သခင္သန္းထြန္း (သို႔မဟုတ္)အနီကိုေလ့လာၾကည့္ရႉခ်က္(ဒဂုန္တာရာ)

သခင္သန္းထြန္း (သို႔မဟုတ္)အနီကိုေလ့လာၾကည့္ရႉခ်က္

ဒဂုန္တာရာ
မတ္လ ၁၉၄၈

( ၁ )

လူငယ္လည္း ျဖစ္ရမည္။ အ၀တ္အစား ခပ္စုတ္စုတ္၊ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္ (ဒါမွ ပစၥည္းမဲ့သရုပ္ ေပၚေပမည္ကိုး)။ ေမာ္ေတာ္ကား ခန္႔ခန္႔၊ ဆုိဖါ၊ အုိက္စကရင္ႏွင့္ ကိတ္မုန္႔ စႏၵယားစသည္တို႔ႏွင့္ မနီးစပ္ရ။ (ေတာေအာင္းေနႏိုင္က ပိုေကာင္းမည္) အၾကမ္းအတမ္း လက္နက္ကုိင္ထႂကြမႈကို လိုလားသူ။ ေယဘုယ်လူအမ်ားက ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ဤသို႔ပဲဟု ေအာက္ေမ့လ်က္ရွိၾကသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ဆုိသူမွာလည္း စင္စစ္ ေသြးႏွင့္သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ သတၱေဗဒအေကာင္အထည္ လူပင္ျဖစ္ပါသည္။ လူဆိုသည္မွာ တဏွာေပမကို မပယ္ႏိုင္သူ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကိုေတာင့္တေသာ ေသြးစိတ္သားစိတ္၊ မိမိသာလ်င္တြင္က်ယ္ခ်င္ေသာ အတၱစိတ္၊ အခါတရံ အေမွာင္ကဲ့သုိ႔မိုက္မဲတတ္ေသာ ေမာဟစိတ္စသည္တို႔ႏွင့္ျပည့္စံုေသာလူပင္ ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာဆရာႀကီး ေဒါက္တာဂ်ဳတ္ ေျပာသကဲ့သို႔ `လူသည္ မိမိသာလူတြင္က်ယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပလိုသည္´ ဆိုေသာ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အတူတူခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။

သို႔ေသာ္၊ သို႔ေသာ္ … လူေတြထဲမွာပဲ လူညံ့၊ လူေတာ္၊ ပညာတတ္၊ ပညာမဲ့ စေသာအေသြးအေရာင္ ကြဲျပားျခားနားတာေတြကား ေရာေထြးယွက္လိမ္လ်က္ ရွိေနေပသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ အဖို႔ရာကား မိုက္မဲတတ္၊ လိမၼာတတ္၊ ညံ့တတ္၊ ေတာ္တတ္ေသာလူမ်ားကုိသာေတြ႔ျမင္ေနသည္။ သည္အထဲ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူလည္းလူ၊ အျခားသူေတြလည္း လူပင္မဟုတ္ေလာ။ ဒါကိုပဲျမင္သည္။

သို႔ရာတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူကား တခုကို ယံုၾကည္ကုိးကြယ္သူ ျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုယံုၾကည္ ကုိးကြယ္ႏိုင္ရန္ လူ႔အတၳဳပၸတၱိရာဇ၀င္၊ လူ႔အေတြးအေခၚ အဘိဓမၼာ၊ လူ႔ေနမႈထိုင္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒ စသည္တုိ႔ကို ကမၻာဦးရာဇ၀င္ေပၚစမွ ယေန႔ အႏုျမဴေခတ္အထိ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကုိ သိရွိနားလည္ရေပမည္။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ကားလ္မာက္စ္က ေဖၚစပ္ခဲ့၏။ ကားလ္မာက္စ္သည္ အဂၤလိပ္ႏိုင္ငံေရးေဘာဂေဗဒပညာ၊ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရးနိသ်ွပညာ၊ ဂ်ာမန္ရုပ္ပုိင္းအဘိဓမၼာ စသည္မ်ားကုိ သူ႔အျမင္ႏွင့္ေပါင္းစပ္၍ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒဆိုတာကို ေဖၚေပးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ သူ႔အရင္ေခတ္ကလည္း လူ႔အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုမွီး၍ အေတြးအျမင္မ်ားရွိခဲ့ေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူက အားလံုးကိုရွာေဖြစူးစမ္းကာ ယထာဘူတစနစ္တက်သိပၸံပညာတရပ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေလသည္။

ေနာက္ လီနင္က မာက္စ္၏၀ါဒကိုေလ့လာကာ တဖန္စူးစမ္းၿပီး လက္ေတြ႔လုပ္လိုက္၏။ ရုရွျပည္ႀကီးကို ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ တည္ေထာင္လုိက္၏။ သူ၏ နိသ်ွကိုၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၿပီး လီနင္၀ါဒဟု ေခၚၾက၏။ ေနာက္တဖန္ စတာလင္က ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေအာင္ လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္၏။ ထိုနည္းကိုပင္`စတာလင္၀ါဒ´ဟု ေခၚစျပဳေပၿပီ။

ကမၻာဦးသမတေခတ္က အႏုျမဴေခတ္အထိ လူ႔ေနထိုင္မႈစနစ္မ်ား ေျပာင္းလဲလားျခင္းမ်ားကိုစနစ္က်က်၊ မွန္ကန္စြာေလ့လာရႈၾကည့္ၿပီးမွ ေရွ႕ကို ဘယ္လိုနည္းျဖင့္ ဘယ္လိုလုပ္လ်င္ ဘယ္လိုေခတ္ကုိေရာက္မည္ဟု ႀကံဆေတြးေခၚကာ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္းလုပ္ျခင္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေလသည္။

