ကုန္သြယ္ေရးစစ္စတင္ျခင္း(၁ဝ) Kyaw Zaaw
Khine
ဂ်ပန္ေခ်းေငြနဲ႔ေစ်းႏွဳန္းေဖာင္းပြမွဳ
ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ရဲ႔ေငြေၾကးေပၚလစီဟာ ၾကမ္းတယ္လို႔ေျပာႏုိင္တယ္။
ၿပီးခဲ့တဲ့ငါးႏွစ္အတြင္း ႏုိင္ငံရဲ႔ေငြပမာဏကုိ (၅) ဆခြဲေလာက္ တင္လုိက္တယ္။ အစုိးရေခ်းေငြ(ဘြန္းေတြ)
အားလုံးရဲ႔ ၄ဝ% ကုိ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ (Bank of Japan) က ဝယ္ေပးတယ္။ အဲဒီပမာဏဟာ
ဂ်ပန္ဂ်ီဒီပီအားလုံးလို႔လည္းေျပာႏုိင္တယ္။ ဆုိလုိတာက ဂ်ပန္အစုိးရေႂကြးၿမီီဟာ သူ႔ဂ်ီဒီပီထက္
အမ်ားႀကီးျမင့္ေနတယ္ဆုိတာပဲ။
ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ကေျပာတာနဲ႔ ျပန္ခ်ိန္ဆၾကည့္မယ္ဆုိရင္တာ့
ဂ်ပန္ဟာ ကမာၻမွာ အေႂကြးနဲ႔ ဂ်ီဒီပီအခ်ိဳးခ်ရင္ အျမင့္ဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္တယ္။ ရာႏွဳန္း
၂ဝဝ ေက်ာ္ရွိတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္က ဂရပ္ကိုျပန္ၾကည့္ၾကေစခ်င္တယ္။ အဲဒါကုိအရပ္စကားနဲ႔ေျပာပါဆုိရင္
ဂ်ပန္ဟာ သူ႔ျပည္တြင္း အသားတင္ထုတ္လုပ္မွဳထက္ပုိၿပီး ေႂကြးၿမီီေတြရွိေနတယ္ဆုိတာပဲ။
ေရးလာတာ အခန္းဆက္နဲ႔ၾကာလာျပီဆုိေတာ့ အေမရိကန္တို႔ ဂ်ပန္တို႔ရဲ႔ ေႂကြးၿမီီေတြဆုိတာကုိ
နည္းနည္း ထပ္ရွင္းျပခ်င္တယ္။ သူတို႔ေႂကြးတင္တယ္ဆုိတာက ျမန္မာႏုိင္ငံလုိတရုတ္ကေန
သန္း(၁)ေထာင္၊ ဂ်ပန္ကေန သန္း(၃)ေထာင္ စသည္ျဖင့္ေခ်းယူထားတာမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။
ဂ်ပန္အစုိးရက သူ႔အသုံးစရိတ္အတြက္ အခြန္ေကာက္ထားတဲ့ေငြ ရွိတယ္။ အဲဒါက
အစုိးရဘတ္ဂ်က္အတြက္ေငြေတြျဖစ္လာတယ္။ အဲဒီကမွ အစုိးရက ဝန္ႀကီး႒ာနဆုိင္ရာေတြကုိျပန္ခြဲေပးရတယ္။
ဒါေပမယ့္ မလုံေလာက္ဘူးဆုိရင္ အစုိးရက ဘြန္းေတြထုတ္ေရာင္းတယ္။ ဒီမွာေတာ့ ဒါကုိ
ေငြတုိက္စာခ်ဳပ္လို႔ ေခၚတယ္ထင္တယ္။ အဲဒီဘြန္းေတြကုိ ျပည္သူေတြ၊ ဘဏ္ေတြ၊ ကုမဏီေတြ၊
ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြကေန ဝယ္ယူရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံၾကတယ္။ ဒီေတာ့ သူတို႔အေႂကြးဆုိတာက
ထုတ္ေရာင္းထားတဲ့ဘြန္းေတြကုိ အဓိကအေျခခံတာ။ ကုုိယ့္အေႂကြးဆုိတာက
သူမ်ားႏုိင္ငံမွာလုိက္ေခ်းငွားထားတာ။ သဘာဝခ်င္းေတာ့ မတူဘူး။ တူတာက အတုိးေပးရတာပဲ။
ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္က အစုိးရဆီကဝယ္ေပးထားတဲ့ဘြန္းေတြဟာ
ဂ်ပန္ဂ်ီဒီပီအားလုံးနဲ႔ညီတယ္ဆုိေတာ့ နည္းနည္းေနာေနာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ရဲ႔ပုိင္ဆုိင္မွဳဟာ
တရုတ္ဗဟုိဘဏ္ပုိင္ဆုိင္မွဳေငြရဲ႔ ၂ ဆျဖစ္ၿပီး အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ပုိင္ဆုိင္မွဳထက္ (၄)ဆျဖစ္တယ္လို႔
ယွဥ္ၾကည့္ႏုိင္တယ္။ အရင္းစနစ္တုန္းကေရးခဲ့တာ တခုရွိတယ္။ အရင္းစနစ္ ကမာၻမွာရွင္သန္တာ
ရာစု(၂)ခုေက်ာ္လာခဲ့ေပမယ့္ အဖြံ႔ၿဖိဳးဆုံး အခ်ိန္ကုိ (၁၉၄၅) ကေန (၁၉၇၃)အထိ သတ္မွတ္ၾကတယ္ဆုိတာ။
ဒုတိယကမာၻစစ္ၿပီးစ စစ္ရံႉးႏုိင္ငံျဖစ္တဲ့ဂ်ပန္ဟာ ဟီးရုိးရွီးမားနဲ႔ နဂါစကီ
မီးလွ်ံထဲကျပန္ထလာခဲ့တဲ့ ဖီးနစ္ငွက္ပဲ။ ဂ်ပန္စီးပြားေရးဟာ ၁၉၅ဝ ျပည့္ႏွစ္ေတြကေန ၁၉၈ဝ
