ပုဂံမတိုင္မီျမန္မာအစႏွင့္ သမိုင္းထင္ရွားမင္းျမတ္ကိုးပါး(၅)
▪ မင္းျမတ္အေနာ္ရထာ
ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို စတင္တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာ (အႏုရုဒၶ) ဟာ (၁၀၄၄) ခုႏွစ္မွာ ပုဂံထီးနန္းကို ရရွိခဲ့ပါတယ္။ သူရဲ့ ခမည္းေတာ္ကေတာ့ ကြမ္းေဆာ္မင္းလို႔လည္းေခၚၾကတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴမင္းပဲျဖစ္ ပါတယ္။ အေနာ္ရထားဟာ စုကၠေတးမင္းနဲ႔စီးခ်င္းထိုးၾကၿပီး စုကၠေတးက်လို႔ ပုဂံထီးနန္းကိုရရွိခဲ့တာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ အေနာ္ရထာရဲ့ခမည္းေတာ္ ေၾကာင္ျဖဴမင္းအေၾကာင္းကို နည္းနည္းေရးခ်င္ပါတယ္။ ေၾကာင္ျဖဴမင္း မတိုင္ခင္ ပုဂံမွာအုပ္စိုးခဲ့တဲ့မင္းကေတာ့ ေတာင္သူၾကီးမင္းလို႔လဲေခၚၾကတဲ့ ေညာင္ဦးေစာရဟန္မင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။
ေတာင္သူႀကီးမင္း မင္းျဖစ္လာပံုကလည္း သက္ဦးဆံပိုင္ပေဒသရာဇ္ေခတ္မွာ ဘုရင္ကိုသတ္ရင္ ဘုရင္ျဖစ္တယ္ဆို တာလို သူ႔ေရွ႔ကမင္းျဖစ္တဲ့ သိန္းခိုမင္းကိုသတ္ၿပီး မင္းျဖစ္လာတာျဖစ္တယ္။ မရည္ရြယ္ပဲ သူမင္းျဖစ္လာပံုက စိတ္ဝင္စားဖို႔လည္းေကာင္းတယ္။ ပုဂံဘုရင္ျဖစ္တဲ့ သိန္းခိုမင္းက ျမင္းစီးၿပီးေတာကစားထြက္လာတာ ေတာင္သူ ႀကီးစိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ သခြားခင္းကိုေတြ႔တယ္။ အဲဒီမွာ ဆာေလာင္ေနတာနဲ႔ ေတာင္သူႀကီးရဲ့ သခြားခင္းက သခြား သီးကိုစားမိတယ္။ အဲဒါကို ေတာင္သူႀကီးျမင္ေတာ့ ပိုင္ရွင္ဆီမွာမေတာင္းဘဲစားတယ္ဆိုၿပီး ဘုရင္မွန္းမသိလို႔ သိန္းခိုမင္းကို တူရြင္းနဲ႔ရိုက္တာမွာ သိန္းခိုမင္းနတ္ရြာစံသြားတဲ့အတြက္ ေတာင္သူႀကီးကေန မင္းျဖစ္လာတာ ျဖစ္တယ္။
အေနာ္ရထာမင္းရဲ့ခမည္းေတာ္ ေၾကာင္ျဖဴမင္းက်ေတာ့ ေတာင္သူႀကီးမင္းလို သာမာန္လူေတြထဲကေန မထင္ပဲနဲ႔ မင္းျဖစ္လာတဲ့သူမဟုတ္ဘူး။ သူ႔ရဲ့မယ္ေတာ္ တန္နက္မင္းရဲ့မိဖုရားျဖစ္တယ္။ အဲဒီတန္နက္မင္းကို စေလငေခြးက လုပ္ႀကံလို႔ တန္နက္မင္းနတ္ရြာစံေတာ့ စေလငေခြးကမင္းျဖစ္ၿပီး တန္နက္မင္းရဲ့မိဖုရားကို မိဖုရားေျမာက္မယ္ လုပ္တယ္။ တန္နက္မင္းနတ္ရြာစံေတာ့ အဲဒီမိဖုရားမွာ တန္နက္မင္းနဲ႔ရတဲ့ကိုယ္ဝန္ရွိေနတယ္။
မိဖုရားက စေလငေခြး မိဖုရားေျမာက္တာကိုမခံခ်င္လို႔ တိမ္းေရွာင္သြားၿပီး ေၾကာင္ျဖဴအရပ္မွာ သာမာန္ဆင္းရဲသူအ ေနနဲ႔မထင္မရွားေနရင္း ေၾကာင္ျဖဴမင္းကိုေမြးတယ္။ ေၾကာင္ျဖဴမင္း ငယ္ရြယ္စဥ္ကေလးဘဝမွာ ကေလးေတြနဲ႔ ကစားတဲ့အခါ ကေလးေတြကသူ႔ကို အေဖမရွိတဲ့သားဆိုၿပီး ေလွာင္ၾကစၾကတယ္။
အဲဒါကို ေၾကာင္ျဖဴမင္းက သူ႔မယ္ေတာ္ကို ေမးေတာ့ သူ႔မယ္ေတာ္က . . .
