အရြယ္ဦး (University years) တာေကာဒီ
၁၉၆၉ . . စက္တင္ဘာလ(၁) ရက္
အထက္တန္းေက်ာင္းႀကီး တေက်ာင္းႏွင့္တူသည့္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ပရဝုဏ္အတြင္း ႏုပ်ိဳလန္းဆန္းသည့္ ေမာင္မယ္သစ္လြင္မ်ား ေပ်ာ္ ရႊင္စြာသြားလာေနၾကသည္။ ထုိအထဲတြင္ ၁၆ႏွစ္သားအရြယ္ က်ေနာ္ ကလည္း ခိုင္မာၿမဲၿမံသည့္ေျခလွမ္းမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႀကြလ်က္ အရာအားလုံးသည္ လွပရႊန္းသစ္ေနေပသည္။ မႏၱေလးေဆး တကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ၾကားရင္း စာေပဝါသနာပါသူ ေက်ာင္းသားျခင္း၊ ရင္ခုန္သံညိွခဲ့ၾကသည္။
ထိုစဥ္က ျမန္မာစာဌာနမွဴးမွာ ကဗ်ာဆရာတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ၊ စာေပအႏုပညာစိတ္ဓါတ္ အလြန္ျပင္းျပထက္သန္သည္။ နတ္ေတာ္လေရာက္တိုင္း ျမန္မာစာဌာနႏွင့္(First M.B.B.S) အသင္းကႀကီးမွဴး၍ စာဆိုေတာ္ေန႔က်င္းပသည္။ စာေပၿပိဳင္ပြဲ၊ စာေပေဟာေျပာပြဲ။ ညပိုင္းတြင္ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ား၏ အၿငိမ့္ျပဇာတ္မ်ားတီးဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္သည္။ ျမန္မာစာဌာနကပင္တာဝန္ခံၿပီး "မိုးေသာက္ပန္း" နံရံကပ္စာေစာင္ထုတ္ေဝသည္။ First M.B (Sr) ေက်ာင္းသားမ်ားက တာဝန္ယူစီစဥ္ရသည္။ ႏွစ္ကုန္လ်င္ မိုးေသာက္ပန္းမွ လက္ေရြးစင္ကဗ်ာမ်ားကို ကဗ်ာစာအုပ္အျဖစ္ထုတ္ေဝသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေဆးတကၠသိုလ္ေရာက္ၿပီးေနာက္(၂) ႏွစ္တြင္ မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းစတင္ထုတ္ေဝသည္။ စာေပဝါသနာပါသူ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူအခ်င္းခ်င္း စာေပအႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ားလုပ္ကိုင္ရင္း တြဲမိ၊ စုစည္းမိလာၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ေရွ႕တတန္းမွ မုံရြာသားကိုေက်ာ္ဝင္း၊ မႏၱေလးသား ျမန္မာစာဂုဏ္ထူးရွင္ ကိုေလးထြန္း၊ က်ေနာ္တုိ႔အတန္းမွ က်ေနာ္ႏွင့္ေရႊဗ်ိဳင္း ေအာက္ႏွစ္တန္းမွ ကဗ်ာဆရာေလး ေမာင္မင္းေထြးႏွင့္တင္ေမာင္သန္းတို႔ကိုဗဟိုျပဳ၍ လူ(၂၀) ခန္႔တြဲမိလာၾကသည္။ စာေပအုပ္စုႀကီးျဖစ္လာ ၾကသည္။
ဒုတိယအႀကိမ္ မန္းေဆးတကၠသိုလ္ႏွစ္လည္မဂၢဇင္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔တသိုက္ ေက်ာင္းသားအယ္ဒီတာမ်ားျဖစ္လာၾကသည္။ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာက ဆရာတဦးျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ကဗ်ာ၊ ကိုေက်ာ္ဝင္းက ဝတၳဳ၊ ကိုေလးထြန္းက ေဆာင္းပါးအယ္ဒီတာ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔၏စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကသည္။
