ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ေနာက္ဆံုးေန႔ရက္မ်ား (ၿငိမ္းၿငိမ္းႏိုင္)

ႀကိဳးမိန္႔က်ထားသည့္ ဦးေစာအတြက္ ဇနီးျဖစ္သူေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ သမီး ေဘဘီေစာတို႔သည္ ေဒါက္တာဘေမာ္ႏွင့္ ေဒါက္တာဘဟန္တို႔အား အယူခံေရွ႕ေနလိုက္ေပးရန္ ေတာင္းပန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ည္းႏွီး ျဖစ္သြားခဲ့ရသည္။ (ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁-၁-၁၉၄၈)

၁၉၄၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ ၁၀ ရက္ေန႔ တြင္ ဦးေစာ၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္သည္ ေရွ႕ေနႀကီး မစၥတာဟက္ေဗာက္မွတ ဆင့္အဂၤလန္ျပည္၊ လန္ဒန္ၿမိဳ႕ရွိ ဦးေစာ၏ညီဝမ္းကြဲ ဦးေမာင္ေမာင္ႀကီးထံ ထိုေခတ္ေငြ က်ပ္ ၂၀ဝ၀ အကုန္ခံၿပီး သံႀကိဳးတေစာင္ပို႔ကာ အကူအညီေတာင္းခဲ့ပါသည္။ ထိုသံႀကိဳးစာတြင္ ဤအမႈသည္ အဂၤလိပ္အစိုးရလက္ထက္တြင္ျဖစ္ပြားခဲ့သျဖင့္ ဘိလပ္ပရီဗီေကာင္စီတြင္ အယူခံဝင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ တရားဥပေဒအားျဖင့္ ၫႊန္ၾကားအႀကံဉာဏ္ေပးႏိုင္ေသာ ဥပေဒပါရဂူမ်ား ရွာေဖြေပးရန္ပါရွိသည္။ (ဗမာ့ေခတ္သတင္းစာ၊ ၁၁-၃-၁၉၄၈)

ဦးေစာ၏လက္နက္မႈႀကီးကို ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၀ ရက္၊ ေန႔လယ္ ၂ နာရီ အခ်ိန္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ အင္းစိန္သတၱမတရားသူႀကီးက စတင္ စစ္ေဆးခဲ့သည္။ ဦးေစာမွာ အေတာ္ေလး ပိန္ခ်ံဳးသြားသည္။ ဦးေစာက အမႈတြင္ပါဝင္သည့္ ကေလးမ်ားသည္ မိမိအိမ္မွ ကေလးမ်ားျဖစ္သျဖင့္သူတို႔အတြက္ ေရွ႕ေနငွားေပးရန္မွာ မိမိတာဝန္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာၾကားသည္။ ဦးေစာက တရားခံမ်ားကို ေတြ႔ဆံုရန္ေတာင္းဆိုသည္။ တရားသူႀကီး ဦးစိုးက မိမိတြင္ အာဏာမရွိ၊ အထက္အရာရွိမ်ားႏွင့္သာ စကားေျပာေစလိုေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။ (ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊ ၂၁-၄-၁၉၄၈)

အင္းစိန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံ နံပါတ္တစ္တရားခံဦးေစာထံသို႔ ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ သမီးေဘဘီေစာတို႔ ဧၿပီလ ၁၇ ရက္ေန႔က သြားေရာက္ေတြ႔ဆံုခဲ့သည္။ ေဒၚသန္းခင္ႏွင့္ ေဘဘီေစာတို႔က ဦးေစာအား ဇိနတၳပကာသနီက်မ္းစာအုပ္ တစ္အုပ္ေပးခဲ့ၾကသည္။ ဦးေစာက သူ ေရးသားထားေသာ စာရြက္ေပါင္း ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ခန္႔ရွိမည့္ သူ၏ကိုယ္တိုင္ေရးအတၳဳပၸတၱိစာတမ္းရွည္ႀကီးကို ေပးအပ္လိုက္သည္။ (ဟံသာဝတီသတင္းစာ၊၂၁-၆-၁၉၄၈)

အင္းစိန္ေထာင္မွေနၿပီး ဦးေစာသည္ ဇနီးျဖစ္သူေဒၚသန္းခင္ထံ စာတေစာင္ကို ေအာက္ပါအတိုင္းေရးပို႔လိုက္သည္။ "မာမီခင္ က်ေနာ္၏အေလာင္းကို အိမ္သို႔ မယူပါႏွင့္။ ဘယ္ကိုမွလည္း မယူပါႏွင့္။ ေသၿပီးေသာအပုပ္ေကာင္ႀကီးဟူ၍ တရားႏွင့္ေျဖပါ။ သတိသံေဝဂျဖစ္ပါ။ အနိစၥတရားႏွင့္ အနတၲတို႔ကို ပြားမ်ားပါ။ ေသၿပီျဖစ္၍ မထူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ မာမီတို႔ ဒုကၡမရွာၾကပါႏွင့္ေတာ့။ ေသသူ ရည္ရြယ္၍ ပၪၨင္းခံျခင္း၊ ရွင္ျပဳျခင္း၊ ဆြမ္းေကြ်းျခင္း စေသာကုသိုလ္ေကာင္းမႈမ်ားကိုလုပ္ပါက မာမီ တို႔မွာကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ အမွ်အတန္းaဝပါက ကုသိုလ္ရႏိုင္ပါသည္။ ဤသို႔aသာ ကုသိုလ္ေရးမ်ားကိုသာ ဂ႐ုစိုက္ပါ"(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၁-၅-၁၉၄၈)

