ေနဦးေဝရဲ့(ဂႏၱဝင္မင္းမဲ့၊ ေမာ္ဒန္မင္းမဲ့)စာအုပ္ အမွာစာျဖစ္ပါတယ္

၂ဝ၁၁ ေနာက္ပိုင္းကမၻာႀကီးကို ပြက္ေလာညံေနတဲ့ကမၻာႀကီးအျဖစ္ ေရးသားေျပာဆိုေနၾကပါတယ္။ ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ခုေလာက္ မုန္တိုင္းထန္တဲ့ကာလ၊ ခုေလာက္ ထိန္မႏိုင္သိမ္းမရ အေျပာင္းအလဲမ်ိဳးစံု ဘြားခနဲထြက္ေပၚလာၾကတဲ့ကာလ မရွိေသးဘူးလို႔ေတာင္ သမိုင္းဆရာေတြကဆိုၾကတယ္။ ၂ဝ ေႏွာင္းပိုင္းမွ အရွိန္အဟုန္ေကာင္းခဲ့တဲ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးဟာ ခုဆိုရင္ အရင္းရွင္စနစ္ဂလိုဘယ္ အက်ပ္အတည္းႀကီးအျဖစ္ သူ႔ဘာသာ ပြင့္က်သြားၿပီ။ အဲ့သလို ဂလိုဘယ္အက်ပ္အတည္းေတြၾကားကပဲ အျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ႀကီး ရင့္မွည့္လာၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတုန္းက ေမွးမွိန္သြားတဲ့ လူတန္းစားတိုက္ပြဲအျမင္ေတြလည္း အခု ျပန္ အားေကာင္းလာေနတယ္။ လူတန္းစားတိုက္ပြဲဟာ ျပန္လည္ရွင္သန္လာရံုမက တခ်ိဳ႔ေနရာေတြမွာ စေတာင္ စေနၿပီ။

 အေျခအေနေျပာင္းလဲမႈကို စူးစူးရဲရဲေဖာ္ျပတဲ့ေနရာေတြကေတာ့ ကမၻာအႏွံ႔ဆႏၵျပပြဲႀကီးေတြ ဆက္တိုက္ေပၚထြက္လာျခင္းနဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္နဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြကို  လူေတြလက္မခံခ်င္ေတာ့ျခင္းဆိုတဲ့ျဖစ္ရပ္မွာ ေတြ႔ႏိုင္တယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ တရားမွ်တမႈ ကင္းမဲ့ျခင္းေတြကို လူေတြက ဆန္႔က်င္လာတဲ့ေနရာမွာေတြ႔ႏိုင္တယ္။ လူေတြကို သိန္းခ်ီ အလုပ္ျဖဳတ္ပစ္ျခင္း၊ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ ေခ်ာက္ကမ္းပါးက ၾကာေလက်ယ္ေလျဖစ္ျခင္း၊ ကမၻာ့ဓနဥစၥာအားလံုးေလာက္နီးပါးကို လက္တဆုပ္စာ လူတစုရဲ့လက္ထဲမွာစုေနၿပီး လူသားေတြရဲ့ကံၾကမၼာကို ထင္သလို ျခယ္လွယ္ေနျခင္း၊ စစ္ပြဲေတြ၊ လူမ်ိဳးေရးမုန္းတီးမႈေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြ မ်ားသထက္မ်ားလာျခင္း စတဲ့အခ်က္ေတြကို လူေတြ ၿငီးေငြ႔လာၿပီး အေျပာင္းအလဲေတာင္းဆိုလာၾကၿပီ။

