မိသားစု
မိသားစုဆိုတာ
တစ္ေယာက္ေရွ့ေရာက္ဖို႔
တစ္ေယာက္ ေနာက္ဆုတ္ရတယ္
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္းတိုးထြက္ဖုိ႔
သစ္ကိုင္းတစ္ကိုင္း အခုတ္ခံရတယ္
မိသားစုသီခ်င္းဟာ အတက္အဆင္းရွိတယ္
သံစံုျမည္တယ္။
မိသားစုဆိုတာ
လူေျခာက္ေယာက္ရွိ လူေျခာက္ေယာက္
လက္၁၀ေခ်ာင္းရွိ လက္ဆယ္ေခ်ာင္း
ေခတ္က ေတာင္းဆိုတဲ့အတိုင္း လႈပ္ရွားရတယ္
အိမ္ရွိလူအကုန္။
လဲက်သြားတဲ႔ ငါ႔အေဖေနရာကို
ငါ့ညီေလး၀င္ခဲ့တယ္
ယိုင္နဲ႔သြားတဲ့ ငါ့အေမရဲ့ ေနရာကို
ငါ့ညီမေလး ၀င္ခဲ့တယ္
မိသားစုကို ငါမျမင္ခဲ့ဘူး။
ငါ့အေတြးအေခၚက သားသမီးဆိုတာ
သီးျခားရွင္သန္ရတဲ့ဘ၀တစ္ခု
ငါက လမ္းေပၚမွာႀကီးျပင္းခဲ့လို႔
လမ္းနဲ႔ ေသြးသားေတာ္စပ္တယ္လို႔ ထင္တယ္။
ငါ့မိသားစုမွာ ငါဟာ မလင္းတဲ့မီး
ငါ့မိသားစာမွာ ငါဟာ မလံုၿခံဳတဲ့ထရံ
ငါ့ႀကိဳးကိုတီးခတ္လိုက္တိုင္း အသံေၾကာင္ထြက္တယ္
ငါ့မိသားစုမွာ
မိုးယိုေပါက္ေလးတစ္ေပါက္ ရွိေနတယ္ဆိုရင္လည္း
ငါပဲျဖစ္မွာ
ငါ့မိသားစုမွာ
ၾကမ္းခင္းတစ္ေပါက္ က်ိဳးပဲ့ေနတယ္ဆိုလည္း
ငါပဲျဖစ္မွာ
မေအာင္ျမင္တဲ့ေဘာလံုးအသင္းဟာ ငါ့မိသားစုပဲ
မ၀င္တဲ့ဂိုးေတြကို ငါသြင္းခဲ့တာ။
စိုင္း၀င္းျမင့္
ဆရာ စိုင္းဝင္းျမင့္ ရဲ႕လက္ရာေကာင္တစ္ပုဒ္ က်ေနာ္အခိုက္ဆံုးပါ မိသားစု ကဗ်ာ