္တန္မ်ားကို ဗမာျပည္နယ္စပ္တေလွ်ာက္လႈပ္ရွားေစၿပီး အခြင့္အေရးရရင္ တရုတ္ျပည္မႀကီးကို အေနာက္ဘက္ကဝင္တိုက္ဖို႔ ႀကံရြယ္ထားတာပါ။ အေရွ႔ေျမာက္ဖက္မွာ လည္း ကိုရီးယားစစ္ပြဲတိုက္ေနပါတယ္။ တရုတ္ျပည္မႀကီးထဲက်န္ေနရစ္တဲ့(ဝါ)ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ကူမင္တန္အႂကြင္းအက်န္မ်ားကို တေန႔ေန႔ေတာ့ သူတို႔လူေတြျပန္လာမွာပါဆိုတဲ့ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေပးထားဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါမွသာ အဲဒီ သူလွ်ိဳေတြက တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ငန္းSabotage ေတြလုပ္မွာ။ ဒါက သူတို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ပါ။

ဒါ့ျပင္ တရုတ္ျပည္နယ္စပ္တေလွ်ာက္ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ေနရင္ တရုတ္ျပည္မႀကီးမွာ တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ေတြကတည္ၿငိမ္ေအာင္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ တရုတ္ျပည္မႀကီးကို ကုလသမဂၢထဲ မထည့္ဖို႔လည္းရည္ရြယ္ပါတယ္။

အဲသလို ရည္ရြယ္ခ်က္ႀကီးႀကီးမားမားနဲ႔ တရုတ္ျဖဴကိစၥကို ဆီတိုး(အေမရိကန္)က လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာပါ။ တ႐ုတ္ျပည္မႀကီးကိုေတာင္ ဝင္တိုက္မယ္လို႔ရည္ရြယ္ထားတဲ့ ကူမင္တန္တပ္ကို လြတ္လပ္ေရးရကာစ ဗမာတပ္ကေလးက အျပတ္တိုက္ခ်လိုက္တဲ့အခါ၊ ဆီတိုးရဲ့ စီမံကိန္းတခုလံုး ပ်က္ပ်ယ္သြားရပါေတာ့တယ္။

ဒါေတြေၾကာင့္ အေမရိကန္ေတြက ေဖေဖ့ကိုမဲၿပီး ဖဆပလ (လက္ယာ-ဆိုရွယ္လစ္)အစိုးရကို ေဖေဖ့ကို တပ္ကထုတ္ပစ္ေရး ဖိအားေပးဟန္ ရွိတယ္လို႔ ေဖေဖက သံသယအမ်ားႀကီးရွိခဲ့ပါတယ္။

ေဖေဖ သံသယရွိတာလည္း အလြန္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ က်မတို႔မိသားစု ေဖေဖပင္စင္ယူအၿပီး စမ္းေခ်ာင္း၊ ဆီဆံုလမ္းမွာေျပာင္းေနရေတာ့၊ က်မတို႔အိမ္ ပတ္ပတ္လည္မွာ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား အမ်ားအျပားရွိတဲ့အထဲ၊ စီ-အိုင္-ေအ (အေမရိကန္ေထာက္လွမ္းေရး)လို႔ ထင္ရသူ တဦးလည္းရွိပါတယ္။ ပိုအံ့အားသင့္စရာေကာင္းတာက အဲဒီ စီ-အိုင္-ေအလို႔ထင္ရသူကို ဗိုလ္ေနဝင္းက မဆလေခတ္မွာ (အဲဒီသူနဲ႔လည္း သိပ္မထိုက္တန္လွတဲ့) ရာထူးႀကီးတေနရာေပးၿပီး သူေကာင္းျပဳလိုက္တာပါပဲ။

