အိမ္မက္ေတြနဲ႔ကမၻာ(ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္)

အိမ္မက္ေတြနဲ႔ကမၻာ(ေခါင္းစဥ္မွာ မူရင္းစာလံုးေပါင္း သတ္ပံုအတိုင္းျဖစ္ပါသည္)
ညကအိပ္မက္ကို မနက္အထိ သတိရေနဆဲ၊ သတိရရင္းက ရင္ေတြတလွပ္လွပ္ခုန္သည္က မေပ်ာက္သြားေသး။ အိပ္မက္ထဲမွာ ကိုယ္ဟာ ဘုရင္မႀကီးတဲ့၊ အိပ္မက္ထဲကလို အျပင္မွာလဲ တကယ္ပဲ ဘုရင္မျဖစ္ေနရင္ ကိုယ္ဘာလုပ္မလဲ၊ ေတြးရင္းေတြးရင္း  ဘုရင္မလဲမျဖစ္ခ်င္ပါ၊ အိပ္မက္သည္ တကယ္မဟုတ္ဆိုေပမယ့္ ထိုအိပ္မက္ကို သတိရေနမိျပန္သည္။
၁။ ဘုရင္မႀကီးျဖစ္တဲ့ကိုယ့္ကို ဘုရင္တပါးက တူႏွစ္ကိုယ္တိုင္းျပည္ ထူေထာင္ၾကစို႔ဆိုကာ အတူလက္တြဲအုပ္ခ်ဳပ္ၾကေလသည္။ ကိုယ္က ဘုရင္မႀကီးပဲ။ ရွင္ဘုရင္နဲ႔ညား မိဖုရား ဆိုတဲ့စကားအတိုင္းဆို သူကေရာ၊ သူက အိပ္မက္ထဲမွာလဲ ဘုရင္ႀကီးပါပဲ၊ ကိုယ္လဲ ဘုရင္မ သူကလဲ ဘုရင္ႀကီးပါပဲ၊ တိုင္းျပည္တစ္ျပည္ထဲကို ဘုရင္မေရာ ဘုရင္မႀကီးပါ ပူးတြဲအုပ္ခ်ဳပ္သည္။ အျပင္မွာေတာ့ ဒါမ်ိဳးရွိသည္ မၾကားဖူး။ အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ သူ႔ဟာနဲ႔သူ ဟုတ္လို႔ေနသည္။ ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပသနည္းဆို အႏွစ္(၂၀)ေတာင္ နန္းသက္ရေနသည္တဲ့။ အိပ္မက္ထဲမွာ။ သားေတာ္သမီးေတာ္ကလဲ (၃) ပါးေတာင္ရွိေနသည္။ ဘုရင္မႀကီးလဲ သက္ေတာ္ အေတာ္ေလးရလာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုရင္ႀကီးကစၿပီး စိန္ေခၚေလသည္။ သူလဲ ဘုရင္ႀကီးျဖစ္ပါလွ်က္ ဘုရင္မႀကီးေျပာသမွ် အမိန္႔ေတာ္ခ်သမွ်ေနလာခဲ့တာ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္လာခဲ့ၿပီ။ အခု သီးမခံႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဘုရင္မႀကီး ကန္႔သတ္ထားေသာအမိန္႔ေတြကို ပယ္ဖ်က္ေပးပါတဲ့။ ဘာေတြျဖစ္ကုန္လဲ ဘုရင္မႀကီး မသိေတာ့ပါ။ ဘုရင္မႀကီးခ်မွတ္ထားသည့္ သူ႔အတြက္ ဘတ္ဂ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးပါ၊ ဘုရင္မႀကီး သတ္မွတ္ထားသည့္ မည္သည့္ေန႔တြင္ ဘာအသား၊ ႏြား ႏို႔ကဘယ္ေလာက္ အသီးက ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်၊ စတာေတြကိုလဲ သံုးေဆာင္ခ်င္မွ သံုးေဆာင္မည္။ ကိုယ္သံုးေဆာင္ခ်င္သည္ကို အခ်ိန္မေရြး ဘယ္ေန႔ျဖစ္ျဖစ္ သံုးေဆာင္မည္တဲ့။ ေနာက္တခုက ဘုရင္ႀကီးသည္ ယစ္ေရႊရည္ကို အင္မတန္ ႏွစ္သက္ေတာ္မူရာ ဘုရင္မႀကီးက တန္ေဆးလြန္ေဘးျဖစ္မည္ဆိုကာ ကန္႔သတ္ထားပီး တေန႔ ဒီမွ်သာဆိုတာကို လက္မခံေတာ့ပါ။ သူႀကိဳက္တာကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ ေသာက္ခြင့္ေပးရမည္တဲ့။ ဒါတင္လားဆိုေတာ့ မၿပီးေသးပါတဲ့၊ ဘုရင္ႀကီးသည္ ဘုရင္မႀကီးအမိန္႔ျဖင့္ ကပြဲသဘင္တြင္ မကရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနၿပီ။ ဘုရင္ႀကီးက အဆိုအက အင္မတန္ဝါသနာပါေလရာ ေအာင့္အီးသည္းခံခဲ့ရတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီတဲ့။ အခုေတာ့ သည္းမခံႏိုင္ပါ။ သူ႔စိတ္ထဲ ကခ်င္ ဆိုခ်င္ လာရင္ ကပြဲသဘင္မွာ ကမည္ ခုန္မည္ ၊ မတားပါႏွင့္တဲ့။ ဒီေတာင္းဆိုခ်က္ေတြၾကားေတာ့ ဘုရင္မႀကီးမွာ ရုတ္တရက္ ေဒါသထြက္သည္။ ပညာရွိအမ်က္ အျပင္မထြက္ဆိုတဲ့ဆိုရိုးအတိုင္း အျပင္မထြက္ေအာင္ ထိန္းရင္းက စဥ္းစားေတာ္မူေလသည္။ ဒါေတြ ခ်မွတ္ထားတာ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ။ ကိုယ့္အတြက္ မပါ၊ ဘုရင္ႀကီးရဲ့ ဂုဏ္သိကၡာ ရာဇအိေျႏၵအတြက္ပင္ မဟုတ္ပါလား။ ဒီဘုရင္ႀကီးေတာ့ အသက္ႀကီးမွ ဒုကၡ လွလွ ေတြ႔ေတာ့မွာပါလား။ ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲ၊ ဘုရင္ႀကီးအတြက္ စဥ္းစားလို႔မၿပီးေသးခင္မွာ သားေတာ္ သမီးေတာ္တို႔က တစခန္းထလာၾကျပန္ေလသည္။ တခ်ိန္ထဲမွာ တိုင္ပင္ေတာ္မူထားၾကသလား ေအာက္ေမ့ရသည္။
သားေတာ္ႀကီးက သူေျပာေျပာေနသည့္ သူလိုခ်င္ေနသည့္ ခ်စ္စံအိမ္ဇာတ္ကားထဲမွာ မင္းသား ရိန္း စီးသည့္ ကားကိုဝယ္ေပးရန္ ဘတ္ဂ်က္ေတာင္းသည္။ ဘုရင္မႀကီးက အခုစီးေနသည့္ကားသည္ ေတာ္ဝင္ေတြ စီးသည့္ကားျဖစ္တဲ့အျပင္ ကားဆိုတာ စီးလို႔ရ ေတာ္ေရာေပါ့ဆိုတာကို သူ လက္မခံႏိုင္ပါ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို အဆိုေတာ္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလႈိုင္ေတာင္ ဝယ္စီးေနၿပီ၊ သူက ဘုရင့္သားေတာ္ျဖစ္ပီး မစီးႏိုင္ရေကာင္းလားလို႔ အေျပာခံေနရၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဝယ္မည္၊ ဘာအမိန္႔မွလာမေပးႏွင့္ ဝယ္မည္တဲ့။ ခပ္တင္းတင္း တင္ေလွ်ာက္ေလသည္။ သမီးေတာ္ေတြက သူတို႔အတြက္ ထုတ္ေပးထားသည့္ ဘတ္ဂ်က္သည္ အဝတ္အစားဘိုးပဲ ရသည္။ လက္ဝတ္ရတနာ ဖန္စီ ဆန္းဆန္းေလးေတြ မဝယ္ရတာၾကာၿပီ။ ဟိုဟိုသည္သည္ ေရွာ့ပင္းထြက္ရင္ မေလာက္ေတာ့ပါတဲ့။ ကမ္းေျခ အပမ္းေျဖသြားခ်င္တာ ဘတ္ဂ်က္ၾကည့္ေနရတာႏွင့္ ဘယ္မွမေရာက္တာ ၾကာပါေရာလားတဲ့။ ဘတ္ဂ်က္တိုးေပး၊ လြတ္လပ္စြာ အေစာင့္အေရွာက္မ်ားမပါပဲ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ကမ္းေျခသြားေရး တင္ျပလာၾကသည္။ 