၂ဝဝ၈-၂ဝဝ၉ စီးပြားေရးဆုတ္ယုတ္မႈႀကီးဟာ အဲ့ဒီအနာပုပ္ေတြကို ပိုၿပီးပြင့္က်လာေစလိုက္တယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ အက်ပ္အတည္း ျဖစ္ေတာ့ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြကို  အစိုးရက ကယ္ထုတ္တယ္။  ဘဏ္မွာ အေပါင္စနစ္နဲ႔အိမ္ဝယ္ထားတဲ့ သာမန္ျပည္သူ ၁ဝ သန္း ေလာက္မွာေတာ့  အိမ္ေတြ အေပါင္ဆံုးကုန္ၿပီး အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ရတယ္။ အေမရိကန္မွာရွိတဲ့လူဦးေရရဲ့ တစ္ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္တဲ့ သူေဌးႀကီး လက္တဆုပ္စာဆီမွာ ဓနဥစၥာ ၃၄ ဒႆမ ၆ ရာခိုင္ႏႈန္းစုေဝးေနသတဲ့။ လူဦးေရရဲ့ ၁၉ ရာခိုင္ႏႈန္းျဖစ္တဲ့သူေဌးႀကီးေတြလက္ထဲမွာ ဓန ၅ဝ ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနတယ္တဲ့။ တဘက္မွာေတာ့ ေအာက္ေျချပည္သူလူထုရဲ့ ၈ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းကပိုင္ဆိုင္တာ တျပည္လံုးရဲ့ဓန ၁၅ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ရွိေနတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၂ဝဝ၈ စီးပြားပ်က္ကပ္က လူအားလံုးကို ထိခိုက္ေစတာမဟုတ္ဘူးလားလို႔ ေမးစရာရွိတယ္။ ၂ဝဝ၇ ေနာက္ပိုင္း စာရင္းဇယားေတြအရ အဲ့ဒီကပ္ေၾကာင့္ ထိခိုက္မႈပမာဏကို စစ္တမ္းထုတ္လိုက္တဲ့အခါ အလယ္အလတ္ေတြရဲ့ မိသားစုဓနဥစၥာဟာ ၃၆ ဒႆမ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္း က်ဆင္းသြားေပမယ့္ ထိပ္ဆံုးလူခ်မ္းသာတစ္ရာခိုင္ႏႈန္းရဲ့ ဓနဥစၥကေတာ့ ၁၁ ဒႆမ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းပဲ ထိခိုက္တယ္တဲ့။ ဒါ့ေၾကာင့္ ၂ဝဝ၈ ကပ္ေၾကာင့္ ခ်မ္းသာသူလူတစုနဲ႔ က်န္အေမရိကန္ျပည္သူေတြအၾကား ကြာျခားမႈဟာ ၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေတာင္ တိုးလာတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

ဒါဆိုရင္ လူေတြဟာ အရင္တုန္းက(ေတာ့) ၿငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနၿပီးခုမွ ဘာလို႔ လမ္းေပၚထြက္ဆႏၵျပၾကကုန္တာလဲလို႔ ေမးခ်င္ ေမးလိမ့္မယ္။ လူေတြရဲ့သဘာဝက “သာမန္မွန္တမ္း” အခ်ိန္မ်ိဳးဆိုရင္ ဘာလို႔ လမ္းေပၚထြက္မွာလဲ။ မွန္တမ္းအခ်ိန္မ်ိဳးမဟုတ္လို႔သာ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၾကတာေပါ့လို႔ ရိုးရိုးပဲေျဖရမွာပါ။ သာမန္အခ်ိန္ဆိုတာမွာလည္း ေမးစရာရွိျပန္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႔က သမာမန္အခ်ိန္လို႔ ထင္ေနေပမယ့္ သူတို႔ရဲ့ကံၾကမၼာေတြနဲ႔ဘဝေတြကို ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုလုပ္ပစ္တာ ခံေနရတာေတြလည္း ရွိေနၾကတာပါ။ ေနာက္ဆံုး သူတို႔ကို လႈပ္ႏိႈးၿပီး လမ္းေပၚဆြဲထုတ္လုိက္မွသာ သာမန္အခ်ိန္လည္း ကုန္ဆံုးသြားၾကတယ္။ ကမၻာ့သမိုင္းမွာေတာ့ ၁၇၇၆ အေမရိကန္ေတာ္လွန္ေရး၊ ၁၇၈၉-၉၃ ျပင္သစ္ေတာ္လွန္ေရး၊ ၁၈၄၈ ဥေရာပေတာ္လွန္ေရး၊ ၁၈၇၁ ပဲရစ္ဘံုအဖြဲ႔၊ ၁၉ဝ၅ နဲ႔ ၁၉၁၇ ရုရွားေတာ္လွန္ေရးမ်ား၊  ၁၉၃၁-၃၇ စပိန္ေတာ္လွန္ေရး စတာေတြဟာ လူေတြကို အလံုးအရင္း(နဲ႔)ထြက္လာေစၿပီး ကိုယ့္လိုလားခ်က္ေတြကို ထုတ္ေဖာ္ခဲ့တဲ့ အေရးအခင္းႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာခင္ကျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ အီဂ်စ္ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ တူနီးရွားေတာ္လွန္ေရးေတါအပါအဝင္ အာပ္ေႏြဦးဟာလည္း  အဲ့သလို အေရးအခင္းႀကီးေတြျဖစ္ပါတယ္။