“သားေမာင္... သင္၏ အဖကား သာမာန္မည္ကာမတၱထဲမွ မဟုတ္၊ ပုဂံကို အစိုးရေသာ တန္နက္မင္းတည္း။ သင့္အဖသည္ စေလငေခြး လုပ္ႀကံ၍ဆံုးရသည္။ သူက မယားျပဳမည္ကိုစိုးရိမ္၍ အေမာင့္ကိုပဋိသေႏၶျဖင့္ ဤအရပ္တြင္ တိမ္းေရွာင္ေနကာ အေမာင့္အားေမြးလာျခင္းျဖစ္သည္။ အေမာင္ကား မင္းမ်ဳိးပင္တည္း” လို႔ ျဖစ္ပံုအလံုးစံုကို ရွင္းျပတယ္။
ေၾကာင္ျဖဴမင္းလည္း သူဟာ တန္နက္မင္းရဲ့သားျဖစ္ေၾကာင္းသိရေတာ့ သူ႔ဖခင္လိုမင္းအျဖစ္ကိုရဖို႔ သစၥာအဓိ႒ာန္ ျပဳတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေတာင္သူႀကီးမင္းထံမွာခစားေတာ့ မင္းႀကီးစားဖို႔ကြမ္းေဆာ္တဲ့အလုပ္ကိုရတယ္။
တေန႔ေတာ့ ပုဂံမွာ မင္းေလာင္းေပၚမယ္ဆိုၿပီး သတင္းေတြျဖစ္ေနေတာ့ လူေတြက မင္းေလာင္းကိုၾကည့္ဖို႔ဆိုၿပီး တူရြင္းေတာင္ေျခကို သြားၾကတယ္။ ေၾကာင္ျဖဴမင္းကလည္း မင္းေလာင္းၾကည့္ဖို႔ အမ်ားနည္းတူ တူရြင္းေတာင္ဆီ သြားေတာ့ လမ္းမွာ အဘိုးအိုတစ္ဦးနဲ႔ေတြ႔တယ္။ မဟာရာဇဝင္ေတြမွာ အဲဒီအဘိုးအိုကို သိၾကားမင္းလို႔ဆိုထား တယ္။ ဒီေနရာမွာ မိမိေရးခ်င္တာက အျဖစ္အပ်က္လည္းမွန္ကန္ရမယ့္၊ ယုတၱိေဗဒလည္းရွိရမယ့္၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ့ သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာ ေရွးေဟာင္းပုဂံပံုျပင္ေတြ၊ ဒ႑ာရီေတြလို သိၾကားမင္းတို႔ နတ္တို႔ပါေနတာကေတာ့ မသင့္ဘူး။ သမိုင္းတန္ဖိုးကိုယုတ္ေလ်ာ့ေစတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ တိုင္းတပါးသားေတြ၊ ဥပမာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကိုလာတဲ့ ကမာၻလွည့္ ေတြကလည္း ဒါမ်ဳိးကို လက္ခံမွာမဟုတ္ဘူး။ မိမိကေတာ့ ပုဂံအေၾကာင္း၊ ပုဂံမင္းေတြအေၾကာင္း ျပဳစုရတာထက္ အင္းဝတို႔၊ ေတာင္ငူတို႔၊ ဟံသာဝတီတို႔နဲ႔ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ကအေၾကာင္းေတြကို ေရးရ ျပဳစုရတာ ပိုၿပီးစိတ္သန္႔ တယ္။ သို႔ေလာ သို႔ေလာ မခံစားရဘူး။ ရွင္းေအာင္ေရးရရင္ အဲဒီေခတ္ေတြ၊ အဲဒီေခတ္မင္းေတြ အေၾကာင္းကို ေလ့လာျပဳစုရတာ ပုိၿပီးယုတၱိေဗဒက်တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တယ္။
ကဲ . . . ဒါေတြထားေတာ့၊ ဆက္ေရးရရင္ အဘိုးအိုက ေၾကာင္ျဖဴမင္းကို ပတၱျမားဥေသွ်ာင္၊ ပတၱျမားလက္စြပ္၊ အရိႏၵမာလွံ၊ ဓားနဲ႔ သူစီးလာတဲ့ျမင္းကို ေပးတယ္။ အဲဒီအဘိုးအိုက ေၾကာင္ျဖဴမင္းကို သူေပးတဲ့ ပတၱျမားဥေသွ်ာင္ ကို ေဆာင္းေစၿပီး၊ ပတၱျမားလက္စြပ္ကို လက္မွာဝတ္ေစကာ ျမင္းကိုစီးၿပီးဘုရင့္နန္းရင္ျပင္ကို သြားေစတယ္။
အဲဒီမွာ တူရြင္းေတာင္ေျခကို မင္းေလာင္းေပၚမယ္ဆိုလို႔ လာၾကည့္ၾကတဲ့ ပုဂံသူ၊ ပုဂံသားေတြကလည္း ပတၱျမား ဥေသွ်ာင္ကိုေဆာင္းၿပီး ျမင္းနဲ႔အျပင္းႏွင္လာတဲ့ ေၾကာင္ျဖဴမင္းကိုျမင္တာ့ ရုတ္ရုတ္သဲသဲျဖစ္ကာ မင္းေလာင္းဆိုၿပီး ကန္ေတာ့ၾကတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းေလာင္းေပၚတယ္ဆိုတဲ့သတင္းကို နန္းေတာ္မွာရွိတဲ့ ေညာင္ဦးေစာရဟန္မင္းလည္းၾကားေရာ၊ ငါရွိလ်က္နွင့္ အဘယ္သူသည္ မင္းေလာင္းျဖစ္အံ့နည္း၊ ငါ့နန္းသို႔ဝင္အံ့နည္းဆိုၿပီး နန္းဦးမွာရပ္ေနတုန္း အဲဒီ နန္းဦးတံခါးဝမွာထားတဲ့ ေက်ာက္သူရုပ္ကတြန္းခ်လိုက္လို႔ နန္းဦးကေအာက္က်ၿပီး နတ္ရြာစံသြားတယ္လို႔ ရာဇဝင္ေတြကဆိုတယ္။