ျပည့္ႏွစ္ေတြအထိ ဆယ္စုႏွစ္ ၃ခုေက်ာ္ ဆက္တုိက္ တုိးတက္လာခဲ့တယ္။ ၁၉၉ဝ ေလာက္မွာ
ဒီစီးပြားေရးပူေပါင္းေပါက္သြားတယ္။ ၁၉၈ဝ မွာရွိတဲ့ တုိက်ဳိစေတာ့အိတ္ခ်ိန္းရဲ႔
ပီအီးအခ်ဳိး (PE ratio) ဟာ ၁၉၈၉ မွာ (၇၃)ဆေလာက္ တက္သြားတယ္။ ပီအီးအခ်ဳိးဆုိတာက
စေတာ့တန္ဖုိးနဲ႔ျပန္ရေငြ (Price and Earning) ကိုေခၚတာ။ ပီအီးအခ်ဳိး သိပ္ျမင့္သြားတယ္ဆုိတာက
စေတာ့တန္ဖုိးက မူရင္းေစ်းႏွဳန္းထက္ အဆမတန္ျမင့္တက္မယ္မွန္းၿပီး လုိက္ဝယ္ရင္းျဖစ္ၾကတာ
အဲဒီပူေပါင္းက တခ်ိန္မွာထေပါက္တာပဲ။ (ဒစ္ဂ်စ္တယ္မန္းနီးလို႔ေျပာတဲ့
ဘစ္ကြိဳင္ကုိၾကည့္ရင္ သိႏုိင္တယ္)။
ျမန္မာေတြမွာ အိမ္ၿခံေျမသဘာဝနဲ႔တူပါတယ္။
တဧက ငါးသိန္းေလာက္တန္တဲ့လယ္ကုိ သိန္း၂ဝဝ ေက်ာ္ ၃ဝဝ အထိတက္လာၿပီး တခ်ိန္မွာ ဝယ္သူ
တန္႔သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေစ်းျပဳတ္က်လာတာမ်ိဳးပဲ။ ဒီေတာ့ ပီအီးအခ်ဳိးက လုိတာထက္ပုိတက္ေနရင္
ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံသူေတြက သတိထားလာရတယ္။ ပုိက္ေဘာမိသြားႏုိင္တာကုိး။ ပီအီးအခ်ဳိး သိပ္မတက္တာေကာ
ေကာင္းသလားဆုိေတာ့ ဒါကလည္း ေစ်းကြက္ထဲမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖုိ႔ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္
မရွိဘူးဆုိသလုိမ်ိဳးျဖစ္ေစတယ္။
ဂ်ပန္ေျမေစ်းဟာ ၂ဝဝဝ ခုႏွစ္မတ္လမွာ ေျမတန္ဖုိးအညႊန္းကိန္း
အဆ(၂ဝဝ)ေလာက္ တက္ေနရာကေန ျပဳတ္က်တယ္။ နစ္ကီ စေတာ့ေစ်းကြက္ အညႊန္းကိန္းဟာ ၁၉၇ဝ ေက်ာ္မွာ
၇ဝဝဝ ေလာက္ရွိရာကေန ၁၉၈၉မွာ ၃၉ဝဝဝ အထိတက္လာၿပီး ၁၅ ႏွစ္ေလာက္ အတြင္း ၂ဝဝ၃ ခုႏွစ္ေလာက္မွာ
၈ဝ% ေလာက္ျပန္က်သြားတယ္။ ဆုိေတာ့ ၇ဝဝဝ ေက်ာ္ကုိ ျပန္ေရာက္သြားတာပါပဲ။
ဂ်ီဒီပီက်တယ္။ ၁၉၉၅ ေလာက္ကစၿပီး ၂ဝ၁၇ အထိၾကည့္ေတာ့ စီပီအုိင္ (Consumer Price
Inflation) တန္ဖုိးေတြက က်လာတဲ့ႏွစ္ကမ်ားတာေတြ႔ရတယ္။ ဆယ္စုႏွစ္ေတြ ပုိင္းၾကည့္ရင္
၉ဝ ကေန ၂ဝ၁၇ အတြင္း စားသုံးမွဳေစ်းႏွဳန္းေဖာင္းပြမွဳဟာ ၁% ျပည့္ေအာင္မရွိဘူး။
ပုံမွန္မွာ စီပီအုိင္လို႔ေျပာရင္ ေစ်းႏွဳန္းညႊန္ကိန္းျဖစ္တဲ့ Consumer Price Index
ကုိ ရည္ရြယ္တာပါ။ ဒီေနရာမွာ ေစ်းႏွဳန္းေဖာင္းပြမွဳနဲ႔ ေစ်းႏွဳန္းညႊန္ကိန္းဘာကြာသလဲ
ေမးရင္ ညႊန္ကိန္းကုိမူတည္ၿပီး ေဖာင္းပြမွဳကုိတြက္တာပါ။ ေယဘူယ်အေနနဲ႔
ေစ်းႏွဳန္းညႊန္ကိန္းျဖစ္ေစ ေဖာင္းပြမွဳျဖစ္ေစက်လာတယ္ဆုိတာ က ပစၥည္းေစ်းေတြက်လာတယ္လို႔ဆုိလုိတာပါ။
မေကာင္းဘူးလားဗ်ာဆုိရင္ေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူးေျပာရပါမယ္။ လူေတြက မလုိဘူးထင္ တာ မဝယ္ေတာ့ဘူး။
လုိတာေတာင္ နည္းနည္းခ်င္းပဲဝယ္ေတာ့တယ္။ ေရွ႕မွာ ေစ်းက်ကိန္းရွိေနတာကုိး။ ျပည္တြင္းစားသုံးမွဳဟာ
ဂ်ီဒီပီရဲ႔ အစိတ္အပုိင္းတခုဆုိေတာ့ စီပီအုိင္က်တာဟာ ဂ်ီဒီပီက်ဖို႔တြန္းအားေပးသလုိ
ျဖစ္ေစတယ္။
(ဂ်ပန္ကုစားခ်က္ ၄မ်ိဳး)
အစုိးရရဲ႔ေခ်းေငြ(ဘြန္းေတြကိုဆုိလုိတယ္)
ဟာ ၁၉၈ဝ ကေန၂ဝ၁၇ အထိၾကည့္ရင္ ပ်မ္းမွ်(၆)ရာႏွဳန္းေက်ာ္တက္တယ္။ ၁၉၉၁ မွာ ဂ်ီဒီပီရဲ႔
၆၃% ရွိတဲ့ေႂကြးၿမီီဟာ ၂ဝ၁၇ မွာ ၂၃၆% ကိုေရာက္လာတယ္။ ဘာမွေတာ့ ျပႆနာႀကီးႀကီးမားမားမရွိေပမယ့္
