တိုင္းျပည္နွင့္ျပည္သူကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳေရးအတြက္ ျပည္ခ်စ္ဝါဒလမ္းစဥ္ (၁)

တိုင္းျပည္နွင့္ျပည္သူကိုအလုပ္အေကၽြးျပဳေရးအတြက္ ျပည္ခ်စ္ဝါဒလမ္းစဥ္ (၁)

(က) နိဒါန္း။

၂၁ ရာစုသို႔ဝင္ခဲ့ပါၿပီ။ ၁၈ ရာစုကအတိုင္း ဗမာျပည္နိုင္ငံေရးကို စဥ္းစားလုပ္ေဆာင္၍ မျဖစ္ပါ။ ၂ဝ ရာစု အတိုင္းလည္း မျဖစ္ပါ။ ၂၁ ရာစု အေျခအေနအရစဥ္းစားၾက၊ လုပ္ေဆာင္ၾကရန္လိုပါသည္။

အေဟာင္းအတိုင္းစဥ္းစားလုပ္ေဆာင္ေနၾကလွ်င္ ေနာက္က်သြားပါလိမ့္မည္။ ခံရပါလိမ့္မည္။ ၁၉ ရာစု၊ ၂ဝ ရာစုမ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ဘိုးေဘးမ်ား ေနာက္က်ခဲ့ပါသည္။ ကိုလိုနီဘဝက်ဆင္းခါနီးအထိ မနၲေလးတြင္ နန္းတြင္းသတ္ျဖတ္ပဲြမ်ား ထီးနန္းဆက္ခံေရးျပႆနာမ်ားျဖင့္ လံုးလည္လိုက္ေနပါသည္။ ရန္ကုန္တြင္ နယ္ခဲ့်က အေျခခ်ေနၿပီး၊ အထက္ဗမာျပည္တြင္ ေတာေၾကာင္မ်ား ထေနပါသည္။ ဗန္းေမာ္ကိုပင္ သိမ္းၾကသည့္အထိအတင့္ရဲေနပါသည္။ တမ်ိဳးသားလံုးညီညြတ္ေရးမေျပာနွင့္ မိမိမင္းမ်ိဳးမင္းႏြယ္လက္တဆုပ္စာ၏ညီညြတ္ေရးပင္ မရိွခဲ့ပါ။ ကိုလိုနီဘဝက်ဆင္းမွ အဆံုးသတ္သြားပါသည္။ ထိုသင္ခန္းစာမ်ိဳးထပ္မံမရေစလို၍ ဤလမ္းစဥ္ကိုတင္ျပပါသည္။

