(စကားေနာက္က တရားမ်ား) မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ

(စကားေနာက္က တရားမ်ား)

ဗမာစကားမွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ခံရတယ္၊ ေသနတ္မွန္လို႔ ေသတယ္၊ က်ည္မေတာ္တဆထြက္လို႔ မွန္ၿပီးေသတယ္။ စသည္ျဖင့္ရွိၿပီးသားပါခင္ဗ်ား။ ေသနတ္က်ည္ဆန္မွန္လို႔ေသတယ္ဆိုတာကေတာ့ ဆန္းသလိုလိုရွိပါတယ္။

ဗံုးစေတြ ဗံုးဆန္ေတြမွန္လို႔ေသတယ္ဆိုတာက ရွင္းတယ္။ ဗံုးက ကိုယ့္နားလာက်တယ္ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ့္ကို အစေတြမွန္နိုင္ေလာက္တဲ့အကြာအေဝးမွာ လာက်တယ္။ ကြဲတယ္။ အစေတြ ကိုယ့္လာမွန္တယ္။ ေသတယ္။ ဒါေတာင္ ဗံုးထိလို႔ေသတယ္လို႔ ေယဘုယ်ေျပာၾကတယ္။ ဗံုးစမွန္လို႔ ဗံုးက်ည္ထိလို႔ေသတယ္လို႔လည္း ပိုအေသးစိတ္လိုလို႔ ေနရာအလိုက္ေျပာၾကတာရွိပါတယ္။ တရားရံုးတို႔ မႈခင္းဆိုင္ရာေဆးပညာတို႔ စတဲ့နယ္ပယ္ေတြမွာျဖစ္မယ္ထင္ပါတယ္။

ရခိုင္က ေအေအနဲ႔ျဖစ္တဲ့တိုက္ပြဲမွာ စစ္တပ္ကပစ္လိုက္လို႔ မ်က္နွာကိုေသနတ္မွန္ၿပီး ကေလးမေလးတေယာက္ ဆံုးပါတယ္။ ဒါကို ေသနတ္က်ည္ဆန္မွန္လို႔ေသတယ္လို႔သံုးတာက အဲ့မတိုင္မီေလးမွာ လက္နက္ႀကီးေတြပစ္တယ္ က်တယ္၊ ဒါေပမဲ့ေသတာက လက္နက္ႀကီးေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး ေသနတ္မွန္လို႔ေသတာ။ ဒါေလာက္ကိုပဲ ထင္းေစ့ခ်င္လို႔ ခြဲၿပီးေျပာတာဆို ကိစၥမရွိဘူးထင္ပါတယ္။

ခုျဖစ္ေနတာက အဲ့ဒီေသနတ္က ဘယ္သူကပစ္တဲ့ေသနတ္လဲ အဲ့ဒီက်ည္က ဘယ္ေျပာင္းကထြက္တဲ့က်ည္လဲကို ေသခ်ာမေျပာေတာ့ပဲ “ေသနတ္က်ည္ဆန္မွန္လို႔ေသ“ဆိုၿပီး လံုးရိုက္ၿပီး ျပႆနာကို ေထြးပစ္လိုက္သလိုျဖစ္ေနတဲ့အျပင္ ဘယ္ကလာမွန္းမသိတဲ့ ေသနတ္က်ည္ဆန္လာမွန္ၿပီး ေနရင္းထိုင္ရင္းေသသြားရသလိုမ်ိဳးအထိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေဒသခံေတြေရာ က်န္ရစ္သူေတြရဲ႔အေျပာမွာေရာ စစ္တပ္ကပစ္လိုက္တဲ့ေသနတ္မွန္လို႔ေသတယ္ဆိုတာ အထင္အရွားရွိေနပါလ်ွက္ ေျပာေနပါလ်ွက္ ၾကားေနသိေနပါလ်ွက္ “တိုက္ပြဲျဖစ္ပြားရာတြင္ ေသနတ္က်ည္ဆန္မွန္လို႔ေသ“လို႔ဆိုေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔လူေတြရဲ့ သမာသမတ္က်မႈနဲ႔အဂတိလိုက္မႈကို ဆန္းစစ္ဆင္ျခင္စရာျဖစ္လာပါတယ္။