ေငြက်ံဳ႔ဝင္ႏွဳန္း (deflation) ကုိေတာ့ မေျဖရွင္းႏုိင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ေစ်းႏွဳန္းေတြက်တယ္။
အေရာင္းအဝယ္ မသြက္ေတာ့ဘူး။ ေစ်းကြက္ေအးတယ္ဆုိတဲ့အခါ ကုမဏီေတြမွာ အသုံးအစြဲေတြ
ျဖတ္တယ္။ လူေတြေလ်ာ့တယ္။ ေငြေဖာင္းပြတဲ့အခါ ဒီအခက္အခဲေတြမရွိဘူး။ ဒါကုိကုစားဖုိ႔ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္
ကေန ေငြေၾကးေပၚလစီ၄မ်ိဳးေျပာင္းကစားတယ္။
၁၉၉၉ မွာ အတုိးႏွဳန္း သုညအထိခ်တဲ့ ZIRP
(Zero Interest Rate Policy)၊ ဒါေပမယ့္ ၁၉၉၅ ကစၿပီး အတုိးႏွဳန္းက(၁)ရာႏွဳန္းေတာင္ မရွိေတာ့
သုံညအထိခ်ေတာ့လည္း သိပ္မသိသာသလုိျဖစ္တယ္။ ၂ဝဝ၁ ကေန ၂ဝဝ၆ အထိမွာ
ေငြေၾကးေခ်ာင္ခ်ိေစတဲ့ QE (Quantative Easing) ကုိသုံးတယ္။ အေမရိကန္မွာတုန္းက ရွင္းခဲ့သလုိပါပဲ။
ေငြလုပ္တဲ့ (၂)နည္းစလုံးကုိ သုံးတယ္။ တနည္းက ေငြေတြရုိက္ထုတ္တာ၊ ေနာက္တနည္းက
ဗဟုိဘဏ္မွာ လာအပ္ႏွံထားတဲ့ တျခားဘဏ္ေတြရဲ႔စရံအပ္ေငြ (deposit) ေငြစာရင္းထဲကုိ
ေငြထဲ့ေပးလုိက္တာ။
ဒီနည္းက ဘဏ္နဲ႔ မရင္းႏွီးတဲ့သူေတြက နားလည္ရခက္ပါမယ္။
ဘဏ္ေတြရဲ႔စရံအပ္ေငြဆုိတာ ဥပေဒကျပ႒ာန္းထားတဲ့အတုိင္း အပ္တာကုိ ဆုိလုိတာ။ ဥပမာ ေအ
ဆုိတဲ့ဘဏ္က သူတို႔ဘဏ္မွာ လူတေယာက္က သန္း ၁ဝဝ လာအပ္ႏွံထားတာရွိရင္ သန္း (၁ဝဝ)စလုံး ျပန္အသုံးျပဳ
လို႔မရပါဘူး။ ဥပေဒက စရံေငြအျဖစ္ ဗဟုိဘဏ္မွာ (၂ဝ)ရာႏွဳန္း အပ္ထားရမယ္ဆုိရင္
ဗဟုိဘဏ္မွာ စရံေငြအျဖစ္ အပ္ႏွံေငြ သန္း(၂ဝ) ထားရပါတယ္။ ေစ်းကြက္ထဲ
ျပန္လည္ပတ္တဲ့ေငြက သန္း၈ဝပါ။ ဗဟုိဘဏ္ရဲ႔ ဒုတိယေငြလုပ္နည္းက အဲဒီဘဏ္က အစုိးရဆီကဝယ္ထားတဲ့
ဘြန္း ၁ဝသန္းေလာက္ျပန္ဝယ္ၿပီး (နမူနာေပးတာပါ။ ဘြန္းမဝယ္ပဲ တျခားဟာေတြလုပ္လည္းရတယ္)
အဲဒီဘဏ္ရဲ႔ဗဟုိဘဏ္မွာအပ္ႏွံထားတဲ့ စရံေငြစာရင္း(deposit)ထဲကုိ ထဲ့ေပးလုိက္ရင္
အဲဒီဘဏ္က ၁ဝ သန္းကုိ၂ဝ% စရံအျဖစ္ သေဘာထားလို႔ရသြားတယ္။ ဒီေတာ့ အျပင္မွာ က်န္တဲ့ ၈ဝ%
ျဖစ္တဲ့ သန္း ၅ဝ ကုိ အလုပ္လုပ္လို႔ရသြားတယ္။ ဒီျဖစ္စဥ္မွာ ဗဟုိဘဏ္က သန္း(၆ဝ)ဖန္တီးလုိက္တဲ့သေဘာပါ။
QE သုံးတဲ့ႏွစ္ေတြမွာ ဂ်ပန္ယန္းေငြ (၅)ထရီလီယံ
ကေန ၃၅ ထရီလီယံအထိ တက္သြားတယ္။ ၇ ဆေပါ့။ ဒါ ေငြက်ံဳ႔ဝင္ေနလို႔မုိ႔ ေစ်းကြက္ထဲ ေငြလည္ပတ္မွဳမ်ား၊
(တနည္း အင္ဖေလးရွင္းျဖစ္) ေအာင္လုပ္ၿပီး ကုန္ေစ်းႏွဳန္းကုိ ဆြဲတင္ၾကည့္တာပါ။
ဒီနည္းနဲ႔ေငြသြင္းလုိက္တာ ဂ်ပန္ ေငြရင္းဟာ ငါးႏွစ္အတြင္း ၇ဝ% တက္လာတယ္။ ၂ဝဝ၆ မွာ
ကမာၻ႔စီးပြားေရး ဦးေမာ့လာသလုိရွိလို႔ QE ကုိ ျပန္ရပ္လုိက္တယ္။ ၂ဝဝ၈ မွာ
အားလုံးသိထားတဲ့အတုိင္း ကမာၻ႔ဘ႑ေရးအက်ပ္အတည္းႀကီး ဆုိက္ေရာက္တယ္။ အဲဒီ
သက္ေရာက္မွဳက ဂ်ပန္မွာေနာက္တႀကိမ္ ေငြက်ံဳ႔ဝင္မွဳ (Deflation – ဒီဖေလးရွင္း)
ျဖစ္ေစျပန္တယ္။ ၂ဝ၁ဝေ အာက္တုိဘာမွာ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္က CME (Comprehensive Monetary
Easing) ေပၚလစီကုိ သုံးတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ကေန ၂ဝ၁၂ အထိၾကာတယ္။ အစုိးရရဲ႔ သက္တမ္းသိပ္မက်န္တဲ့
ႏွစ္ရွည္ဘြန္းေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံျခားေငြ လဲႏွဳန္း ကုန္သြယ္တဲ့ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံေငြေတြနဲ႔
