ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ဒုတိယပိုင္း။ အခန္း(၂)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ဒုတိယပိုင္း။ အခန္း(၂)

ဒုတိယပိုင္း

၁၉၄၃ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ထင္သည္။ မိမိတို႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္တြင္ ေျခလ်င္တပ္ရင္း (၃)ရင္းသာ ရွိသည္။ ပထမတပ္ရင္းကို ဗိုလ္ေနဝင္းက ပ်ဥ္းမနားဗိုလ္ကိတ္ေက်ာင္း၌ ကိုင္ပါသည္။ ဒုတိယတပ္ရင္းကို ဗိုလ္ရန္ႏိုင္က ပ်ဥ္းမနားမွာပင္ ကိုင္ပါသည္။ တတိယတပ္ရင္းကို ပ်ဥ္းမနား - သစ္ေတာေက်ာင္းတြင္ ဗိုလ္ေဇယ်က ကိုင္ပါသည္။

ထိုႏွစ္တြင္ ေနာက္ထပ္ေျခလ်င္တပ္ရင္းသစ္ (၄)။ (၅) ႏွင့္ (၆) - တပ္ရင္း(၃)ရင္း တိုးခ်ဲ႔ဖြဲ႔စည္းသည္။ ေျခလ်င္တပ္ရင္း(၄) ကို က်ေနာ္ ဗိုလ္မႉးေက်ာ္ေဇာကိုလည္းေကာင္း။ ေျခလ်င္တပ္ရင္း(၅) ကို ဗိုလ္မႉးေအာင္ကိုလည္းေကာင္း။ ေျခလ်င္တပ္ရင္း(၆) ကို ဗိုလ္မႉးရန္ေအာင္ ကိုလည္းေကာင္း တပ္ရင္းမႉးမ်ားခန္႔ထားၿပီး ကိုင္ေစပါသည္။ ပ်ဥ္းမနားတြင္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အားလံုးပင္ မိမိတို႔ကိုင္ရေသာတပ္ရင္းကို တပ္ရင္းေကာင္းေတြျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကပါသည္။

က်ေနာ္ကိုင္ရေသာတပ္ရင္း(၄) သစ္ကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စစ္သင္တန္းမ်ား အစအဆံုးသင္ၾကားေပးပါသည္။ တပ္ရင္းမွာ စုစုေပါင္းလူ အၾကပ္ႏွင့္အရာရွိမ်ားအပါ (၈ဝဝ ရွစ္ရာ) ေက်ာ္ေလာက္ရွိမည္ ထင္ပါသည္။

တေန႔တာ စစ္ပညာသင္ၾကားေသာ အခ်ိန္ဇယားအၾကမ္းမွာ နံနက္ပိုင္းအခ်ိန္တြင္ ပထမ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က တပ္ရင္း(၄) ရွိ အၾကပ္ - အရာခံဗိုလ္ႏွင့္အရာရွိဗိုလ္ေတြ စုစုေပါင္း ရွစ္ဆယ္(၈ဝ) မွ်ေလာက္ကို တေန႔သင္ရမည့္စစ္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ စုေဆာင္းေလ့လာထားၿပီး သင္ၾကားေလ့က်င့္မႈကို ျပသသင္ၾကားပါသည္။ ၎မွာ သင္တန္းအားလံုး၏ အဓိကသင္တန္း ျဖစ္ပါသည္။

၎ေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္ပင္ ဒုတိယသင္တန္းတခုမွာ က်ေနာ္ပထမတေန႔ကသင္ၾကားထားေသာ အၾကပ္အရာရွိတခ်ိဳ႔က တပ္ရင္းရွိ စစ္သားမ်ားကို စစ္ပညာသင္ၾကားေပးပါသည္။