ဒီေနရာမွာ ေညာင္ဦးေစာရဟန္မင္းရဲ့ မိဖုရားသံုးပါးအေၾကာင္းကိုလည္း နည္းနည္းေရးခ်င္တယ္။ အဲဒီမင္းက မင္းသမီးညီအမသံုးပါးကို မိဖုရားေျမွာက္ထားတယ္။ အႀကီးကို ေတာင္္ျပင္သည္၊ အလတ္ကို အလယ္ျပင္သည္၊ အငယ္ကို ေျမာက္ျပင္သည္ မိဖုရားလို႔ေခၚတယ္။
ဒီမိဖုရားသံုးပါးမွာ အႀကီးေတာင္ျပင္သည္က က်ည္စိုးကို ေမြးၿပီး၊ အလတ္အလယ္ျပင္သည္က စုကၠေတးကိုေမြး တယ္။ ေညာင္ဦးေစာရဟန္မင္းနတ္ရြာစံခ်ိန္မွာ က်ည္စိုးက ကိုယ္ဝန္ကိုးလ၊ စုကၠေတးက ကိုယ္ဝန္ေျခာက္လနဲ႔ က်န္ခဲ့တယ္။
ေၾကာင္ျဖဴမင္းလည္း ျမင္းကိုအျပင္းႏွင္ၿပီး နန္းရင္ျပင္ထဲဝင္လာတဲ့အခါ မူးမတ္ေတြအားလံုးက မင္းေျမွာက္လိုက္ၾက လို႔၊ ေၾကာင္ျဖဴမင္း ဘုရင္ျဖစ္သြားတယ္။ ေၾကာင္ျဖဴမင္း မင္းျဖစ္လာေတာ့လည္း ေစာရဟန္မင္းရဲ့မိဖုရားသံုးပါးကိုပဲ မိဖုရားေျမွာက္တယ္။ အငယ္ျဖစ္တဲ့ ေျမာက္ျပင္သည္မိဖုရားက ေၾကာင္ျဖဴမင္းနဲ႔အေနာ္ရထာကိုေမြးတယ္။
က်ည္စိုးနဲ႔စုကၠေတးတို႔ အရြယ္ေရာက္လာတဲ့အခါမွာေတာ့ အလွဴအတြက္ေက်ာင္းေတာ္ကို သာဓုေခၚၾကြေတာ္မူပါ ဆိုၿပီး ပင့္တယ္။ အဲဒါကို ေၾကာင္ျဖဴမင္းက ယံုၾကည္ၿပီးလိုက္သြားေတာ့ ေၾကာင္ျဖဴမင္းကို ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး ရဟန္း ျပဳခိုင္းတယ္။ ျပီးေတာ့မွ မင္းႀကီးဟာ သာသနာေတာ္ကို ယံုၾကည္သက္ဝင္လို႔ နိဗၺာန္ခ်မ္းသာကို ေမွ်ာ္ေတြးၿပီး ရဟန္းျပဳသြားၿပီလို႔ေၾကျငာကာ က်ည္စိုးက မင္းျဖစ္လာတယ္။ ေၾကာင္ျဖဴမင္းရဲ့ နန္းစည္းစိမ္ (၂၁) ႏွစ္ ရွိၿပီး သက္ေတာ္ (၉၅) မွာ နန္းက်သြားတာျဖစ္တယ္။
က်ည္စိုးက နန္းသက္တိုတယ္။ (၆) နွစ္ပဲ ပုဂံထီးနန္းကိုစံရတယ္။ ဒီမင္းက ခ်င္းတြင္းညြန္တန္အရပ္မွာ မင္းတဲ ေဆာက္ၿပီးေတာ့ ဗန္က်ီဆယ္ရြာတဝိုက္မွာရွိတဲ့ေတာကိုသြားၿပီး သမင္လိုက္ရာမွာ မုဆိုးတစ္ေယာက္က မင္းမွန္း မသိဘဲ သမင္ထင္ၿပီးေလးနဲ႔ပစ္လိုက္လို႔ သက္ေတာ္ (၂၇) ႏွစ္မွာ နတ္ရြာစံသြားတယ္။
က်ည္စိုး နတ္ရြာစံေတာ့ စုကၠေတးက မင္းျဖစ္လာတယ္။ အေနာ္ရထာက ခမည္းေတာ္၊ မယ္ေတာ္ေတြနဲ႔အတူေနၿပီး စုကၠေတးမင္းထံမွာ ခစားရတယ္။ တေန႔ေတာ့ စုကၠေတးမင္းက အေနာ္ရထာကို “ညီသားေနာင္မယ္” လို႔ ေခၚလိုက္ ပါတယ္။ အဲဒီလိုေခၚတာကို အေနာ္ရထာက သူ႔ခမည္းေတာ္ကို ေမးေလွ်ာက္ေတာ့ သူ႔ခမည္းေတာ္က “စုကၠေတးက အေမာင့္မိခင္ကိုယူလို၍ေခၚသည္” လို႔ ေျဖတယ္။
အဲဒီမွာ အေနာ္ရထာလည္း စုကၠေတးမင္းကို ႀကီးစြာအျမတ္ထြက္ၿပီး သူ႕ခမည္းေတာ္မွာရွိတဲ့ ျမင္းနဲ႔ဓားလွံ၊ လက္ နက္ေတြကိုေတာင္းတယ္။ သူ႔ခမည္းေတာ္ကလည္း အေနာ္ရထာကို အရိႏၵမာလွံ၊ သီလဝံသဓား၊ ပတၱျမားဥေသွ်င္နဲ႔ ပတၱျမားလက္စြပ္ေတြေပးၿပီး . . .
“ငါ့ျမင္းမူကား ငါနန္းက်ကတည္းကပင္ လြတ္၍ေနေလသည္။ ငါဝတ္ေတာ္မူေသာ လက္စြပ္ကိုျပလွ်င္ အဖမ္းခံ လိမ့္မည္။ ရလွ်င္ သည္ျမင္းကိုယူ၍ ပုပၸါးအရပ္၌ အလံုးအရင္းစုေလ။ အင္အားျပည့္စံုမွ စုကၠေတးကို လုပ္ႀကံပါ ေလ” လို႔ မိန္႔ေတာ္မူတယ္။
အေနာ္ရထာလည္း ခမည္းေတာ္ျမင္းကို လက္စြပ္ျပၿပီးအရယူကာ ပုပၸါးအရပ္ကိုထြက္ခြါၿပီး အဲဒီမွာ လူသူအလံုး အရင္း ရေအာင္စုတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ စုကၠေတးမင္းကလည္း အေနာ္ရထာရဲ့ မယ္ေတာ္ကိုယူၿပီး မိဖုရားေျမွာက္ လိုက္တယ္။
လူသူအလံုးအရင္း စုမိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အေနာ္ရထာ ပုဂံကိုခ်ီလာၿပီး စုကၠေတးမင္းကို “နန္းေပးမည္ေလာ၊ စစ္ကိုျပဳမည္ေလာ” လို႔ ေမးတယ္။
စုကၠေတးမင္းလည္း အေနာ္ရထာ စကားကိုၾကားေတာ့ ျပင္းစြာအမ်က္ထြက္သြားၿပီး . . .
