ျပည္သူ႔ဆႏၵျပည္သူ႔စြမ္းအားျဖင့္ အေျခခံဥပေဒသစ္ ေရးဆြဲေရး(တူေမာင္ညိဳ)

ျပည္သူ႔ဆႏၵ ျပည္သူ႔စြမ္းအားျဖင့္ အေျခခံဥပေဒသစ္ေရးဆြဲေရး(တူေမာင္ညိဳ)(၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လ ၁၉ ရက္)ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီဒုတိယဥကၠ႒ (ဗိုလ္)သူရဦးေအးျမင့္တို႔ေျပာေနသည့္ နည္းလမ္း၊ “ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီနည္းလမ္း”ျဖင့္ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ျပင္ဆင္ေရးကို စဥ္းစား ၾကမည္ လုပ္ကုိင္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ မဆံုးႏုိင္ေသာျပင္ဆင္ေရးသံသရာ လည္ေနေပေတာ့ မည္။ ဤနည္းလမ္းအတုိင္းသာဆုိလွ်င္ဒီခ်ဳပ္ (NLD)က လုိလားေမွ်ာ္လင့္ေနေသာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ျပင္ဆင္ေရးသည္ ျဖစ္ေျမာက္လာလိမ့္မည္မဟုတ္။ စကားကုန္ ကုန္ေျပာရလွ်င္ (NDF)ပါတီက အဆုိျပဳထားေသာအခ်က္မ်ားပင္ ျပင္ဆင္ခြင့္ရလိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။

“စစ္သားအမတ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ေနာက္ဆုတ္ခုိင္းဖို႔သေဘာထားရွိတယ္”ဟု (NDF)ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားေျပာေနသည္မွာ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ဟာ ဒီခ်ဳပ္(NLD)ကဲ့သုိ႔ တင္းမာသူမ်ားမဟုတ္ပါ။ ေခ်ာ့ရင္ေပ်ာ့ပါတယ္/ေျခာက္ရင္ေၾကာက္ပါတယ္လို႔ ႀကိဳတင္အသနား ခံေနျခင္းသာျဖစ္ပါသည္။ ဒီခ်ဳပ္(NLD)လိုင္းႏွင့္မတူပါလုိ႔ စစ္တပ္ကိုမ်က္ႏွာလိုအားရသတင္းစကားပါးျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ “၂၀၀၈အေျခခံ ဥပေဒ”ျပင္ ဆင္ရန္ လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္းလမ္းတစ္ခုထဲသာရွိသည္ဟု ယံုမွတ္ပံုအပ္ထားၾကသူမ်ား၏ ေၾကာက္အားငယ္ရွာသည့္ အသံလည္းျဖစ္သည္။

(ဗိုလ္)သူရေအးျမင့္တို႔ေျပာေနသည့္နည္းလမ္း(ဝါ)“ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီနည္းလမ္း”ဆိုသည္မွာ ျပင္ဆင္ခ်င္တာမွန္သမွ်တင္ျပၾက။ တင္ျပသမွ်အားလံုးကို ညလက္ခံထားမည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သည့္အခန္း၊ မည္သည့္ပုဒ္မကို (တစ္ခန္းျခင္း၊ တစ္ပုိဒ္ျခင္း၊ တစ္ခုျခင္း)မည္သည့္အခ်ိန္ကာလတြင္ မည္သုိ႔ျပင္ဆင္/ပယ္ဖ်က္မည္/အစားထုိးမည္ကိုမူ “သံုးသပ္ေရးေကာ္မရွင္/ေကာ္မတီ” က ေလ့လာသံုးသပ္ၿပီး တစ္ခုခ်င္းကုိင္တြယ္လုပ္ေဆာင္သြားမည္ဆိုသည့္ နည္းလမ္းပင္ျဖစ္သည္။ ဘယ္အခန္း၊ ဘယ္ပုဒ္မ၊ ဘယ္စာပုိဒ္ကို ဘယ္ကာလ၊ ဘယ္အခ်ိန္တြင္ ဘယ္လိုျပင္ဆင္ရမည္ဆုိသည္ကုိ “သံုးသပ္ေရး ေကာ္မရွင္/ေကာ္မတီ”က စိစစ္ သံုးသပ္ဆံုးျဖတ္ေပးမည္ျဖစ္သည္။ “သံုးသပ္ေရးေကာ္မရွင္/ ေကာ္မတီ”က ခ်မွတ္ေပးသည့္အစီအစဥ္ျဖင့္သာ ျပင္ဆင္ရမည္ ဟူသည့္သေဘာျဖစ္သည္။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရမည္ဆိုလွ်င္ သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္အခ်ိန္ယူ ေရးဆြဲခဲ့ေသာ “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို သူတုိ႔စိတ္ႀကိဳက္သံုးသပ္ၿပီး သူတို႔ အစီအစဥ္ျဖင့္ ျပင္ဆင္မည္ဟူသည့္သေဘာပင္ျဖစ္ေနသည္။