၎ပထမေန႔ - ေန႔လည္ႏွင့္ညေနပိုင္းတြင္ ယင္းပထမေန႔ နံနက္ပိုင္းတြင္ က်ေနာ္၏သင္ၾကားေပးမႈကိုခံယူရေသာ တပ္ရင္း(၄) အၾကပ္ႏွင့္ အရာရွိမ်ားက တပ္ရင္းရွိစစ္သားမ်ားကို ခ်က္ခ်င္းပင္ နံနက္ပိုင္းက က်ေနာ္သင္ၾကားေပးေသာ စစ္ပညာကို ျပန္၍သင္ၾကားေပးရပါသည္။

၎ပထမေန႔ - ေန႔လည္ပိုင္းႏွင့္ညေနပိုင္းတြင္ ဒုတိယလုပ္ငန္းမွာ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္မွ ေနာက္ေန႔နံနက္ တပ္ရင္း(၄) အၾကပ္အရာရွိမ်ားကို သင္ၾကားမည့္စစ္ပညာမ်ားကို ေလ့လာျပင္ဆင္ျခင္းႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္တို႔ကိုလည္းေကာင္း။ က်ေနာ္ထပ္မံသိလိုေသာအခ်က္တို႔ကို တပ္ရင္း(၄) ရွိ ဂ်ပန္အႀကံေပးအရာရွိထံမွ ေမးျမန္းေလ့လာျခင္းျပဳလုပ္ရပါသည္။

က်ေနာ့္တပ္ရင္း(၄) မွ ဂ်ပန္အႀကံေပးစစ္အရာရွိမွာ ဂ်ပန္စစ္တပ္မွ လက္ဖတင္နင္ဗိုလ္ ျဖစ္ပါသည္။ သူသည္ ဂ်ပန္စစ္တပ္၏ အၿမဲတမ္း တပ္သားမဟုတ္။ စစ္အတြင္း အေရးေပၚသင္တန္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ျဖစ္ေသာ္လည္း စစ္ပညာကိုဂရုစိုက္ပံုရပါသည္။ က်ေနာ္ေမးသမွ် ေမးခြန္းမ်ားကို သူ၏သားေရလြယ္အိတ္ထဲမွ ဂ်ပန္စစ္တပ္ စစ္ပညာလက္စြဲစာအုပ္ ၂ အုပ္ ၃ အုပ္ကိုဖြင့္ၿပီး ဖတ္ျပရွင္းျပပါသည္။

က်ေနာ္တို႔၏ စကားျပန္မွာ တပ္ရင္း(၄)သို႔ေရာက္လာသူ အရာရွိမ်ားတြင္ ဗိုလ္ေလာင္းအရာရွိ ၂ ဦး ၃ ဦး ပါဝင္ရာ ထိုဗိုလ္ေလာင္းအားလံုး တို႔သည္ ဂ်ပန္စကားအေတာ္တတ္ကၽြမ္းသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုအထဲမွ စကားအတတ္ဆံုး ဗိုလ္စိုးလိႈင္ဟု က်ေနာ္မွတ္မိေနေသာသူက စကားျပန္လုပ္ေပးပါသည္။ ထိုဗိုလ္စိုးလိႈင္မွာ ေနာက္ပိုင္း က်ေနာ့္အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔ က်ေနာ္က စစ္ပညာမ်ားကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္အထပ္ထပ္ေလ့လာၿပီးမွ တပ္ရင္း(၄) မွ အရာရွိ။ အၾကပ္ႏွင့္တပ္သားမ်ားကို ဖိဖိစီးစီး သင္ၾကားျပသေပးပါသည္။ ေနာက္ထိုကာလတြင္ ေကာင္းမြန္ခ်က္တခုမွာ ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ အရာရွိ။ အၾကပ္တပ္သားတိုင္းတို႔သည္ စစ္ပညာကို အားတက္သေရာ သူ႔ထက္ငါ လိုက္စားေလ့လာေနေသာကာလျဖစ္၍ က်ေနာ့္တပ္ရင္း(၄) တတပ္လံုးမွာ စစ္ပညာေလ့လာ တတ္ကၽြမ္းမႈျဖင့္ စိတ္အားထက္သန္တက္ႂကြေနပါေတာ့သည္။