“ခံတြင္းတြင္မွ် ႏို႔ဖတ္မစင္ေသးသူျဖစ္လွ်က္ ငါ့ကိုတိုက္မည္ဆိုေသာ္ အမတ္ဗိုလ္ပါတို႔ ၾကည့္၍သာေနၾကေစ၊ ငါႏွင့္ ျမင္းတစ္စီးခ်င္းတိုက္မည္” ဟု မိန္႔ၿပီး အေနာ္ရထာထံ ျမင္းစီးခ်င္းတိုက္ဖို႔အေၾကာင္းၾကားေစတယ္။
စုကၠေတးမင္းထံက စကားကိုၾကားေတာ့ အေနာ္ရထာမင္းလည္း ဝမ္းသာသြားၿပီး ခ်ိန္းဆိုတဲ့ ေန႔ရက္ကို ေရာက္ တဲ့အခါ ခမည္းေတာ္ရဲ့ျမင္းကိုစီးၿပီး ဓာလွံေတြနဲ႔ သမထီးေခ်ာင္းကိုသြားတယ္။
စုကၠေတးမင္းနဲ႔ ေတြ႔ၾကေတာ့ အေနာ္ရထာက စုကၠေတးမင္းကို . . .
“ေနာင္ေတာ္သည္ ငါ့ထက္ႀကီးသူျဖစ္သည့္အတြက္ င့ါကိုအရင္ထိုးေလ” ဟု ဆိုတယ္။
အဲဒီမွာ စုကၠေတးမင္းက အေနာ္ရထာကို လွံနဲ႔ထိုးရာမွာ အေနာ္ရထာက အရိႏၵမာလွံနဲ႔ဆီးၿပီး ကာလိုက္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာကိုမထိပဲ ျမင္းကဦးကိုသာထိုးမိသြားတယ္။ အေနာ္ရထာက စုကၠေတးမင္းရဲ့လွံကိုကာလိုက္ၿပီး အရိႏၵမာလွံနဲ႔ျပန္ထိုးလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ လွံသြားက စုကၠေတးကိုယ္ေရွ႕ကေန ေနာက္ကိုေဖာက္ထြက္သြားၿပီး ျမင္းနဲ႔အတူ ျမစ္ထဲကိုက်ကာ နတ္ရြာစံသြားတယ္။ အဲဒီ စုကၠေတးက်တဲ့အရပ္ကို ဒီကေန႔တိုင္ “ျမင္းကပါ” အရပ္လို႔ ေခၚဆိုၾကတယ္။ စုကၠေတးမင္းဟာ နန္းစည္းစိမ္ (၂၅) ႏွစ္၊ သက္ေတာ္ (၅၂) ႏွစ္ မွာ နတ္ရြာစံတာျဖစ္တယ္။
အေနာ္ရထာဟာ မိဘရဲ့ေက်းဇူးတရားကိုသိတတ္တဲ့ သားေကာင္းသားျမတ္ျဖစ္တယ္။ သူ႔ခမည္းေတာ္ ေၾကာင္ျဖဴ မင္းကိုလည္း အလြန္ခ်စ္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ စုကၠေတးမင္းနဲ႔စီးခ်င္းထိုးၾကလို႔ စုကၠေတးမင္း က်သြားေပမယ့္လည္း ပုဂံထီးနန္းကိုသူမယူပဲ သူ႔ခမည္းေတာ္ကို ဘုရင္ျပန္လုပ္ဖို႔ဆိုၿပီး အပ္တယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အေနာ္ရထာကို အလြန္လိမၼာတဲ့သား၊ အတုယူ စံျပဳထိုက္တဲ့သားလို႔ ဆိုရမယ္။ စုကၠေတးမင္းနဲ႔ ျဖစ္ရတဲ့ကိစၥကလည္း ပုဂံထီးနန္းကို လိုခ်င္လို႔မဟုတ္။ စုကၠမင္းက သူ႔ရဲ့မယ္ေတာ္ကို ေစာ္ကားၿပီးေျပာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္သာ မခံႏိုင္ျဖစ္ၿပီး ဒီကိစၥျဖစ္ ရတာ။
ဆက္ေရးရရင္အေနာ္ရထာက သူ႔ခမည္းေတာ္ကို ဘုရင္ျပန္လုပ္ဖို႔ထီးနန္းအပ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ . . . ခမည္းေတာ္ ျဖစ္တဲ့သူက လက္မခံေတာ့ဘူး။
“ငါကား အသက္အရြယ္ႀကီးရင့္ၿပီ၊ အေမာင္သာ မင္းျပဳေလေတာ့” လို႔ဆိုတဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာက ပုဂံမွာ (၄၂) ဆက္ေျမွာက္အျဖစ္ မင္းျဖစ္လာတယ္။
ေရးရရင္ေတာ့ ပုဂံမွာ အေနာ္ရထာမင္းျဖစ္လာေတာ့မွသာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့သမိုင္းဟာ ပီပီျပင္ျပင္နဲ႔ ထင္ထင္ရွားရွား ျဖစ္လာရတယ္လို႔ ဆိုရမွာျဖစ္တယ္။ ပုဂံမင္း (၅၅) ဆက္ ရွိေပမယ့္ ျမန္မာတို႔ရဲ့ အဓိကနံပါတ္တစ္ေက်းဇူးရွင္က အေနာ္ရထာပဲျဖစ္တယ္။ အေနာ္ရထာၿပီးေတာ့မွ က်န္စစ္သားကို ေက်းဇူးရွင္လို႔ဆိုရမယ္။ အမ်ားစု မင္းေတြက ေတာ့ ႏိုင္ငံတိုးတက္ေရးကို ထူးထူးျခားျခားမလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကတဲ့ သာမာန္မင္းေတြသာ ျဖစ္တယ္။ အေနာ္ရထာ ကိုက်ေတာ့ ျမန္မာ့သမိုင္းမွာ ရွားမွရွားတဲ့ျမန္မာေတြဂုဏ္ယူရေလာက္တဲ့ သူရဲေကာင္း မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တစ္ပါး လို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္။