ထိုအခ်ိန္က အထက္ဗမာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ား အရိွန္အဟုန္ေကာင္းခ်ိန္ျဖစ္၍ ဓမၼဗိမာန္စာေပေဟာေျပာပြဲတုိင္းသို႔ ကြ်န္တာ္တို႔စာေပအုပ္စု မပ်က္မကြက္တက္ၾကသည္။ စာေရးဆရာနတ္ႏြယ္က မိုးေဝစာေပမဂၢဇင္းတြင္ "ေတာ္လွန္စာေပ" ေႀကြးေၾကာ္ေနခ်ိန္ ။ ေတာ္လွန္ကဗ်ာႏွင့္ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာမ်ားပဲ့တင္စျပဳခ်ိန္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ျဖတ္သန္းေနရေသာေခတ္ႀကီးကား ကမာၻႀကီးတခုလုံး "ေတာ္လွန္ေရး"မ်ား ျမည္ဟည္းေပါက္ကြဲေနခ်ိန္ ။ အာရွ၊ အာဖရိက၊ လက္တင္အေမရိကျပည္သူမ်ား၏ ကိုလိုနီဆန္႔က်င္ေရး၊ အမ်ိဳးသား လြတ္ေျမာက္ေရးတိုက္ပြဲမီးေတာက္မ်ား တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေလာင္ေနခ်ိန္ ။ အေမရိကန္ျပည္သူမ်ား၏ အသားအေရာင္ခြဲျခားမႈဆန္႔က်င္ေရးလႈပ္ရွားမႈႀကီးထြားေနခ်ိန္။ ထိုေခတ္ႀကီး၏ အေရာင္မ်ားအရိပ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ႏုနယ္ေသာႏွလုံးသားမ်ားအေပၚ ဖိတ္စင္ထိုးက်ေနသည္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ တကၠသိုလ္အစဦးကာလမ်ားကို ေပ်ာ္၇ႊင္စြာျဖတ္ေက်ာ္ေနစဥ္ပင္(၁၉၆၉ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႏွင့္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ဆႏၵျပမႈႏွင့္ ၁၉၇၀ တကၠသိုလ္ေရႊရတု ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈတို႔ကို ရင္ဆိုင္ႀကဳံေတြ႔လိုက္ရသည္။ ပြဲၾကည့္ပရိသတ္မွ်သာျဖစ္ေသာ ကြ်န္ေတာ္၏ ဟဒယႏွလုံးအိမ္အတြင္ဝယ္ ခြပ္ေဒါင္းလံတျဖတ္ျဖတ္ လြင့္ပ်ံစအခ်ိန္။
ျပည္သူတို႔၏ စားဝတ္ေနေရးမေျပလည္မႈ၊ ဒီမိုကေရစီဆိတ္သုန္းမႈေၾကာင့္ မေက်မနပ္ညည္းတြားသံမ်ားက ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ား၏ အပူအပင္ပင္းေသာရင္တြင္းသို႔ ရိုက္ခတ္လာသည္။
(၁၉၆၉ အျမဳေတပါတီမွသည္ ျပည္သူ႔ပါတီ။ မ.ဆ.လ (B.S.P.P) သည္ ၎တို႔၏ ဒီမိုကေရစီလုပ္ႀကံမႈႀကီးကို ဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒျဖင့္ ဖုံးကြယ္ရန္ျပင္ဆင္ေနခ်ိန္ ။ ၁၉၆၈ စက္တင္ဘာလတြင္ ဗမာျပည္၏ နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရးႏွင့္ အမ်ိဳးသားလြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲတေလ်ာက္ ေရွ႕ဆုံးတန္းကမားမားမတ္မတ္ ပါဝင္ခဲ့ေသာ၊ ပထမဆုံး အမ်ိဳးသားတပ္ေပါင္းစုႀကီးျဖစ္သည့္ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ႀကီး၏ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ခဲ့ေသာ သခင္သန္းထြန္းသည္ လက္နက္စြဲကိုင္ေတာ္လွန္ေနေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုဦးေဆာင္ရင္း ပဲခူးရိုးမတေနရာ၌ က်ဆုံးသြားခဲ့ရေပၿပီ။ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္အတူ တိုက္ပြဲအဆက္ဆက္ေခါင္းေဆာင္ခဲ့ေသာ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတြင္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ ရဲရဲရင့္ရင့္မွန္မွန္ကန္ကန္ ဦးေဆာင္မႈေပးခဲ့ေသာသူ သခင္စိုးသည္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္ဖ်က္ပုန္ကန္မွဳျဖင့္ ေသဒဏ္ခ်မွတ္ျခင္းခံခဲ့ရေပၿပီ။)