(ခ) နိုင္ငံတကာ့အေျခအေန။

ကမၻာ့စနစ္ေဟာင္း တျဖည္းျဖည္းကြယ္ေပ်ာက္ေနပါသည္။ ကမၻာ့စနစ္သစ္ကလည္း မရိွေသးပါ။ ကမၻာ့စနစ္ေဟာင္းတြင္ စူပါပါဝါနွစ္တိုင္းျပည္ဦးေဆာင္ေသာအုပ္စုႀကီးနွစ္ခုနွင့္ ထိုအုပ္စုမ်ားတြင္မပါေသာ ၾကားေနဘက္မလိုက္အုပ္စုႀကီးတခု ရိွခဲ့ပါသည္။ ဗမာျပည္သည္ ထိုၾကားေန ဘက္မလိုက္အုပ္စုႀကီးအတြင္း ပါခဲ့ပါသည္။ ဗိုလ္ေနဝင္းစိတ္ရူးေပါက္ၿပီးထြက္ခဲ့သည္ကလဲြ၍ အၿမဲတမ္း ပါခဲ့ပါသည္။ အေျခခံအားျဖင့္ မွန္ကန္ေသာရပ္တည္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ အုပ္စုႀကီးသံုးစုရိွေနေသာကမၻာ့စနစ္ရိွေနသျဖင့္ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနွင့္ တည္ၿငိမ္ေရးကို တစံုတရာထိန္းထားနိိုင္ခဲ့ပါသည္။ တတိယကမၻာစစ္မျဖစ္ခဲ့ပါ။ သို႔ေသာ္  “စစ္ေအးေခတ္” ဟုေခၚေသာေခတ္၌ ေဒသႏၱရစစ္မ်ားကားျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ဗမာျပည္သည္ ထိုစစ္မ်ားအတြင္းၿငိတြယ္ျခင္း၊ ပါဝင္ခဲ့ျခင္းမရိွခဲ့ပါ။ ယခုမူ ကမၻာ့စနစ္ေဟာင္း ကုန္ဆံုးေနပါၿပီ။ ကမၻာ့စနစ္သစ္လည္း မရိွေသးပါ။ အရည္တည္ကာလ ျဖစ္ေနပါသည္။ အရည္တည္ကာလသည္ သူ႔အလိုလိုၿပီးျပတ္ေျပလည္သြားမည္ မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္ေလ့ရိွသည္မွာ ကမၻာ့စနစ္သစ္ကို စစ္ႀကီးတခုအၿပီး စစ္နိုင္သူမ်ားကခ်မွတ္ေလ့ရိွပါသည္။ ပထမကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ စစ္နိုင္ေသာ“မဟာမိတ္အဖဲြ႔”(အဂၤလိပ္၊ ျပင္သစ္၊ အေမရိကန္၊ အီတလီ၊ ဂ်ပန္ အင္အားႀကီးနိုင္ငံမ်ား)က ခ်မွတ္ပါသည္။ ဂ်ာမဏီ၊ ၾသစႀတီးယား၊ တူရကီပိုင္ကိုလိုနီမ်ားကို ခဲြေဝယူၾကပါသည္။ စစ္ရံႈးနိုင္ငံမ်ားကို ျပန္မလွန္နိုင္ေအာင္ စာခ်ဳပ္မ်ားျဖင့္ဖိပါသည္။ ေလ်ာ္ေၾကးမတန္တဆ ေတာင္းပါသည္။

နိုင္ငံေပါင္းခု်ပ္အသင္းႀကီး (League of Nations)ဖဲြ႔ပါသည္။

“စစ္အားလံုးကို အဆံုးသတ္ပစ္မည့္စစ္ႀကီး” ဟု ေျပာၿပီးတိုက္ခဲ့ၾကေသာ ‘မဟာမိတ္မ်ား’ သည္ ေနာက္ထပ္စစ္တခု မျဖစ္မေနျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားခဲ့ပါသည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ဖက္ဆစ္စနစ္ေပၚလာကာ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ စစ္ႀကီးနွစ္ခုအၾကားတြင္ ၾကားကာလ (၂ဝ) နွစ္သာရိွပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီး မလဲြမေသြျဖစ္ေတာ့မည္ဆိုသည္ကို အေစာႀကီးကတည္းက လူတိုင္းသိေနခဲ့ပါသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအၿပီးတြင္ စစ္နိုင္သူမ်ားက ကမၻာ့စနစ္သစ္ကို ဦးစီးၿပီးခ်မွတ္ျပန္ပါသည္။ ခ်မွတ္သူမ်ားထဲတြင္ တရုတ္ပါလာပါသည္။ အလြန္ထူးပါသည္။ ကိုလိုနီတပို္င္းတိုင္းျပည္ကႀကီး(၅)ႀကီးထဲ ပါျခင္းပါ။ ဂ်ပန္ကိုတိုက္ေနရစဥ္ ေနရာေပးရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ စစ္ရံႈးနိုင္ငံမ်ား မပါရပါ။ ဂ်ပန္ မပါရေတာ့ပါ။