သမိုင္းဆရာေတြကေတာ့ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလ လူထုလႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြဟာ ေတာ္လွန္ေရးအေျခအေနတရပ္မွာျဖစ္ေလ့ရွိတဲ့ ေရွ႔ေျပး အဆင့္ေတြနဲ႔တူတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္အေနအထားေတြကိုၾကည့္ရင္ အရင္က ႏိုင္ငံေရးကို ကိုယ္နဲ႔မသက္ဆိုင္ဘူးလို႔ ထင္ထား ၾကသူအမ်ားစုႀကီးဟာ တည္ဆဲ ႏိုင္ငံေရး လူမႈေရးစနစ္ေတြကို မေက်မနပ္ ဆန္႔က်င္ဆႏၵျပတာေတြ လုပ္ေနၾကတယ္။

သူတို႔တေတြဟာ အဲ့သလိုလႈပ္ရွားရင္း ႏိုင္ငံေရးအသိေတြလည္း မႀကံဳစဖူး ျမင့္မားတိုးတက္လာေနတယ္။ အီဂ်စ္ႏိုင္ ကိုင္ရိုၿမိ့ဳလည္ တာဟီရာ ရင္ျပင္မွာဆႏၵျပၾကသူေတြဟာ ၂၄ နာရီအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာ အရင္ “သာမန္မွန္တမ္း”အခ်ိန္ ႏွစ္ေပါင္း ၂ဝ အတြင္းမရရွိႏိုင္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး အသိေတြကို ရခဲ့ၾကတယ္။ အလားတူပဲ အေမရိကန္က ေဝါလမ္းသိမ္းပိုက္ေရး Occupy Movement လႈပ္ရွားမႈလုပ္သူေတြနဲ႔ ဥေရာပက Anti-austerity အတင္းအက်ပ္ၿခိဳးၿခံေခၽြတာေရးေပၚလစီ(ကို) ဆန္႔က်င္လႈပ္ရွားသူေတြဟာလည္း သာမန္အခ်ိန္ အႏွစ္ ၂ဝ ေလက္ အတြင္းမရခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးအသိေတြ ရခဲ့ၾကတယ္။

