ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္ ႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္ "ကိုဘရီ (ဒႆနိက)"

ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္နွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္ "ကိုဘရီ (ဒႆနိက)
ဆရာႀကီး ဦးဘုိေမာင္မွာ ပါဠိနွင့္ပိဋကတ္စာေပက်မ္းဂမ္မ်ား၌ ႏွံ႔စပ္ကၽြမ္းက်င္ေသာ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ တစ္ေယာက္ျဖစ္၏။ သူသည္ ထုိစဥ္က သာသနာေရး၀န္ႀကီးဌာနတြင္ သာသနာေရးအၾကံေပးပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ အမႈထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ျဖစ္၏။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ထုိလမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႕သို႔ ကၽြန္ေတာ္၏သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ျဖစ္သူ ကိုုသိန္းထြန္းနွင့္ ပတ္သက္၍ ထုိဆရာႀကီးမ်ားႏွင့္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲသိကၽြမ္းခင္မင္ရင္းႏွီးခြင့္ ရရွိခဲ့၏။
ထုိလမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႕၀င္မ်ားမွ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မိမိေနအိမ္အသီးသီးမွ နံနက္ေစာေစာတြင္ လမ္း ေလွ်ာက္လာခဲ့ၾကၿပီး ေရႊတိဂုံဘုရားအေနာက္ဘက္မုခ္တြင္ ပထမစုရပ္အျဖစ္ လူစုခဲ့ၾက၏။ အနည္းငယ္ လူစုမိေသာအခါတြင္ ဦး၀ိစာရလမ္းအတုိင္း ဆက္လက္ေလွ်ာက္လာၾကၿပီး ဇီ၀က (ဇပါးရွား) လမ္းထိပ္ရွိ ပန္းၿခံနံေဘးလက္ဖက္ရည္ဆုိင္ေလးတြင္ ထိုင္ၾက၏။

ထုိဆိုင္တြင္ လူစုံေသာအခါ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာ၊ အာလာပသလႅာပစကားမ်ားကို မေမာႏုိင္၊ မပန္းႏုိင္ ရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေသာေသာညံေအာင္ ေျပာဆုိၾက၏။ ေက်နပ္ရၿပီး ေနေလး အနည္းငယ္ျမင့္လာေသာအခ်ိန္မွ လူစုခြဲၾက၏။ ဤကားအေရးႀကီးေသာကိစၥရွိ၍ မလာႏုိင္သူမွအပ က်န္သူမ်ားေန႔စဥ္လုပ္ေနက် ျဖစ္၏။ မုိးတြင္ဘက္ မိုးရြာထဲတြင္ ထီးေဆာင္း၍ လမ္းေလွ်ာက္ၾကေသာသူမ်ား ျဖစ္ၾက၏။

တစ္ေန႔တြင္ ပထမစုရပ္မွ၊ ဒုတိယစုရပ္ျဖစ္ေသာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္သို႔အသြား အၿငိမ္းစား အေထြေထြခြဲစိတ္ကုဆရာ၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဦးေအာင္ခင္ႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္တို႔ႏွစ္ေယာက္ ပခုံးယွဥ္၍လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးလာၾက၏။ ျမင္သူသည္ ျမင္သူကိုလည္း ျမင္၏။ မျမင္သူကိုလည္းျမင္၏။ မျမင္သူသည္ မျမင္သူကိုလည္း ျမင္၊ ျမင္သူကိုလည္း မျမင္ ..... တဲ့။
ထုိအေၾကာင္းအရာ၊ ဒႆနေလးကိုေဆြးေႏြးလာၾကစဥ္ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏အနီးမွ ကပ္ေလွ်ာက္လာေသာ ဆရာႀကီး ဦးဘုိေမာင္က ၾကားသြား၏။ ဆရာတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ေျပာေနတာေတြဟာ အေနာက္တိုင္းစာေပ မဟုတ္ဘူး။ ဘုရားေဟေဒသနာထဲမွာ ပါတယ္ဗ်ဟု ေျပာလိုက္၏။ အေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္သိလိုလွေသာ ဆရာဦးေအာင္ခင္က ဘယ္လုိလဲဗ်ဟု ဦးဘိုေမာင္အား ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ ဦးဘုိဟုသာ နာမည္ကိုအဖ်ားစြပ္၍ ေခၚေလ့ရွိသည္။
အဲဒါ ပဥၥ၀ဂၢီငါးဦးမွတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ အရွင္၀ပၸမေထရ္ ဥဒါန္းက်ဴးတဲ့ ဂါထာပဲ။ ဆရာတုိ႔ ျမန္မာလိုၾကည့္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးေရးတဲ့ ပရမတၱစကၡဳက်မ္းမွာ ပါတယ္။ သူ႔အတိုင္းေတာ့ မဟုတ္ဘူး။
မူရင္းပါဠိေတာ္ ၀ပၸေတၳရာပဒါန္ က...
