(တူတာေတြ)
မဆလ မိုက္ဇာတ္နဲ႔ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ၈၈ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လူထုကသိမ္းေပးရတာပါ။ ဒါေတာင္ အကင္းမေသလို႔ တစညေတြ လုပ္/စည္း၊ လယ္/စည္းေတြနဲ႔ ခုထိ အငုတ္အတက္နဲ႔အသက္ေငြ႔ေငြ႔ က်န္ေသးတယ္။ ၆၂ နွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုဟာ ၁၂ နွစ္ၾကာ ၿပီးေနာက္ ဦးေဆာင္နိုင္ငံေရးပါတီ(မဆလ)နဲ႔၊ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔၊ သမၼတနဲ႔၊ အစိုးရအဖြဲ႔ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ အထိုင္ခ် လိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူထုဟာ ဓနရွင္ဒီမိုကေရစီလည္းမျမင္ရ၊ ဆိုရွစ္လစ္ဒီမိုကေရစီလည္း မေတြ႔ရ၊ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီဆို ေဝးစြ ေျခာက္ပါးပဲ။
သူခင္းထားတဲ့လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ မေလွ်ာက္နိုင္ရင္ တိုက္။ တိုက္လို႔ရံႉးရင္ ေထာင္ထဲ ေတာထဲသြားေန ဒါပဲ။ ရွင္းတယ္။ ဒီမိုကေရစီ မရွိဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႀကီးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါတယ္ ဘာညာလည္းမေျပာဘူး။ ဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရးအၾကပ္အတည္း ရွိတယ္လို႔ မထင္ရဘူး။
သူ႔ဖြဲ႔စည္းပံုမွာလည္း ရွင္းတယ္။ တစ္ပါတီစနစ္ပဲ။ သူတို႔ပါတီပဲ ဦးေဆာင္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲလည္ူး ဘယ္သေကာင့္သားမွ ဝင္မထိုင္နဲ႔။ ဖြဲ႔စည္းပံုလည္း မျပင္ခ်င္ရင္ မျပင္ပဲေနမယ္။ ျပင္စရာရွိလည္း သူတို႔ဘာသာသူတို႔ျပင္မယ္။ ဆိုေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔လည္း မျမင္ရဘူး။
သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ၊ ဗဟိုတရားသူႀကီးဥကၠဌေတြလည္းရွိတယ္။ စင္ ကိုယ္စီေဆာက္ထားတာဆိုေပမယ့္ အာဏာကိုေတာ့ ပါတီက ကိုင္ထားတယ္။ ပါတီဟာ အရာရာျဖစ္တယ္။ ပါတီဟာ အလံ။ ပါတီကို မလြန္ဆန္ရ။ ပါတီေက်ာ္ၿပီး ရံုးတရံုးဓားတစင္း လုပ္ျပရံုေလးေတာင္ မရဘူး။ ဆိုေတာ့ အစိုးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္ၾကား၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ဖြဲ႔စည္းပံုခံုရံုးအၾကားပြတ္တိုက္မႈတို႔ဘာတို႔ဆိုတဲ့ အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မျမင္ရဘူး။
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ တခြန္းမွမေျပာဘူး။ ဘာကတိကဝတ္ ဘာ အာမဘေႏၱမွ ခံမထားဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြလာမေျပာနဲ႔။ ၿမိ့ေပၚေန နိုင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ လက္နက္ခ်။ မဆလထဲဝင္။ မဝင္ခ်င္ရင္ ေပးတာစား ေကၽြးတာယူ ေအးေအးေန ဘယ္ေနရာမွဝင္မရႈပ္နဲ႔မူပဲ။ မေနနိုင္ရင္ ေတာထဲကေန နိုင္ငံေအာင္တိုက္။ ဆိုေတာ့ ဖက္ဒရယ္လ္တို႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးတို႔ဆိုတဲ့အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မေျပာသာဘူး။
