ၾကယ္ေတြေၾကြေနတဲ့တိုင္းျပည္(ခင္ၿငိမ္းသစ္)

ၾကယ္ေတြေၾကြေနတဲ့တိုင္းျပည္(ခင္ၿငိမ္းသစ္)
(ျမန္မာျပည္ကို လူညြန္႔တံုးေအာင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ရဲ႔လုပ္ရပ္ေတြထဲ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ကို ျပန္လည္တင္ဆက္လိုက္ပါတယ္)

ၾကယ္ဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္အလင္းေရာင္ရွိတယ္။ သူတို႔ရဲ႔ေနရာဟာ ျမင့္မား တဲ့ေကာင္းကင္ႀကီးပဲ။ ရာသီဥတုၾကည္လင္တဲ့ညေတြဆိုရင္ အေရာင္ လက္ေနတဲ့ၾကယ္ေတြဟာ စိန္ေတြလိုပဲတဖ်ပ္ဖ်ပ္လက္ေနတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိၾကသလို၊ ျမင္လည္း ျမင္ဖူးၾကပါတယ္။ စစ္အာဏာသိမ္းခဲ့ သည့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔က ေသနတ္မွန္ထား တဲ့ေက်ာင္းသူေလးကို သယ္ယူေျပးလႊားေနသည့္ ေဒါက္တာေစာလြင္ႏွင့္ေဒါက္တာမင္းသိန္း၊ က်မတို႔ တိုင္းျပည္မွာရွိတဲ့ လူငယ္မ်ားစြာဟာလည္း ၾကယ္ေတြလိုပါပဲ။ ကိုယ္ပိုင္အရည္အခ်င္း အထင္အရွားရွိၾက တယ္။ ဉာဏ္ပညာထက္ျမက္တယ္။ စိတ္ဓာတ္ျမင့္မားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၀မ္းနည္းဖို႔ေကာင္းတာက အဲ့ဒီၾကယ္ေတြဟာ တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ေၾကြေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်မက ၾကယ္ေတြေႂကြေနတဲ့တိုင္းျပည္လို႔ နာမည္ေပးထားတယ္။

၁၉၈၈ ခု စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔ကအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုေျပာလိုက္တာနဲ႔ လူတိုင္းျမင္ဖူးၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဓာတ္ပံုတပံုအေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီ ဓာတ္ပုံက ေသနတ္မွန္ၿပီးဒဏ္ရာရေနတဲ့ အက်ႌအျဖဴ လံုခ်ည္အစိမ္းနဲ႔ေက်ာင္းသူေလးကို ဂ်ဴတီကုတ္အျဖဴ၀တ္ထားတဲ့ ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦးက ဆြဲေျပးေနတဲ့ပံုပါ။ ဒီဓာတ္ပံုကို မျမင္ဖူးတဲ့လူမရွိပါဘူး။ ျမင္တဲ့လူတိုင္း ခံျပင္းေဒါသျဖစ္ၾကပါတယ္။ အဲဒီ ဓာတ္ပံုထဲက ဆရာ၀န္ႏွစ္ဦး ဘယ္ကိုေရာက္သြားတယ္ဆိုတာ သိတဲ့လူနည္းမယ္လို႔လည္း က်မထင္ပါတယ္။

ေရွ႕ကေနေက်ာင္းသူေလးရဲ႕ ေျခေထာက္ကိုဆြဲမထားတဲ့ဆရာ၀န္ရဲ႔နာမည္က ေဒါက္တာေစာလြင္၊ ေခါင္းကို မထားတဲ့ဆရာ၀န္က ေဒါက္တာမင္းသိန္းျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ဦးစလံုးဟာ ပညာခြ်န္သူေတြျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေဒါက္တာေစာလြင္ဟာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္တုန္းက သဃၤန္းကၽြန္းတၿမိဳ႕နယ္လံုးမွာ ပထမရခဲ့ပါတယ္။ သူ႔အစ္မကလည္း ဆရာ၀န္ပါပဲ။ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကလည္း ေဆးေက်ာင္းမွာ ထိပ္တန္းကေက်ာင္းသားပါ၊ သူ႔ညီ ကုိဝင္းသိန္းလည္း ဆရာ၀န္တေယာက္ပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႔ဖခင္ကလည္း ဌာနတခုကညႊန္ၾကားေရးမွဴး အဆင့္ရွိတဲ့သူပါ။

ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ေတာခိုသြားခဲ့ပါတယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး(ABSDF) မွာ ေဆးမွဴးတာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၿပီး တာ၀န္နဲ႔ ျပည္တြင္း ကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔က ေတာတြင္းက ျပန္ေရာက္လာသူေတြ အေနနဲ႔ န၀တကို သတင္းပို႔ဖို႔လိုေၾကာင္း၊ သတင္းပို႔လာခဲ့လ်ွင္ အေရးမယူပါေၾကာင္း သတင္းစာရွင္းလင္း ပြဲကေနေျပာတာေၾကာင့္စိုးရိမ္တတ္တဲ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းရဲ႔အေဖက သူကိုယ္တိုင္စစ္ေဒသကို အေၾကာင္း ၾကားခဲ့ပါတယ္။ စစ္ေဆးဖို႔မေခၚခင္မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္းက ေဒါက္တာေစာလြင္ကို သူတာ၀န္နဲ႔ ျပန္လာေၾကာင္းကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တေန႔မွာ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကိုေမးျမန္းစရာရွိတယ္ဆိုၿပီး ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။

တပတ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ေဒါက္တာမင္းသိန္းကို ေထာက္လွမ္းေရးစခန္းကေန ျပန္လာပို႔ေပးပါတယ္၊ မိဘေတြဆီေသခ်ာအပ္ႏွံသြားခဲ့ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္လည္း ေဒါက္တာမင္းသိန္းတေယာက္ ေျခလက္ေတြ ေဖာေယာင္ၿပီး ဆီးမသြားႏုိင္ေတာ့ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ကို၀င္းသိန္း (ေဒါက္တာ မင္းသိန္းရဲ႔ညီ)က ေဒါက္တာ ေစာလြင္တို႔ေမာင္ႏွမကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္၊ ေဒါက္တာေစာလြင္ေရာက္လာေတာ့ ေဒါက္တာမင္း သိန္းက ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔ကို ေထာက္လွမ္းေရးက ေဆးတလံုးထိုးေပးလိုက္တယ္တဲ့၊ ဘာေဆးလဲဆို တာေတာ့ မေျပာဘူးတဲ့၊ သူအခုျဖစ္ေနတာေတြက အဲဒီ ေဆးေၾကာင့္ျဖစ္မယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုသူ ဗိုက္ႀကီးတင္းေနၿပီး အသက္႐ွဴရတာၾကပ္ေနတယ္လို႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ကို၀င္းသိန္းက ေဆးရုံတင္ဖို႔စီစဥ္ေနစဥ္မွာပဲ ေထာက္လွမ္းေရးက ေဆးရုံတင္မယ္ဆို ရင္ စစ္ေဆးရုံကိုပဲတင္ခြင့္ရွိေၾကာင္း၊ စစ္ေဆးရုံမွာကုသဖို႔စီစဥ္ထားေၾကာင္း အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။ ေဒါက္တာမင္းသိန္းက စစ္ေဆးရုံမွာဆိုရင္ ေဆးကုမခံႏုိင္ဘူးလို႔ဆိုၿပီး အိမ္မွာပဲေနမယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒါနဲ႔ ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ကို၀င္းသိန္းတို႔ကပဲ ကုသေပးခဲ့ပါတယ္။

ေဒါက္တာမင္းသိန္းဟာ ဘယ္ေဆး႐ုံကိုမွ တက္ေရာက္ကုသျခင္းမရွိခဲ့ဘဲ ေနာက္တေန႔မွာ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါ တယ္။ ေဒါက္တာမင္းသိန္းဆံုးလွ်င္ဆံုးျခင္း ေဒါက္တာေစာလြင္နဲ႔ကို၀င္းသိန္းတို႔က သူတို႔ရဲ႔ဆရာ ဆရာဝန္ ႀကီးတဦးကို အေၾကာင္းၾကားၿပီး အဲဒီ ဆရာႀကီးနဲ႔အတူ ရင္ခြဲစစ္ေဆးခဲ့ၾကပါတယ္။ အေျဖကေတာ့ ေက်ာက္ကပ္ အရမ္းႀကံဳ႔သြားတာတဲ့။ ေဒါက္တာေစာလြင္တို႔က မ်က္ျမင္သက္ေသ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါကို သိသြားတဲ့ေထာက္လွမ္းေရးက ရင္ခြဲစစ္ေဆးတဲ့ဆရာ၀န္ႀကီးကို မေပါက္ၾကားေစရပါဘူးဆိုၿပီး လက္မွတ္ထိုး ခိုင္းခဲ့လို႔ထိုးခဲ့ရၿပီး ေဒါက္တာေစာလြင္ကေတာ့ ထြက္ေျပးခဲ့ရပါတယ္။