ဦးေစာ ေသေသာအခါ ႐ုပ္ကလပ္ကို ဇနီးျဖစ္သူေဒၚသန္းခင္က အျပင္တြင္သၿဂႋဳဟ္ရန္ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဆိုင္ရာမွ ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ တရားခံမ်ားအား သရဏဂံုတင္ရန္ကိစၥတြင္ ၎တို႔ အလိုရွိသည့္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားကိုပင့္ဖိတ္ၿပီး သရဏဂံုတင္ခြင့္ကို ဧၿပီလ ၅ ရက္၊ ၆ ရက္၊ ၇ ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ျပဳလုပ္ခြင့္မ်ားေပးခဲ့သည္။
(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၆-၅-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ျမန္မာႏိုင္ငံတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သို႔အယူခံဝင္ေရာက္ေရးအတြက္ အခြင့္ထူးေပးရန္ ဝင္ေရာက္ထားၾကေသာ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္မံႈႀကီးတို႔၏အမႈကို ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔၊ နံနက္ ၁၁ နာရီ အခ်ိန္တြင္ တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဆာဘဦး၊ တရားဝန္ႀကီး ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္ တရားဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးသိမ္းေမာင္တို႔ကၾကားနာစစ္ေဆးၿပီးစီရင္ခ်က္ ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ယခုအမႈတြင္ မွားယြင္းစြာျဖင့္ တရားဥပေဒေၾကာင္းအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေၾကာင္းအရာအား ျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း စစ္ေဆးခဲ့သည့္ခံု႐ံုးႏွင့္ တရားလႊတ္ေတာ္တို႔က မွားယြင္းစြာဆံုးျဖတ္ထားျခင္းမရွိသည္ကို ေတြ႔ရသည့္အတြက္ တရားခံတို႔သည္ ဤ႐ံုးေတာ္သို႔ အယူခံဝင္ရန္ အခြင့္ေတာင္းျခင္းသည္ မေပးသင့္ဟုဆိုကာ တရားခံတို႔၏အယူခံဝင္ေရာက္ေရးခြင့္ပန္လႊာကို ပယ္ခ်လိုက္သည္။ (သံေတာ္ဆင့္၊ ၁၈-၄-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္သည့္ ဦးေစာႏွင့္အေပါင္းအပါ တရားခံ ၈ ဦးအား ေမလ ၈ ရက္ေန႔ တြင္ ကြပ္မ်က္ရန္၊ အထူးခံု႐ံုးအဖြဲ႕မွ ဆိုင္ရာသို႔ ၂၈-၄-၄၈ ရက္ေန႔က ေသဒဏ္ဝရမ္းမ်ား ထုတ္ေပးလိုက္သည္။ ဦးေစာ၏ဇနီး ေဒၚသန္းခင္သည္ ၂၇-၄-၄၈ ေန႔စြဲျဖင့္ ၎၏ ေအဒီလမ္းရွိေနအိမ္ကို ျပန္ေပးရန္ႏွင့္ ၎၏လင္ေယာကၤ်ားအား အဆံုးစီရင္ၿပီးေသာအခါ အေလာင္းကို ထိုအိမ္သို႔ယူေဆာင္ကာ သၿဂႋဳဟ္ခြင့္ျပဳရန္ ဆိုင္ရာသို႔ေတာင္းဆိုထားသည္။
(သံေတာ္ဆင့္၊ ၂၉-၄-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္၍ ႀကိဳးဒဏ္အတည္ျပဳျခင္းခံရသည့္ဦးေစာသည္ ေမလ ၆ ရက္ေန႔ ညေနအခ်ိန္တြင္ အင္းစိန္ေထာင္အတြင္း၌ မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ႀကီးႏွင့္ အျခားဆရာေတာ္သံုးပါးတို႔၏ တရားေတာ္တို႔ကို နာယူခဲ့သည္။ ဦးေစာက မိုးညႇင္းဆရာေတာ္ႀကီးကို ေငြက်ပ္ ၄၅၀ဝ ေရစက္ခ် လွဴဒါန္းခဲ့သည္။(သံေတာ္ဆင့္၊ ၇-၅-၁၉၄၈)

ေမလ ၈ ရက္ေန႔ လင္းအားႀကီးအခ်ိန္တြင္ ဦးေစာႏွင့္အေပါင္းအပါတရားခံမ်ားအား ႀကိဳးဒဏ္ေပးမည္ ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးထဲတြင္ ရန္ႀကီးေအာင္ႏွင့္စိန္ႀကီးတို႔အား လည္းေကာင္း၊ အင္းစိန္ေထာင္တြင္ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္းႏွင့္ မံႈႀကီးတို႔အားလည္းေကာင္း ႏွစ္ေယာက္တစ္တြဲစီ တနာရီျခား ႀကိဳးေပးမည္ျဖစ္သည္။ ေမာင္နီႏွင့္သုခတို႔မွာ ေနာက္လိုက္ငယ္သားမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သမၼတႀကီး၏ဆႏၵအရ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္ဇီဝိတဒါနအျဖစ္ ေသဒဏ္မွခ်မ္းသာေပးကာ တသက္တကြ်န္းဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲလိုက္သည္။ (သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)

ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံဦးေစာအားခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသည့္ ႀကိဳးတိုက္အမွတ္ ၃ တြင္ ႀကိဳးဒဏ္မခံရမီ တေန႔က ေအာက္ပါစာေလးကို ႀကိဳးတိုက္နံရံတြင္ ခဲျဖင့္ေရးသြားခဲ့သည္။ အတိတ္ဘဝမေကာင္းမႈက အရင္းခံေၾကာင့္ ဒုကၡျဖစ္ရသည္။ ဥယိ႒ကကံက ကပ္၍ႏွိပ္စက္ေသာေၾကာင့္ စိတ္ဆင္းရဲ၊ ကိုယ္ဆင္းရဲျဖစ္ရသည္။ အထည္ခံ႐ုပ္ၾကမ္းခုတား ေသသည္ေနာက္တိုင္ေအာင္ က်န္ရွိေလ၏။ (အိုးေဝ၊ ၂၇-၈-၁၉၄၈)

နံနက္ ၅ နာရီ မိနစ္ ၂၀ တြင္ ေရာက္ရွိၾကေသာပရိသတ္မ်ားက ဦးေစာထားရာႀကိဳးတိုက္သို႔ သြားၾကေၾကာင္း၊ ခဏမွ်အၾကာတြင္ ၎၏အခန္းကိုဖြင့္ေပးလိုက္ရာ ၎ဆင္းမည္အျပဳတြင္ ႀကိဳးစင္တင္ေသာအခါဝတ္ရေသာအက်ႌရွည္အျဖဴကို ဝတ္ေပးမည္လုပ္ရာ ဦးေစာက "ဟိုေပၚေရာက္မွဝတ္ပါလားခင္ဗ်ာ"ဟု ေတာင္းပန္သည့္အတြက္ မဝတ္ဘဲ ေထာင္ပိုင္ႀကီးက မူးမိုက္သြားမည္ကိုစိုးရိမ္သျဖင့္ လက္ေမာင္းမွတြဲေခၚလာေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္သည္ကား နံနက္ ၅ နာရီခြဲ တိတိပင္ ျဖစ္၏။ ဦးေစာမွာ ႀကိဳးတိုက္မွ ႀကိဳးစင္သို႔အေရာက္လိုက္လာရာတြင္ ၎ကိုယ္တြင္ ပိုးရွပ္အက်ႌအျပာလက္တိုႏွင့္ ပိုး ရွမ္းေဘာင္းဘီကိုဝတ္ဆင္၍ ေရွ႕ထိုးဖိနပ္အနက္ကို စီးလာေၾကာင္း။ ဦးေစာမွာ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္အထိ ဣေႁႏၵမပ်က္ဘဲ ၿပံဳးၿပံဳးရယ္ရယ္ႏွင့္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးအား (ဂြတ္ဘိုင္) ဟုပင္ ႏႈတ္ဆက္သြားေသးသည္ဆိုေၾကာင္း။ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔မတက္မီ ေထာင္အရာရွိႀကီးမ်ားက ၎တို႔ထံုးစံအတိုင္း ဘုရားကိုအာ႐ံုျပဳရန္ ခြင့္ျပဳေၾကာင္း။ ဦးေစာ ႀကိဳးစင္ေပၚသို႔ေရာက္ေသာအခ်ိန္သည္ကား ၅ နာရီ ၃၂ မိနစ္ခန္႔ရွိၿပီျဖစ္ရာ ၎အား အက်ႌရွည္ကို ေထာင္မွဴးႀကီးကဝတ္ေပးၿပီး လက္ႏွင့္ေျခတို႔ကို ႀကိဳးျဖင့္တုပ္ကာ အိတ္ျဖဴစြပ္လိုက္ၿပီး ႀကိဳးကြင္းကိုစြပ္လိုက္သည္။ တခဏမွ်ၾကာေသာအခါ ႀကိဳးတိုက္ဆိုင္ရာေထာင္မွဴးႀကီးက ျဖဳတ္လိုက္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ထိုအခ်ိန္သည္ ၅ နာရီ ၃၃ မိနစ္တိတိအခ်ိန္ပင္ျဖစ္ရကား သံျပားက်သြားေသာ ဒိုင္းဟူေသာအသံမွတပါး ဘာမွမၾကားရ။ ႀကိဳးစင္ေအာက္ဘက္သို႔ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေသာအခါ မေျပာပေလာက္ေသာလႈပ္ရွားမႈကေလးျဖင့္ မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း ဇီဝိန္ခ်ဳပ္သြားေတာ့ေၾကာင္း။ (သတင္းစာေရးသားခ်က္အတိုင္း ကူးယူေဖာ္ျပသည္) (သံေတာ္ဆင့္၊ ၈-၅-၁၉၄၈)

ဂဠဳန္ဦးေစာဇနီးထံမွေလ်ာ္ေၾကး ၄ သိန္းရလိုေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္အတူ လုပ္ႀကံျခင္းခံရမႈတြင္ပါဝင္သည့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးႏွင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဌာနအတြင္းဝန္ ဦးအုန္းေမာင္၏က်န္ရစ္သူဇနီး ေဒၚသိန္းႂကြယ္ႏွင့္သားသမီးမ်ားက တရားလႊတ္ေတာ္တြင္ တရားမေၾကာင္းျဖင့္ တရားစြဲဆိုခဲ့သည္။ အဆိုပါ တရားမမႈႀကီးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚသိန္းႂကြယ္ဘက္မွ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္သည့္ဝတ္လံုေတာ္ရမွာ ေဒါက္တာဘဟန္ ျဖစ္သည္။
(ျမန္မာ့အလင္း၊ ၂၉-၆-၁၉၅၀)