အေနာ္ရထာဟာ သူ႕လက္ထက္မွာ ႏိုင္ငံကိုတိုးခ်ဲ႔ၿပီး ပထမျမန္မာႏိုင္ငံကို တည္ေထာင္ခဲ့တယ္။ စစ္ေရးစြမ္းရည္ ျပည့္ဝမႈေတြနဲ႔ စစ္တံခြန္ေအာင္လံေတြ လြင့္ထူႏိုင္ခဲ့သလို၊ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရး၊ စီးပြားေရး၊ ဘာသာသာသနာနဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာေတြမွာလည္း အဖက္ဖက္ကတိုးတက္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အိမ္နီးနားခ်င္းႏိုင္ငံ ေတြရဲ့ ေလးစားမႈကိုခံခဲ့ရျပီး အဲဒီႏိုင္ငံေတြအေပၚမွာ အေနာ္ရထာရဲ့ တန္ခိုးၾသဇာေတြလႊမ္းမိုးခဲ့တယ္။
သူ႔လက္ထက္မွာ ပုဂံမွာ ကိုးကြယ္ေနၾကတဲ့ မဟာယာနႏြယ္တဲ့ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာအတုျဖစ္တဲ့ အရည္းႀကီးရဟန္း ေတြရဲ့ဂိုဏ္းကိုလည္း ဖယ္ရွားပစ္ႏိုင္ခဲ့ၿပီး အစစ္အမွန္ျဖစ္တဲ့ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို ထြန္းကားေစခဲ့တယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာေတြ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာကို ကိုးကြယ္ေနၾကရတာ အေနာ္ရထာရဲ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။
အေနာ္ရထာနန္းတက္စက အုပ္ခ်ဳပ္ရတဲဲ့နယ္ေျမအက်ယ္အဝန္းက သိပ္မရွိေသးဘူး။ ပုဂံရဲ့ အက်ယ္အဝန္းက ေတာင္နဲ႔ ေျမာက္ မိုင္ (၂၀၀) ခန္႔နဲ႔၊ အေရွ႕န႔ဲ အေနာက္ မိုင္ (၈၀) ခန္႔သာ ရွိတယ္။ ေနရာေဒသအေနနဲ႔ ေရးရရင္ ကသာ၊ မႏၱေလး၊ မိထၳီလာ၊ ျမင္းၿခံ၊ ပခုကၠဴနယ္ေတြေလာက္သာ အက်ယ္အဝန္းရွိတယ္။
ပုဂံရဲ့ ေတာင္ဘက္မွာ မြန္လူမ်ဳိးေတြရဲ့ တိုင္းျပည္ရွိၿပီး၊ ေျမာက္ဘက္နဲ႔ အေရွ႕ဘက္မွာေတာ့ ရွမ္းလူမ်ဳိးေတြ ေနထိုင္ ၾကတယ္။ အေနာက္ဘက္မွာ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြ ရိွေနတယ္။ အဲဒိ မြန္၊ ရွမ္း၊ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြဟာ သူတို႔ ႏိုင္ငံေတြကို ဘုရင္ေတြ ေစာ္ဘြားေတြနဲ႔ လြတ္လပ္စြာအုပ္ခ်ဳပ္ေနၾကတာျဖစ္တယ္။
ႏိုင္ငံကိုတိုးခ်ဲ႔ၿပီး အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္ဖို႔ ႀကံရြယ္ခ်က္ရွိတဲ့အေနာ္ရထာဟာ ပထမဦးစြာ ႏိုင္ငံ ခိုင္ခံ့တည္တံ့ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ကာကြယ္ေရးကိုလည္း လုပ္ေဆာင္တယ္။
ေက်းလက္ေတာရြာနဲ႔ ၿမိဳ႕ငယ္ေတြမွာ ဘုရင္ကအလိုရွိတဲ့အခါ လူဦးေရကိုလိုက္ၿပီး ဘုရင္က အမႈထမ္းဖို႔ လူ (၂၀)၊ လူ (၅၀)၊ လူ (၁၀၀) ေပးၾကရတယ္။ အမႈထမ္းဖို႔ေပးႏိုင္တဲ့ အင္အားအလိုက္ (၂၀) ျပဳ၊ (၅၀) ျပဳ၊ (၁၀၀) ျပဳ၊ (၁၀၀၀) ျပဳ ၿမိဳ႔ျပေတြကိုတည္တယ္။
စစ္သည္ရဲမက္စုေစာင္းေရးေတြလုပ္သလို သူရသတိၱနဲ႔ျပည္စံုတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြကိုလည္း ခ်ီးျမွင့္ေျမွာက္စား တယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ အေနာ္ရထာလက္ထက္မွာ က်န္စစ္သား၊ ငေထြရူး၊ ငလံုးလက္ဖယ္၊ ေညာင္ဦးဖိး၊ ဗ်တၱ။ ဗ်တၱနဲ႔ ပုပၸါးက မယ္ဝဏၰတို႔ရတဲ့သားေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ေရႊဖ်ဥ္းႀကီး၊ ေရႊဖ်ဥ္းေလးတို႔ဟာ ထင္ရွားတဲ့ပုဂံသူရဲေကာင္းေတြ ျဖစ္ လာၾကတယ္။
အေနာ္ရထာဟာ ႏိုင္ငံကိုေနရာတက်စီမံၿပီးေတာ့ ရွမ္းနဲ႔ ျမန္မာနယ္စပ္ေတြမွာ ကင္းၿမိဳ႔(၄၃) ၿမိဳ႔ကို တည္ေဆာက္ တယ္။ ႏိုင္ငံရဲ့စီးပြားေရးေတာင့္တင္းဖို႔အတြက္ မိထၳီလာကန္ကိုျပဳျပင္တာတို႔၊ ေက်ာက္ဆည္နယ္ထဲ ေရသြင္းဖို႔ ဆည္ေျမာင္းေတြကို တူးေဖာ္တာတို႔၊ ေရေျမာင္းေတြကိုေစာင့္ၾကပ္ဖို႔ ရြာတည္ၿပီး အမႈထမ္းေတြခန္႔ထားတာတို႔ စတဲ့ အလုပ္ေတြကို ေဆာင္ရြက္တယ္။