ေလာကတြင္ ထမင္းရက္ခ်န္စားေနရသူႏွင့္ ဧည့္သည္မ်ားဖိတ္၍ေန႔လည္စားပြဲျဖင့္ တည္ခင္းေကၽြးေမြးေနႏိုင္သူ၊ လက္ထဲတြင္-၂-ျပားမွ် ျပည့္ေအာင္မရွိသူႏွင့္ အပိုေရႊဒဂၤါး ကုေဋတရာကို ဘဏ္တြင္အပ္ထားသူ စသည္ျဖင့္ ကြာလွမ္းလွေသာအဆင့္အတန္းကို အဘယ္ပံု သမေအာင္လုပ္မည္လဲ။ ေလာကဓါတ္ပညာထြန္းကားေနသည့္အက်ဳိးကုိ လူတိုင္းခံစားႏိုင္ေအာင္ အဘယ္ပံုလုပ္မည္လဲ စေသာ လူ႔ေလာကႀကီး၀ယ္မညီမွ်မႈ၊ အလြန္တရာကြာလွမ္းမႈတုိ႔ကို ေျဖစြမ္းႏိုင္မည့္အေျဖကို ရွာသူတုိ႔သည္ ကြန္ျမဴနစ္နိသ်ွႏွင့္သြားေတြ႔ၾကေပသည္။

ဥပမာ – တုိင္းျပည္တြင္ လူ – ၁၀၀ ရွိသည္ ဆုိၾကပါစို႔၊ ထိုျပည္၏ တေန႔၀င္ေငြသည္ – ၁၀၀ – က်ပ္ ဆိုၾကပါစို႔။ လူ – ၁၀ – ေယာက္မွာ ဓနရွင္မ်ားျဖစ္၍ သူ၏အလုပ္သမား၊ လယ္သမားမ်ားကုိလုပ္ခိုင္းရာမွ – ၈၀ – က်ပ္ ရ၏။ (ဖ်မ္းမွ်ေၾကး တဦးလွ်င္ – ၈ – က်ပ္) က်န္လူ – ၉၀ -၏ ၀င္ေငြမွာ -၂၀ – က်ပ္ ျဖစ္ေပမည္။ (ဖ်မ္းမွ်ေၾကး – ၄ ပဲျဖစ္၏။) ဤကဲ့သို႔ မညီမွ်ေသာ – ၈ – က်ပ္ႏွင့္ – ၄ – ပဲကို အဘယ္ပံု သမေအာင္လုပ္ မည္လဲ။ လူ – ၁၀၀ – စလံုး အလုပ္လုပ္၍ ၀င္ေငြ – ၁၀၀ – ရသည္ဆိုလွ်င္ တဦးလွ်င္ဖ်မ္းမွ်ေၾကး – ၁ – က်ပ္ ရၾကေပမည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ဤသေဘာသို႔ေရာက္ေအာင္ က်ဳိးစားသူသည္ ဆိုရွယ္လစ္ေဘာဂေဗဒသေဘာကို ယံုၾကည္ႏိုင္ေပမည္။

ဆုိရွယ္လစ္ႏွင့္ကြန္ျမဴနစ္မွာ ပ႒မအဆင့္ႏွင့္ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္ေလသည္။ ဖူးၿပီးမွသီးပြင့္ရသကဲ့ သို႔၊ ၁ – ၿပီးမွ ၂ – လာရသကဲ့သို႔ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္မွ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္သို႔ ကူးေျမာက္ရေပမည္။

တန္းတူညီမွ်ျခင္းကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ၊ လီနင္ကလည္း ဤသို႔ ေျပာခဲ့ေပသည္။ တခါက အဂၤလိပ္အဘိဓမၼာ ဆရာႀကီးတဦးက ေျပာ၏။ `ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္းဆုိသည္မွာ မညီမညာရွိေနတဲ့ေျမျပင္ကို ၫိွေပးရတာပဲ။ ေတာင္ကမူစာကေလးကို နည္းနည္းႏွိမ့္၊ ၿဖိဳခ်၊ ခ်ဳိင့္၀ွမ္းကို ေျမနဲ႔ဖို႔တင္၊ အဲဒါပါပဲ။ တေျပးတည္းညီေနေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။´ သူေျပာသကဲ့သို႔ပင္ ကမၻာရွိ လူ႔ေနမႈထုိင္မႈစနစ္ႀကီးကို သမေအာင္၊ ညီေအာင္ ၫွိေပးျခင္းသည္ ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

ဆုိဗီယက္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ေဆာင္ပုဒ္တခုမွာ `သူ႔ထံမွ သူ႔ အရည္အခ်င္းအေလ်ာက္ အလုပ္ကိုရ၍၊ သူလိုတာ (ေနမႈ၊ ထိုင္မႈ)ကို သူ႔အား ေပးရမည္´ဟု ျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္မွာ လူတိုင္း အလုပ္လုပ္ရ၍၊ လုပ္သေလာက္ စားရေပမည္။ တံျမက္စည္းလွဲသူကလည္းလမ္းအမိႈက္ရွင္းလင္းေပး၍ ဆရာ၀န္ကလည္းျပည္သူအတြက္ ေဆးစပ္ေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး ၀၀လင္လင္စားႏိုင္၊ ေနႏိုင္ေသာ ေနမႈ၊ ထိုင္မႈကို ရရွိၾကေပသည္။

