(ကက္ရွမီးယား)
အိႏၵိယ ပါကစၥတန္ လက္ရည္စမ္းရံုရွိေသး လက္နက္ပြဲစားနဲ႔ စစ္ကုန္သည္ေတြ ေဒသတြင္းမွာနဲ႔ဆိုင္ရာသံရံုးေတြမွာ ေျခခ်င္းလိမ္လာၾကၿပီ။ အိႏိၵယ ပါကစၥတန္စစ္ဗိုလ္ႀကီးေတြနဲ႔ နိုင္ငံေရးသမားေတြေတာ့ ပြေပါက္အသစ္တခုေပၚလာၿပီ။
စစ္လက္နက္အသစ္အဆန္းေတြကို လူေတြသတ္ျပၿပီး ၿမိဳ႔ေတြရြာေတြမီးေလာင္တိုက္သြင္းျပၿပီး ေၾကာ္ျငာထိုးၾကေတာ့မယ္။
လက္နက္ဆိုတာ အေရာင္းျပခန္းနဲ႔ေၾကာ္ျငာရတာမဟုတ္ေတာ့ စစ္ပြဲဖန္တီးၿပီး တခ်က္တည္းနဲ႔ လူဘယ္ေလာက္သတ္နိုင္ဆိုတာ လက္ေတြ႔ျပရတယ္။ မ်ားမ်ားနဲ႔ျမန္ျမန္သတ္နိုင္ေလေလ ေစ်းေကာင္းရေလေလပဲ။ ေရာင္းအားေကာင္းေလေလဘဲ။
ဒီ စစ္ေျမျပင္ လက္နက္အေရာင္းျမွင့္တင္ပြဲ လူစည္မယ့္သေဘာရွိတယ္။ ၂ နိုင္ငံ ထသာ ခ်ၾကလို႔ကေတာ့ လူေတြ ေသာက္ေသာက္လဲ ေသလိုက္မယ္ျဖစ္ျခင္း။
လက္နက္ကုမၺဏီႀကီးေတြ၊ လက္နက္ကုန္သည္ေတြ၊ စစ္ပြဲစားေတြ၊ လက္နက္နိုင္ငံႀကီးေတြ စစ္နဲ႔ေငြရွာ ျမက္ျမက္ကေလးရၾကဦးမယ္။ စစ္ျဖစ္တဲ့ျပည္ေတြကေတာ့ ေၾကမြသြားမယ္။ လူေတြ မြဲေတြသြားမယ္။
လက္နက္နိုင္ငံႀကီးေတြဟာ သူတို႔စီးပြားျဖစ္ဖို႔ဆို အခ်ိန္မေရြးစစ္ထျဖစ္ခိုင္းလို႔ရတဲ့ ေက်ာင္းေတာ္ကရန္စေတြကို ရန္စေဖာ္ေပးၿပီး ေဒသႏၱရစစ္ေတြမွာ လက္နက္ ၂ ဘက္ေရာင္း ေရာင္းေပးရင္း ဓနစုေဆာင္းၾကတာပါ။ သူတို႔ေျမေပၚေတာ့ က်ည္တေတာင့္မွ အက်မခံပါဘူး။
လူ႔သမိုင္းရဲ့ေခတ္တိုင္းမွာ စစ္ဟာအရာရာျဖစ္ေနၿပီ။ လက္နက္ဟာ အရာရာကို ဆံုးျဖတ္တယ္။ အာဏာဟာ ေသနတ္ေျပာင္းက ထြက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေသနတ္ေျပာင္းကို ဘယ္အာဏာက အမိန္႔ေပးမလဲ။
ဘယ္အာဏာက အမိန္႔ေပးေပး စစ္တကယ္ျဖစ္ရင္ အာဏာကိုင္တဲ့ ပိုင္တဲ့ေကာင္ကေနာက္မွ အရင္ဆံုး ေက်ာေကာ့ေအာင္ခံၾကရ ေသရေၾကရၾက သတ္ရျဖတ္ရၾကတာက လက္နက္မဲ့ျပည္သူေတြ၊ မိခင္ေတြ၊ ကေလးေတြ၊ နွစ္ဘက္ေအာက္ေျခထုက စစ္သည္ေတြ။
စစ္ဟာ ေခတ္အဆက္ဆက္က တည္ေဆာက္လာခဲ့ရတဲ့ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈႀကီးကိုသာမက လူ႔စိတ္ဓာတ္နဲ႔အေတြးအေခၚေတြကိုပါ ရစရာမရွိေအာင္ ဖ်က္ဆီးပစ္လိုက္တာပါဘဲ။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၆၊ ၂ဝ၁၉
0 comments:
Post a Comment