သခင္သန္းထြန္း-အနီကိုေလ့လာၾကည့္ရႉခ်က္(ဒဂုန္တာရာ)

(၂၀၁၁ ၾသဂုတ္လတြင္ က်ေရာက္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဥကၠဌ သခင္သန္းထြန္း(၁၉၁၁-၂၀၁၁) ရဲ႔ ေမြးေန႔ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ မာယာမဂၢဇင္းက ဂါရဝျပဳေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္) (၁)လူငယ္လည္း ျဖစ္ရမည္၊ အဝတ္အစား ခပ္စုတ္စုတ္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းႏွင့္၊(ဒါမွပစၥည္းမဲ့သရုပ္ေပၚေပမည္ကိုး) ေမာ္ေတာ္ကားခန္႔ခန္႔၊ ဆိုဖာ၊ အိုက္စကရင္ႏွင့္ကိတ္မုန္႔၊ စႏၵယားစသည္တို႔နွင့္ မနီးစပ္ရ။ (ေတာေအာင္းေနႏိုင္က ပိုေကာင္းမည္)အၾကမ္းပတမ္း လက္နက္ ကိုင္ထႂကြမႈကိုလိုလားသူ။ ေယဘူယ်လူအမ်ားက ကြန္ျမဴနစ္ဆိုလွ်င္ ဤသို႔ ဘဲဟု ေအာက္ေမ့လ်က္ ရွိၾကသည္။

ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူမွာလည္း စင္စစ္၊ ေသြးႏွင့္ သားႏွင့္ျပဳလုပ္ထားေသာ သတၱေဗဒအေကာင္အထည္ လူပင္ျဖစ္ပါသည္။ လူ ဆိုသည္မွာ တဏွာေပမကိုမပယ္ႏိုင္သူ၊ ဆန္႔က်င္ဘက္လိင္ကိုေတာင့္တေသာ ေသြးစိတ္သားစိတ္၊ မိမိသာလွ်င္တြင္က်ယ္ခ်င္ေသာ အတၱစိတ္၊ တခါတရံ အေမွာင္ကဲ့သို႔မိုက္မဲတတ္ေသာ ေမာဟစိတ္ စသည္တို႔နွင့္ျပည့္စံုေသာလူပင္ ျဖစ္သည္။ အဘိဓမၼာဆရာႀကီး ေဒါက္တာဂ်ဳတ္ေျပာသကဲ့သို႔ 'လူသည္ မိမိသာလူတြင္က်ယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ျပလိုသည္'ဆိုေသာ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူဆိုသည္မွာ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အတူတူခ်ည္းပဲျဖစ္သည္။


 သို႔ေသာ္၊ သို႔ေသာ္…. လူေတြထဲမွာဘဲ လူညံ့၊ လူေတာ္၊ ပညာတတ္၊ ပညာမဲ့ စေသာ အေသြးအေရာင္ကြဲျပား ျခားနားတာေတြကား ေရာေထြးရွက္လိမ္လ်က္ရွိေနေပသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ အဖို႔ရာကား၊ မိုက္မဲတတ္၊ လိမၼာတတ္၊ ည့ံတတ္၊ ေတာ္တတ္ေသာလူမ်ားကိုသာ ေတြ႔ျမင္ေနသည္။ သည္အထဲ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူလည္း လူ၊ အျခားသူေတြလည္း လူပင္မဟုတ္ေလာ။ ဒါကိုဘဲ ျမင္သည္။

သို႔ရာတြင္၊ ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသူသည္ကား တခုကို ယံုၾကည္ကိုးကြယ္သူျဖစ္သည္။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္ လူ႔အတၳဳပၸတၱိ ရာဇဝင္၊ လူ႔အေတြးအေခၚ အဘိဓမၼာ၊ လူ႔ေနမႈထိုင္မႈ ႏိုင္ငံေရး ေဘာဂေဗဒစသည္တို႔ကို ကမၻာဦးရာဇဝင္ေပၚစမွ ယေန႔ အႏုျမဴေခတ္အထိ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သိရွိ နားလည္ရေပမည္။

ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ကားလ္မာက္စ္က ေဖာ္စပ္ခဲ့၏။ ကားလ္မာက္စ္သည္ အဂၤလိပ္ႏိုင္ ငံေရး ေဘာဂေဗဒပညာ၊ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး နိသွ်ပညာ၊ ဂ်ာမန္ ရုပ္ပိုင္းအဘိဓမၼာ စသည္မ်ားကို သူ႔အျမင္ျဖင့္ေပါင္းစပ္၍ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒဆိုတာကို ေဖာ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ အရင္ေခတ္ကလည္း လူ႔အျဖစ္အပ်က္မ်ားကိုမွီး၍ အေတြးအျမင္မ်ားရွိခဲ့ေပမည္။ သို႔ေသာ္ သူက အားလံုးကိုရွာေဖြစူးစမ္းကာ ယထာဘူတ စနစ္တက်သိပၸံပညာရပ္အျဖစ္ ျပဳလုပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

 ေနာက္ လီနင္က မာက့္စ္၏ ဝါဒကိုေလ့လာကာ တဖန္စူးစမ္းၿပီး လက္ေတြ႔လုပ္လိုက္၏။ ရုရွားျပည္ႀကီးကို ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္ အျဖစ္ တည္ေထာင္လိုက္၏။ သူ၏နိသွ်ကိုၾကည့္ရႈဆင္ျခင္ၿပီး လီနင္ဝါဒဟု ေခၚၾက၏။ ေနာက္တဖန္ စတာလင္က ဆိုရွယ္လစ္ႏိုင္ငံေတာ္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေအာင္ လက္ေတြ႔လုပ္ကိုင္၏။ ထိုနည္းကိုပင္ 'စတာလင္ဝါဒ' ဟု ေခၚစျပဳေပၿပီ။