ပႆတိ ပေသာ ပႆႏၱံ၊
အပႆႏၱဥၥ ပႆတိ။
အပၸႆေႏၱာ အပၸႆႏၱံ၊
ပႆႏၱဥၥ နပႆတိ
၀ပၸေတၳရာပဒါန္။
ဆရာတုိ႔က....
"ျမင္တဲ့သူဟာ ျမင္တဲ့လူကိုေရာ၊ မျမင္တဲ့လူကိုေရာ ျမင္တယ္။ မျမင္တဲ့လူဟာ မျမင္တဲ့လူကိုေရာ ျမင္တဲ့လူကိုပါ မျမင္ဘူး"
ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ႀကီးက ...
"သိမွ သိ/မသိကို သိသည္။ မသိက သိ/မသိကုိ မသိ" ဆုိၿပီး လိုရင္းတုိရွင္း ထိထိမိမိဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာျပန္ထားတာဟု ဆရာႀကီး ဦးဘုိေမာင္က ဆုိလိုက္၏။
လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႔သည္ လမ္းေလွ်ာက္ရုံသာမက၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အျပန္အလွန္ေကၽြးေမြးျခင္းနွင့္ တစ္ခါတရံ စိတ္၀င္စားေသာေနရာတစ္ခုသို႔ အပန္းေျဖခရီးထြက္တတ္၏။ ယခုလည္း ထုိိသို႔ေဆြးေႏြးၿပီး ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ ရြာသာႀကီးသို႔အပန္းေျဖခရီးထြက္ခဲ့ၾက၏။ ရြာသာႀကီးရွိ အပန္းေျဖအိမ္က်ဥ္းက်ဥ္းေလးတြင္ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္နွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္တုိျပန္လည္ဆုံမိၾကျပန္၏။ ယမန္ေန႔က လက္စ စကားကို ဆက္ၾကရင္း ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္သည္ သူေရးသားထားေသာ ဘ၀သံသရာခရီးရွည္ႀကီး လြန္ေျမာက္ျခင္းဟူေသာ ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ေအာက္မွ...
သိမွ သိ/မသိ ကို သိသည္၊
မသိက သိ/မသိ ကို မသိ။
မသိလွ်င္တြယ္၊ သိလွ်င္ျပယ္သည္
တြယ္လွ်င္ေဘး၊ ျပယ္လွ်င္ေအးသည္။
မသိက တစ္ပတ္ပတ္၊ သိမွ အၿပီးသတ္သည္။
မသိအစ သိကအဆုံး၊ ကိစၥတုံးသည္။
ဒီပဲယင္းဆရာေတာ္ဟူေသာ စာတိုကေလးကိုရြတ္ျပ၍ အသင့္ယူလာေသာ စာရြက္အလြတ္ႏွင့္ ေဘာလ္ပင္ကုိ ဆရာျမသန္းတင့္အား ထုိးေပးၿပီး ဆရာ ဒါေလးကို အဂၤလိပ္လိုျပန္ေရးပါဟု ဆုိလိုက္၏။ ဆရာႀကီး ဦးဘိုေမာင္မွာ ဆရာျမသန္းတင့္ထက္ ဆယ္ႏွစ္ခန္႔ႀကီးေသာ္လည္း ေလးစားမႈ ဂါရ၀တရားျဖင့္ ဆရာဟုပင္ ေခၚ၏။ ဆရာႀကီးဦးဘိုေမာင္မွ ပါဠိႏွင့္ ပိဋကတ္စာေပမ်ားကုိ ကၽြမ္းက်င္ေသာ္လည္း အဂၤလိပ္စာတြင္မူ ဆရာျမန္းတင့္လုို မကၽြမ္းက်င္ေပ။
ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္အား ေလးစားေသာအားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းပင္ ဒူးတစ္ဖက္ေထာင္၊ စာရြက္ကိုေပါင္ေပၚတင္ၿပီး အဂၤလိပ္လို ဘာသာျပန္ေပးခဲ့သည္။
"The End of the Long Peregrination."
He who knows not, that he knows not and knows;
He who knows not, knows not that he knows not and knows;
He who knows not, is attached and who knows, is detached;
He who is attached, runs the risk of danger;
He who knows detached, enjoys the bliss of peace;
He who knows not turns around a round;
He who knows, turns no other round;
For who knows not, it is the beginning.
For who knows, it is the end and passing over of all things.
