(Skill of Blaming To Others အျပစ္ပံုခ်ျခင္းပညာ)
အတင္းေျပာျခင္းအတတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔အျပစ္ သူ႔ေပၚပံုခ်ျခင္းပညာကို ေျပာပါဦးမယ္။ အဲ့ဒီ မ်က္လံုးျပာနဲ႔လူႀကီးပဲေျပာျပတာ။ အေကာင္းျဖစ္လာရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးျဖစ္သြားရင္ျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္တာလို႔ေတြးရင္ အဲ့ဒီလူဟာ စိတ္မမွန္လို႔ လို႔ သူကေျပာတယ္။
အေကာင္းျဖစ္သြားရင္ တေယာက္တည္းလက္မ မေထာင္ပဲ၊ ေအာင္ျမင္ျခင္းအရသာကို သူတပါးနဲ႔မ ွ်ေဝ ၾကည္ႏူးတတ္ဖို႔လိုသလို သူတပါးေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ အဆိုးျဖစ္ရင္လည္း ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္မဖို႔ပဲ သူတပါးကို၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို၊ အေျခအေနကို လက္ညိွဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်တတ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
အဲ့လိုမဟုတ္ပဲ အေကာင္းလည္း ငါလုပ္လို႔ျဖစ္တာလို႔ လက္မခ်ည္းေထာင္ေနရင္၊ အဆိုးလည္း ငါ့ေၾကာင့္မို႔ျဖစ္ရေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္ေနရင္ မူမွန္စိတ္မရွိသူလို႔ေျပာတယ္။ ေလာကမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းတိုင္းမွာ အက်ိဳးရွိေၾကာင္းနဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြက အက်ိဳးတရားျပန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္ေျပာျပေတာ့
သူက "အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္လာတာဆိုလို႔ ဘုရားေတာင္မရွိဘူးေလ"လို႔ ဆိုတယ္။ "အေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္လာေစရျခင္း အေၾကာင္းတရား ရွိတယ္ကြ။ တခ်ိဳ႔ အဆိုးအေကာင္းေတြက ကိုယ္က ဘာမွလုပ္ရတာမဟုတ္ပဲ တေယာက္ေယာက္က ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနတရပ္ရပ္က ဒါမွမဟုတ္ ဝန္းက်င္တခုက လုပ္လိုက္လို႔ျဖစ္သြားတာကြ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ အေကာင္းအဆိုးေတြက မင္းေပၚ လာသက္ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္မယ္ မေရာက္ရင္လည္း မေရာက္ဘူး။
သက္ေရာက္လာတဲ့ခါမွာ အေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးသူကို၊ အေျခအေနကို၊ ဝန္းက်င္ကို အသိအမွတ္ျပဳ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တာေပါ့။ အလြန္အကၽြံေတာ့ မတင္မိေစနဲ႔ကြ။ လုပ္သူကလည္း သူ႔အေၾကာင္းရွိလို႔သူလုပ္ရင္း အမ်ားအတြက္ ေကာင္းသြားတာေတြလည္း ရွိတယ္။ အမ်ားအတြက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္မဟဲ့ဆိုၿပီး အေကာင္းလုပ္သူဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားတယ္။ အဲ့ဒီလိုရွားရွားပါးပါး လုပ္တဲ့သူေတြမွာေတာင္ လုပ္ဖို႔ ခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းရွိလို႔လုပ္တာ၊ နို႔မို႔ဆို သူတို႔မလုပ္ဘူး။ မေတာ္တဆျဖစ္ခဲ့တာလည္း ေလာကမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊
တကယ္လို႔ အဆိုးအျဖစ္နဲ႔ မင္းေပၚလာသက္ေရာက္ရင္ လက္သည္ကိုေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး အျပစ္သာတင္ကြာ၊ ဘာမွ သက္ညွာေနစရာမလိုဘူး၊ စစ္ပြဲေတြ မင္းေၾကာင့္မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ဒဏ္ကို မင္းခံရၿပီဆိုရင္ လုပ္တဲ့သူကို မင္း အျပစ္တင္ရမွာပဲ၊ အဲ့ဒါကို မတင္ပဲ ေရွးဘဝကံေၾကာင့္၊ ဝဋ္ေၾကြးရွိတာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ေၾကာင့္ စတာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ေနရင္ မင္းဘယ္ေတာ့မွ စိတ္လက္မခ်မ္းသာရဘူး။ စိတ္မလြတ္လပ္ဘူး၊ မေပါ့ပါးဘူး၊
အဲ့လို ကံေတြ ဝဋ္ေတြ ဘုရားသခင္ေတြေပၚ ပံုခ်ရင္း ရွင္သန္ေနသူေတြ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္လို႔ မင္းထင္လား၊ ငါတို႔ ေလ့လာခ်က္ေတြအရေတာ့ ဒီလူေတြေလာက္ စိတ္လက္ဆင္းရဲတာ ဒီလူေတြပဲရွိတယ္ကြ၊ သူတို႔မွာ စိတ္ခြန္အားမရွိဘူး၊ မႀကံ့ခိုင္ဘူး၊ တရားခံကိုလက္သည္ကို အျပစ္တင္ရမွာ အျပစ္လုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနတာကြ၊ ကံကို ဝဋ္ကို ဘုရားသခင္ကို မယံုၾကည္သူလို႔အေျပာခံရမွာကို ေၾကာက္ေနၾကတာကြ၊ တကယ့္ ခႏၱီပါရမီျပည့္လို႔ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ မနိုင္၍သည္းခံေနရတာမ်ိဳးကြ၊ သူတို႔ခမ်ာ အဆိုးလုပ္တဲ့လက္သည္ကိုလည္းလန္႔ရ မယံုၾကည္သူလို႔အေျပာခံရမွာလည္း ေၾကာက္ရနဲ႔ ၂ ျပန္ ခံေနၾကရတာကြ၊ အဲ့ဒါက ပိုဆိုးတယ္၊
ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအေကာင္းျဖစ္လာရင္ သူတပါးနဲ႔မ ွ်ေဝခံစားေပါ့၊ ခ်ီးက်ဴးတာကေတာ့ သူမ်ားေတြလုပ္ေပ့ေစေပါ့၊ ကိုယ္ကသာ ငါလုပ္လို႔ဆိုၿပီး လက္မ မေထာင္မိေစနဲ႔ကြ၊ သူတပါးက၊ အေျခအေနက၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကလုပ္လို႔ အေကာင္းျဖစ္လာရင္လည္း ေက်းဇူးတင္ဖို႔ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ မေမ့နဲ႔ကြ၊ အလြန္အကၽြံ မတင္မိေအာင္ေတာ့ သတိထားေပါ့။ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအဆိုးျဖစ္သြားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ကြာ၊ ဘယ္သူ႔မွ အျပစ္မတင္နဲ႔၊ သူတပါး၊ အေျခအေန၊ ပတ္ဝန္းက်င္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအဆိုးလာျဖစ္ရင္ သူတပါးကို၊ အေျခအေနကို၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လက္ညွိဳးသားထိုးကြာ၊ အျပစ္သာတင္ကြာ၊ စိတ္သေဘာ အလုပ္ လုပ္ပံုအရ အဲ့သလိုျဖစ္ေနမွ ပံုမွန္စိတ္အေျခအေနလို႔ သတ္မွတ္တာပဲကြ၊ တခုပဲ အဲ့သလို အဆိုးျဖစ္ျခင္း အေကာင္းျဖစ္ျခင္း၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္းေတြကို က်က်နန ခြဲျခားစိတ္ျဖာတတ္ဖို႔ ပညာအခံ၊ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ စိတ္မူမွန္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့လိုတယ္ကြ"လို႔ ေျပာတယ္။
