 |
(က်ားနာခဲ ခဲလာမွာကို သတိထားၾကပါ)
အခု ေနာက္ဆံုးထုတ္လာတဲ့ဖဲခ်ပ္က ကိုးကန္႔ျပႆနာ။
ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး၊ မီဒီယာေလာက စတာေတြမွာ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ကိုးကန္႔တိုက္ပြဲေတြရဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေပၚလာေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ လူေတြစိတ္ဝင္စားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိစၥဟာ ေနာက္တန္းကိုေရာက္သြားပါတယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုကပဲ ေက်ာသပ္ခဲ့တဲ့ ကိုးကန္႔ဦးဖုန္ၾကားစင္းအဖြဲ႔ကအတိုက္ခံရတာကို သံေသးသံေၾကာင္ေတြနဲ႔ တကမၻာလံုးၾကားေအာင္ေအာ္ဟစ္၊ ျပည္တြင္းက သူတို႔လက္ကိုင္တုတ္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ သူတို႔ေမြးထားတဲ့ေဖ့စ္ဘုတ္ေျမေခြးေတြကေန အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပေနတာေတြကိုက ၾကည့္လိုက္ရင္ ဦးသိန္းစိန္စစ္အစိုးရဟာ အႀကံအစည္တခုခုနဲ႔လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္လို႔ လူတိုင္းရိပ္မိၾကပါတယ္။
ဗမာျပည္သားေတြမေမ့သင့္တဲ့ အခ်က္တခ်က္က လက္႐ွိအစိုးရဟာ သူတို႔ အာဏာရၿပီးကတည္းက တိုင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးေလထု တင္းတင္းမာမာနဲ႔ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနေအာင္ အၿမဲဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာပါ။ ေနာက္ၿပီး ဘာသာေရး- လူမ်ိဳးေရးပ႗ိပကၡေတြ ေနရာတကာမွာဖန္တီး၊ သံဃာေတာ္ေတြကို မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ ပစ္ေပါက္တာလို၊ ကိုပါႀကီး-ေဒၚခင္ဝင္းတို႔ကို သတ္ျပတာမ်ိဳးေတြကို တခါၿပီးတခါ ေဖာ္ထုတ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သပိတ္ၿဖိဳခြဲဖို႔ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ တပ္ေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ေတြစုထားတယ္စတဲ့ ေကာလာဟလေတြကိုလည္း မျပတ္ ထုတ္လႊင့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခုလံုးအေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ပံေတာင္းအေရးအခင္းအပါအဝင္ ဘယ္ကိစၥကိုမွ ၿပီးျပတ္ေအာင္မေျဖ႐ွင္းဘဲ ျပႆနာတန္းလန္းလုပ္ထားတာဟာလည္း သူတို႔ရဲ့ နည္းပရိယာယ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံကို စစ္တပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္ေနမွ၊ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းကိုအသိအမွတ္ျပဳမွ ဆိုတာကို မျဖစ္မေနလက္ခံေအာင္လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တမတ္သားေနရာယူထားတာမေျပာနဲ႔ တႏိုင္ငံလံုးကို အာဏာသိမ္းလိုက္ရင္ေတာင္မွ သူတို႔မလြန္ဘူးလို႔ေျပာေနတဲ့သေဘာပါ။ ေနာက္ၿပီး အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုလည္း ဒီလိုဆူပြက္ေန၊ ျပႆနာေတြ ဗရပြတက္ေနတဲ့နိုင္ငံကို မင္းတို႔အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရမလားလို႔ ေမးထိုးသတိေပးသလို လုပ္ေနတာပါ။