ကြ်န္ေတာ္သည္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝတြင္ပင္ မ.ဆ.လ အစိုးရ၏ လူရည္ခၽြန္စီမံကိန္းအရ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရေသာ လူရည္ခၽြန္ေက်ာင္းသားတဦးျဖစ္သျဖင့္ မ.ဆ.လ လူငယ္ေရးရာဌာနမွဝါဒျဖန္႔ သင္ၾကားေပးေသာ" အလုပ္သမားမ်ားရဲ႔လမ္းစဥ္ xx လယ္သမားမ်ားရဲ႔လမ္းစဥ္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္မ်က္ေမွာက္တြင္ " ဟူသည့္ လူငယ္သီခ်င္းမ်ားကို တက္ႀကြစြာသီဆိုရင္း ဆိုရွယ္္လစ္စံနစ္ႀကီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္သေႏၶထည္ခဲ့ပါသည္။ (ထိုအခ်ိန္က ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ လမ္းစဥ္တိုက္ပြဲမ်ားအတြင္းသို႔ သမိုင္းဝင္ထင္ရွားသည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ေသာ ရဲေဘာ္သုံးက်ိပ္ဝင္ ဗိုလ္ရန္ေအာင္၊ ပါတီထူေတာင္ရာတြင္ပါဝင္သူရဲေဘာ္ ဂိုရွယ္၊ ရဲေဘာ္ေဌး စသူတို႔ ျဖဳတ္- ထုတ္-သတ္ခံရေသာအခါ၊ အထူးသျဖင့္ ရဲေဘာ္ေဌး၏သား ဖိုးထူးက "ေတာ္လွန္ေသာအဇာတသတ္" အျဖစ္ ဖခင္အရင္းကို ကိုယ္တိုင္သတ္ျဖတ္ခဲ့သည္ဆိုေသာအခါ ထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ခဲ့ရပါသည္။)
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရကို၊ ဆိုရွယ္လစ္အစိုးရအျဖစ္ ကာကြယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးရမည္ဟု ငယ္စဥ္က ယုံၾကည္ခဲ့ေသာကြ်န္ေတာ္ (၁၉၆၇ တရုပ္ဗမာအေရးအခင္းတြင္ "ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေနဝင္း သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ" ဟု ေႀကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းသားေလးကြ်န္ေတာ္ တကၠသိုလ္ေရာက္ၿပီး ေစာေစာပိုင္းႏွစ္ကာလမ်ားတြင္ပင္ အေတြးအျမင္ေျပာင္းလဲစျပဳလာပါသည္။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူမ်ား၏စားဝတ္ေနေရးက်ပ္တည္းမႈမ်ားက အေထြေထြမေက်လည္မွဳႀကီးဆီသို႔ တြန္းပို႔ေနေသာကာလတြင္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရအေပၚစတင္ သံသယဝင္လာခဲ့ပါသည္။ ၁၉၆၂ ဇူလိုင္ (၇)ရက္ေန႔တြင္ လက္နက္မဲ့၊ အျပစ္မဲ့ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားကို ႏွစ္ခ်ီ၍ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျဖတ္ခဲ့ရုံသာမက "ဓါး ဓါးခ်င္း - လွံ လွံခ်င္း" ဟုေႀကြးေၾကာ္ကာ ဗိုလ္ေနဝင္းက သမိုင္းဝင္ သမဂၢအေဆာက္အဦးႀကီးကို(၈.၇.၆၂)ေန႔တြင္ ၿဖိဳခ်ဖ်က္ဆီးေၾကာင္းသိရိွလာရသည့္အခါ ေက်ာင္းသား လူငယ္တဦးအေနျဖင့္ ဗိုလ္ေနဝင္းအစိုးရကို သံသယရိွယုံမွ်မက စက္ဆုပ္ရြံရွာလာခဲ့ပါေတာ့သည္။