ဤကား အၾကမ္းအားျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္သေဘာမ်ားျဖစ္၏။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ၏ အႏုပဋိေလာမ၊ ရုပ္ပုိင္းရာဇ၀င္၊ ရုပ္၀ါဒစေသာသေဘာတရားမ်ားရွိေသး၏။ ဤအေတြးအေခၚမ်ားကုိသိရွိနားလည္ကာ ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္ လူ႔ရာဇ၀င္၊ အဘိဓမၼာ၊ ေဘာဂေဗဒ စေသာ ပညာအေျခခံမ်ား ရွိရေပမည္။ ဤအေျခခံရဖို႔ ေတာ္ေတာ္တတ္သိနားလည္ရေပမည္။

ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အထက္တန္းပညာ တတ္သူမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ကြန္ျမဴနစ္ဆန္ၾကေပ၏။ တကၠသိုလ္မွ ကမၻာေက်ာ္ပါေမာကၡမ်ား၊ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္ၾကေပ၏။ ကၽြန္ေတာ္အဖို႔ရာကား ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ အစက ေဖၚျပသကဲ့သို႔သူမ်ားကို မျမင္ဘဲ။ တကယ့္ ပညာတတ္မ်ားကို ျမင္ေန၏။ သခင္သန္းထြန္းဆိုလွ်င္ ပညာတတ္အျဖစ္သာ ျမင္ေနမိ၏။

( ၂ )

သခင္သန္းထြန္းကို လူခ်င္း မသိမီကတည္းက အမည္ကို ၾကားဖူးေန၏။ ကိုဗဟိန္းက သခင္သန္းထြန္း၏အေၾကာင္းကုိ မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပ၏။

ထိုအခါက ကုိဗဟိန္းသည္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာရွိ သထံုေက်ာင္းေဆာင္တြင္မရွိဘဲ ၿမိဳ႕ထဲ ၃၈ လမ္းရွိ ဇ၀နတို႔ စုေ၀းေနၾကေသာအိမ္တြင္ ေရာက္ေနတတ္၏။ ထိုအိမ္တြင္ သခင္သန္းထြန္းလည္း ေန၏။

`သခင္သန္းထြန္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္စာဖတ္တယ္ဗ်။ မာက္စ္ စာေပလည္း အေတာ္ဖတ္တယ္။ စာေရးလည္း ေကာင္းတယ္´ဟု ေက်ာင္းေဆာင္သို႔ ျပန္အေရာက္တြ်င္ ကိုဗဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပေလ့ရွိ၏။ စိတ္ထဲတြင္ သခင္ေပါက္စတဦးပဲဟုသာ ေအာက့္ေမ့လိုက္၏။

တေန႔တြင္ သခင္ဗဟိန္းႏွင့္အတူ ပန္းဆိုးတန္းရွိ ထြန္းေအးစာအုပ္ျဖန္႔ခ်ိေရး႒ာနသို႔ေရာက္သြားရာ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ သြားေတြ႔၏။ ကိုဗဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကုိ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္အသိဖြဲ႔ေပး၏။

`ၾသ … ၾသ…ခင္ဗ်ား အေၾကာင္းလဲ သခင္ဗဟိန္းက ခဏခဏ ေျပာျပပါတယ္ဗ်ာ …´ဟု သခင္သန္းထြန္း က ၿပံဳးကာေျပာေလသည္။

သူသည္ မႏၱေလး ပိုးအေပၚဖံုး၊ ပုိးလံုခ်ည္ ၀တ္ထား၏။ မ်က္ႏွာမွာ ခပ္လံုးလံုး အရုပ္ဆိုးသည္ဟု ေခၚရေပမည္။ အသားက ၀ါလဲ့လဲ့ ဆံပင္ေကာက္၏။ အထူးျခားဆံုးမွာ ေခါင္းႀကီးျခင္း ျဖစ္၏။ အမူအရာမွာ ေပ်ာ့ေပ်ာင္း၏။ စကားေျပာေသာအခါလည္း ခပ္ေအးေအးႏွင့္ သိမ္ေမြ႔စြာေျပာ၏။

အစက ထင္ထားသကဲ့သို႔ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ ဟစ္ေအာ္သူမဟုတ္။ ၫွင္းၫွင္းညံ့ညံ့ ေလသံႏွင့္၊ ကဗ်ာဆရာ မီလတန္၊ လီနင္၀ါဒ၊ ကိုလိုနီေခတ္ေတာ္လွန္ေရး၊ ဘားနတ္ေရွာျပဇာတ္၊ ခ်ားလ္စ္ဒစ္ကင္း၏ ၀တၳဳ၊ ၿဗိတိလွ်ပါလီမန္၊ ဦးကုလားရာဇ၀င္၊ သိပၸံေမာင္၀၏ ေခတ္စမ္းစာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ရတု စေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာ၏။

ေနာက္မွ သူသည္ ဆရာျဖစ္သင္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွ ထြက္ေၾကာင္း။ သူသည္(၁၀)တန္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇ၀င္၊ ဗမာစာ စသည့္ ဂုဏ္ထူးမ်ားျဖင့္ေအာင္ခဲ့သည္ဟု သိရ၏။ ေက်ာင္းေနစဥ္က စာေတာ္သူတဦး ျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုစဥ္အခါက သူသည္ ရန္ကုန္အေရွ႕ပိုင္း ကုလားေက်ာင္း တေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာျပဆရာ လုပ္လ်က္ ရွိေလသည္။