ဘုရင္မႀကီး စဥ္းစားေနရေလၿပီ။ ဘုရင္ႀကီးအပါအဝင္ သားေတာ္သမီးေတာ္မ်ားက ဘုရင္မႀကီး စဥ္းစားေနတာကိုမရိပ္မိပဲ မေပးခ်င္၍မသိေယာင္ေဆာင္ကာ ၿငိမ္ေနသည္လို႔ထင္ၾကဟန္တူသည္။ ဘုရင္မႀကီး အိပ္ခန္းေဆာင္အဝသို႔ လာေရာက္၍ အေရးဆိုၾကေတာ့သည္။
     ဘတ္ဂ်က္ တိုးေပး.... တိုးေပး
     လြတ္လြတ္လပ္လပ္... သြားလာေရး..  တို႔အေရး.. တို႔အေရး
     လုပ္ခ်င္တာ လုပ္ခြင့္ရေရး.... တို႔အေရး
     အဲ.. အဲဒါကေန ဘယ္လိုေရာက္သြားသည္မသိ။
     ဒီမိုကေရစီရရွိေရး...   တို႔အေရး
    လူ႔အခြင့္အေရးပိတ္ပင္မႈ ... အလိုမရွိ၊ အလိုမရွိ။
ဘုရင္မႀကီး နားေတြအူလာသည္၊ ဆူညံသံေတြက နားအနီးကို အတင္းပဲကပ္လို႔ေနသည္။ မ်က္လံုးဖြင့္ပီး ဒီေလာက္ေတာင္ဆူညံရသလားေျပာမည္ျပင္ေတာ့ မ်က္လံုးကဖြင့္မရ။ ေနာက္ဆံုး ဆူညံသံေတြက လြတ္ေအာင္ အတင္းလူးလဲထဖို႔လုပ္ရင္း ႏိုးလာသည္။ အိပ္ယာနေဘးမွာ အိမ္ဦးနတ္က ဘီဘီစီလား အာအက္ဖ္ေအလားဖြင့္ပီး နားေထာင္ေနသည္။ က်မလဲ ပုခံုးေပၚက်ေနသည့္ဆံပင္ေတြကို ကလစ္တခုျဖင့္ စုညွပ္ရင္း ဘာလုပ္တာလဲေမးမိသည္။
"ေမ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတြ႔လို႔ ကိုယ္တိုင္မႏိႈးရက္လို႔ အသံေပးတာေလ"တဲ့။ က်မရယ္လိုက္မိသည္။ ေခါင္းရင္းကနာရီကို လွမ္းၾကည့္ေတာ့ နံနက္ ၆ နာရီနဲ႔ မိနစ္ေလးဆယ္။ ခါတိုင္း ၆ နာရီခြဲဆို ပံုမွန္ႏိုးေနက်၊ ဒီေန႔အိပ္မက္က ရွည္လို႔လားမသိ၊ ေနာက္က်ေနၿပီ။ ကေလးေတြ ထမင္းဗူးအတြက္၊ နံနက္ေစာေစာစာအတြက္ ခ်က္ရျပဳတ္ရမည္။
အင္း........  ေရဒီယို အသံေၾကာင့္ အိပ္မက္ထဲမွာ ဒီမိုကေရစီရရွိေရး တို႔အေရးေတြ ေရာကုန္တာလားမသိပါဘူး။ ေတြးရင္းက အမိန္႔ေတာ္မမွတ္လိုက္ရသည့္ အိပ္မက္ထဲကဘုရင္မႀကီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိရမိေတာ့သည္။

