(အိမ္ေရွ႔ပူရင္ အိမ္ေနာက္မခ်မ္းသာျဖစ္သတဲ့)
အႏိၵယနဲ႔ပါကစၥတန္ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ခတ္ရြယ္ရြယ္ စစ္တပြဲေလာက္ေတာ့ တိုက္ၾကည့္ၾကမယ္နဲ႔တူပါတယ္။
ကက္ရွမီးယားဟာ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးနဲ႔မဆိုင္တဲ့ သီးျခားႏိုင္ငံ၊ သီးျခားအစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြအခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္တဲ့ျပည္ျဖစ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြလည္း ဒီစစ္ထဲကေန လူးလြန္႔ထဖို႔ ခုေလာက္ရွိ အားယူေနၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။ နိုင္ငံသစ္တခုေပၚထြန္းလာဖို႔ လမ္းစေတြလည္း ခုထက္ပို ရွာႀကံလာၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်ရဲ႔ Ruled and Divided ေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနထိ ဆိုက္ခဲ့ရတာလို႔ သမိုင္းေရးေနာက္ခံကားေပၚ တင္ၾကည့္ၿပီး ျပႆနာရဲ႔ဇစ္ျမစ္ကိုရွာၾကည့္လို႔ ေထာက္ျပလို႔ရတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ခြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ စစ္ေအးေခတ္တေလွ်ာက္လံုး၊ ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြရဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေပၚလစီေတြ၊ အာဏာရခဲ့တဲ့ အစိုးရအဆက္ဆက္ေတြရဲ႔ ရပ္ခံခ်က္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ့ ပေယာဂနဲ႔စနက္ေတြကိုလည္း ထည့္တြက္ရမယ္ ျမင္ပါတယ္။ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္က သမိုင္းေခတ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ လူထုသေဘာထားနဲ႔ လူထုတိမ္းၫႊတ္မႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ အိႏိၵယကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ဆိုၾကေပမယ့္ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးစတဲ့ျပႆနာေတြနဲ႔လြတ္ၿပီး လူေတြ ေအးေအးလူလူေနရတဲ့အခ်ိန္ဟာ တဒဂၤသာသာထက္ တခါမွ မပိုခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈေတြလည္း မကင္းခဲ့ဘူး။ ေနရူးေခတ္ ေနာက္ပိုင္းကစလို႔ အိႏိၵယမွာလႊမ္းမိုးခဲ့တဲ့ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရးဝါဒဟာ လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာ အႀကီးစိုးဆံုးျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ လူေတြတဦးခ်င္းစီရဲ႔လြတ္လပ္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအရလြတ္လပ္မႈ၊ စီးပြားေရးအရလြတ္လပ္မႈေတြမွာ ပါကစၥတန္ထက္ေတာ့ အပံုႀကီးသာပါတယ္။
