ကုိခ်စ္လႈိင္၊ ေမာင္စူးစမ္း၊ သခင္တင္ျမနဲ႔သခင္လွကြန္းတို႔သုိ႔ တုံ႔ျပန္စာ (ရဲေဘာ္ထြန္း)

ကုိခ်စ္လႈိင္၊ ေမာင္စူးစမ္း၊ သခင္တင္ျမနဲ႔သခင္လွကြန္းတို႔သုိ႔ တုံ႔ျပန္စာ

ရဲေဘာ္ထြန္း

ရဲေဘာ္ၾကင္ေမာင္ အေရးေတာ္ပုံေဆာင္းပါး(၇)မွာရဲေဘာ္ထြန္းနာမည္နဲ႔ ေရးခဲ့တာပါ။

လက္နက္ခ်ၾကတာနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္အေရးေတာ္ပုံကို သစၥာေဖာက္ၾကတာမွာတူၾကေပမယ့္ အခ်ိန္ကာလခ်င္း မတူၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႔ေနာက္ ‘ဝါစဥ္’အရ နာမည္ေတြကို တန္းစီလိုက္တယ္။ ကိုခ်စ္လႈိင္က ဝါအရင့္ဆုံးပဲ။ ကိုခ်စ္လႈိင္တေယာက္ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့ (၃)ေယာက္ကို မေတြ႔ဖူး ပါဘူး။ စာခ်င္းလည္း အဆက္အသြယ္မရွိပါဘူး။ အဆက္အစပ္ရွိစရာအေၾကာင္းလည္း မရွိဘူး။

ကၽြန္ေတာ္က (၁၉၄၉)ကတည္းက ရွမ္းျပည္ ေရာက္ေနတာပဲ။ ကိုခ်စ္လႈိင္နဲ႔ကလည္း ခဏတျဖဳတ္ေတြ႔ဖူး၊ စကားေျပာဖူးတာပါ။ သူ႔ေယာက္ဖ (ထင္ပါရဲ႔) ကိုသာခင္ကို ပါတီက ခိုလႈံခြင့္ေပးထားဖို႔ ေဆြးေႏြးဖို႔လာတုန္းကပဲ။ ကိုသာခင္ဆိုတာက သခင္သာခင္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ပါ။ အဲဒီတုန္းက သူ႔ကို အဂၤလိပ္စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး CAS(B) က သိပ္ၿပီး လိုခ်င္ေနတာပါ။ မိမ်ားမိရင္ ျမစ္ႀကီးနားမွာလုပ္ခဲ့သလို လုပ္မွာပဲလို႔ ထင္ပါတယ္။

ျမစ္ႀကီးနားဝင္စဥ္က သူတို႔ေႂကြးေၾကာ္တာက ‘သခင္ သခင္ သတ္သတ္’။ သခင္သာခင္က ဂ်ပန္႔ေခတ္မွာ ေ႐ႊဘို ရာဇဝတ္ဝန္လုပ္ေနတာပဲ။ သူ ေၾကာက္ရွာေပလိမ့္မယ္။ သူ႔အေၾကာင္း ေျပာရဦးမယ္။ သူ႔ကို ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ခ်ဥ္းကပ္ဖူးတယ္။ သူလက္မခံဘူး။ ဘယ္လ္ဂ်ီယန္လုပ္ ပစၥတိုတလက္ သူ႔ဆီက အလႉခံတယ္။ သူက ေရာင္းမယ္လို႔ေျပာတယ္။ ၃ဝဝဝိ/ ေပးၿပီး ပါတီက ဝယ္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီေငြက ခ်ပ္သင္းသူေဌး ဦးဘတင္ဆီက အလႉခံလို႔ရတာပဲ။ ‘ခ်ပ္သင္း’ က အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔လက္ေဝခံ အဂၤလိပ္နယ္ခ်ဲ႔ေမၽွာ္ေနသူပဲ။ ဒါေၾကာင့္ လႉတာပါ။ ‘လစဥ္ေၾကး’ အျဖစ္ေတာင္ ပုံမွန္လႉခဲ့ပါတယ္။ ထားပါေတာ့။