တကယ္က ဒီေန႔အခါ ဗမာျပည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ခံစစ္ဘဝကို စၿပီးေရာက္ေနတာပါ။ သူတို႔နဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ႐ွိ သူတို႔ကို ေဆးေရာင္တင္ ပြဲထုတ္ေပးေနသူေတြ၊၊ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ စစ္ဖိနပ္တိုက္ေပးေနသူေတြက ဒီႏိုင္ငံမွာ အေျပာင္းအလဲႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚေနၿပီဆိုတဲ့မိႈင္းလံုးနဲ႔စတင္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ့နိုင္ငံေရးထိုးစစ္ဟာ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတခုစာအတြင္းမွာပဲ ခံစစ္ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနရပါၿပီ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ တုိက္ပြဲမ်ိဳးစံုကို အေသအလဲ ခုခံကာကြယ္ေနရပါတယ္။ သူတို႔အေပၚ ပံုေအာခဲ့တဲ့ ျပည္ပကအင္အားစုေတြေတာင္ အခုအခါ မွာ ဂြအက်ႀကီးက်လာေနပါတယ္။
ဒီေန႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြထဲမွာ အခက္အခဲဆံုးလို႔ မဆိုႏိုင္ေတာင္ သူတို႔ေက်ာ္လႊားလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံအခက္အခဲႀကီးတခုလည္း ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါ။ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ပံုမွန္႐ိုး႐ိုးသားသားက်င္းပရင္ သူတို႔ဒုကၡလွလွႀကီး ေတြ႔မယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ သတင္းလုပ္ငန္းကို ခြင့္ျပဳေပးထားရတာ၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ပင့္လာတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံက အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုလည္း႐ွိေနတာ စတဲ့အေျခအေနေအာက္မွာ အရင္တခါ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔၊ ၂၀၀၈-ဖြဲ႔စည္းပံုအတည္ျပဳတုန္းကလို အျပတ္ေျဗာင္ညစ္ပတ္လို႔ မရဘူးဆိုတာ သူတို႔သိေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဖ်က္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေ႐ႊ႕ဆိုင္းတာေတြလုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ မၿငိမ္မသက္ေအာင္လုပ္ထားတာ၊ လူမ်ိဳးေရး-ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြ အခ်ိန္မေ႐ြး ေဖာက္ခြဲေဖာ္ထုတ္လို႔ရေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာ၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ညမထြက္ရအမိန္႔ စတာေတြကို ေနရာအကန္႔အသတ္၊ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္နဲ႔ျပ႒ာန္းျပေနတာ စတာေတြဟာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕“ဝွက္ဖဲ”ေတြပါ။ ေနာက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ “စစ္တပ္ကို အာဏာသိမ္းခိုင္းသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္”ဆိုတဲ့စကားကို မၾကာခဏေျပာေနတာကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္မွာ သူတို႔မွာ ႀကံ႕ဖြတ္လို၊ စြမ္းအား႐ွင္လို ေၾကးစားလူမိုက္ေတြလည္း လက္ထဲမွာ႐ွိေနပါတယ္။ အခုကိုပဲ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲေတြကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ “မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့လူထု” အျဖစ္ အသံုးခ်ေနတာ မၾကာခဏပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကိုးကန္႔ျပႆနာကို ႏိုင္ငံတကာအေရးအခင္း ျဖစ္သေယာင္ေယာင္ အႀကီးအက်ယ္ ဝါဒျဖန္႔ေနတာဟာ ဒီစီမံကိန္းထဲက တပိုင္းလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
