(ေခြ ခ်ဳပ္မယ့္ ေထြအုပ္) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(ေခြ ခ်ဳပ္မယ့္ ေထြအုပ္)

အရင္တုန္းက စစ္တပ္(ျပည္ထဲေရး)ကလုပ္တာ က်ေနာ္တို႔ခိုင္းတာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ထန္းလက္နဲ႔ကာလို႔ရခဲ့ပါတယ္။ ေျပာရတာ ေၾကာင္းက်ိဳးလည္း ဆီေလ်ာ္ပါတယ္။ ခု ကိုယ္က ခိုင္းရေတာ့မွာပါ။ ဘယ္လိုခိုင္းမလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ ခိုင္းႏိုင္မလဲ၊ ဘယ္သူ႔အေပၚသစၥာခံတဲ့လူကို ခိုင္းမလဲက စကားေျပာလာပါၿပီ။

စစ္အုပ္စုဘက္ကေတာ့ သူပိုင္ေလာက္တဲ့အေနအထားေရာက္လို႔ တဘက္လွည့္နဲ႔ ျပန္ကစားတာမွန္း လူတိုင္းသိပါတယ္။ ေဂ်ာက္ခ်တဲ့ သေဘာလည္းပါပါတယ္။ ေဇာ္ေ႒းေျပာတာကိုၾကည့္ "ဘယ္သူခိုင္းလို႔ ဖိအားေပးလို႔ တိုက္တြန္းလို႔မွလုပ္တာမဟုတ္"လို႔ အတိအလင္း ေျပာထားပါတယ္။

ေနာက္တနည္းေျပာရရင္ ျဗမၼာ႔ဥေကၡာင္း အပ္လိုက္တာပဲ။ ဝကြက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အကန္႔အသတ္ေလးနဲ႔။ လူေတြ မေက်နပ္လို႔ ဆူဆူပူပူျဖစ္လာရင္ လမ္းေပၚထြက္လာရင္ အရင္ဆံုး ထိပ္တိုက္ေတြ႔ရတာက ေထြအုပ္ေတြနဲ႔ပဲ။ သူတို႔မွာ ေထြအုပ္ဆိုတဲ့အတိုင္း အုပ္ထဲ့လိုက္လို႔ရတဲ့ အခြင့္အာဏာပိုင္တယ္။ လက္သံေျပာင္ေျပာင္နဲ႔ အုပ္လည္း အုပ္ထဲ့ခဲ့တာခ်ည္းပါပဲ။ လူထုက မေက်နပ္ရင္ လိုလားခ်က္ရွိလာရင္ က်ပ္တည္းလာရင္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေသနတ္နားထင္ေတ့ထားဦး အေရးဆိုတာပါပဲ။ အေရးနိမ့္သြားေပ့ေစဦး အေရးေတာ္ပံုေအာင္ရမည္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားနဲ႔ ေရွ႔တိုးတာပါပဲ။ လူမေျပာနဲ႔ ႏြားေတာင္ ဗိုက္တကယ္ဆာၿပီဆို နဖါးႀကိဳးအျပတ္ခံၿပီးေတာ့ကို ခ်ည္တိုင္ကေန ရုန္းထြက္တာပါပဲ။

လူထုကေတာ့ အေရးဆိုမွာပဲ။ ခုလည္း ဆိုေနၾကတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထဲမွာ စစ္အုပ္စုကဝင္ "ေခြ" ထားတဲ့ ေထြအုပ္က ေရွ႔ကေနအုပ္ထဲ့လိုက္ေတာ့ ကိုယ္အေနေခ်ာင္တယ္။ မ်က္ႏွာမပ်က္ရဘူး။ သူတို႔လုပ္တာလို႔ လႊဲခ်လိုက္လို႔ရတယ္။ ေရွာင္စရာမလိုပဲ လြတ္ခဲ့ပါတယ္။

အခု ကိုယ့္လက္ထဲေရာက္လာပါၿပီ။ ဒီ ေထြအုပ္ယႏၱယားႀကီး။ ေထြအုပ္ေတြကို အုပ္စီးမယ့္လူကလည္း စစ္အုပ္စုကလူ။ စစ္ဗိုလ္ေဟာင္း။ သူခိုး ဘဏၰာစိုးခန္႔တယ္ေျပာမလား၊ ကိုယ့္ေနာက္ေက်ာကေနထိုးမယ့္ဓား ကိုယ္တိုင္ ေသြးေပးရတယ္ေျပာမလား၊ ကိုယ့္ေခါင္းကိုခြဲမယ့္ ပုဆိန္သြားအတြက္ ကိုယ္တိုင္ ပုဆိန္ရိုးတပ္ေပးလိုက္တာလားကေတာ့ သိတ္မၾကာခင္ကလာမွာ ျမင္ရေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။