ပါကစၥတန္က်ေတာ့ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေတြေအာက္မွာ အေနရမ်ားခဲ့တယ္။ စစ္ဗိုလ္ေတြအခ်င္းခ်င္း ေစာင္မန္ခုတ္လို႔ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြလည္း ရွိတယ္။ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးပဋိပကၡကေတာ့ အိႏၵိယထက္ အျဖစ္နည္းပါတယ္။ Islamic Country မဟုတ္ေပမယ့္ Country of Muslims ျဖစ္ေနတာက အထင္အရွားပါ။ ဆိုေတာ့ ဘာသာအယူနဲ႔လူ စံုပင္စံုျငားလည္း အမ်ားစုက ဘာသာအယူတူသူေတြျဖစ္ေတာ့ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးျပႆနာက လူလည္းပိုမ်ား ဘာသာလည္းပိုစံု ဇာတ္ခြဲျခားမႈလည္း မသိမသာရွိေနေသးတဲ့ အိႏိၵယေလာက္ေတာ့ မေပၚလြင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ မူးလို႔ေတာင္ရႉစရာမရွိတဲ့ လူေတြမွာ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘဝေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။
၂ နိုင္ငံလံုးဟာ ခ်မ္းသာစာရင္းေတာ့ မဝင္ပါဘူး။ လူေတြရဲ႔တဦးခ်င္းဝင္ေငြမွာလည္း ပိန္မသာလိန္မသာပါ။ စစ္ေအးေခတ္ကေတာ့ အိႏိၵက ဆိုဗီယက္နဲ႔အလြမ္းသင့္ၿပီး ပါကစၥတန္က အေမရိကန္ဘက္ ယိမ္းပါတယ္။ လက္နက္၊ စစ္ေရးနည္းပညာေတြကို ဆိုင္ရာနိုင္ငံႀကီးေတြကေန ဝယ္ယူျဖည့္တင္း တပ္ဆင္ၾကတာပါ။
ခု ကမၻာသားေတြ ေတြးပူေနရတာက စစ္အင္အားအရ အိႏိၵယကသာတယ္ဆိုေပမယ့္ ႏွစ္နိုင္ငံလံုးမွာ အႏုျမဴလက္နက္ေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကတာကိုပါပဲ။ အႏုျမဴစစ္ႀကီး ျဖစ္လာမယ္ မလာဘူးကလည္း ဘယ္သူမွ ကံေသကံမေျပာမရေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ၾကဖို႔၊ အပ်က္အပ်က္နဲ႔ႏွာေခါင္းေသြး မထြက္ၾကဖို႔ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကေတာ့ ေျဖာင့္ဖ်ေနၾကပါတယ္။ နားဝင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အနာက ၂ ဘက္လံုးမွာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီေနတာပါ။ ဆိုေတာ့ ျပႆနာကို ၾသဇာသံုးၿပီး နင္တန္နင္တန္ ပန္းကန္ကြဲ လုပ္လို႔ရမယ့္လမ္းေတာ့ ခုထိမျမင္မိေသးပါဘူး။ အနုျမဴလက္နက္ေတြ မသံုးပါနဲ႔အထိ နားခ်လို႔ရဦးေတာင္ အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့ စစ္ ခတ္ရြယ္ရြယ္ တပြဲေလာက္ေတာ့ လက္ေမာင္းလွဲၾကည့္ခ်င္ၾကပံုပဲ။ ရွိတဲ့လက္နက္ေတြကလည္း စစ္မျဖစ္ေတာ့ ေရာင္းမထြက္တဲ့ကုန္လို လက္နက္ရံုေတြမွာ ပံုေနတာမဟုတ္လား။
လက္နက္ေရာင္းမယ့္နိုင္ငံေတြကလည္း လက္နက္အသစ္အဆန္းေတြ ေၾကာ္ျငာခ်င္ေနၾကတယ္။ စစ္ကုန္သည္ေတြ၊ လက္နက္ကုန္သည္ေတြ၊ စစ္ပြဲစားေတြလည္း ေခါင္းခ်င္းရိုက္ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကပါၿပီ။ သြားရည္ တျမားျမားလည္း ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ကမၻာေပၚမွာ အခ်မ္းသာဆံုးနိုင္ငံေတြဆိုတာ စစ္လက္နက္ပစၥည္း အမ်ားဆံုးထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ၿပီး ႀကီးပြားလာၾကတာျဖစ္သလို စစ္မီးေမႊးသူေတြ၊ နယ္ခ်ဲ႔သမားေတြ ျဖစ္ေနတာလည္းေတြ႔ရမွာပါ။