အိမ္ၿခံေျမရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳလုပ္ငန္းေတြအားလုံးကုိ အေထာက္အပံံ့ျပဳေပးတဲ့
သေဘာလုိက္ဝယ္တယ္။ အတုိးႏွဳန္းခ်ၿပီး ကုန္ေစ်းႏွဳန္းေတြ တက္ေအာင္လုပ္တာပါ။ သုိ႔ေသာ္
သိပ္မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူး။ ၂ဝ၁၂ ခု ေနာက္ပုိင္းမွာ ေစ်းႏွဳန္းေတြျပန္က်သြား တာကုိ ႀကံဳေတြ႔ရတယ္။
၂ဝ၁၃ ကေန ခုထိလုပ္တဲ့ QQE (Quantitative
and Qualitative Easing)ကုိ ၾကည့္ရင္ေတာ့ QE နဲ႔ CME ကုိ ေရာထားတဲ့သေဘာမ်ိဳးပါ။
ေရွ႕မွာေျပာခဲ့တဲ့ စားသုံးသူေစ်းႏွဳန္းေဖာင္းပြမွဳ (CPI) ကုိ ၂% မွာထိန္းထားႏုိင္ေအာင္
ေစ်းကြက္ထဲေငြေတြကုိ QE နဲ႔သြင္းၿပီး တၿပိဳင္တည္းမွာ ႏုိင္ငံျခားေငြလဲႏွဳန္း
ကုန္သြယ္တဲ့ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံေငြေတြနဲ႔ အိမ္ၿခံေျမရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမွဳလုပ္ငန္းေတြကုိ
ဝယ္တယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ETFs and J-REITs ေတြလို႔ေခၚတယ္။ စေတာ့သေဘာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္
exchange trade fund နဲ႔ real estate investment trust လို႔သုံးၾကတယ္)။ အဲဒါေတြ အျပင္
အစုိးရဘြန္း အားလုံးကိုလည္း ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ကဝယ္မယ္။ ၂ ႏွစ္အတြင္း သူတို႔ရည္မွန္းထားတဲ့
စီပီအုိင္ ၂% တက္လာေအာင္ လုပ္မယ့္ရည္မွန္းခ်က္က မေအာင္ျမင္ဘူး။ ဒီေတာ့ အစုိးရဘြန္းေတြကုိ
တႏွစ္ ယန္း(၅ဝ)ထရီလီယံ ကေန (၈ဝ)အထိ ၂ဝ၁၄ ခု ေအာက္တုိဘာမွာ တုိးဝယ္တယ္။ ဒါ့အျပင္ ၂ဝ၁၆
မွာ ဗဟုိဘဏ္ဟာ သူ႔ဆီမွာလာအပ္ထားတဲ့ ဘဏ္ေတြရဲ႔စရံေငြ (deposit) ကုိဘဏ္တုိး ဝ.၁% ပဲ ေပးေတာ့တယ္။
ဒါကုိ အႏုတ္ဘဏ္တုိးႏွဳန္း (Negative interest rate)လို႔ ေခၚၿပီး QQE ကုိအားျဖည့္တာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမယ့္ QQE ကုိ (၅)ႏွစ္ေလာက္လုပ္ၿပီးတဲ့အထိျပန္ၾကည့္ေတာ့ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ဟာသူတို႔ရခ်င္တဲ့
ေစ်းႏွဳန္း၂% ေဖာင္းပြမွဳကုိ မရဘူးျဖစ္ေနဆဲပဲ။ ဒါေပမယ့္ QQE ကေနရတာေတြေတာ့ ရွိတယ္။
(အင္ဖေလးရွင္းနဲ႔ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္း)
ယန္းေငြေတြ တအားဖန္တီးထားေတာ့ ေငြလဲႏွဳန္းမွာ
ယန္းတန္ဖုိးက်တယ္။ ရွင္ဇုိအာေဘးက ၂ဝ၁၂ အကုန္ ဒီဇင္ဘာမွာ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ျဖစ္တယ္။ QQE
က ၂ဝ၁၃ ေအပယ္မွာ စတယ္။ ေငြတန္ဖုိးဟာ ခုခ်ိန္မွာ ၂ဝ၁၃ ႏွစ္စက ထက္စာရင္ ၃ဝ% ေလာက္က်သြားတယ္။
QQE က ဂ်ပန္စေတာ့ေစ်းကုိ တက္ေစတယ္။ နစ္ကီအညႊန္းကိန္းဟာ ၂ဝ၁၂ ခု ကုန္မွာ
တေသာင္းေလာက္ရွိေနရာကေန ၂ဝ၁၇ အကုန္မွာ ၂၃ဝဝဝ အထိ တက္လာတယ္။ အိမ္ေစ်းေတြ နည္းနည္းလွဳပ္လာတယ္။
၂ဝဝ၉ ကတည္းက အႏုတ္ျပေနတ ဂ်ပန္ေျမေစ်းရဲ႔ႏွစ္စဥ္ေျပာင္းလဲႏွဳန္းဟာ ၂ဝ၁၆ မွာ
အေပါင္းျပန္ထြက္လာတယ္။ ၂ဝဝ၉ နဲ႔ ၂ဝ၁ဝမွာ ၆% ရွိတဲ့ အလုပ္လက္မဲ့ႏွဳန္းဟာ ၂ဝ၁၇၊ ၂ဝ၁၈
မွာ ၂.၇% ကို က်လာတယ္။ ဂ်ပန္ QQE ရဲ႔ဘဏ္တုိးေငြ အလြန္အမင္းႏွိမ့္ခ်ထားလုိက္တာဟာ