အဲဒီလို ေဆာင္ရြက္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္လဲ ေက်ာက္ဆည္နယ္၊ လယ္တြင္း (၁၁) ရြာ၊ ေရလႊဲ (၉) ခရိုင္၊ ေရလႊဲ (၅) ခရိုင္ေတြမွာ ေကာက္ပဲသီးႏွံအထြက္မ်ားၿပီး ရိကၡာအတြက္အားထားရာေဒသ ျဖစ္လာတယ္။
ႏိုင္ငံကာကြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံစီးပြားေရးေတြကို လုပ္ေဆာင္ၿပီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ အေနာ္ရထာဟာ ပုဂံမွာ သာသနာေတာ္ တိုးတက္ထြန္းကားေစေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံတိုးခ်ဲ႕ေရးေတြ ေဆာင္ရြက္တယ္။
ဒီေနရာမွာ စျဖစ္လာရတာက ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စစ္ပြဲပဲျဖစ္တယ္။ ပုဂံမွာ ေရွးဦးကတည္းက နတ္ကိုးကြယ္ မႈေတြရွိခဲ့တယ္။ ပုဂံရဲ့ ပထမဆံုးမင္း သမုတိရာဇ္မင္းလက္ထက္ကတည္းက ျဖစ္တယ္။ အဲဒီေနာက္ ေျမာက္ပိုင္းက ဝင္ေရာက္လာတဲ့ မဟာရာနႏြယ္တဲ့ တိဗက္ဗုဒၶဘာသာအတုေၾကာင့္ ပုဂံမွာ အရည္းႀကီးရဟန္းေတြ လႊမ္းမိုးတြင္ က်ယ္လာေစခဲ့တယ္။
အဲဒီ အရည္းႀကီးရဟန္းေတြဟာ သမထီးအရပ္မွာေနထိုင္ၾကၿပီး အရည္းႀကီးသံုးက်ိပ္နဲ႔ တပည့္ (၆၀၀၀၀) ရွိတယ္ လို႔ သိရပါတယ္။ သူတို႔ရဲ့ က်င့္စဥ္နဲ႔အယူဝါဒကိုေရးရရင္ သူတို႔ရဲ့ အယူဝါဒက “ဤအျပစ္ကို ျပဳမိလွ်င္ ဤပရိတ္ရြတ္ က ေပ်ာက္၏” ဆိုတာမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ လက္ေဝွ႕သတ္၊ ျမင္းစီး၊ စစ္တိုက္၊ အရက္ေသစာေသာက္စားတဲ့ အလုပ္ေတြကိုလည္းလုပ္ၾကတဲ့ အလဇၨီရဟန္းတု၊ ရဟန္းေယာင္ေတြ ျဖစ္တယ္။
အေနာ္ရထာမင္းျဖစ္လာတဲ့အခါက်ေတာ့ အေနာ္ရထာက ဒီအယူဝါဒေတြကို မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့အတြက္ သာသနာေတာ္ အစစ္အမွန္ကိုသာ လိုလားေတာင္းတခဲ့တယ္။ အဲဒီခ်ိန္မွာ မြန္ဘုရင္ မႏူဟာမင္းအုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ သထံုျပည္ကေနၿပီး ေတာ့ ရွင္အရဟံဘြဲ႔မည္ရွိတဲ့ ရဟန္းေတာ္တစ္ပါး ပုဂံကိုၾကြလာၿပီး တရားဓမၼေတြေဟာၾကားတာမွာ အေနာ္ရထာ မင္းနဲ႔ ပုဂံသား၊ ပုဂံသူေတြဟာ သာသနာေတာ္စစ္၊ သာသနာမွန္ျဖစ္တဲ့ ေထရဒဗုဒၶဘာသာအယူမွာ တည္ကုန္ၾက တယ္။ မဟာရာဇဝင္ေတြမွာ ရွင္အရဟံအေၾကာင္းကို ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ ရွင္အရဟံက သထံုျပည္က ပုဏၰားတစ္ ဦးရဲ့သားျဖစ္ျပီး၊ ရွင္သီလဗုဒၶိရဲ့ တပည့္အရင္းတစ္ဦး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ေတြ႕ရတယ္။
အေနာ္ရထာလည္း ရဟန္းတုရဟန္းေယာင္ေတြျဖစ္တဲ့ အရည္းႀကီးသံုးက်ိပ္နဲ႔တပည့္ (၆၀၀၀၀) ကို လူဝတ္လဲေစ ၿပီး အဲေမာင္းကိုင္၊ လွံကိုင္၊ ဆင္ေခ်းက်ဳံး၊ ျမင္းေခ်းက်ဳံး၊ စတဲ့အလုပ္ေတြမွာ လုပ္ေစတယ္။
အဲဒီေနာက္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ထြန္းကားတဲ့ သထံုျပည္ကမႏူဟာမင္းဆီမွာ ပိဋိကတ္သံုးပံုရွိတယ္ဆိုတာ သိရတဲ့ အတြက္ အမတ္ေတြကိုလြတ္ၿပီး ပိဋိကတ္သံုးပံုကိုေတာင္းတယ္၊ မႏူဟာမင္းက မေပးတဲ့အတြက္ ၁၀၅၇ ခုႏွစ္မွာ သထံုကို ခ်ီတက္တိုက္ခိုက္တယ္။ သထံုဘုရင္မႏူဟာမင္းကလည္း သထံုၿမိဳ႕ကို အခိုင္အမာပိတ္ၿပီး ခုခံတယ္။ သထံုကို သံုးလေလာက္ဝန္းရံၿပီးမွ သထံုၿမိဳ႕တြင္းရိကၡာျပတ္လတ္တဲ့ေဘးနဲ႔ႀကံဳေတြ႕ရလို႔ အေနာ္ရထာထံမွာ အညံ့ခံလိုက္ရတယ္။