စစ္ေျပးဒုကၡသည္ဆိုတဲ့စကားက ရွိၿပီးသားျဖစ္ပါတယ္။ စစ္ေျပးဒုကၡသည္လို႔ၾကားလိုက္တာနဲ႔ လူေတြစိတ္ထဲ စစ္ေဘးစစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ဒုကၡဆိုးေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးႀကံဳၿပီး ေနရပ္ရင္းကို အိုးအိမ္ကိုစြန္႔ခြာ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးမိေျပးရာ အသက္လုေျပးလာၾကရသူေတြကိုေျပာတာမွန္း လူတိုင္းနားလည္သိျမင္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ဒုတိယကမၻာစစ္ႀကီးအျဖစ္ ဖက္ဆစ္ေတြစစ္ဦးဘီလူးနဲ႔ ဗမာျပည္ထဲဝင္လာေတာ့ ၿဗိတိသ်ွဘုရင္ခံအစိုးရ အိႏၵိယ၊ ဆင္းမလားကိုေျပးပါတယ္။ ဒါကို စစ္ေျပးအစိုးရလို႔ သံုးပါတယ္။ စစ္ရိပ္သန္းလာလို႔ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေတြ အိႏိၵယျပန္ေတာ့ စစ္ေရွာင္သူမ်ားလို႔သံုးပါတယ္။ စစ္အတြင္းျပန္ေျပးၾကေတာ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြလို႔ သံုးပါတယ္။ စစ္သားမဟုတ္တဲ့ဂ်ပန္ေတြ စစ္ႀကီးအၿပီး ဂ်ပန္ျပန္ေတာ့လည္း မာစတာႀကီးကျပည္ေတာ္ျပန္လို႔ သံုးပါတယ္။ ေနဝင္းအာဏာသိမ္းၿပီး ျပည္သူပိုင္သိမ္းေတာ့ျပန္တဲ့ တရုတ္ကုလားစသူေတြကို ျပည္ေတာ္ျပန္ေတြလို႔သံုးပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ေရွာင္တယ္နဲ႔ေျပးတယ္ဆိုတာကို သူ႔ေနရာနဲ႔သူ အံက်ေအာင္သံုးၾကတာသတိထားမိနိုင္ၾကမွာပါ။

ကခ်င္မွာ ရခိုင္မွာစတဲ့လူမ်ိဳးစုေဒသေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႔ အျခားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုေတြ တိုက္ပြဲေတြျဖစ္ၾကေတာ့ ရြာသူရြာသား အရပ္သူအရပ္သားေတြ ေခြးေျပးဝက္ေျပး ေျပးၾကရပါတယ္။ ႀကိဳၿပီး ေရွာင္လာတဲ့လူေတြလည္း ရွိနိုင္ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ စစ္မျဖစ္ခင္က ထြက္လာၾကသူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ေရွာင္လာတဲ့သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ေသလုေျမာပါး ေဘးလြတ္ရာ ထြက္ေျပးလာၾကသူေတြပါ။ ဒီေနရာမွာလည္း ညႊန္းခ်င္တာက စစ္ေၾကာင့္ ခြက္လြတ္လက္လြတ္ေျပးလာရသူေတြကိုျဖစ္ေပမယ့္ လံုးရိုက္ၿပီး စစ္ေရွာင္ဒုကၡသည္မ်ားဆိုၿပီးေျပာေတာ့ သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔လူေတြရဲ့ သမာသမတ္က်မႈနဲ႔အဂတိလိုက္မႈကို ဆန္းစစ္ဆင္ျခင္စရာျဖစ္လာပါတယ္။

လူေတြ အစိုးရကို အာဏာပိုင္ကို အေျခအေနအျဖစ္အပ်က္တရပ္ကို အလိုမက်တဲ့အခါ မိမိလို႔လိုအင္ဆႏၵ(ႀကိဳက္မႀကိဳက္)ကို ထုတ္ေဖာ္ျပသၾကပါတယ္။ တေယာက္ထဲလည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ အမ်ားနဲ႔လည္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဒါကိုဆႏၵျပတယ္လို႔ ေယဘုယ်ေျပာပါတယ္။

မ်ားေသာအားျဖင့္ ႀကိဳက္တာကိုထုတ္ေဖာ္ျပသတာဆို ေထာက္ခံပြဲလို႔ေျပာၿပီး မႀကိဳက္လို႔ မေက်နပ္လို႔ ထုတ္ေဖာ္ျပသတာကို ဆႏၵျပတယ္ ဒါမွမဟုတ္ ဆန္႔က်င္ပြဲလုပ္တယ္လို႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ပိုအေသးစိတ္လိုလို႔ ေထာက္ခံဆႏၵျပပြဲနဲ႔ ကန္႔ကြက္ဆႏၵျပပြဲလို႔လည္း ခြဲခြဲထင္ထင္ေျပာေလ့လည္းရွိပါတယ္။ အနက္၊ အဓိပၸါယ္နဲ႔ သေဘာသြားေတြဟာ ဆိုလိုရင္းကို ဒုတ္ဒုတ္ထိသလို မ်က္ေစ့ထဲလည္း ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းျမင္ပါတယ္။ ေထာက္ခံပြဲေတြကေတာ့ ထားပါေတာ့။ လူေတြရဲ႔တကယ့္အလိုအရ ေထာက္ခံတာရွိသလို အာဏာပိုင္ေတြရဲ႔ နည္းမ်ိဳးစံု စည္းရံုးသိမ္းသြင္း အၾကပ္ကိုင္ ၿခိမ္းေျခာက္ မက္လံုးေပး လွည့္ဖ်ားတာေတြေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဆႏၵျပတာမွာလည္း ဒါမ်ိဳးေတြရွိပါတယ္ လံုးလံုးမရွိဘူးလို႔ေတာ့ ေျပာလို႔မရပါ။