တကမာၻလုံးမွာရွိတဲ့ ဘဏ္တုိးႏွဳန္းေတြခ်ဖုိ႔ ဖိအားေပးတဲ့သေဘာ သက္ေရာက္ခဲ့တယ္။
ဒီဘဏ္တုိးအခ်ဟာ ကမာၻ႔စီးပြားေရးကုိ အေထာက္အကူျပဳခဲ့တယ္။ ႏုိင္ငံတကာအေနအထားေတြနဲ႔ပါ
ပူးတြဲၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ ဂ်ပန္စီးပြားေရးနဲ႔ ဂ်ပန္ကုန္ပစၥည္းေစ်းႏွဳန္းေတြအေပၚမွာ
ေငြေၾကးေပၚလစီတခုတည္းတင္မကပဲ တကမာၻလုံးမွာရွိတဲ့တျခား ျဖစ္ရပ္ ေတြကပါ သက္ေရာက္မွဳ
ရွိပါလိမ့္မယ္။ ေကာင္းတဲ့သက္ေရာက္မွဳက သိပ္မမ်ားလွဘူး။ ၂ဝဝဝ ျပည့္ႏွစ္
အလယ္ပုိင္းေလာက္ကစီးပြားေရး တုိးတက္မွဳနဲ႔ ၂ဝ၁၇ မွာျပန္ေကာင္းလာတဲ့
ကမာၻ႔စီပြားေရးပါပဲ။ အဆုိးေတြကေတာ့ ဂ်ပန္လူဦးေရက်ဆင္းမွဳ၊ ၂ဝဝ၈ခု ဘ႑ာေရးအက်ပ္ အတည္း၊
၂ဝ၁၁ မွာျဖစ္တဲ့ငလွ်င္ နဲ႔ ဖူကူရွီးမား ဓတ္ေပါင္းဖုိျပႆနာ၊ ၂ဝ၁၅
ေဒၚလာေငြေၾကးခုိင္မာမွဳကေန ထြန္းသစ္စေစ်းကြက္ေတြကို ေပးတဲ့ဖိအား၊ ၂ဝ၁၆
တရုတ္စီးပြားေရးက်ဆင္း လာမွဳတို႔ကိုေတြရတယ္။
QQE အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ေတာ့ အခ်က္(၂)ခ်က္ကုိ ထင္ရွားစြာေတြ႔ရတယ္။
ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ (Bank Of Japan) အတုိးႏွဳန္းေတြကို အႏုတ္အထိ ေရာက္ေအာင္ခ်ေတာ့
ဂ်ပန္အစုိးရရဲ႔ေႂကြးၿမီီေတြအေပၚ ေပးရတဲ့အတုိးႏွဳန္းေတြဟာ အေတာ္သက္သာသြားခဲ့တယ္။
၁၉၉၁ ကေနစၿပီး ဂ်ပန္ အစုိးရေႂကြးၿမီီဟာ ငါးႀကိမ္တက္တယ္။ အဲဒီငါးႀကိမ္က
ေပးရမယ့္အတုိးဟာ (၃)ပုံ(၁)ပုံေက်ာ္ သက္သာသြားတယ္။ ခုေပးေနရတဲ့ အတုိး ႏွဳန္းဟာ
တႏွစ္ကုိ ဝ.၇% ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ ၁ဝႏွစ္သက္တမ္းဘြန္းေတြရဲ႔အတုိးႏွဳန္းဟာ
သုညျဖစ္ေနတယ္။ ဆုိလုိတာက ဂ်ပန္အစုိးရက (၁ဝ)ႏွစ္သက္တမ္းဘြန္းေတြနဲ႔ အတုိးမဲ့ေငြ ေခ်းလို႔ရေနတယ္ဆုိတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။
ဂ်ပန္အစုိးရရဲ႔ အေႂကြး ၄ဝ% ကုိ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္က ပုိင္တယ္လို႔ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္
ဗဟုိဘဏ္ေတြဟာ အစုိးရဆီကမွ မဟုတ္ သူရမယ့္အတုိးေငြေတြကုိ ႏွစ္ကုန္ရင္
အစုိးရဆီကုိျပန္ေပး တယ္။ ဒီေတာ့ ဂ်ပန္အစုိးရကေန ဗဟုိဘဏ္ကုိေပးရမယ့္အတုိးေငြဆုိတာ မေပးရတာနဲ႔အတူတူပဲ။
ဗဟုိဘဏ္ကသာဒီဘြန္းေတြကုိ သက္တမ္းကုန္တဲ့အထိကုိင္ထားႏုိင္ရင္ အစုိးရအတြက္ေႂကြးၿမီီေတြဟာ
ေလွ်ာ္ပစ္ေပးလုိက္သလုိျဖစ္မယ္။ အဲသည္ပမာဏကုိၾကည့္ေတာ့ ယူအက္စ္ေဒၚလာ (၄)ထရီလီယံရွိတယ္။
တုိင္းျပည္မွာရွိတဲ့ေႂကြးေတြအတြက္ အခြန္ေဆာင္ျပည္သူေတြရဲ႔ဝန္ထုပ္ဝန္ပုိးကုိ
ေငြေၾကး ေပၚလစီတခုက ပယ္ဖ်က္ေပးႏုိင္တဲ့သေဘာေပ့ါ။
ဒုတိယအခ်က္က ေငြေတြ ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးေစ်းကြက္ထဲကုိ
သြင္းေနေပမယ့္ ဂ်ပန္ေစ်းႏွဳန္းေဖာင္းပြမွဳ ျဖစ္မလာဘူး။ ဂလုိဘယ္လုိက္ ေဇးရွင္းရဲ႔ ႀကီးမားတဲ့အရွိန္အဟုန္ကုိ
ေငြကမလုိက္ႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့သေဘာျဖစ္တယ္။ ဂ်ပန္ေတြဟာ ၁၉၈ဝ ျပည့္ႏွစ္ေတြမွာ သူ႔စက္မွဳကုန္ထုတ္
လုပ္ငန္းေတြကုိ ႏုိင္ငံျခားတုိင္းျပည္ေတြကိုေရႊ႔ေျပာင္းခဲ့တယ္။
ေစ်းႏွဳန္းခ်ဳိသာေအာင္ပါ။ ကားတစီးဂ်ပန္မွာထုတ္သလား၊ မေလးမွာ ဆင္တာလား၊