တခါက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ကုိ တကၠသိုလ္သမဂၢ မဂၢဇင္းေဟာင္း တေစာင္တြင္ဖတ္ရဖူး၏။ သူသည္ အဂၤလိပ္စာကုိႏိုင္နင္းစြာေရးႏုိင္သူ တဦးျဖစ္၏။ ဂ်ပန္ေခတ္ သူ၀န္ႀကီးျဖစ္စဥ္ကေရးထားေသာ အဂၤလိပ္စာကုိဖတ္၍ ယခု ဆိုရွယ္လစ္၀န္ႀကီးကိုေက်ာ္ၿငိမ္းက `အဂၤလိပ္စာေရးတာ ျမန္သေလာက္ ေကာင္းတာပါပဲ´ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္ကုိ ၾကားရဖူး၏။

၁၉၃၉ က၊ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးမွ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္ ကြန္ဂရက္၏ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ အိႏၵိယျပည္ ရမ္းဂါးသို႔ သြားၾက၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုဗဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတုိ႔ ပါသြားၾက၏။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ားက သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတုိ႔ကို မၾကာခဏဖိတ္၍ စကားေျပာေစသည္ဟု သိရ၏။ သခင္သန္းထြန္းကို ပြဲေတာင္းလွသည္ဟု ၾကားရ၏။

ဂ်ပန္ေခတ္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး၀န္ႀကီးျဖစ္စဥ္က သူ႔႒ာနတြင္လုပ္ေသာ အတြင္း၀န္မ်ားသည္ သူ႔ကုိ ေလးစားၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူသည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရးကို ေလ့လာနားလည္ၿပီး ညာ၀ါး ျဖန္းသန္းကာ မဆုိင္သည္ကို၀င္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မလုပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

သခင္စိုး၏ `ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ´ က်မ္းစာအုပ္၏အမွာကို သခင္သန္းထြန္းက ေရးသည္။ သူ႔ဗမာစာမွာ တိုတို၊ လိုရင္းႏွင့္အဓိပၸါယ္ေပၚ၏။ သတင္းစာဆန္၏။ ဖတ္သူစြဲၿပီး အနက္ေပၚလြယ္၏။ အျဖတ္အေတာက္ကေလးမ်ားမွာ ေခတ္ဆန္၏။ ရွင္းလင္းၿပီး လွပ၏။ သတင္းစာဆရာလုပ္လွ်င္ သတင္းစာဆရာေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္မည္ဟု ထင္၏။

သူသည္ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကုိ တည္ေထာင္သူတဦးျဖစ္သည္။ သခင္စိုးႏွင့္သူသည္ ဗမာျပည္တြင္ မာက္စ္၀ါဒ၊ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ပ႒မျဖန္႔ခ်ိသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သခင္စုိးက စကားလံုးအသစ္တည္ထြင္၍ ခံ့ညားေသာစာႀကီးေပႀကီး၊ ပိဋကတ္စာေပျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပး၏။ သခင္သန္းထြန္းကား ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒႏွင့္ ဗမာျပည္၊ ကမၻာစသည္တုိ႔ႏွင့္ယွဥ္ကာ လူအမ်ားနားလည္ေအာင္ ေျပာျပသူျဖစ္၏။ အဓိပၸါယ္ကိုဖြင့္ျပကာ ရွင္းလင္း၏။

ယခုေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုေလ့လာသူတိုင္း သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ျပဳစုစိုက္ပ်ဳိးခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္ႏွင့္မကင္းႏိုင္ၾက။ သူတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကုိဖတ္ၿပီး လူမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ကို သိလာၾက၏။ သူတို႔ စကားလံုေတြကိုပင္ သင္အံၿပီး ေဖါက္ျပန္ေရး၊ ကလာပ္စည္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရး စသည္ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾက၏။

ခက္သည္မွာ အတုအေယာင္မ်ားက ႏိုင္ႏိုင္ ေနတတ္၏။ အတုအေယာင္တို႔က လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သျဖင့္ လမ္းဦးစြန္႔၍တီထြင္သူအစစ္တို႔မွာ ဖံုးကြယ္ျခင္း ခံေနရတတ္၏။ လူထုမွာ အတုအေယာင္မ်ားက ကာထားသျဖင့္ အစစ္ကုိမျမင္ၾကရေပ။

သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ စြန္႔ကာစလိုက္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္လမ္းစဥ္စာတမ္းမ်ားကိုဖတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚ ေရာက္လာၾက၏။ အာဏာေတြရလာၾက၏။

ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေရးစာေပတြင္ ေ၀ါဟာရကိုႂကြယ္၀ေစေသာ သခင္စိုးကား ေထာင္နံရံထဲတြင္ တိမ္ျမဳပ္ေန၏။ လူအမ်ား ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ျပေသာသခင္သန္းထြန္းကား ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ား အၾကားတြင္ ေရာက္ေနရေလၿပီ။

( ၃ )

တကၠသိုလ္သမဂၢအမႈေဆာင္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းကို မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း ပင္းယေဆာင္တြင္ရွိစဥ္ သူသည္ မၾကာခဏလာလည္ကာ ႏိုင္ငံေရးမ်ားကိုေဆြးေႏြးေလ့ရွိ၏။ သူ႔ကိုေတြ႔တုိင္း မႏၱေလး အေပၚဖံုး၊ မႏၱေလးလံုခ်ည္ႏွင့္ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ေတြ႔ရတတ္၏။ စကားကုိ ၫွင္းၫွင္းညံ့ည့ံ ေျပာ၏။