 ကမၻာဦး သမတေခတ္က အႏုျမဴေခတ္အထိ၊ လူ႔ေနထိုင္မႈစသည္တို႔၏ အျဖစ္အပ်က္မ်ား၊ ေျပာင္းလဲလာျခင္းမ်ားကို စနစ္က်က်မွန္ကန္စြာေလ့လာရႈၾကည့္ၿပီးမွ ေရွ႔ကိုဘယ္လို နည္းျဖင့္ဘယ္လိုလုပ္လွ်င္ ဘယ္လိုေခတ္ကိုေရာက္မည္ဟု ႀကံဆေတြးေခၚကာ ယံုၾကည္ခ်က္အတိုင္း လုပ္ျခင္းသည္ ကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ေလသည္။

 ေလာကတြင္ ထမင္းရက္ခ်န္စားေနရသူႏွင့္ဧည့္သည္မ်ားဖိတ္၍ ေန႔လည္စားပြဲျဖင့္ တည္ခင္းေကၽြးေမြးေနႏိုင္သူ၊ လက္ထဲတြင္ ႏွစ္ျပားမွ်ျပည့္ေအာင္မရွိသူႏွင့္အပိုေရႊဒဂၤါး ကုေဋတရာကို ဘဏ္တြင္အပ္ထားသူစသျဖင့္ ကြာလွမ္းလွေသာအဆင့္အတန္းကို အဘယ္ပံု သမေအာင္လုပ္မည္လဲ။ ေလာကဓါတ္ပညာထြန္းကားေနသည့္အက်ိဳးကို လူတိုင္းခံစားႏိုင္ေအာင္ အဘယ္ပံုလုပ္မည္လဲစေသာ လူ႔ေလာကႀကီးဝယ္ မညီမွ်မႈ၊ အလြန္တရာကြာလွမ္းမႈတို႔ကို ေျဖစြမ္းႏိုင္ မည့္ အေျဖကိုရွာသူတို႔သည္ ကြန္ျမဴနစ္နိသွ်ႏွင့္ သြားေတြ႔ၾကေပသည္။

 ဥပမာ-တိုင္းျပည္တြင္ လူ ၁၀၀ ရွိသည္ဆိုၾကပါစို႔။ ထိုျပည္၏ တေန႔ဝင္ေငြသည္ ၁၀၀ က်ပ္ ဆိုၾကပါစို႔။ လူ ၁၀ ေယာက္မွာ ဓနရွင္မ်ားျဖစ္ ၍ သူ၏အလုပ္သမား လယ္သမားမ်ားကိုလုပ္ခိုင္းရာမွ ၈၀ က်ပ္ ရ၏။ (ပ်မ္းမွ်ေၾကး တဦးလွ်င္ ၈ က်ပ္) က်န္ လူ ၉၀ ၏ ဝင္ေငြမွာ ၂၀ က်ပ္ ျဖစ္ေပမည္။ (ပ်မ္းမွ်ေၾကး ၄ ပဲ ျဖစ္၏) ဤကဲ့သို႔ မညီမွ်ေသာ ဂ က်ပ္ႏွင့္ ၄ ပဲကို အဘယ္ပံုသမေအာင္လုပ္မည္လဲ။ လူ ၁၀၀ လံုး အလုပ္လုပ္၍ ဝင္ေငြ ၁၀၀ ရသည္ ဆိုလွ်င္၊ တဦးလွ်င္ ပ်မ္းမွ်ေၾကး ၁ က်ပ္ ရၾကေပမည္။ အၾကမ္းအားျဖင့္ ဤသေဘာသို႔ေရာက္ေအာင္ က်ိဳးစားသူသည္ ဆိုရွယ္လစ္ေဘာဂေဗဒသေဘာကို ယံုၾကည္ႏိုင္ေပမည္။

ဆိုရွယ္လစ္နွင့္ကြန္ျမဴနစ္မွာ ပဌမအဆင့္ႏွင့္ဒုတိယအဆင့္ ျဖစ္ေလသည္။ ဖူးၿပီးမွ သီးပြင့္ရသကဲ့သို႔၊ ၁ ၿပီးမွ ၂ လာရသကဲ့သို႔၊ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္မွ ကြန္ျမဴနစ္ေခတ္သို႔ကူးေျမာက္ရေပမည္။

တန္းတူညီမွ်ျခင္းကား မျဖစ္ႏိုင္ေပ။ လီနင္ကလည္း ဤသို႔ေျပာခဲ့ေပသည္။ တခါက အဂၤလိပ္ အဘိဓမၼာဆရာႀကီးတဦးက ေျပာခဲ့ေပသည္။ 'ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္းဆိုသည္မွာ မညီမညာရွိေနတဲ့ေျမျပင္ကို ညွိေပးရတာပဲ။ ေတာင္ကမူစာကေလးကို နဲနဲႏွိမ့္ၿဖိဳခ်၊ ခ်ိဳင့္ဝွမ္းကို ေျမနဲ႔ဖို႔တင္၊ အဲဒါပါပဲ။ တေျပးညီေနေအာင္လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး'

သူေျပာသကဲ့ သို႔ပင္ ကမၻာရွိ လူ႔ေနမႈထိုင္မႈစနစ္ႀကီးကို သမေအာင္ညီေအာင္ညွိေပးျခင္းသည္ ဆိုရွယ္လစ္လုပ္ျခင္းပင္ ျဖစ္ေပသည္။

 ဆိုဗီယက္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ေဆာင္ပုဒ္တခုမွာ "သူ႔ထံမွ သူ႔အရည္အခ်င္းအေလ်ာက္ အလုပ္ကို ရ၍၊ သူလိုတာ(ေနမႈထိုင္မႈ)ကို သူ႔အားေပးရမည္" ဟု ျဖစ္သည္။ အခ်ုဳပ္မွာ လူတိုင္း အလုပ္လုပ္ရ၍၊ လုပ္သေလာက္ စားရေပမည္။ တံျမက္စည္းလွဲတတ္သူကလည္း လမ္းအမိႈက္ရွင္းလင္းေပး၍၊ ဆရာဝန္ ကလည္း ျပည္သူအတြက္ေဆးစပ္ေပးၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုး ဝဝလင္လင္ စားႏိုင္ေနႏိုင္ေသာ ေနမႈထိုင္မႈ ကို ရရွိၾကေပသည္။