အခုကာလကို လူတန္းစားတိုက္ပြဲေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္လာတဲ့ကာလလို႔ေျပာၾကရာမွာ လူတန္းစားတိုက္ပြဲတို႔ အလုပ္သမာလႈပ္ရွားမႈတို႔နဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့ အေတြးအေခၚအယူဝါဒက တမ်ိဳးတည္းမဟုတ္လို႔  သူတို႔နဲ႔ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့အေတြးအေခၚမ်ိဳးစံုလည္း တပါတည္း ျပန္လည္ အားေကာင္းလာတာကို ေတြ႔ၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို ဝါဒေတြ ျပန္လည္ရွင္သန္လာတာဟာ လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔အံုႂကြမႈေတြထဲ ပါဝင္ၾကသူ ေတြက ကိုယ္ပါဝင္ေနတဲ့လႈပ္ရွားမႈအေၾကာင္း ေျခေျချမစ္ျမစ္သိေအာင္ႀကိဳးစားၾကသလို လက္ရွိအက်ပ္အတည္းအေၾကာင္း သေဘာတရားအရ ရွင္းျပတာေတြနဲ႔ သူတို႔တေတြ ေရွ႔ခရီး ဘယ္လမ္းက ခ်ီတက္ၾကမလဲဆိုတာေတြကို သေဘာတရားအရညႊန္ျပႏိုင္ဖို႔ ရွာေဖြလာၾကလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့သလို ျပန္လည္ရွင္သန္လာတဲ့အေတြးအေခၚေတြထဲမွာ ဆိုရွယ္လစ္ဝါဒပါသလို မင္းမဲ့ဝါဒလည္းပါတယ္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေတာလုပ္ကိုင္ခြင့္ဝါဒ Libertarianism ေတြလည္း ပါဝင္တယ္။ အဲ့သလို ျပန္ေပၚလာၾကတဲ့အခါ အလုပ္သမားသမဂၢေတြ ျပန္ထူေထာင္လိုသူအလုပ္သမားမ်ားၾကားမွာ  ၁၉ ရာစု ၊ WW စက္မႈကမၻာ့အလုပ္သမားမ်ားရဲ႔ေရႊေခတ္ကို ျပန္လည္ တမ္းတသူမ်ားရွိလာသလို မင္းမဲ့ဝါဒဖခင္ႀကီးေတြျဖစ္ၾကတဲ့ ပေရာက္ဒြန္း၊ ဘာကူနင္၊ ခရိုေပါ့ကင္၊ ဒူယာရူဒင္တို႔ကေနၿပီး ဒီေန႔ေခတ္ ဟိုးဝပ္ဇင္းတို႔၊ မိုက္ကယ္လ္အဲလ္ဘတ္တို႔၊ ႏိုအမ္ခၽြန္စကီးတို႔ရဲ့ မင္းမဲ့ဝါဒသင္ၾကားခ်က္ေတြကလည္း နယ္ခ်ဲ႔စနစ္နဲ႔ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ ဆိုးဝါးမႈေတြကို စူးစမ္းလိုၾကတဲ့လူငယ္ေတြအၾကားမွာ ေခတ္စားလာခဲ့တယ္။

အဲ့ဒီ ဝါဒမ်ိဳးစံုဟာ အရင္းရွင္စနစ္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီမက်တဲ့လကၡဏာေတြ၊ ေသြးစုပ္တဲ့လကၡဏာေတြကို ရွင္းျပၾကတဲ့အတြက္ လူေတြလည္း အေတာ္ မ်က္ေစ့ပြင့္လာၾကတယ္။ အဲ့ဒီအထဲမွာ တည္ဆဲလူ႔အဖြဲ႔အစည္းစနစ္မွန္သမွ် ဆန္႔က်င္ေရးဆိုတဲ့ အလြန္ရိုးရွင္းတဲ့မင္းမဲ့ဝါဒကို လူငယ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက သေဘာက်တာအမွန္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီနည္းဟာ လက္ရွိ အရင္းရွင္စနစ္အက်ပ္အတည္းအတြက္ ဘယ္လို အေျဖေတြေပးႏိုင္လဲ၊ အရင္းရွင္စနစ္ေနရာမွာ ဘာနဲ႔အစားထိုးမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေတြကို ေျဖဆိုႏိုင္ပါရဲ့လား။ ပညာရွင္တဦးကေတာ့ မင္းမဲ့ဝါဒလပ္ရွားမႈဟာ လႈပ္ရွားမႈသေဘာအရ ကေလးသူငယ္အဆင့္မွာသာရွိတယ္၊။ သူ႔မွာ ေခါင္းေဆာင္တို႔၊ အဖြဲ႔အစည္းတို႔၊ ႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္တို႔မရွိတဲ့အတြက္ လႈပ္ရွားမႈကိုေရွ႔တဆင့္တက္ဖို႔ လုပ္ႏိုင္စြမ္းမရွိဘူး။ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ ကေလး ေလးကို ေလးဘက္တြားတဲ့ အဆင့္မွာသာထားၿပီး လမ္းေလွ်ာက္တတ္ စကားေျပာတတ္ လူ႔ဘဝထဲမွာရပ္တည္တတ္ေအာင္အထိ သင္မေပးတာနဲ႔တူတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။