ဒါေပမယ့္ ဆႏၵျပတယ္ဆိုကတည္း သူ႔မွာ မေက်နပ္ခ်က္ လိုအပ္ခ်က္တခုခုေတာ့ ရွိကိုရွိေနၿပီဆိုတာ ေတြးလို႔ရပါတယ္။ ကေလးတေယာက္ နို႔ဆာလို႔ ေအာ္ဟင္ငိုယိုၿပီဆို ဒီေကာင္ေတာ့ ဆႏၵျပေနၿပီလို႔ ေျပာတာမ်ိဳးမွာ။ ေယဘုယ်ကေတာ့ မေက်နပ္လို႔ လႈပ္ရွားျပသလာၿပီဆို ဆႏၵျပတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ထြက္ေစ့ခ်င္တဲ့ရလဒ္ အဆိုးအေကာင္းသေဘာေပၚ တည္ေျပာတာထက္ လုပ္ေနတဲ့လုပ္ရပ္အေပၚေျပာတာမ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာေျပာစရာက လူေတြမေက်နပ္လို႔ လိုအင္တခုခုရွိေနလို႔ အစုရြယ္ရြယ္လတ္လတ္ေတြနဲ႔ လမ္းေပၚထြက္လာၿပီဆို ဆႏၵျပတယ္လို႔အေျပာနည္းၿပီး “ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္“ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္းကို ဒီဘက္ေခတ္မွာ အေတာ္ေလးကို ေဖာ္ထုတ္သံုးစြဲလာၾကတာပါ။ ဆႏၵျပတာဟာ ဆႏၵျပတာအျဖစ္ ဗမာစကားမွာ ရွိနွင့္ၿပီးသားပါ။ စကားလံုးအနက္ကို အေကာင္းဆိုးနဲ႔ေျပာလိုတာထက္ ျပဳေနတဲ့အျပဳအမူကိုေျပာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဆိုးျမင္သေဘာ မပါဘူးလို႔ ယူဆပါတယ္။ ဒီေနရာမွာလည္း ဆႏၵျပတာကို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုၿပီး သံုးစြဲေျပာဆိုတာ မတြင္ တြင္ေအာင္လုပ္ေနတာမွာ သတင္းမီဒီယာေတြနဲ႔လူေတြရဲ႔ သမာသမတ္က်မႈနဲ႔အဂတိတရားကို ဆန္းစစ္ျခင္ျခင္ဖို႔လိုမယ္ထင္ပါတယ္။

ဟယ္ရီတန္ေသတာကို ေသနတ္မွန္လို႔ေသတယ္လို႔ေျပာမယ္ဆို ေျပာလို႔ရဦးေတာင္ ၈၈ အာဏာသိမ္းတဲ့ေန႔မွာက်ဆံုးသြားတဲ့ မဝင္းေမာ္ဦးေလးကို ေသနတ္မွန္လို႔ေသတယ္လို႔ေျပာမရဘူး ထင္ပါတယ္။

စစ္ေၾကာင့္ေပမယ့္ ေျပးခ်ိန္လႊားခ်ိန္ေလးရလို႔ တိုက္ပြဲျဖစ္မွာႀကိဳသိလို႔ ထြက္ေျပးလာရသူေတြကို စစ္ေရွာင္သူေတြလို႔ဆိုခ်င္ဦးေတာင္ တိုက္ပြဲေတြၾကားကေန ေျခဦးတည့္ရာ အသက္လုေျပးလာရတဲ့လူေတြကို စစ္ေရွာင္ေတြလို႔ေျပာတာ မမွန္ဘူးထင္ပါတယ္။

ဆန္႔က်င္တာ/ေထာက္ခံတာကိုေဖာ္ျပဖို႔ လက္မွတ္ေတြလိုက္ေကာက္ယူစုေဆာင္းတာ စတစ္ကာကမ္ပိန္းေတြလုပ္တာ တိုင္စာမွာစုေပါင္းလက္မွတ္ထိုးတာ စတာေတြကို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္လို႔ေျပာလို႔ျဖစ္ဦးေတာင္ ျမစ္ဆံုဆည္ေဆာက္မွာမလိုလားလို႔ လမ္းေပၚထြက္လာၾကတာကို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္လို႔သံုးတာကေတာ့ ဟန္မက်ဘူးထင္ပါတယ္။

ဒါေတြဟာလည္း စကားေနာက္ကတရားေတြဘဲမဟုတ္ပါလား ခင္ဗ်ား။

မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ (ေဖော္ဝါရီ ၂၃၊ ၂ဝ၁၉ )