၂ဝ၂ဝ နီးနီးလာပါၿပီ။ ရိုဟင္ဂ်ာအေရးကလည္း ဖုတ္ပူမီးတိုက္ တိုက္လာပါၿပီ။ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကလည္း ဖြဲမီးျဖစ္သထက္ျဖစ္လာပါၿပီ။ ကိုင္ပိုင္ဝါဒျဖန္ယႏၱယားေတြတင္မက ပ်ားရည္နဲ႔ဝမ္းခ်ထားတဲ့ မီဒီယာေကာင္စီလည္း ေခၚေတြ႔ၿပီးပါၿပီ။ အမ်ိဳးသားေရးပါတီလည္း ဖြဲ႔ေနပါၿပီ။ ရ႒ပါလအသင္းႀကီးလည္း တစထက္တစႀကီးထြားလာပါၿပီ။ ႀကံ့ဖြံ႔ေတြလည္း အတင့္ရဲရဲနဲ႔ကို ေရွ႔ျပန္ထြက္လာပါၿပီ။ စက္ရံုအလုပ္ရံုေတြက အလုပ္သမားေတြလည္း ဆႏၵတၿခိမ္းၿခိမ္းျပေနပါၿပီ။ ေျမသိမ္းခံျပည္သူေတြလည္း ပြဲျပတ္တယ္လို႔ကိုမရွိေအာင္ လႈပ္ရွားေနပါၿပီ။ ေက်ာင္းသား သမဂၢေတြထဲကလည္း ပူညံပူညံအသံေတြၾကားေနရပါၿပီ။ ေငြစကၠဴအတု၊ ကုန္ေဈးႏႈန္းကိစၥေတြလည္း ႀကီးေနပါၿပီ၊ မဘသ နာဇီဂတံုးေတြနဲ႔ ေနာက္လိုက္ေတြလည္း တေၾကာ့ျပန္ ေပၚေပၚတင္တင္ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနပါၿပီ။ တပ္မေတာ္ေထာက္ခံပြဲေတြ အိေႁႏၵမရကိုလုပ္ေနပါၿပီ။

အေရးအႀကီးဆံုးက ခုလုပ္ေနတဲ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးကေန ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေတြအထိ အစိုးရကို လိုအပ္ရင္ ေဘးခ်ိတ္ထားၿပီး စစ္အုပ္စုက ေျဗာင္က်က်ကို အေသအလဲကို ဝင္ကစားေတာ့မွာပါ။

အမွန္တကယ္လိုအပ္ခ်က္အရ ေသြးရိုးသားရိုး လမ္းေပၚထြက္လာသူေတြလည္း ထြက္လာမွာပါ။ ထမင္းထုတ္နဲ႔ ေန႔စားခနဲ႔လည္း ထြက္တဲ့သူလည္း ထြက္လာၾကမွာပါ။ ဘာသာေရးလူမ်ိဳးေရးအစြန္းေရာက္ ဦးျပည္းေတြလည္း ေသြးထိုးၾကလႈံ႔ေဆာ္ၾက ဘက္ေပါင္းစံုကေန မတည္မၿငိမ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၾကဦးမွာပါ။ ေမႊဖို႔ေႏွာက္ဖို႔ ဒုကၡမ်ိဳးစံုေပးဖို႔ မီစေရာ ေရမႈတ္ပါ စစ္အုပ္စုက ကိုင္ထားပါတယ္။ ေဂ်ာက္ခ်လို႔ ရေလာက္လို႔ ထိုးအပ္လိုက္တာမဟုတ္ဘူးလို႔ ယတိျပတ္ေျပာႏိုင္မယ့္သူမရွိပါ။ အဖမ္းအဆီးေတြ အကြပ္အညပ္ေတြ လုပ္ရေတာ့မွာ။

ေသခ်ာတာကေတာ့ ငါတို႔လုပ္တာမဟုတ္ဘူး၊ ျပည္ထဲေရးကလုပ္တာ၊ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးက ကာခ်ဳပ္ကခန္႔တဲ့စစ္ဗိုလ္၊ ေထြအုပ္ေတြကို သူကိုင္တာ သူအမိန္႔ေပးတာလို႔ လုပ္မရေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ကိုင္ရေတာ့မွာပါ၊ လုပ္ရေတာ့မွာပါ။ သမၼတကတဆင့္ ကိုယ္တိုင္ ေခါင္းခံ ရေတာ့မွာပါ။ နယ္ဘက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱယားကို တစိတ္တပိုင္း ေခါင္းေဆာင္မႈေပးရေတာ့မွာပါ။

တိုင္းျပည္နဲ႔လူထုကို စစ္အုပ္စုေျခဖဝါးေအာက္ အႀကိမ္ႀကိမ္အရံႉးေပးလက္ေႁမွာက္ဖို႔ေပးတဲ့ ေခါင္းေဆာင္မႈမ်ိဳး ထပ္ေပးဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ႏိုင္ငံေရးပါရာဇိကက်မယ့္အေရး ျမင္မိပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ဒီဇင္ဘာ ၂၈၊ ၂ဝ၁၈)