၂။ ည တစ္နာရီခြဲမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လာသည့္ခင္ပြန္းသည္ကို ဒီမနက္ စကားေျပာဖို႔ ေမာင္းတင္ထားသည္။ ညကတည္းကေျပာခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ္စိတ္ပူေနတာေရာ၊ ကေလးေတြကလဲ စိတ္ပူပီး ေမွ်ာ္ေနတာေတြေရာ စိတ္ေမာလူေမာ ျဖစ္ရတာရယ္၊ ညဥ့္လဲ အေတာ္နက္ေနတာရယ္ေၾကာင့္ မေျပာပဲ အသာေလးၿမိဳသိပ္ေန ခဲ့ရသည္။ သူ႔ကို စကားေျပာခ်င္ေနတာ ရိပ္မိသည္ထင့္၊ ေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္ လုပ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ ေရွာင္မရေတာ့မွ "ကဲ.. ေျပာ ဘာေျပာမလို႔လဲ" စကားစေလသည္။
"ေနာက္က်မယ္ဆို ဖုန္းေလးဘာေလးဆက္ပီး ေျပာေလ၊ အခုေတာ့ အလုပ္ကေနျပန္မလာေတာ့ ဘယ္သြားမွန္းမသိ၊ ဘယ္လာမွန္းမသိ၊ ဖုန္းကလဲ ပိတ္ထားေသးတယ္။ အလုပ္ထဲက လူေတြကို လိုက္ဖုန္းဆက္ေမးရ၊ အတူျပန္တဲ့သူေတြကို လိုက္ေမးရ၊ အိမ္မွာေနတဲ့သူေတြ ဘယ္ေလာက္ စိတ္ပူရတယ္မွတ္လဲ" ကိုယ့္စကားဆံုးေတာ့
"ေအး ေနာက္ဆက္မယ္ ၿပီးေရာမွလား၊ ညကလဲ ဧည့္သည္ေရာက္လာလို႔ ဆိုင္မွာဧည့္ခံရင္း စကားေျပာတာနဲ႔မိုးခ်ဳပ္သြားတာ"
"အဲဒါ ညထဲက သိတယ္ေလ၊ ဧည့္သည္က ကားထဲကဆင္းလာပီး လာႏႈတ္ဆက္ေသးတာပဲ၊ ဆိုလိုတာက သြားခ်င္သြားပါ၊ ဘယ္သြားတယ္ဆိုတာသာ အိမ္ကိုအသိေပးဖို႔ေျပာေနတာ"
သူ႔အျပစ္ႏွင့္သူမို႔ ဘာမွျပန္မေျပာပဲ အလုပ္သြားေတာ့သည္။ ကိုယ့္စိတ္ထဲရွင္းသြားေပမယ့္ သူ႔စိတ္ထဲမေက်နပ္တာ ညဘက္အလုပ္ကအျပန္မွ သိရေတာ့သည္။ ယမကာေလးဝင္လာပီဆို အာသြက္လွ်ာသြက္သည့္ သူ႔ထံုးစံအတိုင္း "ကဲ.. ေမ လာပါအုန္း၊ ဒီေန႔ေတာ့ အျပတ္ရွင္းရမယ္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေျပာေတာ့မယ္"
"ျမတ္စြာဘုရား" မေန႔က အိပ္မက္ထဲကဘုရင္မႀကီးကို သတိရမိေတာ့သည္။
"ကိုယ္က ဒီအိမ္မွာ အႀကီးဆံုးပဲ၊ အဲဒါ ေမ့အေနနဲ႔ ဘာမွဆရာလုပ္စရာ မလိုဘူး၊ ကိုယ့္ဘာသာ ဘယ္သြားသြား ဘာလုပ္လုပ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သိတယ္၊ ေနာက္ပီး...." သူ႔စကားဆံုးေအာင္ နားမေထာင္ေတာ့၊ "ဘာေျပာတယ္၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသိေပမယ့္ အိမ္ကလူေတြ မသိဘူးေလ၊ ကိုယ္ ဘယ္သြားတယ္ဆိုတာ အိမ္ကလူက ဘယ္လိုသိႏိုင္မလဲ. ဒီလိုမေျပာပါနဲ႔" သူကလဲ သူေျပာခ်င္တာ ဆက္ေျပာသည္။
"ေနာက္တခုက ကိုယ့္မွာ အလုပ္၊ အလုပ္ကေနအိမ္၊ အိမ္ကေန အလုပ္။ ဒါနဲ႔ပဲ လံုးလည္လိုက္ေနတယ္၊ အႏုပညာဆိုတာ ကိုယ့္မွာေပ်ာက္ကြယ္ေနတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာဘီလဲ၊ အႏုပညာကို မခံစားရတာ ဘယ္ေလာက္ၾကာပီလဲ"
"ကဲ.. ဒါျဖင့္ ကို ဘာလုပ္ခ်င္လဲ."