(ဆိုရွယ္လစ္စံနစ္ကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္ျဖင့္၊ ဆိုရွယ္လစ္အမည္ပါစာအုပ္မ်ားကို မ.ဆ.လ ပါတီထုတ္သာမက လက္လွမ္းမီရာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ဖတ္႐ႈေလ့လာသည့္အခါ ဆရာဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ "ဆိုရွယ္ လစ္ဋီကာ"
"ဆိုရွယ္လစ္အဘိဓါန္" တို႔ႏွင့္ ပက္ပင္းတိုးမိပါေတာ့သည္။ ဆရာဦးတင္ေအာင္ကို ျပည္သူ႔စာေရးဆရာတဦးအျဖစ္ ေလးစားရင္းစြဲရိွၿပီးျဖစ္ရာ ဆရာ့စာအုပ္မ်ားကိုဖတ္ရႈၿပီး ဆိုရွယ္လစ္အမ်ိဳးမ်ိဳးအေၾကာင္း ထဲထဲဝင္ဝင္သိရိွလာခဲ့ပါ သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ မတ္လီနင္ဝါဒလမ္းညႊန္သေဘာတရားအျဖစ္ခံယူပါသည္ဆိုေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ပါတီ၊ ဗမာျပည္အလုပ္သမားပါတီ စသည္တို႔ အခ်င္းခ်င္း သေဘာထားကြဲလြဲယုံမွ်မက လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္ေနၾကပုံ ကမာၻတြင္လည္း ဆုိရွယ္ဒီမိုကရက္မ်ားႏွင့္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား၏ ပဋိပကၡ၊ ဥေရာပကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ စသည္တုိ႔ကိုသိရိွလာရသည့္အျပင္ "ယခုအခါ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီအႏြယ္ဝင္ တပ္မွဴးႀကီးမ်ားက ျမန္မာ့နည္းျမန္မာ့ဟန္ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ဆိုသည္ကို ထုတ္ျပန္ေၾကျငာလာျပန္ေသာအခါ ပိဋကတ္အိုးကြဲမ်ားမဟုတ္ၾကရွာေသာ လက္လုပ္လက္စား သာမန္ျပည္သူမ်ားမွာ နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ေနၾကရေပသည္" ဟူေသာ ဆရာ၏ သေရာ္သံပါပါေရးသား တင္ျပခ်က္ကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္ အလြန္ႏွစ္သက္သေဘာက်ခဲ့ပါသည္။
ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားကို တကၠသိုလ္ေရႊရတု အေရးအခင္းၿပီးေနာက္ စိတ္ဝင္စားလာေသာ ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈေနာက္ခံ တကၠသိုလ္ဝတၳဳမ်ားကို ရွာဖတ္ျဖစ္လာသည္။ "နတ္ႏြယ္၏ အျပာနဲ႔အဝါ" ၊ "ခင္ေဆြဦး၏ ႏွင္းဆီကေမႊး"၊ "ေအာင္ျပည့္၏ ၿပိဳမွာေလလားမိုးရဲ႔"၊ "(ဦး)သိန္းေဖျမင့္၏ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသား"စသည့္ ဝတၳဳမ်ားကို အသည္းစြဲခဲ့ၾကပါသည္။ က်ေနာ္တို႔ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္တြင္ မန္းတကၠသိုလ္မွတင္မိုးက စာဖတ္အားအေကာင္းဆုံးျဖစ္သည္။ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္က စာေပၿပိဳင္ပြဲတစ္ခုတြင္ သိကၽြမ္းခင္မင္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ၁၉၇၁ စာဆိုေတာ္ေန႔အထိမ္းအမွတ္ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ ျမန္မာစာဌာနမွႀကီးမႈးက်င္းပေသာ မႏၱေလးတကၠသိုလ္ေပါင္းစုံစာေပၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဝတၳဳတို "ပထမ"ရသည္။ ထိုပြဲတြင္ သူႏွင့္က်ေနာ္ရင္းႏွီးလာရမွ ကြ်န္တာ္တို႔အသိုက္အၿမံဳ ထဲသူေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ သူသည္ အဂၤလိပ္စာလည္း ထူးခၽြန္သည္။ သူ႔ထံမွ..