ထိုသို႔သင္ၾကားေနစဥ္ (၃)လေလာက္အၾကာတြင္ တပ္မေတာ္အထက္မွ ဗမာ့တပ္မေတာ္ဗိုလ္သင္တန္းဖြင့္မည္ျဖစ္၍ ေျခလ်င္တပ္ရင္းတိုင္းမွ သင့္ေတာ္ေကာင္းမြန္ေသာ အၾကပ္တပ္သား ၂ဝ စီမွ် ေရြးခ်ယ္ၿပီး ေပးပို႔ခိုင္းပါသည္။

က်ေနာ္သည္ တပ္ရင္း(၄) မွ စစ္ေလ့က်င့္ခန္းတြင္ထူးခၽြန္ေသာ တပ္ၾကပ္တပ္သား (၃ဝ)ေက်ာ္ေလာက္ကို ေရြးေစၿပီး။ ထိုအထဲမွ ဗိုလ္သင္တန္းပို႔ဖို႔ လူ(၂ဝ)ကို ဗိုလ္သင္တန္းေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဦးစီးဖြဲ႔ၿပီး ေရြးခ်ယ္ပါသည္။

ထိုေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီက ထိုဗိုလ္ေလာင္းမ်ား၏ယဥ္ေက်းမႈ။ ပညာေရးေရခ်ိန္။ ေနာက္ႏိုင္ငံေရးအသိႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္။ ေတာ္လွန္ေရး စိတ္ဓာတ္တို႔ကိုသိရွိရန္ ႏႈတ္ေမးခြန္းမ်ားေမးျမန္းစစ္ေဆးၿပီး က်နစြာေရြးခ်ယ္ပါသည္။

ထိုအင္တာဗ်ဴးေမးျမန္းစစ္ေဆးပြဲတြင္ က်ေနာ္ယခုတိုင္မွတ္မိေနေသာကိစၥတခု ရွိပါသည္။

စစ္သားတေယာက္ကိုေမးျမန္းေနစဥ္ ေကာ္မတီဝင္တဦးက ထိုသူ၏ယဥ္ေက်းမႈေရခ်ိန္ကိုသိႏိုင္ရန္ ဗမာျပည္ “မူလတန္း”မ်ားတြင္ သင္ၾကားရေသာ ကမၻာ့တိုက္ႀကီး(၅)တိုက္အေၾကာင္းေမးရန္။ သူ႔အား “ကမၻာေပၚတြင္ တိုက္ႀကီးဘယ္ႏွတိုက္ရွိသလည္း” ဟုေမးရာ ထိုစစ္သားမွာ ျဗဳန္းကနဲ ကုလားထိုင္မွမတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ - “ဒီပ်ဥ္းမနားၿမိ့ဳေပၚမွာေတာင္ တိုက္ႀကီးဘယ္ေလာက္ ရွိတယ္ဆိုတာ မသိႏိုင္ဘဲ။ ကမၻာေပၚမွာ တိုက္ႀကီးဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူသိႏိုင္မလည္း”လို႔ ျပန္ေျပာပါသည္။

ေရြးခ်ယ္ေရးေကာ္မတီဝင္မ်ားက ထိုစစ္သားမွာ မူလတန္းပညာပင္ မသင္ၾကားခဲ့ရ၍ လူေနတိုက္မ်ားႏွင့္အထင္မွားၿပီး ျပန္ရန္ေတြ႔ေနသည္ကို ရိပ္မိ၍ သူရွက္မသြားေစရန္ တျခားေမးခြန္းမ်ားဆက္ေမးရပါသည္။ သို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားေရြးၿပီး အထက္သို႔ ပို႔လိုက္ပါေတာ့သည္။

