ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ့တင္သံ အပိုင္း ၂၅ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ)

ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပဲ့တင္သံ အပိုင္း ၂၅ (မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ) ေအာက္တိုဘာ ၂၉ ရက္ ၂ဝ၁၂ ေန႔က အာရ္အက္ဖ္ေအမွထုတ္လႊင့္ၿပီး...ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား.. ဗမာျပည္စစ္အာဏာ ရွင္ေတြရဲ့သမိုင္းနဲ႔သူတို႔ႏိုင္ငံေရးကိုေျပာရမယ္ဆိုရင္ ဘိန္းရာဇာႀကီးတဦးျဖစ္တဲ့ ခြန္ဆာလည္းပါမွ ျပည့္စံုမယ္လို႔ဆိုရမွာပါ။ စစ္အာဏာတည္ေဆာက္ခ်ိန္က စလို႔ ေနာက္ဆံုးအပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ခ်ိန္အထိ ခြန္ဆာဟာလည္း စစ္အာဏာရွင္ တို႔ရဲ႔ႏိုင္ငံေရးမွာ တစံုတရာအေရးပါခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခြန္ဆာေခၚ ခ်န္ရွီဖူးနဲ႔ သူ႔လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔အေၾကာင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္တင္ျပလိုပါတယ္။ မိခင္ရွမ္းအမ်ိဳးသမီး နဲ႔ဖခင္တရုတ္အမ်ိဳးသားတို႔က ခြန္ဆာ့ကို ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း တန္႔ယန္းၿမိဳ့နယ္က ဖာဖင့္ဆိုတဲ့ရြာမွာေမြးခဲ့ၿပီး ငယ္စဥ္က ခ်န္ေကရွိတ္ရဲ႔ကူမင္တန္တရုပ္ျဖဴတပ္မွာ အမႈထမ္းခဲ့ဖူးတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ တရုတ္ျဖဴေတြစစ္ရံႉးေတာ့ ေနာက္လိုက္အခ်ိဳ႔နဲ႔ ဗမာျပည္ထဲဝင္လာၿပီး ကိုယ္ပိုင္တပ္တခုထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ (၆၃) ခုႏွစ္ထဲေရာက္ေတာ့ ရွမ္းျပည္နယ္က ဗကပနဲ႔အျခား လက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြကိုတိုက္ဖို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းတို႔နဲ႔ခြန္ဆာ ေပါင္းမိသြားပါတယ္။  ဒီမွာတင္ သူ႔တပ္ကို ကာကြယ္ေရးတပ္လို႔အမည္ေျပာင္းၿပီး ျပည္သူ႔စစ္သ႑န္ဖြဲ႔စည္းကာ စစ္အစိုးရဆီက ေငြေၾကးလက္နက္နဲ႔ အျခားအကူအညီေတြ ယူခဲ့ပါတယ္။ တဘက္မွာလည္း ဘိန္းလုပ္ငန္းနဲ႔ဝင္ေငြေျဖာင့္လာတဲ့အေလွ်ာက္ တျဖည္းျဖည္းအင္အားေတာင့္တင္း လာတဲ့ခြန္ဆာဟာ ဗိုလ္ေနဝင္းနဲ႔အဆက္ျဖတ္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္မွာ တဗိုလ္တမင္းလုပ္လာႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၆၉ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္တပ္က ခြန္ဆာ့ကိုဖမ္းၿပီး ေထာင္ထဲထည့္ထားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္က အစိုးရနဲ႔လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ရုရွားလူမ်ိဳး (၂)ေယာက္ကို  ခြန္ဆာ့လူေတြကျပန္ေပးဆြဲၿပီး အလဲလွယ္လုပ္ခဲ့လို႔ (၁၉၇၃) ခုႏွစ္မွာ ျပန္လႊတ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ခြန္ဆာဟာ ရွမ္းအမ်ိဳးသားေရးလို႔ေႂကြးေၾကာ္ၿပီး ထိုင္းဗမာနယ္စပ္မွာ ညီၫြတ္ေသာရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ SUA ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ကမၻာနဲ႔ခ်ီ ႀကီးက်ယ္တဲ့ဘိန္းလုပ္ငန္းႀကီးကို ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ျခမ္းမွာ စၿပီးထူေထာင္ပါေတာ့တယ္။ (၁၉၈၂) ခုႏွစ္မွာ ထိုင္းဘက္က တိုက္ထုတ္လိုက္လို႔ ဗမာျပည္ဘက္ကိုျပန္ေရာက္လာၿပီး ဟိုမိန္းေဒသမွာအေျခခ်ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကမွတဆင့္ ေရႊႀတိဂံေဒသလို႔ဆိုတဲ့ ထိုင္း၊ ဗမာ၊ လာအိုသံုးႏိုင္ ထိစပ္ေနတဲ့အရပ္ကို သူ႔စားက်က္အျဖစ္ သိမ္းပိုက္လိုက္ပါတယ္။ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္မွာေတာ့ စဝ္မိုးဟိန္းလို႔ေခၚတဲ့ မိုးဟိန္းအဖြဲ႔နဲ႔ေပါင္းၿပီး MTA ေခၚ ေမာ္ထိုင္းအာမီကို ထူေထာင္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ တပ္ဖြဲ႔ဝင္အင္အားတေသာင္းေက်ာ္ရွိတဲ့ကိုယ္ပိုင္တပ္နဲ႔ နယ္ေျမေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကိုထိန္းထားၿပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားအမည္ခံေနေပမယ့္ ကမၻာကေတာ့ သူ႔ကို မူးယစ္ရာဇာႀကီးအျဖစ္ပဲ သေဘာထားၾကပါတယ္။ သူ႔ကို ဘိန္းဘုရင္မွန္းသိေပမယ့္ မဆလနဲ႔စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရးမွာ အသံုးတည့္လွတဲ့ သူ႔လိုလူအတြက္ အေနေရာအေသပါ သိတ္မက်ပ္ခဲ့လွဘူးလို႔ပဲဆိုရမွာပါ။

