မယ္သာကီနဲ႔ေမာင္ရကၡိတေတြပါးတဲ့ေျမ

(မယ္သာကီနဲ႔ေမာင္ရပၡိတေတြပါးတဲ့ေျမ)
ဖို႔တ္ဝိန္းက ျမန္မာျပည္သားပိုင္ စားေသာက္ဆိုင္ေတြနဲ႔ ကုန္စံုဆိုင္ေတြမွာ ထိုင္းနိုင္ငံလုပ္ပစၥည္းက ရာခိုင္နႈန္းအားျဖင့္ မ်ားတယ္။ ေအရွန္မားကတ္ဆို ထိုင္းအမ်ိဳးသမီးႀကီးတဦး ပိုင္တာပဲ။ ဗမာအစားအစာဆိုၿပီး အေမရိကန္တခ်ိဳ႔ စားစားေနၾကတာက ထိုင္းစာေတြမ်ားတယ္။

ထိုင္း ဒုကၡသည္စခန္းေတြမွာေမြးၾက ႀကီးၾကတဲ့ ဗမာျပည္သားမိဘေတြရဲ့ကေလးေတြဆို ထိုင္းစကားကို မိခင္ဘာသာစကားလိုကိုျဖစ္ေနတာပဲ။ တခ်ိဳ႔ဆို ဗမာလိုကို မတတ္ေတာ့တာ။ ကရင္လို ထိုင္းလို အဂၤလိပ္လိုေတြပဲေျပာၾကတယ္။

လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မႈ စီရင္ခ်က္ခ်တာကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့အေနနဲ႔ ဗမာျပည္ကလူတခ်ိဳ႔ ထိုင္းပစၥည္းေတြမသံုးဘူး ထိုင္းအစားအစာေတြမစားဘူး မေရာင္းဘူးနဲ႔ေၾကျငာေနၾကတယ္။ ဖို႔တ္ဝိန္းကဆိုင္ေတြသာ အဲ့သလိုလိုက္လုပ္ၾကရင္ ခက္ေတာ့မွာပဲ။ က်ေနာ္ တခါတခါ ဗိုက္ဆာရင္ အိမ္မွာ မာမားတို႔ ယမ္ယမ္တို႔ျပဳတ္ေသာက္တယ္။ ႀကိဳက္လြန္းလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ လြယ္တယ္ျမန္တယ္ ေဈးလည္းသက္သာ အခ်ိန္လည္းမကုန္ေတာ့ တြက္ေခ်ကိုက္တယ္။ က်ေနာ့္ဇနီးက ဖာ့ကေပါင္ဆိုလားမသိဘူး အဲ့ဒီထိုင္းစာ အေတာ္ႀကိဳက္တာ။ စားလို႔ပဲမဝနိုင္ဘူး။

ဗမာျပည္က အမ်ိဳးသားေရးစစ္ေသြးၾကြတခ်ိဳ႔လုပ္သလို ဒီကဗမာျပည္သားေတြ လိုက္မလုပ္ၾကတာမွာ အေမရိကန္ေရာက္ေနတဲ့ဗမာျပည္သား ဒုကၡသည္အမ်ားစုက ထိုင္းကေနတဆင့္ လာၾကတာလည္းျဖစ္၊ ထိုင္းမွာ တရားမဝင္ဘဝေတြနဲ႔ေနတုန္းက ခါးသီးတဲ့အေတြ႔အႀကံဳေတြ မိမိတိုင္းျပည္နဲ႔မိမိအစိုးရရဲ့ တာဝန္မဲ့ပံုေတြ အကာအကြယ္မဲ့ပံုေတြကို ေနာေၾကလာၾကသူေတြပဲ။ ဒါကတခ်က္။

အေမရိကန္ဟာ ဘာဆိုတာ အေနၾကာတာနဲ႔အမ်ွ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္လာၾကၿပီ။ ဒါကတခ်က္။

”အျပစ္ရွိသည္ျဖစ္ေစ မရွိသည္ျဖစ္ေစ အဲ့ဒီေသဒဏ္အခ်ခံရဲ့ကေလး ၂ ေယာက္ဟာ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္ မြတ္ဆလင္မ္ေလးေတြသာဆိုရင္”လို႔ ေတြးေခၚေမ်ွာ္ျမင္နိုင္စြမ္းတယ္။ ဒါကတခ်က္။

အမ်ိဳးဘာသာသာနာနဲ႔ ဇာတိပုညဂုဏ္မာနဆိုတာ နိုင္ငံေရးကစားတဲ့ေနရာမွာ ဘယ္ေလာက္အသံုးဝင္ေၾကာင္းသိကုန္ၾကတာက အဓိကအက်ဆံုးအခ်က္ျဖစ္ၿပီး ထိုင္းစာေတြစားၾက၊ ထိုင္းစကားေတြေျပာၾက၊ ထိုင္းပစၥည္းေတြသံုးၾကနဲ႔ လူမ်ိဳးစံုဘာသာစံုေနွာတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမွာ ေနသားတက် ျဖစ္ေနၾကတာလည္းပါတယ္။

read more

လိပ္ကၽြန္းမွာမွ မဟုတ္ပါ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(လိပ္ကၽြန္းမွာမွ မဟုတ္ပါ)

လိပ္ကၽြန္းလူသတ္မႈ ေသဒဏ္စီရင္ခ်က္ခ်ခံရတဲ့ကိစၥမွာ လူတခ်ိဳ႔ ဒီေလာက္ အံုးအံုးက်က္က်က္ျဖစ္ေနတာျမင္ရဲ့နဲ႔ ခရိုနီေတြတေကာင္တၿမီးမွ  ေရွ႔ထြက္လာတာ မေတြ႔ရပါလား။ အရင့္အရင့္အႀကိမ္ေတြတုန္းကဆို သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္။

ခု နိုင္ငံေရးအေနအထားအရေရာ အမႈသြားအမႈလာအရေရာ စစ္အုပ္စုကိုယ္တိုင္ကလည္း လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးေတြ ဇာတိပုညဂုဏ္မာနေတြနဲ႔ ျပႆနာေတြလုပ္ႀကံဖန္တီးဖို႔ နည္းနည္းက်ပ္ေနတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

ႀကံ့ဖြံ႔ကိုင္ ကစားရေအာင္လည္း ခြက္ခြက္လန္ေအာင္အရံႉးေပၚသြားၿပီး ရႉးတိုက္ရင္ေတာင္ ကိုက္ဖို႔ေနေနသာသာ ခဲနဲ႔အေပါက္မခံရေအာင္ မနည္းအၿမီးကုပ္ေနရတဲ့ဘဝ။

ဒီတင္ ဗိုလ္သန္းေရႊထြက္လာတယ္။ ကာလံုဥပေဒျပင္ဖို႔လုပ္လာတယ္။ ၅၉(စ)ကို ခနဆိုင္းထားၿပီး ေဒၚစုကို သမၼတပဲ ေပးလုပ္ေတာ့မွာလိုလို ေလသံပစ္လာတယ္။ အေနာက္အုပ္စုဆီက နိုင္ငံေရးေထာက္ခံမႈလိုခ်င္တာလည္း သည္းသည္းလႈပ္၊ စစ္ေရးနည္းပညာနဲ႔ အကူအညီေတြရလိမ့္မလား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္သြားရည္ကလည္း စက္လက္၊ အပိတ္အဆို႔တခုမက်န္ ျပန္ဖြင့္ေပးဖို႔ တိုးလ်ွိဳးရတာလည္း ဖတ္ဖတ္ေမာဆိုေတာ့ အရင္လို ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စားလုပ္ဖို႔ အေတာ္ခ်ိန္ဆေနရဟန္ပဲ။

ဒါေပမယ္လို႔ ဒီကိစၥမွာ ေနာက္ကေနေတာ့ ခရိနီေတြေရာ၊ လက္ယဥ္ေနတဲ့ လက္မည္းႀကီးေတြေရာ၊ ေဒါသထြက္ေနတဲ့ လက္မရြ႔ံလူအုုပ္ႀကီးေရာ၊ ဘုန္းႀကီးတုအာဏာပါးကြက္သားေတြေရာ စစ္အုပ္စုေရာ ေအာက္ေရတိုးေနမွာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။

ရုပ္သေဘာအရ အေပၚယံသေဘာအရသာ အဲ့ဒါေတြကိုတခုျခင္းလိုက္ခြဲေျပာေနရတာပါ။

လိပ္ကၽြန္းမွာမွ မဟုတ္ပါ)
နမ္သေဘာမွာ အနွစ္သာရသေဘာမွာက တႀကိတ္တည္းတဉာဏ္တည္း ဘံုကလိန္ၿခံဳေတြပါ။

က်ေနာ္တို႔ အသိေရာ သတိေရာရွိၾကမွ ေတာ္ရံုက်မွာပါ။

read more

သတ္တယ္ဆို ေသပါေစ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

က်ေနာ္ အႀကိမ္ႀကိမ္ ေျပာခဲ့ၿပီးသားပါ။

ဒီကေလး ၂ ေယာက္ကိစၥအေပၚ ဘယ္လိုသေဘာထားလဲ အတိအလင္းေမးလို႔ အတိအက်ထပ္ေျပာပါ့မယ္။

ဟုတ္တယ္ဆို ေသဒဏ္မကလို႔ ဘာက်က်၊ သတ္ရင္လည္း ေသနတ္နဲ႔ပစ္ပစ္၊၊ ႀကိဳးကြင္း စြပ္စြပ္၊ ေဆး ထိုးထိုး၊ လ်ွပ္စစ္ကုလားထိုင္ တင္တင္။ ကိစၥမရွိပါ။ ေသဒဏ္ဆို သတ္ပံုသတ္နည္းပဲ ကြာပါတယ္။ ေသတာကေတာ့ အတူတူပါ။

မဟုတ္ဘူးဆို ဘာျခြင္းခ်က္မွမရွိပဲျပန္လႊတ္၊ ၿပီးရင္ မွားယြင္းစြပ္စြဲခ်က္ေတြအတြက္ နစ္နာေၾကးေလ်ာ္ေၾကးေတြေပး၊ ၿပီးရင္ လီဆယ္လုပ္ႀကံစြပ္စြဲခဲ့သူေတြကို ျပန္တရားစြဲ ေထာင္ခ်။ အလိုတူအလိုပါက်ဴးလြန္ခဲ့သူမွန္သမ်ွ ကမၻာသိအတိအလင္း ေတာင္းပန္ဝန္ခ်၊ အဲ့ဒါ က်ေနာ့္မူပါ။

က်ေနာ္ ကိုယ္တိုင္လည္း နိုင္ငံေရးအရ ဘာျပစ္မႈမွမက်ဴးလြန္ ဘာအျပစ္မွမရွိ၊ ဒါေပမယ့္ တည္ဆဲဥပေဒအရတို႔ ဥပေဒကဲ့သို႔အာဏာတည္ေသာအမိန္႔ေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲ ၁၅ နွစ္ကို ၄ ရက္ေလ်ာ့ပဲ ေနခဲ့သူပါ။ ကိုယ္ခ်င္းစာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဥပေဒေၾကာင္းအရ တကယ္ရာဇဝတ္မႈ က်ဴးလြန္တာဆိုရင္ေတာ့ သနားရံုအျပင္ ဘာမွမပိုပါ။

နိုင္ငံေရးမႈနဲ႔ရာဇဝတ္မႈ မတူဘူးမေျပာနဲ႔။ နိုင္ငံေရးဆိုတာ တခါတခါမွာ လူသန္းခ်ီသတ္တဲ့ေကာင္ကိုေတာင္ ”ေဆြးေႏြးၾကရေအာင္ဗ်ာ”လို႔ ေျပာရတဲ့အျဖစ္။

မဟုတ္ပဲခံရတာဆို ဓမၼနဲ႔စစ္ေၾကာၿပီး ကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္ၾကပါေစ။
ဟုတ္တယ္ဆို တရားဥပေဒနဲ႔စစ္ေဆးၿပီး လည္ပင္းႀကိဳးကြင္းစြပ္ပါေစ။

read more

အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေၾကာင္း(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ကံုလံုရင္ ေတာင့္တစရာနည္းရင္ အနိမ့္ဆံုးလက္ရွိအေနအထားေရာ အိုမင္းရင့္ေယာ္ခ်ိန္အတြက္ေရာ ဘာမွ သိတ္ေၾကာင့္ၾကေနစရာမရွိရင္ လူ႔အဖို႔ အသက္ရွည္ရာအနာမဲ့ေၾကာင္းပါ။

ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္က က်န္းမာေရးအသိ က်န္းမာေရးသတိေလးနဲ႔ နဂိုကတည္းက အေနအထိုင္အစားအေသာက္ေလးပါဆင္ျခင္ရင္ အသက္ရွည္ရာအနာမဲ့ေၾကာင္းပါပဲ။

လူဟာ အူမ မေတာင့္ရင္ သီလ ေစာင့္လို႔ကိုမရပါ။ ငတ္တဲ့အခါ ခိုးဝံ့သူ ခိုးပါတယ္၊ လုဝံ့သူ ဝံ့ပါတယ္၊ ဒါးျမတိုက္ဝံ့သူ တိုက္ပါတယ္၊ သူပုန္ထဝံ့သူ ထပါတယ္။ ဘာမွ မလုပ္ဝံ့သူ မူးမူးနဲ႔ မေၾကနပ္တိုင္း ေအာ္ေအာ္ဆဲပါတယ္။ 

ထမင္းအငတ္ခံၿပီး သီလေစာင့္တဲ့သူေတြ ေလာကထဲမွာေတြ႔ရဦးေတာင္ ျခြင္းခ်က္ပါ။ ျခြင္းခ်က္ဟာ စကားလုပ္ေျပာရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ပါ။

အစိုးရၾကေတာ့ မငတ္တဲ့ေကာင္ေတြ သီလမေစာင့္မယ့္သူေတြ လုပ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။

အသက္ရွည္အနာမဲ့တာ သီလစင္ၾကယ္လို႔ လို႔ေျပာရင္ ဟုတ္ပါတယ္။

လူမွာ သီလစင္ၾကယ္ဖို႔ မခိုးပဲ၊ မလုပဲ၊ ဒါးျမမတိုက္ပဲ၊ သူပုန္မထပဲ မေတာင့္မတ မေၾကာင့္မၾကေလး သူ႔ဟာနဲ႔သူေန ေနနိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ သူ႔ဟာနဲ႔သူေနနိုင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္အလုပ္လုပ္နိုင္တဲ့အခ်ိန္မွာ လုပ္၊ သူတပါးအတြက္ အခြန္ေဆာင္၊ ကိုယ္ မလုပ္နိုင္ေတာ့ခ်ိန္ ကိုယ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့အခြန္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ေနဆဲအျခားသူေတြရဲ့ပံ့ပိုးမႈ စတာေတြနဲ႔ လံုလံုၿခံဳၿခံဳ အပူအပင္သိတ္မရွိ ေနနိုင္ဖို႔ပါပဲ။

အဲ့သလို ေနနိုင္ၿပီဆို ခိုးျခင္း၊ လိမ္ျခင္း၊ သူ႔အသတ္ သတ္ျခင္း၊ မတရားေမထုန္မွီဝဲျခင္း၊ လိမ္လည္ေျပာဆိုျခင္း၊ မူးျခင္း စတာေတြက ကင္းသြားပါတယ္။ ဒီလိုေနနိုင္တာကိုက ငါးပါးသီလ လံုသြားေစတာပါ။ ဒါဟာ စနစ္ပါ။

အိုမင္းမစြမ္းခ်ိန္ မအိုမင္းေပမယ့္မစြမ္းနိုင္ေတာ့သူေတြအတြက္ နိုင္ငံေတာ္က တာဝန္ယူေပးတဲ့စနစ္ရွိတဲ့ျပည္ေတြမွာ မိဘေမတၱာ သိတ္အႀကီးျပလို႔မရသလို ငါးပါးသီလေတြလည္း ပိုလံုၾကပါတယ္။

သီလစင္ၾကယ္ၿပီး အသက္ရွည္တယ္ဆိုတာ သီလေတြ မက်ိဳးမေပါက္မေပ်ာက္မၾကားေအာင္ သူေနတဲ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းက ဘယ္မ်ွ အာမခံနိုင္ မခံနိုင္ဆိုတာနဲ႔ တိုက္ရိုက္အခ်ိဳးၾကပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔ က်န္းမာအသက္ရွည္ဖို႔ စနစ္ကိုျပင္ရမွာပါ။ စနစ္ဆိုးနဲ႔ ၾကြယ္ဝေနတဲ့ ငို႔ဘသမားေတြကို ဆန္႔က်င္ရမွာပါ။ က်ေနာ္တို႔ စနစ္ဆိုးကို ၿဖိဳဖ်က္ခ်ၾကဖို႔ပါ။

ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ ဆင္းရဲသားအမ်ားစုႀကီး သီလလံုပါၿပီ။ အသက္ရွည္ရာ အနာမဲ့ေၾကာင္းရပါၿပီ။