သခင္သာခင္ကို ကၽြန္ေတာ့္ဆီမွာ တလေက်ာ္ လက္ခံထားပါတယ္။ ပုန္းလၽွိဳးကြယ္လၽွိဳးေနရတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေ႐ႊမန္းတင္ေမာင္ ဇာတ္ကရာမွာ ဖဆပလက ဇာတ္႐ုံတြင္းမွာ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး ရန္ပုံေငြရွာခဲ့ရာမွာ သူ႔ကိုပါ တပါတည္းေခၚသြားတာပါ။ ရတနာ႔ဂူ၊ အမရပူရက ပြဲမွာလည္း သူ႔ကိုေခၚသြားတာပါ။ကၽြန္ေတာ္တို႔က ‘ပါတီတပ္’အျဖစ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ထားခဲ့တာျဖစ္လို႔ အဂၤလိပ္ အာဏာပိုင္ေတြက ရန္သူစာရင္းသြင္းတာခံရသူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ပါတယ္။

ေရစက္မကုန္လို႔ ထင္ပါရဲ႔၊ အာဏာသိမ္းဗိုလ္ေနဝင္းတို႔ရဲ႔ရန္ကို ေၾကာက္လို႔ ျပည္ထဲေရးဝန္ႀကီးေဟာင္း သခင္သာခင္ ေျပးလႊားေနရ တုန္းကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ (U/G) ကပဲ လက္ခံထားရဖူးတယ္။ ေနာက္မွာ သူ႔ဘာသာသြားၿပီး အဖမ္းခံတယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ ဒီေလာက္ပဲ ေရးပါမယ္။

အခုမွ ဘာေၾကာင့္ တုံ႔ျပန္စာေရးသလဲ။ သူတို႔တေတြ မီဒီယာမွာ ေရးသမၽွစာေတြကို အားလုံးေလာက္ ဖတ္ရပါတယ္။ ေတြ႔တဲ့သူေတြက ပို႔ေပးလို႔ပါ။ သူတို႔က တုံ႔ျပန္စာ ေရးေစခ်င္ၾကတယ္။ သမိုင္းမွန္ဘာလဲဆိုတာ သိခ်င္ၾကတယ္။ တခ်ိဳ႔ကဆိုရင္ ပါတီက ‘တုံ႔ျပန္စာ’ မေရးတာ ဟာ ဟုတ္ေနလို႔ ေနမွာေပါ့လို႔အထိ ေျပာလာၾကတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ရွင္းျပေပမယ့္သူတို႔ ဘဝင္မက်ပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔က အတိတ္ကိစၥေတြကို လက္နက္ခ်ေတြ၊ သစၥာေဖာက္ေတြနဲ႔ အခ်ီအခ် မျငင္းခ်င္ဘူး။ အတိတ္ကကိစၥဟာ သမိုင္းမွတ္တမ္း တင္သူေတြအတြက္ပဲ အသုံးဝင္တယ္။ သမိုင္းသစ္ကို လူထုနဲ႔အတူေရးေနတဲ့ အခုကာလမွာပစၥဳပၸန္ကိုပဲ အေလးထားရမယ္။ အနာဂတ္ကိုပဲ ေျမာ္ျမင္ရမယ္လို႔ယူဆေၾကာင္း၊ အတိတ္ကိုေျပာေနလို႔ အက်ိဳးမရွိဘူးဆိုတာရွင္းျပေပမယ့္ ဘဝင္မက်ၾကဘူး။