Venerable Depeyin Sayadaw
ဟု ဆရာျမသန္းတင့္က ဘာသာျပန္ေပးခဲ့ပါသည္။
ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ယခင္က အဂၤလိပ္ဘာသာမွ ျမန္မာဘာသာသို႔ ျပန္ဆုိေနၾကျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုတြင္မူ ျမန္မာဘာသာမွ အဂၤလိပ္ဘာသာသို႔ ျပန္ဆုိသြားခဲ့သည္မွာ ထူးျခားမႈတစ္ခုျဖစ္ပါသည္။
အထက္ပါအေၾကာင္းအရာမ်ားကား ကၽြန္ေတာ္တို႔ လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႔သားမ်ားအတြက္ ဆရာႀကီးႏွစ္ဦးစလုံးအား အၿမဲအမွတ္တရ ျဖစ္ေစခဲ့ပါသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္မူ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္ႏွင့္ ဆရာျမသန္းတင့္တို႔ ႏွစ္ဦးလုံး မရွိၾကေတာ့ပါ။ သခၤါရ သေဘာတရားအရ ကြယ္လြန္ခဲ့ၾကၿပီးျဖစ္၏။ ဆရာျမသန္းတင့္သည္ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္ထက္ ငယ္ေသာ္လည္း မေမွ်ာ္မွန္းႏုိင္ေသာ ျဖစ္ပ်က္သေဘာတရားအရ ေစာ၍ ' ၁၉၉၈၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၁၈ ရက္' ေန႔တြင္ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ရုတ္တရက္ကြယ္လြန္ခဲ့၏။ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္မွာမူ လူႀကီးေရာဂါျဖင့္ '၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ေမလ ၉ ရက္' ေန႔တြင္ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါသည္။ ယခုက်န္ရွိေနေသးေသာ လမ္းေလွ်ာက္အဖြဲ႔၀င္မ်ားသည္ ဆရာႀကီးမ်ားေနာက္သို႔ ဘယ္ေန႔ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္လိုက္ၾကမည္ အသိ။ တစ္ေန႔ေန႔ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ မလြဲဧကန္လိုက္ရေပလိမ့္မည္။

ယခင္က ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္သိေသာ ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးသည့္စာေပပညာရွင္မ်ား၊ ရုပ္ရွင္ႏွင့္ ဂီသပညာရွင္မ်ားအေၾကာင္း ေဆာင္းပါးေရးလွ်င္ ေမတၱာေစတနာအရင္းခံစိတ္ထားျဖင့္ ရိုးသားစြာ 'ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ' ဟု ေနာက္ဆုံးစာေၾကာင္း၌ ေရးေလ့ရွိပါသည္။ ယခုတစ္ႀကိမ္တြင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မေရးေတာ့ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ဆရာျမသန္းတင့္ကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီးခါစ ဆရာႀကီးဦးဘုိေမာင္ ကိုယ္တုိင္ေရးသားေသာ 'ျမသန္းတင့္နွင့္ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္' ဟူေသာေဆာင္းပါး၌ လူ႔အက်ိဳးျပဳစာေပမွန္သမွ်ကို ကိုယ္တုိင္လည္းေရး၊ အျခားစာေပမ်ားမွလည္း ျပန္ဆိုေရးသားသြားေသာ ဆရာျမသန္းတင့္အား ' ေကာင္းရာသုဂတိလားပါေစ' ဘာညာ စသည့္ျဖင့္ ဆုေတာင္းေနစရာ မလုိပါ။
သူ၏ ဓမၼႏုဂၢဟကုသိုလ္ႏွင့္ အျခားအက်ိဳးျပဳစာေပ အေတြးအေရးေတြက အလွည့္သင့္သလို ျမွင့္တင္ေပးၾကမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ေငြေတြ သိန္းေပါင္းမ်ားစြာအကုန္ခံၿပီး ပကာသန ဒါနအျပအလွဴထက္ သူ၏ ဓမၼႏုဂၢဟကုသိုလ္က ရာေထာင္မက သာလြန္ျမင့္ျမတ္သည္ဟုု ဆုိခဲ့ပါသည္။
(၀န္ခံခ်က္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းအရာမ်ား၏ အႏွစ္ခ်ဳပ္မွာ ၁၉၉၇ ခု၊ ဇူလိုင္လထုတ္ သာထြန္းျပန္႔ ဓမၼစာေစာင္တြင္လည္းေကာင္း၊ အမွတ္-၆/၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇြန္လထုတ္ ႏြယ္နီမဂၢဇင္းတြင္ ပါခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ သုို႔ေသာ္ အျခားမဖတ္ရေသး၊ မသိေသးသူမ်ားကို သိေစလုိေသာစိတ္အရင္းခံ ေဒသတနာျဖင့္ တစ္ဆင့္ျပန္လည္ ေဖာက္သည္ခ်လိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)
#စာေကာင္းေပမြန္တို႔ ဟူသည္ အထပ္ထပ္ဖတ္ေလ၊ မွတ္မိေလ၊ အသိဥာဏ္တိုးပြားေလ ဟု ကၽြန္ေတာ္ ယူဆပါသည္။
စာေရးသူ - ကိုဘရီ (ဒႆနိက)
ရုပ္ရွင္ေတးကဗ်ာ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂ဝ၁၁
ဆရာမ shwezinu blogspot မွ တဆင့္ကူးယူ ျပန္လည္မွ်ေဝပါသည္ #ေမာင္ခ်မ္း ( ခရမ္းျပာ )
ဆရာျမသန္းတင့္ ( သို႔မဟုတ္ ) လူသားေပါင္းကူး တံတား