 ဤကား အၾကမ္းအားျဖင့္ ဆိုရွယ္လစ္၊ ကြန္ျမဴနစ္သေဘာမ်ားျဖစ္၏။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ ၏ အႏုပဋိေလာမ၊ ရုပ္ပိုင္းရာဇဝင္၊ ရုပ္ဝါဒစေသာ သေဘာတရာမ်ား ရွိေသး၏။ ဤအေတြးအေခၚမ်ားကို- သိရွိနားလည္ယံုၾကည္ႏိုင္ရန္၊ လူ႔ရာဇဝင္၊ အဘိဓမၼာ၊ ေဘာဂေဗဒစေသာ ပညာအေျခခံမ်ား ရွိရေပမည္။ ဤအေျခခံရဘို႔ ေတာ္ေတာ္တတ္သိနားလည္ရေပမည္။

 ထို႔ေၾကာင့္ပင္၊ အထက္တန္းပညာတတ္သူမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ကြန္ျမဴနစ္ဆံၾကေပ၏။ တကၠသိုလ္မွ ကမၻာေက်ာ္ ပါေမာကၡမ်ား၊ စာေရးဆရာႀကီးမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ဆံၾကေပ၏။

 ကၽြန္ေတာ့္အဘို႔ရာကား ကြန္ျမဴနစ္ ဆိုလွ်င္ အစကေဖာ္ျပသကဲ့သို႔သူမ်ားကို မျမင္ဘဲ၊ တကယ့္ပညာတတ္မ်ားကို ျမင္ေန၏။ သခင္ သန္းထြန္းဆိုလွ်င္ ပညာတတ္အျဖစ္သာ ျမင္ေနမိ၏။ 



(၂)သခင္သန္းထြန္းကို လူခ်င္းမသိမီကတည္းက အမည္ကို ၾကားဘူးေန၏။ ကိုဘဟိန္းက သခင္သန္းထြန္း၏အေၾကာင္းကို မၾကာခဏ ကၽြန္ေတာ့္အား ေျပာျပ၏။

 ထိုအခါက ကိုဘဟိန္းသည္ တကၠသိုလ္ရိပ္သာရွိ သထံုေက်ာင္းေဆာင္တြင္မရွိဘဲ၊ ၿမိဳ႔ထဲ ၃၈ လမ္းရွိ ဇဝန တို႔ စုေနၾကေသာအိမ္တြင္ ေရာက္ေနတတ္၏။ ထိုအိမ္တြင္ သခင္သန္းထြန္းလည္းေန၏။

"သခင္သန္းထြန္းဆိုတာ ေတာ္ေတာ္စာ ဖတ္တယ္ဗ်။ မာ့က္စ္စာေပလဲ အေတာ္ဖတ္တယ္။ စာေရးလဲ ေကာင္းတယ္" ဟု ေက်ာင္းေဆာင္သို႔ ျပန္ေရာက္လွ်င္ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္အားေျပာျပေလ့ရွိ၏။ စိတ္ထဲတြင္ သခင္ေပါက္စတဦးဘဲဟုသာ ေအာက္ေမ့လိုက္၏။

 တေန႔တြင္ ကိုဘဟိန္းနဲ႔အတူ ပန္းဆိုးတန္းရွိ ထြန္းေအးစာအုပ္ျဖန္႔ခ်ိေရးဌာနသို႔ ေရာက္သြားရာ၊ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ သြားေတြ႔၏။ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို သခင္သန္းထြန္းနွင့္ အသိဖြဲ႔ေပး၏။

 "ၾသ…. ၾသ… ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းလဲ ကိုဘဟိန္းက ခဏခဏ ေျပာျပပါတယ္ဗ်ာ….." ဟု သခင္သန္းထြန္းက ၿပံဳးကာေျပာေလသည္။

 သူသည္ မႏၱေလးပိုးအေပၚဖံုး၊ ပိုးလံုခ်ည္ဝတ္ထား၏။ မ်က္နွာမွာခပ္လံုးလံုး အရုပ္ဆိုးသည္ဟု ေခၚရေပမည္။ အသားကား ဝါလဲ့လဲ့၊ ဆံပင္ေကာက္၏။ အထူးျခားဆံုးမွာ ေခါင္းႀကီးျခင္း ျဖစ္၏။ အမူအရာမွာ ေျပာ့ေပ်ာင္း၏။ စကားေျပာေသာအခါလည္း ခပ္ေအးေအးနွင့္သိမ္ေမြ႔စြာေျပာ၏။

 အစက ထင္ထားသကဲ့သို႔ အာေပါင္အာရင္းသန္သန္ဟစ္ေအာ္သူ မဟုတ္။ ညႇင္းညႇင္ညံညံ ေလသံနွင့္၊ ကဗ်ာဆရာမီလတန္၊ လီနင္ဝါဒ၊ ကိုလိုနီေတာ္လွန္ေရး၊ ဘားနတ္ေရွာျပဇာတ္၊ ခ်ာလ္ဒစ္ကင္း၏ဝတၳဳ၊ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္၊ ဦးကုလားရာဇဝင္၊ သိပၸံေမာင္ဝ၏ေခတ္ စမ္းစာ၊ နတ္ရွင္ေနာင္ရတု စေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာ၏။

 ေနာက္မွ သူသည္ ဆရာျဖစ္သင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမွထြက္ေၾကာင္း၊ သူသည္ (၁၀)တန္းတြင္ အဂၤလိပ္စာ၊ ရာဇဝင္၊ ဗမာစာ စသည့္ဂုဏ္ ထူးမ်ားျဖင့္ေအာင္ခဲ့သည္ဟုသိရ၏။ ေက်ာင္းေနစဥ္က စာေတာ္သူျဖစ္ခဲ့၏။ ထိုစဥ္ထိုအခါက သူသည္ ရန္ကုန္အေရွ႔ပိုင္း ကုလားေက်ာင္းတေက်ာင္းတြင္ အဂၤလိပ္စာျပဆရာလုပ္လ်က္ရွိသည္။