"ကာရာအိုေက သြားဆိုခ်င္တယ္၊ ေမ ေနရာတကာ လိုက္မေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ့္မွာ ဒီမိုကေရစီေပ်ာက္ေနတာၾကာပီ၊ ကိုယ့္အတြက္ ဒိမိုကေရစီအခြင့္အေရးရမွျဖစ္မယ္။ ဒီေန႔ပဲ တိုက္ပြဲဝင္တယ္။ဒီေန႔ ဒီရက္ကစပီး ဆိုမယ္ ကမယ္၊ ကလပ္မွာ မကရတာလဲ ၾကာပီ၊ ဒါပဲ ကဲ ေမ မင္းဘာေျပာခ်င္လဲ"
က်မ စိတ္ထဲအေတာ္ မေကာင္းျဖစ္ရသည္။ ကိုယ္က ေနရာတကာ လိုက္ပိတ္ပင္ေနသည့္ လူစားမ်ိဳးလဲမဟုတ္၊ သူအရက္ဆိုင္ထိုင္တုန္း ဘယ္ဆိုင္မွာရွိေနတယ္လာခဲ့ဆို အတူလိုက္ထိုင္ဖူးသည္။
ကလပ္မွာ အလုပ္ထဲကသူငယ္ခ်င္းေတြစုပီး ကၾကခုန္ၾကမည္၊ အားလံုးစံုမွာမို႔လိုက္ခဲ့ပါဆို ကလပ္ကဆူညံသည့္ ဒိန္းကနဲဂီတသံက ႏွလံုးကိုလာေဆာင့္သလို ခံစားရေသာ္လည္း လူမႈေရးအရ လိုက္ပါခဲ့ေပးသည္။ သူတို႔အကကို ကိုယ္ကိုတိုင္ မကတတ္သလို မႀကိဳက္လဲမႀကိဳက္တာေတာင္ ခံုတလံုးႏွင့္ ထိုင္ၾကည့္ေနခဲ့ေပးဖူးသည္။ ဘာမွမေျပာခ်င္ေတာ့၍ ဘာမွမေျပာပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနလိုက္မိသည္။ မနက္က် ထပ္ေျပာလာလွ်င္ ”ႀကိဳက္သလိုလုပ္”လို႔ ေျပာရမည္လား၊ ကို႔မွာ ေသြးတိုးေရာဂါရွိတယ္လို႔သိကတည္းက အရက္ကို ဆိုင္မွာမေသာက္ပဲ အိမ္မွာေသာက္ဖို႔၊ အသက္ႀကီးလာတဲ့အတြက္ ကလပ္ေတြမွာ မႀကီးမငယ္နဲ႔ခုန္ေပါက္ကခုန္ေနတာ မသင့္ေတာ္ပါဘူးလို႔ေျပာခဲ့တာေတြက ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ စသျဖင့္ ေလေျပထိုးရမွာလား။ လားေပါင္းမ်ားစြာ စဥ္းစားရင္းက အိပ္မက္ထဲကဘုရင္မႀကီးျဖစ္ခဲ့စဥ္က တစံုတခုအမိန္႔မခ်ခဲ့ပဲ လန္႔ႏိုးလာတာကို သတိရမိေတာ့သည္။
"ေမေရ.. ညက ကိုယ္ နည္းနည္းမ်ားသြားလားမသိဘူး၊ ကိုယ့္ကို ေဆးေပးပါအုန္း"
အလုပ္သြားကာနီး သူလွမ္းအေျပာ ေဆးကိုယူေပးရင္းက ပိုက္ဆံတထပ္ပါ ေပးလိုက္သည္။
"ဘာလဲဟ.. ဒီပိုက္ဆံေတြက.."