(ဗိုလ္)သူရေအးျမင့္တို႔ ေျပာေနသည့္နည္းလမ္း(ဝါ) “ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီနည္းလမ္း”ဆုိသည္မွာ လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္းလမ္းျဖစ္သည္။ ဤ လႊတ္ေတာ္တြင္းလမ္းအတုိင္းသာ သြားမည္ဆိုလွ်င္“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ” ျပင္ဆင္ေရးသည္ ေရစုန္ေမ်ာေပေတာ့မည္။ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”ျပင္ဆင္ရန္လႊတ္ေတာ္တြင္းနည္း တစ္ခုထဲသာရွိသည္မဟုတ္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း/လႊတ္ေတာ္ပ ေပါင္းစပ္သည့္နည္းလည္းရွိသည္။ လႊတ္ေတာ္ပနည္းလမ္းလည္း ရွိသည္။ လူဆႏၵလူထုအင္အားျဖင့္ ဖိအားတြန္းအားေပးသည့္ နည္းလမ္းလည္းရွိသည္။ “လိုခ်င္ႀကံဆနည္းလမ္းရ” မည္သာျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ သမၼတျဖစ္လုိသည္ဟု မၾကာခဏထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုေနပါသည္။ သမၼတျဖစ္ရန္ အနိမ့္ဆံုး “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို ျပင္ဆင္ရမည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ အသစ္ေရးဆြဲရမည္။  သမၼတျဖစ္ႏုိင္ရုံမွ်သာျပင္ဆင္မည္ဆုိလွ်င္ ျဖစ္ေပၚလာမည့္သမၼတသည္ ရုပ္ျပသမၼတ၊ သဝဏ္လႊာပို႔ရသည့္သမၼတ၊ ျပည္ပႏုိင္ငံမ်ားမွသမၼတမ်ား လာေရာက္လည္ပတ္လွ်င္ ႀကိဳဆိုဧည့္ခံရေသာ “ႀကိဳဆိုဧည့္ခံေရးသမၼတ” မ်ိဳးသာျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

နိုင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ားက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အားကိုးၾကသည္၊ ေမွ်ာ္လင့္ၾကသည္၊ သမၼတအျဖစ္လည္း ျမင္ေတြ႔လိုၾကသည္၊ သမၼတျဖစ္ေစခ်င္ၾကသည္။ ႏုိင္ငံသူႏုိင္ငံသားမ်ား၏ဆႏၵကို လက္ေတြ႔ႏွင့္ေပါင္းစပ္ေပးဖုိ႔ လိုသည္။ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားက “၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”လက္မခံႏုိင္ၾက၊ တန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ ႒ာန္းခြင့္ရွိသည့္ စစ္မွန္ေသာဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုကိုသာလိုလားၾကသည္။ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။ ”၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”သည္ “ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ”မဟုတ္ေၾကာင္း တိုင္းရင္းသားလူမိ်ဳးမ်ားအားလံုးက သိျမင္နားလည္ သေဘာေပါက္ထားၾကသည္။ သူတုိ႔၏လက္နက္ကိုင္တပ္မ်ားကိုလည္း တန္းတူေရးႏွင့္ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ရွိသည့္ စစ္မွန္သည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုေပၚထြန္းလာလွ်င္ “ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္”ထဲသို႔ ေျပာင္းလဲပါဝင္ဖြဲ႔စည္းရန္သေဘာဆႏၵရွိေနၾကသည္။

သုိ႔ပါ၍ယေန႔အခ်ိန္အခါသည္  “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”ကိုျပင္ဆင္ၾကမည့္အစား အသစ္ေရးဆြဲၿပီး အစားထုိးသင့္သည့္ အခ်ိန္ေကာင္း အခါေကာင္း၊ အေျခအေနေကာင္းျဖစ္ေနပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာေနသည့္ “တည္ေဆာက္ေရးလမ္းေၾကာင္း” ဆုိသည္ႏွင့္ပတ္သက္၍ေျပာလုိပါသည္။ ထိုစကားကို ၈၈ မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးကလည္း သံေယာင္လိုက္ေျပာသံၾကားရပါသည္။