ကမၻာ့ကုလသမဂၢ (United Nations)ဖဲြ႔ပါသည္။ ဗီတိုပိုင္ရွင္ (ႀကီး(၅)ႀကီး) ထားပါသည္။ ဤသည္ကိုအားလံုးသိၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ထူးျခားခ်က္မွာ ကိုလိုနီနိုင္ငံမ်ားအားလံုး လြတ္လပ္လာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လြတ္လပ္ေသာနိုင္ငံမ်ားအားလံုးနီးပါးသည္ အေမရိကန္ဦးစီးသည့္ နယ္ခ်ဲ႔ဂိုဏ္းထဲလည္း မဝင္၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံဦးစီးသည့္ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းအတြင္းလည္း မပါၾကဘဲ၊ သီးျခားဘက္မလိုက္ဂိုဏ္းႀကီး ဖဲြ႔ပါသည္။ ဤဂိုဏ္း (၃)ဂိုဏ္းအတြင္း၌ အေျပာင္းအလဲမ်ားရိွခဲ့ေသာ္လည္း အေျခခံ မေျပာင္းခဲ့ပါ။ (၃) ဂိုဏ္း (၃ ကမၻာ) ကဲြျပားေနေသာကမၻာ့စနစ္အျဖစ္ပင္ တည္ရိွေနခဲ့ပါသည္။

ထိုသို႔တည္ရိွေနျခင္းသည္ပင္ တတိယကမၻာစစ္ၾကီးမျဖစ္ေရးကို တားထားနိုင္သည္ဟုယူဆနိုင္ပါသည္။ ကမၻာဖ်က္လက္နက္မ်ားေပၚလာျခင္း၊ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈရိွျခင္းတို႔ကလည္း ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တမ်ိဳးတဖံုထိန္းသိမ္းေပးနိုင္ခဲ့ပါသည္။ နွစ္ေပါင္း(၅၅)ႏွစ္ ေက်ာ္တည္ရိွခဲ့ေသာကမၻာ့စနစ္၏အခန္းသည္ ယခုအခါ ကုန္ဆံုးေနေလၿပီ။ ကမၻာ့စနစ္သစ္တခုခ်ရေတာ့မည့္ အေျခအေနျဖစ္ေပၚခဲ့ပါၿပီ။ ဤတြင္ ျပႆနာစပါေတာ့သည္။ ျပႆနာမွာယခင္ကနွင့္မတူဘဲ ကမၻာ့စနစ္သစ္ကို ရံႈးသူနိုင္သူမရိွေသာအေျခအေနတြင္ ခ်မွတ္ရမည့္အေနအထားျဖစ္ပါသည္။ ဤကား မႀကံဳစဖူးထူးျခားေသာအေျခအေနျဖစ္ပါသည္။ တကမၻာလံုးရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမည့္ျပႆနာျဖစ္ လာေနပါသည္။ ျပႆနာကို ကုလသမဂၢကေျဖရွင္းနိုင္မည္ေလာ။ မရနိုင္ပါ။ ကုလသမဂၢကေျဖရွင္းေပးနိုင္ေသာကိစၥ မဟုတ္ပါ။ ျပႆနာ၏အဓိကဆံုခ်က္မွာ စစ္ေအးေခတ္အၿပီးတြင္ ရံႈးသူနိုင္သူရိွသေလာဟူသည့္ကိစၥျဖစ္ပါသည္။

အေမရိကန္က နိုင္သူဟု သူ႔ကိုယ္သူသတ္မွတ္ပါသည္။ ရုရွားကရံႈးသည္ဟု မယူဆပါ။ အျခားနိုင္ငံၾကီးအေတာ္မ်ားမ်ားကလည္း ရံႈးသူနိုင္သူ မရိွဟု ယူဆၾကပါသည္။ (သို႔မဟုတ္) ယူဆၾကပံု ေပၚပါသည္။ ၾကားေနဘက္မလိုက္ဂိုဏ္းႀကီးကလည္း အရံႈးအနိုင္မရိွဟုယူဆၿပီး အေျခအေနသစ္တြင္ ဆက္လက္လႈပ္ရွားေနၾကပါသည္။ ဤကား စစ္ေအးေခတ္ၿပီးဆံုးျခင္း၏ ထူးျခားခ်က္ျဖစ္ပါသည္။ (တကယ့္စစ္ႀကီးတြင္ကား ရံႈးသူနိုင္သူျပတ္သားပါသည္)