တပ္ကိုကိုင္ဖို႔ အစိုးရရွိတယ္။ အစိုးရကိုကိုင္ဖို႔ ပါတီရွိထားတယ္။ အစိုးရက ပါတီကို နာခံရမယ္။ ေသနတ္သည္ ပါတီကိုနာခံရတယ္ဆိုတဲ့ ရုပ္အျပေကာင္းျခင္း ရွိေနတယ္။ ေသနတ္ေျပာင္းကို မဆလပါတီက အမိန္႔ေပးတယ္။ ဆိုေတာ့ စစ္တပ္က အစိုးရအမိန္႔နာခံတယ္ မနာခံဘူး ဆိုတဲ့ျပႆနာရွိတယ္လို႔ မဆိုသာဘူး။
အတြင္းသေဘာ တကယ့္အနွစ္သာရသေဘာမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ လူမ်ိဳးစုေရး စတဲ့ ျပသနာေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လု ေစာင္မန္ခုတ္ ေဝစုမတည့္ေတြရွိတာမွန္ေပမယ့္ ပါတီ့ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ အားလံုးကိုဝိုင္းႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆိုေတာ့ ဘယ္အေကာင္မွသိတ္လႈပ္မရဘူး။ အားလံုးဟာ ပါတီကို နာခံရတယ္။ ပါတီကို ဗဟိုေကာ္မတီကဦးေဆာင္တယ္၊ ဗဟိုေကာ္မတီကိုခ်ဳပ္ထားနိုင္တဲ့ နံပတ္ဝမ္းရွိေနတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ရွိေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္မွာ နံပတ္ဝမ္းဟာ အရာရာပဲ။ အခရာပဲ။ သူဟာနိုင္ငံေတာ္၊ သူဟာ ဥပေဒ၊ သူဟာ မႈ နဲ႔ ဆံုးျဖတ္သူျဖစ္တယ္။
ခုလက္ရွိစစ္အုပ္စုအေျခအေနမွာ ဟိုတုန္းကနဲ႔ကြဲလြဲတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ လႊတ္ေတာ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အစိုးရ၊ နိုင္ငံေရးပါတီ(မ်ား)ရွိေနတယ္။ မတူဘူး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ထင္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အေနအထားေရာက္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ ေခတ္အလိုက္ ျပည္တြင္း၊ ေဒသတြင္းနဲ႔ ကမၻာ့နိုင္ငံေရးမီးစင္ၾကည့္ကတဲ့ဇာတ္ကြက္မွာကိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ ၾကပ္ေနတာတာေတြရွိတယ္။ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူတဲ့အၾကပ္အတည္းေတြ သူတို႔ဘက္မွာေရာ ကိုယ့္ဘက္မွာပါရွိေနတယ္။ ဒါ ျငင္းမရတဲ့အေနအထားပါ။ အေသအခ်ာ အခ်က္အလက္ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ေျပာၾက ဆိုၾကတာေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားနည္းတူ ျမင္ေန ေတြ႔ေန ဖတ္ေန ၾကားေန သိေနတာပါပဲ။
ဒါေတြကို ဂဃနဏ စိစစ္ဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္ေတြးပါတယ္။ “ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူဘူး၊ ဟိုတုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး”လို႔ ပတ္ေတာပိတ္ေျပာၿပီး ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တက္တက္စင္မဟုတ္ေတာင္ အလြဲႀကီးလြဲမွာပါပဲ။ တူတာေတြရွိေနတာလည္း မ်က္ေစ့သွ်မ္းမသြားဖို႔ လိုမွာပါ။ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယား၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုကို မလြဲမေသြနာခံရတဲ့အစိုးရရွိေနတာ တူပါတယ္။ တပ္ကို ျပည္သူက မခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ေသးတာ တူပါတယ္။ အမိန္႔ရလိုက္တာနဲ႔ လက္ရဲဇက္ရဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ဖို႔ဝန္မေလးတာမွာ တူပါတယ္။
ဘာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုေယာင္ျပေယာင္ျပ ဘာအေရပဲၿခံဳၿခံဳ စစ္အာဏာရွင္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသနတ္ဆြဲထြက္လာတာပဲမဟုတ္လား။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ ရက္၊ ၂ဝ၁၅
မဆလ မိုက္ဇာတ္နဲ႔ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ၈၈ အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လူထုကသိမ္းေပးရတာပါ။ ဒါေတာင္ အကင္းမေသလို႔ တစညေတြ လုပ္/စည္း၊ လယ္/စည္းေတြနဲ႔ ခုထိ အငုတ္အတက္နဲ႔အသက္ေငြ႔ေငြ႔ က်န္ေသးတယ္။ ၆၂ နွစ္ စစ္အာဏာသိမ္းဗိုလ္ေနဝင္းစစ္အုပ္စုဟာ ၁၂ နွစ္ၾကာ ၿပီးေနာက္ ဦးေဆာင္နိုင္ငံေရးပါတီ(မဆလ)နဲ႔၊ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔၊ ေရြးေကာက္ပြဲေတြနဲ႔၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔၊ သမၼတနဲ႔၊ အစိုးရအဖြဲ႔ ဘာနဲ႔ညာနဲ႔ အထိုင္ခ် လိုက္တယ္ဆိုေပမယ့္ လူထုဟာ ဓနရွင္ဒီမိုကေရစီလည္းမျမင္ရ၊ ဆိုရွစ္လစ္ဒီမိုကေရစီလည္း မေတြ႔ရ၊ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီဆို ေဝးစြ ေျခာက္ပါးပဲ။
သူခင္းထားတဲ့လမ္းအတိုင္း ေလွ်ာက္ခ်င္ေလွ်ာက္ မေလွ်ာက္နိုင္ရင္ တိုက္။ တိုက္လို႔ရံႉးရင္ ေထာင္ထဲ ေတာထဲသြားေန ဒါပဲ။ ရွင္းတယ္။ ဒီမိုကေရစီ မရွိဘူး။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႀကီးအေကာင္အထည္ေဖာ္ေနပါတယ္ ဘာညာလည္းမေျပာဘူး။ ဆိုေတာ့ ဒီမိုကေရစီေရးအၾကပ္အတည္း ရွိတယ္လို႔ မထင္ရဘူး။
သူ႔ဖြဲ႔စည္းပံုမွာလည္း ရွင္းတယ္။ တစ္ပါတီစနစ္ပဲ။ သူတို႔ပါတီပဲ ဦးေဆာင္မယ္။ လႊတ္ေတာ္ထဲလည္ူး ဘယ္သေကာင့္သားမွ ဝင္မထိုင္နဲ႔။ ဖြဲ႔စည္းပံုလည္း မျပင္ခ်င္ရင္ မျပင္ပဲေနမယ္။ ျပင္စရာရွိလည္း သူတို႔ဘာသာသူတို႔ျပင္မယ္။ ဆိုေတာ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔လည္း မျမင္ရဘူး။
သမၼတ၊ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌ၊ ဗဟိုတရားသူႀကီးဥကၠဌေတြလည္းရွိတယ္။ စင္ ကိုယ္စီေဆာက္ထားတာဆိုေပမယ့္ အာဏာကိုေတာ့ ပါတီက ကိုင္ထားတယ္။ ပါတီဟာ အရာရာျဖစ္တယ္။ ပါတီဟာ အလံ။ ပါတီကို မလြန္ဆန္ရ။ ပါတီေက်ာ္ၿပီး ရံုးတရံုးဓားတစင္း လုပ္ျပရံုေလးေတာင္ မရဘူး။ ဆိုေတာ့ အစိုးရနဲ႔လႊတ္ေတာ္ၾကား၊ လႊတ္ေတာ္နဲ႔ဖြဲ႔စည္းပံုခံုရံုးအၾကားပြတ္တိုက္မႈတို႔ဘာတို႔ဆိုတဲ့ အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မျမင္ရဘူး။
ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး အေကာင္အထည္ေဖာ္မယ္လို႔ တခြန္းမွမေျပာဘူး။ ဘာကတိကဝတ္ ဘာ အာမဘေႏၱမွ ခံမထားဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတြ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးေတြလာမေျပာနဲ႔။ ၿမိ့ေပၚေန နိုင္ငံေရးလုပ္ခ်င္ရင္ လက္နက္ခ်။ မဆလထဲဝင္။ မဝင္ခ်င္ရင္ ေပးတာစား ေကၽြးတာယူ ေအးေအးေန ဘယ္ေနရာမွဝင္မရႈပ္နဲ႔မူပဲ။ မေနနိုင္ရင္ ေတာထဲကေန နိုင္ငံေအာင္တိုက္။ ဆိုေတာ့ ဖက္ဒရယ္လ္တို႔၊ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရးတို႔ဆိုတဲ့အၾကပ္အတည္းရွိတယ္လို႔ မေျပာသာဘူး။