ကိုဗဟိန္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ေသာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ၏ေႂကြးေၾကာ္သံ `မ်ဳိးၫႊန္႔´ မဂၢဇင္း (၁၉၃၈) တြင္ သခင္သန္းထြန္း၏ အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရးေဆာင္းပါးမ်ားကို ဖတ္မိ၏။ သူသည္ ကိုလိုနီေတာ္လွန္ေရးကိုလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့၏။ ေက်ာင္းသားပိုင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္၀င္စားလာၾကေလၿပီ။

သူသည္ ကိုဗဟိန္းကို အေတာ္ခင္၏။ ခေလးလို အလိုလည္း လိုက္၏။ ကိုဗဟိန္း၏ ဓနရွင္ေလာက စာအုပ္အမွာတြင္ သူသည္ ကိုဗဟိန္းအေၾကာင္းပါ ေရာဖက္ကာေရးထားရာ အေတာ္ဖတ္၍ေကာင္း၏။ သူသည္ အမွာစာ ေရးေကာင္းသူျဖစ္၏။

အိုးေ၀မဂၢဇင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္အယ္ဒီတာျဖစ္စဥ္က သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔ထံမွ ေဆာင္းပါးမ်ားေတာင္းဖူး၏။ သခင္စိုး၏ `လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ´မွာ မထုတ္မီ ျပည္ထဲေရး႒ာနက ဆင္ဆာလုပ္ရာတြင္ ပါသြား၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ `ႏိုင္ငံေရး လက္ေတြ႔လုပ္လိုသူမ်ားအဖို႔ စကားလက္ေဆာင္´ကား ပံုႏွိပ္ျဖစ္၏။

ထိုေဆာင္းပါးကား ထိုေခတ္က ၀ါဒျဖန္႔ၿပီးအသိုင္းအ၀ိုင္းႏွင့္နာမည္ႀကီးေအာင္လုပ္ကာ ႏိုင္ငံေရးလိုက္စား ၾကေသာ ေပၚပင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို ေျပာင္ေလွင္၍ထားသည္။ သေရာ္ခ်က္ပါ၏။ ဖတ္ရင္း ရယ္ေမာ မိသည္။

ထိုေဆာင္းပါး အိုးေ၀မဂၢဇင္းတြင္ပါလာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းမွာ နဂါးနီစာအုပ္အသင္း လူႀကီး။ ဒို႔ဗမာ အစည္းအရံုးအမႈေဆာင္အျဖစ္တြင္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနေပၿပီ။

ေနာက္ ဂ်ပန္အ၀င္ ဒိုင္အိုေက်ာင္း စစ္ေဆးရံု၌သူႏွင့္ေတြ႔ေသာအခါ အိုးေ၀မဂၢဇင္းအေၾကာင္း စကားစပ္ မိရာ ….

`အဲဒီ ေဆာင္းပါးထည့္တာ ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္တယ္´ ဟု ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာသည္။

`ကၽြန္ေတာ္လည္း အဲဒီတုန္းက မထည့္ဘူးလို႔ ေနေသးတာ။ သခင္သန္းထြန္းေဆာင္းပါးဖတ္ၿပီး သခင္ေတြဟာ ဒီလိုပဲ ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္ေနတာလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဟာသ ပါတာ၊ စာေျပာင္တာနဲ႔ ထည့္လိုက္တာပဲ´ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ၏။

သခင္သန္းထြန္းကား ၿပံဳးေနေပသည္။

သခင္သန္းထြန္းသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးဘက္ပါေအာင္၊ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးကို ျပဳေအာင္ ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္ဟု ထင္၏။ ၁၉၃၉ ခုေလာက္က ေျမနီကုန္းရွိ ကိုဗဟိန္း၏အိမ္တြင္ သူ႔ကို မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ဂိုရွယ္(ထိုအခါက ေဘာဂေဗဒဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသား)တို႔ကို ေတြ႔ရတတ္၏။

သခင္သန္းထြန္းတို႔သည္ ၁၉၃၉-ခုေလာက္ ကတည္းက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖြဲ႔စည္းေနၾကသည္။ ကိုဗဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို မာ့က္စ္က်မ္းစာအုပ္မ်ားကိုေပးဖတ္ေစၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဘက္ပါရန္ မၾကာခဏ ေျပာ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကား စာေပကို ပို၍ ခ်စ္၏။ ကဗ်ာကို ပိုစပ္ခ်င္ေန၏။

လွ်ဳိ႕၀ွက္၍ထုတ္ေသာ အေရးေတာ္ပံုအမည္ရွိစာတမ္းကို ၁၉၃၉-ေလာက္က ဖတ္လိုက္ရေလ၏။ ထို `အေရးေတာ္ပံု´ကား ပ႒မဆံုးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ဂ်ာနယ္ ျဖစ္ေပ၏။

( ၄ )

ဂ်ပန္ေခတ္က ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းရွိ စိမ္းညိဳ႔မိႈင္းမႈန္ေသာ ေတာရိပ္ၿမိဳင္ေျခကေလးသည္ တေရးေရးထင္ လာ၏။

ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းႏွင့္ ေလာင္း၀စ္္လမ္းအဆံုတြင္ ပိန္းပင္၊ ေရျမက္ရွည္ပင္၊ ေမွာ္ပင္မ်ားျဖင့္ ေနာက္က်ိေသာ ေရအိုင္ တအုိင္ရွိ၏။ ေရအိုင္မွာ ေရၫွိမ်ားလႊမ္းေနသျဖင့္ ထိုပတ္၀န္းက်င္မွ ဘာအေရာင္မွ် လာမထင္၊ မႈန္ညိဳ႕ညိဳ႕၊ စိမ္း၀ါ၀ါသာ လဲ့လဲ့ေပၚေနသည္။