သူတို႔ ဘဝင္မက်တာ သဘာဝက်ပါတယ္။ မွန္ပါတယ္။ ေဘးမဲ့ေပးထားေလေလ အတင့္ရဲေလေလ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္အခုေတာ့ တုံ႔ျပန္စာ ေရးရပါၿပီ။ ေရးစရာက သိပ္မ်ားတယ္။ ကြယ္လြန္ၾကၿပီျဖစ္တဲ့သူေတြကို ေစာ္ကားတာေတြလည္း လြန္လာၿပီ။ NLD ကို ပညာေပးသလိုလိုနဲ႔ ဗကပကို ခလုတ္တိုက္တာကလည္း မ်ားလာၿပီ။ မီဒီယာ (စာနယ္ဇင္း)မွာ စင္တခုထိုးခ်င္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ပ်က္ေတြကလည္း သူတို႔ကို သံေယာင္ လိုက္လာၿပီ။ ေနာက္တေၾကာင္းကလည္း သမိုင္းမွန္ဘာလဲဆိုတာကို မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကသိခ်င္လို႔ ဗကပရဲ႔တုံ႔ျပန္စာကို ေမၽွာ္လင့္ေနၾက တယ္။ ဟုတ္တယ္။ သူတို႔ေမၽွာ္လင့္ေနတာကို အခုေျဖရွင္းေပးခဲ့မွျဖစ္မယ္။ ၾကာရင္ ‘အမွားၾကာ အမွန္’ျဖစ္ကုန္လိမ့္မယ္။ မေသခင္ေရးခဲ့မွ ျဖစ္မယ္ဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။

သခင္တင္ျမက ‘ေဝါ’ က အေတြ႔အႀကံဳေရးတာကို ပဲခူးကိုေနဝင္းဆီလွမ္းေမးေတာ့ သူက ဒါဟာ လုပ္ႀကံတာပဲလို႔ဆိုတယ္။ သူက ျပန္ေရး ေပးမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူက အသက္ ‘၉ဝ’ တန္းေရာက္ေနၿပီ။ သိပ္ၿပီး က်န္းမာလွတာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ကပဲ ပြဲဦးထြက္ တုံ႔ျပန္စာ ေရးပါတယ္။ စစ္ကိုင္းရဲ႔ပထဝီအေနအထား စစ္ကိုင္းဟာ ေရွ႔တန္းေရာက္ႏိုင္ငံေရးၿမိဳ႔ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူ႔မွာ ထူးျခားခ်က္ ရွိတယ္။ ဧရာဝတီရဲ႔တံေတာင္ဆစ္ေကြ႔မွာ တည္ထားတဲ့ၿမိဳ႔ျဖစ္လို႔ စစ္ကိုင္းအေရွ႔ျခမ္းက မႏၲေလး၊ အမရပူရနဲ႔ အေရွ႔အေနာက္ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆိုင္။ စစ္ကိုင္းအေနာက္ျခမ္းက အင္းဝ၊ တံတားဦးနဲ႔ ေတာင္ေျမာက္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္။ အဲဒီေတာ့ အေရွ႔ျခမ္းက တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူေတြက ကိုခင္ေမာင္ေလး(ဗိုလ္ခင္ေမာင္ေလး) နဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ အေနာက္ျခမ္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ နီးစပ္ၾကတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အေနာက္ျခမ္းက။ ဒါေၾကာင့္ (၁၉၃၆)ကတည္းက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ သိကၽြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီး(ေခါင္းေဆာင္) နဲ႔ ေက်ာင္းသားငယ္(ေနာက္လိုက္) ရဲ႔ သိကၽြမ္းမႈ မ်ိဳးပါ။ ညာလက္႐ုံးမဟုတ္သလို ဘယ္လက္႐ုံးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ေတာက္တိုမယ္ရ ဆက္သားပဲ။ သူ႔ရဲ႕စည္း႐ုံးမႈေၾကာင့္လည္း ကြန္ျမဴနစ္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗကပရဲ႔အတိတ္သမိုင္းအျမင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေရးရလိမ့္မယ္။ သူတို႔စစ္အုပ္စုေျပာတဲ့ ဗကပ(လက္က်န္)ရဲ႔ တာဝန္ရွိသူ တဦးအေနနဲ႔လည္း ကိုဗဟိန္းအေၾကာင္း ကၽြန္ေတာ္ေရးရလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ေရွာင္မေနဘဲ ေရးပါတယ္။