ေဒါက္တာေစာလြင္ ထြက္ေျပးရတဲ့အတြက္ သူ႔ကို အားထားေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားလူနာေတြ ဒုကၡေရာက္ခဲ့ၾက ရတာ က်မ မ်က္ျမင္ပါ၊ အဲဒီအခ်ိန္က ေဒါက္တာေစာလြင္ေဆးခန္းမွာ က်မ ကူလုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဆင္းရဲတဲ့ လူနာေတြကို ပိုက္ဆံမယူတဲ့အျပင္ သူ႔ရဲ႔ေဆးဝါးေတြကိုပါ ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ကင္ဆာေ၀ဒနာရွင္ တဦးကိုလည္း ေဆးဖိုး၀ါးခအကုန္ခံၿပီး ေဆးကုသေပးခဲ့တာ က်မေရွ႕တင္ပါ။ ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ထဲမွာ ေဒါက္တာ ေစာလြင္ေၾကာင့္ ပင္စင္ေပးခံခဲ့ရတဲ့ သူ႔ရဲ႔အေဖ ႏွလုံးေရာဂါနဲ႔ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ တိမ္းေရွာင္ေနတဲ့ ေဒါက္တာေစာလြင္ ျပန္ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။

ဘာမွ ထူးျခားမႈမရွိတဲ့အတြက္ ေထာက္လွမ္းေရး ေမ့ေနေလာက္ၿပီဆိုၿပီး အစိုးရေဆးရုံမွာ အလုပ္ေလွ်ာက္ခဲ့ ပါတယ္။ ဧရာ၀တီတိုင္း ဘိုကေလးၿမိဳ႕နယ္အတြင္းက တိုက္နယ္ေဆးရုံတ႐ုံမွာ တာ၀န္က်ခဲ့ပါတယ္။ အစပိုင္းမွာဘာမွမျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေထာက္လွမ္းေရးက မၾကာခဏစစ္ေဆးေမးျမန္းခဲ့ ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ထဲမွာ စစ္ေမးတာပိုစိပ္လာၿပီး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္လည္း ပိုျဖစ္လာပါတယ္။ မခံႏုိင္တဲ့အဆံုးမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေခတၱလြတ္ေျမာက္စဥ္မွာေတြ႔ရေအာင္ ခြင့္ယူၿပီး ရန္ကုန္တက္ လာခဲ့ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အန္တီနဲ႔မေတြ႔ျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ဘိုကေလးကို ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။

ဘိုကေလးကုိ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း မ၀တ အတြင္းေရးမွဴးကေခၚလို႔သြားတဲ့အခါမွာ မ၀တ ရုံးခန္းတြင္း စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ၃ ေယာက္နဲ႔ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ေဒါက္တာေစာလြင္ တေယာက္ ညႇိဳးညႇဳိးငယ္ငယ္နဲ႔အိမ္ျပန္လာခဲ့ပါတယ္။ အတူေနသူေတြရဲ့ေျပာျပခ်က္အရ ေဒါက္တာေစာလြင္ ဟာ စိတ္ဒုကၡေရာက္စရာရွိေနပံုရပါတယ္။ သိသိသာသာ စကားနည္းသြားတယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ ေမးရင္ လည္းစကားလႊဲသြားၿပီး ဘာမွေသခ်ာမေျပာခဲ့ပါဘူး။ အဲဒီလို မေျပာတာကလဲဘယ္သူ႔ကိုမွ သူလိုမျဖစ္ေစခ်င္ လို႔ မေျပာတာလို႔ယူဆရပါတယ္။

အဲဒီေနာက္ ခြင့္ဆက္ယူၿပီး ပစၥည္းေတြသိမ္းဆည္းေနပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေနာက္၂ ရက္အၾကာမွာ ဆရာ ေဒါက္တာေစာလြင္အခန္းက တိတ္ဆိတ္ေနၿပီးလႈပ္ရွားသံမၾကားရလို႔ အတူေနသူေတြကစိုးရိမ္ၿပီး တံခါးဖ်က္ ၀င္ခဲ့ရာ သ႔ူကိုယ္သူ ဆြဲႀကိဳးခ်သတ္ေသေနခဲ့ပါတယ္။

ဆရာ ေသဆံုးရျခင္းအတြက္ က်မတကယ္ ႏွေျမာ၀မ္းနည္းမိပါတယ္။ ဆရာဟာ လူေတာ္လူေကာင္းတဦးပါ။ က်မတို႔ ဗမာျပည္မွာ ၾကယ္ေတြေႂကြေနပါတယ္။ ဘယ္သူ႔မွာ တာ၀န္ရွိပါသလဲ။ အဖိုးတန္သားေတြဆံုးရႈံး ရတဲ့ မိဘေတြရဲ႔ခံစားခ်က္က ဘယ္ေလာက္မ်ား နာက်င္ေနမလဲ။ က်မတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္လူငယ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား ဆံုး႐ႈံးေနရဦးမွာလဲ။ ဒီေဆာင္းပါးနဲ႔ အညၾတသူရဲေကာင္းမ်ားကို ဂုဏ္ျပဳအပ္ပါတယ္။

ခင္ၿငိမ္းသစ္

(ယူတာက)http://www.naytthit.net/?p=23487