read more

အာရဗ္ေတြ စာဖတ္၊ ကုရ္အန္ခ်ည္း လွိမ့္ရြတ္မေနနဲ႔ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(အာရဗ္ေတြ စာဖတ္၊ ကုရ္အန္ခ်ည္း လွိမ့္ရြတ္မေနနဲ႔) ေရနံတြင္းဖင္ခုထိုင္ ဘာသာေရးဇန္းတင္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဆြစဥ္မ်ိဳးဆက္ဇိမ္ခံခ်င္တိုင္းခံ။ အေကာင္းဆံုးမွန္သမ်ွ ေပၚဦးေပၚဖ်ားခါးေပၚတင္ၾက။ တိုင္းျပည္အေနနဲ႔ၾက ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္မႈမရွိသေလာက္။ ဘီလီယံခ်ီ ကမၻာ့အျမင့္ဆံုးတို႔ ကမၻာ့အႀကီးဆံုးတို႔ဆိုတဲ့ ဇိမ္ခံဟိုတယ္လ္ေတြေဆာက္ အပမ္းေျဖကမ္းေျခေတြေဆာက္ လာတည္းသူ မရွိသေလာက္ျဖစ္တဲ့အေျခအေန။ လာေဆာက္ေပးသူေတြ ေငြကို ေလလိုသဲ့ယူသြားတာသာအဖတ္တင္တဲ့ လုပ္ငန္းေတြ။ စက္ရံုအလုပ္ရံုဘာမွမရွိ။ ကုန္ၾကမ္းမရွိ ကုန္ေခ်ာမရွိ။ ေရာင္းခြန္ဝယ္ခြန္ ဝင္ေငြခြန္စည္းၾကပ္တဲ့စနစ္ ပီပီျပင္ျပင္မရွိ။ အပ္ကအစ ဒံုးပ်ံအဆံုး အေနာက္နဲ႔ဥေရာပကို မွီခိုေနရၿပီး မမွီခိုလို႔မရေအာင္ အလုပ္ခံထားရတဲ့ဘဝ။ အစၥေရးလ္ကိုင္ၿပီး အေရွ႔အလယ္ပိုင္းမွာ ေသြးထိုးစစ္မီးေမႊး လက္နက္ေရာင္း စီးပြားျဖစ္ေနသူေတြေပးမယ့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုလဘ္နဲ႔ သူေကာင္းျပဳမႈကို အဟုတ္ထင္ေနၾကတဲ့ဘဝ။ ေရနံကိုလက္နက္အျဖစ္သံုးဖို႔ေဝးစြ ေသနတ္ေတာင္ သူမ်ားအက်တပတ္ရစ္ တိုးလ်ွိဳးဝယ္ရတဲ့ဘဝ။ ေျပာရရင္မ်ားသား ဒီ အာရဗ္ဆိုတဲ့ ပိုက္ဆံကလြဲၿပီးဘာမွမရွိတဲ့ ေရနံသူေဌးေတြအေၾကာင္း။
ခု ေရနံေဈးေတြ ဒလေဟာက်လာၿပီဆိုေတာ့ ေရနံနဲ႔ဇိမ္ခံဖို႔ခက္လာၿပီ။ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈအတြက္ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြတည္ရေတာ့မယ္။ အခြန္စည္းၾကပ္မႈေတြလုပ္ရေတာ့မယ္။ လူေတြအေပၚနိုင္ငံေတာ္က တာဝန္ယူတာေတြထဲကတခ်ိဳ႔ကို ျဖတ္ေတာက္ေလ်ွာ့ခ်တာေတြ လုပ္ရေတာ့မယ္။ ဒါေတြလုပ္ဖို႔ ဥပေဒေတြျပင္ရေတာ့မယ္။ ဥပေဒေတြျပင္ဖို႔ နိုင္ငံေရးေတြ ျပင္ရေတာ့မယ္။ နိုင္ငံေရးေတြျပင္ဖို႔ စနစ္ကို ျပင္ရေတာ့မယ္။ စနစ္ကိုျပင္ဖို႔ အေတြးအေခၚေတြ ျပင္ရေတာ့မယ္။ တကယ့္အေျခအျမစ္ကစ အေတြးအေခၚေရာ လုပ္ဟန္ေရာ နည္းနာေရာမွာ ဦးေဆာင္နိုင္စြမ္းရွိသူေတြ ေရွ႔ထြက္လာရေတာ့မယ္။ အဲ့ဒီလူေတြေရွ႔ထြက္လာဖို႔ အခုအခံျဖစ္ေနတဲ့သူေတြကို ဖယ္ရွားရေတာ့မယ္။ အဲ့သလိုဖယ္ရွားဖို႔ လူထုလႈပ္ရွားမႈေတြ ေပၚလာေတာ့မယ္။ အဲ့ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔ လူထုေခါင္းေဆာင္ေရာ ပံုစံသစ္နဲ႔ဖိစီးမယ့္ ေဖါက္ျပန္ေရးသမားေရာ ေပၚလာမွာပါပဲ။
ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးေတြအေပၚအေျချပဳမႈကင္းတဲ့ ေခတ္မီၿပီး လြတ္လပ္ခြင့္ ဒီမိုကေရစီ လူ႔အခြင့္အေရးရွိတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသာ အာရဗ္ကမၻာကအုပ္စိုးသူေတြအတြက္ေရာ အဖိနွိခံနင္းျပားျပည္သူေတြအတြက္ေရာ လိုအပ္တာပဲ။
အာရဗ္ကမၻာႀကီးဟာ ေရနံေၾကာင့္စစ္မီးေလာင္ေနလို႔ အစုအဖြဲ႔ေတြမ်ားသလို လူတိုင္းလက္ထဲ စာရြက္နဲ႔ခဲတံမရွိေတာင္ ေသနတ္နဲ႔က်ည္ဆန္ေတာ့ရွိေနၾကတာပဲ မဟုတ္လား။ ခုျဖစ္ေနတဲ့ အၾကမ္းဖက္မႈ တိုက္ဖ်က္ေရးစစ္ပြဲဆိုဆို ISIS နွိမ္နင္းေရးစစ္ေျပာေျပာ အဲ့ဒီစစ္ဟာလည္း နဂိုကမွ မီးေလာင္ၿပီး ေလအပင့္ခံေနရတဲ့အာရဗ္ကမၻာကို ျပာပံုထဲ ျပားျပားဝပ္ေစတာပဲ။ ေသနတ္ေတြ ဗံုုေဘာလေအာ ပိုျဖစ္ေစကုန္တာပဲ။ ကိုယ္ျပည္မွာ စစ္လာမျဖစ္ဖို႔ ကိုယ့္မွာပဲ တာဝန္ရွိတယ္။ ျပန္ေတြးၾကည့္ စစ္ႀကီး ၂ စစ္ေၾကာင့္ အႀကီးအက်ယ္ စီးပြားျဖစ္သြားတဲ့ အေမရိကန္ဟာ သူ႔ကုန္းေျမေပၚ က်ည္တေတာင့္ေတာင္ အက်မခံခဲ့ဘူး။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္မွာ စစ္လာတိုက္။ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ လာဖ်က္ဆီး။ ကိုယ့္ျပည္သူ လာသတ္သူေတြကို သူေဌးျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးေနတဲ့ အာရဗ္ေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္ ျမည္းဆိုတဲ့အေကာင္ေတာင္ မမိုက္မဲဘူး။
အေပၚမွာေျပာခဲ့တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမ်ိဳးေတြ အာရဗ္ကမၻာမွာလုပ္ပေဟ့ဆို လက္နက္ကိုင္နည္းနဲ႔ စနစ္ေျပာင္းမယ့္သူေတြလည္း ေပၚလာမွာပဲ။ ေတာမီးေလာင္ပဟဆိုကာ ေသနတ္ရွိသူေတြစုၿပီး ေတာေၾကာင္ေတြလည္း စုဖြဲ႔လုယက္ၾကမွာပဲ။ အဲ့သလိုအေျခအေနဆို လူထုဒုကၡ ခုထက္မက ခါးစည္းခံရဖို႔သာရွိမွာပဲ။ ေတြးၾကည့္ရင္ ဘယ္ဘက္ကမွ သက္သာစရာ မရွိဘူးထင္ရတာပဲ။ လူေတြလက္ထဲကေသနတ္ေတြကို ဘယ္နည္းနဲ႔ျပန္သိမ္းမလဲ။ နိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ပဲ သိမ္းရမွာ။ စစ္နျ႔သိမ္းလို႔ မရဘူး။ စစ္နဲ႔သိမ္းမယ္ဆိုလို႔ကေတာ့ ဘူးေလးရာဖရံုဆင့္ ျပည္တြင္းစစ္မီးတညီးညီးနဲ႔ မိုးမီးေလာင္ေနဦးမွာပဲ။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီး ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကို ေတာ္လွန္ခဲ့တဲ့ေသနတ္ေတြ နိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔မသိမ္းနိုင္ေတာ့ ဗမာ့ျပည္ ျပည္တြင္းစစ္မွာ ထေပါက္ဖို႔အတြက္ ျဖစ္ကုန္တယ္မဟုတ္လား။
ဒါေပမယ့္ နာနာက်င္က်င္နဲ႔ပဲ အနာခံၿပီး ေဆးခါးႀကီးတိုက္တဲ့သေဘာနဲ႔ ျပဳုျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို စနစ္ေဟာင္းဖက္တြယ္ခ်င္သူေတြဘက္ကေရာ ေခတ္မီလြတ္လပ္ဒီမိုကေရစီရွိ ဘာအတြက္မွ ဘယ္တိုင္းျပည္မွ မွီခိုစရာမလိုနိုင္ငံမ်ိဳး တည္ေထာင္လိုသူေတြဘက္ကေရာ လူထုအားေတြကိုစုၿပီး အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ အခ်ိန္အဆရွိရွိ လုပ္ၾကဖို႔သာပါပဲ။
ခုအတိုင္း ေရနံေဈးေတြလည္းဆက္က်၊ စစ္ေတြလည္းဆက္ျဖစ္၊ ဇိမ္ေတြလည္းဆက္ခံ၊ ဘာျပဳုျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွလည္း မလုပ္လို႔ကေတာ့ မၾကာဘူး နိုင္ငံျခားအရန္ေငြလည္း ေျပာင္သလင္းခါ လက္ထဲရွိတာေလး ျဖဴခါျပာခါက်ၿပီး ေရနံတြင္းဖင္ခုထိုင္ ေဒဝါလီခံရမယ့္ နိုင္ငံတကာ “ကယ္ပါ”ေတြျဖစ္မွာ ျမင္ေယာင္တယ္။
ေျပာခ်င္တာက အာရဗ္ေတြ စာဖတ္၊ ကုရ္အန္ခ်ည္း လွိမ့္ရြတ္မေနနဲ႔။

LikeCommentShare

read more

ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး-ကာလံုဥပေဒၾကမ္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီပဝါ (တူေမာင္ညိဳ)

ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး-ကာလံုဥပေဒၾကမ္းနဲ႔ ဒီမိုကေရစီပဝါ (တူေမာင္ညိဳ)
၂ဝ၁၅ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၈ ရက္
ျမန္မာ့ “ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲ”ဆုိတာက က်န္တျခားႏုိင္ငံေတြရဲ့ အေျပာင္းအလဲဆုိတာေတြနဲ႔ တေထရာထဲ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ အားလံုးသိတာပဲ။ စည္းနဲ႔ကမ္းနဲ႔အညီ ေျပာင္းရတာျဖစ္တယ္။ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ”ဆိုတဲ့ ေဘာင္ထဲကေနေျပာင္းရတဲ့ အေျပာင္းအလဲသာ ျဖစ္တယ္။ ဒီမုိကေရစီဆိုတာကိုယ္၌က “စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမုိကေရစီ”ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစည္း၊ ဒီေဘာင္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ၿပီးေျပာင္းတဲ့ အေျပာင္းအလဲမဟုတ္ဘူး။ ဒီစည္း၊ ဒီေဘာင္ေတြကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေလးစားလုိက္နာပါ့မယ္ဆုိတဲ့ က်မ္းသစၥာက်ိန္ဆုိမႈနဲ႔အညီ ေျပာင္းလဲရတဲ့ အေျပာင္းအလဲျဖစ္တယ္။
အထင္ႀကီးလြန္းလို႔မဟုတ္ပါ။
သိမ္းပုိက္ထားတဲ့ “အာဏာ”ကို လက္ထဲကေန လြတ္ထြက္မသြားေအာင္ (အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈကို မ႑ိဳင္အျဖစ္ထားၿပီး အျခား ညစ္ပတ္လွည့္စားတဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ အေျခအေနနဲ႔အခ်ိန္အခါေပၚမူတည္ၿပီး အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္က်င့္သံုးခဲ့တယ္)နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ထိန္းသိမ္း ကာကြယ္ထားႏုိင္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ “စစ္အုပ္စု”ကို ဘယ္လုိမွ အထင္ေသးလို႔မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ သူတုိ႔လက္ထဲကအာဏာကို လက္လြတ္မသြားေအာင္ စစ္အုပ္စုမ်ိဳးဆက္ တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့တာကိုေတာ့ က်ေနာ္တို႔ (ေအာင့္သီးေအာင့္သက္) အသိ အမွတ္ျပဳၾကရလိမ့္မယ္။
ဒီကေန႔ကာလ စစ္အုပ္စုအဖုိ႔ သူတုိ႔သိမ္းပိုက္ထားတဲ့အာဏာကို အလြယ္တကူ စြန္႔လႊတ္ေပးစရာ ျပည္တြင္းျပည္ပဖိအားက မရွိသေလာက္ျဖစ္ေနတယ္။ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို အတည္ျပဳၿပီး (ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရတက္လာကတည္းကေန ယေန႔အထိ သူတုိ႔အေပၚရွိေနတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပဖိအားေတြဟာ တေရြ႕ေရြ႕က်ဆင္းလာေနတာကို ျမင္ရလိမ့္မယ္။
ျပည္တြင္း ဒီမိုကေရစီအတိုက္အခံအင္အားစုကို“၂ဝဝ၈အေျခခံဥပေဒ”ကိုလက္ခံသူနဲ႔ လက္မခံသူေတြအျဖစ္ ကြဲၿပဲသြားေအာင္ လုပ္ႏုိင္ခဲ့သလို။ လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြကိုလည္း (NCA)စာခ်ဳပ္ကို ေလာေလာဆယ္ လက္မွတ္ထုိးသူနဲ႔ ေလာေလာဆယ္လက္မွတ္ မထုိးႏုိင္ေသးသူေတြအျဖစ္ ခြဲပစ္ႏုိင္လိုက္တယ္။ ျပည္ပႏုိင္ငံေတြရဲ့“ဖိအား”ဆိုတာ မရွိသေလာက္နီးပါး ျဖစ္သြားခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။
ဒီလိုျပည္တြင္းျပည္ပ ဖိအားေတြ တေရြ႔ေရြ႔က်ဆင္းလာရတာရဲ့ ပထမဆံုးအခ်က္ကေတာ့ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို (NLD) က လက္ခံလိုက္တာပဲျဖစ္တယ္။ ဒါရဲ့အမွတ္အသားက “၂ဝ၁၂ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ”ကို (NLD)ပါတီက ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၿပီး လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္သြားတဲ့ျဖစ္ရပ္ ျဖစ္တယ္။ ဒီျဖစ္ရပ္က (NLD)ပါတီနဲ႔ အျခားဒီမုိကေရစီအင္အားစုေတြကို ခြဲျခားပစ္လုိက္ႏုိင္တာျဖစ္ၿပီး တၿပိဳင္နက္ ထဲမွာလည္း စစ္အုပ္စုစိတ္ႀကိဳက္ေရးဆြဲထားတဲ့ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို သိဒၶိတင္လိုက္ႏုိင္တဲ့ကိစၥလည္းျဖစ္တယ္။ ခဲတစ္လံုးထဲနဲ႔ ငွက္ႏွစ္ေကာင္ကို ထိေအာင္ပစ္လိုက္ႏုိင္တာျဖစ္တယ္။ နည္းပရိယာယ္အရ “ဝင္- ျပင္နဲ႔ ျပင္-ဝင္” မွာ “ဝင္-ျပင္” အုပ္စုဘက္က အေရးသာ သြားပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ “ျပင္-ဝင္” သမားေတြအတြက္ အေရးမလွေစတာက “ျပင္- ဝင္”လမ္းေၾကာင္းရဲ့ ပဲ့ကုိင္ဗ်ဴဟာမွဴး ဦးဝင္းတင္ ကြယ္လြန္သြားတာျဖစ္ပါတယ္။
အခု ၂ဝ၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တခဲနက္အႏုိင္ရလုိက္ျပန္ေတာ့ “ဝင္ - ျပင္” သမားေတြအဖို႔ ပိုၿပီး လက္မေထာင္စရာ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
စစ္အုပ္စုထဲမွာလည္း ေမးစရာျဖစ္လာတာက သူတုိ႔ စိတ္ႀကိဳက္ခ်မွတ္ေရးဆြဲထားတဲ့ စည္းေတြေဘာင္ေတြထဲက အႏုိင္ရသြားတဲ့ ပါတီကို “ အာဏာ”အတိုင္းအတာထိ ေပးမလဲဆိုတာပါပဲ။ အခု အသံအထြက္ဆံုး ျဖစ္ေနတာက ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကို “ဆုိင္းငံ့”ထားၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတေပးၿပီးေခၽြးသိပ္တဲ့လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ (NLD)ကလည္း “အာဏာ” ကို “တာဝန္”လုိ႔ သံုးစြဲေနေလေတာ့ စစ္အုပ္စုအတြက္ အႀကိဳက္ေတြ႔ေနေစပါတယ္။ ျပန္ၾကားေရးဝန္ႀကီးကေတာင္ ျပည္ပမီဒီယာတစ္ခုက “အာဏာ” လႊဲေျပာင္းေရးလို႔သံုးႏႈန္းလာလုိ႔ (NLD)ဥကၠ႒ရဲ့ ေျပာစကားတစ္ခုကို ကိုးကားၿပီး၊ “တာဝန္” လႊဲေျပာင္းတာလုိ႔ ျပင္ေပးသြားေသးတယ္ မဟုတ္လား။
ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကို ယာယီ “ဆုိင္းငံ့” ဖုိ႔ကိစၥဆိုတာ မျဖစ္ႏုိင္စရာမရွိပါဘူး။ စစ္အုပ္စုဟာ သူတုိ႔အက်ိဳးစီးပြား တည္တံ့ခိုင္ၿမဲမယ္ဆိုရင္ ဘာမဆို လုပ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီလမ္းေၾကာင္းကိုစေျပာသူက စစ္အုပ္စုထဲက ေပ်ာ့ေျပာင္းသူေတြပါလုိ႔ဆုိတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ နဲ႔ အလြမ္းသင့္သူေတြျဖစ္သလို “ၾသဂုတ္ ၁၂ ရက္ေန႔” ႀက့ံဖြံ႔ပါတီဌာနခ်ဳပ္ထဲက သန္းေခါင္ယံဇာတ္လမ္းမွာ အပယ္ခံထားရတယ္ဆုိတဲ့အုပ္စုရဲ့ အာေဘာ္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါဟာ ဒီကေန႔စစ္အုပ္စုကို ကိုယ္စားျပဳေနတဲ့အာေဘာ္လို႔ယူဆပါတယ္။ ၾသဂုတ္လ ၁၂ ရက္ ျဖစ္ရပ္ကိုလည္း စစ္အုပ္စုရဲ့ အႀကီးစားလွည့္ျဖားလုပ္ႀကံဖန္တီးမႈလုိ႔ ယူဆတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကေတာ့ သူသမၼတျဖစ္ေရး မျဖစ္ေရးထက္ တုိင္းျပည္မွာ စစ္မွန္တဲ့ဒီမုိကေရစီ၊ စစ္မွန္တဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ တန္းတူေရးနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့္ကို တိတိက်က်အာမခံႏုိင္တဲ့ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရး၊ စစ္မွန္တဲ့တရားဥပေဒ စုိးမိုးေရးေတြကို လုိလားသူျဖစ္ပါတယ္။
သူလုိလားတာေတြကုိ “၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ” နဲ႔ ရာစုနွစ္ဝက္ေက်ာ္ၾကာအေျခခ်ထားတဲ့ စစ္ဗ်ဴရုိကေရစီယႏၱယားကို မဖ်က္သိမ္္းႏုိင္ဘဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ စစ္အုပ္စုကေတာ့ ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကို ယာယီ“ဆုိင္းငံ့”လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတုိ႔ ထိန္းသိမ္းထားတဲ့အာဏာ ေရရွည္ထိန္းသိမ္းထားႏုိင္ၿပီးသားလည္းျဖစ္၊ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စုပ္ျပတ္ပုပ္သုိးေနတဲ့ နာမည္ဆုိးကိုလည္း ေခတၱခဏျဖစ္ျဖစ္ မံႈံနံ႔သာျခယ္ႏုိင္မွာ၊ အဖတ္ဆယ္ႏုိင္မွာျဖစ္တယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီလမ္းဟာ ျဖစ္ႏုိင္စရာရွိတယ္လုိ႔ျမင္ပါတယ္။
ျပည္သူလူထုအဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ဒီမိုကေရစီအလံကုိင္ျဖစ္သလို၊ စစ္အုပ္စုအဖို႔လည္း စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို ေရရွည္မွာ အာမခံခ်က္ရွိစြာ ထိန္းသိမ္းေပးမယ့္အဓိကေသာ့ခ်က္ ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီႏွစ္ခုဟာ ဒဂၤါးျပားတစ္ခ်ပ္ရဲ့ ေခါင္းနဲ႔ပန္းလုိ ဘယ္လိုမွ ထပ္တူမက်ႏုိင္ပါဘူး။ ျပည္သူလူထုအက်ိဳးစီးပြားကို မ်က္ႏွာမူမယ္ဆုိရင္ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို ေက်ာခုိင္းရမွာ သဘာဝပါ။ ဒါေပမယ့္ အခုေျပာေနၾကတာ အာေဘာ္ဖန္္တီးေနၾကတာက win – win ႏွစ္ဖက္ႏုိင္၊ ႏွစ္ဖက္အက်ိဳးရွိေရးတဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ခုကို ဘယ္လိုေရာသမေမႊၾကမလဲဆိုတာ ၂ဝ၁၆ ခုႏွစ္ အတြက္ အဓိကဇာတ္ကြက္သစ္ ျဖစ္ဖြယ္ရွိပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းၾကည္ သမၼတျဖစ္သြားတဲ့အခါမွာ (NLD)အစိုးရျဖစ္လာတဲ့အခါမွာ တခ်ိန္က စစ္အစိုးရမေျဖရွင္းႏုိင္တဲ့ မေျဖရွင္းခဲ့တဲ့ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ (NLD)ေခါင္းေပၚ ပံုခ်လုိက္ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ အစုိးရအဆက္ဆက္ ရဲ့ျပႆနာပါလို႔ ဘယ္လိုပင္ ဆုိေနေစကာမူ လက္ရွိရင္ဆုိင္ရမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အမွဴးျပဳတဲ့ (NLD) အစုိးရသစ္ရဲ့တာဝန္ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဒီနည္းလမ္း [ပုဒ္မ ၅၉(စ) ကို ဆိုင္းငံ့တဲ့ နည္းလမ္း]ကို ျပည္တြင္းျပည္ပက သေဘာက်မွာေသခ်ာပါတယ္။
ဒီလို အခင္းအက်င္းေတြအတြက္ “ကာလံုဥပေဒၾကမ္း”ကို ဖုတ္ပူမီးတုိက္ ျပ႒ာန္းဖုိ႔ထုတ္ျပန္လာတာလုိ႔ ျမင္ပါတယ္။
ကာလံုဥပေဒၾကမ္းကို ဖတ္ၾကည့္လုိက္တာ အစိုးရအေပၚမွာ၊ လႊတ္ေတာ္အေပၚမွာ ၊ အေျခခံဥပေဒအေပၚမွာ “ကာလံု”ရွိေနတယ္။ ဒါ့အျပင္“ကာလံု”ထဲမွာ တကယ့္အာဏာရဲ့အညွာကို ကုိင္ထားသူေတြဟာ စစ္တပ္ခ်ဳပ္ကုိင္ထားသူေတြသာျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ကိုလည္း ဘယ္တုန္းကထက္မဆုိ ရွင္းလင္းစြာ ျမင္ေတြ႔ႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အေပၚယံသ႑ာန္အရ ဘယ္လိုအစုိးရမ်ိဳးပဲတက္တက္ အႏွစ္သာရအရေတာ့ စစ္တပုိင္းအစိုးရ၊ စစ္အုပ္စုကုိယ္စားအစုိးရ၊ စစ္အုပ္စုအက်ိဳးစီးပြားကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေပးေနရတဲ့/ ရမယ့္ အစိုးရေတြပဲျဖစ္ေနမွာပါ။
“ကာလံုဥပေဒၾကမ္း”ဆုိတာမွာ မွာ အခန္း ၆ ခန္း၊ ပုဒ္မေပါင္း ၁၉ ခုပါရွိပါတယ္။ အဲဒီထဲမွာ အခန္(၃) “ေကာင္စီ၏ လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ား”ဆိုတဲ့အခန္း၊ ပုဒ္မ ၅ မွာ ပုဒ္မခြဲ(က)မွ (ဖ)အထိ တာဝန္(၂၂) ခုရွိပါတယ္။ အဲဒီတာဝန္(၂၂)ခုဆိုတာ ၂ဝဝ၈ အေျခခံ ဥပေဒ၊ အခန္း(၁၁)မွာရွိတဲ့ပုဒ္မအားလံုး (ပုဒ္မ ၄၁ဝ မွ ၄၃၂အထိ) အတြက္ျဖစ္ပါတယ္။ ကာလံုရဲ့တာဝန္(၂၂)ခုထဲမွာ အမ်ားစုက ကာခ်ဳပ္နဲ႔စစ္တပ္ကပဲ ေဆာင္ရြက္ရမယ့္ကိစၥေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ စုစုေပါင္း(၁၄)ခု ရွိတယ္။ က်န္ ပုဒ္မခြဲ(၈)ခု ကလည္း ကာခ်ဳပ္နဲ႔ စစ္တပ္နဲ႔ ကင္းလြတ္လုိ႔မရတဲ့တာဝန္ေတြသာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ “ကာလံု”ဟာ ကာခ်ဳပ္ကိုခန္႔ႏုိင္သလုိ၊ သမၼတဟာ “ကာခ်ဳပ္၊ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီး”တုိ႔နဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး “အေရးေပၚအေျခအေန”ေၾကညာႏုိင္ပါတယ္ [ကာလံုဥပေဒၾကမ္း ပုဒ္မ ၅ ပုဒ္မခြဲ (ဌ)]။ ဒါ့အျပင္ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၄၁၂(က)နဲ႔သက္ဆုိင္တဲ့ အေရးေပၚအေျခအေနေၾကညာတဲ့ကိစၥမွအပ က်န္ကိစၥမ်ားစည္းေဝးရာတြင္ ကာလံုေကာင္စီအဖြဲ႔ဝင္ သံုးပံုႏွစ္ပုံထက္မနည္း တက္ေရာက္ရင္ အစည္းအေဝး အထေျမာက္ပါတယ္ [ကာလံုဥပေဒၾကမ္း ပုဒ္မ(၁ဝ) ကိုၾကည့္]။ ထုိ႔အျပင္ ေကာင္စီအတြင္း “သေဘာထားကြဲလြဲမႈမ်ားရွိပါက မ်ားရာမဲဆႏၵျဖင့္ ခ်မွတ္ရမည္၊ ဆႏၵမဲယူရာ၌ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ ဆႏၵမဲမေပးရ၊ ဆႏၵမဲတူညီေနမွသာ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတသည္ “အဆံုးအျဖတ္မဲ”ကိုေပးရမည္”ဟု ကာလံုဥပေဒၾကမ္း ပုဒ္မ (၁၄) တြင္ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ တုိင္းျပည္ကို ေန႔စဥ္စီမံခန႔္ခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ေနသူ၊ တကယ့္အစိုးရဆုိတာဟာ “ကာလံု” ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အစိုးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ“ကာလံု”က စီမံေရးဆြဲေပးတဲ့ ဇာတ္ကြက္/ဇာတ္လမ္းမွန္သမွ်ကို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ တင္ဆက္ကျပ ေနရသူေတြ/စင္ျမင့္ေတြသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို အထင္အရွားေတြ႔ျမင္ႏုိင္ေစပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ကာလမွာ သမၼတတာဝန္ေပးၿပီး သမၼတကိုခ်ဳပ္ကုိင္ထားႏုိင္ဖုိ႔လုိပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ “ပုဒ္မ ၅၉(စ)ကို ယာယီဆုိင္းငံ့ျခင္း”ဟာ စစ္အုပ္စုအဖုိ႔ သားေရႊအိုးထမ္းတဲ့ကိန္း ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
စစ္အုပ္စုရဲ့ အတိတ္-ပစၥဳပၸန္- အနာဂတ္အက်ိဳးစီးပြားကို ပုဂၢိဳလ္အရေျပာေျပာ ၊ ေပၚလစီအရဆုိဆုိ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ တည္းဟူေသာ ဒီမိုကေရစီပဝါနဲ႔ထုတ္ပုိးထားျခင္းကသာ ေရရွည္တည္ၿမဲဖုိ႔အာမခံခ်က္ ရွိႏုိင္ပါလိမ့္မယ္။
ဒါေၾကာင့္စစ္အုပ္စုအဖုိ႔ “ျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးနဲ႔ရင္ၾကားေစ့ေရး”ဆုိတာ ဆုပ္ကုိင္ထားတဲ့အာဏာကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုိတဲ့ “ဒီမုိကေရစီပဝါ” နဲ႔ မလြဲမေသြ စည္းေႏွာင္ေပးႏုိင္ဖုိ႔သာျဖစ္တယ္။

