 |
| ဗိုလ္ခ်ဳပ္ညာဘက္မွ ေမာင္ျမင့္ထူး |
ေမာင္စည္သာဆုိတ့ဲ တပ္မေတာ္အရာရွိေဟာင္းတဦး စည္းလံုးျခင္းရဲ့ အင္အားဘေလာ့ဂ္မွာ ေရးသားခ့ဲတ့ဲ အခန္းဆက္ေဆာင္းပါး ၁၂ ပုဒ္ ျဖစ္ပါတယ္။
သေျပတခက္ ေၾကြရက္ကယ္ေစာ - အပိုင္း (၁)
စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားခင္ဗ်ား-
ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ စြမ္းစြမ္းတမံ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရင္း က်ဆံုးခဲ့ရတဲ့ ဗိုလ္မွဴးၾကီးဗထူးကို ၾကားဖူးနား၀ရွိခဲ့ၾကေပမဲ့ သားျဖစ္သူဗိုလ္ၾကီးျမင့္ထူးရဲ့အေၾကာင္းကိုေတာ့ သိသူရွိသလို မသိသူလည္းအမ်ားအျပားရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကိုရြံမုန္းတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးျမင့္ထူး ရဲ့ ရင္နင့္စဖြယ္ျဖစ္ရပ္မွန္ကို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအား တင္ျပေပးလိုက္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္အတြက္ သားေကာင္းတစ္ဦး ဖက္ဆစ္စစ္ဘီလူးေတြေၾကာင့္ အသက္ေပးခဲ့ပံု ျဖစ္ရပ္မွန္ကိုယ္ေတြ႔ေဆာင္းပါးကို ေနာင္လာေနာင္သားမ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား သိရွိႏိုင္ရန္ျဖစ္ပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာ ဒီမိုကေရစီအေရးအတြက္ အသက္ေပးသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားျပည္သူ ရဟန္းရွင္လူ တပ္မေတာ္သားေတြရဲ့၀ိညာဥ္ကိုဦးညႊတ္ရင္း ႏိုင္ငံ့အတြက္ ေကာင္းျမတ္ေသာစိတ္ထားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ခ်ဴပ္ျငိမ္းေရးေအာင္ျမင္သည့္အထိ လက္တြဲေဆာင္ရြက္ၾကရန္ တိုက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လိုက္ပါတယ္။ ေဆာင္းပါးတြဲ ေပးပို႔ေဖၚျပခြင့္ျပဳတဲ့ တပ္မေတာ္ အရာရွိေဟာင္းမ်ားကို အထူးေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ္ ကိုဖိုးတရုတ္မွ စည္းလံုးျခင္းရဲ့အင္အား ၀က္ဆုိဒ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။
တပ္မႉး ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးတင္ဦးကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ မဂၤလာဒုံဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးတပ္၀င္းထဲရွိ ‘ေရၾကည္အိုင္’ အက်ဥ္းေထာင္သည္ အေရွ႔ဘက္တြင္ ေထာင္ဗူး၊ ေျမာက္ဘက္ႏွင့္ေတာင္ဘက္တြင္ အုတ္ႂကြပ္မိုး တစ္ထပ္အိမ္ (၅)လုံးစီရွိၾက၏။ အိမ္တစ္လုံးႏွင့္တစ္လုံးအၾကား ပတ္လည္တြင္ ျပင္ပအား အိမ္တြင္းမွ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကည့္ရႈမရႏိုင္ေစရန္ လူတရပ္ေက်ာ္ျမင့္သည့္ သစ္သား၀င္းထရံျဖင့္ကာရံထား၏။
အေနာက္ဘက္တြင္ သြပ္မိုး၊ သစ္သားကာ အိမ္ (၆) လုံးမွာလည္း အိမ္တစ္လုံးႏွင့္တစ္လုံး အိမ္ျပင္ကို မျမင္ရေလေအာင္ သစ္သား၀င္းထရံျဖင့္ပင္ ကာရံထားေလ၏။