လူသတ္လက္နက္ေတြ ထုတ္လုပ္ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားတာဟာ မိစၦာအာဇီဝလို႔ ဘုရားေဟာရွိတယ္၊ မလုပ္ေကာင္းဘူး ဘာညာသာ ႏႈတ္တက္ရြရြေျပာေနၾကေပမယ့္ အဲ့ဒီ မိစၦာအာဇီဝနဲ႔ႀကီးပြားေနသူေတြကို ႀကိတ္အားက်ေနၾကတာလည္း အထင္အရွားပါဘဲ။ ပါဏာတိပါတံ ေဝရာမဏိသကၡာပဒံ သမာဓိယာမိေနၾကေပမယ့္ စစ္ျဖစ္လို႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့ဘက္က အေသအေပ်ာက္မ်ားရင္၊ ရံႉးရင္ ေပ်ာ္ၾက အားရဝမ္းသာရွိၾကရံုမက ကိုယ္နိုင္ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကို အားေပးၾကတာလည္း
လူရဲ႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဇၩတၱသ႑န္ရဲ႔ ရက္စက္တဲ့အရိုင္းစိုင္းဆန္မႈ ဉာဏ္ပညာနံု႔နဲ႔မႈမဟုတ္လား။
လူေတြသတ္ေနေသေနတာကို စစ္လြတ္ေျမမွာ မိသားစုနဲ႔ေအးေအးလူလူေနရင္း ျဖစ္ေနတဲ့သတ္ျဖတ္မႈ ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈႀကီးေတြကို ေဘာလံုးပြဲၾကည့္သလိုသေဘာထားၿပီး ေသြးေအးေအးနဲ႔အားေပးၾက လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၾကတတ္တဲ့ လူေတြ႔ရဲ႔ႏွလံုးသား ခက္ထန္မာေၾကာမႈနဲ႔ေသြးဆာမႈေတြဟာလည္း စက္ဆုပ္စရာမဟုတ္လား။ ကမၻာေျမတေနရာရာမွာစစ္ပူရင္ ကမၻာေျမအနွံ႔က ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းေနလိုသူတိုင္း၊ စိတ္နွလံုးနုညံ့သူတိုင္း ရင္ပူၾကရတာပါဘဲ။ အိမ္ေရွ႔ပူေတာ့ အိမ္ေနာက္ မခ်မ္းသာျဖစ္ရတာက ဓမၼတာပါဘဲ။ ကမၻာေျမဟာ လူတိုင္းအတြက္ အိမ္ပါ။
စစ္ေတာ့ ျဖစ္ဖို႔အေၾကာင္းဖန္ေနၿပီ။ တာစူေနၿပီလို႔ေတာ့ မေျပာနိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔စစ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ျဖစ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျပည္သိမ္းဖို႔၊ မင္းေျပာင္းမင္းလြဲလုပ္ဖို႔၊ လက္ရပစၥည္းသိမ္းဖို႔၊ လုယက္ဖို႔၊ မိန္းမရွာဖို႔ေတာ့ မပါေသးတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ သံု႔ေတာ့ မိတဲ့သူဖမ္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၇)
အႏိၵယနဲ႔ပါကစၥတန္ အကန္႔အသတ္နဲ႔ ခတ္ရြယ္ရြယ္ စစ္တပြဲေလာက္ေတာ့ တိုက္ၾကည့္ၾကမယ္နဲ႔တူပါတယ္။
ကက္ရွမီးယားဟာ ႏွစ္ႏိုင္ငံလံုးနဲ႔မဆိုင္တဲ့ သီးျခားႏိုင္ငံ၊ သီးျခားအစိုးရနဲ႔ ျပည္သူေတြအခ်ဳပ္အျခာအာဏာတည္တဲ့ျပည္ျဖစ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈေတြလည္း ဒီစစ္ထဲကေန လူးလြန္႔ထဖို႔ ခုေလာက္ရွိ အားယူေနၾကၿပီ ထင္ပါတယ္။ နိုင္ငံသစ္တခုေပၚထြန္းလာဖို႔ လမ္းစေတြလည္း ခုထက္ပို ရွာႀကံလာၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ၿဗိတိသွ်ရဲ႔ Ruled and Divided ေၾကာင့္ ဒီအေျခအေနထိ ဆိုက္ခဲ့ရတာလို႔ သမိုင္းေရးေနာက္ခံကားေပၚ တင္ၾကည့္ၿပီး ျပႆနာရဲ႔ဇစ္ျမစ္ကိုရွာၾကည့္လို႔ ေထာက္ျပလို႔ရတာမွန္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ ႏိုင္ငံေတြအျဖစ္ခြဲၿပီးေနာက္ပိုင္း၊ စစ္ေအးေခတ္တေလွ်ာက္လံုး၊ ဆိုင္ရာႏိုင္ငံေတြရဲ႔ ႏိုင္ငံျခားေပၚလစီေတြ၊ အာဏာရခဲ့တဲ့ အစိုးရအဆက္ဆက္ေတြရဲ႔ ရပ္ခံခ်က္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြရဲ့ ပေယာဂနဲ႔စနက္ေတြကိုလည္း ထည့္တြက္ရမယ္ ျမင္ပါတယ္။ အေရးအႀကီးဆံုး အခ်က္က သမိုင္းေခတ္အလိုက္ ေျပာင္းလဲတတ္တဲ့ လူထုသေဘာထားနဲ႔ လူထုတိမ္းၫႊတ္မႈ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