ေဖေဖ့အမႈအေၾကာင္းဆက္ရရင္ေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔အတြက္ နယ္ခ်ဲ႔ဟူသမွ် (အဂၤလိပ္ေရာ၊ ဂ်ပန္ကို ပါ) တိုက္ခဲ့တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးတပ္မေတာ္တရပ္အေနနဲ႔ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ။ အဲဒီေခတ္က မ်ိဳးခ်စ္-ျပည္ခ်စ္လူငယ္တိုင္းေလာက္နီးနီး တပ္ထဲ ဝင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီလူေတြ ေနာက္ပိုင္းမွာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရာထူးႀကီးေတြရလာ၊ ဘဝေတြတည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းလာတဲ့အခါ အမ်ားစုႀကီးဟာ မိမိတကိုယ္ရည္လြတ္ေျမာက္ေရးနဲ႔တိုးတက္ေရးကိုသာ ေရွးရႈခဲ့ၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြဘဝ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ဆိုတဲ့စိတ္ ဝင္လာၾကၿပီး ဒီထက္တဆင့္တက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ (ရာထူး အဆင့္ေနရာမ်ားအတြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ေတြမ်ားလာတဲ့အခါ) ျပည္သူေတြရဲ့ ဘဝကို္နင္းေခ်ၿပီး၊ မိမိတက္လမ္းကို ရွာလာၾကပါေတာ့တယ္။

ဒါေၾကာင့္ တပ္တြင္း ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းက ရာထူးႀကီးေတြဖန္တီး ရာထူးေတြျပ၊ ႏိုင္ငံျခားပညာသင္ခရီးေတြလႊတ္၊ မက္လံုးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္ၿပီး လူစုတဲ့အခါ ဓနရွင္ေပါက္စလူတန္းစားက အမ်ားစုလာၾကတဲ့၊ ထက္ထက္ျမက္ျမက္လည္းရွိၾကတဲ့၊ လူငယ္စစ္ဗိုလ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားကို ရရွိလိုက္ပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္စစ္ဗိုလ္အမ်ားစုကိုလည္း ေတာထဲေမာင္းထုတ္ထား ၿပီးၿပီကိုး။

ဒီေတာ့ ေဖေဖတေယာက္တည္းတပ္မွာ မားမားႀကီးက်န္ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္အုပ္စုက တပ္ကိုအုပ္စီးႏိုင္ဖို႔ဆိုရင္ ေဖေဖ့ကို ေက်ာ္ဖို႔ကိစၥ ေပၚလာပါတယ္။ ဒါကလည္း မလြယ္လွပါဘူး။ ရဲေဘာ္ ၃ က်ိပ္ထဲက ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔အတူ တပ္ထဲက်န္ေနသူဟာ ေဖေဖတဦးတည္းရွိပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ ေဖေဖက သူ႔အစြမ္းအစလည္းျပထားႏိုင္သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအမႈ ကိစၥမေပၚခင္ကတည္းက ေဖေဖ့ကို တပ္ကကင္းကြာေရး အတြက္ လႈပ္ရွားေနၾကပါၿပီ။