ေနာက္မၾကာခင္ သတင္းၾကားရပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ တပ္အသီးသီးကပို႔လိုက္ေသာဗိုလ္ေလာင္းမ်ားကိုစစ္ေဆးရာ က်ေနာ္၏တပ္ရင္း(၄)မွ ဗိုလ္ေလာင္းမ်ားက စစ္ေဆးေသာဘာသာရပ္(၁၃) ခုတြင္ ဘာသာရပ္(၁၁) ခု၌ပထမစြဲၿပီး ဘာသာရပ္(၂) ခုတြင္ ဒုတိယစြဲကာ အားလံုးတြင္ ပထမစြဲေၾကာင္းႏွင့္ က်ေနာ့္တပ္ရင္း(၄)၏သတင္း ပ်ံ႔ႏွံ႔ေက်ာ္ၾကားလာပါေတာ့သည္။ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ဝမ္းသာၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ ႀကိဳးစားခ်က္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း သိရပါေတာ့သည္။

ဤတြင္ (၃)လ မွ်သာ စစ္သင္တန္းေပးရေသာတပ္ရင္းသစ္က ႏွစ္အခ်ိဳ႔ၾကာၿပိီျဖစ္ေသာ တပ္ရင္းေဟာင္းမ်ားအေပၚတြင္ တက္ၿပီး ပထမစြဲသျဖင့္ ဂ်ပန္အရာရွိအခ်ိဳ႔လည္း ေတာ္ေတာ္အံ့အားသင့္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ဂ်ပန္စစ္အရာရွိတဦး က်ေနာ့္ထံလာၿပီး ဒါေလာက္ ေအာင္ျမင္တာဟာ က်ေနာ္ဘယ္လိုမ်ား စစ္ပညာသင္ၾကားေပးပါသလည္းဟု လာၿပီးေမးျမန္းစံုစမ္းပါသည္။

က်ေနာ္က သင္ၾကားမည့္စစ္ပညာကို က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္က်က်နနေလ့လာၿပီး။ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ဇယားဆြဲၿပီး။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပ ထားေသာ အခ်ိန္ဇယားအတိုင္း က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ဦးစီးၿပီး သင္ၾကားေပးေၾကာင္း ေျပာျပသည္။

က်ေနာ္က က်ေနာ့္တပ္ရင္း(၄) မွ စစ္သားမ်ားမွာ အထက္ဗမာျပည္သားေတြ ျဖစ္ၾကသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အထက္ဗမာျပည္သားမ်ား သည္ အထက္အမိန္႔ကိုနာခံတတ္ၿပီး။ ပို၍ စည္းကမ္းလိုက္နာတတ္ၾကသူေတြမ်ားၾကသည္ဟု ေျပာျပပါသည္။ အဓိကအေၾကာင္းမွာ က်ေနာ္၏ စစ္ပညာသင္ၾကားေပးပံုနည္းစနစ္ေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပံုရသည္ဟုေျပာၿပီး က်ေနာ္၏စစ္ပညာသင္ပံုနည္းကို သူ႔ကိုရွင္းျပပါသည္။

က်ေနာ္ေျပာျပတာက က်ေနာ္ေတာ္လွန္ေရးစစ္သားမျဖစ္မီက ရန္ကုန္ၿမိ့ဳ “ဟိုင္းယားဂရိတ္”ေခၚ အထက္တန္းဆရာျဖစ္သင္ေက်ာင္း တက္ခဲ့ရသည္။ ဤတြင္ ဆရာက တပည့္မ်ားကိုပညာသင္ၾကားေပးပံုနည္းစနစ္ကို သင္ၾကားခဲ့ရပါသည္။ ၎မွာ အေျခခံအက်ဆံုး ၃ - ၄ ခ်က္ကို က်ေနာ္ နည္းယူပါသည္။

