ဖာသယ္ဟာ ငါ့ႏွမ by Lin Htin
ယဥ္ေက်းမႈမ်ိဳးႏြယ္နဲ႔ဘာသာတရားဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရေတြ ပံုဖ်က္ခံရမႈအေပၚ လူမႈလစ္ဘရယ္အႀကံအဆေတြေပၚမွာ အေျခမခံပဲ ႏိုင္ငံေရးလိုင္းေပၚနည္းနည္းတက္ၾကည့္ရေအာင္။ ျပည္ေထာင္စုလို႔နာမည္သာခံၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမေတြ ပိုင္ျခားျပထားေပသိ ျပည္ေထာင္စုအႏွစ္သာရမ႐ိွ၊ တစ္ျပည္ေထာင္ပံုစံ ဖန္တီးတာ အႏွစ္-၅၀ ေက်ာ္သြားတဲ့အခါ ”တစ္ေျမထဲေန တစ္ေရထဲေသာက္ေတြ..ေသြးသားရင္းညီရင္းအစ္ကိုေတြဆိုတဲ့ ေရာခ်လံုးေထြးျခင္းေတြမွာ” ”မတူကြဲျပားျခားနားျခင္း သီးျခားစ႐ိုက္လကၡဏာေတြအေပၚ အသိအမွတ္ျပဳရေကာင္းမယ့္စိတ္” ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါတယ္။ေသြးစည္းၾကညီညြတ္ၾကဆိုတဲ့လံႈ႔ေဆာ္မႈဟာ ျဒပ္မဲ့အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီသာျဖစ္ၿပီး၊ တစ္ျပည္ေထာင္၊ တစ္ဘာသာ၊ တစ္လူမ်ဴိး ယဥ္ေက်းမႈအေျခခံတစ္ခုတည္းမဟုတ္၊ စုေပါင္းဖြဲ႔တည္ထားတာလို႔မွ အသိအမွတ္ျပဳရင္ျဖင့္ ”မွ်ေ၀ေရာေႏွာေနတဲ့စ႐ိုက္လကၡဏာေတြ”႐ိွသလို၊ ”ကြဲျပားျခားနားမႈစ႐ိုက္လကၡဏာေတြ”တည္႐ိွေၾကာင္းကိုလည္း လက္ခံရမယ္။
အခုေတာ့ အစိုးရစစ္တပ္က လူေသာင္းဂဏာန္းမျပည့္တဲ့ ႐ွမ္း ကရင္ မြန္ ကခ်င္ လူမ်ိဳးစုတပ္ေတြကို ျပည္တြင္းစစ္ေရ႐ွည္ေမြးျမဴရင္း ထင္သလိုမီး႐ိႉ႔လူသတ္ မုဒိန္းက်င့္ၿပီး၊ သီဟာသူရ သူရစစ္တပ္ႀကီးလုပ္ေနတာကို အရပ္သားဗမာေတြစိတ္ထဲမွာပါ ”လူမ်ိဳးစုလက္နက္ကိုင္ေတြအေပၚ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္႐ိွတဲ့ေတာ္လွန္ေရးအင္အားစုေတြအျဖစ္”မသိျမင္ လက္သင့္မခံပဲ၊
ေကအဲန္ယူလည္း ေမွာင္ခိုလုပ္ မိုင္းခြဲ ႐ြာဖ်က္တာပဲ၊ မြန္ျပည္သစ္လည္း စီးပြားေသာင္းက်န္းတာပဲ... ေကအိုင္ေအလည္း အပစ္ရပ္ေနတုန္း ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘာလုပ္လို႔တုန္း စတဲ့ ”ဖက္ဒရယ္ႏိုင္ငံေရးအရင္းအျမစ္ျပႆနာကိုတမင္မ်က္ကြယ္ျပဳခ်န္လွပ္လို႔ ေတာ္လွန္ေရးပံုရိပ္ကိုအသေရဖ်က္တဲ့”စစ္အစိုးရ၀ါဒျဖန္႔အိုင္ဒီေယာ္ေလာ္ဂ်ီရဲ့စိုးမိုးျခင္းကို အႀကီးအက်ယ္ခံရတယ္။