ေတာင္ဘက္မွ အုပ္ႂကြပ္မိုးအိမ္တန္းႏွင့္ ကိုက္ (၃၀)ခန္႔ အကြာတြင္၊ Cell ဟုေခၚသည့္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ရွိေနေလသည္။ Cell အခန္းတခန္းသည္ အရွည္ (၁၀) ေပႏွင့္အက်ယ္ (၅) ေပသာရွိ၍၊ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္မွာ သြပ္မိုး၊ သစ္သားကာျဖစ္ၿပီး၊ Cell အခန္းေပါင္း (၂၀)ခန္႔ ပါရွိေလသည္။
ဤ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္၊ အေနာက္ဘက္ သြပ္မိုး (၆) အိမ္တန္း၊ ေျမာက္ဘက္အုပ္ႂကြပ္မိုး (၅) အိမ္တန္းႏွင့္ေထာင္ဗူး၀တို႔ ေလးဘက္အၾကားတြင္ ေပ (၂၀၀) ေက်ာ္ပတ္လည္က်ယ္သည့္ ကြင္းျပင္ ရွိေန၏။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးနု၊ သမတႀကီး မန္း၀င္းေမာင္၊ ပထစ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္သည့္ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္၀င္ ဗိုလ္မႉးေအာင္ႏွင့္ ဗိုလ္မင္းေခါင္၊ ဦး၀င္း၊ ဦးသြင္၊ ဖဆပလ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဦးဗေဆြ၊ တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္မႉးႀကီးေက်ာ္ျမင့္၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးတင္ေမာင္ (ျမတ္ထန္)၊ မြန္ေခါင္းေဆာင္ ႏိုင္ေအာင္ထြန္း စသည့္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ဤကြင္းျပင္တြင္ လမ္းေလွ်ာက္ၾက၏။ နံနက္ (၅)နာရီမွစ၍ လမ္းေလွ်ာက္လိုသူတိုင္း (တစ္ႀကိမ္လွ်င္တစ္ဦးသာ) (၁၀) မိနစ္စီ လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ရၾက၏။
ဤပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားမွာ အိမ္မ်ားတြင္အက်ဥ္းက်ေနသူမ်ားျဖစ္၏။ Cell အခန္းတြင္အက်ဥ္းက်ခံေနရသူတို႔၏ဘ၀မွာမူ အရွင္လတ္လတ္ငရဲက်ေနသည္ႏွင့္ ဘာမ်ွမျခားေပ။
ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးတပ္တြင္ Cell အခန္းမ်ားပါရွိသည့္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ (က်ေနာ္ သိသေလာက္) ႏွစ္ခု ရွိပါသည္။ တခုမွာ အထက္တြင္ေဖၚျပခဲ့သည့္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္တခုမွာ ေရၾကည္အိုင္၏အျပင္ ဘက္၊ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးကင္းရုံႏွင့္တြဲထားသည့္ အခ်ဳပ္ေဆာင္ျဖစ္ေလသည္။
Cell အခန္းတခုတြင္ အျမင့္တြင္တပ္ဆင္ထားသည့္ ျပတင္းေပါက္တစ္ခုသာရွိၿပီး၊ ေန႔တြင္ ေနေရာင္ ညတြင္ (လ သာသည့္အခါ) လေရာင္တို႔ကို ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ အခန္းမ်က္ႏွာက်က္တြင္ကား မွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးသီးေလးတစ္လုံးအား အခ်ိန္ျပည့္ဖြင့္ေပးထား၏။
အက်ဥ္းသားတစ္ဦးသည္ အခန္းခ်င္းကပ္ရက္အက်ဥ္းသားႏွင့္ စကားခိုးေျပာ သည္ကို၊ အေစာင့္စစ္သားကမိသြားလွ်င္ မေအႏွမ ဆဲေရးႀကိမ္းေမာင္းခံရသည္သာမက၊ ကိုယ္ထိ လက္ေရာက္ ေစာ္ကားျခင္းခံၾကရ၏။ ထိုမွ် ႏွင့္မရပ္ေသး။ မေသရုံတမယ္ ေပးေကၽြးထားသည့္ အစာေရစာ ကိုလည္း အျပစ္ေပးသည့္အေနႏွင့္ ေလွ်ာ့ခ်ျခင္း၊ ျဖတ္ေတာက္ျခင္းတို႔လုပ္လိုက္ေသး၏။ ဤထက္ဆိုးသည္ ကား မိမိႏွင့္အခန္းခ်င္းကပ္ရက္အက်ဥ္းသားသည္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးမွႃမႈပ္ႏွံထားသူ (implant) ျဖစ္လွ်င္၊ မိမိမွ ထိုသူအားယုံၿပီး (မိမိအားစစ္ေဆးစဥ္က) ဖုံးထားေသာ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားအား ေျပာမိပါက၊ ထိိုသတင္းမ်ားကိုနင္း၍ ေနာက္ထပ္လူမဆန္စြာ ရက္ရက္စက္စက္ ၫွဥ္းပန္းႏွိပ္စက္ကာ စစ္ေဆးျခင္းပင္ျဖစ္ ၏။
ပုံမွန္အားျဖင့္ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္မွ အက်ဥ္းသားတိုင္းသည္ က်င္ႀကီးက်င္ငယ္စြန္႔ရန္ ထန္းေရခံ သည့္ျမဴအိုး (ေျမအိုး) ေသးေသးေလးတလုံးစီေပးထား၏။ အက်ဥ္းသားတို႔မွ ျမဴအိုးအားသုံးသည့္အက်င့္ မရခင္၊ ထိုင္၍အေပါ့အပါးသြားတိုင္း အိုးကကြဲေတာ့၏။ တခါတရံ က်င္ငယ္တျခား၊ က်င္ႀကီးတလြဲလည္းျဖစ္ တတ္၏။ ထို႔အတြက္ Cell အခန္းတိုင္းသည္ နံေစာ္ေနေတာ့၏။
နံနက္ေစာေစာတြင္ အေစာင့္စစ္သားက တံခါးလာဖြင့္ၿပီး၊ ေသနတ္ေမာင္းကိုတင္လိုက္ၿပီဆိုလွ်င္၊ မိမိအား Cell အခန္းမွထုတ္ၿပီး၊ အိမ္သာဆီသို႔ ပို႔ေတာ့မည္ဟု ဆိုလို၏။
မိမိ၏ျမဴအိုးကို မိမိဆြဲၿပီး၊ အခ်ဳပ္ေဆာင္ႏွင့္မလွမ္းမကမ္းရွိအိမ္သာတြင္ က်င္ႀကီး က်င္ငယ္စြန္႔ရ၏။ အနီးရွိေရဘုံဘိုင္တြင္ ေရေဆး၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရ၏။
တေန႔တစ္ႀကိမ္သာ ေရခ်ိဳးခြင့္ရ၏။ တစ္ဦးလွ်င္ ေရခ်ိဳးရန္ခြင့္ျပဳခ်ိန္မွာ သုံးမိနစ္သာျဖစ္၏။ ေရခ်ိဳးခြင့္မရေသာက်ဥ္းသားမ်ားမွလည္း ဒု ႏွင့္ ေဒး။
ည (၁၁) နာရီေက်ာ္၍ သန္းေခါင္ယံနီးၿပီဆိုလွ်င္ အက်ဥ္းသားတိုင္းသည္ ေသြးေလေျခာက္ျခား စိုးရိမ္စိတ္ ႀကီးမားစြာျဖင့္ “ဒီည ဘယ္သူ႔အလွည့္လဲ” ဆုိသည္ကိုရင္ဖိုေနၾကရ၏။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိ၏အခန္း တံခါးကိုလာေခါက္ပါက၊ မိမိအလွည့္ျဖစ္သည္ဟု သိရေသာေၾကာင့္ျဖစ္၏။ တံခါးေခါက္ခံရေသာအက်ဥ္းသားအား အၾကပ္တစ္ဦးႏွင့္အေစာင့္စစ္သားတစ္ဦးတို႔မွ လက္ထိပ္ခတ္၊ ေခါင္းကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါအုပ္ကာ ‘စစ္ေဆးေရး’ (Interrogation) လုပ္မည့္ေနရာ သို႔ဆြဲေခၚသြား၏။
စစ္ေဆးသည့္ေနရာတြင္ ခ်ိဳခ်ိဳသာသာစစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီး၊ သူတို႔လိုခ်င္သည့္ အေျဖကိုမရလွ်င္ေတာ့၊ ထုံးစံအတိုင္း ရက္စက္မႈအေပါင္းသရဖူေဆာင္းသည့္ ေသလုေမ်ာပါး ခံရေသာ စစ္ေဆးေရးနည္းမ်ားျဖင့္ ႏွိပ္စက္ၫွဥ္းပန္းေလေတာ့၏။
စိတ္ဓါတ္အလြန္ခိုင္မာသည့္ အက်ဥ္းသားဆိုလွ်င္ ေရေရလည္လည္ ပို၍ခံရေတာ့၏။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာေလ၊ ခိုင္မာေသာစိတ္ဓါတ္ကို ရိုက္ခ်ိဳးရန္ ပို၍ ရက္ရက္စက္စက္ႏွိပ္ စက္ၫွဥ္းပန္းေလျဖစ္၏။
ထိုသို႔ လူမဆန္သည့္နည္းမ်ားျဖင့္ အစစ္ေဆးခံရန္ ေခၚထုတ္သြားသည့္အက်ဥ္း သားမ်ားအား နံနက္လင္းအားႀကီး (၄)နာရီခန္႔ တြင္ ထိုအက်ဥ္းသားတို႔၏ Cell အခန္းမ်ားထဲသို႔လာျပန္ပို႔၏။
Cell အခန္းထဲသို႔ျပန္မပို႔ပဲ က်ား၊ ျခေသၤ့တို႔ကို ဆပ္ကပ္ပြဲစင္ေပၚတြင္ထည့္ေလွာင္သည့္ ေလွာင္အိမ္မ်ိဳးမ်ား တြင္ထည့္ထားကာ၊ ေန႔ေရာညပါ ၫွဥ္းဆဲနည္းေပါင္းစုံသုံးၿပီး၊ ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ရက္စက္စြာအစစ္ေဆး ခံေနရသည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားလည္းရွိ၏။ Cell အခန္းထဲသို႔ ျပန္ေရာက္မလာေတာ့ပဲ စုပ္စျမဳပ္စ ေပ်ာက္သြား သည့္ အက်ဥ္းသားမ်ားလည္း မ်ားစြာရွိခဲ့ေလသည္။