တပ္ကိုကိုင္ဖို႔ အစိုးရရွိတယ္။ အစိုးရကိုကိုင္ဖို႔ ပါတီရွိထားတယ္။ အစိုးရက ပါတီကို နာခံရမယ္။ ေသနတ္သည္ ပါတီကိုနာခံရတယ္ဆိုတဲ့ ရုပ္အျပေကာင္းျခင္း ရွိေနတယ္။ ေသနတ္ေျပာင္းကို မဆလပါတီက အမိန္႔ေပးတယ္။ ဆိုေတာ့ စစ္တပ္က အစိုးရအမိန္႔နာခံတယ္ မနာခံဘူး ဆိုတဲ့ျပႆနာရွိတယ္လို႔ မဆိုသာဘူး။
အတြင္းသေဘာ တကယ့္အနွစ္သာရသေဘာမွာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုအတြက္ နိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ျပည္တြင္းစစ္၊ လူမ်ိဳးစုေရး စတဲ့ ျပသနာေသာင္းေျခာက္ေထာင္နဲ႔ မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ၊ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စားခြက္လု ေစာင္မန္ခုတ္ ေဝစုမတည့္ေတြရွိတာမွန္ေပမယ့္ ပါတီ့ေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ အားလံုးကိုဝိုင္းႀကီးခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ထားတာဆိုေတာ့ ဘယ္အေကာင္မွသိတ္လႈပ္မရဘူး။ အားလံုးဟာ ပါတီကို နာခံရတယ္။ ပါတီကို ဗဟိုေကာ္မတီကဦးေဆာင္တယ္၊ ဗဟိုေကာ္မတီကိုခ်ဳပ္ထားနိုင္တဲ့ နံပတ္ဝမ္းရွိေနတယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း ရွိေနတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္မွာ နံပတ္ဝမ္းဟာ အရာရာပဲ။ အခရာပဲ။ သူဟာနိုင္ငံေတာ္၊ သူဟာ ဥပေဒ၊ သူဟာ မႈ နဲ႔ ဆံုးျဖတ္သူျဖစ္တယ္။
ခုလက္ရွိစစ္အုပ္စုအေျခအေနမွာ ဟိုတုန္းကနဲ႔ကြဲလြဲတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု၊ လႊတ္ေတာ္၊ ေရြးေကာက္ပြဲ၊ အစိုးရ၊ နိုင္ငံေရးပါတီ(မ်ား)ရွိေနတယ္။ မတူဘူး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီလို႔ ထင္ခ်င္စရာေကာင္းတဲ့အေနအထားေရာက္ေနတယ္။ စစ္အုပ္စုရဲ့ ေခတ္အလိုက္ ျပည္တြင္း၊ ေဒသတြင္းနဲ႔ ကမၻာ့နိုင္ငံေရးမီးစင္ၾကည့္ကတဲ့ဇာတ္ကြက္မွာကိုပဲ ကိုယ့္ဘာသာျပန္ ၾကပ္ေနတာတာေတြရွိတယ္။ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူတဲ့အၾကပ္အတည္းေတြ သူတို႔ဘက္မွာေရာ ကိုယ့္ဘက္မွာပါရွိေနတယ္။ ဒါ ျငင္းမရတဲ့အေနအထားပါ။ အေသအခ်ာ အခ်က္အလက္ ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ေျပာၾက ဆိုၾကတာေတြလည္း မနည္းပါဘူး။ က်ေနာ္လည္း ခင္ဗ်ားနည္းတူ ျမင္ေန ေတြ႔ေန ဖတ္ေန ၾကားေန သိေနတာပါပဲ။
ဒါေတြကို ဂဃနဏ စိစစ္ဖို႔ေတာ့ လိုလိမ့္မယ္ေတြးပါတယ္။ “ဟိုတုန္းကနဲ႔မတူဘူး၊ ဟိုတုန္းကနဲ႔ မတူေတာ့ဘူး”လို႔ ပတ္ေတာပိတ္ေျပာၿပီး ယတိျပတ္ဆံုးျဖတ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တက္တက္စင္မဟုတ္ေတာင္ အလြဲႀကီးလြဲမွာပါပဲ။ တူတာေတြရွိေနတာလည္း မ်က္ေစ့သွ်မ္းမသြားဖို႔ လိုမွာပါ။ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယား၊ စစ္အုပ္စုနဲ႔ စစ္အုပ္စုကို မလြဲမေသြနာခံရတဲ့အစိုးရရွိေနတာ တူပါတယ္။ တပ္ကို ျပည္သူက မခ်ဳပ္ကိုင္နိုင္ေသးတာ တူပါတယ္။ အမိန္႔ရလိုက္တာနဲ႔ လက္ရဲဇက္ရဲ ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ဖို႔ဝန္မေလးတာမွာ တူပါတယ္။
ဘာေတြနဲ႔ ဘယ္လိုေယာင္ျပေယာင္ျပ ဘာအေရပဲၿခံဳၿခံဳ စစ္အာဏာရွင္ဆိုတာ အခ်ိန္တန္ရင္ ေသနတ္ဆြဲထြက္လာတာပဲမဟုတ္လား။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ဒီဇင္ဘာ ၂ဝ ရက္၊ ၂ဝ၁၅
0 comments:
Post a Comment