ထုိင္းမွာတပ္တာလား။ ဒီ ေရခဲေသတၱာက ဂ်ပန္ပစၥည္းေတြပဲ၊ ဒါေပမယ့္ တရုပ္မွာလုပ္တာ
စသည္ျဖင့္ က်ေနာ္တို႔ ၾကားဖူးက် တယ္။ ကုန္ပစၥည္းထုတ္လုပ္တဲ့စရိတ္စကေတြက
လုပ္ခေစ်းေပါတဲ့ႏုိင္ငံမွာ အရမ္းသက္သာသြားတယ္။ တကမာၻလုံးမွာ အၿပိဳင္အဆုိင္ေစ်း ေရာင္းႏုိင္လာတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီသက္ေရာက္မွဳက ဂ်ပန္မွာလက္ရွိ ေငြက်ံဳ႔ဝင္မွဳ (Deflation)
ကုိျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ၁၉၇၃ မွာ ဂ်ပန္ေငြေၾကး ကုိ ၄ဝ% တင္လုိက္တာ ေငြေဖာင္းပြႏွဳန္းက ၂ဝ%
တက္လာတယ္။ ၂ဝ၁၄ မွာ ေငြ (monetary base) ၅၅%တင္တယ္။ ေငြေဖာင္းပြႏွဳန္းက
လွဳပ္တယ္ဆုိရုံပဲ။ ဂ်ပန္ဗဟုိဘဏ္ဟာ ပထမဆုံး ေငြေခ်ာင္ခ်ိေစတဲ့ေပၚလစီ (QE) ကုိ စသုံးခဲ့တဲ့ႏုိင္ငံ။
ေငြက်ံဳ႔ဝင္ႏွဳန္းကုိ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရင္ဆုိင္လာရတဲ့ႏုိင္ငံ။ အစုိးရေႂကြးၿမီီေတြကုိ
၄ဝ% ေလာက္ ေခ်ဖ်က္ျပမယ့္ႏုိင္ငံ။ လုပ္ငန္းေတြကို ပထမဆုံး
ႏုိင္ငံရပ္ျခားတုိင္းျပည္ေတြကုိ တင္ပုိ႔ၿပီး ျပည္တြင္းစီးပြားေရးမွာ ျပန္တည္ေဆာက္ေနရတဲ့ႏုိင္ငံ။
တရုတ္ အေတြ႔အႀကံဳဟာ သီးျခားျဖစ္ေပမယ့္ အေမရိကန္ဟာ ဂ်ပန္ ဗဟုိဘဏ္ေပၚလစီေတြနဲ႔ျဖစ္ရပ္ေတြကို
ေကာင္းစြာဆင္ျခင္ရမယ့္သေဘာျဖစ္တယ္။ တနည္း ဂ်ပန္ကေန အေမရိကန္က ေလ့လာလို႔ရႏုိင္တာ ေတြရွိေနတယ္။
ျမန္မာေတြကေကာ ဘာေတြရႏုိင္မလဲ။ ဂ်ပန္နဲ႔အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ရဲ႔
ေငြဖန္တီးခဲ့တဲ့အားဟာ အရမ္းႀကီးမားတယ္။ ေငြေဖာင္းပြႏွဳန္း မျဖစ္ဘူး။ ဘာလို႔လည္း၊
ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေၾကာင့္။ တရုတ္ ဘာလို႔ခ်မ္းသာလာလဲ။ ဂလိုဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေၾကာင့္။
ျမန္မာစီးပြား ေရးမွာခံေနတာတခုက ျမန္မာႏုိင္ငံေရးပါ။ အမ်ိဳးသားေရးလႈံ႔ေဆာ္ခ်က္ေတြနဲ႔
တုိင္းျပည္ကုိပိတ္ထားမယ္ဆုိရင္တအိအိနဲ႔ၿပိဳၿပီး ဘုံးဘုံးလဲ သြားမွာပါပဲ။
ႏုိင္ငံတကာစီးပြား ဆက္စပ္လမ္းေၾကာင္းေတြကုိ ရွာပါ။ ဝင္ပါ။ အတားအဆီးေတြကုိ ဖြင့္ပါ။
ျပဴတင္းေပါက္ဖြင့္ရင္ အလင္းေရာင္၊ ေလေကာင္းေလသန္႔နဲ႔အတူ အမိႈက္သရုိက္ေတြဝင္လာမယ္ဆုိတဲ့
တိန္႔ေရွာင္ဖိန္ရဲ႔စကားရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပိတ္ထားၿပီး အေမွာင္ထဲမွာေနလို႔ မရေတာ့ဘူး။
ကုန္သြယ္စစ္ဟာ ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းရဲ႔ အဆင္းလမ္းတခု ျဖစ္လာႏုိင္တယ္။
သက္ေရာက္မွဳေတြက ျဖည္းျဖည္းခ်င္း အရွိန္တက္လာပါမယ္။
လက္ရွိပြင့္ေနတဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြနဲ႔ ေငြစီးဆင္းမွဳဟာ ကုန္သြယ္စစ္နဲ႔အတူ ပိတ္ဆုိ႔သြားႏုိင္တယ္။
ယူရိုဇုန္ရဲ႔ QE ေပၚလစီဟာ ၂ဝ၁၉ မွာ ရပ္ၿပီ။ အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ဥကၠ႒က ထရမ့္ကုိဆန္႔က်င္ၿပီး
၂ဝ၁၈ ဒီဇင္ဘာလ ထဲမွာ ဘဏ္တုိးႏွဳန္းကုိတင္ခဲ့ၿပီ။ ၂ဝ၁၉ ထဲမွာ ၂ ႀကိမ္ ထပ္တင္မယ္လို႔လည္း
သတိေပးခဲ့ၿပီးျပီ။ ဘဏ္တုိးတခါကုိ ဝ.၂၅% တင္ေနတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႔ QT ေခၚတဲ့ ေငြရင္းျပန္တင္းက်ပ္တဲ့ေပၚလစီဟာ