အက်ဥ္းသားထံမွ သူတို႔လိုခ်င္ေသာအေျဖကိုရၿပီဆိုလွ်င္၊ အက်ဥ္းသား ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသည့္ ႏိုင္ငံေရးအမႈေပၚမူတည္ၿပီး တစ္ဦးတည္း လူခြဲ၍ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္း (Solitary Confinement) ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ေလးငါးဦးတြဲ၍ ေနရာေျပာင္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းကို လည္းေကာင္း၊ ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾကျပန္၏။
အက်ဥ္းသားမ်ားအား သုံးေလးလတစ္ႀကိမ္ေနရာ ေျပာင္းေလ့လည္းရွိ၏။
Cell အခ်ဳပ္ခန္းထဲတြင္ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားသူမ်ားတြင္ ကုတင္၊ ေစာင္၊ ေခါင္းအုံးရသူမ်ား လည္းရွိ၏။ ဘာမွ်မရပဲ သံမံတလင္းေပၚတြင္ ဒီအတိုင္း အိပ္ရသူမ်ားလည္း ရွိ၏။ အခြင့္အေရးခ်င္း မတူၾက ပါေပ။
ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအားလုံးကို ေလ့လာလိုက္လွ်င္ ရဟန္း၊ ေရွ ့ေန၊ ကုန္သည္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ စစ္ဗိုလ္စစ္သား၊ ႏိုင္ငံေရးသမား၊ စာေရးဆရာ၊ သတင္းစာဆရာ၊ ခရစ္ယန္ဘုန္းေတာ္ႀကီး၊ ေက်ာင္းသား၊ အစိုးရ၀န္ထမ္း၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား စသည္ျဖင့္ လူ႔အလႊာအသီးသီးကို ကိုယ္စားျပဳေနသည့္လူေပါင္းစုံလွ၏။
သံဃာမ်ားကိုသာ ‘ထိုင္ကမုတ္’ ေပးထားၿပီး၊ က်န္လူအားလုံး မွာ ‘ျမဴအိုး’ကိုသာ အားကိုးၾကရ၏။
သေျပတခက္ ေၾကြရက္ကယ္ေစာ- အခန္း (၂) အခ်ိန္အခါသမယသည္ ေဆာင္းေႏွာင္းရာသီ၊ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ ၏ႏွစ္ဆန္းပိုင္း ျဖစ္ေလသည္။ ညဥ့္နက္ပိုင္းႏွင့္ နံနက္ေစာေစာပိုင္းတို႔တြင္ အလြန္အမင္းႀကီး မေအးေတာ့ပါ။ က်ေနာ့္အားခ်ဳပ္ထားသည့္ အိမ္မွာေျမာက္ဘက္အိမ္ (၅) လုံးတန္းတြင္ ညာဘက္မွ ပထမအိမ္ျဖစ္၏။ ေထာင္ဗူး၀ႏွင့္လည္း အနီးဆုံးျဖစ္၏။ Cell အခန္းမ်ားရွိရာ ေျမာက္ဘက္ရွိ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္ႏွင့္အေနာက္ ဘက္ရွိ (၆) လုံးတန္းအိမ္တို႔အား ခိုးၾကည့္လွ်င္ေကာင္းစြာ ျမင္ႏိုင္စြမ္းရွိသည့္ ‘အကဲၾကည့္ေနရာ’ OP (Observation Post) ကေလးမွာ က်ေနာ္တို႔အိမ္၏ သစ္သား၀င္းထရံမွ အက္ကြဲေနေသာေနရာေလးပင္ ျဖစ္ေလေတာ့သည္။ ေထာင္ဗူး၀မွ တံခါးဖြင့္သံ၊ ပိတ္သံ၊ ေသာ့ခေလာက္ခတ္သံ၊ ဖြင့္သံမ်ား ၾကားေလတိုင္း၊ မၾကာခဏ ခိုးၾကည့္ၾကသည္မွာ တစ္အိမ္ထဲေန အက်ဥ္းသားတိုင္း မပ်က္မကြက္လုပ္ေဆာင္ၾကသည့္ ေန႔စဥ္တာ၀န္၀တၱရားတစ္ခုပမာ ျဖစ္လာေတာ့၏။ ေထာင္ထဲသို႔ သြင္းလာသူ၊ ထုတ္သြားသူတို႔၏ ေခါင္း မ်ားေပၚတြင္ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါမ်ားႏွင့္အုပ္စီးၿပီးမွ အသြင္းအထုတ္လုပ္သည္ျဖစ္ရာ၊ ထိုအက်ဥ္းသားသည္ မည္သူမည္၀ါျဖစ္သည္ကို တပ္အပ္မေျပာနိုင္ေသာ္လည္း၊ မည္သည့္အေဆာင္မွ အက်ဥ္းသားကို