read more

ျပႆနာ ၃ ရပ္ တကယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္“အာဏာ သုိ႔မဟုတ္ တာဝန္” ျဖစ္ပါေစ (တူေမာင္ညိဳ)

ျပႆနာ ၃ ရပ္ တကယ္ေျဖရွင္းႏုိင္မယ့္ “အာဏာ သုိ႔မဟုတ္ တာဝန္” ျဖစ္ပါေစ (တူေမာင္ညိဳ)
၂၀၁၅ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာ ၂၁
(NLD) ပါတီက “အာဏာ” ကို “တာဝန္”လို႔ ေျပာဆုိသံုးစြဲေနတာဟာ လူတခ်ိဳ႔က ကိုယ့္ေယာကၡမကုိ အေဖ၊ အေမလို႔ ေခၚၾက သလိုမ်ိဳးပါပဲ။ အေရးႀကီးတာက အာဏာလုိ႔ေျပာေျပာ၊ တာဝန္လို႔ပဲေခၚေခၚ မၾကာခင္ “အစုိးရ” ျဖစ္လာေတာ့မယ္ (NLD) ပါတီဟာ ၁၉၄၈ ကေန ကေန႔အထိ အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ အရယူျခင္းမျပဳႏုိင္ခဲ့တဲ့ “ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး - ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ရရွိေအာင္ ယူေဆာင္ ေပးႏုိင္မလားဆုိတဲ့ ကိစၥပဲျဖစ္ပါတယ္။
သမၼတ(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရအပါအဝင္ အဆက္ဆက္ေသာအုပ္စုိးသူမ်ားဟာ တစ္ဖက္မွာ သူတုိ႔ကုိယ္သူတုိ႔ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးလိုလားသူေတြအျဖစ္ပံုေဖာ္ၿပီး လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြကို ၿငိမ္ခ်မ္းေရးမလိုလားသူေတြ၊ ဆူပူေသာင္းက်န္းသူေတြ၊ ခြဲထြက္ေရး သမားေတြအျဖစ္ သရုပ္ဖ်က္ေလ့ရွိပါတယ္။
အုပ္စုိးသူအဆက္ဆက္ဟာ ပါးစပ္က“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ဆိုတဲ့စကားလံုးကို အျမွဳပ္ထြက္ေအာင္ေျပာဆိုခဲ့ၾကၿပီး၊ တကယ့္လက္ေတြ႔ လုပ္ရပ္ကေတာ့ လက္နက္ကုိင္အင္အားစုအသီးသီးအား “အျပဳတ္ေခ်မႈန္းဖို႔နဲ႔လက္နက္ခ်” ေစဖို႔သာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီအတြက္ စစ္ေရးအရ ထုိးစစ္ဆင္ေခ်မႈန္းေရးကို အဓိကမ႑ိဳင္အျဖစ္ထားၿပီး၊ ေသြးခြဲ၊ သပ္ရိႈ၊ လွည့္စား၊ ၿဖိဳခြဲေရးနည္းလမ္း ေပါင္းစံုနဲ႔လိုအပ္သလို ေပါင္းစပ္က်င့္သံုးခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရႏုိင္ဘဲ၊ ျပည္တြင္းစစ္ဟာ ကေန႔အထိ ရွည္ၾကာေန ခဲ့ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
(နဝတ-နအဖ) စစ္အစုိးရနဲ႔ သမၼတ(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရ လက္ထက္ေတြမွာေတာ့ ယခင္အစိုးရအဆက္ဆက္နည္းတူ ျပည္တြင္းစစ္ကို မရပ္စဲႏုိင္တဲ့အျပင္ ေအာက္ပါထူးျခားခ်က္ေတြ ေပၚထြန္းလာတာကိုေတြ႔ရပါတယ္။
(၁) လက္နက္ကုိင္အဖြဲ႔ေတြမ်ားလာျခင္း (အုပ္စိုးသူမ်ားရဲ႕ေသြးခြဲသပ္ရိႈမႈေပၚလစီရဲ့အထြက္ရလဒ္)
(၂) လက္ကုိင္အဖြဲ႔အစည္းေတြဟာ ေဒသအလုိက္မိမိတို႔ စုိးမိုးခ်ဳပ္ကုိင္ထားတဲ့နယ္ေျမေတြမွာ သစ္ေတာ၊ေရႊ၊ ေက်ာက္မ်က္ ရတနာ၊မူးယစ္ေဆးဝါးနဲ႔ စီးပြားကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို စစ္ဖက္၊ အရပ္ဖက္ အုပ္စုိးသူအာဏာပုိင္အဆင့္ဆင့္ေတြနဲ႔ အေပးအယူလုပ္ၿပီး လက္ဝါးႀကီးအုပ္ခ်ဳပ္ကိုင္လုပ္ေဆာင္လာၾကျခင္း
(၃) ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီးေတြမွာ ရာဇဝတ္မႈႀကီးေတြ ထူေျပာလာျခင္း၊ ရာဇဝတ္မႈေတြကို အုပ္စိုးသူေတြက ေဖာ္ထုတ္အေရးယူႏုိင္ျခင္း မရွိျခင္း၊ (ဥပမာ - ၅ေလာင္းၿပိဳင္သတ္ျဖတ္မႈ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးပုိင္ရွင္မဲ့သိမ္းဆည္းရရွိမႈ၊ မုဒိန္းမႈ၊ လူသတ္မႈ၊ လုယက္မႈ၊ မိတၱီလာ၊ လားရိႈး၊ မႏၱေလး စတဲ့ၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ျဖစ္ေပၚခဲ့ေသာ ဘာသာေရးလူမ်ိဳးေရး အၾကမ္းဖက္လုယက္သတ္ျဖတ္မႈမ်ား ေပၚေပါက္ ျဖစ္ပြားလာျခင္း --- စသျဖင့္)
အထက္ပါအခ်က္ေတြဟာ (မဆလ) ေခတ္၊ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္၊ ပါလီမန္ဒီမုိကေရစီအစိုးရေခတ္ကာလတို႔မွာ မရွိခဲ့ဖူးတဲ့အခ်င္းအရာေတြျဖစ္ၿပီး၊ ဒီအခ်က္ေတြဟာ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရတုိ႔ ခ်မွတ္က်င့္သံုးေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေပၚလစီေတြရဲ့ တုိက္ရုိက္အထြက္ရလဒ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။
“ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”ဆိုတာဟာ အုပ္စုိးသူအစိုးရနဲ႔ နားလည္မႈယူထားတဲ့ ေဒသခံလက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြအၾကား သက္ဆုိင္ရာေဒသအလိုက္တည္ရွိေနတဲ့ သဘာဝသယံဇာတေတြကို ထင္သလိုတူးေဖာ္ေရာင္းခ်ႏုိင္ဖို႔နဲ႔ စီးပြားကုန္သြယ္ေရးလမ္းေၾကာင္း ေတြမွာ စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ခ်ဳပ္ကုိင္ အျမတ္ထုတ္ႏုိင္ဖို႔သက္သက္ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
(ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္ႀက့ံဖြံ႔အစိုးရ၊ ဦးေအာင္မင္းနဲ႔ (MPC) ကေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္”ဆိုတာဟာ အထက္မွာ ေဖာ္ျပလိုက္တဲ့ ေဒသဆုိင္ရာသယံဇာတနဲ႔ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို အုပ္စုိးသူအစိုးရနဲ႔ ေဒသခံလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းတုိ႔ ခြဲေဝစားသံုးႏုိင္ဖုိ႔ သေဘာတူညီခ်က္ယူေရးသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုခြဲေဝစားသံုးႏုိင္ဖို႔ အဲဒီေဒသမွာ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး” လိုအပ္ပါတယ္။
အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားေနတယ္၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ပ်က္ျပားေနတယ္၊ ပစ္ခတ္တိုက္ခုိက္မႈေတြ တဖန္ ျပန္လည္ ျဖစ္ပြားလာတယ္ဆုိတာဟာ အုပ္စုိးသူအစုိးရနဲ႔ ေဒသခံလက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြအၾကားအတူတကြ ခြဲေဝစားေသာက္ေနရာက အက်ိဳးစီးပြားအေဝမတည့္မႈကို ေပၚေပါက္လာရတဲ့ ထိပ္တိုက္ေတြ႔မႈေတြကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ျပေနတာမ်ိဳးသာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရး”လိုလားတယ္လို႔ေျပာဆိုလာရင္ ဘယ္သူ႔အတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလိုအပ္တာလဲလုိ႔ ေမးခြန္းထုတ္ၿပီး ေလးေလးနက္နက္ဆန္းစစ္ရမယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္ျပားတယ္/ပစ္ခတ္မႈေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူနဲ႔ဘယ္သူ႔အၾကား ဘယ္လို အေၾကာင္းအခ်က္အေပၚမွာမူတည္ၿပီး ပစ္ခတ္တိုက္ခုိက္မႈေတြ ျပန္လည္ျဖစ္ပြားလာတာလဲဆုိတဲ့အခ်က္ကို ေလ့လာရမယ္။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး တကယ္တန္းရခ်င္ရင္ မခက္ခဲပါဘူး။ သေဘာထားနဲ႔ရည္ရြယ္ခ်က္သာ မွန္ကန္ဖုိ႔လိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။
မ်ားမၾကာမီ (NLD)ပါတီက ဖြဲ႔စည္းမယ့္ “အစုိးရသစ္” ေပၚေပါက္လာပါေတာ့မယ္။ (NLD)ပါတီက ဖြဲ႔စည္းမယ့္ “အစိုးရသစ္” မွာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မွန္ကန္တဲသေဘာထားနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတယ္လို႔ယူဆပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါကဆႏၵပုိင္းအရ ေျပာရတာပါ။ လက္ေတြ႔ပုိင္းမွာေတာ့ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒနဲ႔ စစ္တပ္ရဲ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမူ ၆ ရပ္” ကို “အစုိးရသစ္” ဘယ္လိုကုိင္ တြယ္မလဲဆိုတာ ႀကီးမားတဲ့စိမ္ေခၚမႈျဖစ္ပါတယ္။
တေန႔ကပဲ (ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရက “ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံ”ကို ၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ စတင္က်င္းပမယ္လုိ႔ ေၾကညာသြားပါတယ္။ ဒါဟာ“အစုိးရသစ္”ကို လက္ရွိ (ဗိုလ္) ဦးသိန္းစိန္အစုိးရက ညွပ္ပူးညွပ္ပိတ္လုပ္တာပါ။ သူတုိ႔ ခ်ထားတဲ့လမ္းအတုိင္းေလွ်ာက္ေအာင္ က်ံဳးသြင္းတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံကို သူတို႔လမ္းခင္းခဲ့တဲ့စတင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ နာမည္ေကာင္း ယူဖုိ႔ဆုိတဲ့အခ်က္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။ အဓိကအခ်က္ကေတာ့ (NLD)ပါတီ “အစိုးရသစ္”အဖြဲ႔ရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး - ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေပၚလစီကို စြက္ဖက္တာ၊ လႊမ္းမိုးဖို႔လုပ္တာသာျဖစ္ပါတယ္။
(NLD)ပါတီ “အစိုးရသစ္” အဖြဲ႔မွာ ကုိယ္ပုိင္ျဖစ္ၿပီး၊ လြတ္လပ္အမွီခုိကင္းတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး - ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေပၚလစီနဲ႔သေဘာထား ခိုင္ခုိင္မာမာရွိဖို႔လိုပါတယ္။
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး - ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရရွိေရးဆုိတာ ဒီမုိကေရစီျပႆနာ၊ တန္းတူေရးနဲ႔ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့့္ ျပႆနာ၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးျပႆနာေတြကို စုစည္းေဖာ္ျပခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရႏုိင္/မရႏုိင္ ဆိုတာဟာ ဒီျပႆနာႀကီး ၃ ရပ္ကို ေလးေလးနက္နက္၊ ပီပီျပင္ျပင္ေျဖရွင္းႏုိင္ျခင္းရွိသလား/မရွိဘူးလား ဆုိတဲ့အခ်က္မွာတည္ပါတယ္။
သမၼတ(ဗိုလ္)ဦးသိန္းစိန္ႀကံ့ဖြံ႔အစိုးရအပါအဝင္ အဆက္ဆက္ေသာအုပ္စုိးသူမ်ားဟာ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေအာင္ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့ၾကပါ။ (NLD)ပါတီက ဖြဲ႔စည္းမယ့္ “အစိုးရသစ္”အေနနဲ႔ ဘယ္အစိုးရမွ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးနဲ႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရရွိေရးကို ရရွိေအာင္၊ ျဖစ္ေျမာက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မည္ေလာ။
(NLD)ပါတီ “အစိုးရသစ္” ရရွိလာမယ့္ “အာဏာ (သုိ႔မဟုတ္) တာဝန္”သည္ ထုိျပႆနာႀကီး ၃ ရပ္ (ဒီမုိကေရစီေရး၊ တန္းတူေရးနဲ႔ ကိုယ္ပုိင္ျပ႒ာန္းခြင့့္ရွိေရး၊ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုတည္ေဆာက္ေရး)ကို ပီပီျပင္ျပင္ ေျဖရွင္းႏုိင္ပါေစသတည္း။