ထိုေရအိုင္ရွိ ကုန္းျမင့္ကေလးတြင္ ေခတ္ဆန္ေသာတိုက္တတိုက္သည္ ေမာ္ႂကြားေန၏။ ခရမ္းပြင့္မ်ား တြဲလြဲခိုေနေသာဆင္၀င္ေရွ႕တြင္ အေျမာက္ကေလးႏွစ္လက္ဆင္ထား၏။ အိမ္ေရွ့မ်က္ႏွာစာရွိ ျမက္ခင္းကား အနီအ၀ါ အျဖဴစေသာ ပန္းမာလာတို႔ျဖင့္ ေျပာက္က်ားေနသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္က ထိုေနရာတ၀ိုက္တြင္ ဘီအိုင္ေအ သခင္မ်ားေနထိုင္ၾက၏။ ဗိုလ္စၾကာ၊ ကိုလွေမာင္(ယခု သံအမတ္)၊ ဗိုလ္လက္်ာ၊ သခင္တင္၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ သခင္လင္း၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း စသူတို႔သည္ ဤပတ္၀န္းက်င္တြင္ တိုက္မ်ားႏွင့္ေနၾက၏။ ထိုအေျမာက္ႏွင့္အိမ္တြင္ ပထမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေန၏။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္လက္ထပ္၍ ျပည္လမ္းေျပာင္းသြားေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းလာေန၏။ သခင္သန္းထြန္းမွာ ထိုအခါက လူပ်ဳိျဖစ္ေလသည္။

ယခင္က အဂၤလိပ္အထက္တန္းအရာရွိႀကီးမ်ားေနေသာတုိက္ျဖစ္၍ ခမ္းနားထည္၀ါေသာ ဓနရွင္အေဆာင္ အေယာင္မ်ားျဖင့္ ေတာက္ပလ်က္ရွိသည္။ ဖက္ဖူးေရာင္ခံတြင္ သရက္ထည္ပြင့္ ပန္းႏြယ္ပန္းခက္တို႔ျဖင့္ ယွက္လိန္ေသာဆိုဖါမ်ားသည္ အ၀ါႏုနံရံႏွင့္ အေသြးျခင္း အျပန္အလွန္တံု႔ျပန္ေနၾက၏။

ဆိုဖါဆက္တီ၏အလယ္မွာ မေဟာ္ဂနီေရာင္ထေနေသာ ပန္းအိုးတင္စားပြဲသည္ တူရကီေကာ္ေဇာေပၚတြင္ အ၀င့္သား ထင္ေန၏။ မွန္ျပဴတင္းမွ အစိမ္းပုပ္ေရာင္ဇာခန္းဆီးသည္ အျပင္ဘက္ ေကာင္းကင္ျပာ သစ္စိမ္းရြက္ညိဳတို႔ကို မႈန္ေရးေရးျမင္ရေအာင္ကာရင္း ေလအေ၀ွ႕တြင္ ေဆြ႕ေဆြ႕ခုန္လ်က္ရွိ၏။

သခင္သန္းၿမိဳင္သယ္လာေသာ ဂ်ာမန္စႏၵယားႀကီးကား အခန္းေထာင့္တြင္ရွိေပသည္။ အေပၚမွ ပေဒသာမီးပြင့္သည္ လေရာင္ကဲ့သို႔ၾကည္ေအးျမစိမ္းေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ သေပးေနသည္။ စိမ္းစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္။

ဤ စိမ္းစိမ္းလဲ့လဲ့ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာပင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ဳိးေရး၀န္ႀကီးသခင္သန္းထြန္းသည္ မာ့က္စ္၏ `အရင္း´စာအုပ္ကို ဖတ္ေန၏။ သခင္တင္သည္ ညေနဆိုလွ်င္ေရာက္လာကာ စႏၵယားခံုတြင္၀င္ထိုင္ၿပီး ထူးမျခားနား အစပိုဒ္ကို စမ္းၿပီး မပီကလာ တီးၾကည့္တတ္၏။ တီးရင္း အသံေပ်ာက္ေနသျဖင့္ `လုပ္ပါဦးဗ်…တီးစမ္းပါအုန္း´ဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႔ လွည့္၍ ေျပာတတ္၏။

သခင္လင္းကား ဆိုဖါေပၚတြင္ ကိုယ္တျခမ္းျမွဳပ္ကာ ရယ္စရာေျပာေန၏။ ဗိုလ္စၾကာ၏ ႂကြယ္၀ေသာ စကားသံသည္ ပဲ့တင္ထပ္လ်ွက္ရွိ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကား ကားႏွင့္ရုတ္တရက္ေရာက္လာသည္ လည္းရွိ၏။

သခင္သန္းထြန္းသည္ မာ့က္စ္စာအုပ္ကိုခ်လိုက္ၿပီး `လုပ္ပါဦးဗ်၊ သီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္ … သက္ေ၀ ဆိုတာေလ…´ဟုေျပာကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးေငါ့ျပ၏။ သူသည္ `သက္ေ၀´သီခ်င္းကို အလြန္ႏွစ္သက္၏။

ဘယ္ေတာ့မွမညွိသျဖင့္ အသံေၾကာင္ေနေသာစႏၵယားႀကီးမွာ ဂီတသံထြက္လာရ၏။ သခင္သန္းၿမိဳင္သည္ ေဘးမွရပ္ကာ လိုက္ဆိုေန၏။ သူသည္ ဘင္ဂ်ဳိ အတီးေကာင္းသူလည္း ျဖစ္သည္။

လွသထက္ လွမယ္ဆိုယင္

ေဆးဘက္၀င္ပါသလားလို႔

ေမာင့္အသဲေတြ ေမာင့္အေသြးေတြ

ေမာင့္ႏွလံုးေတြ

အသံုးျပဳပါေလ…….