 တခါက အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ေရးထားေသာ ေဆာင္းပါးတေစာင္ကို တကၠသိုလ္သမဂၢဇင္းေဟာင္းတေစာင္တြင္ ဘတ္ရဘူး၏။ သူသည္ အဂၤလိပ္စာကိုႏိုင္နင္းစြာ ေရးသားႏိုင္သူတဦးျဖစ္၏။ ဂ်ပန္ေခတ္ သူ ဝန္ႀကီးျဖစ္စဥ္ သူ ေရးထားေသာအဂၤလိပ္စာကိုဖတ္၍၊ ယခု ဆိုရွယ္လစ္ဝန္ႀကီး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းက 'အဂၤလိပ္စာေရးတာ ျမန္သေလာက္ ေကာင္းတာပါဘဲ' ဟု ခ်ီးက်ဴးသည္ကို ၾကားရဘူး၏။

 ၁၉၃၉ က ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးမွကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔သည္၊ ကြန္ဂရက္၏ဘိတ္ၾကားခ်က္အရ အိႏိၵယျပည္ ရမ္းဂါးသို႔ သြားၾက၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ကိုဘဟိန္း၊ သခင္သန္းထြန္း တို႔ ပါသြားၾက၏။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား သမဂၢမ်ားက သခင္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ကို မၾကာခဏဘိတ္၍ စကားေျပာေစသည္ဟု သိရ၏။ သခင္သန္းထြန္းကို ပြဲေတာင္းလွသည္ဟု ၾကားရ၏။ 

ဂ်ပန္ေခတ္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဝန္ႀကီးျဖစ္စဥ္က သူ႔ဌာနတြင္လုပ္ေသာအတြင္းဝန္မ်ားသည္ သူ႔ကို ေလးစားၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူသည္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးကို ေလ့လာနားလည္ၿပီး၊ ညာဝါးျဖန္းသန္းကာ မဆိုင္သည္ကို ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္ျခင္း မလုပ္ေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

 သခင္စိုး၏ 'ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒ' က်မ္းစာအုပ္၏အမွာ ကို သခင္သန္းထြန္းကေရးသည္။ သူ႔ ဗမာစာမွာ တိုတို၊ လိုရင္းႏွင့္ အဓိပၸါယ္ေပၚ၏။ သတင္းစာဆံ၏။ ဘတ္သူစြဲၿပီး အနက္ေပါက္လြယ္၏။ အျဖတ္အေတာက္ကေလးမ်ားမွာ ေခတ္ဆန္၏။ ရွင္းလင္းၿပီးလွပ ၏။ သတင္းစာဆရာလုပ္လွ်င္ သတင္းစာဆရာေကာင္းတေယာက္ ျဖစ္မည္ဟုထင္၏။

 သူသည္ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းကို တည္ေထာင္သူတဦးျဖစ္သည္။ သခင္စိုးႏွင့္သူသည္ ဗမာျပည္တြင္ မာက့္စ္ဝါဒ၊ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ပဌမ ျဖန္႔ခ်ိသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ သခင္းစိုးက စကားလံုးအသစ္ထြင္၍ ခံ့ညားေသာ စာႀကီးေပႀကီး၊ ပိဋိကတ္စာေပျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပး၏။ သခင္သန္းထြန္းကား ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒႏွင့္ဗမာျပည္၊ ကမၻာစသည္တို႔ႏွင့္ယွဥ္ကာ လူအမ်ားနားလည္ေအာင္ ေျပာျပသူျဖစ္၏။ အဓိပၸါယ္ကိုဖြင့္ျပကာ ရွင္းလင္း ၏။

 ယခုေခတ္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကိုေလ့လာသူတိုင္း သခင္သန္းစိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ျပဳစုစိုက္ပ်ိဳးခဲ့ေသာ အသီးအပြင့္ႏွင့္မကင္းႏိုင္ၾက။ သူတို႔၏ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကိုဖတ္ၿပီး လူမ်ားသည္ ကြန္ျမဴနစ္ကိုသိလာ ၾက၏။ သူတို႔ စကားလံုးေတြကိုပင္ သင္အံၿပီး၊ ေဖါက္ျပန္ေရး၊ ကလပ္စည္း၊ လူမႈဆက္ဆံေရးစသည္ျဖင့္ ေႂကြးေၾကာ္ေနၾက၏။

 ခက္သည္မွာ အတုအေယာင္မ်ားက ႏိုင္ႏိုင္ေနတတ္၏။ အတုအေယာင္တို႔က လႊမ္းမိုးတြင္က်ယ္သျဖင့္၊ လက္ဦးစြန္႔၍တည္ထြင္သူအစစ္တို႔မွာ ဖံုးကြယ္ျခင္းခံေနရတတ္၏။ လူထုမွာ အတုအေယာင္မ်ားက ကာထားသျဖင့္ အစစ္ကိုမျမင္ၾကရေပ။

 သခင္စိုး၊ သခင္သန္းထြန္းတို႔က စြန္႔ကာ စလိုက္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္လမ္းစဥ္စာတမ္းမ်ားကိုဘတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚေရာက္လာၾက၏။ အာဏာေတြရလာၾက၏။

 ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံေရးစာေပတြင္ ေဝါဟာရကိုၾကြယ္ဝေစေသာသခင္စိုးကား ေထာင္နံရံထဲတြင္တိမ္ျမဳပ္ေန၏။ လူအမ်ား ရွင္းလင္းနားလည္ေအာင္ အဓိပၸါယ္ေကာက္ျပေသာ သခင္ သန္းထြန္းကား ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းမ်ားအၾကားတြင္ ေရာက္ေနရေလၿပီ။

 

(၃)

တကၠသိုလ္သမဂၢအမႈေဆာင္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းကို မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ ဆန္း ပင္းယေဆာင္တြင္ရွိစဥ္ သူသည္ မၾကာခဏလာလည္ကာ ႏိုင္ငံေရးမ်ားကိုေဆြးေႏြးေလ့ရွိ၏။ သူ႔ ကိုေတြ႔တိုင္း မႏၱေလးအေပၚဖံုး၊ မႏၱေလးလံုခ်ည္ႏွင့္ ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ ေတြ႔ရတတ္၏။ စကားကို ညႇင္းညႇင္းညံ့ညံ့ ေျပာ၏။