ဤထူးျခားခ်က္ကပင္ ယေန႔နိုင္ငံတကာ့အေျခအေနကို ျဖစ္ေပၚေစပါသည္။ နိုင္ငံတကာ့အေျခအေနကိုျပဌာန္းၾကရာတြင္ ကမၻာ့နိုင္ငံအားလံုးတန္းတူရည္တူျပဌာန္းၾကရသည္ မဟုတ္ပါ။ နိုင္ငံႀကီးမ်ားကျပဌာန္းၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ထိုနိုင္ငံႀကီးမ်ားမွအုပ္စိုးသူမ်ားက သူ႔တိုင္းျပည္၏ “အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား”ကိုၾကည့္၍ ျပဌာန္းျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထို့ေၾကာင့္ “အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား” ကို မည္သို႔မည္ပံု သူတို႔သတ္မွတ္ထားသနည္း၊ မည္သို႔မည္ပံု အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနၾကသနည္းဆိုသည္ကို ၾကည့္ရပါမည္။

အေမရိကန္ကိုပထမဆံုးၾကည့္ပါမည္။ “နိုင္သူ”ဟု သူ႔ဘာသာသတ္မွတ္ထားသူျဖစ္၍ သူက စ ရပါသည္။

အေမရိကန္တြင္ ရီပတ္ဘလစ္ပါတီအာဏာရေနပါသည္။ ထိုပါတီ၏ထိပ္သီးမ်ား ေရးၾက၊ ေျပာၾက၊ လုပ္ၾကသည္ကိုၾကည့္ရပါမည္။ တခါက ရီပတ္ဘလစ္ပါတီ၏ၾကယ္တပြင့္ျဖစ္ခဲ့သူ ဂင္းဂရစ္ခ်္ (Newt Gingrich)က “သမီးရည္းစားခိ်န္းေတြ႔သလို မရဲတရဲလုပ္မေနနဲ႔၊ ကိုယ့္မယား ျဖစ္ေနၿပီ၊ ရဲရဲသာဆက္ဆံ” ဟု ကလင္တန္ကို ေဝဖန္ဖူးပါသည္။ ကမၻာႀကီးတခုလံုးရထားၿပီ၊ ေၾကာက္ရံြ႔ေၾကာက္ရံြ႔ လုပ္မေနနဲ႔ဟုေျပာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဂင္းဂရစ္ခ်္မွာ သမၼတျဖစ္ရန္ခိ်န္ေနသူျဖစ္၍ ‘ရဲတယ္၊ ျပတ္တယ္’ ဟု အထင္ခံရရန္ေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္ေတြ႔သမၼတလုပ္ေနေသာကလင္တန္ကေတာ့ တမ်ိဳးစဥ္းစားရပံုေပၚပါသည္။ သူတခါက စကားမွားသြားေသာအခါ ေဟာင္ဖြာေဟာင္ဖြာေျပာေလ့ရိွေသာ ရုရွားသမၼတယဲ့လ္ဆင္က “တို႔မွာ အဏုျမဴလက္နက္ေတြရိွတယ္ဆိုတာ ေမ့သြားၿပီထင္တယ္”ဟု ကလင္တန္ကို ေျခာက္ပါသည္။ ကလင္တန္က“မေမ့ပါ”ဟု တံု႔ျပန္ပါသည္။

ရုရွား၏အိမ္တံခါးဝတြင္ ေနေနရေသာတိုင္းျပည္မ်ားက အေမရိကန္ကို ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေျပာရန္လုပ္ရန္ အတြင္းႀကိတ္သတိေပးခဲ့ရပါသည္။

ေရြးေကာက္ပဲြကာလက ရီပတ္ဘလစ္ပါတီအတြင္း တြင္က်ယ္သူနွစ္ဦးက (တဦးကအမ်ိဳးသမီး ကြန္ဒိုလီဇာရိုက္စ္ Condoleezzarice အခု သမၼတရဲ့အမ်ိဳးသားလံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာအႀကံေပး ျဖစ္ေနတယ္။ တဦးက ေရာဘတ္ဇိုးလစ္ Robert Zoellick သူလည္း ႀကီးႀကီးအေကာင္ပဲ ျဖစ္မယ္၊ ဘာျဖစ္ေနတယ္မသိ) မဲဆြယ္ေဆာင္းပါးမ်ားေရးခဲ့သည္။