ဂၽြန္စတိုင္းဘက္၊ ပါးလ္စ္ဘတ္၊ ဒက္ဖရီဒူးေမာရီယား၊ ဂ်က္လန္ဒန္၊ အာစကင္ေကာ့ဒ္ဝဲလ္၊ မိုပါဆြန္း စေသာသူတို႔၏ဝတၳဳမ်ားကို ငွားဖတ္ခြင့္ရသည္။ ဒဂုန္တာရာ၊ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၊ ျမသန္းတင့္၊ နတ္ႏြယ္တို႔၏ ရွားပါးစာအုပ္မ်ိဳးစုံလည္း သူ႔ထံမွာရိွသည္။ ကိုေက်ာ္ဝင္းက ႏိုင္ငံေရးအားအေကာင္းဆုံး။ က်ေနာ္တို႔ႏွင့္ေတြ႔ရိွခ်ိန္တြင္ သူသည္ လီနင္ဝါဒအေျခခံမ်ား မတ္ဝါဒ၏ေရေသာက္ျမစ္သုံးသြယ္[Foundations of Leninism(STALIN) Three Component parts of Marxism (LENIN) ] စသည္တို႔ကို ဖတ္ရႈေနၿပီး စာဖတ္အားေကာင္းၾကေသာ ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ထိုစဥ္က မိုးေဝစာေပမဂၢဇင္းကို လမ္းညႊန္အျဖစ္ထားကာ အေတြးအေခၚႏွင့္ရသစာေပမ်ားကို အာသာငမ္းငမ္းဖတ္ရႈၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္က မႏၱေလးေဆးတကၠသိုလ္ စာၾကည့္တိုက္မွာ စာအုပ္အေတာ္စုံသည္။
က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္ ေန႔လည္ေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ ညေနပိုင္းတို႔တြင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရင္း က်ံဳးနံေဘးလမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားဝိုင္းဖြဲ႔ၾကသည္၊ ျငင္းခုန္ၾကသည္၊ ေဆြးေႏြးၾကသည္၊ အေၾကာင္းအရာကေတာ့ အစုံ စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ခ်စ္သူ၊ ဂီတ၊ ႏိုင္ငံေရး၊ ဘာသာေရး "ရွင္အာရိယဓမၼ၏ ဗုဒၶဝါဒျပႆနာမ်ား..ရွင္ဥကၠဌ၏ ကပၸျပႆနာ၊ ဂၽြန္လင္ႏြန္၊ ခရစၥမတ္အျဖဴ၊ ယိုကို၊ ေမာ္စီတုံး၏ယင္အန္စာေပအႏုပညာမိန္႔ခြန္း၊ ငုယင္ဗန္ထရြိဳင္း၊အလန္ဒါးလက္စ္၊ ဟိုခ်ီမင္း၊ စတီရီယိုဂီတသည္ နယ္ခ်ဲ႕႔ယဥ္ေက်းမႈေလာ၊ ကာရံမဲ့ကဗ်ာ၊ ေမာ္ဒန္ကဗ်ာ။ႏိုင္၀င္းေဆြ၏ ဘ၀စာမ်က္ႏွာ မ်ား။
၁၉၇၁တြင္ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတသိုက္သည္ အေတြးအေခၚအယူအဆတရပ္ရပ္ကိုဆုပ္ကိုင္၍ တိုင္းျပည္အတြက္က်ေနာ္တို ဘာလုပ္ႏိုင္မလဲဟု ေ၀ဖန္ရွုၾကည့္ရန္ စုေပါင္းေလ့လာၾကရန္ သေဘာတူလိုက္ၾကသည္။
ရန္သူ၊ မိမိ၊ မိတ္ေဆြ ဘက္(၃)ဘက္ကိုစနစ္တက်ေလ့လာ၍ မိမိအျမင္ကိုစာတမ္းေရးသားရန္သေဘာတူခဲ့ၾက သည္။
ပထမဆံုး ဗမာျပည္သမိုင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ေလ့လာရန္ စာအုပ္မ်ားကိုေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္၏ ကိုလိုနီေခတ္ျမန္မာ့သမိုင္း၊ ေဖဘီယန္ဦးဘခိုင္၏ ျမန္မာျပည္ႏိုင္ငံေရးရာဇ၀င္၊ ဦးေလးေမာင္၊ ဗိုလ္ဗလတို႔၏စာအုပ္မ်ား၊ ဦးႏု၏ “ငါးႏွစ္ရာသီဗမာျပည္”၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္ “အေရွ့ကေန၀န္းထြက္သည့္ပမာ” “ဗိုလ္မွဴးခ်စ္ေကာင္း၏ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္”