read more

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၂၁)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၂၁)
ကားသမားကိုလည္း ေဆးရံုႀကီးမွဆရာဝန္တေယာက္ အေမြကိစၥျဖင့္ မႏၲေလးသြားစရာရွိ၍ တညလံုးကားေမာင္းၿပီး မနက္ မႏၲေလး အေရာက္ပို႔ရန္၊ မႏၲေလးမွ ညေနတြင္ျပန္ထြက္လာမည္ဟုေျပာၿပီး အသြားအျပန္ငွားထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
ကိုေအာင္က သူတို႔သူငယ္ခ်င္း ေမာင္ရဲဝင္း (ယခု ၾသစေတးလ်ေရာက္ေနသူ)ကို အေဖာ္ေခၚခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ မႏၲေလးမွတဆင့္ ခရီးဆက္ရာတြင္ လမ္းတြင္ တရက္ႏွစ္ရက္ေလာက္ၾကာႏိုင္ေသးရာ ထိုကာလအတြင္း ကားဆရာကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ဖို႔ လူလိုသျဖင့္ ေခၚလာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကားေမာင္းရန္လည္း လိုအပ္ေကာင္းလိုအပ္ႏိုင္သျဖင့္ ကားေမာင္းတတ္သူ ေမာင္ရဲဝင္းကို ေခၚလာရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အမႈႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေမာင္ရဲဝင္းခမ်ာ အဖမ္းခံရၿပီး ေထာင္ ႏွစ္အရွည္ႀကီးက်သြားေၾကာင္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ၾကားရပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ညေနသံုးနာရီေလာက္မွ ရန္ကုန္မွထြက္ရပါသည္။ ကားဆရာက ဓာတ္ဆီလံုေလာက္ေအာင္လိုက္စုေနသျဖင့္ ထိုအခ်ိန္မွ ထြက္လာရျခင္းျဖစ္သည္။ ကားကျမင့္သျဖင့္ အေတာ္အဆင္ေျပပါသည္။ တခုဆိုးသည္မွာ ကားေရွ႔ခန္းကမွန္ေပၚတြင္ ရုပ္ရွင္ေၾကာ္ျငာတခု ေရးကပ္ထားသျဖင့္ ျဖတ္သြားျဖတ္လာမ်ားက ေၾကာ္ျငာသာမက ကားထဲကိုပါစိတ္ဝင္တစား ၾကည့္ၾကည့္ေနၾကပါသည္။
ထိုကားဆရာမွာ အေတာ္-ေတာ္သည္။ ကားကို ညလံုးေပါက္ေမာင္းရာတြင္ သူအိပ္ခ်င္လာပါက ကားရပ္ၿပီး ကားလမ္းေပၚဆင္း ဒုန္းေျပး ပါသည္။ သံုးေလးေခါက္ေျပးၿပီးမွ ကားေပၚတက္ဆက္ေမာင္းပါသည္။ လမ္းတြင္ ပဲခူးအဝင္တြင္ မွတ္ပံုတင္တခ်က္စစ္ၿပီး ဘယ္ေနရာမွာမွ ထပ္မစစ္ေတာ့ပါ။ ကားေပၚတြင္ ကားစပယ္ရာတဦးလည္း ပါပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ မနက္လင္းအားႀကီးတြင္ မႏၲေလးသို႔ဝင္ပါသည္။ ပါတီမွ ေနာက္ဆက္သားတေယာက္က ကားတစီးငွားထားၿပီး မႏၲေလး ေတာင္ေျခမွေစာင့္ေနမည္ဟုဆိုသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္ကငွားလာေသာကားကို မႏၲေလးေတာင္ေျခတေနရာတြင္ ရပ္ခိုင္းၿပီး ကၽြန္္ေတာ္၊ လွလွ၊ ကိုေအာင္ႏွင့္ ပါတီမွ ပထမဆက္သားရဲေဘာ္တို႔ ကားေပၚမွဆင္းကာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကိစၥရွိ၍ ခဏသြားဦးမည္၊ ညေနျပန္ဆံုမည္ဟု ေမာင္ရဲဝင္းကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္ခဲ့ပါသည္။ (ေမာင္ရဲဝင္းက ထိုကားဆရာႏွင့္ မခြဲမခြာေနၿပီး ညေနက်မွ တယ္လီဖုန္း တေနရာမွဆက္ကာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔တေတြ မလာႏိုင္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ သူပဲ ရန္ကုန္ျပန္ရမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာကာ ကားဆရာႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ျပန္ရန္ စီစဥ္ထားပါသည္။)
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ထိုကားေပၚမွဆင္းၿပီး၊ နည္းနည္းေလးေလွ်ာက္သြားေတာ့ ထို-ေနာက္ဆက္သားကိုေတြ႔ကာ သူငွားထားေသာ ဂ်စ္ကားျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ေတာက္ေလွ်ာက္ လာရိႈးသို႔ဆက္တက္ခဲ့ပါသည္။ ေမၿမိ့ဳသို႔ မနက္ ၁ဝ နာရီေလာက္ေရာက္ရာ၊ ကားဆရာမွာ ကားကို ေမၿမိ့ဳ နာရီစင္ႀကီးအနီးတြင္ ရပ္ၿပီးေနရာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔မွာ ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေနရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္သည္ ေမၿမိ့ဳတြင္ တိုင္းမွဴးအေတာ္ၾကာ လုပ္ခဲ့ရာ ေမၿမိ့ဳတြင္ အသိမိတ္ေဆြမ်ားသျဖင့္ အသိႏွင့္တိုးမွာစိုးေနရျခင္း ျဖစ္သည္။ ရုတ္တရက္ မ်က္ႏွာသိႏွင့္တိုးက သူတို႔လာ ႏႈတ္ဆက္လွ်င္ မသိဟန္ေဆာင္၍ျငင္းလႊတ္ရန္ ကၽြန္္ေတာ္က ကိုေအာင္ႏွင့္လွလွကို သင္ၾကားထားပါသည္။ မထင္မွတ္သည့္ ေနရာတြင္ မထင္မွတ္သူႏွင့္ဆံုေတြ႔ပါက ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္တတ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုယ္ကဇြတ္ျငင္းလွ်င္ သူတို႔ဘယ္လိုမွ တတ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာျပထားရပါသည္။ လမ္းတြင္ တေယာက္ေယာက္ကိုမိသြားလွ်င္ က်န္သူက ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ဆက္ေလွ်ာက္ဖို႔၊ ဖမ္းမိသူကို ဂရုမစိုက္ဖို႔ကိုလည္း မွာထားရပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ နယ္စပ္ေခ်ာင္းကိုျဖတ္ရမည့္ကိစၥရွိသျဖင့္ ကူးတို႔မရွိပါက ကိုယ့္ဟာကိုယ္ျဖတ္ရန္ လူတိုင္းအတြက္ ေလေခါင္းအံုးတလံုးစီလည္း ေဆာင္ခိုင္းထားပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ငွားလာေသာကားသည္ လာရိႈးေရာက္ခါနီး တနာရီခရီးခန္႔အလိုတြင္ ပ်က္ပါေတာ့သည္။ ဘယ္လိုမွ ျပင္မရေတာ့သျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ႀကံဳတဲ့ကားတားစီးၿပီး ခရီးဆက္ရန္ ဒရိုင္ဘာက ေျပာလာပါေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သည္ ႏွစ္သုတ္ခြဲလိုက္ ပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္၊ လွလွႏွင့္ ဒုတိယဆက္သားေလးက တသုတ္၊ ကိုေအာင္ႏွင့္ ပထမဆက္သားကတသုတ္ခြဲၿပီး လာရိႈးမွာဆံုမည့္ေနရာ အခ်ိန္းအခ်က္လုပ္ကာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အသုတ္က ဝီလီဂ်စ္ကားေလးတစီးကိုတားၿပီး တက္စီးလာခဲ့ၾကပါသည္။ ထိုကားကို ေမာင္းလာသူမွာ အေတာ္ရည္မြန္သူျဖစ္ၿပီး ကားပိုင္ရွင္ကို္ယ္တိုင္ပင္ ျဖစ္ဟန္တူသည္။ ကားေနာက္တြင္လည္း လူလတ္ပိုင္းတဦးအိပ္လိုက္လာရာ သူက ထထိုင္ၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ေနရာေပးပါသည္။ ကားက လာရိႈးဂိတ္သို႔ေရာက္ေသာအခါ ဂိတ္ေစာင့္က ကားေမာင္းလာသူအား-မနက္က အတိုင္းပဲလားဟုေမးရာ၊ ထိုသူက ဟုတ္တယ္။ မနက္က လူအတိုင္းပဲဟု ေျဖသျဖင့္ ဘာမွ စစ္ေဆးဘဲ လႊတ္လိုက္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ လာရိႈးအဝင္အထြက္ဂိတ္ အလြန္က်ပ္သည္ဟုၾကားထားသျဖင့္ ရင္တမမ လာခဲ့ရာ၊ ယခုလို ေခ်ာေမာသြားေတာ့ အေတာ္စိတ္ေအးသြား ပါသည္။
ကားေမာင္းသူမွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ဘာမွေမးျမန္းစပ္စုျခင္းမရွိဘဲ လာရိႈးၿမိ့ဳထဲေရာက္လာေသာအခါ ဘယ္ပို႔ေပးရမလည္းဟု ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ေမးပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔က ကားဂိတ္ (တကၠစီဂိတ္)တခုခု ပို႔ေပးပါဟုေျပာေတာ့ သူကတေနရာတြင္ ကားကိုထိုးရပ္ၿပီး ဒီကေန ေရွတည့္တည့္ဆင္းၿပီးေလွ်ာက္သြားရင္ ဂိတ္ေတြ႔လိမ့္မယ္ဆိုကာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ခ်ထားခဲ့ပါသည္။ (ေနာင္မွ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ သိရသည္မွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္း၊ ေတြ႔ရွိသူမ်ားကအေၾကာင္းၾကားရန္ အစိုးရက ဓာတ္ပံုမ်ားႏွင့္တကြ သတင္းစာမ်ားက ေၾကညာေသာအခါ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွ မႏၲေလးသို႔အလာငွားလာေသာ ကားသမားက လက္ဦးမႈရွိရွိ အစိုးရကို အက်ိဳးအေၾကာင္း ေျပာျပသျဖင့္ ထိုမွတဆင့္ မီးခိုးႂကြက္ေလွ်ာက္လိုက္ရာတြင္ ထိုကၽြန္္ေတာ္တို႔ လာရိႈးအဝင္ ကားႀကံဳေခၚတင္ခဲ့ေသာသူလည္း အဖမ္းခံရကာ ေထာင္က်ၿပီး စီးပြားေတာင္ပ်က္သြားရွာသည္ဟု ၾကားရပါသည္။)
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ တကၠစီတစီးငွားၿပီး ေဟာ္တယ္တခုသို႔ ပို႔ခိုင္းရပါသည္။ ထိုေဟာ္တယ္ တည္းခိုခန္းတြင္ အခန္းတခုငွားၿပီး ကၽြန္္ေတာ္ႏွင့္ လွလွ သားအဖႏွစ္ေယာက္တည္းခိုၿပီး၊ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွင့္ပါလာေသာ ဆက္သားေလးက အျပင္ထြက္ စနည္းနာရန္ႏွင့္ အစားအေသာက္မ်ားဝယ္ရန္ ထြက္သြားပါသည္။ သူျပန္လာေတာ့ ညတိုင္းတည္းခိုခန္းမ်ားကို စစ္ေဆးတတ္ေၾကာင္း၊ မေန႔ညကတင္ ထိုတည္းခိုခန္းကို စစ္ေဆးေရး ဝင္ေသးေၾကာင္း၊ သူႏွင့္မ်က္ႏွာသိတေယာက္တိုးေနသျဖင့္ သူ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွင့္အတူမတည္းခိုဘဲ တေနရာသြားတည္းမွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ မနက္ ၈ နာရီမွ ေပၚမလာလွ်င္ မိမိတို႔ဘာသာ နမ့္ခမ္းကားဂိတ္သို႔သြားရန္ မွာၾကားပါသည္။ သူေျပာျပ၍ သိရေသးသည္မွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ေနာက္မွာက်န္ခဲ့သည့္ ကိုေအာင္ႏွင့္ ဆက္သားတဦးမွာ ရဲကားတစီးကိုတားစီးလာေၾကာင္း၊ သူတို႔လည္း ၿမိ့ဳအဝင္ ဘာမွအစစ္အေဆး မရွိေၾကာင္း၊ ေခ်ာေမာေၾကာင္း၊ အခုလည္း တျခားတည္းခိုခန္းတခုတြင္ တည္းေနေၾကာင္း၊ မနက္ ၈ နာရီတြင္ ကားဂိတ္တြင္ဆံုရန္ ခ်ိန္းထားေၾကာင္းေျပာၿပီး ထြက္သြားပါေတာ့သည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ သားအဖ တညလံုး ၾကက္အိပ္၊ ၾကက္ႏိုး အိပ္ၾကပါသည္။ မနက္ ၇ နာရီခြဲေလာက္တြင္ ထိုဆက္သားေလးေရာက္လာရာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ အေတာ္ဝမ္းသာသြားပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သံုးဦး ေဟာ္တယ္အနီးရွိဆိုင္တဆိုင္တြင္ မနက္စာစားၾကၿပီး တကၠစီျဖင့္ပင္ နမ့္ခမ္း ကားဆိပ္သို႔ သြားေရာက္ၾကပါသည္။ ကားဆိပ္တြင္ ကိုေအာင္တို႔ ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီးျဖစ္သည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ကားလက္မွတ္ ဝယ္ၿပီး အသုတ္ႏွစ္သုတ္ခြဲ ကားႏွစ္စီးေပၚတက္ၾကပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကားေပၚ တြင္ နမ့္ခမ္းမွ လာရိႈးသို႔ လာသီခ်င္းဆိုသည့္ ရွမ္းမိန္းမပ်ိဳေလးတအုပ္ ပါလာပါသည္။ ကေလးမေလးမ်ားမွာ ရုပ္ရည္သားသားနားနားႏွင့္ သြက္သြက္လက္လက္ကေလးမ်ားျဖစ္ရာ လမ္းတေလွ်ာက္ေတြ႔ရသည့္ စစ္ေဆးေရးသမားမ်ားသည္ ထိုကေလးမေလးမ်ားႏွင့္သာ တရင္းတႏွီးႏႈတ္ဆက္ေရာေႏွာ ေျပာဆိုေနသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔တေတြအေတာ္ ကံေကာင္းခဲ့ပါသည္။ က်န္ခရီးသည္မ်ားကို မည္သူ႔ကိုမွ်ဂရုမစိုက္လွေတာ့ဘဲ ဝတ္ေက်တန္းေက်သာ စစ္ေဆးတာေတြ႔ရပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ လားရိႈးကအထြက္ နာမည္ႀကီးလွသည့္ ေအဒီ (AD) ဂိတ္တြင္ ကားေပၚမွ ခရီးသည္အားလံုးဆင္းရၿပီး စစ္ေဆးေရးဂိတ္တြင္ အစစ္ေဆးခံရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖႏွစ္ေယာက္ စစ္ေဆးသူေရွ႔ေရာက္ေသာအခါ လွလွက သူ႔လက္ကိုင္အိတ္ထဲမွ မွတ္ပံုတင္ အထုတ္လိုက္တြင္ အိတ္ထဲတြင္ပါသည့္ ဆရာဝန္သံုးနားၾကပ္ထြက္က်လာရာ စစ္ေဆးေနသူစာေရးက ေမာ့ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေၾသာ္- အစ္မႀကီးက အစိုးရအမႈထမ္းလားဟု ေမးပါသည္။ လွလွက ဟုတ္ကဲ့။ ကၽြန္္မ နမ့္ခမ္းျပည္သူ႔ေဆးရံုႀကီးေျပာင္းလာတဲ့ (AS) လက္ေထာက္ ဆရာဝန္ပါ။ ကၽြန္္မမွာ (Transfer Order) ေရႊ႔ေျပာင္းအမိန္႔လည္း ပါပါတယ္။ ဒီမွာ ၾကည့္ဦးမလားဟုဆိုေသာအခါ ထိုစာေရးက ပ်ာပ်ာသလဲႏွင့္ ဟာ-မလိုပါဘူး၊ မလိုပါဘူး။ သြားပါ အစ္မႀကီး ရပါတယ္ဟု ဆိုပါသည္။ လွလွက ကၽြန္္ေတာ့္လက္ဆြဲၿပီး ဒါကေတာ့ ကၽြန္္မကိုလိုက္ပို႔တဲ့ ကၽြန္္မဦးေလး၊ ကၽြန္္မတို႔သြားေတာ့မယ္ေနာ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဟုႏႈတ္ဆက္ရာ ထိုစာေရးကေလးက အစ္မႀကီး ေရွ႔ကကင္းေတြမွာလည္း (Governmavt Service) အစိုးရအမႈထမ္းလို႔သာ ေျပာပါ။ ဘာမွ စစ္ေဆးမွာ မဟုတ္ပါဘူးဟု မွာလိုက္ရွာပါ ေသးသည္။
(၁၉၈ဝ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ပါတီတြင္းသို႔ လူသစ္ရဲေဘာ္အခ်ိဳ႔ေရာက္လာရာ သူတို႔ AD ဂိတ္အျဖတ္ အေတြ႔အႀကံဳကို ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ျပန္ေျပာျပဖူးပါသည္။ သူတို႔အား ထိုဂိတ္တြင္စစ္ေဆးသူမ်ားက-ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဒီဂိတ္က သိပ္နတ္ႀကီးတာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာတို႔ တမိသားစုလံုး ဒီကလြတ္ထြက္သြားတာေလ။ ဂိတ္တဂိတ္လံုးလည္း အလုပ္ျပဳတ္ထြက္သြားတာပဲ။ သူတို႔နဖူးမွာ စာကပ္ထားတာမွ မဟုတ္တာ၊ ကၽြန္္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုလုပ္သိႏိုင္မွာလည္း။ ခင္ဗ်ားတို႔လို ေကာင္းေရာင္းေကာင္းဝယ္သမားေတြဆိုရင္ေတာ့ ဘာပူစရာ ရွိသလည္းဗ်ာ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔က လႊတ္ေပးပါတယ္ဟု ေျပာလႊတ္လိုက္သည္ဟု ဆိုပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔လည္း ေဆးရံုသို႔ အလုပ္ေျပာင္းလာသည့္ဆရာဝန္ဟုဆိုလိုက္သျဖင့္ ေစတနာဗလပြျဖင့္ နတ္လမ္းညႊန္လိုက္ေသာ ထိုစာေရးေလးအား သတိရသနားေနမိ ပါသည္။)
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ လမ္းတေလွ်ာက္လံုး တံတားတိုင္း၊ ၿမိ့ဳအဝင္အထြက္တိုင္း ကားေပၚမွဆင္း လမ္းေလွ်ာက္ရၿပီး ဂိတ္တြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနသူမ်ား ေရွ႔ကျဖတ္ကာ မွတ္ပံုတင္ျပအစစ္ေဆးခံၿပီးမွ ကားေပၚျပန္တက္ရပါသည္။ ထိုေန႔မွာ တနလၤာေန့ျဖစ္သျဖင့္ ရံုးပိတ္ရက္ ဖြင့္စေန႔ျဖစ္သျဖင့္ စစ္ေဆးသူအားလံုး Holiday Mood ဝင္ကာ၊ ေပါ့တီးေပါ့ဆစစ္ေဆးၾကပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ၾကားထားတာနဲ႔မတူပါ။ နမ့္ခမ္းက အဆိုေတာ္ ကေလးမေလးမ်ားမွာ ထိုေဒသတြင္ ေရပန္းစားသူမ်ားျဖစ္ဟန္ရွိပါသည္။ သူတိုေလးေတြၾကား ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖ မေယာင္မလည္ ေရာေလွ်ာက္ပါလာရာ သူတို႔ေလးေတြႏွင့္ႏႈတ္ဆက္ဖို႔၊ စကားစျမည္ေျပာဖို႔သာ စိတ္အားသန္ေနၾကသည့္ ထိုကင္းသမားမ်ား၊ လူဝင္မႈ ႀကီးၾကပ္ေရးဂိတ္ေစာင့္မ်ားက ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖအား ငဲ့ေစာင္း၍ပင္ မၾကည့္ပါ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ထုတ္ျပေသာ မွတ္ပံုတင္ကဒ္ျပားမ်ား ကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာမၾကည့္ပါ။ ဟိုလွည့္ဒီလွန္လုပ္ၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔အား ျပန္ေပးၿပီး၊ လက္ျဖင့္ အျမန္ကားေပၚျပန္တက္ရန္သာ ညႊန္းေနပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွင့္ပါလာေသာဆက္သားကေလးမွာလည္း ရွမ္းကေလးပင္ျဖစ္ရာ ထိုအဆိုေတာ္အုပ္ႏွင့္ ရွမ္းလို တရင္းတႏွီး ဆက္ဆံေျပာဆိုေနသျဖင့္ သူ႔အတြက္လည္း အဆင္ေျပေနပါသည္။
ကိုေအာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္လည္း ေနာက္ကားႏွင့္ပင္ပါလာရာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ေရွ႔က စစ္ေဆးေရးတခုၿပီး၍ထြက္လွ်င္ သူတို႔ကားက ေနာက္က ဝင္လာတတ္ပါေတာ့သည္။ ဤသို႔သြားေနရာက ကၽြန္္ေတာ္တို႔ နမ္တြန္႔တံတားကိုေက်ာ္ၿပီးေသာအခါ ကိုေအာင္တို႔ႏွစ္ေယာက္အား တံတားတဖက္ထိပ္ အေပၚဘက္တြင္ရွိေသာ တဲတန္းလ်ားဆီသို႔ စစ္ဗိုလ္တေယာက္ကေခၚသြားတာကို ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ထိုစစ္ဗိုလ္က သူတို႔ႏွင့္ ရယ္ရယ္ေမာေမာေျပာေျပာဆိုဆို စကားတေျပာေျပာႏွင့္ ေခၚသြားေနတာ ေတြ႔ရသျဖင့္ စိတ္ထဲအနည္းငယ္ေအးရ ေသာ္လည္း စိတ္ေတာ့တထင့္ထင့္ ျဖစ္ေနပါသည္။ (ေနာင္မွ သိရသည္မွာ ကိုေအာင့္ သူငယ္ခ်င္း DSA ဆင္းတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ကိုေအာင့္ကို ေတြ႔သျဖင့္ ဝမ္းသာအားရေခၚသြားၿပီး စကားစျမည္ေျပာတာသာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ကိုေအာင္က အလုပ္ျပဳတ္သြားသျဖင့္ စိတ္ညစ္ၿပီး ထြက္လည္ ေနေၾကာင္းေျပာျပၿပီး ျပန္ဆင္းလာခဲ့ေၾကာင္း သိရပါသည္။ ကိုေအာင္မွာ ဘြဲ႔ရၿပီးခါစက ကမာရြတ္စီးကရက္စက္ရံုတရံုတြင္ အလုပ္သင္အရာရွိ အျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ၿပီး ၁၉၇၄ - ၇၅ အလုပ္သမားအေရးအခင္းအၿပီးတြင္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ပါသည္။)
ဤလိုႏွင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ခရီးႏွင္လာရာ ေန႔လည္ထမင္းကို ကြတ္ခိုင္တြင္ဝယ္စားၿပီး နမ့္ခမ္းသို႔ေရာက္ခါနီး ၁ဝ မိုင္ခန္႔အလိုတြင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဆက္သားကေလးက ကားရပ္ခိုင္းၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဒီမွာပဲဆင္းေတာ့မည္ဟုေျပာဆိုၿပီး ကားေပၚက ဆင္းၾကပါေတာ့သည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဆင္းေသာအခါ ကားစပယ္ယာက ေၾသာ္ ခင္ဗ်ားတို႔က ဒီလိုကိုးလို႔ ဆိုလိုက္ပါသည္။ ထိုေနရာမွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ေျမေအာက္ရဲေဘာ္မ်ား သံုးေနက်လမ္းျဖစ္သျဖင့္ ကားစပယ္ယာေလးက ဤသည္ကိုရည္ရြယ္၍ ေျပာဟန္ရွိသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သံုးၿပီးေနာက္ ထိုလမ္းကို မည္သူမွ် မသံုးေတာ့။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔လည္း ရင္ထဲဒိတ္ကနဲျဖစ္သြားေသာ္လည္း ဟန္မပ်က္ကားေပၚမွဆင္းကာ ကားလမ္းဘယ္ဘက္ရွိ ေတာင္ကုန္း တကုန္းေပၚရွိ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရွိရာသြားေသာလမ္းသို႔ ဆင္းေလွ်ာက္ၾကပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ စီးလာသည့္ကား မ်က္စိေအာက္မွေပ်ာက္သြားမွ လာရာလမ္းျပန္လွည့္ၿပီး ကားလမ္းျဖတ္ကာ ကားလမ္းညာဘက္ေဘးရွိ ေတာအုပ္တြင္းဝင္ကာ လူသြားလမ္းေလးအတိုင္းဆက္ေလွ်ာက္ေတာ့ နယ္စပ္ေခ်ာင္းကိုေရာက္သြားၿပီး ကမ္းတြင္လည္း ကူးတို႔ေလွေလးတစီး ကပ္ထားတာ ေတြ႔ရပါသည္။ ေလွသမားလည္း အဆင္သင့္ပင္ေတြ႔ရပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔သည္ ထိုေခ်ာင္းကို ကူးတို႔ေလွေလးႏွင့္ျဖတ္ၿပီး ကမ္းေပၚတက္ကာ ေတြ႔ရသည့္လမ္းကေလးအတိုင္း ေလွ်ာက္လာရာ စပါးခင္းႀကီးတခုေဘး လယ္ကန္သင္းေပၚတက္ေလွ်ာက္လိုက္စဥ္ “ေဖေဖေရ၊ ေဖေဖေရ”ဟုေအာ္ၿပီး လက္ႀကီးေျမွာက္ ေဝွ႔ယမ္းၿပီး ေျပးလာသည့္ ကၽြန္္ေတာ့္သားအငယ္ေက်ာ္ေဇာဦးကို ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။ သူက ကၽြန္္ေတာ္တို႔ထက္ တလခန္႔ေစာ၍ ပါတီသို႔ ထြက္ခြာသြားသူျဖစ္ရာ သူ႔ကိုေတြ႔လိုက္ရေသာအခါ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ပါတီသို႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာလံုၿခံဳစြာဆိုက္ေရာက္ၿပီဆိုတာကို သိလိုက္ရပါေတာ့သည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ေက်ာ္ေဇာဦး၊ သူႏွင့္အတူပါလာၿပီး ႀကိဳေစာင့္ေနေသာ ပါတီေျမေအာက္ဌာနေကဒါတဦးျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္ေဇာ္ဝင္းတို႔ အက်ိဳးအေၾကာင္းေျပာေနစဥ္မွာပင္ ကၽြန္္ေတာ့္သားအႀကီးကိုေအာင္ႏွင့္ ဆက္သားရဲေဘာ္တို႔ ေရာက္ခ်လာပါသည္။ ထိုေနရာသည္ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ေရွ႔တန္းစခန္းေထာက္ရွိရာ မန္ဟိုင္းရြာေလး ျဖစ္ပါသည္။
ထိုေန႔သည္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂ဝ ရက္ေန႔ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ကၽြန္္ေတာ္သည္ အခက္အခဲအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေကြ႔အေကာက္အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ႏွစ္ရွည္လမ်ားခြဲခြာခဲ့ရသည့္ “အိမ္” (ပါတီ) သို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ပါေတာ့သည္။ ။