"ကာရာအိုေက ဆိုဖို႔ရယ္၊ ကလပ္သြားဖို႔ရယ္ ဘတ္ဂ်က္တိုးေပးလိုက္တယ္" က်မရဲ့စကားအဆံုးမေတာ့ သူက တဟားဟားရယ္ရင္း  ”မူးလို႔ ေျပာတာပါကြာ။ ကိုယ့္အသက္ေတာင္ မနည္းေမြးေနရတာ၊ ဘယ္ကလပ္သြားက ႏိုင္မွာလဲ" က်မစိတ္ထဲေက်နပ္ေပမယ့္ ကိုယ္ကပဲ ပိတ္ပင္သေယာင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး(အခ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္မည္ထင္) ေျပာေနတာကို ထပ္မၾကားခ်င္တဲ့အတြက္ "ဒီမွာ ရွင့္ကို ဒီမိုကေရစီေပးပီးသား... ကို႔ဘာသာႀကိဳက္တာလုပ္ လူတိုင္းမွာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာလုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတယ္၊ မတားဘူး၊ တားတယ္ဆိုတာ အားလံုးေကာင္းဖို႔အတြက္ပဲ"
"ဟုတ္ပါတယ္ေမရယ္၊ ဒီအိမ္မွာ ေမက ဘုရင္မပဲ၊ ေမ စီမံတာ ေကာင္းတာခ်ည္းပဲေလ၊ ဘုရင္မႀကီးဆိုေတာ့ ႀကိဳက္သလိုစီမံခန္႔ခြဲပါ ဟုတ္ပီလား" လာျပန္ပီလား ဒီဘုရင္မ၊ အိပ္မက္ထဲမွာလဲဘုရင္မ၊ အျပင္မွာလဲ ေနာက္သလိုလိုနဲ႔ သူ႔အေျပာက ဘုရင္မတဲ့၊
ဟိုးတရက္ကအိပ္မက္ကို ဒီညဆက္မက္လို႔ရရင္ေကာင္းမည္။ အိပ္မက္ထဲက ကိုယ္ျဖစ္ေနသည့္ဘုရင္မႀကီးက အမိန္႔တစ္စံုတရာခ်လိုက္လွ်င္ အိပ္မက္ထဲကဘုရင္ႀကီးက ဘာေျပာမလဲ သိခ်င္ေနမိသည္။ ဘုရင္ႀကီးအေျပာကိုသိလိုသျဖင့္ အိပ္မက္ဆက္မက္ခ်င္ေနေသးသည္။ ကိုရယ္ ဘုရင္ႀကီးရယ္၊ ကိုယ္ရယ္ ဘုရင္မႀကီးရယ္ အိပ္မက္ထဲမွာလံုးေထြးလိုက္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ ဘာေတြျဖစ္လာမလဲ။ ဒီလိုပဲ အိပ္မက္ေတြနဲ႔လံုးေထြးရင္း ဘုရင္မႀကီးျဖစ္လိုက္ ႏိုးလာလိုက္နဲ႔ပဲ ေက်နပ္ေနရေတာ့မည္ထင္သည္။

ခိုင္ခိုင္ေစာလြင္ 

(ယူတာက)http://www.kaungkin.com/index.php?option=com_content&view=article&id=835:story&catid=36:2009-04-17-01-30-11&Itemid=67