၎တို႔မွာ ပထမအားျဖင့္။ ပညာသင္ၾကားရာတြင္ ဆရာက တပည့္မ်ားကို သင္ခန္းစာ၏အေျဖကို တိုက္ရိုက္ေျပာမျပဘဲ။ တပည့္မ်ားကို သူတို႔သိၿပီးသားအေၾကာင္းအရာမ်ားမွ တျဖည္းျဖည္း သူတို႔စိတ္တြင္ မသိမထင္ရွားေသးေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေမးခြန္းမ်ား စနစ္တက် အဆင့္ဆင့္ေမးျခင္းျဖင့္ေဖာ္ထုတ္သြားၿပီး အေျဖကို သူတို႔ဟာသူတို႔ ေဖာ္ထုတ္လာႏိုင္ေအာင္ ေမးျမန္းေျဖဆိုသြားေစျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုသင္ခန္းစာကို တပည့္မ်ားကိုယ္တိုင္ ထိုးထြင္းဉာဏ္ျဖင့္သိျမင္လာၿပီး ပိုမို၍ ကိုယ္ပိုင္ဉာဏ္ ပြင့္လင္းထြန္းကားလာေစပါသည္။

၎မွာ လူတိုင္းသည္ အေျခခံအသိအျမင္ပညာမ်ား ရွိထားသည္။ ၎ကို စနစ္တက်ေဖာ္ထုတ္တတ္ဖို႔သာလိုသည္ဆိုေသာ ဂရိပညာရွင္ ဆိုကေရးတီး၏ ကမၻာေက်ာ္ယူဆခ်က္ျဖစ္သည္။ ၎မွာ တပည့္မ်ားသိရာက မသိရာသို႔ တျဖည္းျဖည္းေမးျမန္းသြားေစျခင္းျဖင့္ ေဖာ္ထုတ္ၿပီး။ သူတို႔ ပညာဉာဏ္ထြန္းကားလာေစျခင္း ျဖစ္သည္။

ဒုတိယမွာ မိမိသင္ၾကားမည့္သင္ခန္းစာ၏ အေၾကာင္းရင္းဇာစ္ျမစ္ကို ေဖာ္ျပၿပီး တတိယမွာ ၎တို႔ကို တစုတၿပံဳလံုး မသင္ၾကားဘဲ အရင္းခံ အေၾကာင္းရင္းကစၿပီး တစစီတခုခ်င္းစီအဆင့္ခြဲ၍ တျဖည္းျဖည္းသင္ၾကားသြားျခင္း စသည္တို႔ကို ေျပာျပပါသည္။

သို႔ျဖင့္ တပည့္မ်ား၏အသိဉာဏ္ကို သူတို႔ဦးေႏွာက္မွဆြဲထုတ္ယူၿပီး။ တစတစ သူတို႔အသိဉာဏ္ထြန္းကား သိရွိလာေစေသာနည္းျဖစ္သည္ဟု ေျပာျပပါသည္။

ဥပမာ - စစ္တပ္တြင္း “သတိ ”ဟူေသာ စစ္ပံုစံကိုသင္ၾကားမည္ဆိုလွ်င္ ပထမ စစ္တပ္မွာ စစ္မိန္႔တခုကိုလိုက္ၿပီး တၿပိဳင္တည္း တညီတည္း လုပ္ႏိုင္ဖို႔ မူလပထမစစ္ပံုစံတရပ္ ရွိဖို႔လိုသည္။ ယင္းပထမ ပံုစံကေနၿပီး စစ္မိန္႔ဘာကိုပဲေပးေပး လိုက္လုပ္ႏိုင္ရမည့္ပံုစံ ျဖစ္ဖို႔လိုသည္။