ေယဘုယ်အားျဖင့္ အိႏိၵယကို ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလို႔ဆိုၾကေပမယ့္ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးစတဲ့ျပႆနာေတြနဲ႔လြတ္ၿပီး လူေတြ ေအးေအးလူလူေနရတဲ့အခ်ိန္ဟာ တဒဂၤသာသာထက္ တခါမွ မပိုခဲ့ပါဘူး။ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္မႈေတြလည္း မကင္းခဲ့ဘူး။ ေနရူးေခတ္ ေနာက္ပိုင္းကစလို႔ အိႏိၵယမွာလႊမ္းမိုးခဲ့တဲ့ ဟိႏၵဴအမ်ိဳးသားေရးဝါဒဟာ လက္ရွိအစိုးရလက္ထက္မွာ အႀကီးစိုးဆံုးျဖစ္ေနတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ လူေတြတဦးခ်င္းစီရဲ႔လြတ္လပ္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးအရလြတ္လပ္မႈ၊ စီးပြားေရးအရလြတ္လပ္မႈေတြမွာ ပါကစၥတန္ထက္ေတာ့ အပံုႀကီးသာပါတယ္။
ပါကစၥတန္က်ေတာ့ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေတြေအာက္မွာ အေနရမ်ားခဲ့တယ္။ စစ္ဗိုလ္ေတြအခ်င္းခ်င္း ေစာင္မန္ခုတ္လို႔ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ကာလေတြလည္း ရွိတယ္။ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရးပဋိပကၡကေတာ့ အိႏၵိယထက္ အျဖစ္နည္းပါတယ္။ Islamic Country မဟုတ္ေပမယ့္ Country of Muslims ျဖစ္ေနတာက အထင္အရွားပါ။ ဆိုေတာ့ ဘာသာအယူနဲ႔လူ စံုပင္စံုျငားလည္း အမ်ားစုက ဘာသာအယူတူသူေတြျဖစ္ေတာ့ ဘာသာေရး လူမ်ိဳးေရးျပႆနာက လူလည္းပိုမ်ား ဘာသာလည္းပိုစံု ဇာတ္ခြဲျခားမႈလည္း မသိမသာရွိေနေသးတဲ့ အိႏိၵယေလာက္ေတာ့ မေပၚလြင္ပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီ မူးလို႔ေတာင္ရႉစရာမရွိတဲ့ လူေတြမွာ က်ီးလန္႔စာစားျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ဘဝေတြလည္း မနည္းလွပါဘူး။
၂ နိုင္ငံလံုးဟာ ခ်မ္းသာစာရင္းေတာ့ မဝင္ပါဘူး။ လူေတြရဲ႔တဦးခ်င္းဝင္ေငြမွာလည္း ပိန္မသာလိန္မသာပါ။ စစ္ေအးေခတ္ကေတာ့ အိႏိၵက ဆိုဗီယက္နဲ႔အလြမ္းသင့္ၿပီး ပါကစၥတန္က အေမရိကန္ဘက္ ယိမ္းပါတယ္။ လက္နက္၊ စစ္ေရးနည္းပညာေတြကို ဆိုင္ရာနိုင္ငံႀကီးေတြကေန ဝယ္ယူျဖည့္တင္း တပ္ဆင္ၾကတာပါ။
ခု ကမၻာသားေတြ ေတြးပူေနရတာက စစ္အင္အားအရ အိႏိၵယကသာတယ္ဆိုေပမယ့္ ႏွစ္နိုင္ငံလံုးမွာ အႏုျမဴလက္နက္ေတြ ကိုယ္စီရွိေနၾကတာကိုပါပဲ။ အႏုျမဴစစ္ႀကီး ျဖစ္လာမယ္ မလာဘူးကလည္း ဘယ္သူမွ ကံေသကံမေျပာမရေတာ့ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ၾကဖို႔၊ အပ်က္အပ်က္နဲ႔ႏွာေခါင္းေသြး မထြက္ၾကဖို႔ ႏိုင္ငံႀကီးေတြကေတာ့ ေျဖာင့္ဖ်ေနၾကပါတယ္။ နားဝင္ရင္ ေကာင္းပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ခက္တာက