သခင္တင္သည္ ဂီတသံ၀ယ္ ေငးေမာေနေလၿပီ။ ညအေမွာင္ကူးစတြင္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းေရာက္လာကာ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္စကားေျပာၾကၿပီး မၾကာမီ ကားႏွင့္အတူ အျပင္ဘက္ အေမွာင္ထဲသို႔ ထြက္သြားၾက၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ကပ္လ်က္ရွိေသာတဘက္အိမ္တြင္ ကိုဘဟိန္းႏွင့္အတူေနရာ လူစံုတတ္ေသာ သခင္သန္းထြန္းတို႔ဧည့္ခန္းသို႔ ကူးကာ လည္ပတ္ေနတတ္၏။

ဤ စိမ္းလဲ့လဲ့ ဓနရွင္ဆန္ေသာဧည့္ခန္းေဆာင္မွာပင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးလႈံ႔ေဆာ္စာတန္းမ်ားကို ေရးၾကသည္။ ဤ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွထြက္လာေသာ ကြန္ျမဴနစ္တေယာက္သည္ `ပုန္ကန္ထႂကြေလာ့´ဟူေသာ စာတမ္းမ်ားကို လြယ္အိတ္ႏွင့္ထည့္ကာ အိမ္ေရွ႕ လမ္းေပၚတြင္ လမ္းသလားေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားကေလးတဦးကို တုိးမိမတတ္ ျဖတ္ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။

ဤအခန္းေဆာင္တြင္ အတူဆံုၾက၊ ေတြ႔ၾက၊ ရယ္စရာေမာစရာေျပာခဲ့ၾကေသာသူမ်ားသည္ ဖဆပလကို ဖြဲ႔စည္းကာ ေတာ္လွန္ေရးျပဳခဲ့ၾကသည္။

ဤ စိမ္းလဲ့လဲ့ဧည့္ခန္းေဆာင္မွပင္ အနီထဲမွၾကယ္ျဖဴပြင့္ေပၚေနေသာ ဖဆပလအလံကို ေႏြလယ္အခါ အိပ္မက္ေနၾကသည္။

( ၅ )

ဤ စိမ္းလဲ့လဲ့ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ဆံုခဲ့ၾကေသာသူမ်ားသည္ပင္ အခ်င္းခ်င္းဆန္႔က်င္ကုန္လ်က္ ေသြစည္းႏွင့္ကိုင္ကာစိုက္ခဲ့ၾကေသာ ဖဆပလအလံကို ႏွဲ႔ေနၾကေပၿပီ။

သူတို႔အားလံုးသည္ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူတုိ႔၏ မို္က္မဲျခင္း၊ လိမ္မာျခင္း၊ တကိုယ္ေကာင္းႀကံျခင္း၊ တိုင္းျပည္အက်ဳိးၾကည့္ျခင္း၊ ယုတ္မာျခင္း၊ သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ျခင္းတို႔ျဖင့္ေရာႃပြမ္းကာ ေနေပမည္။

သခင္သန္းထြန္းသည္လည္း သည္လူအမ်ားအလယ္မွ လူပင္ျဖစ္ေလသည္။

ဂ်ပန္ေခတ္က ကၽြန္ေတာ္၏ ငရွဥ့္ေသြးကတၱီပါဂ်ာကင္အကႌ်ကို ကိုဗဟိန္းကႀကိဳက္သည္ဆို၍ ယူထား၏။ ေနာက္ သခင္သန္းထြန္းက ကိုဗဟိန္းထံမွ ယူကာ၀တ္၏။

သခင္သန္းထြန္းသည္ ထိုငရွဥ့္သြးဂ်ာကင္အကႌ်ကို အေတာ္ႏွစ္သက္၏။ ခ်မ္းသည့္အခါတိုင္း ငရွဥ့္သြးအကႌ်ကို၀တ္ကာ ေနတတ္၏။ သူႏွင့္အတူေနၾကေသာ သခင္တင္ထြန္း၊ သခင္လွကြန္းတို႔ကား သခင္သန္းထြန္း ရံုးမွအျပန္ ကားဆိုက္လွ်င္ဆိုက္ျခင္း အ၀မွႀကိဳကာ ငရွဥ့္ေသြးဂ်ာကင္ကို ဆီးေပးၿပီး…

`သခင္သန္းထြန္း ဒီဟာေလး၀တ္ထားပါ´ဟု စေလ့ရွိ၏။ လူဆိုတာ အလွအပကို ခ်စ္တတ္ၾကေပသည္။

ဒိုင္အိုေက်ာင္းရွိ ျပည္သူ႔ေဆးရံုအေပၚထပ္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းသည္ မက်မ္းမာသျဖင့္ ေဆး၀ါးမွီ၀ဲ ေနသည္။ ေန႔လည္ဆိုလ်င္ ဧည့္သည္မ်ားသည္ သူ႔ အခန္းတြင္ ဆံုလွ၏။

ဆရာမ ေဒၚခင္ႀကီး (ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ အစ္မ) သည္ သူ႔ကို ျပဳစုေန၏။ ဧည့္သည္ကား မစဲ။ ထိုအခိုက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း၀င္ေမးရာ မၾကာမွီ ဆရာမေဒၚခင္ႀကီးသည္ ကာဖီယူလာ၏။