ေတာင္တမန္အင္းမယ္ဇယ္ပင္ေတြေအာက္မွာ...။
ရန္ကင္းေတာင္မွာ....။
အိမ္ေရွ႔မင္းထန္းေတာမွာ...။
၀ုိင္းဖြဲ႔ေသာက္စားသည့္အသြင္ျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေဆြးေႏြးၾကသည့္စာအုပ္မ်ားကို တဦးခ်င္းဖတ္ရႈ၍သတ္မွတ္ရက္ေစ့သည့္အခါ ၀ိုင္းဖြဲ႔ေဆြးေႏြးၾကသည္။ ၁၉၂၀၊၁၉၃၆-၃၈ ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသပိတ္မ်ား။
ဝံသာႏု ေဖဘီယန္စေသာ အမ်ိဳးသားအရင္းရွင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ား။ ဆရာစံသူပုန္။ တို႔ဗမာအစည္းရုံးႀကီး ေပၚေပါက္လာျခင္း။ ၁၃၀၀ျပည့္ ေရနံေျမအလုပ္သမားသပိတ္ႀကီး။
ႏိုင္ငံေရးဇာတ္ခုံေပၚသို႔ ဗမာျပည္အလုပ္သမားလူတန္းစား ပထမဆုံးအႀကိမ္တက္ေရာက္လာျခင္း။ ၁၉၃၉ ၾသဂုတ္ ၁၅ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေပၚေပါက္လာျခင္း။ ပထမဆုံး အေထြေထြအတြင္းေရးမႈး သခင္ေအာင္ဆန္း။ ၁၉၄၅ ဖဆပလ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီး။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီး။
တန္ခူးလျပည့္လေရာင္ေအာက္ဝယ္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဖာ္မ်ား တေရြ႔ေရြ႔ၿငိမ္သက္စြာ စီတန္းခ်ီတက္သြားၾကသည္။
အနီထဲက ၾကယ္ျဖဴပြင့္ ၊
မိုးကုတ္ကုတ္ဝယ္
အို ရုတ္တရက္
မ်ဥ္းျဖဴစက္၍
ကြဲအက္ေၾကာင္းရာ
ဟ . .ဟ လာၿပီး
မိုးျပာကိုျဖတ္၊ ပတၱျမားရည္
စီးလည္းအဟုန္
နီျမန္းကုန္သည္၊ အာရုံေပၚစ ဝိုးတဝါး ။
ဒဂုန္တာရာ၏" မတ္လ ေတာ္လွန္ေရး" ကဗ်ာက ကြ်န္ေတာ္တို႔ရင္ကို လာထိသည္။
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေက်ာ္ေဇာ၏ "ေနသူရိန္" မိန္႔ခြန္းထဲမွ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကာလ ပဇိုင္ေရကာတာတိုက္ပြဲမွာ အသက္ဝင္လွသည္။
"ပဇိုင္" ေရကာတာက်ိဳးလွ်င္ ပဲခူးတနယ္လုံး ေရလႊမ္းမိုးသြားမည္စုိးသျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္မ်ားသည္ ပဇိုင္ေရကာတာကို အသက္စြန္႔၍တိုက္ၾကရသည္။ ရင္စို႔ခန္႔ေရျပင္ကိုျဖတ္၍ ပစ္တက္ တက္စဥ္ အထက္စီးမွေနရာယူပစ္ခတ္ေသာ ဖက္ဆစ္တို႔၏က်ည္သင့္ကာ ရဲေဘာ္မ်ား တဖြဲဖြဲက်ဆုံးၾကရသည္။
ေရထဲတြင္ ခါးကုန္းေပးထားးေသာရဲေဘာ္၏ေက်ာေပၚတြင္ စက္ေသနတ္တင္ကာ ပစ္ခတ္ရင္းတာရိုးအနီးသို႔ တေရြ႔ေရြ႔ခ်ဥ္းကပ္လာရသည္။
"လြတ္လပ္မွ အမွ်ေဝပါ" ေသအ့ံမူးမူး ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္၏ ေနာက္ဆုံးမွာတမ္း "ဒီရဲေဘာ္ေတြရဲ႕႔အရိုးပုံေပၚကေန ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ေခါင္းေပါင္းစေထာင္ၿပီး သစၥာေဖါက္ရင္ အရိုးတြန္ပါေစ"
မိန္႔ခြန္းထဲမွက်ိန္စာသည္ က်ေနာ္တို႔ရင္ထဲတြင္ ပဲ့တင္ေနသည္။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတြင္ ျမန္မာတမ်ိဳးသားလုံး ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ႀကီး၏ အလံေတာ္ေအာက္ဝယ္ တေသြးတသံတည္း စုစည္းခဲ့ၾကသည္။