ေနာက္တေၾကာင္းကေတာ့ အေရးမႀကီးလွပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေရးမွ ျပည့္စုံမွာမို႔ ေရးပါတယ္။ အသက္ဝင္လာမယ့္ ‘၂ဝဝ၈ အေျခခံဥပေဒ’ အရ ေပၚလာမယ့္ ‘အစိုးရသစ္’မွာ ေနရာဦးဖို႔ ဖ်ာခင္းေနတာ၊ သူတို႔တေတြ ဂနာမၿငိမ္ ျဖစ္ေနတာကိုသိေနလို႔ ‘ေတာ္ေကာက္’ ခံရေအာင္ ‘ၫိုျမ’ လုပ္ေနတာသိေနလို႔ လက္ေရွာင္ေနခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ သူတို႔ထဲက (၃) ေယာက္ ‘သတင္းစာ’မွာ ေနရာရသြားၾကၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ ေရးလို႔ ရၿပီဆိုၿပီး ေရးပါတယ္။

ကိုဗဟိန္း ေတြေဝသူလား။ ကိုခ်စ္လႈိင္က သခင္တင္ျမေလသံလိုက္ၿပီး ကိုဗဟိန္းကို ေတြေဝသူလို႔ေျပာတာ ေတြ႔လိုက္တယ္။ သခင္တင္ျမကို ကိုဗဟိန္းသာမက ကိုဗဟိန္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔အစုမ်ားကပါ သခင္စိုးရဲ့ဆက္သားအျဖစ္ သူလာတုန္းက ခပ္ေရွာင္ေရွာင္ လုပ္ခဲ့တယ္။ ဒါကို သူမေက်နပ္ဘူး။ သခင္စိုးကို သံေတာ္ဦးတင္တယ္။ အဲဒီကာလကတည္းက ကိုေအာင္ဆန္းတို႔၊ ကိုဗဟိန္းတို႔၊ ‘ဗကသ’ အႏြယ္တို႔ကို သခင္စိုးက ဂိုဏ္းဂဏနဲ႔ဆက္ဆံခဲ့တာပဲ။ အလံနီပါတီရဲ့အာေဘာ္‘အာဏာသစ္’ ဂ်ာနယ္မွာ ပထမဆုံးေရးတဲ့ေဆာင္းပါးေတြ ၾကည့္။ “ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ဗိုလ္ခ်ဳပ္”လို႔ ကိုေအာင္ဆန္းကို ဆဲတယ္။ ကိုဗဟိန္းကိုေတာ့ “ေခၽြးတပ္ဗိုလ္ဗဟိန္း”လို႔ ဆဲတယ္။ သခင္တင္ျမရဲ့ သံေတာ္ဦးတင္တာကိုလက္ခံၿပီး သခင္စိုးအေရးယူခံခဲ့ရသူေတြလည္း ပါတီထဲမွာ မနည္းဘူး။