သထံုကိုရေတာ့ အေနာ္ရထာဟာ ပိဋိကတ္သံုးပံုနဲ႔အတူ သထံုဘုရင္မႏူဟာကိုပါ ပုဂံကို ယူလာခဲ့တယ္။ ပုဂံသူ၊ ပုဂံသားေတြ ပိဋိကတ္သံုးပံုကိုေလ့လာခြင့္ရသလို၊ ဘာသာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြကို တိုးတက္လာခဲ့ရတယ္။ ပိဋိကတ္သံုးပံုအေၾကာင္းျပဳလို႔ပဲ သသၤကရိုက္နဲ႔ ပါဠိစာေပကိုလည္း တိုးတက္တတ္ေျမွာက္ လာၿပီး ပုဂံမွာ မြန္စာေပလည္းထြန္းကားလာေစခဲ့တယ္။
ပုဂံကိုမြန္လက္မႈပညာရွင္ေတြ ပါလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လည္း မြန္ပိသုကာယဥ္ေက်းမႈလက္ရာေတြ ထြန္းကားလာ ခဲ့တယ္။ ပုဂံယဥ္ေက်းမႈအေျခအေနလည္း တိုးတက္ခဲ့တယ္။ ေရးရရင္ေတာ့ ခရစ္ႏွစ္ (၁၁၇၄) အထိတိုင္ေအာင္ ပုဂံယဥ္ေက်းမႈမွာ မြန္ယဥ္ေက်းမႈလႊမ္းမိုးၿပီး တိုးတက္ခဲ့ရတယ္။
အေနာ္ရထာဟာ သထံုကိုတိုက္ခိုက္သိမ္းယူသလိုပဲဲ ဥႆာပဲခူးကိုလည္း စစ္လမ္းေၾကာင္းက်ေနတဲ့အတြက္ သိမ္း ယူခဲ့တယ္လို႔ ေလ့လာသိရွိရတယ္။ အေနာ္ရထာဟာ ႏိုင္ငံကိုတိုးခ်ဲ႕ေရးအတြက္ ငဖဲၿမိဳ႕က အမ္းေတာင္ေက်ာ္လမ္းနဲ႔ ရိုးမေတာင္ကို ျဖတ္ေက်ာ္ခ်ီတက္ၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းက ပဥၥာၿမိဳ႔ကိုသိမ္းယူတယ္။ ရခိုင္မွာရွိတဲ့ မဟာမုနိ ဘုရားကို ပင့္ေဆာင္ေပမယ့္မရတဲ့အတြက္ ဘုရားဆင္တုေတာ္ေတြကိုသာပင့္ေဆာင္ၿပီး ပုဂံကို ျပန္လာခဲ့တယ္။
အဲဒီေနာက္ ဇင္းမယ္ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းယူတယ္။ မစၥတာ ဝုဒ္ ေရးသားျပဳစုထားတဲ့ ယုိးဒယားရာဇဝင္မွာေတာ့ ပုဂံမင္း အႏုရုဒၶ (အေနာ္ရထာ) တရုတ္ႏိုင္ငံေတာင္ပိုင္းနွင့္ ခမာ (မြန္) ႏိုင္ငံ၊ ကေမၺာဒီးယား (ကေမၺာဇ) တိုင္းတို႔ကို ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း၊ ယိုးဒယားတစ္ႏိုင္လံုး၌လည္း အႏုရုဒၶ၏တန္ခိုးအာဏာ လႊမ္းမိုးသည္ကို ယံုမွားဖြယ္မရွိ ေၾကာင္းေရးထားတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယိုးဒယားကို အေနာ္ရထာသိမ္းယူတယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ေသခ်ာတဲ့ အေထာက္အထားမေတြ႔ရပါဘူး။
အထက္ဘက္ ရွမ္းျပည္နယ္အားလံုးဟာလည္း လက္ေအာက္ခံအေနနဲ႔ အေနာ္ရထာရဲ့ၾသဇာအာဏာစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ခဲ့ရၿပီး ေမာကိုးျပည္ေထာင္ကိုအစိုးရတဲ့ မိုးေကာင္းေစာ္ဘြားကလည္း သမီးေတာ္ ေစာမြန္လွကိုဆက္သခဲ့လို႔ အေနာ္ရထာ မိဖုရားေျမွာက္ခဲ့တာလည္း သိရွိရပါတယ္။
အေနာ္ရထာဘုရင္ဟာ သူ႕လက္ထက္မွာ တရုတ္နန္ေခ်ာင္ႏိုင္ငံ၊ တာလီဖုၿမိဳ႔က ဥတည္ဘြားမင္းထံ ဗုဒၶရဲ့စြယ္ ေတာ္ကို ပင့္ေဆာင္ရန္လည္း စစ္ခ်ီခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ စြယ္ေတာ္ကိုပင့္ေဆာင္လို႔ မရခဲ့ပဲ ေက်ာက္စိမ္းရုပ္ ထုေတာ္တစ္ဆူကိုသာ ရခဲ့ပါတယ္။
ႏိုင္ငံခ်ဲ႔ထြင္ရာမွာ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာဟာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြရဲ့ေလးစားမႈကို ခံယူ ခဲ့ရတယ္။ သီဟိုဠ္ႏိုင္ငံကလည္း အေနာ္ရထာမင္းကို အထူးရိုေသေလးစားခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ႏိုင္ငံကို တိုးခ်ဲ႔ၿပီး အေနာ္ရထာမင္း ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တာပဲ ျဖစ္တယ္။