အနာက ၂ ဘက္လံုးမွာ သမိုင္းနဲ႔ခ်ီေနတာပါ။ ဆိုေတာ့ ျပႆနာကို ၾသဇာသံုးၿပီး နင္တန္နင္တန္ ပန္းကန္ကြဲ လုပ္လို႔ရမယ့္လမ္းေတာ့ ခုထိမျမင္မိေသးပါဘူး။ အနုျမဴလက္နက္ေတြ မသံုးပါနဲ႔အထိ နားခ်လို႔ရဦးေတာင္ အကန္႔အသတ္ရွိတဲ့ စစ္ ခတ္ရြယ္ရြယ္ တပြဲေလာက္ေတာ့ လက္ေမာင္းလွဲၾကည့္ခ်င္ၾကပံုပဲ။ ရွိတဲ့လက္နက္ေတြကလည္း စစ္မျဖစ္ေတာ့ ေရာင္းမထြက္တဲ့ကုန္လို လက္နက္ရံုေတြမွာ ပံုေနတာမဟုတ္လား။
လက္နက္ေရာင္းမယ့္နိုင္ငံေတြကလည္း လက္နက္အသစ္အဆန္းေတြ ေၾကာ္ျငာခ်င္ေနၾကတယ္။ စစ္ကုန္သည္ေတြ၊ လက္နက္ကုန္သည္ေတြ၊ စစ္ပြဲစားေတြလည္း ေခါင္းခ်င္းရိုက္ ေျခခ်င္းလိမ္ေနၾကပါၿပီ။ သြားရည္ တျမားျမားလည္း ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ကမၻာေပၚမွာ အခ်မ္းသာဆံုးနိုင္ငံေတြဆိုတာ စစ္လက္နက္ပစၥည္း အမ်ားဆံုးထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်ၿပီး ႀကီးပြားလာၾကတာျဖစ္သလို စစ္မီးေမႊးသူေတြ၊ နယ္ခ်ဲ႔သမားေတြ ျဖစ္ေနတာလည္းေတြ႔ရမွာပါ။
လူသတ္လက္နက္ေတြ ထုတ္လုပ္ေရာင္းဝယ္ေဖာက္ကားတာဟာ မိစၦာအာဇီဝလို႔ ဘုရားေဟာရွိတယ္၊ မလုပ္ေကာင္းဘူး ဘာညာသာ ႏႈတ္တက္ရြရြေျပာေနၾကေပမယ့္ အဲ့ဒီ မိစၦာအာဇီဝနဲ႔ႀကီးပြားေနသူေတြကို ႀကိတ္အားက်ေနၾကတာလည္း အထင္အရွားပါဘဲ။ ပါဏာတိပါတံ ေဝရာမဏိသကၡာပဒံ သမာဓိယာမိေနၾကေပမယ့္ စစ္ျဖစ္လို႔ ကိုယ္မႀကိဳက္တဲ့ဘက္က အေသအေပ်ာက္မ်ားရင္၊ ရံႉးရင္ ေပ်ာ္ၾက အားရဝမ္းသာရွိၾကရံုမက ကိုယ္နိုင္ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကို အားေပးၾကတာလည္း
လူရဲ႔ေၾကာက္မက္ဖြယ္အဇၩတၱသ႑န္ရဲ႔ ရက္စက္တဲ့အရိုင္းစိုင္းဆန္မႈ ဉာဏ္ပညာနံု႔နဲ႔မႈမဟုတ္လား။
လူေတြသတ္ေနေသေနတာကို စစ္လြတ္ေျမမွာ မိသားစုနဲ႔ေအးေအးလူလူေနရင္း ျဖစ္ေနတဲ့သတ္ျဖတ္မႈ ေသြးေခ်ာင္းစီးမႈႀကီးေတြကို ေဘာလံုးပြဲၾကည့္သလိုသေဘာထားၿပီး ေသြးေအးေအးနဲ႔အားေပးၾက လက္ခုပ္လက္ဝါးတီးၾကတတ္တဲ့ လူေတြ႔ရဲ႔ႏွလံုးသား ခက္ထန္မာေၾကာမႈနဲ႔ေသြးဆာမႈေတြဟာလည္း စက္ဆုပ္စရာမဟုတ္လား။ ကမၻာေျမတေနရာရာမွာစစ္ပူရင္ ကမၻာေျမအနွံ႔က ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းေနလိုသူတိုင္း၊ စိတ္နွလံုးနုညံ့သူတိုင္း ရင္ပူၾကရတာပါဘဲ။ အိမ္ေရွ႔ပူေတာ့ အိမ္ေနာက္ မခ်မ္းသာျဖစ္ရတာက ဓမၼတာပါဘဲ။ ကမၻာေျမဟာ လူတိုင္းအတြက္ အိမ္ပါ။
စစ္ေတာ့ ျဖစ္ဖို႔အေၾကာင္းဖန္ေနၿပီ။ တာစူေနၿပီလို႔ေတာ့ မေျပာနိုင္ေသးပါဘူး။ တကယ္လို႔စစ္ျဖစ္ခဲ့ရင္ ျဖစ္တဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ ျပည္သိမ္းဖို႔၊ မင္းေျပာင္းမင္းလြဲလုပ္ဖို႔၊ လက္ရပစၥည္းသိမ္းဖို႔၊ လုယက္ဖို႔၊ မိန္းမရွာဖို႔ေတာ့ မပါေသးတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါတယ္။ သံု႔ေတာ့ မိတဲ့သူဖမ္းမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ(ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၇၊ ၂ဝ၁၇)
0 comments:
Post a Comment