`ေသာက္ပါအံုး´

ကၽြန္ေတာ္က ´ဟာ…ဒုကၡရွာလို႔´ဟု ဆိုကာ အားနာဟန္ျပဳေန၏။

`သခင္သန္းထြန္းဧည့္သည္ဆိုရင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ဧည့္ခံတယ္´ဟု ဗိုလ္စၾကာကေျပာကာ ေနာက္ေန၏။ သခင္သန္းထြန္းကမူ ရွက္ေန၏။

ေနာက္ တလခန္႔ၾကာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ေဒၚခင္ႀကီးတို႔သည္ လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ လူတို႔၏ ဘ၀ဇာတ္လမ္းသည္ သည္လိုပဲျဖစ္ၾကေပမည္။

ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးစက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာတြင္ေရာက္ေနရာ ဖဆပလ၏သတင္းမ်ားကိုသာ နားေထာင္ေနရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ကို ဖတ္ရသည္။ ဖဆပလ၏အမည္မွာ ကမၻာ့သတင္းစာေကာ္လံထိပ္တြင္ မ်က္ႏွာမဲျဖင့္ ပါေနေလၿပီ။ သခင္သန္းထြန္းအမည္ကုိ ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာမ်ားတြင္ မၾကာခဏေတြ႔ရ၏။ ထိုအခါက သူသည္ ဖဆပလ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ျဖစ္ေလ၏။

သူ ဖဆပလမွထြက္ေသာအခါ သူ႔ေနရာတြင္ တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း ေရာက္လာ၏။

တာရာမဂၢဇင္းထြက္ခါစက သခင္သန္းထြန္းထံ ေဆာင္းပါးေတာင္းဖူး၏။ သို႔ေသာ္ သူလည္း မေရးျဖစ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရာက္ေတာ့။

ေနာက္ဆံုး ဘုန္းႀကီးလမ္း ကြန္ျမဴနစ္တရားပြဲတြင္ တူတံဇင္အလံနီကို ေနာက္ေက်ာခံလ်က္ ဓါတ္စက္ေရွ႕တြင္ တရားေဟာေနေသာသခင္သန္းထြန္းကို ပရိသတ္အလယ္မွျမင္လုိက္ရ၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ တရားကား ပ႒မေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး၊ ေနာက္ … တျဖည္းျဖည္း အခ်က္အလက္မ်ားပါလာကာ ဆံုးကာနီးတြင္ ေသြးႂကြလာေစသည္။ ဒါပဲ သိလိုက္သည္။

သူသည္ (၃)နာရီမွ် မရပ္မနား စမ္းေရယဥ္မွ ေရမ်ားစီးသြန္က်သလို ေျပာ၏။ သူ၏စကားမ်ားထဲတြင္ လူအမ်ား ရုတ္တရက္အသိခက္ေသာ စာအုပ္ဆန္ဆန္ စကားႀကီး၊ စကားက်ယ္မ်ား မပါ။ ရိုးရိုးႏွင့္ လူတုိင္းနားလည္ေသာ၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာစကားလံုးမ်ားႏွင့္သာ ေျပာ၏။ ဗမာ့လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အေျခအေနကို ကမၻာ့အေျခအေနမ်ားႏွင့္ယွဥ္ကာ ေနာက္ခံကား ေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ အကိုးအကားႏွင့္တကြ ေျပာ၏။

လူအမ်ားသည္ စိုက္ကာ နားေထာင္ေနၾက၏။ ဂ်စ္ကားႏွင့္ အထက္တန္းအရာရွိဟုထင္ရေသာသူတဦးက `တယ္ေတာ္တဲ့လူပဲ။ အခ်က္အလက္ေတြခ်ည္းပဲ …. က်ဳပ္ အစက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ႀကိမ္းမယ္၊ ေမာင္းမယ္ ထင္ေနတာ´ဟု ခပ္တုိးတိုး သူ႔အေဖၚအား ေျပာေနေလသည္။

ဓါတ္ခြက္မွ သခင္သန္းထြန္း၏အသံသည္ ညိဳေမွာင္မႈိင္းျမေသာညဥ့္၀ယ္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ရွိသည္။

ယခု ျပည္တြင္းစစ္ျပႆနာကိုကား ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ် ထင္ျမင္ခ်က္မေပးလိုေသး။ ဘာပဲေျပာၾက၊ ေအာ္ၾက၊ ေနာက္ဆံုး သည္လူေတြဟာ အတူတူလူခ်ည္းပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ရာကား ေတာ္သူေတြ ေနရာေကာင္းတြင္ေရာက္ေနေစခ်င္၏။ လက္တြဲ၍ ေတာ္လွန္ေရးလုပ္လာသူေတြ ယခုလည္း လက္တြဲကာ အုတ္သစ္ကေလးမ်ားကိုသယ္ေစခ်င္ေန၏။ ေနာက္ၿပီး လူအမ်ားဆႏၵအရ လုပ္ေစခ်င္၏။ မလိုတာကို အတင္းအၾကပ္ေပးတာလည္း မႀကိဳက္။ ဒီမိုကေရစီစင္ျမင့္တြင္ လြတ္လပ္မႈအခြင့္အေရးသည္ ပ်ံ၀ဲ ေနေစခ်င္၏။

တကယ့္ အျမဳေတမ်ားပါ၀င္ေသာ အမ်ဳိးသားတပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔အစိုးရကို လိုခ်င္၏။