- ရိုက္စ္ ေရးသည့္ေဆာင္းပါး၏အခ်ဳပ္သေဘာမွာ

-  ဆိုဗီယက္ယူနီယံ မရိွေတာ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အေမရိကန္ရဲ့ ‘အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား’ဘာလဲဆိုတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမရိွၾကေသးဘူး။

- အေျပာင္းအလဲကာလဟာ အေရးႀကီးတယ္။ ေသနဂၤဗ်ဴဟာအခြင့္ေကာင္းေတြ ေပၚတတ္တယ္။ အခုလိုအရည္တည္ကာလမွာ အနာဂတ္ ကမၻာ့ပံုသဏၭာန္ကို ၾသဇာသက္ေအာင္လုပ္နိုင္တယ္။

- အေမရိကရဲ့နိုင္ငံျခားေရးေပၚလစီသစ္ ခ်ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေမရိကန္မွာထူးျခားတဲ့အဆင့္ေနရာရိွတယ္ဆိုတာက အစခီ်ရမယ္။

- အင္အားႀကီးနိုင္ငံက အာဏာပါဝါျပရမွာ၊ အင္အားသံုးနိုင္ငံေရးလုပ္ရမွာကို ရိႈးတိုးရွန့္တန္႔ျဖစ္ေနသူေတြရိွတယ္။ ‘အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား’ကို ပစ္ပယ္ၿပီး ‘လူသားအားလံုးအက်ိဳးစီးပြား’။ ‘နိုင္ငံတကာအဖဲြ႔အစည္းအက်ိဳးစီးပြား’ဆိုတာေတြနဲ႔အစားထိုးခ်င္ၾကတယ္။ နိုင္ငံအမ်ားက ေထာက္ခံမွ၊ ကုလသမဂၢကေထာက္ခံမွ အင္အားသံုးတာ တရားတယ္လို႔ယံုေနၾကတယ္။ ဒါေတြဟာ မွားတယ္။

- အေမရိကန္ရဲ့ ‘အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား’ကိုလုပ္တာဟာ လြတ္လပ္မႈ ေစ်းကြက္နဲ႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တိုးတက္ေအာင္လုပ္ျခင္းပဲ။

- အေမရိကန္မွာအထူးက႑ရိွတယ္။ သူမ်ားေတြႀကံဆထားတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္တိုင္း၊ စာခ်ဳပ္တိုင္းကို လိုက္လုပ္ေနစရာမလိုဘူး။

- အေမရိကန္မွာ ‘အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား’ရိွတယ္ဆိုတာလက္ခံသူေတြကေတာင္ အင္အားႀကီးနိုင္ငံရဲ့အာဏာျပနိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔တြန့္ေနၾကတယ္။ အာဏာျပနိုင္ငံေရးလုပ္ဖို႔ မေၾကာက္ၾကပါနဲ႔။

- အေမရိကန္ရဲ့တန္ဖိုးထားခ်က္ဟာ အားလံုးရဲ့တန္ဖိုးထားခ်က္ပဲ။ အေမရိကန္ရဲ့စစ္အင္အားဟာ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ၿငိမ္ေရးအတြက္တခုတည္းေသာအာမခံခ်က္ ျဖစ္တယ္။

- အင္အားနည္းတဲ့နိုင္ငံေတြက အင္အားႀကီးတဲ့နိုင္ငံေတြထက္ ပိုၿပီးေခါင္းမာေလ့ရိွတယ္။ သူတို႔ရံႈးရင္ အရာရာရံႈးမွာမို႔ပဲ။

- အိႏၵိယကို တရုတ္ကထည့္တြက္သလို အေမရိကန္ကလည္းထည့္တြက္ရမယ္။ သူက အင္အားႀကီးနိုင္ငံေတာ မျဖစ္ေသးဘူး။ တေန႔ ျဖစ္လာနိုင္တယ္။

- လူ့အခြင့္အေရးအတြက္ တပါးတိုင္းျပည္ကိုဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တန္ စြက္ဖက္ရမွာပဲ။ ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ဖို႔ အေမရိကန္မွာတာဝန္ရိွတယ္။