အေနာ္ရထာဟာ သာသနာေရးကိစၥေတြမွာလည္း ပုဂံမွာ ေထရဝါဒဗုဒၶသာသနာေတာ္ အစစ္အမွန္ ျပန္႔ပြားထြန္း ကားလာေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့သလို၊ ဘုရားေစတီဂူေက်ာင္းေတြကိုလည္း တည္ေဆာက္ျပဳျပင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြကေတာ့ ေရႊဆံေတာ္၊ ေလာကနႏၵာ၊ ေရႊစည္းခံု (အၿပီးမသတ္ခဲ့တဲ့အတြက္ က်န္စစ္သားမင္းက ဆက္ တည္ပါတယ္။) တန္႔ၾကည္ေတာင္ စြယ္ေတာ္ရွင္၊ ဖက္လိပ္ႏွစ္ဆူ၊ ျမင္းကပါေစတီ၊ ပိဋကတ္တိုက္တို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။
အေနာ္ရထာမင္းဟာ မိဖုရားႀကီးအဂၢမေဟသီနဲ႔ သားေတာ္ ေစာလူးမင္းတစ္ပါးကိုပဲ ရခဲ့ပါတယ္။ ဥႆပဲခူးမင္းက ဆက္သတဲ့ သီရိစႏၵာေဒဝီလို႔အမည္သမုတ္ေတာ္မူထားတဲ့ မြန္မင္းသမီး မဏိစႏၵာ (ခင္ဦး) နဲ႔ေတာ့ သားသမီး မရရွိပါ။ က်န္စစ္သားကိုေတာ့ (၁၉၁၁) ခုႏွစ္က ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနက တူးေဖာ္ရရွိတဲ့ ရာဇကုမာရ ေက်ာက္စာလို႔လည္းေခၚတဲ့ ျမေစတီေက်ာက္စာအရ အေနာ္ရထာရဲ့သားဆိုတာ မေသခ်ာေတာ့တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာ့သားလို႔ ေရးမရပါ။ အဲဒါကို ဆက္ေရးမယ့္ က်န္စစ္သားအေၾကာင္းမွာ ဆက္လက္ေလ့လာေစခ်င္ ပါတယ္။
ပထမျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေထာင္ေတာ္မူခဲ့တဲ့ သူရဲေကာင္းအာဇာနည္ မင္းေကာင္းမင္းျမတ္ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာ ေတြရဲ့ေက်းဇူးရွင္ အေနာ္ရထာမင္းဟာ (၁၀၇၇) ခုႏွစ္မွာ ကံၾကမၼာနိမ့္ပါးခ်ိန္တန္လာလို႔ပဲ ဆိုရပါမယ္။ ေနမယ္ဆို ေနနိုင္ပါရဲ့နဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ပဲနတ္ရြာစံသြားရပါတယ္။
နတ္ရြာစံပံုက စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အေနာ္ရထာဟာ ဆည္ေျမာင္း၊ ေခ်ာင္းကန္ေတြ စစ္ေဆးၾကည့္ရႉေတာ္ မူကာ တေန႔မွာ သူ႕ရဲ့ ဆင္ေတာ္သန္ျမင္စြာကိုစီးၿပီး ေနာက္ပါအမတ္ (၇) ေယာက္နဲ႔ ပုဂံကို ျပန္လာပါတယ္။ ပုဂံ အဝင္ သရပါတံခါးကိုအေရာက္မွာ မုဆိုးတစ္ဦးက ေအာင္သာျမစ္ေျခဟူေသာအရပ္မွာ ကြ်ဲရိုင္းတစ္ေကာင္သည္ လူသူမသြားသာရန္ ဆိုးသြမ္းရန္ျပဳေနသည္လို႔ နားေတာ္ေလွ်ာက္တယ္။
ကံႏွိပ္စက္၍၊ ပ်က္ခ်ိန္ေရာက္လာ၊ ပ်က္ရာေရွ႔ရႉဆိုတဲ့ စကားလိုပဲဆိုရပါမယ္။ မုဆိုးထံက အဲဒီစကားကိုလည္း ၾကားေရာ အေနာ္ရထာမင္းလည္း သရပါတံခါးဆီသို႔ မိမိဆင္ေတာ္သန္ျမင္စြာရဲ့ လက္ယာလက္တဖက္ကိုဝင္ၿပီးမွ “ထိုကြ်ဲကို ငါဆင္နဲ႔ တိုက္ေတာ္မူမည္” လို႔ မိန္႔ၿပီး နန္းေတာ္ကိုမဝင္ေတာ့ပဲ ဆင္ကိုျပန္လွည့္ၿပီး ကြ်ဲရိုင္းေသာင္း က်န္းေနတယ္ဆိုတဲ့ ေအာင္သာျမစ္ေျခဆီကို ခ်ီေတာ္မူတယ္။
ေအာင္သာျမစ္ေျခအရပ္ကိုေရာက္လို႔ ကြ်ဲရိုင္းကိုျမင္တဲ့အခါမွာ ဆင္ေတာ္ကိုခြ်န္းဖြင့္ၿပီး ကြ်ဲရိုင္းဆီ အေျပးလႊတ္ တယ္။
(ဒါေပမယ့္ . . .ကြ်ဲရိုင္းက ဆင္ေတာ္ထက္က အေနာ္ရထာကိုခတ္လိုက္တဲ့အတြက္ အေနာ္ရထာ နတ္ရြာစံေတာ္မူ ရွာတယ္။):
ပုဂံေခတ္ကေန ကုန္းေဘာင္ေခတ္ထိ ထင္ရွားတာေရာ၊ မထင္ရွားတာေရာ မင္းေတြအမ်ားႀကီးအုပ္စုိးခဲ့တဲ့အထဲမွာ ရွားရွားပါးပါး အထူးျခားဆံုး၊ အေတာ္ဆံုး မင္းေကာင္းမင္းျမတ္တပါးလည္းျဖစ္တဲ့၊ ႏိုင္ငံရဲ့ အက်ဳိး၊ ဘာသာသာ သနာေတာ္ရဲ့အက်ဳိးကို စြမ္းစြမ္းတမံ၊ ထူးထူးျခားျခား စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေနာ္ရထာမင္း နတ္ရြာစံတဲ့ အျဖစ္ အပ်က္ကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ အေနာ္ရထာမင္းဟာ နန္းစည္းစိမ္ (၃၃)၊ သက္ေတာ္ (၆၆) ႏွစ္ အရြယ္မွာ နတ္ရြာစံရတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ဟိန္းေဇ
0 comments:
Post a Comment