ဤ ညီညြတ္ေရးစိတ္ဓါတ္ကို ဆက္လက္သယ္ေဆာင္ၿပီး ၁၉၄၆ အေထြေထြသပိတ္ႀကီးဆင္ႏြဲကာ ဘုရင္ခံဆာဟူးဘတ္ရန္႔စ္အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်ခဲ့ၾကသည္။ ဘုရင္ခံအမႈေဆာင္ေကာင္စီထဲ ဖ.ဆ.ပ.လ ေရာက္သြားေသာအခါတြင္ကား ဂိုဏ္းဂဏအက္ေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ကြဲသံပါလာသည္ ။
ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဆင္ႏြဲခ်ိန္တြင္ ဖ.ဆ.ပ.လ တပ္ေပါင္းစုႀကီးႏွင့္ လက္နက္ကိုင္တပ္မေတာ္တရပ္ရိွေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားမွာ အေတြ႔အႀကဳံႏုနယ္ေသးသျဖင့္"အမ်ိဳးသားအစိုးရ"တရပ္ဖြဲ႔စည္းၿပီး ဦးေဆာင္မႈေပးရန္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ၾကသည္။ အေတြ႔အႀကဳံရင့္က်က္ၿပီး ပါးနပ္ေကာက္က်စ္သည့္ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔သမား၏ ေထာင္ေခ်ာက္အတြင္းသို႔ က်ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ ဖ.ဆ.ပ.လ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးတြင္ တဖြဲ႔လ်င္ (၃)ဦးက်စီပါဝင္ၿပီး ဗဟိုေကာ္မတီကိုဖြဲ႔စည္းကာ ၎တို႔ထဲမွ ႀကိဳးကိုင္အဖြဲ႔(Polit Bureau) အျဖစ္ (၃) ဦးကို ထပ္မံေရြးေကာက္ ထားသည္။ သခင္စုိးက ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္၊ သခင္သန္းထြန္းက ႏိုင္ငံျခားဆက္သြယ္ေရးတာဝန္ခံျဖစ္သည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္က ဖ.ဆ.ပ.လ ၏ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ အိႏၵိယတြင္ ေက်ာရိုးတီဘီျဖစ္လ်က္ႏွင့္ ရြပ္ရြပ္ခၽြန္ခၽြန္ တာဝန္ထမ္းေဆာင္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းမွာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ပါတီတည္ေထာင္သူႏွင့္ ပထမဆုံး အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္ခဲ့ၿပီး သခင္စိုး သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ဦးသိန္းေဖျမင့္ တို႔မွာ ထိုစဥ္က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္မ်ားျဖစ္ၾကသျဖင့္ ဖ.ဆ.ပ.လ ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးႀကီးတြင္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ဤလူငယ္လက္ဝဲသမားေခါင္းေဆာင္ (၄) ဦး၏အခန္းကဏၰ မည္မွ်အေရးပါသည္ကို ျမင္သာႏိုင္ပါသည္။ ဤညီညြတ္ေရး ၿပိဳကြဲေလေသာအခါ ။
ဒုတိယကမာၻစ္ႀကီးအၿပီး ၁၉၄၅ ဇူလိုင္တြင္က်င္းပေသာ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ၏ဒုတိယကြန္ဂရက္တြင္ အေထြေထြအတြင္း ေရးမွဴးသခင္စိုး အေရးယူခံရသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးျဖစ္လာသည္။ ဦးသိန္းေဖျမင့္ သခင္သန္းထြန္းတို႔ကတဖက္ သခင္စိုးကတဖက္ ကြဲၾကသည္။ ၁၉၄၆ ေအာက္တိုဘာတြင္ သခင္စိုးက ကြဲအက္ေရးမွ ခြဲထြက္ေရးသို႔ေႀကြးေၾကာ္ကာ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီကိုခြဲေထာင္သည္။ ပထမတြင္ ဖ.