ေခတ္ေမာင္း လစဥ္ထုတ္စာေစာင္၊ အတြဲ(၁) အမွတ္(၃)၊ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔အာေဘာ္မွ

ဗမာျပည္တြင္းက ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကား တက္ႂကြၾကသူေတြၾကားထဲမွာ civil society ဆိုတဲ့စကားလံုး ရင္းႏီွးသံုးစြဲလာတဲ့ ပမာဏမ်ားလာတာကို ဒီဘက္ႏွစ္ပိုင္းကာလမ်ားမွာ အထူးသတိထားမိတယ္။ civil society ကို လူမႈအေျချပဳလူထုအဖြဲ႔အစည္း၊ အရပ္ဘက္လူမႈအဖြဲ႔အစည္း စသျဖင့္ အလ်ဥ္းသင့္သလိုဘာသာျပန္ သံုးစြဲေနၾကတယ္။ စစ္အာဏာ႐ွင္အရိပ္မည္းေအာက္ စစ္အလိုက်ႏိုင္ငံေရးသာ ခပ္ယဲ့ယဲ့တည္႐ိွရတဲ့၀န္းက်င္မ်ိဳးျဖစ္လို႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ေ၀ါဟာရကို အႏွစ္အသားအဓိပၸာယ္ အျပည့္အ၀ေပၚလြင္ေအာင္  ကိုယ္ေရာင္ထင္႐ွားမျပႏိုင္ရတဲ့ကာလမွာ ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္႐ိွသူေတြကိုယ္တိုင္ လူမႈေရး အရပ္ဘက္စတဲ့ ဗမာစကားလံုးမ်ားရဲ့အကာအကြယ္နဲ႔

လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေျခေျပာင္းေရး တက္ႂကြလႈပ္႐ွားမႈေတြဟာ ၾကက္ေျခနီသဖြယ္ေရေဘးမီးေဘး ကယ္ဆယ္ေရး ပရဟိတ လူမႈေရးအလုပ္မ်ားအသြင္ယူေနၾကရတယ္။

Civil society ကို လူမႈေတြ အရပ္ဘက္ေတြဆိုၿပီး တိုက္႐ိုက္ဖလွယ္ရင္းသားက ႏိုင္ငံေရးကင္း႐ွင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ စစ္ေခါက္႐ိုးက်အဖိႏိွပ္ခံ႐ွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္မႈနဲ႔သာ တကယ့္ကို လူမႈေရးအလုပ္ ပရဟိတအလုပ္မ်ား လႈပ္႐ွားလည္ပတ္ေနတဲ့အ၀န္းအ၀ိုင္းကို civil society လို႔ အနက္ေပး စြဲထင္မွတ္ယူၾကမွာကို စိုးရိမ္တယ္။ ဒီေတာ့ civil society ကို ႏိုင္ငံေရးအဓိပၸာယ္နည္းၿပီး လူမႈေရးအဓိပၸာယ္ပိုမ်ားေစႏိုင္တဲ့ ဘာသာျပန္ဖလွယ္မႈမ်ဴိးေတြမလုပ္ပဲ ဒီမိုကေရစီ၊ ဆို႐ွယ္လစ္၊ လစ္ဘရယ္ စတဲ့ ေ၀ါဟာရမ်ားလိုပဲ တိုက္႐ုိက္ေခၚေ၀ၚသံုးႏံႈးမယ္၊ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆို လူ႔အဖြဲ႔အစည္း အေျခတင့္အေနျမင့္ တိုးတက္ထြန္းကားေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုတာ လူမႈေရးျပႆနာမဟုတ္ပဲ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာသာ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ civil society ဆိုတာကို စီးပြား လူမႈ ဒႆနတို႔ အားလံုးေပါင္းစုစည္းရာ ႏိုင္ငံေရးေ၀ါဟာရအျဖစ္ ရဲရဲကိုင္တြယ္သေဘာထားသင့္တယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

Civil society အေပၚ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ ခ်ည္းကပ္မႈ ႐ွဴ႔ေထာင့္တခ်ိဳ႔အေၾကာင္းမသြားခင္ "ဒီမိုကေရစီနဲ႔ထိုက္တန္တဲ့လူထုႀကီးျဖစ္လာဖို႔ ပ်ိဳးေထာင္ေလ့က်င့္ရမယ္" ဆိုတဲ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့အယူကို အရင္စမ္းစစ္ၾကည့္ၾကရေအာင္။ "စည္းကမ္း႐ိွတဲ့သူေတြ ပညာရည္ျပည့္၀ေနတဲ့သူေတြျဖစ္လာမွ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ထိုက္တန္လာမယ္ ဒီမိုကေရစီကိုက်င့္သံုးလာႏိုင္မယ္" ဆိုတဲ့အေတြးအျမင္ဟာ အရင္း႐ွင္စံနစ္အဆင့္ေတာင္မ႐ိွတဲ့ "ေစာင့္ေ႐ွာက္သူနဲ႔ အေစာင့္ေ႐ွာက္ခံ႐ိွမႈ" ပေဒသရာဇ္အယူကို နားလွည့္ပါး႐ိုက္လုပ္သြပ္သြင္းမႈ အဓိပၸာယ္ဖြင့္မႈမ်ဴိးပဲ။

ဘာလို႔ နားလွည့္ပါး႐ိုက္လုပ္ ဆိုၿပီးသံုးစြဲရသလဲဆို စည္းကမ္း႐ိွဖို႔၊ ပညာရည္ျပည့္၀ဖို႔ဆိုတာ လိုလားအပ္ေၾကာင္း အျငင္းပြားဖြယ္မ႐ိွ၊ သို႔ေပသိ ဒီမိုကေရစီဆိုတာ စည္းကမ္း႐ိွလာတဲ့လူသူေတြ ပညာရည္ျပည့္၀လာတဲ့သူေတြကို စည္းကမ္း႐ိွႏွင့္ၿပီး ပညာရည္ျပည့္ႏွင့္ၿပီးလူတစ္စုက အကဲျဖတ္သံုးသပ္အမွတ္ေပးၿပီး အပိုဆုေၾကးသေဘာမ်ဴိး ခ်ီးျမႇင့္ရတာမ်ိဳးမဟုတ္၊ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္လံုး တစ္ေယာက္အခြင့္အေရးတစ္ေယာက္အသိမွတ္ျပဳလို႔ တေျပးညီအတူတကြက်င့္ႀကံၾကရမယ့္အက်င့္တရားႀကီး မဟုတ္လား။

ႏိုင္ငံေတာ္နဲ႔ႏိုင္ငံသားခြဲျခားမႈအျမင္ civil society အစား လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ တကယ့္အႏွစ္သာရ႐ိွတဲ့ေ၀ါဟာရကို အသားေပးဖို႔ရာထိုက္တယ္။ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးလို႔ေတာ့ ေႂကြးေၾကာ္ပါရဲ႔၊  တကယ္လုပ္ေတာ့ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ထြန္းမႈဆိုတာ လႊတ္ေတာ္ကိုဗဟိုျပဳေၾကာင္းရယ္လို႔ လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးကို လႊတ္ေတာ္အျပင္မွာပါလိုက္အကာအကြယ္ေပးတဲ့ စစ္ကြၽန္၀ါဒျဖန္႔ ျဖစ္မေနဖို႔လည္းလိုတယ္။

(ေခတ္ေမာင္း လစဥ္ထုတ္စာေစာင္၊ အတြဲ (၁) အမွတ္ (၃)၊ အယ္ဒီတာအဖြဲ႔အာေဘာ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပပါတယ္)