သူေျပာတာေတြက က်ေနာ္ သိၿပီးသားေတြမို႔ သူ႔ကို သိတ္ ေက်းဇူးမတင္လိုက္ပါဘူး၊ စိတ္ရွည္ရွည္ေျပာျပတာအတြက္လည္း ထိုက္သေလာက္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ခဲ့ပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၈)
အတင္းေျပာျခင္းအတတ္ၿပီးေတာ့ သူ႔အျပစ္ သူ႔ေပၚပံုခ်ျခင္းပညာကို ေျပာပါဦးမယ္။ အဲ့ဒီ မ်က္လံုးျပာနဲ႔လူႀကီးပဲေျပာျပတာ။ အေကာင္းျဖစ္လာရင္ျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးျဖစ္သြားရင္ျဖစ္ျဖစ္ ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္တာလို႔ေတြးရင္ အဲ့ဒီလူဟာ စိတ္မမွန္လို႔ လို႔ သူကေျပာတယ္။
အေကာင္းျဖစ္သြားရင္ တေယာက္တည္းလက္မ မေထာင္ပဲ၊ ေအာင္ျမင္ျခင္းအရသာကို သူတပါးနဲ႔မ ွ်ေဝ ၾကည္ႏူးတတ္ဖို႔လိုသလို သူတပါးေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ အဆိုးျဖစ္ရင္လည္း ငါ့ေၾကာင့္ျဖစ္ရေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္မဖို႔ပဲ သူတပါးကို၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို၊ အေျခအေနကို လက္ညိွဳးထိုး အျပစ္ပံုခ်တတ္ဖို႔လိုတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။
အဲ့လိုမဟုတ္ပဲ အေကာင္းလည္း ငါလုပ္လို႔ျဖစ္တာလို႔ လက္မခ်ည္းေထာင္ေနရင္၊ အဆိုးလည္း ငါ့ေၾကာင့္မို႔ျဖစ္ရေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအျပစ္တင္ေနရင္ မူမွန္စိတ္မရွိသူလို႔ေျပာတယ္။ ေလာကမွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္းတိုင္းမွာ အက်ိဳးရွိေၾကာင္းနဲ႔ အေၾကာင္းတရားေတြက အက်ိဳးတရားျပန္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း က်ေနာ္ေျပာျပေတာ့
သူက "အေၾကာင္းမဲ့ျဖစ္လာတာဆိုလို႔ ဘုရားေတာင္မရွိဘူးေလ"လို႔ ဆိုတယ္။ "အေကာင္းျဖစ္ျဖစ္ အဆိုးျဖစ္ျဖစ္ ျဖစ္လာေစရျခင္း အေၾကာင္းတရား ရွိတယ္ကြ။ တခ်ိဳ႔ အဆိုးအေကာင္းေတြက ကိုယ္က ဘာမွလုပ္ရတာမဟုတ္ပဲ တေယာက္ေယာက္က ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနတရပ္ရပ္က ဒါမွမဟုတ္ ဝန္းက်င္တခုက လုပ္လိုက္လို႔ျဖစ္သြားတာကြ။ ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီ အေကာင္းအဆိုးေတြက မင္းေပၚ လာသက္ေရာက္ရင္လည္း ေရာက္မယ္ မေရာက္ရင္လည္း မေရာက္ဘူး။
သက္ေရာက္လာတဲ့ခါမွာ အေကာင္းျဖစ္ခဲ့ရင္ ေကာင္းေအာင္လုပ္ေပးသူကို၊ အေျခအေနကို၊ ဝန္းက်င္ကို အသိအမွတ္ျပဳ ေက်းဇူးတင္ထိုက္တာေပါ့။ အလြန္အကၽြံေတာ့ မတင္မိေစနဲ႔ကြ။ လုပ္သူကလည္း သူ႔အေၾကာင္းရွိလို႔သူလုပ္ရင္း အမ်ားအတြက္ ေကာင္းသြားတာေတြလည္း ရွိတယ္။ အမ်ားအတြက္ေကာင္းေအာင္ လုပ္လိုက္မဟဲ့ဆိုၿပီး အေကာင္းလုပ္သူဆိုတာ မရွိသေလာက္ရွားတယ္။ အဲ့ဒီလိုရွားရွားပါးပါး လုပ္တဲ့သူေတြမွာေတာင္ လုပ္ဖို႔ ခိုင္လံုတဲ့အေၾကာင္းရွိလို႔လုပ္တာ၊ နို႔မို႔ဆို သူတို႔မလုပ္ဘူး။ မေတာ္တဆျဖစ္ခဲ့တာလည္း ေလာကမွာ ဘာမွမရွိဘူး၊