ထုတ္သြား သည္၊ သြင္းလာသူ အက်ဥ္းသားအား မည္သည့္အေဆာင္သို႔ေခၚသြားသည္တို႔ကိုမူ က်ေနာ္တို႔ေတြ႔ၾကရသည္၊ ျမင္ၾကရသည္။ ထို႔ေနာက္ က်ေနာ္တို႔အက်ဥ္းသားအခ်င္းခ်င္း သေဘာထားအျမင္ဖလွယ္ၾကၿပီး၊ မည္သူမည္ ၀ါ ျဖစ္ႏိုင္သည္၊ မည္သည့္အေရးအခင္း၊ မည္သည့္ႏိုင္ငံေရးအမႈႏွင့္ ပတ္သက္ႏိုင္သည္တို႔ကိုလည္း ထင္ျမင္ ခ်က္ေပးေလ့ရွိၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ားမွာ မွန္သည္လည္း ရွိ၏။ မွားသည္လည္း ရွိ၏။ အခ်ဳပ္အက်ဥ္းေထာင္ပင္ျဖစ္လင့္ကစား၊ ပန္းသတင္း ေလၫွင္းေဆာင္ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ကာ က်ေနာ္တို႔၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ မွန္၏၊ မွား၏မ်ားကို သိၾကရ၏။ သတင္းမ်ားသည္ ငွက္မ်ားပမာ က်ေနာ္တို႔ အက်ဥ္းသားမ်ားအၾကား အၿမဲလိုပ်ံ၀ဲလွ်က္ ရွိေလသည္။ က်ေနာ္ႏွင့္ အတူ တစ္အိမ္ထဲအက်ဥ္းက်ေနသူ မ်ားမွာ ဧရာ၀တီတိုင္း မင္းႀကီးေဟာင္း ဦးကဲေရာ့၊ ေရတပ္မွ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ (ဆရာေမာင္ေသာ္က)၊ တပ္မေတာ္ ေထာက္လွမ္းေရး ၫႊန္ၾကားေရးမႉးရုံးမွ ဗိုလ္မႉး တင္ေမာင္ထြန္း (CIA) သူလွ်ိဳျဖစ္သည္ဟု စြပ္စြဲခံံရသူ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္စြာျမင့္အမႈႏွင့္ပတ္သက္သူ)၊ ဗဟိုလုံၿခံဳေရးႏွင့္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာ္မီတီ (ယေန႔ေခတ္ နအဖရုံးကဲ့သို႔ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ အျမင့္ဆုံးအာဏာပိုင္ရုံး) ရုံးမွ ဦးလွေရႊ၊ ကုန္သြယ္ေရး ၀န္ႀကီး ဌာနမွ အတြင္း၀န္ (ယေန႔ေခတ္ ၫႊန္ခ်ဳပ္ရာထူး) ဦးစိန္ၾကည္ တို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုတစ္ညကိုေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ က်ေနာ္ေမ့ေပ်ာက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ပါ။ အခ်ိန္အားျဖင့္ ည (၈) နာရီခြဲသာသာခန္႔သာ ရွိပါလိမ့္ဦးမည္။ လျပည့္ခါနီး လဆန္း (၁၁) ရက္ (၁၂) ရက္ခန္႔ျဖစ္သျဖင့္ အိမ္ျပင္ဘက္တြင္ လေရာင္က ရႊန္းပလွ်က္ရွိေနဆဲ။ အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၾကၿပီျဖစ္သည့္ ဦးကဲေရာ့၊ ဦးလွေရႊ၊ ဦးစိန္ၾကည္တိုကား အိပ္ယာသို႔ ေစာေစာ၀င္သြားၾကေလၿပီ။ ဗိုလ္မႉးတင္ေမာင္ထြန္းမွာ မအိပ္ေသးေသာ္လည္း၊ အိပ္ယာေပၚတြင္ လဲေလ်ာင္းအနားယူ ေနေလသည္။ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးသာ အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ အိမ္၀ိုင္း အတြင္း လေရာင္ေအာက္တြင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကပါသည္။ မၾကာမီအခ်ိန္ေလးတြင္ ေတာင္ဘက္ဆီမွ လူတဦး ေျပးလာသည့္အသံကို က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦး ၾကားလိုက္ၾကရေလသည္။ က်ေနာ္တို႔၏ ကိုယ္စီကိုယ္စီ အေတြးနယ္ခ်ဲ႔ေနမႈမွာလည္း ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားၿပီး၊ က်ေနာ္တို႔အား က်ေနာ္တို႔၏ေျခေထာက္မ်ား က က်ေနာ္တို႔၏ ‘အကဲၾကည့္’ေနရာ OP ကေလးသို႔ အလိုအေလ်ာက္ေခၚေဆာင္သြား