ယင္းမူလပံုစံသည္ ေနာက္ထပ္ဘာမိန္႔ေပးေပး လိုက္လုပ္ႏိုင္ေသာပံုစံ ျဖစ္ရမည္၊ ၎မွာ သတိပံုစံပဲ ျဖစ္ရမည္၊ ၎ပံုစံမွ ေနာက္ထပ္စစ္မိန္႔ “ေနာက္လွည့္”ဟုေသာ္လည္းေကာင္း။ “ပစ္ရန္ဝပ္” ဟုေသာ္လည္းေကာင္း။ “ခ်ီတက္”ဟုေသာ္လည္းေကာင္း ဘယ္အမိန္႔လာလာ အလြယ္တကူ လုပ္ႏိုင္ရမည္ ျဖစ္သည္။

ေနာက္ထပ္ ဘာစစ္မိန္႔လာလာ လုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ “သတိ ” ပံုစံဟာ “ထိုင္” ေနသည့္ပံု မျဖစ္ႏိုင္၊ ေျမျပင္ေပၚတြင္ သဘာဝက်စြာ မတ္တပ္ရပ္ ေနေသာပံုသာ ျဖစ္ရမည္၊ သို႔မွသာ ေနာက္ထပ္ဘာအမိန္႔လာလာ လုပ္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “သတိ”ဟူေသာစစ္ပံုစံသည္ ေနာက္ထပ္ ဘာအမိန္႔လာလာ လုပ္ႏိုင္ရမည့္ေျမေပၚတြင္ သဘာဝက်စြာ မတ္တပ္ရပ္ေနေသာပံုစံ ျဖစ္ရမည္၊ စစ္တပ္တြင္ စစ္မိန္႔တစံုတရာေပးဖို႔အတြက္ တၿပိဳင္နက္လိုက္ၿပီးလုပ္လာႏိုင္ေအာင္ ႀကိဳတင္ၿပီး အသင့္အေနအထားျဖစ္ရန္ ေပးေသာအမိန္႔ျဖစ္ၿပီး။ ေနာက္ထပ္ဘာအမိန္႔မဆို လုပ္ႏိုင္ရန္ ေျမေပၚတြင္ သဘာဝက်စြာရပ္ေနဖို႔ေပးေသာအမိန္႔ျဖစ္သည္ဟု ရွင္းျပရမည္၊

ေနာက္ထပ္ ဘာအမိန္႔ေပးေပး တညီတည္းလုပ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေျမေပၚတြင္ သဘာဝက်စြာရပ္ေနဖို႔အတြက္ သတိပံုစံသည္ လုပ္ရမည္ျဖစ္ရန္ ဟူေသာ “သတိ” စစ္ပံုစံ၏ မူလအေၾကာင္းရင္းမ်ားကို စစ္သားမ်ားကိုရွင္းျပၿပီးေနာက္ -

စစ္သားတဦးကို “သတိ” ပံုစံလုပ္ေစၿပီး။ စစ္သားမ်ားေရွ႔တြင္ ရပ္တည္ေစၿပီး ျပသရမည္၊

ေနာက္ ထို “သတိ” ရပ္ေနေသာစစ္ပံုစံမွ “ေနာက္လွည့္”။ “ပစ္ရန္ဝပ္”။ “ခ်ီတက္” စေသာ ဘာစစ္ပံုစံမဆို လုပ္ႏိုင္ပံုကိုလည္း ရွင္းျပရမည္၊

ေနာက္ “သတိ”ပံုစံကို စစ္သားမ်ား မိမိကိုယ္တိုင္လြတ္လပ္စြာ လိုက္ၿပီးလုပ္ေစရမည္၊

ဤတြင္ စစ္သားမ်ားကို “သတိ”ပံုစံကို တဆင့္စီ တခုၿပီးတခုသင္ၾကားသြားရမည္၊

ပထမမွာ။ “သတိ”ပံုစံတြင္ ေျခေထာက္ ၂ ဘက္သည္ ေျမေပၚတြင္ သဘာဝက်စြာ တည့္မတ္စြာရပ္တည္ေနရန္ အေရးႀကီးသည္။ ထိုအတြက္ ေျခဖဝါး ၂ ဘက္ ေျမေပၚရပ္တည္ပံုမွာ သဘာဝက်ရမည္၊ သိပ္လည္း ကြဲမေနရ၊ ေနာက္ သိပ္လည္းပူးမေနရ၊ သဘာဝက်စြာ ၄ဝ ဒီဂရီမွ် ခြဲၿပီး ရပ္ေနဖို႔အေရးႀကီးသည္ဆိုၿပီး ၎တို႔ကိုယ္တိုင္ လိုက္လုပ္ေစရမည္၊