လက္႐ွိ အရပ္ဝတ္စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္ကိုက်င့္သံုးရင္းကေန ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔တုန္းကလို က်ားေပၚက ျပန္မဆင္းရဲတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဆင္းလိုက္ရင္ သူတို႔တေလွ်ာက္လံုး ဂုတ္ခြစီး အႏိုင္က်င့္တာခံေနရတဲ့လူထုေတြက ျပန္ဆံုးမမွာကို ေၾကာက္ေနၾကပါၿပီ။
ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္ခံရရင္ ျပန္ကိုက္မွာပါ။
ဒီတရက္ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာပဲ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈက အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရရဲ့ “ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ”ဆိုတာေတြကို မ်က္ႏွာဖံုးခြာခ်ျပပါေတာ့မယ္။
စစ္အာဏာ႐ွင္ဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕အာဏာကို အန္တုလာတယ္ထင္ရင္ “ေသနတ္ဆိုတာ မိုးေပၚေထာင္ပစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တည့္တည့္ပစ္တာ”ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳး ျပန္ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာတင္မက၊ ေထာင္ထဲမွာ၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္းမွာ၊ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္လမ္းမေပၚမွာ သတ္ျဖတ္ရဲတဲ့အေၾကာင္း ျပသပါလိမ့္ဦးမယ္။
ျပည္သူလူထုဘက္ကေတာ့ သတိဝိရိယႀကီးႀကီးနဲ႔စည္းလံုးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
အခု ေနာက္ဆံုးထုတ္လာတဲ့ဖဲခ်ပ္က ကိုးကန္႔ျပႆနာ။
ဒီေန႔ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရး၊ မီဒီယာေလာက စတာေတြမွာ ဖံုးလႊမ္းေနတဲ့အေၾကာင္းအရာကေတာ့ ကိုးကန္႔တိုက္ပြဲေတြရဲ့ ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ ဒီကိစၥေပၚလာေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ လူေတြစိတ္ဝင္စားေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားသပိတ္ကိစၥဟာ ေနာက္တန္းကိုေရာက္သြားပါတယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုကပဲ ေက်ာသပ္ခဲ့တဲ့ ကိုးကန္႔ဦးဖုန္ၾကားစင္းအဖြဲ႔ကအတိုက္ခံရတာကို သံေသးသံေၾကာင္ေတြနဲ႔ တကမၻာလံုးၾကားေအာင္ေအာ္ဟစ္၊ ျပည္တြင္းက သူတို႔လက္ကိုင္တုတ္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ သူတို႔ေမြးထားတဲ့ေဖ့စ္ဘုတ္ေျမေခြးေတြကေန အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပေနတာေတြကိုက ၾကည့္လိုက္ရင္ ဦးသိန္းစိန္စစ္အစိုးရဟာ အႀကံအစည္တခုခုနဲ႔လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္လို႔ လူတိုင္းရိပ္မိၾကပါတယ္။