read more

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၂ဝ)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၂ဝ)
ကၽြန္္ေတာ္ လြတ္ေျမာက္ေဒသသို႔ ထြက္ခြာျခင္း
ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ ႏိုင္ငံေရးအရ အလြန္အကင္းပါးသူ ျဖစ္ပါသည္။ သူ႔တကိုယ္ရည္ႀကီးပြားမႈအတြက္ဆိုလွ်င္ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ဘာမဆိုလုပ္သူ ျဖစ္သည္။ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဘယ္သူ႔ကိုခြာ၍ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဘယ္သူ႔ကိုကပ္ရမည္ကို ေကာင္းေကာင္း တြက္ခ်က္တတ္သူလည္း ျဖစ္သည္။ သူ႔အားဆန္႔က်င္သူမွန္သမွ်ကိုေရာ ေထာက္ခံသူမ်ားကိုပါ ဘာေတြစဥ္းစားေနသည္။ ဘာေတြလုပ္ေဆာင္ေနသည္ကို အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ၿပီး အစဥ္မျပတ္သိရွိေနရမွေက်နပ္သူ ျဖစ္သည္။ ေထာက္လွမ္းေရးဘက္တြင္ အလြန္အကြက္ေစ့သူ ျဖစ္ပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္ တပ္ကထြက္ရကတည္းက ကၽြန္္ေတာ့္ကို မ်က္ျခည္မျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ၿပီးေနသည္ကို ကၽြန္္ေတာ္ကိုယ္တိုင္လည္း သိသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီ ဝင္ထြက္သြားလာေနၾကသူမ်ားလည္း သိၾကပါသည္။ သိေအာင္လည္း တမင္လုပ္သည့္အခါမ်ားလည္းရွိသည္။ ၿခိမ္းေျခာက္သည့္သေဘာလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ဤကဲ့သို႔ လူသိထင္ရွား မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကပ္ၾကည့္ရႈေနသည့္ၾကားက ကၽြန္္ေတာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသို႔ လြတ္ေျမာက္ထြက္ေျပးႏိုင္သည့္ အခါ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက အေတာ္ပင္အံ့အားသင့္သြားၾကပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အေနာက္ႏိုင္ငံသား စာေရးဆရာတခ်ိဳ႔က ကၽြန္္ေတာ့္ကို ဗိုလ္ေနဝင္းက တမင္လႊတ္ေပးလိုက္ဟန္ရွိသည္ဟုပင္ေရးသားထားတာ ေတြ႔ရပါသည္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္ ဤကဲ့သို႔လြတ္ေျမာက္လာႏိုင္သည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းမ်ား ရွိပါသည္။ ထိုအေၾကာင္းမ်ား မွာ
၁။ ကၽြန္္ေတာ္ အိမ္ႀကီးတလံုး ဝယ္လိုက္သည့္ကိစၥ။ ။ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္္ေတာ္က အိမ္ႀကီးတလံုးဝယ္လိုက္ျခင္းသည္ ကၽြန္္ေတာ္ လြတ္ေျမာက္လိုက္ရသည့္ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းႀကီးတရပ္ျဖစ္ေပသည္။ ဤအိမ္ႀကီး ကၽြန္္ေတာ္ဝယ္လိုက္သည့္အတြက္ လူအေတာ္ မ်ားမ်ား၏စိတ္ထဲတြင္ ကၽြန္္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးဆက္လုပ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘဲ သားသမီးမ်ား၊ ေျမးမ်ားႏွင့္ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေနထိုင္ေတာ့မည္ဟု ထင္မွတ္မွားသြားေစပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က ကၽြန္္ေတာ့္သမီးငယ္စန္းစန္း၏သမီးႀကီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔၏ေျမးဦးခင္ေလးကို ကၽြန္္ေတာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံ ထိန္းေနရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ လူပိုမထားပါ။ အိမ္ေဖာ္လည္း မငွားပါ။ သမီးစန္း အလုပ္သြားလွ်င္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ တလွည့္စီထိန္းၾကရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဇနီးခ်က္ျပဳတ္ခ်ိန္တြင္ ကၽြန္္ေတာ္က ထိန္းရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ ေျမးပဲထိန္းေနရသည္ဟု အျပင္တြင္သတင္းထြက္ေနပါသည္။
၁၉၇၅ - ၇၆ တြင္ စုစု (ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္) ရန္ကုန္သို႔ေခတၲျပန္လာစဥ္ ကၽြန္္ေတာ္ႏွင့္ေတြ႔ရာ သူက “ဦးေလးက ေျမးပဲထိ္န္းေနတယ္ ၾကားပါလား။ ဗမာျပည္ႀကီးအတြက္ ဦးေလးတာဝန္ေက်ၿပီလို႔မ်ား ဦးေလးထင္ေနသလား”ဟု ကၽြန္္ေတာ့္ကိုရန္ေတြ႔ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္က “မင္းစိတ္ခ်ပါ။ ဦးေလးတာဝန္ ဦးေလးေက်ပြန္ရပါေစ့မယ္။ မင္းတို႔လည္း ကိုယ့္အလွည့္က် မႏြဲ႔ၾကနဲ႔ေပါ့”ဟု ျပန္ေျပာခဲ့ဖူးပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ္ႏွင့္ နည္းနည္းေဝးေနသူမ်ားက ကၽြန္္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနေတာ့မည္ဟု ထင္ၾကပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ အသက္အရြယ္အရလည္းရလာၿပီျဖစ္၍ စြန္႔စြန္႔စားစားလုပ္ရမည့္အလုပ္ကို လုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္ဟု ထင္ဟန္ရွိပါသည္။
ဗိုလ္ေနဝင္းကိုယ္တိုင္ကလည္း ကၽြန္္ေတာ္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီအေပၚတြင္ စိတ္နာစိတ္ခုေနသည္ဟု ထင္ေနဟန္ ရွိသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ကလည္း အဲသလိုထင္ေနေအာင္ သူ႔နားေရာက္ႏိုင္သည့္ေနရာမွ ထိုအာေဘာ္မ်ိဳးလႊင့္ထားဖူးပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဗိုလ္ေနဝင္းသည္ တကယ္စစ္မွန္ေသာ မ်ုဳ္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္တို႔သည္ မိမိတိုင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္းမွလြတ္ကင္း၍ ခ်မ္းသာႂကြယ္ဝလာမွဳကိုလိုလားၿပီး မေနမနား ႀကိဳးစားတတ္သည့္သေဘာကို မစဥ္းစားမိေပ။ နားလည္းနားမလည္နိုင္ေပ။ မိမိပင္ကိုယ္စိတ္နွင့္ပင္နွိဴင္း၍ စဥ္းစားပံုရသည္။
ဤအခ်က္ေၾကာင့္ပင္ ကၽြန္္ေတာ့္ကိုေစာင့္ၾကည့္သည့္အလုပ္တြင္ ဝီရိယေပါ့လာၾကဟန္ ရွိပါသည္။
ပကတိဘာဝအရလည္း အိမ္ႀကီးမွာႏွစ္ထပ္ျဖစ္သျဖင့္ ေအာက္ထပ္တြင္ စန္းစန္းတို႔မိသားစုသာေနၿပီး က်န္လူမ်ားက အေပၚထပ္တြင္ ေနၾကရာ လမ္းမကၾကည့္၍ မျမင္ႏိုင္မသိႏိုင္ရွိပါသည္။ ဆီဆံုလမ္း အိမ္ေလးတုန္းကမူ ကၽြန္္ေတာ္မွာ အိမ္ကက်ဥ္းလည္းက်ဥ္း၊ ေမွာင္လည္း ေမွာင္သျဖင့္ အိမ္ကျပင္ေလးမွာပင္ ပက္လက္ကုလားထိုင္တလံုးႏွင့္စာဖတ္ေနရရာ လမ္းေပၚက အၿမဲေစာင့္ၾကည့္ေနသူမ်ားကျမင္ေနရၿပီး နည္းနည္းေပ်ာက္သြားတာႏွင့္ ပ်ာပ်ာသလည္းျဖစ္ၿပီး ရွာေဖြၾကပါသည္။ ယခုေတာ့ သူတို႔အေနႏွင့္ ကၽြန္္ေတာ္ရွိမရွိ ဘယ္လိုမွအကဲျဖတ္မရ ရွိတတ္ပါသည္။
ထို႔ျပင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔က ဤအိမ္ႀကီးကို ေျပာင္းခါစပင္ျဖစ္ေသးသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ့္ကို ေထာက္လွမ္းေရးထားသည့္ သူတို႔၏ေထာက္လွမ္းေရး ကြန္ယက္ စနစ္တက်အျပည့္အဝတည္ေဆာက္မရေသး ရွိပါသည္။ ဤသည္ကလည္း ကၽြန္္ေတာ္တို႔အတြက္ အခြင့္ေကာင္းတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။
၂။ ဒုတိယအေၾကာင္းကေတာ့ လတ္တေလာ အလြန္အက်ိဳးရွိေစလိုက္သည့္ကိစၥတရပ္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကိစၥမွာ ဗိုလ္အုန္းေက်ာ္ျမင့္တို႔အမႈ ေပၚေပါက္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုကိစၥႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးအဖြဲ႔အစည္းႀကီးတရပ္လံုး ရႈပ္ယွက္ခတ္အလုပ္မ်ားသြားသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကိုေစာင့္ၾကပ္ေနမႈမ်ားလည္း လစ္ဟင္းသြားဟန္ရွိပါသည္။
ထိုစဥ္တုန္းကေတာ့ ဘာကိစၥမွန္း မသိပါ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ သြားဖို႔လာဖို႔ျပင္ဆင္ေနစဥ္မွာပင္ တေန႔ လွလွ ညေနျပန္လာၿပီး ေျပာျပသည္မွာ သူႏွင့္အလုပ္လုပ္ဖက္ ဆရာဝန္မတဦးရွိေၾကာင္း၊ ထိုဆရာဝန္မမွာ ေလတပ္မွပိုင္းေလာ့ဗိုလ္ႀကီးတဦး၏ဇနီးျဖစ္ၿပီး နဝရတ္ရိပ္သာတြင္ ေနေၾကာင္း၊ ဒီေန႔ေဆးရံုေရာက္လာခ်ိန္ ေနာက္က်သျဖင့္ ဘာျဖစ္သလည္းဟုေမးၾကည့္ရာ ဘာကိစၥမွန္းမသိ၊ သူတို႔ေနသည့္ နဝရတ္ရိပ္သာ ကို မနက္လင္းအားႀကီးတြင္ စစ္တပ္ႏွင့္ဝိုင္း၍ သူတို႔၏အိမ္ေအာက္တြင္ေနထိုင္သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္ထင္၏ ကိုယ္ေရးအတြင္းေရးမွဴး (PA) ကို ဖမ္းသြားေၾကာင္း ေျပာျပသည္ဟုသိရသည္။ ထို႔ေနာက္ လွလွကပဲ ဆက္ေျပာျပသည္မွာ သူတို႔လူနာခန္းမွ သူ႔ဆရာတေယာက္က ေျပာျပ သည္မွာ “ဟ-ညက ဘာျဖစ္သလည္း မသိဘူးေဟ့။ တို႔ လမ္းထဲက MI ဌာခ်ဳပ္ထဲ ကားေတြ ဝင္လိုက္ထြက္လိုက္နဲ႔ တညလံုး အလုပ္ရႈပ္ ေနၾကတာ။ ကိစၥႀကီးတခုခုေတာ့ ျဖစ္ေပၚၿပီထင္တယ္”ဟု ဆိုပါသည္။ ထိုဆရာမွာ ဟဲလ္ပင္လမ္းထဲတြင္ေနထိုင္သူဟု သိရပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္က ထိုကိစၥကိုသိေသာအခါ ဤသည္မွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔အတြက္အခြင့္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္ဟု တြက္မိပါသည္။ (ကၽြန္္ေတာ္ ေတာထဲေရာက္ၿပီးအေတာ္ၾကာမွ ဗိုလ္ႀကီးအုန္းေက်ာ္ျမင့္တို႔အမႈဆိုတာ သိရပါသည္။)
၃။ တတိယအေၾကာင္းကေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ခရီးစဥ္အတြင္း ျပင္ဆင္ရာတြင္ အခ်ိန္ေရြးခ်ယ္မႈကအစ အလြန္အေသးစိတ္ၿပီးစနစ္တက် ေစ့ေစ့စပ္စပ္ ဘက္စံုျပင္ဆင္ခဲ့မႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါသည္။ အခ်ိန္တိုအတြင္း ကြက္တိက်ေအာင္စီစဥ္ႏိုင္၍ ျဖစ္ပါသည္။
ထိုႏွစ္က အာဇာနည္ေန႔ ဇူလိုင္ ၁၉ ရက္သည္ ရံုးပိတ္ရက္ စေန၊ တနဂၤေႏြႏွင့္ဆက္ေနၿပီး ရံုးဆက္တိုက္ပိတ္ခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤရံုးပိတ္ရက္ အတြင္း ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ရန္ကုန္မွထြက္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔တြင္ မွတ္ပံုတင္အတုမ်ားအျပင္ လွလွ၏ အလုပ္ေရႊ႔ေျပာင္းလႊာ အတုလည္း ပါလာပါသည္။ လွလွမွာ နမ့္ခမ္းေဆးရံုသို႔ေျပာင္းရသည့္ဆရာဝန္တဦးအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ ကၽြန္္ေတာ္က သူ႔ကို ေစာင့္ေရွာက္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးသည့္ ဦးေလးအျဖစ္လည္းေကာင္း ဟန္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါသည္။
လွလွမွာ ထိုခရီးမထြက္ခင္တပတ္အလိုတြင္ သူ႔ဘာသာသူ မသကၤာ၍ေဆးစစ္ၾကည့္ရာမွ ညာဖက္အဆုပ္ထိပ္တြင္ တီဘီေရာဂါ ျဖစ္ပြား ေနေၾကာင္း သိလိုက္ရပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက ထိုဓာတ္မွန္ျပ၍ သူ႔အခန္းအုပ္ဆရာထံမွ လုပ္သက္ခြင့္ ၁ဝ ရက္ယူၿပီး၊ တီဘီေသာက္ေဆး ႏွစ္မ်ိဳးကိုလည္း သံုးေလးလစာ ေတာင္းလာခဲ့ပါသည္။ ထိုကိစၥေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ တအိမ္သားလံုး ေဆးရံုေျပးေဆးစစ္ရ၊ ဓာတ္မွန္ရိုက္ရႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္သြားၾကရပါသည္။ ဤကိစၥကိုလည္း တယ္လီဖုန္းမွတဆင့္ ေရးႀကီးခြင္က်ယ္လုပ္ၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဟိုလူေျပာ၊ ဒီလူေျပာ ေျပာဆိုၾက ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကိုေစာင့္ေနသည့္ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား မ်က္စိလည္ေစရန္ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္က တခ်ိဳ႔မိတ္ေဆြေတြ ေဆြမ်ိဳးေတြကို သမီးစိတ္ဓာတ္ထိခိုက္ေနေၾကာင္း တေနရာရာသြား အနားယူေနခ်င္ေနေၾကာင္း၊ ကၽြန္္ေတာ္လည္းလိုက္သြားမယ္လို႔ စဥ္းစားထားေၾကာင္းစတာေတြ ဖုန္းႏွင့္ေျပာဆိုသတင္းလႊင့္တာလည္း လုပ္ပါသည္။
ထိုအခ်ိန္က မိုးတြင္းႀကီးျဖစ္ရာ ကားလမ္းမမ်ားကိုေရေက်ာ္တတ္သျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ့္သား ကိုေအာင္ (ေအာင္ေက်ာ္ေဇာ)ကို ကားျမင့္ျမင့္တစီး ငွားခိုင္းရာသူက အေမရိကန္ေဒါ့ဂ်စ္တစီးကို မႏၲေလးသို႔ အသြားအျပန္တညအိပ္ ေငြက်ပ္သံုးေထာင္ႏွင့္ ငွားထားပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ္တို႔ စေနေန႔မနက္ပိုင္းတြင္ ကၽြန္္ေတာ့္ဇနီးကို ဖြင့္ေျပာျပၾကပါသည္။ သားငယ္ကိုေက်ာ္ (ေက်ာ္ေဇာဦး)ေတာခိုသြားရာတြင္ လမ္းခရီး၌ ဖ်ားေနေၾကာင္းၾကားရသျဖင့္ လိုက္ေခၚၾကမည္ဟုေျပာျပပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ သားအဖတေတြ ေျမပံုတခ်ပ္ႏွင့္ ညညမွာ ႀကိတ္ႀကိတ္ ႀကိတ္ႀကိတ္လုပ္ေနသည္ကို တည သူထအလာ ေတြ႔ထားသျဖင့္ သူမယံုပါ။ သူပါလိုက္မည္ဟုဆိုပါသည္။ လွလွက ေမေမပါ လိုက္ရင္ အားလံုးမိကုန္မွာ။ အားလံုးေပ်ာက္လို႔ မျဖစ္ဘူး။ ေမေမက အိမ္မွာဟန္မပ်က္ေနခဲ့ပါ။ သံုးေလးရက္ၾကာေအာင္ သူတို႔ကို လွည့္ျဖားထားႏိုင္မွ အားလံုးလြတ္မွာလို႔ ေဖ်ာင္းဖ်ပါသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုေအာင္သည္ အိမ္တြင္ေရာက္ေနသည့္ ပါတီမွဆက္သားႏွင့္ အရင္ထြက္သြားပါသည္။ လွလွက အိမ္မွဖုန္းႏွင့္ပင္ သူ႔လူနာခန္းမွ တာဝန္က်ေနေသာ အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေလးအား သူတီဘီျဖစ္ၿပီး ေသြးအားနည္းလြန္းေသာေၾကာင့္ မိုရာမင္ အားေဆးသြင္းရန္ေဆးရံုလာခဲ့မည္ဟု ခ်ိန္းပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ့္သမီးငယ္ စန္းတို႔ဇနီးေမာင္ႏွံကိုလည္း အိမ္အေပၚထပ္သို႔ေခၚလိုက္ကာ ကၽြန္္ေတာ့္ဇနီးအား ေျပာျပသည့္အတိုင္းပင္ ေျပာျပ လိုက္ပါသည္။ စန္းကေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ေျပာတာယံုပါသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ပင္ ကၽြန္္ေတာ့္ေအာက္ညီ ကိုသန္းထြန္း သံုးဆယ္မွ ကပ်ာကယာေရာက္လာပါသည္။ ေမာင္ျမတ္ေက်ာ္ကို ညကပင္ ေထာက္လွမ္းေရးက သံုးဆယ္အိမ္တြင္လာဖမ္းသြားၿပီး ဒီေန႔မနက္ေစာေစာ ရန္ကုန္ပို႔လိုက္ၿပီဟုၾကားေၾကာင္း ေမာင္ျမတ္ေက်ာ္ဖခင္ (ကၽြန္္ေတာ့္ ညီအငယ္ဆံုး)ကိုသိန္းေရႊက ရန္ကုန္က ဟိုေကာင္ႏွစ္ေကာင္ (ကၽြန္္ေတာ့္သားႏွစ္ေယာက္)လည္း ဘယ္လိုေနမယ္မသိ၊ အကို သြားေျပာေခ်ပါ။ ေရွာင္ခ်ိန္ရရင္လည္း ေကာင္းတာေပါ့ဆိုၿပီးလႊတ္လိုက္လို႔ လာရသည္ဟုဆိုပါသည္။ (အမွန္မွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ေတာခိုဖို႔ ျပင္ဆင္စဥ္ လွလွက ေမာင္ျမတ္ေက်ာ္ပါ တပါတည္းေခၚသြားမည္ဟု ဆိုပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္က လူေတြမ်ားေနလွ်င္ အႏၲရာယ္ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေနာက္မွ လာေခၚတာေပါ့။ အခုေတာ့ လြတ္လြတ္ကြ်တ္ကြ်တ္ျဖစ္ေအာင္ သူ႔ကို သံုးဆယ္ ျပန္ခိုင္းထားရေအာင္ဟုေျပာထားၿပီး ေက်ာင္းမ်ားလည္းပိတ္ထားသျဖင့္ သံုးဆယ္ သူ႔မိဘမ်ားဆီျပန္ခိုင္းထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေမာင္ျမတ္ေက်ာ္သည္ မိႈင္းရာျပည့္လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါဝင္မႈျဖင့္ ေထာင္က်သြားၿပီး လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ႏွင့္လြတ္လာၿပီး ေနာက္ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ရွိရာ ပန္ဆန္းသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔ႏွင့္ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေနထိုင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။)
ကၽြန္္ေတာ္က ကိုသန္းထြန္းကို မင္းလည္း ရန္ကုန္မွာ ၾကာၾကာမေနနဲ႔။ အခုပဲ သံုးဆယ္ျပန္ေတာ့။ ငါတို႔ ၾကည့္ေရွာင္ပါ့မယ္ဆိုကာ သူ႔အားလည္း ျပန္ခိုင္းလိုက္ၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖ သံုးဘီးကားတစင္းႏွင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးသို႔ထြက္လာခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကို ေစာင့္ၾကည့္သည့္ေထာက္လွမ္းေရးမ်ားသည္ ေဆးရံုႀကီးေရွ႔ေပါက္မွ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖ သံုးဘီးကားေပၚမွဆင္းၿပီး ေဆးရံုေပၚတက္သြား သည္အထိ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ေနာက္က ပါလာခဲ့ပါသည္။ ေဆးရံုႀကီး၏ ေရွ႔ေပၚတီကိုေအာက္တြင္ သူတို႔ရပ္ေစာင့္ေနသည္ကို ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ေဆးရံုေပၚက ျမင္ရပါသည္။
လွလွသည္ သူတာဝန္က်ေနသည့္လူနာေဆာင္သို႔သြားၿပီး သူဖုန္းဆက္ထားသည့္ဆရာဝန္ေလးကို အခ်ိန္မရွိလို႔ ဒီေန႔ေတာ့ ေဆးမသြင္း ေသးဘူး။ ေနာက္ေန႔မွလာခဲ့မယ္ဟုေျပာၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔သားအဖ လူေသအေလာင္းမ်ားခ်ရာ ေနာက္ဘက္ဓာတ္ေလွကားႏွင့္ ေအာက္ဆံုးထပ္သို႔ ဆင္းခဲ့ပါသည္။ ကိုေအာင္က ရင္ခြဲရံုေထာင့္တြင္ ငွားထားေသာကားႏွင့္ ေစာင့္ေနပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔က ေဆးရံုႀကီး ထိုေနာက္ေပါက္ (အသုဘမ်ားခ်ရာ တံခါးေပါက္) မွ ထြက္လာခဲ့ၾကပါသည္။