ကိုဗဟိန္း ေတြေဝသူလားဆိုတာကေတာ့ လက္ေတြ႔ကအေျဖေပးၿပီးပါၿပီ။ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးမွာ ကိုဗဟိန္းနဲ႔သူ႔အစုဝင္ေတြပဲ သီးျခား လက္နက္ကိုင္တပ္ ဖြဲ႔ၿပီး တပ္မေတာ္နဲ႔လက္တြဲကာ တိုက္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က (Partisan)ကို ဘယ္လိုဘာသာျပန္ရမလဲ မသိလို႔ ‘ပါတီတပ္’ လို႔ပဲ ေခၚခဲ့တယ္။ မေကာင္းပါဘူး။ ကိုဗဟိန္းကေတာ့ ‘ရဲေခါင္ေျပာက္က်ားတပ္’အမည္ခံခဲ့တာပဲ။ ဂုဏ္နဲ႔ျဒပ္ဟပ္မိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တပ္က တပ္ခြဲတခုစာသာရွိေပမယ့္ ကိုဗဟိန္းတို႔တပ္က တပ္ရင္းေပါင္းမ်ားစြာ ရွိတာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗိုလ္ေအာင္ဆန္းက ဖဆပလ ဥကၠ႒လုပ္ဖို႔ တပ္ကထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ ကိုဗဟိန္းကိုပဲ တပ္ကိုလႊဲခဲ့ခ်င္တာ ျဖစ္တယ္။ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ မခံခ်ိမခံသာျဖစ္တာ လည္း အဲဒါေၾကာင့္ပဲ။

ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးရဲ့စာတေစာင္မွာ ဒီကိစၥ ေရးထားတာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ေမာင္စူးစမ္းရဲ႕ကိုယ္ပိုင္အေတြးအေခၚဘာလဲ။ “သူ႔ကို ႏိုင္ေအာင္ မတိုက္ႏိုင္ရင္ သူ႔ေအာက္ ေခါင္းလၽွိဳဝင္လိုက္”ဆိုတာ သူ႔ “မူပိုင္” ပဲ။ ဗကပကို ဆရာလုပ္တုန္းကလည္း ဒါပဲ။ အခု NLD ကို ဆရာလုပ္ေန တာလည္း ဒါပဲ။ ႏိုင္ငံရပ္ျခားစာအုပ္ အဆိုအမိန္႔တခုခုကိုအေျခခံၿပီးလည္း ဆရာလုပ္ေလ့ရွိတယ္။ နိဂုံးခ်ဳပ္ရင္ေတာ့ သူ႔‘မူပိုင္’ အေတြးအေခၚနဲ႔ ခ်ဳပ္ေလ့ရွိတယ္။ သူ႔“မူပိုင္”အေတြးအေခၚကို အာဏာရေတြႀကိဳက္တာလည္း မဆန္းဘူး။ သူ႔ကို ‘ခ်မ္းေအးစစ္တမ္း’နဲ႔ စင္တင္ေပးခဲ့တာ ‘ေဆြၿငိမ္း ဆိုရွယ္လစ္’ ပါတီပဲ။ ‘မဆလ’ကလည္း စင္ေတာ္ေကာက္တာပဲ။ ကိုဘၿငိမ္နဲ႔က်မွ သူအ႐ႈံးေပးရတာပဲ။ NLDထဲပါရတာကိုေတာ့ သူက ‘ရယ္စရာ’လို႔ ဆိုတယ္။ တကယ္က သူရဲ႕ ‘အ႐ႈံးေပးေရး အေတြးအေခၚ’ေၾကာင့္ NLD နဲ႔ ကင္းေဝးသြားတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အခဲမေက် ျဖစ္ၿပီး NLD ကို ဆဲေရးတိုင္းထြာေနတာ ျဖစ္တယ္။ သူ႔အသက္အ႐ြယ္က အိုတဲ့နာတဲ့အဆင့္ ေရာက္ေနၿပီ။ ဟိုတုန္းကလို အထူးအရာရွိေနရာ မွန္းေနတာ မဟုတ္ဘူး။ အခု ေပၚလာတဲ့ ‘အစိုးရသစ္’ရဲ့ အႀကံေပးေနရာကို မွန္းေနသလားပဲ။ စာေရးတာေတာ့ နားလိုက္ၿပီလို႔ ဆိုတယ္။