မင္းမဲ့ဝါဒကို အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္ ဖိႏွိပ္မႈမွန္သမွ်၊  ၾသဇာလႊမ္းမိုးမႈမွန္သမွ်  ျပတ္ျပတ္သားသား ျငင္းပယ္တဲ့အယူအဆျဖစ္လို႔  ဖီႏွိပ္မႈ ဆန္႔က်င္သူအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ဝါဒလို႔ ထင္ျမင္ေကာင္း ထင္ျမင္မိၾကလိမ့္မယ္။  ၾသဇာအာဏာမွန္သမွ် ဆန္႔က်င္တဲ့ခံစားခ်က္ရွိသူေတြ၊  အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြအတြက္ အလြန္သေဘာက်စရာလည္း ျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတဦျဖစ္တဲ့ ဖရက္ဒရစ္ အိန္ဂယ္လ္ကေတာ့ မင္းမဲ့ဝါဒကို အလြန္ႀကီးတဲ့ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီးတေက်ာင္းနဲ႔တူတယ္လို႔ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ “အဲ့ဒီ ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းႀကီး ထဲမွာ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ ထပ္တူက်တာမရွိသလို၊ တေယာက္သေဘာထားကို တေယာက္က သေဘာတူတာမ်ိဳးလည္းမေတြႏိုင္တဲ့ ထူးျခားရွားပါးတဲ့ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးမ်ိဳးပဲ” ေျပာခဲ့တယ္။ မင္းမဲ့ဝါဒလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ သိသာတဲ့အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ အစြန္းေရာက္ တသီးပုဂၢလဝါဒပဲျဖစ္ပါတယ္။  ဒီဝါဒအရ အဖြဲ႔အစည္းမွန္သမွ်ကို ဓားမိုးအုပ္စိုးတဲ့ သက္ဦးဆံပိုင္မ်ားအျဖစ္ရႉျမင္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းထားတာကို ဆန္႔က်င္ေလ့ရွိတယ္။