ေနာက္တေယာက္.. ဇိုးလစ္က ေမာ္ဒန္ရီပတ္ဘလစ္ပါတီဆိုတဲ့အသံုးအနႈန္း သံုးတယ္။ ေမာ္ဒန္ရီပတ္ဘလစ္ပါတီရဲ့နိုင္ငံျခားေရးမူ (၅)ခ်က္ ဆိုၿပီး ေရးတယ္။

မူ(၅) ခ်က္က -

(၁)  အေမရိကန္ရဲ့ ‘အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား’အတြက္လုပ္ဖို့ ရွက္မေနနဲ႔။ အင္အားခ်က္ခ်င္းသံုးဖို႔လည္း မရွက္နဲ႔။ တျခားတိုင္းျပည္ေတြ ဘယ္လိုယူဆၾကမယ္ဆိုတာေတြးၿပီး မလုပ္ရဲမကိုင္ရဲမျဖစ္နဲ႔။ တျခားတိုင္းျပည္ေတြရဲ့အခန္းက အေမရိကန္နဲ႔တူတာမဟုတ္ဘူး။

(၂)  မဟာမိတ္ဖဲြ႔ရမယ္။ ဒါေပမယ့္ မဟာမိတ္ေတြကလည္း သူတို႔တာဝန္ေက်ၾကရမယ္။ တာဝန္ေက်သူရဲ့အျမင္ကိုမွ အေမရိကန္က ေလးစားမယ္။

(၃) နိုင္ငံတကာဥပေဒဆိုတာ ျပည္တြင္းဥပေဒနဲ႔မတူဘူး။ နိုင္ငံတကာဥပေဒဆိုတာက သေဘာတူၿပီးသား လုပ္ၿပီးသားကိစၥကို ေနာက္မွ စာနဲ႔ေရးရတာပဲ။ နိုင္ငံတကာဥပေဒကို အင္အားနဲ႔သာအေကာင္အထည္ေဖာ္နိုင္တယ္။ ကိစၥတိုင္း နိုင္ငံတကာနဲ႔ညွိစရာမလိုဘူး။

(၄) သတင္းေတြ၊ ဆက္သြယ္ေရးေတြ၊ ကုန္သြယ္ေရးေတြ၊ ဘ႑ာေရးေတြမွာေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲေနၿပီ။ အဲဒီဟာေတြက ကမၻာ့နိုင္ငံေရးနဲ႔လံုၿခံဳေရးကိုပံုေဖာ္ၾကလိမ့္မယ္။ သူတို႔ကိုအားေပးရမယ္။ ေတြးေခၚမႈေတြ၊ ေစ်းကြက္ေတြဖြင့္ေပးရမယ္။

(၅) ကမၻာမွာမေကာင္းဆိုးဝါးေတြ ရိွေနတယ္။ အေမရိကရဲ့ရပ္တည္ခ်က္နဲ႔အယူအဆေတြကို မုန္းသူေတြရိွေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတိရိွရမယ္။ အင္အားႀကီးေအာင္လုပ္ၿပီး သူတို႔ကို အနိုင္ယူရမယ္။

သမၼတဘုရွ္သည္ ဤေရးသားခ်က္မ်ားကိုအေကာင္အထည္ေဖာ္လိုဟန္ ရိွပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ NMD (အမ်ိဳးသား ဒံုးပံ်ကာကြယ္ေရး) အစီအစဥ္ခ်ပါသည္။ က်ိဳတိုသေဘာတူညီခ်က္ကို တဖက္သတ္ဖ်က္ပါသည္။ အေျပာအဆိုကေတာ့ သူ႔အႀကံေပးေတြလို မၾကမ္းဝံ့ပါ။ ယက္ကန္ယက္ကန္နွင့္သမၼတျဖစ္လာသူက ထိုသို႔အေျပာမၾကမ္းႏိုင္ပါ။ အျပတ္အသတ္နိုင္လာလွ်င္ကား ၾကမ္းေပလိမ့္မည္။