read more

လြန္ ၂ လြန္ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အလြန္ အင္န္အယ္လ္ဒီကိုေတာ့ ခန္႔မွန္းၾကည့္ရတာ သိတ္အခက္မႀကီးလွပါ။ သန္းေရႊအလြန္ ႀကံ့ဖြံ႔အနာဂတ္ကေရာ ဘယ္သို႔ရွိေလမလဲ။ ဒီအလြန္ ၂ ခုဟာ သိတ္မၾကာေတာ့မယ့္ကာလအတြင္း လာမွာပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီ။ သန္းေရႊ အိုမင္းတြင္းဆံုးအရြယ္ေရာက္ၿပီ။
ဗမာျပည္မွာ လူထုဒဏ္ခတ္လို႔ နိုင္ငံေရးဇာတ္သိမ္းသြားရတဲ့ပါတီေတြရွိသလို စစ္အာဏာရွင္ေခ်မႈန္းလို႔ ျပဳတ္ျပဳတ္ျပဳန္းသြားရတဲ့ ပါတီေတြလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႔ပံုေဖာ္ၾကသလို ဗမာ့နိုင္ငံေရးအနာဂတ္ရဲ့ အဓိကၿပိဳင္ဘက္ပါတီႀကီး ၂ ပါတီဆိုတာ ေဆာင္းတြင္းအိပ္မက္ ဆန္လြန္းတယ္ ထင္ခ်င္စရာပါ။

စစ္တပ္ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးတဲ့ပါတီ ခ်ည့္နဲ႔သြားလည္း စစ္အုပ္စုဆိုတဲ့ အနွစ္သာရသေဘာႀကီးေရာ မိုးေပၚေထာင္မပစ္ဘူးဆိုတဲ့ ရုပ္ျဒပ္အေကာင္အထည္ လက္နက္ကိုင္ဂိုဏ္းႀကီးေရာရွိေနတာ အထင္အရွားပဲ။ စစ္လက္ဝါးႀကီးအုပ္ဓနရွင္စနစ္ကို ကာကြယ္ဖို႔ ဆက္လက္ရွင္သန္ႀကီးထြားေနေစဖို႔ ေသနတ္ကတဘက္ လူမ်ိဳးေရးဘာသာေရးအေျခခံ တေဇာက္ကန္းအမ်ိဳးသားေရးဝါဒကတဘက္နဲ႔ လူထုဂုတ္ခြစီးထားနိုင္ဖို႔ က်ားကုပ္က်ားခဲအၿမဲလုပ္ေနမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ဒါကိုက စစ္အုပ္စုဆိုတဲ့ အနွစ္သာရသေဘာပါပဲ။
ေနာက္တခ်က္က ဒီအနွစ္သာရသေဘာကို မ်က္နွာဖံုးတခုခုနဲ႔ကာဖို႔ စစ္အုပ္စုပင္းတဲ့ နိုင္ငံေရးပါတီေတြ အစုအဖြဲ႔ေတြလည္း မရ ရေအာင္ေမြးယူမွာပဲ။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုလည္း အေသအလဲကာကြယ္မွာပဲ။ အဲ့ဒီေအာက္ကေန ျဖစ္ထြန္းရတဲ့ ပါတီေတြ၊ လႊတ္ေတာ္ေတြ၊ အစိုးရေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနမွာပါပဲ။ ဒါက ၂ဝဝ၈ နဲ႔ အလုပ္ျဖစ္ေနသေရြ႔ေပါ့ေလ။
လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးေတြကေရာ ဘယ္ပံု အဆံုးသတ္မလဲ။ ခုသြားမယ္ဆိုတဲ့ညီလာခံရယ္ ကာခ်ဳပ္မူ ၆ ခ်က္ရယ္ကိုင္ၿပီး ဆက္လုပ္ၾကဆို အင္န္အယ္လ္ဒီ့နိုင္ငံေရးလည္း ကတိမ္းကပါးျဖစ္မလား စိုးရိမ္စရာရွိတယ္။ လူမ်ိဳးစုေရးရာနဲ႔လူမ်ိဳးစုျပႆနာကို ေသခ်ာဃဏ နားမလည္ရင္ ဗမာ့နိုင္ငံေရးကို နားလည္တယ္လို႔ေျပာမရဘူးဆိုတယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ နားမလည္တာအမွန္ပါ။ ႀကိဳးစားေလ့လာေနတာပါပဲ။ ဒါကို နားမလည္ပဲ လူမ်ိဳးျပႆနာကို ေကာက္ကိုင္ရင္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးဟာ စစ္စစ္မွန္ေျပလည္သြားစရာ မရွိဘူးလို႔ျမင္တယ္။ ေနာက္တခ်က္က စစ္ရပ္စဲေရးျပည္ပအကူအညီေတြကလည္း မသကၤာစရာေကာင္းလွတယ္။ အထူးသျဖင့္ ေနာ္ေဝနိုင္ငံရဲ႔ ၾကားဝင္မႈဟာ သတိႀကီးႀကီးထားစရာပါ။ သီရိလကၤာက တမီလ္တိုက္ဂါးေတြကိစၥ ပူပူေႏြးေႏြးႀကီး ရွိပါေသးတယ္။
စစ္အုပ္စုကေတာ့ ဘာျဖစ္ျဖစ္ သူ႔အတြက္က်န္ေအာင္လုပ္ယူမွာပါပဲ။ ေဒၚစုအလြန္ သန္းေရႊအလြန္ ဘယ္သူလြန္လြန္ မလြန္လြန္ စစ္အုပ္စုကေတာ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ သူ႔အလြန္မရွိေအာင္ သူ႔အလြန္မျဖစ္ေအာင္ ကာထားနိုင္ေနတုန္းပါပဲ။
က်ေနာ္တို႔ဘက္ကေရာ ဒီအလြန္ ၂ ခုအတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုမလဲ။ သူလြန္ခဲ့သမ်ွ ေနာင္တလည္းမရ၊ တိုင္းျပည္ကိုလည္း ဝန္မခ်၊ လူထုကိုလည္းမေတာင္းပန္၊ တရားသျဖင့္စီရင္မႈကေနလည္း လြတ္ေျမာက္ေနဆဲျဖစ္တဲ့ စစ္အုပ္စုရဲ့ အသက္ဗူးဟာ ဝိဉာဥ္ကိန္းရာဟာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုမွန္း လူတိုင္းသိသလို ဒါကို ဖ်က္သိမ္းေရးဟာလည္း ဒီကေန႔ က်ေနာ္တို႔ ပခံုးေပၚက်ေနတဲ့ “အမ်ိဳးသားေရးတာဝန္ပဲ”မဟုတ္လားခင္ဗ်ား။

read more

ေက်ာက္စိမ္း ျမစ္ဆံုနဲ႔ ဓာတ္ေငြ႔ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိ)

ျမစ္ဆံုေရကာတာစီမံကိန္းတုန္းက ဦးတည္ပစ္မွတ္ စစ္အုပ္စုျဖစ္တယ္။ ျမစ္ဆံုတည္ရာ ကခ်င္ျပည္နယ္က လက္နက္ကိုင္/မကိုင္နိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ ကခ်င္ျပည္သူေတြ၊ ကခ်င္အရပ္ဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ့ဦးေဆာင္ပါဝင္မႈက အခရာက်တဲ့ေနရာက ပါဝင္ခဲ့တယ္။

တျပည္လံုး လူထုလူတန္းစားအလႊာအသီး စာေပအနုပညာရွင္ေတြအပါ အံုးအံုးက်က္က်က္ျဖစ္လို႔ သိန္းစိန္က သူ႔သမၼတလက္ထက္ စီမံကိန္းကို ယာယီရပ္စဲေပးလိုက္တာပါ။ ဒါေတာင္ လူထုဆႏၵလိုက္ေလ်ာျခင္း မေလ်ာျခင္းဆိုတာထက္ သူတို႔အက်ိဳးစီးပြားအေျခခံေၾကာင့္ပါ။ တရုတ္ကို အဲ့သလို ကစားျပလိုက္ရံုနဲ႔တင္ အေနာက္အုပ္စုဆီကရလိုက္တဲ့ ၾသဘာသံတေျဖာင္းေျဖာင္းနဲ႔ ေဒၚလာစီးေၾကာင္းႀကီးမွ
ေတာင္က်ေခ်ာင္းလို ေဝါကနဲမဟုတ္လား။ လူထုဘက္ကလည္း ဒီစီမံကိန္းအၿပီးရပ္ဖို႔ တိုက္ရဦးမယ္ဆိုၿပီးအားခဲထားသလို တဝက္တပ်က္ေအာင္ပြဲအေပၚ သာယာယစ္မူးေနတာလည္းမရွိပါ။ ဒီတုန္းက တည္တိုက္တဲ့ရန္သူ ဦးတည္တဲ့ပစ္မွတ္ အကုန္ကြက္တိလို႔ေျပာရင္ မွန္ပါတယ္။ ေျပာရရင္ ေသနဂၤဗ်ဴဟာေရာ နည္းနာလုပ္ဟန္ေရာ မွန္ခဲ့လို႔ လို႔ေျပာရင္ မလြဲေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။

ရခိုင္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ကိစၥၾကေတာ့ စစ္အုပ္စုကိုဖယ္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ႀကီးကိုကြက္ပစ္တဲ့ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရး အင္န္ဂ်ီအိုလႈပ္ရွားမႈလကၡဏာက ထင္းသြားတယ္။ လူထုလကၡဏာ မေဆာင္ဘူး။ လူမ်ားစုလူထုႀကီး ပါလာဖို႔မေျပာနဲ႔ ေဒသခံရခိုင္နိုင္ငံေရး လူမႈေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြေတာင္ သိတ္အတက္ႂကြႀကီး ပါဝင္လာတာမရွိဘူး။ ရခိုင္ျပည္သားေတြက ဒီလႈပ္ရွားမႈဟာ တို႔အတြက္မဟုတ္ပဲ ဘာ့အတြက္လုပ္ေနမွန္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသလို႔ မေကာင္းတတ္တဲ့သေဘာ ေျပာတာဆိုတာေလးေလာက္ပဲ လုပ္ၾကတာပါ။ သူတို႔ျပည္နယ္ အက်ိဳးအတြက္ ေသြးရိုးသားရိုးဆို ဘယ္ရခိုင္သားမွ ခ်န္မေနဘူး။ ေရွ႔တန္းကထြက္လာမွာ အေသအခ်ာပဲ။ ဆိုေတာ့ ရခိုင္ျပည္သူေတြနဲ႔ ဗမာလူထုဟာ အင္န္ဂ်ီအိုဆရာေတြနဲ႔ သူတို႔ဒိုနာေတြထင္သလို မအဘူးဆိုတာ လက္ေတြ႔ပဲ။ လွည့္ဖ်ားမခံဘူး။ ရန္သူဘယ္သူမွန္း လက္သည္ဘယ္သူမွန္း ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိတယ္။  အင္န္ဂ်ီအိုဆရာေတြ ေငြကုန္သံျပာနဲ႔ ရည္ရြယ္ရာအျပည့္မေပါက္လိုက္ဘူး။ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရးမ်ိဳးေစ့ နည္းနည္း ထပ္ခ်ေပးနိုင္တာရယ္ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားတခ်ိဳ႔
ေခါင္းေကာက္ ေရြးလိုက္နိုင္တာရယ္ေလာက္ပဲ အျမတ္က်န္တယ္။

ခု ဖားကန္႔ေဒသ ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္တဲ့ကိစၥကိုၾကေတာ့ ရခိုင္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ကိစၥမွာ ပ်ဥ္ဖိုးနားလည္သြားတဲ့ အင္န္ဂ်ီအိုဆရာေတြဟာ ေရွ႔သိတ္ထြက္မလာဘူး။ စစ္အုပ္စုကိုဖယ္ၿပီး တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရးလမ္းေၾကာင္း တိကနဲက်ေအာင္ ေနာက္ကေန ေငြေၾကး သတင္းအခ်က္အလက္နဲ႔ အျခားလိုအပ္တာေတြ ပံ့ပိုေပးတာေလာက္၊ သာမန္လူထုၾကား ပစ္မွတ္ေဝဝါးသြားေအာင္၊ ျဖစ္နိုင္ရင္ တရုတ္ကိုဦးတည္ရန္သူနဲ႔ ပစ္မွတ္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ဖို႔ေလာက္ အားထုတ္ေနတာသတိထားမိတယ္။

ဒီၾကားထဲ ျမစ္ဆံုနဲ႔မတူတာက ကခ်င္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ရဲ႔ ပါဝင္ပတ္သက္ေနမႈပဲ။
ျမစ္ဆံုတုန္းက ရသမွ်ေငြဟာ စစ္အုပ္စုလက္ထဲ သပိတ္ဝင္အိတ္ဝင္ ဝင္ခဲ့တာခ်ည္းပဲ။ ခုေက်ာက္စိမ္းၾကေတာ့ ေကအင္န္ယူ ေကအိုင္ေအေတြလည္း
ေတာ္လွန္ေရးစစ္စားရိတ္ရန္ပံုေငြ ရရာရေၾကာင္း အရင္းအျမစ္ႀကီး ျဖစ္ေနတာအျပင္ ေဒသအလိုက္ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ ထိုက္သေလာက္ အညြန္႔ခူးစားေနၾကတာလည္းပါေနတယ္။ ေက်ာက္စိမ္းဟာ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေဝစားမွ်စားကိစၥႀကီးလိုျဖစ္ေနတယ္။ တရုတ္၊ စစ္အုပ္စု၊ ကခ်င္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားဆိုတဲ့ သံုးပြင့္ဆိုင္ကိစၥျဖစ္ေနတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ျမစ္ဆံုမွာလို ကခ်င္လက္နက္ကိုင္နဲ႔ ကခ်င္နိုင္ငံေရးအဖြဲႊ႔အစည္းေတြ တခဲနက္ပါမလာတာ သတိထားမိတယ္။