ဒီလိုနဲ႔ (၁၉၈၉) ခုႏွစ္မွာ ဘိန္းလုပ္ငန္းေၾကာင့္ အေမရိကန္က ခြန္ဆာ့ကို ေဒၚလာႏွစ္သန္းတန္ဆုေငြ ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ခြန္ဆာဟာ ဘိန္းလုပ္ငန္းကိုစြန္႔ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္အတြက္ႏိုင္ငံေရးလုပ္ေတာ့မယ္လို႔ ေလသံေျပာင္းခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ့္လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ဘိန္းလုပ္ငန္းဟာ ဆက္ၿပီးႀကီးထြားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ (၁၉၉၃) ခုႏွစ္ထဲေရာက္လာေတာ့ ခြန္ဆာဟာ သူ႔ေမာ္ထိုင္းအာမီနဲ႔ေဒသတြင္း ေခါင္းေဆာင္တခ်ိဳ႔ရဲ့ေထာက္ခံမႈကိုယူၿပီး (၃၅)ဦးပါ ပါလီမန္ကိုဖြဲ႔၊ ရွမ္းျပည္နယ္ကို သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ရွမ္းသမၼတႏိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ေၾကညာ၊ သူကိုယ္တိုင္သမၼတဆိုၿပီး ထုတ္ျပန္ခဲ့ျပန္ပါတယ္။ အဲသလိုေၾကညာခဲ့ၿပီးလို႔မွ (၃)ႏွစ္မျပည့္ခင္မွာပဲ ခြန္ဆာဟာ စစ္အစိုးဆီမွာအႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်တယ္ဆိုၿပီး တပ္ပါ ဖ်က္ေပးခဲ့ပါတယ္။

ခြန္ဆာ့လက္နက္ခ်တဲ့ကိစၥမွာ အဓိကဇာတ္ေကာင္ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္က ဆုေငြနဲ႔ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ထားတဲ့ခြန္ဆာ့ကို အေမရိကန္လက္ထဲမအပ္ပါဘူးဆိုတဲ့ကတိနဲ႔ စစ္အစိုးရက ရန္ကုန္ထိေခၚၿပီး ကာကြယ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ဘက္က အပ္ဖို႔ေျပာလာတဲ့အခါတိုင္းမွာ အေမရိကန္နဲ႔ဗမာျပည္ၾကားမွာ အက်ဥ္းသားလဲလွယ္ေရးသေဘာတူညီခ်က္ လက္မွတ္ထိုးထားတာမရွိဘူးလို႔ေျပာၿပီး အျပတ္ျငင္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္ဖ်က္ လက္နက္ခ်ခဲ့တဲ့ခြန္ဆာ့ဆီကေန လက္နက္ေတြအျပင္၊ သန္းေပါင္းရာေထာင္ခ်ီတဲ့ ေဒၚလာေငြမည္းေတြလည္း သူတို႔အိတ္ထဲေရာက္သြားခဲ့ပါတယ္။ အျမတ္တကာ့အျမတ္ဆံုးကေတာ့ “ဘိန္းဘုရင္ႀကီးနဲ႔သူ႔တပ္ကို ငါတို႔ ရလိုက္ၿပီ၊ ငါတို႔စစ္အစိုးရဟာမူးယစ္ေဆးဝါးတိုက္ဖ်က္ေရးကို စြမ္းစြမ္းတမံလုပ္ေနပါတယ္”ဆိုတဲ့ ပံုရိပ္ကိုအမိဖမ္းႏိုင္ခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ခြန္ဆာ့ဘက္ကၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ေပါင္းၿပီး မူးယစ္ရာဇာႀကီးခြန္ဆာကေန လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးဦးခြန္ဆာ ျဖစ္သြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ္လို႔ သူ ကြယ္လြန္ခ်ိန္ထိ လူျမင္ကြင္းမွာဘယ္ေတာ့မွေတာ့ မေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။ ခြန္ဆာနဲ႔သူ႔လူအခ်ိဳ႔ လက္နက္ခ်ခ်ိန္မွာ အဖြဲ႔ထဲကသေဘာမတူတဲ့အင္အား ၃ ပံု ႏွစ္ပံုေလာက္ကို ဗိုလ္မႉးႀကီးရြက္ဆစ္ကဦးေဆာင္ၿပီး ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းတပ္မေတာ္ SSA-South ကို စုဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား..

ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ(ရခိုင္အဖြဲ႔)အေၾကာင္းလည္း နည္းနည္းတင္ျပပါရေစ။ ဒီအဖြဲ႔ဟာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ့ ရခိုင္ျပည္နယ္ပါတီခြဲတခု ျဖစ္ပါတယ္။ လႈပ္ရွားရာနယ္ေျမေဒသကေတာ့ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္-ဗမာနယ္စပ္ျဖစ္ပါတယ္။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္ခ်ိန္မွာ အဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ဟာ ဦးေစာထြန္းဦးျဖစ္ၿပီး (၁၉၉၆)ခုႏွစ္မွာ စစ္အစိုးရေထာက္လွမ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔နဲ႔ ရခိုင္ျပည္နယ္ေမာင္းေတာၿမိဳ႔မွာ ပထမအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ တခါ(၁၉၉၇)ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလထဲမွာ ဒုတိယအႀကိမ္ေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဧၿပီလထဲလည္းေရာက္ေရာ အစိုးရထံအႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

ေသာတရွင္မ်ားခင္ဗ်ား..က်ေနာ္ အခုတင္ျပလာခဲ့တဲ့အဖြဲ႔(၁၇)ဖြဲ႔ဟာ နဝတ၊ နအဖနဲ႔လက္ရွိဦးသိန္းစိန္ဦးေဆာင္တဲ့အစိုးရေတြအထိ ျပည္တြင္းျပည္ပမီဒီယာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကိုသူတို႔လက္ထက္မွာ ဘာေတြလုပ္ႏိုင္ေၾကာင္းဝံ့ႂကြားဖို႔လိုတိုင္းလိုတိုင္းမွာ တရားဝင္ထုတ္ထုတ္ အျပခံရတဲ့အဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအဖြဲ႔ေတြနည္းတူ မူလမိခင္အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန ထပ္ခြဲထြက္လာၿပီး အစိုးရဆီ လက္နက္ခ် သြားတာေတြ၊ တျခားအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ပူးေပါင္းသြားတာေတြအျပင္ အမည္သစ္နဲ႔ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနၾကတာေတြလည္းရွိေနၾကပါတယ္။ အဖြဲ႔ေတြမ်ားတာ၊ ကြဲထြက္တာ၊ ေပါင္းစည္းတာနဲ႔စုဖြဲ႔မႈသစ္ေတြျဖစ္ထြန္းေနတာအျပင္ ရလိုက္ပ်က္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး အေနအထားေၾကာင့္မို႔ အၿပီးသတ္ၿခံဳငံုေကာက္ခ်က္ဆြဲဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်မရွိေသးပါဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္မို႔ ေနာက္အပတ္ေတြမွာ အပစ္ရပ္စဥ္ကစစ္အစိုးရနဲ႔ဘာေတြသေဘာတူခဲ့တယ္၊ ဘယ္ပံုသေဘာတူခဲ့ရတယ္ဆိုတာေတြကို လက္လွမ္းမီသေလာက္စုစည္းၿပီး ဆက္လက္တင္ျပေပးသြားပါ့မယ္။

ေနာက္တပတ္ဆက္ပါဦးမယ္။

က်ေနာ္မ်ိဳးျမင့္ပါခင္ဗ်ား။