‘ေအာင္မာဃစစ္ဆင္ေရး’ မွာမိတယ္ဆိုတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ေတြရဲ့ဖိုင္တြဲမွာပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္အလက္မ်ားဟာ ေဖေဖ့ကိုတရားစြဲဖို႔ေလာက္ထိ မခိုင္မာပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆိုရွယ္လစ္ေတြရဲ့ပထမစီမံကိန္းက ေဖေဖ့ကို ဒီထက္ပိုမိုခိုင္မာတဲ့သက္ေသအခ်က္အလက္ေတြ ရလာသည္အထိ ေစာင့္ဖမ္းၿပီး ျပစ္ဒဏ္ႀကီးႀကီးခ်ၿပီးမွ အရင္က တိုင္းျပည္ကယ္တင္ခဲ့တဲ့ေကာင္းမႈမ်ားကို ေထာက္ထားလို႔ဆိုၿပီး နာမည္ေကာင္းယူကာ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ေပး တပ္ကထုတ္ပစ္ဆိုတာပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒီ ဒုကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရာထူးကိစၥ ေပၚေပါက္လာေတာ့ သူတို႔မေစာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ ေဖေဖ့ကို ဒီ ရရာအမႈနဲ႔ဖမ္းလိုက္ရတာပါ။ ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းအေၾကာင္းအခ်ိဳ႔ ေျပာျပခ်င္ပါေသးတယ္။ သူက ေဖေဖ့အေပၚ တဖက္ကလည္းသတိထား၊ တဖက္ကလည္း အားကိုး အားထား သေဘာထားပံုရပါတယ္။ တိုင္းျပည္မွာ စစ္ေရးစစ္ရာကိစၥႀကီးေတြေပၚလာတိုင္း ေဖေဖ့ကိုေခၚတာဝန္ေပးေနက်ပါ။ သူ႔ဆိုရွယ္လစ္ တပ္မွဴးမ်ားကို သူအားမကိုးရပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ စိတ္ခ်ပံုလည္းမရပါဘူး။ ဒီဆိုရွယ္လစ္ေတြရဲ့ေျခလွမ္းကိုလည္းရိပ္မိလို႔ ေဖေဖ့ကို သူက သတိ ေပးဖူးတယ္တဲ့။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာေရ၊ ေတာျပန္ေတြနဲ႔ဆက္ဆံတာ သတိထားေနာ္၊ တေယာက္မွ စိတ္မခ်ရဘူး။ အကုန္ ေတာနဲ႔ျပန္ဆက္ေနၾက တာလို႔ ေျပာဖူးသတဲ့။ ေဖေဖက အိမ္မွာ ဦးေလးကိုႀကီးျမင့္ကိုေခၚထားတာမို႔ သတိေပးဟန္တူပါရဲ့။

ဆိုရွယ္လစ္တပ္မွဴးမ်ား အုပ္စုထဲမွာလည္း တကိုယ္ရည္ေကာင္းစားေရးအတြက္ အဓိကထားစဥ္းစားသူမ်ား ပါသလို၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားလည္း ရွိသင့္သေလာက္ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္၊ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲမ်ား ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမ်ားမွာ တစံုတရာပါဝင္ဖူးတဲ့ ရဲေဘာ္ေဟာင္းႀကီးမ်ား၊ လူေဟာင္းႀကီးမ်ားအၾကား ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြ ပိုေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္ႀကီးအေပၚ ေစတနာရွိသူမ်ားျဖစ္လို႔ ေဖေဖ့အေပၚေလးစားမႈရွိၾကပါတယ္။

ဒါ့အျပင္ တပ္ထဲမွာ ေနာက္အုပ္စုတစုလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီဝင္လည္း မဟုတ္၊ ကြန္ျမဴနစ္လည္း မႀကိဳက္၊ စစ္သား သက္သက္မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ။ ဒီအထ ဲနာမည္ႀကီးဝါႀကီးတပ္မွဴးႀကီးမ်ားပါပါတယ္။ ဥပမာ ဗို္လ္မွဴးႀကီး ၾကည္ေမာင္ (NLDဦးၾကည္ေမာင္) ဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ေမာင္ (စာေရးဆရာ ျမတ္ထန္) စသူတို႔ေပါ့။ သူတို႔အုပ္က တိုက္ေရးခိုက္ေရးပဲဝါသနာပါ အဓိကထားသူမ်ားျဖစ္လို႔ ေဖေဖ့ကို အေတာ္ ေလးစားအားထားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုလည္း သူတို႔က အထင္မႀကီးၾကဘူး၊ အဲဒီအုပ္နဲ႔ ေဖေဖနဲ႔ ေပါင္းမိသြားမွာကိုလည္း ဆိုရွယ္လစ္မ်ားက စိုးရိမ္ၾကပံုရပါတယ္။

(စကားခ်ပ္။ ေဖေဖကြယ္လြန္ခ်ိန္ ၂ဝ၁၂ ခုႏွစ္-ေအာက္တိုဘာလက ဗြီအိုေအ က ထုတ္လႊင့္ခဲ့တဲ့ ေဖေဖအမွတ္တရ တပ္မွဴး တပ္သား ေျပာစကားက႑မွာေျပာၾကားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင္ဦး (NLDဦးတင္ဦး)ရဲ့ ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို ၾကည့္ပါ။ အဲဒီကာလ (၁၉၅၅-၅၆) က ေဖေဖ့ အေပၚ တပ္ထဲရွိတပ္မွဴးမ်ားရဲ့ယံုၾကည္စိတ္ အားထားစိတ္ေတြ ေပၚလြင္ပါတယ္)