မွတ္ခ်က္
အခ်က္အလက္မ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေၾကညာၿပီးခ်ိန္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ ၁၉၄၈-၁၉၉၈ ေရႊရတုႏွစ္ ငါးဆယ္ျပည့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံသတင္းစာ မွတ္တမ္းမ်ား၊ ပထမတြဲႏွင့္ဒုတိယတြဲ၊ တကၠသိုလ္စိန္တင္စာအုပ္မ်ားမွ ရယူပါသည္။
တင္ၫြန္႔ ေနာက္ဆက္တြဲ…

“ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက ဘာမွလုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔ အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ ဥပေဒအရခံသြားၿပီပဲ။ က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး”
(ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္)

လီလီပန္းအျဖဴေရာင္ေလးမ်ားက ကႏုတ္ပန္းႂကြ မဂၤလာဘိသိက္ေငြဖလားႀကီးထဲ၌ လွလွပပ လန္းလန္းဆန္းဆန္း။ လြန္ခဲ့ၿပီးေသာ ဆယ္စုႏွစ္သုံးခုေက်ာ္မွ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလွသည့္ မဂၤလာအခမ္းအနားပဲြတခု၏ ျမင္ကြင္းျဖစ္သည္။

ဘိသိက္ခံမဂၤလာေမာင္ႏွံမွ သတို႔သမီးမွာ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ႀကီးမ်ားကိုလုပ္ႀကံမႈႈတြင္ ျမန္မာ့သမုိင္းတရားခံတဦးအျဖစ္ ျပည္သူမ်ားအၾကား ယေန႔တုိင္ နာမည္ဆုိးႏွင့္ရွိေနခဲ့ေသာ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေျမးျဖစ္၏။ ဦးေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္တို႔၏သမီး ေဒၚေဘဘီေစာမွေမြးဖြားေသာ ဒုတိယသမီး ေဒၚမြန္မြန္ရင္ ျဖစ္သည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ မဂၤလာပဲြဘိသိက္ပန္းေငြဖလားတြင္ လီလီပန္းကိုသာ ထုိးရမည္ဆုိသည့္ အဘြားေဒၚသန္းခင္၏ တခ်က္လႊတ္ဆႏၵျဖင့္ ထိုလီလီပန္းျဖဴျဖဴေဖြးေဖြးမ်ားကို ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လုံးတြင္ မရမကရွာေဖြခဲ့ရသည္ဆုိ၏။

ထုိပန္းမ်ားကို တၿမိဳ႕လုံးတြင္ မရမကလုိက္လံရွာေဖြခဲ့ရာ ေနာက္ဆုံးတြင္မွ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ပင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ဇနီးျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္ ၿခံထဲ၌စိုက္ပ်ဳိးထားေသာ လီလီပန္းမ်ားရွိေၾကာင္း သတင္းရသျဖင့္ ထုိလီလီပန္းအျဖဴေရာင္မ်ားကို မဂၤလာဘိသိက္ပန္းအျဖစ္ ထုိးႏုိင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအျဖစ္အပ်က္မွာ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္းသုံးဆယ္ေက်ာ္ကျဖစ္ၿပီး သမုိင္း၀င္မွတ္တမ္းတြင္ မိသားစုႏွစ္ခုၾကား တစ္ႀကိမ္တည္းေသာ အမွတ္မထင္ဆုံစည္းခဲ့သည့္ ဆက္စပ္မႈတခုျဖစ္ခဲ့ေလသည္။

“ပန္းေတြ သြားခူးတဲ့ေန႔က လာခူးတဲ့လူေတြကို အန္တီေဒၚခင္ၾကည္က အိမ္ေပၚကေန ေသာ့ပစ္ခ်ေပးရင္း ဘယ္သူ႔ မဂၤလာေဆာင္လဲလို႔ ေမးတယ္တဲ့။ ဦးေစာ၊ ေဒၚသန္းခင္ေျမး မဂၤလာေဆာင္ပါလို႔ေျပာေတာ့ .. ေၾသာ္ ေဒၚသန္းခင္က ေျမးေတြဘာေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ က်မထက္ သူကေတာင္ ပိုကံေကာင္းတာေပါ့လို႔ ေျပာတယ္တဲ့။ အဲဒီစကားေလးနဲ႔ ပန္းေလးေတြက မွတ္မွတ္ရရပါပဲ” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္က သူ႔မဂၤလာေဆာင္ အမွတ္တရဘိသိက္ပန္းအျဖစ္ ေဒၚခင္ၾကည္စုိက္ပ်ဳိးထားေသာ အျဖဴေရာင္လီလီပန္းေလးမ်ားကို မဂၤလာေငြဖလားထဲတြင္ ထုိုးစုိက္ႏုိင္ခဲ့ပုံကုိ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားပီတိျဖစ္စြာ ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုအခါ ဦးေစာ၏ဇနီး ေဒၚသန္းခင္လည္း မရွိေတာ့၊ ဦးေစာ၏သမီး ေဒၚေဘဘီေစာလည္း ကြယ္လြန္သြားၿပီျဖစ္သည္။ အခ်ိန္ကာလ ဆယ္စုႏွစ္ေတြလည္း တစုၿပီးတစု ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ၿပီျဖစ္သကဲ့သို႔ ဦးေစာမိသားစု၀င္ေတြလည္း သမုိင္းမွအရိပ္မည္းတခု၏ေျခာက္လွန္႔မႈေအာက္မွ တျဖည္းျဖည္း ႐ုန္းထြက္လာႏုိင္ၿပီ ျဖစ္သည္။ သမုိင္းတရားခံမိသားစုအျဖစ္ အျပစ္ရွိသူမ်ားကဲ့သို႔ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရသည့္ ကာလမ်ားမွာ အခ်ိန္ေတြၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် ေဒၚမြန္မြန္ရင္၏ သား၊ သမီးေျမးမ်ားလက္ထက္ ယခုအခါတြင္မူ တျဖည္းျဖည္းလြတ္ေျမာက္လာခဲ့ၿပီဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ က ယူဆေလသည္။