ဗမာျပည္သားေတြမေမ့သင့္တဲ့ အခ်က္တခ်က္က လက္႐ွိအစိုးရဟာ သူတို႔ အာဏာရၿပီးကတည္းက တိုင္းျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးေလထု တင္းတင္းမာမာနဲ႔ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနေအာင္ အၿမဲဖန္တီးေနတယ္ဆိုတာပါ။ ေနာက္ၿပီး ဘာသာေရး- လူမ်ိဳးေရးပ႗ိပကၡေတြ ေနရာတကာမွာဖန္တီး၊ သံဃာေတာ္ေတြကို မီးေလာင္ဗံုးနဲ႔ ပစ္ေပါက္တာလို၊ ကိုပါႀကီး-ေဒၚခင္ဝင္းတို႔ကို သတ္ျပတာမ်ိဳးေတြကို တခါၿပီးတခါ ေဖာ္ထုတ္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သပိတ္ၿဖိဳခြဲဖို႔ ဘယ္ေနရာမွာျဖင့္ ဘယ္ေလာက္ႀကီးတဲ့ တပ္ေတြ၊ လက္နက္ကိုင္ေတြစုထားတယ္စတဲ့ ေကာလာဟလေတြကိုလည္း မျပတ္ ထုတ္လႊင့္ေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တခုလံုးအေျခအေနကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လက္ပံေတာင္းအေရးအခင္းအပါအဝင္ ဘယ္ကိစၥကိုမွ ၿပီးျပတ္ေအာင္မေျဖ႐ွင္းဘဲ ျပႆနာတန္းလန္းလုပ္ထားတာဟာလည္း သူတို႔ရဲ့ နည္းပရိယာယ္တစ္မ်ိဳးျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီနည္းနဲ႔ ဒီႏိုင္ငံကို စစ္တပ္ကအုပ္ခ်ဳပ္ေနမွ၊ တိုင္းျပည္ကိုအုပ္ခ်ဳပ္မႈမွာ စစ္တပ္ရဲ႕အခန္းကိုအသိအမွတ္ျပဳမွ ဆိုတာကို မျဖစ္မေနလက္ခံေအာင္လုပ္ေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ တမတ္သားေနရာယူထားတာမေျပာနဲ႔ တႏိုင္ငံလံုးကို အာဏာသိမ္းလိုက္ရင္ေတာင္မွ သူတို႔မလြန္ဘူးလို႔ေျပာေနတဲ့သေဘာပါ။ ေနာက္ၿပီး အရပ္သားႏိုင္ငံေရးသမားေတြကိုလည္း ဒီလိုဆူပြက္ေန၊ ျပႆနာေတြ ဗရပြတက္ေနတဲ့နိုင္ငံကို မင္းတို႔အုပ္ခ်ဳပ္လို႔ရမလားလို႔ ေမးထိုးသတိေပးသလို လုပ္ေနတာပါ။
တကယ္က ဒီေန႔အခါ ဗမာျပည္မွာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးအရ ခံစစ္ဘဝကို စၿပီးေရာက္ေနတာပါ။ သူတို႔နဲ႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ႐ွိ သူတို႔ကို ေဆးေရာင္တင္ ပြဲထုတ္ေပးေနသူေတြ၊၊ ကိုယ္က်ိဳးအတြက္ စစ္ဖိနပ္တိုက္ေပးေနသူေတြက ဒီႏိုင္ငံမွာ အေျပာင္းအလဲႀကီးတခု ျဖစ္ေပၚေနၿပီဆိုတဲ့မိႈင္းလံုးနဲ႔စတင္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ့နိုင္ငံေရးထိုးစစ္ဟာ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းတခုစာအတြင္းမွာပဲ ခံစစ္ဘဝကို ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ေနရပါၿပီ။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားနဲ႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့ တုိက္ပြဲမ်ိဳးစံုကို အေသအလဲ ခုခံကာကြယ္ေနရပါတယ္။ သူတို႔အေပၚ ပံုေအာခဲ့တဲ့ ျပည္ပကအင္အားစုေတြေတာင္ အခုအခါ မွာ ဂြအက်ႀကီးက်လာေနပါတယ္။
ဒီေန႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲေတြထဲမွာ အခက္အခဲဆံုးလို႔ မဆိုႏိုင္ေတာင္ သူတို႔ေက်ာ္လႊားလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံအခက္အခဲႀကီးတခုလည္း ႐ွိေနတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ အဲဒါကေတာ့ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲပါ။ ဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ပံုမွန္႐ိုး႐ိုးသားသားက်င္းပရင္ သူတို႔ဒုကၡလွလွႀကီး ေတြ႔မယ္ဆိုတာကို သူတို႔သိၾကပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီတိုင္းျပည္ထဲမွာ သတင္းလုပ္ငန္းကို