ဒါေပမဲ့ အထက္က အိန္ဂယ္လ္ေျပာခဲ့သလို  ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္ ဝါဒႏွစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနေလေတာ့ တခ်ိဳ႔မင္းမဲ့ဝါဒီေတြဟာ မာ့က္စ္ဝါဒီေတြအတိုင္း လိုက္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းနဲ႔လုပ္ခ်င္ၾကျပန္တယ္။ သူတို႔ကိုေတာ့ မင္းမဲ့အလုပ္သမားသမဂၢဝါဒလို႔ ေခၚၾကတယ္။ ေနာက္မင္းမဲ့ဝါဒတမ်ိဳးလည္း ရွိေသးတယ္။  သူတို႔ကေတာ့ လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္မႈ ဝါဒျဖန္႔ေရး ေဆာ္ၾသသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲ့ဒီ လက္ေတြ႔လုပ္ဆာင္မႈနဲ့ ဝါဒျဖန္႔ေရး ဆိုတာ တျခားမဟုတ္ဘူး။ တသီးပုဂၢ အၾကမ္းဖက္လႈပ္ရွားမႈေတြလုပ္ကိုင္ေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အျမင္အရ အဲ့သလို အၾကမ္းဖက္ ၿခိမ္းေျခာက္တာလုပ္လိုက္ရင္ လူေတြကို ဝါဒျဖန္႔လိုက္သလိုျဖစ္ၿပီး အလြန္ႀကီးမားတဲ့ပုန္ကန္မႈႀကီးေတြ ေပၚလာလိမ့္မယ္လို႔ ယူဆၾကတယ္။ သူတို႔နဲ႔သိတ္မကြာတဲ့အျမင္ကေတာ့ လူၾကားသူၾကား စတန္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီး လူေတြထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္ေအာင္ လုပ္ခ်င္သူေတြပါပဲ။ ဒီေန႔ ကာလမွာ သူ႔လိုအမ်ိဳးအစား ပိုေတြ႔ရမယ္။ မ်က္ေမွာက္ေခတ္မင္းမဲ့ဝါဒမဂၢဇင္းေတြမွာ အဲ့သလို လူစိတ္ဝင္စားေအာင္ အကြက္ခ်ဇာတ္တိုက္ ျပဳလုပ္တာေတြကို အမ်ားႀကီးေတြ႔ႏိုင္တယ္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္မင္းမဲ့ဝါဒဟာ ၁၉ ရာစု ဂႏၱဝင္မင္းမဲ့ဝါဒကေန ဆင္းသက္လာတယ္လို႔ေတာင္ ဆိုလို႔မရေတာ့ဘူး။  အမ်ားစုဟာ ၁၉၆ဝ နဲ႔ ၁၉၇ဝ ကာလ သူပုန္လူငယ္ေတြက ဆင္းသက္လာတယ္လို႔ပဲ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ မ်က္ေမွာက္မင္းမဲ့ဝါဒဟာ ၂ဝ ရာစုအေစာပိုင္းက အေမရိကန္က WW စက္မႈအလုပ္သမားေတြနဲ႔ စပိန္ေတာ္လွန္ေရကာလ CNT အလုပ္သမားသမဂၢမင္းမဲ့ဝါဒီေတြရဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ေျပာင္းလဲရာမွာ အလုပ္သမားလူတန္းစား စုေပါင္းတိုက္ပြဲဆင္နည္းနဲ႔အာဏာရယူေရး ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ အေတာ္ႀကီးကို အလွမ္းေဝးသြားပါၿပီ။ သူတို႔တေတြဟာ အရင္းရွင္ပါလီမန္နဲ႔ အရင္းရွင္ဥပေဒတြင္းဆိုရွယ္လစ္ပါတီေတြနဲ႔ ျပဳျပင္ေရးပါတီေတြကို ေအာ့ႏွလံုးနာၿပီး ႏိုင္ငံေရး မွန္သမွ်ကို လက္မခံခ်င္ၾကသူေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ သူတို႔ဟာ ႏိုင္ငံေရး၊ တာ္လွန္ေရးဆိုတဲ့စကားလံုးေနရာမွာ လူမႈေတာ္လွန္ေရးဆိုတာကို မေနာေခြ႔လာၾကတယ္။ ေခတ္သစ္မင္းမဲ့ဝါဒဟာ ဘဝေနထိုင္နည္းစမ္းသပ္မႈေတြဘက္ ပိုၿပီးအားသန္သလို သေကၤတအထိမ္းအမွတ္ျပဳႏိုင္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြလုပ္ဖို႔လည္း ပိုသန္ၾကတယ္။