သခင္လွကြန္းဘာလဲ။ သူ႔အေၾကာင္းကို ဗိုလ္စိုးေမာင္(က်ဆုံး) ဆီက တစြန္းတစၾကားဖူးတယ္။ သူ႔ေဆာင္းပါးတခ်ိဳ႔ ဖတ္ဖူးတယ္။ ေၾကးမုံ ဦးေသာင္းရဲ႕‘ဘီလူးတို႔႐ြာ’ စာအုပ္မွာ ဖတ္ဖူးတယ္။ ဒီေလာက္ပါပဲ။ အခုတေလာေလးမွာ ‘ဝါရင့္ေတြရဲ႔အစု’ထဲ ဝင္ပါမလိုလိုၾကားရေတာ့ ဝါရင့္ေတြထဲ ဘာမ်ားဝင္႐ႈပ္မလဲလို႔ ေတြးမိေသးတယ္။ ဝင္ေရာခ်င္ေပမယ့္ ဝင္လို႔မရတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး။ အခုေတာ့ ‘လက္နက္ခ်ဝါရင့္’ မွာ ပါလာတာ ေတြ႔တယ္။ ကိုအုန္းေမာင္(ေလထီးဗိုလ္အုန္းေမာင္)နဲ႔ သူက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ရဲ႕ ‘အေပ်ာ့ဆြဲ’ ကို လက္ခံခ်င္ၾကတယ္ဆိုတာကေတာ့ ေျဗာင္လိမ္တာပဲ။ ကြယ္လြန္ၿပီးျဖစ္တဲ့သူကို မဟုတ္မမွန္ဆြဲထည့္တာကေတာ့ လူ႔က်င့္ဝတ္ကို ေဖာက္ဖ်က္တာပဲ။ ကိုအုန္းေမာင္က တကယ့္အေျခအေနမွန္ကို အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ သိေနတာပါ။ ဗိုလ္စိန္လြင္ကို ဓားလြတ္အပ္ခဲ့တဲ့အတြက္ တပ္ပ်က္ၿပီဆိုၿပီး ဗိုလ္ေနဝင္းက ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္နဲ႔ ကမန္းကတန္းအစားထိုးတာပဲဆိုတာ သိပါတယ္။ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္ကို အေပ်ာ့ဆြဲ ဆြဲခိုင္းထားၿပီး ‘စစ္အာဏာသိမ္း’ဖို႔ ျပင္ေနတာလည္း သိတာပဲ။ တပ္ေတြကို စစ္တန္းလ်ားျပန္သြင္းၿပီး ပ်က္ျပားစျပဳေနတဲ့ ‘အဆင့္ဆင့္ အမိန္႔ေပးကြပ္ကဲမႈ’ကို ျပန္ၿပီး တည္ေဆာက္ေနတယ္ဆိုတာသိတာပဲ။ ၄၈၂၈ အလုပ္အဖြဲ႔ထဲမွာ ေသနတ္ေျပာင္းထဲက အာဏာထြက္တယ္ဆိုတာကို အေသကိုင္မထားသင့္ဘူး။ ဗမာျပည္ရဲ႔ခၽြင္းခ်က္ရွိတယ္။ ‘လက္႐ုံးေတြကလည္း အာဏာထြက္ႏိုင္တယ္’ ဆိုတဲ့ အေတြးအျမင္မွားကို သူ ဆန္႔က်င္ေနတာပဲ။ ‘ကၽြန္းတိုက္ပြဲ’ကို လက္ေတြ႔ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူပဲ။ စစ္အုပ္စုက အခ်ိန္ဆြဲေနတာကို သူသိတာေပါ့။ အဆင့္ဆင့္အမိန္႔ေပးစနစ္လည္း ျပန္ၿပီးထူေထာင္မိေရာ ‘ေစာေမာင္၊ ခင္ၫြန္႔ အာဏာသိမ္းၾကေတာ့’ လို႔ ဗိုလ္ေနဝင္း ႏႈတ္မိန္႔ေပးခဲ့တယ္ မဟုတ္လား။