ျပႆနာကိုထိပ္တိုက္လက္ခံအေျဖမ႐ွာပဲ ”သူတို႔လည္းဘာထူးလဲ”ဆိုတဲ့ တစ္ဖက္လူအေပၚ တျပန္လက္ညိႇဳးထိုးအေျဖအလြယ္ထုတ္ ေၾကးတန္းတိုက္တဲ့စိတ္ဟာ အင္မတန္ေအာက္တန္းက်တယ္။ ဒီေၾကးတန္းတိုက္တဲ့ ေအာက္တန္းစားစိတ္နဲ႔ပဲ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဗမာျပည္ရဲ႔ ပါတီတြင္း ၆၇-လမ္းစဥ္အေပၚ ျဖဳတ္-ထုတ္-သတ္ နာမည္တတ္လို႔အႏွစ္ငါးဆယ္ စစ္ဗ်ဴ႐ိုကရက္အရင္း႐ွင္စံနစ္ရဲ့ဆိုးက်ိဳးအေပၚ အေရာင္ေဖ်ာ့ေအာင္လုပ္ၾကတယ္။ အခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ မကဒတ ေျမာက္ပိုင္းကိစၥရပ္ပဲေပါ့။ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခုလံုးပံုပ်က္ေအာင္ ေၾကးတန္းတိုက္ေနျပန္ၿပီ။
”ဒါ့ေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရးအဘိဓမၼာ႐ိွမွ အေတြးအေခၚအယူအဆ မေဖာက္ျပန္မွာ”... သမၼတႀကီးက သမၼတႀကီးကဆိုၿပီးျဖစ္မသြားမွာလို႔ အၿမဲသတိေပးရတာပဲ။
”သႀကၤန္ပံုရိပ္ကို ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈလိုင္းေပၚဆြဲတင္ေ၀ဖန္”တာလည္း အလြန္ က်ပ္မျပည့္တာပဲ။ သႀကၤန္ဟာ ခ႐ိုနီတို႔ရဲ့ရာသီစာ စီးပြားေရးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႏိုင္ငံျခားမွာတစ္ႏွစ္ကြၽန္ခံ႐ွာရတဲ့ေငြထက္အဆမ်ားစြာ မ႑ာပ္ေလလံေၾကး ပါမစ္ေၾကး စပြန္ဆာေၾကးတို႔နဲ႔ ပြင့္တဲ့ပိေတာက္မညိႇဳးခင္မွာေငြရတဲ့လူတန္းစားတို႔ အာဏာကိုအရင္းတည္ၿပီး ဓနကို ေအးဓားျပတိုက္ပြဲႀကီးျဖစ္တယ္။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး အႏိွပ္ခန္းကာရာအိုေကခန္း ႏိုက္ကလပ္နဲ႔ဟိုတယ္ခန္းေတြမွာ အေမွာင္တြင္းနက္ေနရတဲ့ လိင္အလုပ္သမေတြေျမတြင္းထဲေရ၀င္တဲ့အခါထြက္လာရတဲ့ၾကြက္ေတြလိုပဲ သႀကၤန္တြင္းစင္ေပၚေရာက္ၿပီး လူသားဂုဏ္သိကၡာအဖ်က္စီးခံထားရလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မၾကည္ညိဳႏိုင္ပဲ ေကာ့ေကာ္ကန္ကားလုပ္ၾကတာအဆန္းလားလို႔ ဓနကိုအားကိုးၿပီး လိင္အရသာအျမတ္ထုတ္ရတာအေပၚေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ႏွစ္ခါျပန္မစဥ္းစားခဲ့တဲ့ေယာကၤ်ားဘသားႀကီးမ်ားကို ေမးခ်င္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာေပါ၊
ဖာေပါတဲ့အေမွာင္ေခတ္မွာ
ကဗ်ာေရးတဲ့ေကာင္ျဖစ္လာရတာမို႔
အဲဒီ့ဖာေတြဟာ ငါ့အတြက္ေတာ့ ေခတ္ရဲ့ မခ်ိဳေသာႏို႔ကို စို႔ရင္း အတူႀကီးလာရတဲ့ ငါ့ႏွမေတြပဲ။
Lin Htin
0 comments:
Post a Comment