 ကိုဘဟိန္း အယ္ဒီတာခ်ဳပ္လုပ္ေသာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ၏ေၾကြးေၾကာ္သံ 'မ်ိဳးညြန္႔' မဂၢဇင္း (၁၉၃၈) တြင္ သခင္သန္းထြန္း၏ အရင္းရွင္ဆန္႔က်င္ေရး ေဆာင္းပါးမ်ားကို ဘတ္မိ၏။ သူသည္ ကိုလိုနီေတာ္လွန္ေရးကိုလႈ႔ံေဆာ္ခဲ့၏။ ေက်ာင္းသားပိုင္းသည္ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဝင္စားလာၾကေလၿပီ။

 သူသည္ ကိုဘဟိန္းကို အေတာ္ခင္၏။ ခေလးလို အလိုလည္းလိုက္၏။ ကိုဘဟိန္း၏ 'ဓနရွင္ေလာက'စာအုပ္အမွာတြင္ သူသည္ ကိုဘဟိန္းအေၾကာင္း ပါေရာဘက္ကာ ေရးထားရာ၊ အေတာ္ဘတ္၍ ေကာင္း၏။ သူသည္ အမွာစာေရးေကာင္းသူ ျဖစ္၏။

 အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္အယ္ဒီတာျဖစ္စဥ္က သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုးတို႔ထံမွ ေဆာင္းပါးမ်ား ေတာင္းဘူး၏။ သခင္စိုး၏ 'လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ'မွာ၊ မထုတ္မီ ျပည္ထဲေရးဌာနက ဆင္ဆာလုပ္ရာ တြင္ပါသြား၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ 'ႏိုင္ငံေရး လက္ေတြ႔လုပ္လိုသူမ်ားအဘို႔ စကားလက္ေဆာင္'ကား ပံုနွိပ္ျဖစ္၏။

 ထိုေဆာင္းပါးကား ထိုေခတ္ကဝါဒျဖန္႔ၿပီး အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္နာမည္ႀကီးေအာင္လုပ္ကာ ႏိုင္ငံေရးလိုက္စားၾကေသာ ေပၚပင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားကို ေျပာင္ေလွာင္၍ထားသည္။ သေရာ္ခ်က္ ပါ၏။ ဘတ္ယင္း ရယ္ေမာမိသည္။

 ထိုေဆာင္းပါး အိုးေဝမဂၢဇင္းတြင္ပါလာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းမွာ နဂါးနီစာအုပ္အသင္းလူႀကီး။ ဒို႔ဗမာအစည္းအရံုးအမႈေဆာင္အျဖစ္တြင္ ေထာင္ထဲေရာက္ေနေပၿပီ။

 ေနာက္ ဂ်ပန္အဝင္ ဒိုင္အိုေက်ာင္းစစ္ေဆးရံု၌ သူနွင့္ေတြ႔ေသာအခါ အိုးေဝမဂၢဇင္း အေၾကာင္းစကားစပ္ မိရာ…. 
'အဲဒီေဆာင္းပါးထည့္တာ ခင္ဗ်ားကို ေက်းဇူးတင္တယ္'ဟု ကၽြန္ေတာ္အားေျပာသည္။

'ကၽြန္ေတာ္လဲ အဲဒီတုံးက မထည့္ဘူးလို႔ေနေသးတာ။ သခင္သန္းထြန္းေဆာင္းပါးဘတ္ၿပီး သခင္ေတြဟာ ဒီလိုဘဲ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားလုပ္ေနတာလို႔ ထင္မွာစိုးလို႔ဘဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဟာသ ပါတာ၊ စာေျပာင္တာနဲ႔ ထည့္လိုက္တာဘဲ'ဟု ကၽြန္ေတာ္က ေျပာ၏။

သခင္သန္းထြန္းကား ၿပံဳးေနေပသည္။

သခင္သန္းထြန္းသည္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏိုင္ငံေရးဘက္ပါေအာင္၊ နယ္ခ်ဲ႔ဆန္႔က်င္ေရးကို ျပဳေအာင္ ဆြဲေဆာင္ခဲ့သည္ဟုထင္၏။ ၁၉၃၉- ခု ေလာက္က ေျမနီကုန္းရွိ ကိုဘဟိန္း၏အိမ္တြင္ သူ႔ကို မၾကာခဏေတြ႔ရတတ္၏။ သခင္ေအာင္ဆန္း၊ ဗိုလ္လက်္ာ၊ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ဂိုရွယ္(ထိုအခါက ေဘာဂေဗဒဂုဏ္ထူးတန္းေက်ာင္းသား) တို႔ကို ေတြ႔ရတတ္၏။

သခင္သန္းထြန္းတို႔သည္ ၁၉၃၉ ခုေလာက္ကတည္းက ဗမာျပည္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုဖြဲ႔စည္းေနၾကသည္။ ကိုဘဟိန္းက ကၽြန္ေတာ့္ကို မာ့က္စ္က်မ္းစာအုပ္မ်ားကိုေပးဘတ္ေစၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဘက္ပါရန္ မၾကာခဏ ေျပာ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ကား စာေပကိုပိုခ်စ္၏။ ကဗ်ာကို ပိုစပ္ခ်င္ေန၏။

 လွ်ိဳ႔ဝွက္၍ထုတ္ေဝေသာ အေရးေတာ္ပံု အမည္ရွိစာတမ္းကို ၁၉၃၉ ေလာက္က ဘတ္လိုက္ရေလ၏။ ထို 'အေရးေတာ္ပံု'ကား ပဌမဆံုးေသာ ကြန္ျမဴနစ္ဂ်ာနယ္ ျဖစ္ေပ၏။

 

(၄)

ဂ်ပန္ေခတ္က ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းရွိ စိမ္းညိဳ႔မိႈင္းမႈန္ေသာ ေတာရိပ္ၿမိဳင္ေျခကေလးသည္ တေရးေရး ထင္လာ၏။

 ေရႊေတာင္ၾကားလမ္းႏွင့္ေလာင္းဝစ္လမ္းအဆံုတြင္ ပိန္းပင္၊ ေရျမက္ရွည္ပင္၊ ေမွာ္ပင္မ်ားျဖင့္ ေနာက္က်ိေသာေရအိုင္တအိုင္ရွိ၏။ ေရအိုင္မွာ ေရညႇိမ်ားလႊမ္းေနသျဖင့္ ထိုပတ္ဝန္းက်င္မွ ဘာအေရာင္ မွ်လာမထင္၊ မႈန္ညိဳ႔ညိဳ႔၊ စိမ္းဝါဝါသာ လဲ့လဲ့ေပၚေနသည္။