ဆ.ပ.လ က ႏွစ္ပါတီလုံးကို အသိမွတ္ျပဳသည္။ ေနာက္အလံနီပါတီကိုထုတ္ပယ္သည္။ ဘုရင္ခံအမွဳေဆာင္ေကာင္စီထဲဝင္သည့္ကိစၥကို ေဝဖန္သည့္ ျပည္သူ႔အာဏာဂ်ာနယ္ႏွင့္ပါတ္သက္၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီႏွင့္ ဖ.ဆ.ပ.လ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ ဆန္းက ဦးသိန္းေဖျမင့္ကို ေျဖာင္းဖ်ညိွႏႈိင္းေနစဥ္တြင္ပင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ဖ.ဆ.ပ.လမွ ထုတ္ပယ္သည့္စာႀကမ္းေရးေနၿပီ။ ေနာက္ ဖ.ဆ.ပ.လထဲမွ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ထုတ္ပစ္လုိက္ၾကသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္သန္းထြန္း၊ ဦးသိန္းေဖျမင့္တို႔အကြဲ။
၁၉၆၀ ေမလ ေရြးေကာက္ပြဲအႀကိဳကာလ မႏၱေလးေတာင္ေျခတြင္က်င္းပသည့္ လူထုအစည္းအေဝးႀကီးတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ဇနီး ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ဗိုလ္မင္းေခါင္တို႔က ဖ.ဆ.ပ.လ ထဲမွ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီထုတ္ပယ္ခံရၿပီး ေတာခိုသြားရသည္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းေၾကာင့္ျဖစ္သည္ဟု"အထုပ္ျဖည္" ၾကသည္။ မည္သို႔ဆိုေစ မည္သူေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ဤ ညီညြတ္ေရးၿပိဳကြဲမွဳႀကီးက ေနာင္တြင္ တိုင္းျပည္ကိုျပည္တြင္းစစ္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးထဲဲသို႔ တြန္းခ်လိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ အကြဲအၿပဲမွာ ဤတြင္ မရပ္ ဖ.ဆ.ပ.လ အေပၚ သေဘာထားမျပတ္သားဟုဆိုကာ ဦးသိန္းေဖျမင့္ အေရးယူခံရျပန္သည္။ သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ဦးသိန္းေဖျမင့္ အကြဲ။ ဤအကြဲအၿပဲမ်ားကို အခြင့္ေကာင္းယူ၍ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႕သမားက စံနစ္တက်ဖိႏွိပ္သည္။ ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားကို ႏွိမ္နင္းသည္။
ပ်ဥ္းမနားလယ္ေဝးတြင္ အဂၤလိပ္အေရးပိုင္ အဂၤလိပ္စစ္တပ္မွ အၾကမ္းဖက္မႈႏွိမ္နင္းေရး(Black cat) တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေနဝင္း၏တပ္မေတာ္ တပ္ရင္း (၄)တို႔ပူးေပါင္းကာ သီးစားခေလ်ာ့ေပါ့ေရး၊ လက္ငုတ္လယ္၊ လက္မလြတ္မေရး ထြန္တုံးတိုက္ပြဲမ်ား၊ ဥပေဒတြင္းတိုက္ပြဲမ်ားဆင္ႏြဲေနေသာ လယ္သမားမ်ား၊ လယ္သမားသမဂၢမ်ားကို ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းသည္။ ေခ်မႈန္းသည္။ လယ္သမားမ်ားက ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးတြင္းက လက္နက္မ်ားျဖင့္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္တပ္နီမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းကာ ခုခံၾကသည္ ။ ဤသို႔ျဖင့္ လယ္ေဝးသူပုန္ႀကီးေပၚလာသည္။
တာေကာဒီ
0 comments:
Post a Comment