၂ဝ၂ဝ အထိ ဆက္သြားပါမယ္။ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံး ဗဟုိဘဏ္(၄)ခုမွာ အေမရိကန္နဲ႔ယူရုိဟာ လာမယ့္
(၂)ႏွစ္မွာ ေငြရင္းတင္းက်ပ္မွာျဖစ္ၿပီး တရုတ္က ရွီက်င္းပင္ရဲ႔ ဒီဇင္ဘာ ၃၁
ႏွစ္သစ္ကူးမိန္႔ခြန္းအရဆုိရင္ ပုိ႔ကုန္အဓိက ဖြံ႔ၿဖိဳးမွဳကေန ျပည္တြင္းစားသုံးမွဳဆီကုိ
ကူးေျပာင္းဖုိ႔ရွိေနပါတယ္။ အခြန္အေကာက္ေတြေလ်ာ့ခ်မယ္၊ ၿပီးရင္ေစ်းကြက္ထဲ ေငြပင္ေငြရင္းသြင္းမယ္
(stimulus package)လို႔ ဆုိတယ္။ ဂ်ပန္ကလည္း လက္ရွိ QQE ကုိဆက္သြားေနဦးမယ္လို႔ေၾကညာထားၿပီးျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ အေနာက္ (ယူအက္စ္ နဲ႔ အီးယူ)က ေငြေတြျပန္က်ပ္မွာျဖစ္ၿပီး အေရွ႔(တရုတ္ နဲ႔
ဂ်ပန္) က ေငြေတြ ေျဖေလ်ာ့မွာျဖစ္တယ္။ ျမန္မာျပည္ ေငြရင္းရွာတဲ့
ဂ်ပန္လမ္းေၾကာင္းဟာမွန္ကန္တယ္လို႔ လႊမ္းၿခံဳေျပာႏုိင္ၿပီး
အေကာင္အထည္ေဖာ္မွဳပုိင္းကုိသာ တခုခ်င္းသုံးသပ္ရမွာျဖစ္တယ္။
(ျပည္တြင္းအက်ပ္အတည္းေတြနဲ႔ ကုန္သြယ္စစ္ရဲ႔မ်က္ႏွာစာ
၂ဘက္)
အရင္းစနစ္နိဂုံးမွာ
စာအုပ္ဒုတိယေခါင္းစဥ္ကုိ သမုိင္းအျမင္၊ ေနာက္ဆုံးအရင္းလွဳိင္းနဲ႔ေငြစစ္ပြဲလို႔နာမည္
ေပးခဲ့တယ္။ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကုန္သြယ္စစ္ကုိမွီးၿပီး
ဂလုိဘယ္လုိက္ေဇးရွင္းေနာက္ျပန္ဆုတ္ရင္ လက္ရွိသြားေနတဲ့အရင္းလွဳိင္းဟာ
ေနာက္ဆုံးမျဖစ္ခဲ့ဘူး ဆုိရင္ေတာင္ အရင္လုိအင္အားေကာင္းဖုိ႔ မလြယ္လွဘူး။ အက်ဳိးဆက္က
ျမန္မာျပည္ ျပန္လည္ထူေထာင္ေရးဟာ ပိုလို႔ခက္ခဲဖြယ္ ရွိလာႏုိင္တယ္။ ဗီယက္နမ္ဟာ
ဒီလွဳိင္းကို အရစီးေနတဲ့ႏုိင္ငံပါ။ အေမရိကန္လုိ ဂ်ပန္လုိကုိယ္က ေငြဖန္တီးဖုိ႔မလြယ္ေပမယ့္
ျဖစ္ႏုိင္ေျခရွိတဲ့ နည္းလမ္းေတြကုိ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြက ေသခ်ာစီစစ္ၾကေစခ်င္တယ္။
ေငြဟာ ေလထဲကျဖစ္ႏုိင္တဲ့အခ်ိန္ပါ။ ေႂကြးတင္မွာမေၾကာက္ပါနဲ႔။ ၂ဝ၁၉၊ ၂ဝ၂ဝ ဟာ တုိင္းျပည္အက်ဳိးရွိမယ့္စီမံကိန္းေတြကုိ
အရွိန္နဲ႔စတင္ရေတာ့မယ့္ႏွစ္ေတြလို႔ ျမင္ၾကည့္ၾကဖုိ႔ပါပဲ။
ကုန္သြယ္စစ္ဟာ ထရမ့္နဲ႔ ရွီက်င္းပင္ရဲ႔
ျဗဴႏုိေအရိ (ဒီဇင္ဘာ၁၇က္) ေဆြးေႏြးပြဲေနာက္ပုိင္း အလယ္အလတ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ
ဆက္တုိက္ညွိႏွဳိင္းေနဆဲျဖစ္တယ္။ အေမရိကန္ကုန္ေတြ တရုတ္က တုိးဝယ္ေပးဖုိ႔ပါ။
ရွီက်င္းပင္အတြက္ တရုတ္ကိန္းဂဏန္းေတြဆက္ၿပီး အက်ဘက္ေရာက္ေနတဲ့အစီရင္ခံစာကုိ
ဒီဇင္ဘာ(၃၁)ရက္မွာ မေတြ႔ရခင္ စေနေန႔(၂၉ ဒီဇင္ဘာ) မွာ ထရမ့္နဲ႔ တုိက္ရုိက္ဖုန္းေျပာခဲ့တယ္။
ေရွ႔အပတ္ထဲမွာ အေမရိကန္အဖြဲ႔ကုိ ဒုတိယကုန္သြယ္ေရးကုိယ္စားလွယ္ ဦးေဆာင္ၿပီး ေဘဂ်င္းမွာေဆြးေႏြးပြဲတခုလုပ္ဖို႔
သေဘာတူခဲ့တယ္။ အဓိကေခါင္းစဥ္က ကုန္သြယ္ခြန္ေလ်ာ့ခ်ဖုိ႔ပါ။ ထရမ့္အစုိးရမွာ
ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးက ႏွဳတ္ထြက္သြားၿပီး အစုိးရလုပ္ငန္းေဆာင္တာတခ်ဳိ႔ကုိ ရပ္ဆုိင္းထားရတယ္
(government partial shutdown)။ (မွတ္ခ်က္။ အေမရိကန္မွာ ဘတ္ဂ်က္နဲ႔အသုံးစရိတ္ေတြကုိ
ေအာက္လႊတ္ေတာ္က စၿပီး ဥပေဒမူၾကမ္းလုပ္တယ္။ ၿပီးရင္ ဆီးနိတ္ကုိတင္တယ္။ အဲသည္ကမွတဆင့္