အတုိက္အခံမ်ားဘက္မွ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ  ျဖစ္ႏုိင္သမွ် ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္လမ္း၊ ေျပလည္သင့္ျမတ္ေရးလမ္း၊ ေသြးထြက္သံယိုမႈ အနည္းဆံုးလမ္းကိုသာေရြးခ်ယ္လိုၾကပါသည္။ ေရြးလည္းေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဤသည္မွာ ဆႏၵအျဖစ္သာေဖၚျပခြင့္ရခဲ့ၿပီး၊ တကယ့္လက္ေတြ႔ဘဝတြင္ အတုိက္အခံမ်ား/ျပည္သူမ်ားေလွ်ာက္လွမ္းရမည့္လမ္းကို အုပ္စိုးသူမ်ားဘက္ကသာ တစ္ဖက္သတ္ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ အတုိက္အခံမ်ားဘက္က ျဖစ္ေပၚလာသည့္ အေျခအေနတြင္ မိမိတုိ႔ရပ္တည္ရွင္သန္ႏုိင္ေရးအတြက္ ရရာနည္းလမ္းကိုေရြးခ်ယ္ၾကရစၿမဲသာျဖစ္သည္။ 

“ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သြားႏုိင္သည္” ဟူေသာေရခံေျမခံမ်ား ရွိေနသမွ်၊ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ”သည္ဒီမုိကေရစီ စံခ်ိန္စံၫြန္းမ်ားႏွင့္ ျပည့္ဝကိုက္ညီျခင္းမရွိေသးသမွ်ကာလပတ္လံုး “တည္ေဆာက္ေရးကာလ” ဟုေျပာရန္ အင္မတန္မွေစာလြန္းေနပါေသးသည္။“စစ္တပ္၏ အမိ်ဳးသားႏုိင္ငံေရးဦးေဆာင္မႈ” ဟူေသာစာပုိဒ္ အေျခခံဥပေဒတြင္ပါရွိေနသမွ်ကာလပတ္လံုး “အာဏာဖီဆန္သည့္နည္း”၊ “ေတာ္လွန္သည့္နည္း”ကို ေရြးလမ္းတစ္ခုအျဖစ္ ထားၿမဲထားေနရပါလိမ့္ဦးမည္။ ထိုနည္းလမ္းကို လံုးဝပစ္ပယ္စြန္႔လႊတ္လိုက္လွ်င္ရသမွ်/ ေပးသမွ်ႏွင့္ တင္းတိမ္ေရာင့္ ရဲေနရေတာ့မည္။ အမိန္႔အာဏာဟူသမွ်၊ တည္ဆဲဥပေဒမွန္သမွ်ကို ေလးစားလိုက္နာၾကရေပေတာ့မည္။ နာခံၾကရေပေတာ့မည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္“၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒ”ကို လူထုဆႏၵခံယူခဲ့စဥ္က “ကန္႔ကြက္မဲေပး” ခဲ့သည္ဆိုေသာအခ်က္ကို က်ေနာ္ အေလးအနက္ယံုၾကည္ပါသည္။“စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီ”ဆိုသည္ကို “ယခင္၊ ယခုႏွင့္ေနာင္မွာပါ အၿမဲတန္းဆန္႔က်င္သြားမည္”ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ထုတ္ေဖၚေျပာဆုိဖူးပါသည္။ “စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာဒီမိုကေရစီ”အေပၚ ဒီခ်ဳပ္ပါတီဝင္မ်ားအားလံုးကလည္း သူတုိ႔ဥကၠ႒ႀကီးႏွင့္အတူ တစ္စိတ္တည္းတစ္ဝမ္းတည္းရွိလိမ့္မည္ဟု က်ေနာ္အေလးအနက္ယံုၾကည္ပါသည္။