၁၉၇ဝ ခုေတြမွာ ေခတ္စားလာတဲ့ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေရးသမားေတြဆိုရင္ မင္းမဲ့ဝါဒဆီကေန ေခါင္းေဆာင္မရွိ၊ ေနာ္လိုက္မရွိဝါဒ၊ ဗဟိုဦးစီးစနစ္မရွိဝါဒနဲ႔ ငယ္ေသာ္လွ၏ဝါဒဆိုတဲ့ ေဒသႏၱရအဖြဲ႔ေလးေတြ အစိတ္စိတ္အႁမႊာႁမႊာခြဲလုပ္ေရးဝါဒေတြကို လက္ခံ က်င့္သံုးၾကသူေတြျဖစ္ေနတယ္။ ေခတ္သစ္မင္းမဲ့ဝါဒီတခ်ိဳ႔ဆိုရင္ အလုပ္သမားလူတန္းစားလႈပ္ရွားမႈကို စာရင္းမသြင္းရံုမက ဆန္႔က်င္ရန္လို တာေတြေတာင္ရွိေနတယ္။ ပိုဆိုးတာက အရင္းရွင္လူတန္းစားဟာ မင္းမဲ့ဝါဒက သူတို႔ရဲ့ေသြးစုပ္မႈအေျခခံအုတ္ျမစ္ကို ဘာအႏၱရာယ္မွ မျပဳမွန္းသိေနတဲ့ေအာက္မွာ တဘက္လွည့္နဲ႔ မင္းမဲ့ေတြကို ေႁမွာက္ေပးတာ၊ ေထာက္ပံတာေတြလုပ္သလို မင္းမဲ့ဝါဒသေဘာတရားေတြ အသံုးျပဳၿပီး အရင္းရွင္စနစ္အုတ္ျမစ္ကို တကယ္တိုက္ေနတဲ့မာ့က္စ္ဝါဒကို ထိုးႏွက္လာတာေတြ႔ေနရတာပါပဲ။

အခုစာတမ္းဟာ မ်က္ေမွာက္ေခတ္ကာလေတာ္လွန္ေရးေတြရင္ဆိုင္ေနရတဲ့  ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေျဖရဖို႔ လံုးပမ္းေနၾကတဲ့ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြအတြက္ရည္ရြယ္တာျဖစ္ၿပီး သေဘာတရားေရာ လက္ေတြ႔ပိုင္းပါ ပါႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဒီေခါင္းစဥ္ဟာ အေတာ္က်ယ္ျပန္႔သလို ႏိႈက္ႏိႈက္ခၽြတ္ခၽြတ္လည္း ဆက္ေလ့လာသင့္တဲ့ေခါင္းစဥ္ ျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ေခတ္ကထက္ သတင္းအခ်က္အလက္ အမ်ားႀကီး ပိုရရွိေနၾကသလို စူးစမ္းခ်င္စိတ္လည္း မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျမင့္မားေနၾကခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာတမ္းကို အစက “မင္းမဲ့ဝါဒနဲ႔ မာ့က္စ္ဝါဒ”လို႔ ရိုရိုးပဲတပ္ဖို႔စဥ္းစားပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုအားထုတ္မႈေလာက္နဲ႔ ဒီေခါင္းစဥ္ကိုမတပ္သင့္ဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ စိတ္ဝင္စားသူေတြနဲ႔ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြကို မိတ္ဆက္တဲ့ အေနနဲ႔ တေစ့တေစာင္းေလာက္ကိုပဲ တင္ျပထားတာျဖစ္လို႔ပါ။ ဒီစာတမ္းဖတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားတက္ႂကြသူေတြအၾကား ကိုယ္စီးထားတဲ့ျမင္း အထီးလား အမလားဆိုတာ သတိျပဳမိရင္ပဲေက်နပ္မွာပါ။

(ေနဦးေဝ ေရးသားျပဳစုသည့္ ဂႏၱဝင္မင္းမဲ့၊ ေမာ္ဒန္မင္းမဲ့ စာအုပ္မွ စာေရးသူရဲ့အမွာစာျဖစ္ပါတယ္)