အဲသလို တပ္တြင္းအေျခအနမ်ားေၾကာင့္၊ ဆိုရွယ္လစ္မ်ားဟာ လက္ဦးမႈယူၿပီး၊ (ဖဆပလ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရရဲ့ေထာက္ခံမႈနဲ႔)ေဖေဖ့ကို တပ္က ထုတ္လိုက္တာပါပဲ။ ဘာသက္ေသအေထာက္အထားမွ ဆုပ္ဆုပ္ကိုင္ကိုင္မရွိပါဘူး။ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာနဲ႔ မယံုၾကည္ရလို႔ဆိုၿပီး တပ္ကထုတ္ ပင္စင္ေပးလိုက္တာပါ။

အခုေနာက္ပိုင္းထြက္လာတဲ့ သခင္တင္ျမေဆာင္းပါးတေစာင္ ရွိပါတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းအနားယူသြားခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြ (သခင္တင္ျမ၊ ကိုကိုေမာင္ႀကီး စသူတို႔) ဗိုလ္ေနဝင္းဆီ သြားစကားစျမည္ေျပာရင္း ေဖ့ေဖ့အေၾကာင္းပါလာေတာ့၊ ဗိုလ္ေနဝင္းကဒီလိုေျပာတယ္တဲ့။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာက က်ဳပ္အေပၚအထင္လြဲေနတာဗ်။ သူ႔ကိုတပ္ကထုတ္ေတာ့ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔က အျပတ္ထုတ္ခ်င္တာ။ က်ဳပ္က ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ကြာ၊ ပင္စင္ေလးဘာေလးေတာ့ ေပးပါ လို႔ေျပာၿပီး ပင္စင္ေပးခိုင္းတာလို႔ ေျပာျပဖူးေၾကာင္း ေရးထားပါတယ္။

ကၽြန္မက ေဆာင္းပါးေဖေဖ့ကို ဖတ္ျပပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဘယ္သူမွ အျပတ္လုပ္မပစ္ဘူး။ မ်က္ႏွာ ၂ ဖက္ သိပ္လုပ္တာ။ ေဖေဖ တပ္ကထြက္မယ့္ေန႔ သူ႔အခန္းဝင္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ သူက က်ဳပ္ကို သူတို႔က (ဆိုရွယ္လစ္မ်ားကိုဆိုလို) ခင္ဗ်ား ေခၚေခၚခိုင္းလို႔ နာမည္သိပ္ႀကီးသြားလို႔ အခုျဖဳတ္ခ်င္ေတာ့၊ ျဖဳတ္ဖို႔ခက္ေနတယ္ဆိုၿပီး အျပစ္တင္ေနၾကတယ္ဗ်ာ။ ေအးဗ်ာ ကိစၥဝိစၥေတြေအးေဆးသြားရင္၊ က်ဳပ္ဆီလာခဲ့ပါဦးဗ်ာ။ ေရွ႔ ေနေရးထိုင္ေရးေလးစဥ္းစားရေအာင္လို႔ ေျပာဖူးတယ္လို႔ ကၽြန္မကို ေျပာျပပါတယ္။

သေဘာကေတာ့ ေဖေဖ့ကို တပ္ကထုတ္တဲ့အထဲ သူမပါဘူး၊ ေဖေဖ့ေနာင္ေရးအတြက္လည္း သူကူညီစီစဥ္ေပးႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး၊ ေဖေဖ့ကို မက္လံုးေပး စည္းရံုးတာပါ။

ဗိုလ္ေနဝင္း ဘယ္ေလာက္လည္လည္၊ ေဖေဖ့ကိုေတာ့ မလွည့္စားႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ၁၄-၅-၂ဝ၁၄။