“အန္တီ့ေမေမနဲ႔ အဘြားတုန္းကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးရပ္တည္႐ုန္းကန္ခဲ့ၾကရတယ္။ အန္တီတုိ႔ၾကေတာ့ ကံေကာင္းပါတယ္။ ေတာ္ေတာ္ကို အေျခအေနေကာင္းလာပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အန္တီ့သမီးႀကီးတုန္းကေတာ့ နည္းနည္းေလး ဂယက္ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးႀကီးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး”

“ဦးေစာျမစ္ တဲ့”၊ “ဦးေစာ ျမစ္ တဲ့” ဆုိသည့္ တေက်ာင္းတည္းေန ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားမ်ားထံမွ ၾကားရသည့္ မလုိလားေသာအသံဟန္ႏွင့္ ေျပာဆုိမႈႈကိုႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရသည့္သမီးႀကီးအတြက္ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ စိတ္ပူကာ ေနာက္ေက်ာင္းတေက်ာင္းသုိ႔ ေျပာင္းထားခဲ့ရသည္။

“ကေလးေတြမွာ ခံစားခ်က္ရွိတယ္။ ကေလးခ်င္းဘာမွ ဆုိးဆုိး၀ါး၀ါးမရွိေပမယ့္ ေက်ာင္းမွာ သူတို႔အဘုိးနာမည္ကိုတပ္ေျပာလာေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့ေလ။ ကေလး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္မွာ စိုးတာနဲ႔ ေက်ာင္းေျပာင္းလုိက္ရတာေပါ့” ဟု အဘုိးျဖစ္သူ၏ ဂယက္႐ုိက္ခတ္မႈႈက ျမစ္ျဖစ္သူအထိပင္ ရွိခဲ့ေၾကာင္းကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဥပမာေပး၍ ေျပာျပသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္မွာ ငယ္စဥ္ကပင္ မိခင္ႏွင့္အဘြားျဖစ္သူသင္ၾကားေပးသည့္အတုိင္းေနထုိင္ခဲ့ရသလုိ ယခု သူ႔သားသမီး ေျမးမ်ားကိုလည္း ထုိကဲ့သို႔ပင္ ဆက္လက္သင္ၾကားေပးသည့္အတြက္ လူမႈႈပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ေနထုိင္ႏုိင္ခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္သည္ဟုဆုိသည္။

“အန္တီ့ကို ငယ္ငယ္ကတည္းက ေမေမကေျပာတယ္။ ကိုယ့္မွာအျပစ္ရွိခဲ့တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေတြက အဘုိးနဲ႔ပတ္သက္လို႔ေျပာလာရင္ ျပန္ရန္ျဖစ္တာတို႔ ျပန္ေျပာတာတို႔မလုပ္ရဘူးတဲ့ ဦးေႏွာက္ထဲကို အဲဒီအတုိင္း သြင္းေပးထားတာ။ အဲဒီေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာရဲဘူး” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ ကဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္သည္ မိသားစုႏွင့္အတူ ဦးေစာေနထုိင္ခဲ့ရာ ေအဒီလမ္းရွိအိမ္ၿခံ၀င္းႏွင့္ တျခံေက်ာ္၌ လက္ရွိေနထိုင္လ်က္ရွိသည္။ သူတို႔အိမ္ ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ၀င္၀င္ခ်င္းေတြ႔ျမင္ရသည္က ဦးေစာႏွင့္ ဇနီးေဒၚသန္းရင္တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံပုံတူေက်ာက္စီပန္းခ်ီကားႀကီး ျဖစ္၏။ ထိုပန္းခ်ီကားေျခရင္းတြင္ စားပြဲတလုံးခ်ကာ ေရပူေရေအး ဆက္ကပ္ထားသည္ကုိုလည္း ေတြ႔ရသည္။

သမုိင္းတရားခံတဦးျဖစ္ေသာ္ျငား မိသားစု၀င္မ်ားကမူ ဦးေစာ ႀကိဳးစင္မတက္ခင္ ေထာင္အတြင္းမွ ေရးသားထားေသာစာမ်ားကို ဖတ္႐ႈႈသိမ္းဆည္းထားကာ ထုိစာမ်ားအရ အဘုိးျဖစ္သူဦးေစာသည္ မေသဆုံးမီ အမွန္တရားကိုသိျမင္လက္ခံသြားခဲ့သည္ဟု ယုံၾကည္လ်က္ရွိၾကသည္။ ဦးေစာက သူတုိ႔အတြက္ သူရဲေကာင္းတေယာက္မျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း သမုိင္းသင္ခန္းစာမ်ားေပးသြားခဲ့သူတေယာက္ျဖစ္သည့္အျပင္ တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္ျမတ္ႏုိးခဲ့သူတေယာက္အျဖစ္လည္း လက္ခံထားၾကသည္။