ခြင့္ျပဳေပးထားရတာ၊ ေနာက္ၿပီး သူတို႔ပင့္လာတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံက အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုလည္း႐ွိေနတာ စတဲ့အေျခအေနေအာက္မွာ အရင္တခါ ၂၀၁၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲနဲ႔၊ ၂၀၀၈-ဖြဲ႔စည္းပံုအတည္ျပဳတုန္းကလို အျပတ္ေျဗာင္ညစ္ပတ္လို႔ မရဘူးဆိုတာ သူတို႔သိေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအေနနဲ႔ လာမယ့္ေ႐ြးေကာက္ပြဲကို ဖ်က္တာ၊ ဒါမွမဟုတ္ ေ႐ႊ႕ဆိုင္းတာေတြလုပ္လာႏိုင္ပါတယ္။ အထက္မွာေျပာခဲ့တဲ့ တုိင္းျပည္တြင္းမွာ မၿငိမ္မသက္ေအာင္လုပ္ထားတာ၊ လူမ်ိဳးေရး-ဘာသာေရးအဓိက႐ုဏ္းေတြ အခ်ိန္မေ႐ြး ေဖာက္ခြဲေဖာ္ထုတ္လို႔ရေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာ၊ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ညမထြက္ရအမိန္႔ စတာေတြကို ေနရာအကန္႔အသတ္၊ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္နဲ႔ျပ႒ာန္းျပေနတာ စတာေတြဟာ လူတိုင္းသိေနတဲ့ သူတို႔ရဲ႕“ဝွက္ဖဲ”ေတြပါ။ ေနာက္ၿပီး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ “စစ္တပ္ကို အာဏာသိမ္းခိုင္းသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္”ဆိုတဲ့စကားကို မၾကာခဏေျပာေနတာကိုလည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္မွာ သူတို႔မွာ ႀကံ႕ဖြတ္လို၊ စြမ္းအား႐ွင္လို ေၾကးစားလူမိုက္ေတြလည္း လက္ထဲမွာ႐ွိေနပါတယ္။ အခုကိုပဲ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပပြဲေတြကိုဖ်က္ဆီးဖို႔ “မခံမရပ္ႏိုင္တဲ့လူထု” အျဖစ္ အသံုးခ်ေနတာ မၾကာခဏပဲ မဟုတ္ပါလား။ ကိုးကန္႔ျပႆနာကို ႏိုင္ငံတကာအေရးအခင္း ျဖစ္သေယာင္ေယာင္ အႀကီးအက်ယ္ ဝါဒျဖန္႔ေနတာဟာ ဒီစီမံကိန္းထဲက တပိုင္းလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
လက္႐ွိ အရပ္ဝတ္စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြဟာ အာဏာ႐ွင္စနစ္ကိုက်င့္သံုးရင္းကေန ဗိုလ္ေနဝင္းတို႔တုန္းကလို က်ားေပၚက ျပန္မဆင္းရဲတဲ့အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဆင္းလိုက္ရင္ သူတို႔တေလွ်ာက္လံုး ဂုတ္ခြစီး အႏိုင္က်င့္တာခံေနရတဲ့လူထုေတြက ျပန္ဆံုးမမွာကို ေၾကာက္ေနၾကပါၿပီ။
ေခ်ာင္ပိတ္႐ိုက္ခံရရင္ ျပန္ကိုက္မွာပါ။
ဒီတရက္ႏွစ္ရက္အတြင္းမွာပဲ ေက်ာင္းသားေတြရဲ့လႈပ္ရွားမႈက အရပ္ဝတ္စစ္အစိုးရရဲ့ “ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ”ဆိုတာေတြကို မ်က္ႏွာဖံုးခြာခ်ျပပါေတာ့မယ္။
စစ္အာဏာ႐ွင္ဆိုတာ သူတို႔ရဲ႕အာဏာကို အန္တုလာတယ္ထင္ရင္ “ေသနတ္ဆိုတာ မိုးေပၚေထာင္ပစ္တာ မဟုတ္ဘူး၊ တည့္တည့္ပစ္တာ”ဆိုတဲ့စကားမ်ိဳး ျပန္ေျပာၾကပါလိမ့္မယ္။ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာတင္မက၊ ေထာင္ထဲမွာ၊ စစ္ေၾကာေရးစခန္းမွာ၊ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္လမ္းမေပၚမွာ သတ္ျဖတ္ရဲတဲ့အေၾကာင္း ျပသပါလိမ့္ဦးမယ္။
ျပည္သူလူထုဘက္ကေတာ့ သတိဝိရိယႀကီးႀကီးနဲ႔စည္းလံုးၾကဖို႔ လိုပါတယ္။
(ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝဘ္ဆိုက္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
0 comments:
Post a Comment