သမၼတလက္မွတ္ထုိးရင္ ဥပေဒျဖစ္တယ္။ မထုိးရင္ ဒီမူၾကမ္းက လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ေပါင္းျဖစ္တဲ့
ကြန္ဂရက္စ္ကုိျပန္က်လာတယ္။ အဲဒီမွာ (၃)ပုံ(၂)ပုံက ေထာက္ခံရင္ သမၼတလက္မွတ္မထုိးပဲ
ဥပေဒျဖစ္တယ္။ သမၼတနဲ႔လႊတ္ေတာ္တရပ္ရပ္မွာ သေဘာတူညီခ်က္မရရင္ အစုိးရရဲ႔ အေရးမႀကီးဘူးလို႔
ယူဆရတဲ့လုပ္ေဆာင္ခ်က္တခ်ဳိ႔ကုိ ရပ္ဆုိင္းထားရတယ္။ ခုဆုိရင္ (၁ဝ)ရက္ေက်ာ္လာၿပီ။
အေမရိကန္သမုိင္းမွာ (၂၁)ရက္အထိ အမ်ားဆုံးၾကာဘူးတယ္။ ၂ဝ၁၃ ခု ေအာက္တုိ ဘာမွာ
၁၆ရက္အထိ ၾကာတယ္။ တတိယအၾကာဆုံးလို႔ ဆုိတယ္)။ ဒီႏုိင္ငံေရးအက်ပ္အတည္းကေန
ထရမ့္ကကုန္သြယ္စစ္သေဘာတူညီ ခ်က္နဲ႔ထြက္ဖုိ႔ က်ိဳးစားခ်င္ေနပုံရတယ္။
တဘက္မွာ တရုတ္ဟာ ဆက္လက္ေႏွးေကြးလာတဲ့စီးပြားေရးကုိ
ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ျပၿပီးခနထိန္းထားဖုိ႔ အခြင့္အေရးတခ်ိဳ႔ ရွိေနတယ္။ ၂ဝ၁၉ဟာ
တရုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရဲ႔ ႏွစ္(၇ဝ)ျပည့္ႏွစ္ျဖစ္တယ္။ စုေပါင္းဦးေဆာင္မွဳကိုပယ္ဖ်က္ ၿပီး
ရာသက္ပန္အုပ္ခ်ဳပ္ဖုိ႔ ျပန္ျပင္ထားတဲ့ဥပေဒေတြနဲ႔ ေမာ္စီတုန္းေနာက္ပုိင္း
အာဏာအခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္ဆုံး ရွီက်င္းပင္ဟာ မတ္လမွာ အမ်ိဳးသားျပည္သူ႔ကြန္ဂရက္စ္နဲ႔
ေအပယ္မွာ နဂါးပတ္လမ္း ထိပ္သီး (belt and road summit)ေဆြးေႏြးပြဲေတြကုိ
ဘီဂ်င္းမွာက်င္းပပါလိမ့္မယ္။ ရွီက်င္းပင္ရဲ႔ ႏုိင္ငံေရးအာဏာခ်ဳပ္ကုိင္မွဳဟာ က်ဆင္း
လာတဲ့ တရုတ္စီးပြားေရးၾကားမွာ ဆက္လက္ၿမဲၿမံေနၿပီး ထရမ့္ဟာ ေအာက္လြႊတ္ေတာ္မွာ
ဒီမုိကရက္ေတြကုိ အေလ်ာ့ေပးရမယ္ဆုိရင္ ႏွစ္ႏုိင္င ံႏုိင္ငံေရးအလွည့္အေျပာင္းေတြဟာ
ကုန္သြယ္စစ္ရဲ႔အတက္အက်ေတြအေပၚမွာ စကားေျပာလာပါလိမ့္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ကမာၻ႔အင္အားအႀကီးဆုံးနဲ႔ စီးပြားေရးအေတာင့္တင္းဆုံး
စူပါပါဝါအေမရိကန္ရဲ႔ ေရွ႕ဆက္လာမယ့္ စီးပြားေရးဆုိင္ရာအေန အထားေတြဟာ ဇႏၷဝါရီ(၄)ရက္ေသာၾကာေန႔မွာနားဆင္ၾကရဖုိ႔
ရွိေနပါတယ္။ လက္ရွိ အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ဥကၠ႒ ဂ်ရုမ္းပုိဝဲ (Jerome Powell 2018 – ) ဟာ သူ႔အရင္
ဥကၠ႒ေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်နတ္ယဲလ္လင္ (Janet Yellen 2014 – 2018)၊ ဘင္ဘားနိတ္ (Ben Bernake
2006 – 2014)တို႔နဲ႔ အေမရိကန္စီးပြားေရးအသင္းရဲ႔ ၂ဝ၁၉ ႏွစ္ပတ္လည္အစည္းအေဝးမွာ
အင္တာဗ်ဴးနဲ႔ စကားဝုိင္းေဆြးေႏြးပြဲေတြလုပ္ဖုိ႔ရွိေနတယ္။ အေမရိကန္ရဲ႔
ေရရွည္မက္ခရုိစီးပြားေရးစြမ္းေဆာင္ရည္နဲ႔ပတ္သက္လို႔ေဆြးေႏြးၾကမွာပါ။ ႀကံဳရခဲတဲ့
အေမရိကန္ဗဟုိဘဏ္ဥကၠ႒ သုံးဦးရဲ႔ ေဆြးေႏြးျငင္းခုံမွဳေတြကုိ ေဒၚလာတန္ဖုိးက်ေနတုန္း
ႏုိင္ငံပုိင္ ႏုိင္ငံျခားအရံေငြေတြနဲ႔ အရံႉးခံဝင္ေရာက္ဝယ္ယူေပးခဲ့တဲ့
ျမန္မာဗဟုိဘဏ္ ပညာရွင္မ်ားကုိ ေလ့လာၾကည့္ရွဳဖုိ႔ အႀကံျပဳလုိက္ပါရေစ။
ႏွစ္သစ္မွာ ျမန္မာျပည္သားမ်ားအားလုံး
ကုိယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာက်န္းမာခ်မ္းသာလို႔ စီးပြားလာဘ္လာဘမ်ား တုိးတက္ပါေစေၾကာင္း
ဆုမြန္ေကာင္းပုိ႕သလုိက္ပါတယ္။
0 comments:
Post a Comment