သုိ႔ပါ၍ ဤသို႔ေသာအေျခအေန အခ်ိန္အခါေကာင္းတြင္ လူမ်ိဳးေပါင္းစုံျပည္သူ႔ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔စြမ္းအားျဖင့္ “အေျခခံဥပေဒသစ္ေရးဆြဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္နည္းလမ္းကို  ဒီခ်ဳပ္(NLD)က ဦးေဆာင္သင့္ပါသည္။  (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရသည္ “၂၀၀၈အေျခခံဥပေဒ” စတင္ေရးဆြဲစဥ္က ျပင္ဆင္ရန္ခက္ခဲေအာင္ ရည္ရြယ္ခ်က္ထား၍ေရးဆြဲခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ ပါသည္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒတစ္ခုကို အာဃာတ အၫွိဳးအေတးျဖင့္ မေရးဆြဲသင့္ပါ။ အုပ္စုတစ္စု၊ အဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔၏အက်ိဳးစီးပြား အတြက္အေျခခံၿပီးလည္း မေရးဆြဲသင့္ပါ။ တတုိင္းတျပည္လံုးႏွင့္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူလူထုတစ္ရပ္လံုး၏ေရတို/ေရရွည္ အက်ိဳးစီးပြားကိုေျမာ္ျမင္ၿပီး က်ယ္ျပန္႔ေကာင္းျမတ္ေသာ သေဘာထားျဖင့္သာ ေရးဆြဲသင့္ပါသည္။

ဤသုိ႔အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ရပ္ ေရးဆြဲႏုိင္ရန္အတြက္ ႏုိင္ငံေရးအင္အားစုမ်ား၊ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကုိင္အင္အားစုမ်ားႏွင့္ လက္ရွိအုပ္စုိးသူမ်ား အညီအမွ်ပါဝင္သည့္ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးေကာ္မတီ (သို႔မဟုတ္) အမ်ိဳးသားညီၫြတ္ေရးေကာ္မတီ ဖြဲ႔စည္းသင့္ပါသည္။ ထုိေကာ္မတီမွ “တုိင္းျပဳျပည္ျပဳညီလာခံႀကီး”တစ္ရပ္ေခၚယူၿပီး အေျခခံဥပေဒသစ္ ေရးဆြဲေရးအတြက္လမ္းၫြန္မူမ်ား၊ အေျခခံမူမ်ား ခ်မွတ္သင့္ပါသည္။ တုိင္းျပည္ျပည္ျပဳညီလာခံႀကီးတြင္ နိုင္ငံေရးအင္အားစုအသီးသီး တက္ေရာက္ႏုိင္ရမည္။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူမ်ား၏လိုလားခ်က္မ်ား၊ သေဘာထားမ်ားေဆြးေႏြးတင္ျပႏုိင္ရမည္။

ထိုညီလာခံႀကီးတြင္တန္းတူရည္တူ၊ ဒီမုိကေရစီနည္းက် ညွိႏိႈင္းေဆြးေႏြးၾကၿပီး စစ္မွန္ေသာပါတီစံုဒီမုိကေရစီႏွင့္ လူ႔အခြင့္ေရးကို ျပည့္ျပည့္ဝဝ အာမခံႏုိင္ေရး၊  ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ ေဖာ္ေဆာင္ႏုိင္ေရး၊  ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ ဖြဲ႔စည္းေရး အစရွိေသာအေျခခံဥပေဒသစ္အတြက္ လမ္းၫြန္မ်ား၊ အေျခခံမူမ်ားခ်မွတ္သြားသင့္ပါသည္။ ယင္းသုိ႔ေဆြးေႏြး ခ်မွတ္ႏုိင္မည္ဆုိလွ်င္ ျပည္တြင္းစစ္ကိုအၿပီးတုိင္ရပ္စဲႏုိင္ၿပီး၊ အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီၫြတ္မႈျပန္လည္ တည္ေဆာက္ႏုိင္ကာ တုိင္းျပည္ေရရွည္ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးတုိးတက္ေရးအတြက္ အေျခခံေကာင္းမ်ားျဖစ္ထြန္း ေပၚေပါက္လာေစပါလိမ့္မည္။

သို႔မွသာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု ျပည္သူတစ္ရပ္လံုး၏ ဆႏၵႏွင့္ကိုက္ညီေသာဖြဲ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ရပ္ကို ရရွိႏုိင္ပါလိမ့္မည္။ (နဝတ-နအဖ)စစ္အစုိးရကဲ့သုိ႔  ၁၄ ႏွစ္ အခ်ိန္ယူစရာလည္း မလိုအပ္ပါ။ စနစ္တက်ျပင္ဆင္ေဆာင္ရြက္ၾကမည္ဆုိလွ်င္ (၆)လခန္႔ ကာလအတြင္း အေျခခံဥပေဒသစ္တစ္ခု ေကာင္းမြန္စြာေရးဆြဲႏုိင္ပါသည္။