“သူမေသခင္ေရးခဲ့တဲ့စာကိုၾကည့္ရင္ သူအမွန္တရားကိုသိသြားခဲ့လို႔ေပ့ါ။ တကယ္ေတာ့ အထင္လဲြမႈႈေတြကေနျဖစ္လာတဲ့ သူ႔ပင္ကို စိတ္ေပၚလာတာေပါ့။ ေဒါသစိတ္ေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရတာေလ။ အဲဒီလိုသာမဟုတ္ခဲ့ရင္ တုိင္းျပည္လည္း ဒီလို ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ သူလည္း တုိင္းျပည္ကို ခ်စ္တဲ့သူတေယာက္ပဲဆုိတာ အန္တီတို႔အိမ္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ စာရြက္စာတမ္း၊ စာအုပ္ေတြကိုၾကည့္ရင္သိ ႏုိင္ပါတယ္” ဟု အဘုိးျဖစ္သူအေပၚ မိသားစု၀င္တဦးအျဖစ္ နားလည္မႈျပည့္၀စြာျဖင့္ ေျပာျပသည္။

မည္သုိ႔ပင္အဘုိးျဖစ္သူကို နားလည္မႈႈရွိသည္ဆုိဦးေတာ့ အဘုိး၏တုိင္းျပည္အေပၚ က်ဴးလြန္ခဲ့မႈႈအတြက္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ ေပးဆပ္ရလ်က္ရွိဆဲျဖစ္သည္ဟု ဆုိသည္။

“လူေတြအျမင္မွာ ေၾသာ္.. ဒီမိသားစု သူတို႔အျပစ္ေတာ့ သူတို႔သိသားပဲဆုိတာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ေနရပါတယ္။ အန္တီ့ ေမေမနဲ႔အဘြားတုန္းကဆုိရင္ သူတို႔ေတြက ရွိတဲ့ပစၥည္းထုတ္ေရာင္းတာ။ အျပင္လူနဲ႔ကူးလူးရတဲ့ စီးပြားေရးေတြဘာေတြလုပ္လို႔ အဆင္မေျပဘူးေလ။ အဘုိးထားခဲ့တဲ့ ၿခံပတ္ပတ္လည္က ေျမေတြေရာင္းစားၿပီး ေနလာခဲ့ၾကတာ။ အန္တီ့အေမ လက္ထပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း အေဖက ၀န္ထမ္းဆိုေတာ့ အန္တီတုိ႔လည္း ၀န္ထမ္းမိသားစု၀င္ေတြ ျဖစ္လာတာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔” ဟု ဦးေစာမိသားစု၀င္မ်ားအျဖစ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရသည့္အတိတ္ပုံရိပ္တို႔ကို ျပန္ေျပာင္းေျပာျပသည္။

ယခုေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လူမႈ၀န္းက်င္ က်ယ္ျပန္႔လာခဲ့သည္မွာ သားႀကီးက ျပည္သူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံရသည့္ အႏုပညာရွင္တဦးအျဖစ္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ သားႀကီးက သ႐ုပ္ေဆာင္ မင္းခ ျဖစ္သည္။

သားႀကီးသ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္လိုသည္ဟုေျပာသည့္ေန႔က ေဒၚမြန္မြန္ရင္ ေအာ္လုိက္သည့္အသံမွာ တအိမ္လုံးပင္ လန္႔သြားရသည္ဟု ဆိုသည္။

“သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲ ၀ါသနာပါတယ္။ သ႐ုပ္ေဆာင္ပဲလုပ္မယ္ဆုိေတာ့ အဲဒီေန႔က အန္တီေအာ္လိုက္တာ အိမ္ကလူေတြေတာင္ လန္႔သြားတယ္။ အမေလး၊ အမေလး ဘယ့္ႏွယ့္ တမိသားစုလုံး လူမသိသူမသိ ေနလာရပါတယ္ဆုိမွ မင္းက်မွ သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္မယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ေလ။ ဘယ္လုိ စဥ္းစားလို႔မွ မရတာ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အေဖက ၀ါသနာပါတာလုပ္ပါေစဆုိၿပီး ၾကည့္ေနလုိက္တာ အခု ၁၀ ႏွစ္ ေတာင္ရွိခဲ့ၿပီ” ဟု ဆိုေလသည္။

မင္းခ သ႐ုပ္ေဆာင္လုပ္ေနစဥ္မွာလည္း အခ်ဳိ႕က ဦးေစာ ျမစ္အျဖစ္ သိၾကသူမ်ားရွိသလို အမ်ားစုကေတာ့ မသိၾက။ သို႔ေသာ္လည္း သူ႔အႏုပညာလုပ္ငန္းတြင္ေတာ့ အဘုိးေၾကာင့္ တစုံတရာအရိပ္မထင္ခဲ့ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ က ဆုိသည္။