“NMD နွင့္ က်ိဳတို”ကို ကိုင္လိုက္ေသာအခါ ရုရွားနွင့္တရုတ္ကဆန္႔က်င္ပါသည္။ အမာခံမဟာမိတ္မ်ားက မႀကိဳဆိုပါ။ ဆန္႔က်င္သူေတာင္ ရိွပါသည္။ ဂ်ပန္ကပင္ အင္တင္တင္လက္ခံပါသည္။ အိႏၵိယကေတာ့ အေမရိကန္ကပထမဆံုးအေရးတယူလုပ္ရွင္းျပသျဖင့္ ေက်နပ္ပါသည္။ သူ၏အႀကံအစည္အတြက္ အက်ိဳးရိွ၍လည္း NMD ကို လိုလားသည့္သေဘာေျပာပါသည္။ ရုရွားနွင့္ တရုတ္ကဆန္႔က်င္မည္ဟုႀကိဳတြက္ၿပီးျဖစ္သျဖင့္ သမၼတဘုရွ္ မအံ့ၾသပါ။ သို႔ေသာ္ မဟာမိတ္မ်ား၏ရပ္တည္ခ်က္သိရေသာအခါ အံ့ၾသပံုေပၚပါသည္။ ယခုထိရွင္းလင္းမဆံုး ျဖစ္ေနရပါသည္။

အေမရိကန္၏ ဂ်ဴနီယာပါတနာ (Junior Partner) ဟု သူ႔ကိုယ္သူေျပာေသာ အဂၤလိပ္ကပင္ ခါတိုင္းလို လိႈက္လဲွမႈမရိွပါ။ ဥေရာပသမဂၢ(EU) နွင့္လည္းမကင္းနိုင္၊ အေမရိကန္ေနာက္လည္းလိုက္ခ်င္ စိတ္ဒိြဟျဖစ္ေနပံုေပၚပါသည္။ အေမရိကန္ကိုဝင္ရိုးျပဳ၍ တကမၻာလံုးကလည္ပတ္ရမည္ဟူေသာ အေတြးအေခၚသည္ အေမရိကန္လက္ဝါးႀကီးအုပ္အရင္းရွင္ႀကီးမ်ား၏အေတြးအေခၚ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အဓိကပါတီႀကီး နွစ္ခု၏အေတြးအေခၚလည္း ျဖစ္ေနရပါသည္။ ဝင္ရိုးတခုတည္းရိွေသာကမၻာ့စနစ္ေလာ၊ ဝင္ရိုးအမ်ားရိွေသာကမၻာ့စနစ္ေလာဆိုသည့္ျပႆနာသည္ ယေန႔ အဓိကျပႆနာျဖစ္ပါသည္။ မည္သည့္ဘက္ကမွလည္း အေလွ်ာ့ေပးၾကမည္ မဟုတ္ပါ။ “အမ်ိဳးသားအက်ိဳးစီးပြား”ခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေနသည့္ျပႆနာျဖစ္၍ က်ယ္ျပန့္ျပင္းထန္လာမည္ျဖစ္ပါသည္။ ဝင္ရိုးတခုနွင့္ဝင္ရိုးအမ်ားလြန္ပဲြသည္ မ်က္ေမွာက္နိုင္ငံတကာ့ အေျခအေနကိုဖန္တီးေနပါလိမ့္မည္။

ယေန႔အထိ အေျခအေနကို(အေျပာမၾကည့္ဘဲ အလုပ္ကိုၾကည့္၍)သံုးသပ္လွ်င္ အဆိုးဆံုးအေျခအေနသို႔လည္း ေရာက္မသြားနိုင္၊ အေကာင္းဘက္သို႔လည္း ေရြ႔လ်ားမသြားဘဲျဖစ္ေနလိမ့္မည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္။ အဆိုးဆံုးဆိုသည္မွာ စစ္ပဲြျဖစ္ၿပီး၊ အေကာင္းဘက္ဆိုသည္မွာ ဝင္ရိုးအမ်ားရိွေသာစနစ္ကို အေမရိကန္ကလက္ခံလိုက္ျခင္းကို ဆိုလိုပါသည္။