ၾကပါေတာ့သည္။ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္မွ တိုးတိုးေလးဆို၏ “ ဟိုမွာ…ဗိုလ္ႀကီး ျမင္ရဲ့လား” “ျမင္ပါတယ္ ဗိုလ္မႉး၊ အေစာင့္စစ္သား တစ္ေယာက္ ေတာင္ဘက္ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္ကေန ေထာင္ဗူး၀ကို အေလာသုံးဆယ္ ေျပးသြားေနတယ္။” “ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္ႀကီး၊ တခုခုေတာ့ တခုခုပဲဗ်။ က်ဳပ္တို႔ ဆက္ၿပီး observe (အကဲၾကည့္) လုပ္ဖို႔လိုလိမ့္မယ္” “ဟုတ္ကဲ့ဗိုလ္မႉး၊ ညဦးပိုင္းမွာ ဒီလိုျဖစ္တာမ်ိဳး တခါမွမႀကံဳဖူးဘူး။ စစ္ဖို႔ေဆးဖို႔ဆိုရင္လဲ အေစာင့္စစ္သားဟာ ေျပးလႊားေနစရာမလိုဘူး” “ေဟာ ေဟာ၊ ေထာင္ဗူး၀ တံခါးပြင့္ၿပီ၊ အေစာင့္နဲ ့in charge (တာ၀န္ခံ) နဲ႔ စကားေျပာေနၾကၿပီ” “ဟုတ္တယ္ ဗိုလ္မႉး၊ သူတို႔ဟာက သုတ္သီးသုတ္ျပာပဲ။ အက်ဥ္းသားတစ္ေယာက္ ေယာက္ ေသေၾကာင္းႀကံလို႔လား။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ေယာက္ေယာက္ အသဲအသန္ေနမေကာင္းတခုခုျဖစ္လို႔ ပဲလားမသိ” “ျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဗိုလ္ႀကီး၊ ဒီတခါေတာ့ က်ဳပ္တို႔ရဲ့ OP ကေလးကက်ဳပ္တို႔ကို သတင္းထူး ေပးေတာ့ မယ္နဲ႔တူတယ္။ ဒီေတာ့ ထုံးစံအတိုင္းသည္းခံၿပီး observe လုပ္ၾကရေအာင္” “ေကာင္းပါတယ္ ဗိုလ္မႉး။ လုပ္ၾကရေအာင္” ဤသို႔ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ဦးသား ႏွစ္ကိုယ္ၾကားေလသံေလးျဖင့္ ေျပာဆိုေနၾကစဥ္တြင္၊ ေထာင္ဗူး၀အျပင္ဘက္၌ ကားတစီးထိုးဆိုက္သံ ၾကားလိုက္ရပါသည္။ စစ္သားရဲေဘာ္ ေလးငါးဦး ထမ္းစင္ တစ္ခုပါယူလာ၍ ေထာင္ထဲသို႔၀င္လာၾကေလသည္။ သူတို႔ အားလုံးေတာင္ဘက္ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္ဆီသုိ႔ အလ်င္အျမန္ သြားေနၾကေလသည္။ သူတို႔ ေထာင္ဗူးဘက္သို႔ ျပန္ထြက္လာၾကေသာအခါ ထမ္းစင္ေပၚတြင္ တစ္စုံတေယာက္အား အ၀တ္ျဖင့္မ်က္ႏွာကိုပါဖုံးလႊမ္းၿပီး ထမ္းထုတ္လာၾကသည္ကို က်ေနာ္တို႔ ျမင္ေတြ႔ၾက ရျပန္သည္။ သူတို႔ ေထာင္ဗူး၀အျပင္သို႔ေရာက္သြားၿပီးမၾကာမီပင္ ကားတရွိန္ထိုးေမာင္းထြက္သြားသံကိုပါ က်ေနာ္တို႔ ၾကားလိုက္ၾကရပါသည္။ ထမ္းစင္ျဖင့္ေခၚထုတ္သြားျခင္းခံရသူ အက်ဥ္းသားသည္မည္သူနည္း။ မိမိကိုယ္ကို ေသေၾကာင္းႀကံသူလား၊ အသည္းအသန္နာမက်န္းျဖစ္ေနသူလား၊ Cell အခ်ဳပ္ေဆာင္တြင္ အက်ဥ္းက်ေနစဥ္ ဤအက်ဥ္းသားအား မည္သည့္အေျခအေနဆိုးမ်ားက ဤအေျခအေနသို႔ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႔လိုက္သနည္း၊ ထမ္းစင္ေပၚမွာပါသြားစဥ္ အသက္မွရွိေသးရဲ့လား၊ အသက္ရွင္ေနေသးလွ်င္လည္း ေဆးကုသ၍ နဂိုအေျခအေနသို႔ျပန္ေရာက္ႏိုင္ပါ့မလား။ က်ေနာ္၏ အေမးအေတြးမ်ားကား ေျပးလႊားေနေလေတာ့သည္။ ဗဟိုေထာက္လွမ္းေရးတပ္၏ ေရၾကည္အိုင္အက်ဥ္းေထာင္အား တိတ္ဆိတ္မႈက ျပန္လည္စိုးမိုးသြားေလၿပီ။ မဂၤလာဒုံေဆာင္းက ခ်မ္းျမျမ။ ေငြလေသာ္တာေရာင္က ၀င္းပပႏွင့္ အိမ္အျပင္တြင္ပက္ဖ်န္းရႊန္းစိုေနဆဲ…။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ရင္ထဲတြင္ အေျဖရွာမရေသာေမးခြန္း မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်မ္းတင္းၾကပ္တစ္ဆို႔ နာက်င္ေနၾကဆဲ။ က်ေနာ္သည္ ထိုညက အေတာ္ႀကီးညဥ့္နက္သည္ အထိ အိပ္၍မရပါ။ ေနာက္ဆုံးတြင္ ပန္းသတင္း ေလၫွင္းေဆာင္၊ လူသတင္း လူခ်င္းေဆာင္ကာ၊ ထမ္းစင္ေပၚကလူႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး သတင္းငွက္ကေလးသည္ မၾကာမီ က်ေနာ္တို႔ထံ ပ်ံ၀ဲေရာက္ရွိလာလိမ့္ မည္ဟု ေတြးေတာဆင္ျခင္မိေတာ့မွ၊ အေတာ္အသင့္ စိတ္သက္သာရာရသြားၿပီး၊ ေမွးစက္ေပ်ာ္သြား မိပါ သတည္း။
သေျပတခက္ေၾကြရက္ကယ္ေစာ- အခန္း (၃) က်ေနာ္တို႔နွင့္အတူ အခ်ဳပ္ခံေနရေသာပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အစ ပထမပိုင္းတြင္ ဤကိစၥနွင့္ပတ္သက္၍ စိတ္၀င္စားၾကေသာ္လည္း၊ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ ကို မမွီပါေခ်။ အေၾကာင္းေသာ္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးမွာ စာေရးစာဖတ္ဘက္တြင္ ၀ါသနာသန္သူမ်ားျဖစ္သည့္ျပင္၊ ထိုည၏ျမင္ကြင္းအား ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ျမင္လိုက္ၾကရသူမ်ား ျဖစ္ေနျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။ ဤအခ်က္က က်ေနာ္တို႔၏ ေတြးေတာစူးစမ္းလိုစိတ္အား အၿမဲႏိႈးဆြ ေပးေနေလသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ကံကေခလြန္း လွ၏။ အနီးကပ္ဆုံးအခ်ဳပ္အိမ္မ်ားသို႔ လွ်ိဳ႔၀ွက္ဆက္သြယ္ၿပီး၊ ဤသတင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အနံ႔ခံၾကေသာ္ လည္း ထူးထူးျခားျခားဘာမွထြက္ေပၚလာျခင္း မရွိပါ ေခ်။ ေရၾကည္အိုင္ေထာင္အတြင္းရွိ အခ်ဳပ္အိမ္ ကေလးမ်ားတြင္ အခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားသည္ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာကို ဖတ္ခြင့္ရ၏။ အခ်ိဳ႔အိမ္မ်ားကား ဖတ္ရႈခြင့္မရ။ Cell အခ်ဳပ္ခန္းမ်ားတြင္ကား သတင္းစာဖတ္ျခင္းကို လုံး၀ခြင့္မျပဳ။ အခြင့္အေရးေပးမႈ မတူျခင္း အားေဖၚျပေနေပသည္။ က်ေနာ္တို႔အိမ္တြင္ရွိသူတို႔ကား လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္ကို ဖတ္ခြင့္ရၾက၏။ သို႔ေသာ္ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးတို႔အျပင္ တရားရုံးေတာ္၌စစ္ေဆးစီရင္ေနသည့္ျပစ္မႈမ်ားအနက္ ေရၾကည္အိုင္အခ်ဳပ္သားတို႔ မသိသင့္မသိထိုက္ေသာသတင္းမ်ား ပါ၀င္ေနပါက၊ အၿမဲတမ္းလို ဘလိတ္ဓါး ပါးပါးျဖင့္ ဆင္ဆာျဖတ္ေတာက္ထားသည္ကို မၾကာခဏေတြ႔ႀကဳံရဖူး၏။ ထိုညက ျမင္ကြင္းကို ေတြ႔လိုက္ရၿပီး ႏွစ္ရက္သုံးရက္ခန္႔အၾကာတြင္ လုပ္သားျပည္သူ႔ေန႔စဥ္သတင္းစာ၊ နာေရးေကာ္လံ၌ ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦး၏ နာေရးေၾကာ္ျငာအား ဘလိတ္ဓါးျဖင့္ တိတိရိရိျဖတ္ေတာက္ကာ ဆင္ဆာလုပ္ထားသည္ကို က်ေနာ္တို႔ အမွတ္မထင္ေတြ႔လိုက္ရပါေတာ့သည္။ ကြယ္လြန္သြားသည့္ပုဂၢိဳလ္သည္ ဤေရၾကည္အိုင္အခ်ဳပ္ခန္းရွိ အခ်ဳပ္သားမ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ဳပ္သားတို႔၏ မိဘေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တနည္းမဟုတ္တနည္း ပတ္သက္ေနသည္မွာ ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲျဖစ္ေပမည္ဟု