ဗိုလ္ခင္ၫြန္႔ရဲ႕ ‘ျဖတ္လမ္းက အာဏာသိမ္းဖို႔ ဗကပ အႀကံအစည္’ဆိုတာ လံၾကဳတ္ပဲဆိုတာလည္း သူသိတာပဲ။ NLD က လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီပဲ။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေနရာမွာ လစ္ဘရယ္ဒီမိုကေရစီစနစ္နဲ႔အစားထိုးဖို႔ပဲ။ ဗကပ က ေမၽွာ္မွန္းခဲ့တာကို သိပါတယ္။ သခင္လွကြန္း ဒီလိုမလုပ္ေကာင္းပါဘူး။ သခင္သန္းထြန္းကို ေမြးစားဖခင္လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာပါ။ ဗိုလ္ေနဝင္းကို ေက်းဇူးရွင္လို႔ ေျပာခ်င္ေျပာပါ။ ကြယ္လြန္ၿပီျဖစ္တဲ့သူေတြကိုေတာ့ သူခိုးေသေဖာ္မၫွိေစခ်င္ပါဘူး။ (၄) ဦးစလုံးသို႔ ေျပာခ်င္တာ။ လြတ္လပ္စြာ သေဘာထားကြဲလြဲခြင့္ကို လက္ခံပါတယ္။ သမိုင္းမွန္ဆိုၿပီး ေရးခ်င္တာေရး၊ ေျပာခ်င္တာေျပာတာမွာေတာ့ ႐ိုးသားၾကဖို႔လိုပါတယ္။ စစ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကသူေတြ သိပ္မက်န္ေတာ့ပါဘူး။ စစ္တပ္ (တပ္မေတာ္)ထဲမွာေတာ့ လုံးဝမရွိေတာ့ပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္(ပုံစံသစ္)ကလည္း စစ္နဲ႔ေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကလူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကို အတိအလင္းအပုပ္ခ်ေနခ်ိန္ ျဖစ္တယ္။ ဂ်ာနယ္တေစာင္မွာဆိုရင္ တပ္မေတာ္ ေမာ္ကြန္းတိုက္မွာသာရွိတဲ့ ရွားပါးဓာတ္ပုံေတြ၊ မွတ္စုမွတ္ရာေတြ၊ ကာတြန္းေတြပါမက်န္ထုတ္သုံးၿပီး လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲေခတ္၊ လြတ္လပ္ေရး ရကာစေခတ္က ပုဂၢိဳလ္ေတြ၊ ပါတီေတြကို ေစာ္ကားေနပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ကပါ ကူၿပီး မေစာ္ကားၾကေစခ်င္ပါဘူး။

နားနားေနေန ေရၾကည္ေအးေလး ေသာက္ရတဲ့အခါ ဇရပ္ဒကာ၊ ေရခ်မ္းစင္ဒကာရဲ့ ေက်းဇူးကို သိတတ္ၾကပါေစ။ သားေရေပၚအိပ္ သားေရနားစားသူေတြအျဖစ္နဲ႔ ဘဝဇာတ္သိမ္းတာ မလုပ္ေစခ်င္ပါဘူး။ အေတြးအေခၚကိစၥကိုေတာ့ ပညာရွင္ဆန္ဆန္ ျငင္းခုန္ၾကတာ ေပါ့။ သမိုင္းနိဂုံးမခ်ဳပ္သလို ဗမာျပည္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကလည္း ဘယ္ေတာ့မွ နိဂုံးခ်ဳပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြကို မ်ိဳးဆက္ေဟာင္းေတြရဲ့ ပခုန္းေပၚမွာ မားမားမတ္မတ္ရပ္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေစခ်င္ပါတယ္။ဒါပါပဲ။

႐ိုးသားပြင့္လင္းစြာျဖင့္ (၁၃ - ၂ - ၂ဝ၁၁) (ရဲေဘာ္ထြန္း)