ေနာက္ ေျခခြဲပံုမွန္။ ေျခေထာက္ရပ္ပံုမွန္ၿပီးေနာက္ ဒုတိယအဆင့္တြင္ ထိုေျခေထာက္ ၂ ဘက္အေပၚတြင္ လူ၏ခႏၶာကိုယ္ တည့္မတ္ေျဖာင့္ တန္းစြာ က်ေနရမည္ကိုေျပာျပၿပီး လိုက္လုပ္ေစရမည္၊

ေနာက္ တတိယအဆင့္တြင္ လူ၏ကိုယ္ထည္ ေျဖာင့္တန္းတည့္မတ္ေနဖို႔ လူ၏ရင္ဘတ္ကိုဖြင့္ၿပီး ေကာ့ေနေစရမည္၊

ေနာက္ စတုတၳတြင္ လူ၏ဦးေခါင္းသည္ ေရွ႔တည့္တည့္တူရူကို ဦးတည္ၿပီး ၾကည့္ေနရမည္၊

ေနာက္ ပဥၥမတြင္ လူ၏ဇက္ -လည္ပင္းကိုဆန္႔ထုတ္ၿပီး ေရွ႔တည့္တည့္တူရူကို ၾကည့္ေနရမည္၊

ေနာက္ ဆဌမတြင္ လူ၏ေမးေစ့ကို ေအာက္သို႔အနည္းငယ္ဆြဲဆန္႔ထားရမည္ ျဖစ္သည္။ ေနာက္လက္ ၂ ဘက္ကို လူ၏ေပါင္တံေပၚ ဆန္႔ခ်ထားၿပီး လက္ဖဝါးေတြက ေပါင္ေပၚဖိအပ္ထားရမည္၊

ဤသို႔ျဖင့္ စစ္သားရဲေဘာ္မ်ားကို လြတ္လပ္စြာ တဦးစီလိုက္၍“သတိ”ပံုစံကို မိမိတို႔ဘာသာ မိမိတို႔လိုက္ၿပီး သီးျခားစီလုပ္ေစရမည္၊

၎တို႔ ပံုစံက်လာမွ အားလံုးတန္းစီၿပီး သတိအမိန္႔ေပးပံုစံကို တညီတည္းလုပ္ေစရမည္၊

သို႔ျဖင့္ ရဲေဘာ္မ်ား “သတိ”စစ္ပံုစံကို တညီတည္းလုပ္တတ္ ပံုစံက်လာၿပီးေနာက္ အျခားဘယ္စစ္အမိန္႔ေပးေပး တညီတညြတ္တည္း လုပ္ႏိုင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤသို႔ က်ေနာ္က စစ္ပညာသင္နည္းကို ဂ်ပန္အရာရွိအားေျပာျပရာ ဂ်ပန္အရာရွိက မ်ားစြာစိတ္ဝင္စားၿပီး ေက်နပ္စြာျဖင့္ က်ေနာ့္အတြက္ သူတို႔ဂ်ပန္စစ္ပညာအေျခခံစာအုပ္ ၂ အုပ္ရွိသည္ကို ရွာေဖြၿပီးေပးပါမည္ဟု ဝမ္းေျမာက္စြာေျပာသြားသည္။

ေနာက္ စာအုပ္ရွာမရ ထင္သည္။ က်ေနာ့္အား မေပးျဖစ္ေပ၊