မပါတဲ့အျပင္ ေက်ာက္စိမ္းေဖာ္ေနတဲ့ကုမၸဏီကလူေတြ ယဥ္ေတြကို အေႏွာင့္အယွက္ေပးရင္ေတာင္ ဟန္႔တားတာ ဖမ္းဆီးတာေတြရွိတယ္။ တကယ္လို႔ ဒီေက်ာက္စိမ္းကိစၥကို ျမစ္ဆံုလို စစ္အုပ္စုကေရႊ႔လိုက္လည္း ကခ်င္ဘက္ေတာ့ ေျဗာင္မဟုတ္ေတာင္ တရုတ္နဲ႔လက္သိပ္ထိုးေတာ့ လုပ္ေနမွာပဲ။ ေနာက္ဆံုးကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တရုတ္နဲ႔မလုပ္ရလည္း သူ႔ဘာသူ ဆက္လုပ္ေနလို႔ရတယ္။ သူ႔မွာ တပ္ ေသနတ္ နယ္ေျမ လူထုအျပင္ တရုတ္ျပည္ကိုေက်ာေပးထားတာျဖစ္တယ္။ ဒီေတာ့ စစ္အုပ္စုဘက္ကလည္း ဒီအတိုင္းေလးထားၿပီး ဖဲ့ယူေနတာကမွ အက်ိဳးရွိေနတယ္။ ေရႊ႔လိုက္ရင္ တျပားမွမဝင္ေတာ့မယ့္ကိန္းဆိုက္သြားမယ္။ သံုးဦးသံုးဖလွယ္အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း အၿမီးလိမ္ထားၾကတဲ့အေနအထားျဖစ္ေနတာပါ။

ဆိုေတာ့ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရး ေငြလံုးဆို႔ခံထားရတဲ့ အင္န္ဂ်ီအိုဆရာေတြ ေက်ာက္စိမ္းကိစၥကိုင္ၿပီး ေပါက္ေဖာ္ဆန္႔က်င္ေရးလုပ္တာ
ထင္သေလာက္ ခရီးမေပါက္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ ကခ်င္ကိုခြဲနိုင္ရင္ေတာ့တမ်ိဳးျဖစ္မွာပဲ။ ခက္တာက ခြဲရေအာင္လည္း ဟို ၂ ဘက္က က်န္တာသာ မတူရင္ေနမယ္ ဒီကိစၥၾက အက်ိဳးစီးပြားသြား ထိုက္သေလာက္တူေနတယ္။ ခြဲဖို႔ခက္တယ္။ ကခ်င္ကိုခ်ည္းပဲ ေထာင္တိုက္ဖို႔မျဖစ္နိုင္သလို တရုတ္ကိုခ်ည္းပဲ မဲခ်လို႔မရျပန္ဘူး

ဒီတင္ လူထုၾကား အေတြးအေခၚအရေဝဝါးကုန္ေအာင္၊ တရုတ္ဆန္႔က်င္ေရးေတြျဖစ္လာေအာင္၊ လက္သယ္ရင္းစစ္အုပ္စုေပ်ာက္သြားေအာင္၊ ကခ်င္ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲႊစည္းေတြအေပၚ လူထုအျမင္ပိုရႈပ္ေထြးကုန္ေအာင္ ရနိုင္သမွ်နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီး သဲႀကီးမဲႀကီးလုပ္ေနတာပါပဲ။

ေက်ာက္စိမ္းကိစၥဟာ ျမစ္ဆံုလိုေတြးမရသလို ရခိုင္ဓာတ္သဘာဝဓာတ္ေငြ႔လိုလည္း စဥ္းစားလို႔မျဖစ္နိုင္ပါ။ က်ေနာ္တို႔ မ်က္ေျခမျပတ္ရမွာက ဒီကိစၥဟာ လတင္ပါလို႔ႏြားက်ားကိုက္တာပါ။ စစ္အုပ္စုေၾကာင့္ျဖစ္ရတာပါ။ လက္သည္ရင္း တရားခံရင္းဟာ စစ္အုပ္စုပါ။ ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ရမွာက စစ္အုပ္စူပါ။

။ စစ္အုပ္စုနဲ႔ပင္းၿပီး ကခ်င္နဲ႔တရုတ္ ၂ ခုတည္းကို ေထာင္တိုက္ဖို႔လည္း ထင္သေလာက္ မလြယ္ဘူး။ ဒါဆို သိတ္ ေပၚတင္ႀကီးျဖစ္သြားမယ္။ ကခ်င္ျပည္သူေတြ ပိုမေၾကမနပ္ျဖစ္လာ ပို ထႂကြလာမယ္။ စစ္အုပ္စုအေပၚအမုန္းက ႀကီးသထက္ပိုႀကီးကုန္မယ္။ ဒီတင္ အေနာက္အုပ္စုလက္ေဝခံအင္န္ဂ်ီဆရာေတြ အတင္းလည္းမဝင္ရဲ ျပန္လည္းမဆုတ္သာ အေနအထားျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။
ဒီဖင္ဘာ ၂၁၊ ၂ဝ၁၅

read more

တူတာေတြ(မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

(တူတာေတြ)
မဆလ မိုက္ဇာတ္နဲ႔ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ၈၈ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လူထုကသိမ္းေပးရတာပါ။ ဒါေတာင္ အကင္းမေသလို႔ တစညေတြ လုပ္/စည္း၊ လယ္/စည္းေတြနဲ႔ ခုထိ အငုတ္အတက္နဲ႔အသက္ေငြ႔ေငြ႔ က်န္ေသးတယ္။ ၆၂ နွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုဟာ ၁၂ နွစ္ၾကာ ၿပီးေနာက္ ဦးေဆာင္နိုင္ငံေရးပါတီ(မဆလ)နဲ႔၊ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔၊ သမၼတနဲ႔၊ အစိုးရအဖြဲ႔ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ အထိုင္ခ် လိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူထုဟာ ဓနရွင္ဒီမိုကေရစီလည္းမျမင္ရ၊ ဆိုရွစ္လစ္ဒီမိုကေရစီလည္း မေတြ႔ရ၊ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီဆို ေဝးစြ ေျခာက္ပါးပဲ။

သူခင္းထားတဲ့လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ မေလွ်ာက္နိုင္ရင္ တိုက္။ တိုက္လို႔ရံႉးရင္ ေထာင္ထဲ ေတာထဲသြားေန ဒါပဲ။ ရွင္းတယ္။ ဒီမိုကေရစီ မရွိဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႀကီးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါတယ္ ဘာညာလည္းမေျပာဘူး။ ဆိုေတာ့  ဒီမိုကေရစီေရးအၾကပ္အတည္း ရွိတယ္လို႔ မထင္ရဘူး။

သူ႔ဖြဲ႔စည္းပံုမွာလည္း ရွင္းတယ္။ တစ္ပါတီစနစ္ပဲ။ သူတို႔ပါတီပဲ ဦးေဆာင္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲလည္ူး ဘယ္သေကာင့္သားမွ ဝင္မထိုင္နဲ႔။ ဖြဲ႔စည္းပံုလည္း မျပင္ခ်င္ရင္ မျပင္ပဲေနမယ္။ ျပင္စရာရွိလည္း သူတို႔ဘာသာသူတို႔ျပင္မယ္။ ဆိုေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔လည္း မျမင္ရဘူး။

သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ၊ ဗဟိုတရားသူႀကီးဥကၠဌေတြလည္းရွိတယ္။ စင္ ကိုယ္စီေဆာက္ထားတာဆိုေပမယ့္ အာဏာကိုေတာ့ ပါတီက ကိုင္ထားတယ္။ ပါတီဟာ အရာရာျဖစ္တယ္။ ပါတီဟာ အလံ။ ပါတီကို မလြန္ဆန္ရ။ ပါတီေက်ာ္ၿပီး ရံုးတရံုးဓားတစင္း လုပ္ျပရံုေလးေတာင္ မရဘူး။ ဆိုေတာ့ အစိုးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္ၾကား၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ဖြဲ႔စည္းပံုခံုရံုးအၾကားပြတ္တိုက္မႈတို႔ဘာတို႔ဆိုတဲ့ အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မျမင္ရဘူး။

ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ တခြန္းမွမေျပာဘူး။ ဘာကတိကဝတ္ ဘာ အာမဘေႏၱမွ ခံမထားဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြလာမေျပာနဲ႔။ ၿမိ့ေပၚေန နိုင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ လက္နက္ခ်။ မဆလထဲဝင္။ မဝင္ခ်င္ရင္ ေပးတာစား ေကၽြးတာယူ ေအးေအးေန ဘယ္ေနရာမွဝင္မရႈပ္နဲ႔မူပဲ။ မေနနိုင္ရင္ ေတာထဲကေန နိုင္ငံေအာင္တိုက္။ ဆိုေတာ့ ဖက္ဒရယ္လ္တို႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးတို႔ဆိုတဲ့အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မေျပာသာဘူး။

တပ္ကိုကိုင္ဖို႔ အစိုးရရွိတယ္။ အစိုးရကိုကိုင္ဖို႔ ပါတီရွိထားတယ္။ အစိုးရက ပါတီကို နာခံရမယ္။ ေသနတ္သည္ ပါတီကိုနာခံရတယ္ဆိုတဲ့ ရုပ္အျပေကာင္းျခင္း ရွိေနတယ္။ ေသနတ္ေျပာင္းကို မဆလပါတီက အမိန္႔ေပးတယ္။ ဆိုေတာ့ စစ္တပ္က အစိုးရအမိန္႔နာခံတယ္ မနာခံဘူး ဆိုတဲ့ျပႆနာရွိတယ္လို႔ မဆိုသာဘူး။ 

အတြင္းသေဘာ တကယ့္အနွစ္သာရသေဘာမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ လူမ်ိဳးစုေရး စတဲ့ ျပသနာေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လု ေစာင္မန္ခုတ္ ေဝစုမတည့္ေတြရွိတာမွန္ေပမယ့္ ပါတီ့ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ အားလံုးကိုဝိုင္းႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆိုေတာ့ ဘယ္အေကာင္မွသိတ္လႈပ္မရဘူး။ အားလံုးဟာ ပါတီကို နာခံရတယ္။ ပါတီကို ဗဟိုေကာ္မတီကဦးေဆာင္တယ္၊ ဗဟိုေကာ္မတီကိုခ်ဳပ္ထားနိုင္တဲ့ နံပတ္ဝမ္းရွိေနတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ရွိေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္မွာ နံပတ္ဝမ္းဟာ အရာရာပဲ။ အခရာပဲ။ သူဟာနိုင္ငံေတာ္၊ သူဟာ ဥပေဒ၊ သူဟာ မႈ နဲ႔ ဆံုးျဖတ္သူျဖစ္တယ္။

ခုလက္ရွိစစ္အုပ္စုအေျခအေနမွာ ဟိုတုန္းကနဲ႔ကြဲလြဲတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ လႊတ္ေတာ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အစိုးရ၊ နိုင္ငံေရးပါတီ(မ်ား)ရွိေနတယ္။ မတူဘူး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ထင္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အေနအထားေရာက္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ ေခတ္အလိုက္ ျပည္တြင္း၊ ေဒသတြင္းနဲ႔ ကမၻာ့နိုင္ငံေရးမီးစင္ၾကည့္ကတဲ့ဇာတ္ကြက္မွာကိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ ၾကပ္ေနတာတာေတြရွိတယ္။ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူတဲ့အၾကပ္အတည္းေတြ သူတို႔ဘက္မွာေရာ ကိုယ့္ဘက္မွာပါရွိေနတယ္။ ဒါ ျငင္းမရတဲ့အေနအထားပါ။ အေသအခ်ာ အခ်က္အလက္ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ေျပာၾက ဆိုၾကတာေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားနည္းတူ ျမင္ေန ေတြ႔ေန ဖတ္ေန ၾကားေန သိေနတာပါပဲ။

ဒါေတြကို ဂဃနဏ စိစစ္ဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္ေတြးပါတယ္။ “ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူဘူး၊ ဟိုတုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး”လို႔ ပတ္ေတာပိတ္ေျပာၿပီး ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တက္တက္စင္မဟုတ္ေတာင္ အလြဲႀကီးလြဲမွာပါပဲ။ တူတာေတြရွိေနတာလည္း မ်က္ေစ့သွ်မ္းမသြားဖို႔ လိုမွာပါ။ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယား၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုကို မလြဲမေသြနာခံရတဲ့အစိုးရရွိေနတာ တူပါတယ္။ တပ္ကို ျပည္သူက မခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ေသးတာ တူပါတယ္။ အမိန္႔ရလိုက္တာနဲ႔ လက္ရဲဇက္ရဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ဖို႔ဝန္မေလးတာမွာ တူပါတယ္။

ဘာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုေယာင္ျပေယာင္ျပ ဘာအေရပဲၿခံဳၿခံဳ စစ္အာဏာရွင္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသနတ္ဆြဲထြက္လာတာပဲမဟုတ္လား။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ ရက္၊ ၂ဝ၁၅

read more

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၁၉)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၁၉)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၁၈)

ကၽြန္္ေတာ္ ၁၉၅၇ ခုႏွစ္၊ စစ္တပ္က ထြက္ခါနီး၊ စစ္ရံုးခ်ဳပ္၌ ကၽြန္္ေတာ္ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုသြားႏႈတ္ဆက္စဥ္ ဗိုလ္ေနဝင္းက ေအးဗ်ာ အျပင္ေရာက္ၿပီးရင္ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီ ေအးေအးေဆးေဆးလာေတြ႔လွည့္ပါဦးဟု မွာလႊတ္ပါသည္။ ထို႔ျပင္ အတြင္းဝန္ရံုး၌အလုပ္လုပ္ေနေသာ ကၽြန္္ေတာ့္ဦးေလးကိုလည္း ၾကားပြဲစားတဦးကခ်ဥ္းကပ္ၿပီး ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာနာမည္ႏွင့္ ပဲခူးရိုးမက သစ္ကန္ထရိုက္ေလွ်ာက္ပါ။ ရရပါေစ့မယ္ဟု လာေျပာဖူးပါသည္။ ထို႔ျပင္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔တပ္မွဴးႀကီးမ်ားအတြက္ေပးထားသည့္ ေျမကြက္မ်ားတြင္ အိမ္ေဆာက္မည္ဆိုက လိုအပ္သည့္ အိမ္ေဆာက္ပစၥည္းမ်ား အစိုးရေဝးႏႈန္းႏွင့္ထုတ္ေပးမည္ဟု ကၽြန္္ေတာ္ႏွင့္အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးျမဝင္းက ကၽြန္္ေတာ့္ဇနီးကို လာေျပာပါသည္။ ထိုစရိတ္ကိုလည္း မိမိက စိုက္စရာမလို၊ ငွားရမ္းမည့္သံရံုးမ်ားကို သံုးႏွစ္စာေလးႏွစ္စာ ငွားရမ္းစရိတ္၊ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ႀကိဳယူၿပီး ေဆာက္ရံုသာျဖစ္သည္။ ထိုေႂကြး သံုးေလးႏွစ္ႏွင့္ေက်သြားပါက မိမိအိမ္ပိုင္တလံုးရၿပီး အိမ္ငွားစရိတ္ဆက္စားရန္သာ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဤနည္းျဖင့္ တပ္မွဴးႀကီးမ်ား အိမ္တလံုးကေနႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုး ေဆာက္ႏိုင္ၾကသည္။ တပ္မွဴးႀကီးမ်ားအား ဗိုလ္ေနဝင္းက ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြ သံုးၿပီး ဝယ္ယူသည့္နည္းမ်ားျဖစ္ပါသည္။ ထို နည္းျဖင့္ စစ္တပ္မွထြက္ရသည့္တပ္မွဴးမ်ားကို ၿငိမ္ေအာင္ သူလုပ္ထားႏိုင္ခဲ့ပါသည္။

ကၽြန္္ေတာ္ ဘာတခုမွလက္ခံျခင္း မရွိဘဲ ရသည့္ပင္စင္ေလးႏွင့္ပင္ ေလာက္ငေအာင္ေနပါသည္။ ရရွိထားသည့္ေျမကြက္ကိုေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္ တပ္ထဲမွာ ေနစဥ္ကတည္းကပင္ ကၽြန္္ေတာ့္ေငြေပးၿပီး ဂရန္ထြက္ေအာင္လုပ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုေျမကြက္မ်ားကို ဖဲ့ဖဲ့ေရာင္းၿပီး အိမ္စားရိတ္ျဖည့္ရပါသည္။

ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးပ်က္သြားစဥ္ကလည္း ဖမ္းဆီးမည့္လူစာရင္းကို ဗိုလ္ေနဝင္းဆီတင္ရာတြင္ စာရင္းထိပ္တြင္ပါဝင္သည့္ ကၽြန္္ေတာ့္ နာမည္ကို ဗိုလ္ေနဝင္းကပဲ ဖ်က္ပစ္ေပးလိုက္သည္ဟု ၾကားရပါသည္။

၁၉၇၃-၇၄ ခုႏွစ္၊ မဆလ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုေရးဆြဲၿပီး ျပည္သူ႔ဆႏၵခံယူပြဲက်င္းပဖို႔ စိုင္းျပင္းေနစဥ္ ကၽြန္္ေတာ့္အိမ္သို႔ စမ္းေခ်ာင္း လအက ဥကၠ႒ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဆြဆိုသူေရာက္လာၿပီး ထိုဆႏၵခံယူပြဲအတြက္ ႀကီးၾကပ္သည့္ေကာ္မရွင္တြင္ဥကၠ႒လုပ္ရန္ လာဖိတ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္လည္း စိတ္တိုတိုႏွင့္ပင္ “ေဟ့-မင္းတို႔လက္ထက္မွာ လူေတြ ဒီေလာက္ဒုကၡေရာက္ေနတာ ဒီလိုအစိုးရမ်ိဳးကို ငါက ပခံုးနဲ႔ထမ္းတင္ေပးရဦးမွာလား။ ငါ့အေနနဲ႔ဘာမွမတတ္ႏိုင္လို႔ ထိုင္ၾကည့္ေနတာ။ တတ္ႏိုင္ရင္ မင္းတို႔အစိုးရျဖဳတ္ခ်ဖို႔ေတာင္ ငါ့မွာဝတၲရားရွိတယ္”ဟု ေျပာခ်လိုက္ပါသည္။ သူလည္း ျပန္သြားၿပီး အထက္အဆင့္ဆင့္ကို တိုင္ၾကားပါေတာ့သည္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားလည္း ဒီတခ်ီေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္ အဖမ္းခံရေတာ့ မည္ဟု ထင္ေနၾကပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္လည္း အေတာ္သတိထားေနထိုင္ၿပီး အေျပာအဆိုလည္း ဆင္ျခင္ပါသည္။ ထိုေန႔ကေတာ့ စိတ္ေပါက္ လာၿပီး ေျပာခ်လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ထိုသတင္း ဗိုလ္ေနဝင္းဆီ ေရာက္သြားေသာအခါ ဗိုလ္ေနဝင္းက “ဟုတ္သားပဲကြ၊ မင္းတို႔က သြားစတာကိုး။ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာဆိုတာ ေႁမြေပြးကြ။ သူ႔ထိမွ ေပါက္တာ။ သူ႔ဟာသူ ေအးေအးေနပေစ”ဟုဆိုေၾကာင္း ၾကားရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီလည္း ဘယ္သူမွ ထပ္လာျခင္း လည္း မရွိေတာ့ပါ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ျဖစ္လာသလည္းဆိုလွ်င္ ထိုဆႏၵခံယူပြဲမဲရံုကို ကၽြန္္ေတာ့္ေဘးအိမ္ကကားရံုတြင္ လာဖြင့္ၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔အိမ္သားေတြ မဲလာမထည့္မခ်င္းေစာင့္ကာ ညေနအခ်ိန္ကုန္မွ မဲရံုပိတ္ပါသည္။ ေနာက္မဲစာရင္းထြက္လာေသာအခါ မဲမထည့္သူေျခာက္ေယာက္ဟု ကၽြန္္ေတာ္တို႔အိမ္သားမ်ားကို စာရင္းျပထားတာေတြ႔ရပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကို မဲထည့္ရန္လာမေခၚဝံ့ပါ။ တျခားမဲရံုမ်ား လူကုန္လာထည့္သျဖင့္ အေစာႀကီးပိတ္သြားၾကေသာ္လည္း ကၽြန္္ေတာ္တို႔အိမ္နားကမဲရံုမွာမူ လူကုန္လာမထည့္ေသးသျဖင့္ ေစာင့္ရသည္ဆိုၿပီး အခ်ိန္ကုန္သည္အထိေစာင့္ၿပီးမွ မဲရံုသိမ္းရပါေတာ့သည္။

ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဆီဆံုလမ္းမွ အိမ္ေလးမွာပင္ ကၽြန္္ေတာ့္သမီးအငယ္စန္းစန္းကို အိမ္ေထာင္ခ်ေပးပါသည္။ စန္းစန္းက သူ႔အစ္မကို သူ သြားဆရာဝန္ေလးတေယာက္ (ထိုစဥ္က အလုပ္သင္ဆရာဝန္ေလး)ႏွင့္ ေမတၲာရွိေနေၾကာင္း၊ သူ႔အေၾကာင္းစံုစမ္းၾကည့္ၿပီး ႀကီးႀကီးမားမား အျပစ္မရွိလွ်င္ ထိုသူႏွင့္ သူလက္ထပ္လိုေၾကာင္း ေျပာလာပါသည္။ ထိုစဥ္က စန္းစန္းမွာ စီးပြားေရးတကၠသိုလ္၌ နည္းျပဆရာမ လုပ္ေနပါသည္။ လွလွက သူ႔ သူငယ္ခ်င္း သြားေကာလိပ္၌ ဆရာမလုပ္ေနသူမွတဆင့္ ထိုသူငယ္အေၾကာင္းစံုစမ္းရာတြင္ ဗန္းေမာ္မွျဖစ္ၿပီး ျပည္နယ္စတိုင္ပင္ႏွင့္ ေက်ာင္းတက္ေနရသူျဖစ္ေၾကာင္း၊ ရိုးသားႀကိဳးစားသူျဖစ္ေၾကာင္းသိလာရသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔လည္း ထိုအိမ္ေလးမွာပင္ အက်ဥ္းရံုးလက္ထပ္ေပး ခဲ့ပါသည္။

သမီးငယ္လက္ထပ္ၿပီး တႏွစ္အၾကာတြင္ သားအငယ္ ေက်ာ္ေဇာဦးက သူႏွင့္ေမတၲာရွိေနသည့္ စီစီဆိုသည့္မိန္းကေလးႏွင့္ လက္ထပ္ လိုေၾကာင္းေျပာလာသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔မွာ ေနာက္မဂၤလာကိစၥကို စီစဥ္ရပါေတာ့သည္။ စီစီမွာ ဖတဆိုးေလးျဖစ္ၿပီး အေမတခု၊ သမီးတခုႏွင့္ ႀကီးျပင္းလာရသူ ျဖစ္သည္။ မိခင္ျဖစ္သူမွာလည္း အစ္မႀကီးျဖစ္သူႏွင့္ တစီးပြားတည္းအတူေနလာသူျဖစ္သည္။ ကန္ေတာ္ႀကီး ထီလုပ္ငန္း ပိုင္ရွင္မ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ပဲခူးဘက္တြင္လည္း ေဆးလိပ္ခံုမ်ားရွိၾကသည္။ (ေနာင္မွ ကၽြန္္ေတာ္သိရသည္မွာ စီစီ၏ဖခင္မွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဝင္ တဦးျဖစ္ၿပီး ေတာခိုရာသို႔ပါသြားကာ ပ်ဥ္းမနား၌ ငွက္ဖ်ားႏွင့္က်ဆံုးသြားသူ ျဖစ္ပါသည္)

ကၽြန္္ေတာ့္ဇနီးမွာ ထိုကာလက အေၾကာက္ဆံုးကိစၥမွာ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သည္ မဂၤလာေဆာင္ဖိတ္စာရပါက စိတ္အေတာ္ ညစ္သြားတတ္ပါသည္။ တခါတရံ တလတည္း ဖိတ္စာႏွစ္ေစာင္သံုးေစာင္ ရတတ္ပါသည္။ ခင္မင္ေလးစားေသာအားျဖင့္ ဖိတ္ၾကားၾကတာျဖစ္သျဖင့္ မသြား၍လည္း မေကာင္းပါ။ သြားျပန္ကလည္း မဂၤလာပြဲႏွင့္အညီ ထိုက္ထိုက္တန္တန္လက္ဖြဲ႔မွ ေကာင္းေပသည္။ လက္ဖြဲ႔သည့္စနစ္သည္ မရွိသင့္ေတာ့ပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက ကိုယ့္သားသမီးမ်ားမဂၤလာေဆာင္ေတာ့ မဂၤလာဖိတ္စာတြင္ “လက္ဖြဲ႔ျခင္း သည္းခံပါ”ဟူေသာ စာတန္း ထည့္ရိုက္ခဲ့ပါသည္။ သမီးစန္းစန္းတုန္းကေတာ့ ဘာမွျပႆနာမေပၚပါ။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ပဲဦးစီး၊ ကၽြန္္ေတာ္တို႔စိတ္ႀကိဳက္ပဲလုပ္ရသျဖင့္ အဆင္ေခ်ာခဲ့ပါသည္။ အိမ္မွာ အက်ဥ္းရံုးလက္ထပ္လို႔လည္း ျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္ ကၽြန္္ေတာ့္သား မဂၤလာပြဲက်ေတာ့ မိန္းကေလးဘက္ကေျပာစရာေတြ ျဖစ္လာပါသည္။ စီစီ့ ႀကီးေဒၚႀကီးမွာ သူ႔သမီးတဦးလည္း မဂၤလာေဆာင္ၿပီးၿပီျဖစ္ရာ ေဟာ္တယ္ႀကီးတခုခုတြင္ေဆာင္ရမည္ဟု ဆိုလာပါသည္။ ႀကီးေဒၚႀကီးဘက္က ၾကည့္ေတာ့လည္းသမီးက် တခမ္းတနားလုပ္ေပးခဲ့ၿပီး တူမက်မွ ျဖစ္ကတတ္ဆန္းလုပ္ေပးသည္ဟု အေျပာခံရမွာစိုးဟန္ ရွိပါသည္။

စီစီမွာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ လူႀကီးမ်ားအၾကား အေတာ္ဗ်ာမ်ားသြားပါေတာ့သည္။ ေနာက္ေတာ့ ေဒၚသိန္း (စီစီ့ ႀကီးေဒၚႀကီး)က ေဟာ္တယ္မွာ အခမ္းအနားက်င္းပေရးကိုအေလွ်ာ့ေပးၿပီး ကၽြန္္ေတာ္တို႔က “လက္ဖြဲ႔ျခင္း သည္းခံပါ”ကို ကၽြန္္ေတာ္တို႔  ေယာက္်ားေလးဘက္ကဖိတ္သည့္ ဖိတ္စာ တဝက္တြင္ပင္ရိုက္ႏွိပ္ရန္ အေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရပါသည္။ မဂၤလာေဆာင္ကို စီစီတို႔အိမ္ ေက်ာက္ေျမာင္းအိမ္တြင္ပင္ က်င္းပျဖစ္ခဲ့ ပါသည္။

၁၉၇၄ ခုႏွစ္တြင္ ကၽြန္္ေတာ့္သားသမီးမ်ား အကုန္ဘြဲ႔ရကုန္ၿပီး၊ အလုပ္အကိုင္မ်ားႏွင့္ျဖစ္ကာ၊ အိမ္ေထာင္က်သူမ်ားလည္း က်သြားကုန္ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီဆံုလမ္းအိမ္မွာလည္း အိမ္ကေလးကေသးငယ္ၿပီး ေဘးပတ္လည္ ေထာက္လွမ္းေရးဝိုင္းေနသျဖင့္ အိမ္မွ ကၽြန္္ေတာ္ တရက္ေပ်ာက္မရပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ္အိမ္ႀကီးႀကီးတလံုးဝယ္ရန္စဥ္းစားၿပီး ကၽြန္္ေတာ္အိမ္ရွာရာ စမ္းေခ်ာင္း၊ ေျမာင္းျမလမ္းထဲတြင္ပင္ အိမ္အႀကီးႀကီးတလံုးရွာေတြ႔ပါသည္။ ေပ ၅ဝ ပတ္လည္ေျမကြက္တြင္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ ၁ဝ ေပစီခ်န္ကာ အျပည့္ ေဆာက္ထားသည့္ ႏွစ္ထပ္အိမ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ေရွး ကၽြန္္းကုမၸဏီက မန္ေနဂ်ာတဦးကေဆာက္ခဲ့သျဖင့္ သစ္မ်ားက အေကာင္းစားမ်ား ျဖစ္ေပသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီဆံုလမ္းအိမ္ေလးကိုေရာင္း၊ အိမ္မွာရွိသမွ်ပစၥည္းအားလံုးခ်ေရာင္းကာ ကၽြန္္ေတာ္ ထိုအိမ္ႀကီးကို ေငြတသိန္းနဲ႔ ဝယ္လိုက္ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္္ေတာ္ လက္ေဆာင္ရထားသည့္ပစၥည္းမ်ား၊ တံဆိပ္မ်ား၊ ဘြဲ႔မ်ား၊ ႏိိုင္ငံျခားကပါလာေသာ လက္ေဆာင္ပစၥည္း မ်ားစသျဖင့္ အိမ္တြင္ရွိသမွ်အကုန္ ခ်ေရာင္းရပါသည္။

read more

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၁၈)

ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ေဟာင္းေက်ာ္ေဇာ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိ ပဥၥမတြဲ၊ အခန္း(၁၈)
ကၽြန္္ေတာ္ ထိုအိမ္ေလးမွာေနစဥ္ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီ ပံုမွန္လာေရာက္လည္ပတ္သူတဦးကေတာ့ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဂ်ပန္အတူတူသြားခဲ့ဖူးသည့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ဝင္ဗိုလ္ေစာေနာင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္တို႔သည္ ဂ်ပန္မွာ စစ္ပညာသင္စဥ္ကတည္းက ရင္းႏွီးခဲ့ပါသည္။ သူသည္ သခင္ထြန္းအုပ္တို႔အဖြဲ႔မွျဖစ္ေသာ္လည္း ကၽြန္္ေတာ္တို႔တေတြႏွင့္ အေတာ္ေကာင္းမြန္စြာ ရင္းႏွီးစြာဆက္ဆံခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။
သူ႔ကို ဗိုလ္ေနဝင္းက အထူးအရာရွိတေနရာေပးထားေသာ္လည္း အရက္စြဲေနသူတဦးျဖစ္သျဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွေလာက္ငျခင္း မရွိဘဲ၊ အၿမဲ က်ပ္တည္းေနတတ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီလည္း မၾကာခဏလာလာၿပီး ေငြေတာင္းတတ္ပါသည္။ တေန႔ သူလာလည္ေသာအခါ ေျခလွမ္းေတာင္မမွန္ဘဲ မူးရူးေနပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္က ခင္ဗ်ား ကၽြန္္ေတာ့္ဆီမူးလာရင္ေတာ့ တံခါးဖြင့္မေပးဘူး ျပန္ေပေတာ့ဟု ႏွင္ထုတ္ လိုက္ပါသည္။ သူက ကၽြန္္ေတာ့္အိမ္ေရွ႔ ေလွကားထစ္တြင္ထိုင္ခ်ၿပီး “ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာ က်ဳပ္ကို ႏွင္ထုတ္တယ္ဟုတ္လား၊ ခင္ဗ်ား ကၽြန္္ေတာ့္ကို ႏွင္ထုတ္တယ္ေနာ္”ဟု ထပ္ခ်ည္းတလည္းလည္း ေျပာကာငိုယိုပါေတာ့သည္။ ကၽြန္္ေတာ္လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ တံခါးဖြင့္ၿပီး အိမ္ေပၚ ေခၚတင္ရပါေတာ့သည္။ ၿပီးေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေတာင္းတဲ့ေငြေပးလိုက္ရပါသည္။
သူ႔ဇနီးသည္မွာ အေတာ္ ေတာ္ရွာသူျဖစ္ပါသည္။ သားသမီးမ်ားကို ေဈးေရာင္းေကြ်းၿပီး ေက်ာင္းထားပါသည္။ သားမ်ား အရြယ္ေရာက္ လာေသာအခါ ရွင္ျပဳအလွဴပြဲျပဳလုပ္ရာ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ကိုလည္းဖိတ္သျဖင့္ သြားေရာက္ရပါသည္။ အလွဴပြဲကို ကမာရြတ္မွ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း တေက်ာင္းတြင္ျပဳလုပ္ရာ ညေနပိုင္း ေမာင္ရင္ေလာင္းမ်ားကိုဆံခ်ၿပီးေသာအခါ ေရစက္ခ်ဖို႔ သူ႔ဇနီးကိုေခၚေသာအခါ သူ႔ဇနီးက သူႏွင့္ ေရစက္အတူ မခ်လိုဟုဆိုလာသည္။ ကၽြန္္မ ဒီဘဝေတာ့ရွိေစေတာ့ သေဘာထားပါတယ္။ သူႏွင့္အတူေရစက္ခ်ရင္ ေနာင္ဘဝ သူႏွင့္ကၽြန္္မ ထပ္ဆံုမွာစိုးလို႔ပါ။ သူႏွင့္ ထပ္မဆံုလိုေတာ့ပါလို႔ ေျပာပါသည္။ ထိုအခါ ဗိုလ္ေစာေနာင္သည္ မ်က္ရည္စက္လက္ႏွင့္ တဦးတည္း ေရစက္ခ်ရ ပါေတာ့သည္။ ကၽြန္္ေတာ္ သူ႔အေၾကာင္း ျပန္စဥ္းစားမိၿပီး သူ႔ကို တႀကိမ္တခါက ႏွင္ထုတ္မိမႈအေပၚ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနမိပါေတာ့သည္။
တခါမွာလည္း ကၽြန္္ေတာ့္ဆီကို ထူးျခားသည့္ဧည့္သည္တေယာက္ သံုးဘီးကားႏွင့္ေပါက္ခ်လာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္က ဗိုလ္ေနဝင္းက ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ပါတီ ဖြဲ႔စည္းမည့္အေၾကာင္း ေၾကညာထားခ်ိန္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုဧည့္သည္မွာ ဗိုလ္ေနဝင္း၏ ဇနီးႀကီး (ကြာရွင္းထားသူ)ေဒၚတင္တင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ ေမၿမိ့ဳမွာ တိုင္းမွဴးတာဝန္ထမ္းေနစဥ္က ေဒၚတင္တင္ အေတာ္ခ်ိဳ႔ခ်ိဳ႔ငဲ့ငဲ့ေနရေၾကာင္းၾကားရသျဖင့္ ထိုစဥ္က ဖဆပလ ပညာေရးဝန္ႀကီးဦးသန္းေအာင္ဆီသို႔ သူ႔ကို ကၽြန္္ေတာ္ စာေရးေပးၿပီး စရိတ္ပါေပးကာလႊတ္ခဲ့ပါသည္။ ဦးသန္းေအာင္စီစဥ္ေပးသျဖင့္ ေမၿမိ့ဳတြင္ပင္ ေဒၚတင္တင္ ဆရာမအလုပ္ရရွိခဲ့ပါသည္။ ေဒၚတင္တင္မွာ သားႏွစ္ေယာက္ကိုလည္း ေက်ာင္းထားရပါေသးသည္။ ေနာင္ေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းက ကေလးမ်ားေက်ာင္းစရိတ္ ေထာက္ပံ့ဟန္ ရွိပါသည္။
ထိုေန႔က ေဒၚတင္တင္က ကၽြန္္ေတာ့္ကို ဝမ္းသာအားရႏွင့္ေျပာသည္မွာ ကိုကိုတို႔က(ဗိုလ္ေနဝင္းကို သူ႔အေခၚ)အခု ဆိုရွယ္လစ္လို႔ေျပာေနၿပီ။ အဲေတာ့ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကို ပစ္ထားမွာမဟုတ္ဘူး။ ကၽြန္္မဝမ္းသာလို႔လာေျပာတာဟု ဆိုပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္လည္း သူ႔ကိုဧည့္ခံၿပီး အလာပသလႅာပေျပာကာ ခဏတျဖဳတ္ေနၿပီး သူျပန္သြားပါသည္။ သူျပန္သြားမွ ကၽြန္္ေတာ္တို႔ေရအိုးစင္က ေငြဖလားေလးထဲတြင္ ေငြတရာက်ပ္ႏွင့္ သူေမၿမိ့ဳမွာေနစဥ္က ကၽြန္္ေတာ္ထုတ္ေပးလိုက္ေသာ ခရီးစရိတ္ေႂကြးကိုလာဆပ္ေၾကာင္း စာေလးတေစာင္ ေရးထည့္ထားတာ ေတြ႔ရပါသည္။ သူက ျပန္ကာနီး အျပင္ထြက္ခ်င္သည္ဆို၍ ကၽြန္္ေတာ့္သမီးတေယာက္က အိမ္သာပို႔ေပးၿပီး သူ႔ကိုထားခဲ့သည့္ခဏတြင္ သူက ေငြကိုထားျခင္းျဖစ္ဟန္ ရွိပါသည္။
ထိုစဥ္က လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္မ်ားလည္းေပးေနသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ့္ဆီ ေထာက္ခံစာလာေတာင္းသူမ်ားလည္း မ်ားလွပါသည္။ ဂ်ပန္ ေခတ္က လစာထုတ္စာရင္းအတိအက်ရွိသည့္တိုင္းမွာ တိုင္း ၄ တတိုင္းပဲရွိသျဖင့္ ကၽြန္္ေတာ္၏ေထာက္ခံခ်က္မွာ အေတာ္ပင္ အေရးပါ ေနပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ကလည္း အေသအခ်ာစစ္ေဆးၿပီး ကၽြန္္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ယံုၾကည္မွ ေထာက္ခံခ်က္ေပးေသာေၾကာင့္ ကၽြန္္ေတာ့္ ေထာက္ခံခ်က္ပါသူအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ေမာ္ကြန္းဝင္ရၾကတာ မ်ားပါသည္။
ကၽြန္္ေတာ့္ကိုလည္း လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္လာယူရန္ ဖိတ္စာတခါရဖူးပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္ တက္မယူခဲ့ပါ။
တခါ၌လည္း ဗိုလ္ေနဝင္းက ကၽြန္္ေတာ္တို႔ ဂ်ပန္ျပည္ စစ္ပညာသင္စဥ္က ဆရာတာကာဟာရွီကိုဖိတ္ေခၚၿပီး ဂ်ပန္ျပန္အားလံုးႏွင္႔ စုေဝး ေတြ႔ဆံုပြဲ တပြဲလုပ္ရန္စီစဥ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ့္ကိုလာဖိတ္သူမွာ ထိုစဥ္က ေထာက္လွမ္းေရးတာဝန္ခံ ဗိုလ္ခ်စ္ခင္ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္္ေတာ္က ဖိတ္စာကိုလက္ခံထားလိုက္ၿပီး ထမင္းစားပြဲသို႔သြားမတက္ခဲ့ပါ။ ကၽြန္္ေတာ္ မတက္ေရာက္သျဖင့္ တာကာဟာရွိီက(ထိုအခ်ိန္က စီးပြားေရးသမားျဖစ္ေနပါၿပီ) ကၽြန္္ေတာ့္အတြက္ လက္ေဆာင္အခ်ိဳ႔ေပးထားခဲ့သျဖင့္ ထိုလက္ေဆာင္မ်ားကိုလာေပးရင္း ဗိုလ္ခ်စ္ခင္က ေျပာျပသည္မွာ ထိုေန႔က ဧည့္သည္မ်ားစံုလင္ေသာအခါ သူ ဗိုလ္ေနဝင္းကို အိမ္ေပၚတက္ေခၚေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ေနဝင္းက ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာေရာ လာသလားဟု သူ႔ကိုေမးေၾကာင္း၊ သူက မလာေၾကာင္းေျပာေတာ့ ဗိုလ္ေနဝင္းကစိတ္ဆိုးၿပီး သူက ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔ ဒီေလာက္ မိုက္ေနရတာတုန္းဟုဆိုေၾကာင္း ေျပာျပပါသည္။ တဆက္တည္း ဗိုလ္ခ်စ္ခင္ကဆက္ေျပာသည္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေပၚ(ကၽြန္္ေတာ့္ကိုဆိုလို) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက(ဗိုလ္ေနဝင္းကို ဆိုလို) သံေယာဇဥ္မျပတ္ရွာပါဘူး။ ေနာင္ သူဖိတ္ရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လာျဖစ္ေအာင္လာပါဟုလည္း ေျပာသြားခဲ့ဖူး ပါသည္။
ဗိုလ္ေနဝင္းကလည္း ဘယ္သူ႔ကိုမဆို ႏွစ္ဘက္မ်က္ႏွာလုပ္တတ္သူ ျဖစ္ပါသည္။ (ဦးႏု၏ တာေတစေနသားတြင္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းစဥ္ သူအဖမ္းခံေနရစဥ္မွာေတာင္ ဦးႏုက ဗိုလ္ေနဝင္းပါဟန္မရွိဟုထင္ေၾကာင္း ေရးသားထားတာကိုၾကည့္ပါ။ ဦးႏုကို သူ ဘယ္ေလာက္ အယံုသြင္းထားလည္း မသိပါ)

read more