တကယ္လို႔ အဆိုးအျဖစ္နဲ႔ မင္းေပၚလာသက္ေရာက္ရင္ လက္သည္ကိုေတြ႔ေအာင္ရွာၿပီး အျပစ္သာတင္ကြာ၊ ဘာမွ သက္ညွာေနစရာမလိုဘူး၊ စစ္ပြဲေတြ မင္းေၾကာင့္မျဖစ္ဘူး၊ ဒါေပမယ့္ စစ္ဒဏ္ကို မင္းခံရၿပီဆိုရင္ လုပ္တဲ့သူကို မင္း အျပစ္တင္ရမွာပဲ၊ အဲ့ဒါကို မတင္ပဲ ေရွးဘဝကံေၾကာင့္၊ ဝဋ္ေၾကြးရွိတာေၾကာင့္၊ ဘုရားသခင္အလိုေတာ္ေၾကာင့္ စတာေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ေနရင္ မင္းဘယ္ေတာ့မွ စိတ္လက္မခ်မ္းသာရဘူး။ စိတ္မလြတ္လပ္ဘူး၊ မေပါ့ပါးဘူး၊
အဲ့လို ကံေတြ ဝဋ္ေတြ ဘုရားသခင္ေတြေပၚ ပံုခ်ရင္း ရွင္သန္ေနသူေတြ တကယ္စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္လို႔ မင္းထင္လား၊ ငါတို႔ ေလ့လာခ်က္ေတြအရေတာ့ ဒီလူေတြေလာက္ စိတ္လက္ဆင္းရဲတာ ဒီလူေတြပဲရွိတယ္ကြ၊ သူတို႔မွာ စိတ္ခြန္အားမရွိဘူး၊ မႀကံ့ခိုင္ဘူး၊ တရားခံကိုလက္သည္ကို အျပစ္တင္ရမွာ အျပစ္လုပ္တယ္လို႔ ထင္ေနတာကြ၊ ကံကို ဝဋ္ကို ဘုရားသခင္ကို မယံုၾကည္သူလို႔အေျပာခံရမွာကို ေၾကာက္ေနၾကတာကြ၊ တကယ့္ ခႏၱီပါရမီျပည့္လို႔ျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူးကြ၊ မနိုင္၍သည္းခံေနရတာမ်ိဳးကြ၊ သူတို႔ခမ်ာ အဆိုးလုပ္တဲ့လက္သည္ကိုလည္းလန္႔ရ မယံုၾကည္သူလို႔အေျပာခံရမွာလည္း ေၾကာက္ရနဲ႔ ၂ ျပန္ ခံေနၾကရတာကြ၊ အဲ့ဒါက ပိုဆိုးတယ္၊
ဆိုေတာ့ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအေကာင္းျဖစ္လာရင္ သူတပါးနဲ႔မ ွ်ေဝခံစားေပါ့၊ ခ်ီးက်ဴးတာကေတာ့ သူမ်ားေတြလုပ္ေပ့ေစေပါ့၊ ကိုယ္ကသာ ငါလုပ္လို႔ဆိုၿပီး လက္မ မေထာင္မိေစနဲ႔ကြ၊ သူတပါးက၊ အေျခအေနက၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကလုပ္လို႔ အေကာင္းျဖစ္လာရင္လည္း ေက်းဇူးတင္ဖို႔ အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ မေမ့နဲ႔ကြ၊ အလြန္အကၽြံ မတင္မိေအာင္ေတာ့ သတိထားေပါ့။ ကိုယ္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအဆိုးျဖစ္သြားရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အျပစ္တင္ကြာ၊ ဘယ္သူ႔မွ အျပစ္မတင္နဲ႔၊ သူတပါး၊ အေျခအေန၊ ပတ္ဝန္းက်င္လုပ္လို႔ ကိုယ့္မွာအဆိုးလာျဖစ္ရင္ သူတပါးကို၊ အေျခအေနကို၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို လက္ညွိဳးသားထိုးကြာ၊ အျပစ္သာတင္ကြာ၊ စိတ္သေဘာ အလုပ္ လုပ္ပံုအရ အဲ့သလိုျဖစ္ေနမွ ပံုမွန္စိတ္အေျခအေနလို႔ သတ္မွတ္တာပဲကြ၊ တခုပဲ အဲ့သလို အဆိုးျဖစ္ျခင္း အေကာင္းျဖစ္ျခင္း၊ ကိုယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္းေတြကို က်က်နန ခြဲျခားစိတ္ျဖာတတ္ဖို႔ ပညာအခံ၊ အေတြ႔အႀကံဳနဲ႔ စိတ္မူမွန္ျဖစ္ဖို႔ေတာ့လိုတယ္ကြ"လို႔ ေျပာတယ္။
သူေျပာတာေတြက က်ေနာ္ သိၿပီးသားေတြမို႔ သူ႔ကို သိတ္ ေက်းဇူးမတင္လိုက္ပါဘူး၊ စိတ္ရွည္ရွည္ေျပာျပတာအတြက္လည္း ထိုက္သေလာက္ေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္ခဲ့ပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(စက္တင္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၈)
0 comments:
Post a Comment