 ထိုေရအိုင္ရွိ ကုန္းျမင့္ကေလးတြင္ ေခတ္ဆန္ေသာတိုက္တတိုက္သည္ ေမာ္ႂကြားေန၏။ ခရမ္းပြင့္မ်ားတြဲလြဲခိုေနေသာ ဆင္ဝင္ေရွ႔တြင္ အေျမာက္ကေလးႏွစ္လက္ ဆင္ထား၏။ အိမ္ေရွ႔မ်က္ႏွာစာရွိျမက္ခင္းကား အနီအဝါ အျဖဴစေသာ ပန္းမာလာတို႔ျဖင့္ ေျပာက္က်ားေနသည္။

 ဂ်ပန္ေခတ္က ထိုေနရာတဝိုက္တြင္ ဘီအိုင္ေအ သခင္မ်ား ေနထိုင္ၾက၏။ ဗိုလ္စၾကာ၊ ကိုလွေမာင္ (ယခု သံအမတ္) ဗိုလ္လက်္ာ၊ သခင္တင္၊ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗိုလ္ေဇယ်၊ သခင္လင္း၊ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း စသူတို႔သည္ ဤပတ္ဝန္းက်င္တြင္ တိုက္မ်ားနွင့္ေနၾက၏။

 ထို အေျမာက္ႏွင့္အိမ္တြင္ ပဌမ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေန၏။ ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္လက္ထပ္၍ ျပည္လမ္း ေျပာင္းသြားေသာအခါ သခင္သန္းထြန္း လာေန၏။ သခင္သန္းထြန္းမွာ ထိုအခါက လူပ်ိဳျဖစ္ေလသည္။

 ယခင္က အဂၤလိပ္အထက္တန္း အရာရွိႀကီးမ်ားေနေသာတိုက္ျဖစ္၍၊ ခမ္းနားထယ္ဝါေသာ ဓနရွင္အေဆာင္အေယာင္မ်ားျဖင့္ ေတာက္ပ လ်က္ရွိသည္။

 ဖက္ဖူးေရာင္ခံတြင္ သရက္ထည္ပြင့္ ပန္းႏြယ္ပန္းခက္တို႔ျဖင့္ရွက္လိမ္ေသာ ဆိုဖာမ်ား သည္ အဝါႏုနံရံႏွင့္ အေသြးခ်င္းအျပန္အလွန္ တံု႔ျပန္ေနၾက၏။ ဆိုဖာဆက္တီ၏အလယ္မွာ မေဟာ္ ဂနီေရာင္ထေနေသာ ပန္းအိုးတင္စားပြဲသည္ တူရကီေကာ္ေဇာေပၚတြင္ အဝင့္သား ထင္ေန၏။ မွန္ျပ တင္းမွ အစိမ္းပုတ္ေရာင္ဇာခန္းဆီးသည္အျပင္ဘက္ ေကာင္းကင္ျပာ သစ္စိမ္းရြက္ညိဳတို႔ကို မႈန္ေရးေရး ျမင္လာေအာင္ကာယင္း ေလအေဝွ႔တြင္ ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္လ်က္ရွိ၏။

 သခင္သန္းၿမိဳင္သယ္လာေသာ ဂ်ာမန္ စႏၵယားႀကီးကား အခန္းေဒါင့္တြင္ရွိေပသည္။ အေပၚမွာ ပေဒသာမီးပြင့္သည္ လေရာင္ကဲ့သို႔ၾကည္ေအး ျမစိမ္းေသာေရာင္ျခည္ျဖင့္ သ, ေပးေနသည္။ စိမ္းစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္။

 ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွာပင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီးသခင္သန္းထြန္းသည္ မာက့္္စ္၏ 'အရင္း' စာအုပ္ကို ဘတ္ေန၏။ သခင္တင္သည္ ညေနဆိုလ်င္ေရာက္လာကာ စႏၵယားခံုတြင္ဝင္ထိုင္ၿပီး ထူးမျခားနား အစပိုဒ္ကို စမ္းၿပီး မၿပီကလာ တီးၾကည့္တတ္၏။ တီးယင္း အသံေပ်ာက္ေနသျဖင့္ 'လုပ္ပါဦးဗ်… တီးစမ္းပါအုန္း' ဟုဆိုကာ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကိုလွည့္၍ ေျပာတတ္၏။

 သခင္လင္းကား ဆိုဖာတြင္ ကိုယ္တျခမ္းျမႇဳပ္ကာ ရယ္စရာေျပာေန၏။ ဗိုလ္စၾကာ၏ ႂကြယ္ဝေသာစကားသံသည္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ ရွိ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကားနွင့္ ရုတ္တရက္ေရာက္လာသည္လည္း ရွိ၏။

သခင္သန္းထြန္းသည္ မာက့္စ္စာအုပ္ကိုခ်လိုက္ၿပီး 'လုပ္ပါဦးဗ်၊ သီခ်င္းတပုဒ္ေလာက္…. သက္ေဝဆိုတာေလ……' ဟုေျပာကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေမးေငါ့ျပ၏။ သူသည္ 'သက္ေဝ' သီခ်င္းကို အလြန္ႏွစ္သက္၏။

 ဘယ္ေတာ့မွ မညႇိသျဖင့္ အသံေၾကာင္ေနေသာ စႏၵယားႀကီးမွာ ဂီတသံထြက္လာရ၏။ သခင္သန္းၿမိဳင္သည္ ေဘးမွရပ္ကာ လိုက္ ဆိုေန၏။ သူသည္ ဘင္ဂ်ိဳ အတီးေကာင္းသူလည္း ျဖစ္သည္။

 လွသထက္လွမယ္ဆိုယင္
ေဆးဘက္ဝင္ပါ သလားလို႔
ေမာင့္အသဲေတြ ေမာင့္အေသြးေတြ
ေမာင့္ႏွလံုးေတြ
အသံုးျပဳပါေလ……..
သခင္တင္သည္ ဂီတသံဝယ္ ေငးေမာေနေလၿပီ။