ထုိကဲ့သုိ႔ ဦးေစာမိသားစုကို သိရွိဆက္ဆံရင္းႏွီးၾကသူမ်ားျဖင့္ တျဖည္းျဖည္းေျပာင္းလဲမႈမ်ားရွိလာျခင္းတို႔က ေဒၚမြန္မြန္ရင္ လက္ထက္ကပင္ စခဲ့သည္ဆုိကလည္း မမွားေပ။ အာဇာနည္ေန႔နီးတုိင္း ျပဳလုပ္ေလ့ရွိသည့္ ေဟာေျပာပဲြမ်ား၊ ေက်ာင္းတြင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားလုပ္သည့္ရက္မ်ားဆိုလွ်င္ ေဒၚမြန္မြန္ရင္မိဘမ်ားက သူမကို ေက်ာင္းသို႔မလႊတ္ေတာ့။ ဖခင္ တာ၀န္က်ရာ ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕ရွိ ေမာ္ဒလိန္းေက်ာင္းတြင္ ၄ တန္းမွ ၇ တန္းအထိတက္ခဲ့စဥ္က အမွတ္တရ တခုရွိခဲ့ဖူး သည္။

ဦးေစာ၏ေျမးမွန္း ၿမိဳ႕ကလူမ်ားေရာ ေက်ာင္းကပါသိၾကသည့္မို႔ မိဘမ်ားက အာဇာနည္ေန႔အႀကိဳေန႔မ်ဳိးတြင္ ေက်ာင္းလႊတ္ရန္စိတ္ပူပန္ခဲ့သည့္အတြက္ ေက်ာင္းမတက္ခဲ့ရ။ ထုိအေၾကာင္းကို ေက်ာင္းမွ အႀကီးတန္း ေက်ာင္းသားမ်ားကသိၾကသည့္အခါ သူ႔ထံလာေရာက္၍ အားေပးႏွစ္သိမ့္စကား ေျပာခဲ့ဖူးသည္ကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္ မေမ့ခဲ့။ ေက်ာင္းသားႀကီးမ်ား၏ ထိုသို႔ အားေပးႏွစ္သိမ့္မႈမ်ားက ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကို အေတာ္ပင္အားတက္ေစခဲ့သည္။

“ေက်ာင္းေဟာေျပာပဲြေတြမွာဆုိ အတန္းႀကီးေတြက ေျပာတာကိုး။ အဲဒီရက္မွာ ေက်ာင္းမတက္တာသိေတာ့ သူတို႔က ေနာက္ေန႔ အတန္းထဲကိုလာေျပာတယ္။ ဒါက သမုိင္းကို ေျပာတာေပါ့ေနာ္။ နင္တို႔နဲ႔ မဆုိင္ဘူးေပါ့။ ေက်ာင္းမတက္ဘဲ မေနနဲ႔။ ေနာက္ဆုိရင္ လာတက္။ နားေထာင္ေပါ့ဆုိတာနဲ႔ ေနာက္ႏွစ္ေတြကစၿပီး အဲလိုပဲြေတြ သြားတက္ျဖစ္တယ္” ဟု မိဘမ်ားက စိတ္ပူေသာ္လည္း ကေလးအခ်င္းခ်င္းျပႆနာမရွိခဲ့ဘဲ နားလည္မႈရခဲ့ပုံကို ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ရွင္းျပသည္။

ေနာက္ပိုင္းေမာ္လၿမိဳင္မွ ရန္ကုန္သုိ႔ျပန္ေျပာင္းလာကာ အထက ၂ စမ္းေခ်ာင္း (စိန္ဖလုိး) သို႔ ေက်ာင္းေျပာင္းခဲ့သည္။ ၈တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ တက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ကာ ေက်ာင္းေျပာင္းစတြင္ သူ႔ကို အတန္းႀကီးမ်ားက ဦးေစာေျမးအျဖစ္ လာေရာက္ၾကည့္ရႈၾကသည္မွအပ အျခားျပႆနာ တစုံတရာမရွိခဲ့။

“မိန္းကေလးေက်ာင္းဆုိေတာ့ အစ္မႀကီးေတြေပါ့။ လာၾကည့္ၾကတယ္။ အုပ္စုလုိက္လာၾကည့္ၿပီးမွ အားနာသြားၿပီး ေၾသာ္ အသစ္ဆုိလုိ႔ လာၾကည့္တာပါ။ ဘာညာနဲ႔ ေလွ်ာခ်သြားတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြက ကိုယ္နဲ႔ေပါင္းၾကည့္တယ္။ အဆင္ေျပေတာ့လည္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားတာပါပဲ” ဟု ေဒၚမြန္မြန္ရင္ က ေျပာသည္။

ေသနတ္ဒဏ္ရာ တဆယ့္သုံးခ်က္ ထိမွန္က်ဆုံးခဲ့ရသည့္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ မိသားစုႏွင့္ ထိုလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈ၏ ဦးေဆာင္တရားခံဦးေစာမိသားစုၾကားတြင္လည္း သည္ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာအတြင္း ေတြ႔ဆုံဆက္ဆံမႈ တစုံတရာမရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုသမုိင္း၀င္ျဖစ္ရပ္အတြက္ နာၾကည္းမုန္းတီးမႈတို႔ကိုမေတြ႔ရသည္က ေဒၚခင္ၾကည္စုိက္ပ်ဳိးထားသည့္လီလီပန္းမ်ားကို ဦးေစာေျမး မဂၤလာေဆာင္တြင္အသုံးျပဳရန္ ျငင္းပယ္ျခင္းမရွိခဲ့သည့္အျဖစ္အပ်က္တခုကသာ ျပသေနသည္မဟုတ္။ ဦးေစာမိသားစုအတြက္ အၿမဲေက်းဇူးတင္ ေႏြးေထြးေနခဲ့ရသည္ဆုိေသာ ေဒၚခင္ၾကည္၏အမွတ္တရ စကားတခြန္းလည္း ရွိပါေသးသည္။

လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ ေဒၚခင္ၾကည္အား နစ္နာေၾကးေတာင္းခံႏိုင္ရန္ တရားစြဲဆိုႏိုင္ေသးေၾကာင္း အႀကံျပဳသူရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုအခ်ိန္က ေဒၚခင္ၾကည္ေျပာခဲ့သည့္စကားကုိ ေဒၚမြန္မြန္ရင္ အဘြားမွသည္ မိသားစုအားလုံးက မေမ့ႏုိင္ခဲ့ၾက။

“အန္တီ ေဒၚခင္ၾကည္က ဘာေျပာခဲ့လဲဆုိေတာ့ ေဒၚသန္းခင္က မ်က္ႏွာမရွိဘဲျဖစ္ရတဲ့ မုဆိုးမ။ က်မက ဂုဏ္ရွိၿပီး က်န္ခဲ့ရတဲ့ မုဆုိးမပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚသန္းခင္ဆီက က်မ ဘာမွ မယူလုိေတာ့ပါဘူးတဲ့။ အဘြားက အဲဒီစကားကို အခုထက္ထိမေမ့ပါဘူး” ဟု ဆုိေလသည္။

ထိုအမွတ္တရမ်ားႏွင့္ အမွတ္တရမဂၤလာဘိသိက အျဖဴေရာင္လီလီပန္းေလးမ်ားကပင္ မိသားစုႏွစ္စုၾကား အဃာတတရားမရွိခဲ့ျခင္းကို သက္ေသျပေနသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္က ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏သမီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပင္တြင္မေတြ႔မျမင္ဖူးဘဲ အေျခအေနေပးခဲ့၍ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ရပါက ေတြ႔လုိစိတ္ျပင္းျပင္းျပျပျဖစ္မိေသာ္လည္း တကယ္တမ္း ေတြ႔ရမည္ဆုိခဲ့လွ်င္လည္း ေတြ႔ဖို႔ မ၀ံ့ရဲေၾကာင္း ဖြင့္ဟသည္။

“ကိုယ္က ဒီမွာေတာင္ ငုံ႔ေနရတဲ့သူေလ။ ေဒၚစုကေတာ့ Image အရမ္းႀကီးတယ္။ ကမၻာကေတာင္ အသိအမွတ္ျပဳခံရတဲ့သူဆုိေတာ့ေလ။ ဘာနဲ႔မွ ႏိႈႈင္းယွဥ္လို႔မရပါဘူး။ မိသားစုသမုိင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ေတြ႔ဖူးခ်င္ေပမယ့္လည္း မေတြ႔ရဲပါဘူး။ ေမေမတို႔တုန္းကဆုိရင္ေတာ့ တမ်ဳိးေပါ့ေလ” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေလးစားေၾကာင္းႏွင့္ ေျပာစရာမရွိေအာင္ပင္ကြာျခားမႈမ်ားပါေၾကာင္း ေဒၚမြန္မြန္ရင္ က ဆုိသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္တို႔ ဦးေစာမ်ဳိးဆက္မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကမူ အျပစ္မရွိသူ မိသားစု၀င္မ်ား အျပစ္ရွိသလုိခံစားေနရျခင္းကိုစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိေၾကာင္း က႐ုဏာစကား ဆုိပါသည္။

“ကိုယ္မလုပ္ခဲ့တဲ့ကိစၥအတြက္ ဒီလုိခံစားရတာကို စိတ္မေကာင္းဘူး။ ကေလးေတြက ဘာမွ လုပ္ခဲ့တာမွ မဟုတ္တာ။ သူတို႔အဘုိးကလည္း သူ႔အျပစ္အတြက္ဥပေဒအရခံသြားၿပီပဲ။ က်န္တဲ့လူမွာ ဘာအျပစ္မွမရွိဘူး။ ဒီကေလးေတြကို ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေနေစခ်င္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔လည္း အျပစ္ရွိတဲ့လူေတြရယ္လို႔ မသတ္မွတ္သင့္ဘူး” ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါသည္။

မိသားစု၀င္မ်ားႏွင့္သာမဟုတ္ ဦးေစာအေပၚကိုပင္ မည္သို႔မွ်သေဘာမထားေၾကာင္းကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဆက္လက္၍ “ေဖေဖနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတြးရင္ ဦးေစာေၾကာင့္ ေဖေဖ ဆုံးသြားတယ္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွ မျမင္ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း ႏုိင္ငံေရးမွာ ဒီလုိပဲျဖစ္တတ္ပါတယ္” ဟု ဆုိေလသည္။

ေဒၚမြန္မြန္ရင္ကေတာ့ သမုိင္းမွတ္တမ္းမ်ားမွာ မိသားစုႏွစ္ခုၾကား၌ ျဖစ္တည္ကြာျခားခ်က္မ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ထုိကြာျခားမႈၾကား တူညီမႈတခုရွိမည္ဆိုသည္ကို ယခုလိုယုံၾကည္မႈျပည့္၀စြာျဖင့္ ေျပာျပသည္။

“တကယ္ေတာ့ တုိင္းျပည္ကိုခ်စ္ၾကတာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲေနမွာပါ” ဟူ၍ ျဖစ္ေလသည္။

ၿငိမ္းၿငိမ္းႏုိင္
7 Days Journal စက္တင္ဘာ ၂၁ ရက္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ 

(ယူတာကဒီေနရာကပါ)http://www.naytthit.net/?p=28699