က်ေနာ္တို႔ မွတ္ခ်က္ခ် လိုက္ပါေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ ကြယ္လြန္သူသည္ မည္သူမည္၀ါ၊ မည္သည့္အခ်ဳပ္သားႏွင့္ပတ္သက္ေနသည္ စသည္တို႔ကား၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြးေတာ စဥ္းစားမရခဲ့ေပ။ ထိုမွ တပတ္ေက်ာ္ခန္႔ကာလတြင္ သတင္းအစ အန ျပန္႔လြင့္လာပါေတာ့သည္။ ကြယ္လြန္သူသည္ ေရၾကည္အိုင္ Cell အခ်ဳပ္ခန္းတြင္းမွ လက္နက္ ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသမား ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ စစ္အစိုးရအားဆန္႔က်င္သည့္ တပ္မေတာ္အတြင္းမွ စစ္ဗိုလ္ တစ္ဦးဟူ၍တဖုံ၊ ဗိုလ္ႀကီးေက်ာ္စြာျမင့္အမႈတြင္ ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသည့္ အေရးႀကီးေဖၚေကာင္တစ္ဦး ဟူ၍တမ်ိဳး၊ ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား သတင္းျပန္႔လြင့္ေနေလသည္။ သတင္းအတိအက်မရပဲ၊ အျဖစ္မွန္ကို မေဖၚ ထုတ္နိုင္ၾကသျဖင့္ က်ေနာ္တို႔အားလုံး အားမလိုအားမရ မေက်မနပ္ျဖစ္မႈႏွင့္သာ နိဂုံးခ်ဳပ္ေနၾကရ၏။ ေနအ၀င္ တိမ္အေတာက္ လြမ္းစရာ့တစ္ညေနတြင္ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ႏွင့္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦးသည္ က်ေနာ္တို႔ အိမ္၀င္းကေလးအတြင္း အေတြးကိုယ္စီျဖင့္ ျဖည္းေဆးစြာလမ္းေလွ်ာက္ေနၾကေလသည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေန ရင္းမွ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္၏အေတြးသည္ ထိုညက အျဖစ္အပ်က္ဆီသို႔ ျပန္ေရာက္သြားျပန္ေလသည္။ စိတ္ဓါတ္ခိုင္ၿမဲၿပီး ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ်ရာတြင္၊ မည္သည့္အခါမွ စိတ္ ဒိြဟမရွိ ရဲရင့္ျပတ္သားသည့္ ဗိုလ္မႉးဘေသာ္ မွေျပာခဲ့သည္မွာ “ဗိုလ္ႀကီး ဒီေကာင္ေတြကို ပီကင္းေရဒီယိုကေအာ္ေနသလို ‘မင္းတို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ဇာတ္သိမ္းေကာင္းမွာ မဟုတ္ဘူး’ လို႔ က်ဳပ္ ေအာ္ခ်င္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ဗိုလ္ႀကီး၊ က်ဳပ္တို႔သံႏိၷဌာန္တစ္ ခုေတာ့ ခ်ၾကရေအာင္။ က်ဳပ္တို႔ အသက္ရွင္ေနသေရြ ့ဘယ္မွာပဲေနေန ဘာပဲလုပ္လုပ္၊ ‘လသာည’ ရဲ့အျဖစ္ အပ်က္မွန္ကို က်ဳပ္တို႔ေျခရာခံၿပီး သင့္ေတာ္တဲ့တစ္ေန႔မွာ ျပည္သူနဲ႔တိုင္းျပည္ကို တင္ျပၾကရေအာင္” “စိတ္ခ်ပါ ဗိုလ္မႉး၊ ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ဗိုလ္မႉး၊ ကိုယ့္အသက္နဲ႔ကိုယ္ အိုးစားမကြဲသေရြ႔ က်ေနာ္တို႔ အေျဖရွာ ၾကမယ္လို႔ သံႏိၷဌာန္ခ်ပါတယ္ ဗိုလ္မႉး” “ဟုတ္တယ္၊ ကမာၻကုန္က်ယ္သေရြ႔ က်ဳပ္တို႔ အေျဖရွာၾကမယ္ ဗိုလ္ႀကီး” က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္၏ ေလသံတိုးတိုးေလးသည္ ေလာကတခြင္သို႔ ငလ်င္ေတာ္လဲသံႀကီးကဲ့ သို႔ရိုက္ခတ္သြားသေယာင္ စိတ္တြင္ခံစားလိုက္ရ၏။ ဆည္းဆာအခ်ိန္၏ ေဆာင္းေႏွာင္းေလႏုအးသည္ က်ေနာ္တို႔ႏွစ္ဦး၏သႏိၷဌာန္အား ကမာၻကုန္က်ယ္သေရြ႔ သယ္ေဆာင္သြားေလၿပီဟု က်ေနာ္ ရိပ္စားမိလိုက္ ပါေတာ့သည္။