 ညအေမွာင္ကူးစတြင္ ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းေရာက္လာကာ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ စကားေျပာၾကၿပီး၊ မၾကာမီ ကားနွင့္အတူ အျပင္ဘက္အေမွာင္ထဲသို႔ ထြက္သြားၾက၏။

 ကၽြန္ေတာ္သည္ ကပ္လ်က္ရွိေသာတဘက္အိမ္တြင္ ကိုဘဟိန္းႏွင့္အတူေနရာ လူစံုတတ္သျဖင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ ဧည့္ခန္းသို႔ကူးကာ လည္ပတ္ေနတတ္၏။

 ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဓနရွင္ဆန္ေသာဧည့္ခန္းေဆာင္မွပင္ ဖက္ဆစ္ ဆန္႔က်င္ေရးလႈ႔ံေဆာ္စာတမ္းမ်ားကို ေရးၾကသည္။ ဤဧည့္ခန္းေဆာင္မွထြက္လာေသာ ကြန္ျမဴနစ္ တေယာက္သည္ 'ပုန္ကန္ထႂကြေလာ့'ဟူေသာ စာတမ္းမ်ားကိုလြယ္အိပ္ႏွင့္ထည့္ကာ အိမ္ေရွ႔လမ္းေပၚ တြင္ လမ္းသလာားေနေသာ ဂ်ပန္စစ္သားေလးတဦးကို တိုးမိမတတ္ ျဖတ္ေက်ာ္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။

ဤအခန္းေဆာင္တြင္ အတူဆံုၾကေတြ႔ၾက ရယ္စရာေမာစရာေျပာခဲ့ၾကေသာ သူမ်ားသည္ပင္ ဖဆပလကို ဖြဲ႔စည္းကာ၊ ေတာ္လွန္ေရးျပဳခဲ့ၾကသည္။

 ဤစိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္မွပင္၊ အနီထဲမွ ၾကယ္ျဖဴပြင့္ေပၚ ေနေသာ ဖဆပလ အလံကို ေႏြလယ္အခါ အိပ္မက္ေနၾကသည္။



(၅)

 ဤ စိမ္းလဲ့လဲ့ ဧည့္ခန္းေဆာင္တြင္ ဆံုခဲ့ၾကေသာသူမ်ားသည္ပင္ အခ်င္းခ်င္းဆန္႔က်င္ကုန္လ်က္ ေသြးစီးႏွင့္ကိုင္ကာစိုက္ခဲ့ၾကေသာ ဖဆပလအလံကို ႏွဲ႔ေနၾကေပၿပီ။

 သူတို႔အားလံုးသည္ လူပင္ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ မိုက္မဲျခင္း၊ လိမၼာျခင္း၊ တကိုယ္ေကာင္းႀကံျခင္း၊ တိုင္းျပည္အက်ိဳးၾကည့္ျခင္း၊ ယုတ္မာျခင္း၊ သန္ရွင္းျဖဴစင္ျခင္းတို႔ျဖင့္ ေရာႁပြမ္းကာေနေပမည္။

 သခင္သန္းထြန္းလည္းသည္ လူမ်ားအလည္မွလူပင္ ျဖစ္ေလသည္။

 ဂ်ပန္ေခတ္က ကၽြန္ေတာ္၏ ငရွင့္ေသြးကတၱီပါဂ်ာကင္အက်ႌကို ကိုဘဟိန္းက ႀကိဳက္ သည္ဆို၍ ယူထား၏။ ေနာက္ သခင္သန္းထြန္းက ကိုဘဟိန္းထံမွယူကာဝတ္၏။

 သခင္သန္းထြန္းသည္ ထို ငရွင့္ေသြးဂ်ာကင္အကႌ်ကို အေတာ္ႏွစ္သက္သည္။ ခ်မ္းသည့္အခါတိုင္း ငရွင့္ေသြးအက်ႌကို ဝတ္ကာေနတတ္၏။ သူႏွင့္အတူေနၾကေသာ သခင္တင္ထြန္း၊ သခင္လွကြန္းတို႔ကား သခင္သန္းထြန္း ရံုးကအျပန္ ကားဆိုက္လ်င္ဆိုက္ျခင္း အဝမွႀကိဳကာ ငရွင့္ေသြး ဂ်ာကင္ကိုဆီးေပးၿပီး၊
'သခင္သန္းထြန္း ဒီဟာေလး ဝတ္ထားပါ'ဟု စေလ့ရွိ၏။ လူဆိုတာ အလွအပကို ခ်စ္တတ္ၾကေပသည္။

 ဒိုင္အိုေက်ာင္းရွိ ျပည္သူ႔ေဆးရံုအေပၚထပ္အခန္းတြင္ သခင္သန္းထြန္းသည္ မက်မ္းမာသျဖင့္ ေဆးဝါးမွီဝဲေနသည္။ ေန႔လည္ဆိုလွ်င္ ဧည့္သည္မ်ားသည္ သူ႔အခန္းတြင္စံုလွ၏။

 ဆရာမေဒၚခင္ႀကီး(ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္၏အစ္မ)သည္ သူ႔ကို ျပဳစုေန၏။ ဧည့္သည္ကား မစဲ။ ထိုအခိုက္ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဝင္ေမး ရာ မၾကာမီ ဆရာမေဒၚခင္ႀကီးသည္ ကာဖီယူလာ၏။

'ေသာက္ပါအုန္း'
ကၽြန္ေတာ္က 'ဟာ… ဒုကၡရွာလို႔' ဟုဆိုကာ အားနာဟန္ျပဳေန၏။ 
'သခင္သန္းထြန္းဧည့္သည္ဆိုယင္ ေကာ္ဖီနဲ႔ဧည့္ခံပါတယ္'ဟု ဗိုလ္စၾကာကေျပာကာ ေနာက္ေန၏။ သခင္သန္းထြန္းကမူ ရွက္ေန၏။

 ေနာက္တလခန္႔ၾကာေသာအခါ သခင္သန္းထြန္းနွင့္ေဒၚခင္ႀကီးတို႔သည္ လက္ထပ္လိုက္ၾကသည္။ လူတို႔၏ ဘဝဇာတ္လမ္းသည္ သည္လိုပဲျဖစ္ၾကေပမည္။

 ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးၿပီးစက ကၽြန္ေတာ္သည္ ေတာတြင္ေရာက္ေနရာ၊ ဖဆပလ၏သတင္းမ်ားကိုသာ နားေထာင္ေနရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ကို ဘတ္ရသည္။ ဖဆပလ၏အမည္မွာ ကမၻာ့သတင္းစာေကာ္လံထိပ္တြင္ မ်က္နွာမဲျဖင့္ပါေနေလၿပီ။ သခင္သန္းထြန္းအမည္ကို ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာမ်ားတြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ရ၏။ ထိုအခါက သူသည္ ဖဆပလ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉးျဖစ္ေလ၏။

 သူဖဆပလမွထြက္ေသာအခါ၊ သူ႔ေနရာတြင္ တြဲဘက္ အတြင္းေရးမႉး ကိုေက်ာ္ၿငိမ္းေရာက္လာ၏။

 တာရာမဂၢဇင္းထြက္ခါစက သခင္သန္းထြန္းထံ ေဆာင္း ပါးေတာင္းဘူး၏။ သို႔ေသာ သူလည္း မေရးျဖစ္၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း မေရာက္ေတာ့။

 ေနာက္ဆံုး ဘုန္းႀကီးလမ္း ကြန္ျမဴနစ္တရားပြဲတြင္ တူတဇင္အလံနီကိုေနာက္ေက်ာခံလ်က္ ဓါတ္ခြက္ေရွ႔တြင္ တရားေဟာေနေသာ သခင္သန္းထြန္းကို ပရိသတ္အလယ္မွျမင္လိုက္ရ၏။ သခင္သန္းထြန္း၏ တရား ကား ပဌမေတာ့ ေျခာက္ေသြ႔ၿပီး၊ ေနာက္… တျဖည္းျဖည္း အခ်က္အလက္မ်ားပါလာကာ ဆံုးခါနီးတြင္ ေသြးႂကြလာေစသည္။ ဒါဘဲ သိလိုက္သည္။

 သူသည္ (၃) နာရီခန္႔ မရပ္မနား စမ္းေရယဥ္မွ ေရမ်ားစီး သြန္က်သလိုေျပာ၏။ သူ၏ စကားမ်ားထဲတြင္ လူအမ်ား ရုတ္တရက္အသိခက္ေသာ စာအုပ္ဆံဆံ စကားႀကီးစကားက်ယ္မ်ား မပါ။ ရိုးရိုးနွင့္ လူတိုင္းနားလည္ေသာ၊ ရွင္းလင္းျပတ္သားေသာ စကားလံုး မ်ားႏွင့္သာေျပာ၏။ ဗမာ့လက္ရွိႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို ကမၻာ့အေျခအေနမ်ားနွင့္ယွဥ္ကာ ေနာက္ခံကားေပးလိုက္ၿပီးေနာက္ အကိုးအကားႏွင့္တကြ ေျပာ၏။

 လူအမ်ားသည္ စိုက္ကာ နားေထာင္ ေနၾက၏။

 ဂ်စ္ကားႏွင့္ အထက္တန္းအရာရွိဟုထင္ရေသာသူတဦးက 'တယ္ေတာ္တဲ့လူဘဲ။ အခ်က္ အလက္ေတြခ်ည္းဘဲ..က်ဳပ္အစက လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းၿပီး ႀကိမ္းမယ္ေမာင္းမယ္ ထင္ေနတာ'ဟု ခပ္တိုးတိုး သူ႔အေဖာ္အား ေျပာေနေလသည္။

 ဓါတ္ခြက္မွ သခင္သန္းထြန္း၏အသံသည္ ညိဳေမွာင္ မိႈင္းျမေသာညည့္ဝယ္ ပဲ့တင္ထပ္လ်က္ရွိသည္။

 ယခု ျပည္တြင္းစစ္၊ ျပႆနာကိုကား ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘာမွ်ထင္ျမင္ခ်က္ မေပးလိုေသး။ ဘာဘဲ ေျပာၾက ေအာ္ၾက၊ ေနာက္ဆံုး သည္လူေတြဟာ အတူတူ လူခ်ည္းပါဘဲ။

 ကၽြန္ေတာ့္အဖို႔ရာကား၊ ေတာ္သူေတြ ေနရာေကာင္းတြင္ ေရာက္ေစခ်င္သည္။ လက္တြဲ၍ ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္လာသူေတြ၊ ယခုလည္း လက္တြဲကာ အုတ္သစ္ကေလးမ်ားကိုသယ္ေစခ်င္ေန၏။ ေနာက္ၿပီး လူအမ်ားဆႏၵအရလုပ္ေစခ်င္၏။ မလိုတာကို အတင္းၾကပ္ေပးတာလည္း မႀကိဳက္၊ ဒီမိုကေရစီ စင္ျမင့္တြင္ လြတ္လပ္မႈအခြင့္အေရးသည္ ပ်ံဝဲေနေစခ်င္၏။

 တကယ့္ အျမဳေတမ်ားပါဝင္ေသာ အမ်ိဳး သားတပ္ေပါင္းခ်ဳပ္ ျပည္သူ႔အစိုးရကိုလိုခ်င္၏။ ။




ဒဂုန္တာရာ။
၁၉၄၈ ဇြန္လ။


(ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး စာေပျဖန္ခ်ိေရးမွ ပထမအႀကိမ္ထုတ္ေဝတဲ့ 'ဒဂုန္တာရာ- ရုပ္ပံုလႊာ'၊ ၁၉၅၅ခုနွစ္၊ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ျပပါတယ္) [၂၀၁၁ ၾသဂုတ္လတြင္ က်ေရာက္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီဥကၠဌ သခင္သန္းထြန္း(၁၉၁၁-၂၀၁၁) ရဲ႔ ေမြးေန႔ရာျပည့္အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ မာယာမဂၢဇင္းက ဂါရဝျပဳ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။]

ေရးတာက ဒဂုန္တာရာ

ယူတာက http://mayaonlinemagazine.blogspot.com/2011/07/blog-post_31.html