ကမၻာ့စနစ္အတည္တက်မျဖစ္ေသးသမွ် ကုလသမဂၢျုပျပင္ေရးကိစၥသည္လည္း ထစ္ေနပါလိမ့္မည္။

၁၉၄၅ ခုနွစ္က စစ္နို္င္သူမ်ားခ်မွတ္ထားေသာ ကမၻာ့ကုလသမဂၢဖဲြ႔စည္းပံုကို ျပင္ဆင္ရန္အခိ်န္တန္ၿပီဟု နိုင္ငံႀကီးေတြေျပာၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္ ကမၻာ့စနစ္သစ္အတည္တက်မျဖစ္ေသးသမွ် လက္ေတြ႔ျပဳျပင္ရန္ခက္ေနပါသည္။ မည္သည့္ႀကီး(၅)ႀကီးကမွလည္း ျပဳျပင္ထားေသာ ဖဲြ႔စည္းပံုတစံုလံုးမဆိုထားနွင့္  ျပဳျပင္ထားေသာဖဲြ႔စည္းပံုတစိတ္တေဒသကိုပင္ တင္ျပနိုင္ျခင္းမရိွပါ။ ဝင္ရိုးတခုေလာ၊ ဝင္ရိုးအမ်ားေလာဆိုသည့္ျပႆနာ မေျပလည္ေသးသမွ် လက္ရိွဖဲြ႔စည္းပံုအတိုင္းပင္ ရိွေနပါလိမ့္မည္။ အေမရိကန္က ကုလသမဂၢ၏အျပင္ဘက္ထြက္ၿပီး ကိုဆိုဗိုျပႆနာကို ေနတိုး (NATO)နာမည္နွင့္ ဝင္ကိုင္ၾကည့္ပါသည္။ ေနာက္ဆံုးတြင္ ရုရွားပါ ပါလာရၿပီး ကုလသမဂၢတြင္းျပန္ေရာက္သြားပါသည္။ ကိုဆိုဗိုကိစၥမွာ ဥေရာပတြင္းကိစၥျဖစ္၍ ဤသို႔လုပ္နိုင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အျခားေနရာဆိုလွ်င္ လုပ္ဖို႔ ခက္ေပလိမ့္္မည္။

NMDကိစၥနွင့္ က်ိဳတိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကိစၥေၾကာင့္ ကုလသမဂၢေရြးေကာက္ပဲြနွစ္ခု၌ အေမရိကန္ရံႈးရပါသည္။ အရွက္ရၾကပါသည္။ အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္က ကုလသမဂၢသို႔ထည့္ဝင္ရမည့္ေငြ (အေႂကြး) မေပးဘဲေနရန္အထိ ေျပာသံၾကားရပါသည္။ အမတ္တေယာက္ကမူ “စူပါပါဝါဆိုတာ ေပးစရာရိွတဲ့ေႂကြး ေပးရတယ္။ စူပါပါဝါဆိုတာ မငိုရဘူး။ ေနာက္ဆံုးက်မွ တခြင္လံုးသိမ္းၾကတာေပါ့”ဟု အားေပးစကားလိုလို ၿခိမ္းေျခာက္တာလိုုလို ေျပာပါသည္။

ဝင္ရိုးတခုတည္းရိွတဲ့ကမၻာ့စနစ္ျဖစ္မွ မင္းတို႔သိမယ္ဟု မဲထည့္သူမ်ားကို ႀကိမ္းသလား မေျပာနိုင္ပါ။ တခြင္လံုးဆိုသည့္စကားက ကုလသမဂၢကိုဆိုသလား၊ မဲနိုင္သြားသည့္ ျပင္သစ္၊ ၾသစႀတီးယား၊ ဆီြဒင္ကို ဆိုသလား၊ ျပင္သစ္က (၅၃)ဦး မဲထည့္တာမွာ (၅၂)မဲ ရခဲ့သည့္အတြက္ ျပင္သစ္ကိုပဲႀကိမ္းသလား မေျပာတတ္ပါ။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစ အေမရိကန္တဦးတည္းဗိုလ္က်နိုင္သည့္ေခတ္ေရာက္ရမည္ဟု အေမရိကန္နိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ယံုၾကည္ေနၾကပါသည္။

အေမရိကန္လႊတ္ေတာ္ကလည္း ကမၻာ့လႊတ္ေတာ္ကဲ့သို႔ ျပဳမူက်င့္ႀကံေနၾကပါသည္။